Düsseldorf op
veilig spoor
Sll»
19 20 21 22
Toernee Celia Cruz met
band van Tito Puente
Componistes op festival in voorste linies
[handig
SïerrichteUik
tot 1 januari «82
Salsa-koningin naar Nederland
kr<
Jni
Workshop voor
kinderprogramn d«
vakbeurs
elektrotechniek
Barendse stop
okonan
ülcontngïi/mt,
«-'Wmmaii
WOENSDAG 19 NOVEMBER 19B0
KUNST/RADIO/TELEVISIE
TROUW/KWARTET
5 sow
Debutanten krijgen het moeilijker
door Cees Straus
DÜSSELDORF Debuterende of aankomende kunstenaars
die via een galerie een afzetgebied voor hun werk willen
vinden, krijgen daartoe in de komende tijd naar alle waar
schijnlijkheid heel wat minder mogelijkheden. De internatio
nale galeriewereld, duidelijk aangeslagen door de economi
sche achteruitgang die zich op het gebied van het aankopen
van kunst het allereerst manifesteert, richt zich de laatste tijd
sterk op de „veilige" namen: kunstenaars die al een poos
bekend zijn, of liever nog, die van een gevestigde reputatie
zijn.
De grote galeries, die voor enige tijd
geleden nog de avant garde wilden
steunen, spelen nu op „safe". Dat is
de teneur van de internationale
kunstmarkt in Düsseldorf. die samen
met die van Parijs (de FIAC. die
enkele weken geleden werd gehou
den) en Bazel tot de representatiefste
van Europa behoort en die steevast
een goede graadmeter is voor de ont
wikkelingen in het kunstgebeuren.
Was de FIAC dit jaar weer een ratje
toe van de meest uiteenlopende stij
len met veel kitsch als voornaamste
„smaakmaker", de markt in Düssel
dorf onderscheidt zich in gunstige zin
van haar Franse zuster omdat ze nog
steeds een hoog gemiddelde weet te
behouden. In Parijs zijn het de vele,
slechte surrealisten die het gezicht
van de beurs bepalen, in Düsseldorf
zijn ze er weliswaar ook, maar dan net
iets beter. Het werk van Ernst Fuchs,
Paul Wünderlich en Bruno Bruni zal
niet iedereen liggen, maar ze zorgen
voor een constante kwaliteit en zijn
kennelijk, gezien hun navolging, hier
zowel als elders, behoorlijk populair.
Avant garde
Waar de galeriehouders van Duitse
origine (van de ruim 120 deelnemers
komt tweederde uit eigen land) voor
al mee voor de dag komen zijn de
expressionisten. Het zijn zowel de ou
de als de nieuwe. Bij de laatsten,
beter bekend als neo-expressionisten,
merk je opeens dat het Duitse pu
bliek met zijn waardering veel verder
is dan hier. Baselitz, Penck, Kiefer en
consorten, die bij ons nog tot de door
de musea gesteunde avant garde be
horen. zijn bij de Duitsers gemeen
goed in de galerie.
Maar ook dan zie je hoe op veilig
wordt gespeeld. Een actuele Baselitz
of Penck is nauwelijks te bekennen,
maar werk dat ze enkele jaren gele
den maakten, kun je op diverse plaat
sen zien. Zo heeft de Keulenaar Ru-
dolf Zwirner een groot deel van zijn
stand ingericht met (veel) tekeningen
en enkele schilderijen van Baselitz,
voornamelijk uit de periode 1972-
1978, dus toen hij In Nederland nog
nauwelijks in trek was. Overigens erg
interessant: twee schilderijen laten
vogels zien, die als bekend bij deze
schilder op hun kop (maar dan ook
.hangend aan een tak) zijn geplaatst.
De ene is in het bekende matte zwart
geschilderd, de ander echter in een
bijna exotisch kleurengamma. Bij de
tekeningen valt een uit 1966 daterend
staand vrouwenfiguur op dat nog he
lemaal realistisch is.
Speciaal vandaag
Veronica viert feest wegens
300.000 leden. In de verte lonkt
de B-status. Wat dichterbij
staan de bekende populaire
Nederlanders gekukkig te we
zen op de Veronica party. Ook
nog een prijs voor de beste
Nederlandse platenproduktie
van 1980. Misschien een mooi
moment om even de afwas te
doen.
Ned. 2/22.15
„Wat moeten we met de NA
VO"? Vraag in Panoramiek
aan generaal-majoor b.d. Von
Meyenfeldt, de Leidse hoogle
raar Van Staden, de VVD-de-
fensiespecialist Ploeg en de
publicist Hofland.
Ned. 1/22.10
Joop den Uyl (PvdA twee
kerntaken voor Nederland) en
Mient Jan Faber (IKV alle
kernwapens het land uit) dis
cussiëren in De Rode Draad.
Hilv. 2/19.00
In Hoor Haar, vervolg op
serie vrouwen in de gevange
nis. Deze keer gesprekken met
vrouwen aan de andere kant
van het hek, de directie en
gevangenbewaaksters.
Hilv. 2/9.50
Wat in Düsseldorf zo aardig over
komt. Ss dat je binnen de ruimte van
de twee hallen, dus op een relatief
klein oppervlak, precies kunt zien
hoe de ontwikkelingen in de beelden
de kunst van de laatste vijftig, zestig
jaar liggen. De neo-expressionisten
van de Jaren zeventig en tachtig bij
voorbeeld, moeten veel van hun in
spiratie hebben gezocht bij hun colle
ga's van een halve eeuw geleden. Het
vooroorlogse expressionisme is met
E. L. Kirchner en diverse leden van
zowel Die Brücke als Der blaue Rei-
ter goed vertegenwoordigd, terwijl
ook van andere stijlen als het dadais-
me en het constructivisme van de
jaren '20 interessante voorbeelden
zijn te zien. In de enorme hoeveelhe
den valt een erg mooie Mondriaan uit
zijn vroegste neo-plastische periode
dadelijk op. Een groepje collages van
Kurt Schwitters in naburige stand
strijdt dan vervolgens om nieuwe
aandacht.
De golf neo-expressionisten die door
de musea naar ons land is gehaald,-
blijkt nog maar het topje te zijn van
een veel bredere ontwikkeling. Dui
delijk is dat in West-Duitsland het
nieuwe expressionisme behoorlijk in
de mode is. Van de schilders die op
het punt van doorbreken staan, moe
ten in de eerste plaats worden ge
noemd Harald Frackmann en Max
Neumann die een geheel eigen (en erg
spannend) gezicht laten zien. Zij kre
gen de kans om op de beurs in Düssel
dorf door middel van een kleine solo
expositie hun werk te tonen.
De organisatoren (de bond van Duit
se galeriehouders) waren zich dit keer
namelijk wel bewust van het feit dat
aankomende kunstenaars zo langza
merhand worden weggezuiverd. Ze
hadden daarom een dertigtal galerie
houders gevraagd om hun Jonge ta
lent, dat anders geen kans kreeg, nu
in een aparte ruimte de gelegenheid
tot exposeren te geven. Daar zit veel
navolging bij, maar anderzijds ook
verrassingen. Behalve de genoemde
expressionisten valt bij voorbeeld de
Frangaise Dominique Gauthier op
die eveneens op de jeugdbiënnale in
Parijs de aandacht trok. Ze maakt
kleurige reliëfs die lichtelijk ruimte-
verkennend zijn. Ze lijkt onder in
vloed te staan van de nonchalante en
non-conformistische kunst die mo
menteel aan de Amerikaanse West
kust wordt voorgestaan, maar zal ge
noeg eigen kracht bezitten om daar
los van te komen.
Van Abbemuseum
Een werkelijke kans voor open doel
te missen, dat doet het Van Abbemu
seum uit Eindhoven. Uitgenodigd als
speciale gast ter verhoging van de
algemene vreugde, heeft het Van Ab
be de meest plichtmatige collectie
voorgesteld die je kon bedenkèn. Om
in Düsseldorf te tonen dat je in Ne
derland ook Baselitz. Lüpertz en Im-
mendorff kunt zien, dat is zoveel als
water naar de Rijn sjouwen (Galerie
d'Eendt, een van de twee Nederlan
ders, doet met Horst Antes precies
hetzelfde, originaliteit is niet ons
sterkste wapen als het op export aan
komt).
Het Van Abbemuseum heeft zich al
tijd zo druk gemaakt om grensverleg
gende kunst die juist op een dergelij
ke beurs als in Düsseldorf zo in het
volstrekt non-commerciële verdom
hoekje zit. Uitgerekend hier was het
toch een prachtige kans geweest om
te laten zien dat er ook kunst is, die
zich niet makkelijk laat verkopen,
maar die wel van een groot belang is.
Op deze manier komt de uitspraak
van museumdirecteur Rudi Fuchs,
gedaan tijdens de persconferentie,
waarin hij gewag maakte van het
grote belang dat de galeriehouders
voor de moderne kunst hebben, wel
in een heel merkwaardig daglicht te
staan.
De internationale kunstmarkt op het
beursterrein (ingang Stockumer
Kirchstrasse) in Düsseldorf, blijft
tot en met komende zondag toegan
kelijk, dagelijks van 11-20 uur. Een
dagkaart kost tien Mark (circa elf
gulden) en er is een catalogus voor
handen.
ADVERTENTIE
ora 333 ot schrijt aan
^postzegel)
Neem
moeite, de KR°
is het waard'.
door Frlts Lagerwerf*
Nede
in t«
■ntr;
«Kaf
AMSTERDAM Dat de Afro-Cubaanse muziek ln Nederland een steeds groter wo
populariteit geniet ls vooral te danken aan de eeuwig Jeugdige Cubaanse zangeres Celi
de koningin van de Salsa, die hier tijdens eerdere concerten orkanen van enthousiast
op te roepen. Vanat aanstaande vrijdag raast ze alweer langs een aantal concertzali
keer vergezeld van de Tito Puente big band, die ln de „latln"-wereld als het neusje van
te boek staat.
mi
er
inen
ale
Dominique Gauthier: On Bali 1 IV, diverse technieken.
Celia Cruz' grote doorbraak heeft iets
merkwaardigs. Deze artieste heeft
ondanks een vijftigjarige professio
nele ervaring pas de laatste Jaren
voldoende succes om met een eerste
rangs band uitvoerig op toernee te
kunnen. Verrassend genoeg lijkt een
opleving in de Latijns-Amerikaanse
muziek steeds weer samen te vallen
met de groeiende betekenis van New
York als Jazzcentrum. Aan het eind
van de Jaren veertig was in Havana
en Mexico City weliswaar sprake van
de Koning van de Mambo, Perez Pra-
do maar de grootste Cubaanse drum
mer aller tijden, de "cult-hero" Chano
Pozo, had het succes al gezocht in
New York, waar hij het Dizzy Gilles
pie orkest van poly-ritmische, Afri
kaanse impulsen voorzag. Het Afro-
Cubaanse accent werd prompt mode
ln de jazz. terwijl de invloed van de
jazz op de latijns-amerikaanse orkes
ten al eerder merkbaar was geweest,
met name op Cuba en Portorico.
Hier was commercieel getinte big
band muziek te horen, geënt op het
jazz-instrumentarium, maar met be
houd van de Afrikaanse drums en
percussie-instrumenten die hier al
sinds de slavernij waren. De migratie
van Cubanen en Portoricanen naar
New York, in de jaren vijftig en zes
tig. maakte deze stad tot de absolute
metropool van het latin-gebeuren,
waarin het improvisatie-element
sterk aanwezig ls.
Afro-Cubaanse muziek was dus eerst
van een puur religieus drumritueel
meen "omgevormd", om daarna on
der invloed van de eigentijdse jazz tot
een springlevende mengvorm te wor
den ontwikkeld, waarin ritmische
complicaties, geïmproviseerde soli en
zangpartijen weer tot de mogelijkhe
den behoorden. Behalve het artistie
ke aspect groeide het religieuze, cul
turele èn commerciële bewustzijn on-
>r 1
der de New Yorkse Portori#king
Cubanen, die hun salsa-in
een luxueus feestartikel
waarvoor alleen de allerbesi
IIS*.
Uil
iondi
dam
mee
ter
be
K1"" '«isicii» uiuuuiiucci ncciv nu ucaj^ici va» UC
tot een dansbaar gezelligheidsfeno- (trommels, bekkens en cos 'c sl
modatie goed genoeg is.
Salsawereld
Celia Cruz en „Tito" Puei
samen met Mongo Sanl
Willie Bobo tot de golf
direct na Chano Pozo naar
oversloeg. Ernest Puente,
émlnences grises van de
heeft als bespeler van de
diverse toonhoogte gestemd) ;cn
veel in Jazzkringen als in
wereld geopereerd. Zijn
faamde orkest (met Sanl
Bobo achter conga's en
vroeger weieens uiteen wanjge*
toernee naar het racistisch» jde
op stapel stond. Naar
donker gekleurde drumi
dan een poosje vervangen.
rd v
zijn nu anders, hij maakte
pen jaren ln Amerika en Eurirot
re met een all-star ensemblef
de Afro-Cubaan Carlos „Pal
dez overigens de show stal,
gerust reikhalzend naar zijn
ge 16-mans orkest worden
door Marteen van Swlgchem
AMSTERDAM „Aardige muziekjes, lieve dingetjes enzo,"
dat is wat er doorgaans wordt gedacht over het werk van
vrouwelijke componisten. Een andere, veel voorkomende re
actie ls: „vrouwelijke componisten, die bestaan toch niet?"
Dat laatste is niet waar. het eerste kan getoetst worden
tijdens een muziekfestival, dat vanaf komende donderdag tot
en met zondag ln Bonn en Keulen wordt gehouden.
Onderdelen van dit internationale
festival zijn onder meer een work
shop onder leiding van de Ameri
kaanse Pauline Oliveros, een
overzichtstentoonstelling (waaraan
ook wordt meegewerkt door de stich
ting Donemus uit Nederland) en voor
al: muziek. Van de 12e eeuwse Hilde-
gard von Bingen tot aan feministi
sche muziek met Lindsay Cooper en
alle eeuwen muziek die er tussen lig
gen. Uiteraard uit te voeren door
voornamelijk vrouwen.
Het festival komt voort uit de activi
teiten van de „Arbeldskrels Frau und
Muslk". Deze werkgroep ls ln 1978 ln
Duitsland tot stand gekomen naar
aanleiding van een tijdschriftartikel
van dirigente Elke Mascha Blanken
burg over de bevooroordeelde en dis
criminerende houding ten opzichte
van vrouwen ln de muziek, ln verle
den èn heden. De groep begon met
dertien leden en veel energie met het
boven water halen, uitpluizen, verza
melen, catalogiseren van het werk
van vrouwelijke componisten. Van
dertien leden ls de werkgroep inmid
dels uitgegroeid tot ruim honderd
vijftig, voornamelijk uitvoerend kun
stenaressen, vrouwelijke componis
ten en musicologen, uit alle delen van
de wereld.
Een van de vele taken die de groep
zich stelt, is het uitvoeringsrijk ma
ken van in het verleden geschreven
werken. Dat is inmiddels gebeurd
met bijvoorbeeld de opera „La libera-
zione di Ruggiero (1624) van
Francesca Caccini, die tijdens het
festival opgevoerd zal worden.
Een andere taak is het werk van
vrouwelijke componisten op alle
fronten in de belangstelling te bren
gen, bijvoorbeeld door het op de con
servatoria met eigen leerlingen te be
handelen. En natuurlijk door het.
zoals op dit festival gebeurt, voor een
breder publiek tot klinken te bren
gen. Zo n „promotie" is beslist niet
overbodig. Een naam als Clara Schu
mann (van wie het pianoconcert in a-
kleln wordt uitgevoerd) is nog rede
lijk bekend. Maar namen als Henriet-
te Bosmans, Hanna Beekhuis. Tera
de Marez Oyens om even bij Neder
landse vrouwen te blijven vallen
meestal bulten het gezichtsveld.
(Werk van deze vrouwen staat op het
programma van het Nederlandse duo
Meta Bourgonjen-Ro van Hessen).
Bij de opzet van dit muziekfestival ls
het ongetwijfeld een discussiepunt
geweest of Alles, mits het door een
vrouw geschreven is. voor uitvoering
in aanmerking komt. of dat er juist
kwaliteitseisen gesteld moeten wor
den. Resultaat is in elk geval een
interessant en zelfs spannend pro
gramma: uitersten als enerzijds „de
muzikaal-literalre salon van de 19e
eeuw" met historische aankleding en
een kopje thee. en anderzijds Vivten-
ne Olive's .At all. at all", een muziek
stuk op een gedicht over abortus zul
len zeker de nodige discussie uit
lokken.
ui istei
In Rotterdam (de Doelen),,
dam (de Hoeksteen), Hlh
Tros-studio) en Utrecht (Vi
zal Celia Cruz zich wedei
nauwzittende baljurk hijst
handtekeningen op het
delen terwijl de eerste mal
nummer al klinken, en de|
vertolken die ze met Puei
recente plaat A todos
(aan al mijn vrienden) ze>
alle Spaanssprekenden om
bliek per groep aansprekt
mlsch fraserend refereren ai
den tijden van de vroegere
band La 8onora Matancei
maakte ze als piepjong
haar omstreden debuut,
kan beginnen.
>nd
ADVERTENTIE
Bernhardhal, Marijkehal
J Jaarbeurs, Utrecht
v 17 t/m 22 november 1980
dagelijks 9.30-17.30 uur/za. tot 15.00 uur
woensdag
donderdag
vrijdag
zaterdag
'U-v
el 12
Ethiek
Het vervelende met straatvechten
is, dat je na ontvangst van een
rechtse directe tussen de liezen,
niet (geschat tien minuten later)
kunt piepen: hola, dat ls verbo
den. Voor straatvechten gelden
geen regels. Als dat wel het geval
is. noemt men het voetbal.
Zo kan Marcel van Dam glansrijk
winnaar worden in het televisie
programma „De achterkant van
het gelijk". Van Dam mag alle
debatlngtrucs toepassen, van de
tegenpartij verwacht hij recht
streeks en duidelijke antwoorden.
Zondagavond ging het over de
journalistiek. Bestaat er wel zoiets
als ethiek ln de journalistiek? Kun
je nog wel je gelijk halen bij die
schrijvende macht?
Van Dam mepte er lustig op los.
De Socratische methode, noemde
de omroeper het. De beklaagden
poogden het geweten van de hele
journalistiek uit te hangen en lie
pen dus meestal vast. Bij voor
beeld toen Van Dam de toevallige
bron aansneed. Stel, u ontdekt bij
een vriend thuis, heel terloops en
zonder boze opzet tussen zijn pa
perassen neuzend, een groot ge
heim. Publiceert u dit? Dat werd
me een probleem, daar moest heel
lang over nagedacht worden. Ja,
werd het uiteindelijk, als het ge
heim na twee dagen nog niet open
baar ls, dan moet het maar in de
krant. Een primeur rijker, een
vriend minder.
En al rap werkloos waarschijnlijk.
Wie moet er nou nog een journa
list die zo onhandig met een bron
omgaat? Negentig procent van de
primeurs begint met: Je weet het
niet van mij. Van wie je het wel te
weten moet komen, hoort bij het
vak van journalist.
Ga Je in zo'n geval het geweten
van de hele Journalistiek spelen,
dan kom Je er nooit uit. Want dan
weet Je ook dat in sommige secto
ren van de Journalistiek nu een-
rekt en rekt maar uit, tot de span
ning er af gaat. Zo ook met Van
Duinhoven in dat gat. Na vijf mi
nuten was het type gemaakt. Wat
daarna verder nog gebeurde was
uitmelken. De zo veelbelovende
malloot verzoop langzaam ln voor
spelbaarheden en bekende afwij
kingen. Terecht werd hij uiteinde
lijk door de politie afgevoerd.
Een tweede keer zal dat wel niet
gebeuren. Hopelijk omdat Iemand
even stevig de schaar ter hand
heeft genomen.
Angst
maal wat minder zorgvuldig met
bronnen wordt omgegaan.
Ander probleem. Een zangeresje
wil voorkomen dat gepubliceerd
wordt, dat ze tien jaar geleden
call-girl is geweest. Ten einde raad
stapt ze naar de rechter en vraagt
om een publikatieverbod. Gevolg,
de rechter doet uitspraak. In het
verslag van de zitting komt dan te
staan waarover de rechter zich uit
sprak Recht en tegelijk geen
recht, klaar ben Je met die journa
listen. Weer een probleem van de
hele Journalistiek.
Oplossing één ls natuurlijk: dan
had ze maar geen call-girl moeten
worden. Pech. Omdat ze tegen
woordig toevallig zingt in een
groepje dat het wekken van illu
sies en het tonen van bevallighe
den nog net iets belangrijker vindt
dan in de maat zingen, ls haar
vorige passie Interessant. In be
paalde delen van de pers.
In andere delen van de pers ls
oplossing twee het makkelijkst:
niks aan de hand. niks ln de krant.
Het opgeroepen probleem is een
schijnprobleem dat als maar
schrijnender wordt, als niemand
in een vroeg stadium roept dat het
gillende onzin betreft. Ga Je met
de straatvechter op stap, dan ls er
inderdaad geen recht meer.
Hoe hou je iet6 uit de krant? Ge
woon, door het niet te doen. Alles
daarna is pech. Vraag dat maar
aan Aantjes.
Amusant is het wel, zo'n program
ma, waarin altijd hard gepraat
moet worden. Omdat Van Dam
zijn standpunt uitvent als advo-
kaat van de duivel. Je weet dat Je
het eens bent met hem. maar hij
kiest de tergende positie van de
zuiger, zelf vanwege de formule
van het programma ongrijpbaar.
'De achterkant van het gelijk', is
het aardigste nieuwe programma
op de televisie. Maar de achter
kant van 'De achterkant van het
gelijk', is toch niet meer dan een
trucje.
Type
Nieuw is het typetje dat Ton van
Duinhoven zes uitzendingen lang
gaat maken ln 'Het gat in de
muur'. Of nieuw? Eigenlijk is het
alleen maar vernieuwd. In het ver
leden zette Van Duinhoven ook al
dit soort meneertjes neer op tek
sten van Dlmitri Frenkel Frank.
Nu ls het onderwerp wat nauwer
omschreven: vreemde vogels ln de
weer, die zich bovendien nog pro
beren los te rukken uit de normale
maatschappij.
Zondagavond ging Ton van Duin
hoven in première als geflipt rijk
aard. Zo'n type dat hij perfect
kan neerzetten. Er zit slechts één
beperking aan: het moet niet te
lang duren.
Dat ls nu net het vervelende van
de nieuwe serie. Het duurt wel te
lang, minstens de helft. Alsof Car-
miggelt van één afgepast cursiefje
een hele pagina gaat maken. Het
Na de Baghwan beweging, de Ha
re Krishna's en de Transcedente
Meditatie, namen gisteravond de
Jehova's Getuigen plaats in de
scheerstoel van Slpke van der
Land. Want hoe hij het ook moet
aanpakken, uiteindelijk wordt le
dereen die in „Niet te geloven"
terecht komt, geschoren. In verge
lijking met het geloof van Van der
Land heeft nu eenmaal leder an
der ongelijk.
Toch was het gisteren de meest
evenwichtige aflevering in de se
rie, tot nu toe. Oeen dramatische
wild west en geen diep teleurges
telde afvalligen. Er zat aan de
hand van de gesprekken zelfs vol
doende Informatie ln om een beeld
te krijgen van de Jehova's. Wat
dat betreft kwamen ze aanzienlijk
verder dan bij de gemiddelde
voordeur, tijdens hun bekerings-
tochten.
Van der Land schoot vooral op de
angst en de 144.000 uitverkorenen,
die door de sekte worden gepre
dikt. Maar het deed nogal potsier
lijk aan toen hij in dat offensief op
beschuldigende wijze vroeg: „Hoe
weet u precies wat God uit
maakt"? Dat weet namelijk Slpke
van der Land alleen. Hij vestigde
er ln zijn slotpreekje (dat huls van
Van der Land heeft ongezond veel
gezellige hoekjes), nog maar eens
de aandacht op.
Mfiar vooruit, in totaliteit was
„Niet te geloven" deze keer aan
zienlijk verbeterd Vooral het ont
breken van Sipke's normale „adi
eu", deed verfrissend aan.
Van een onzer verslaggevers
WOLFHEZE Er komt
shop voor schrijvers, regiss
uitvoerenden van kindertel
gramma s in Nederland. Doel
ze workshop is experiments
lijk te maken en produkties U
gen die aan de omroepen zuil T
den aangeboden.
Een groot aantal makers vat
televisieprogramma's van de
omroepen, dat deze week 1
geweest op een symposium d
ganiseerd werd door de
„Voor het kind", is tot dit
gekomen Dit besluit is
meegedeeld aan de besturen
NOS en de omroeporganisatii B
Later wil een werkgroep n
besturen gaan praten. Aanle
de workshop ls de grote zorg d
de makers bestaat over de c
ge situatie en de vooruitziet'4
het vervaardigen van origf
dertelevisieprogramma's in I
derlandse taalgebied. Met
wordt het ontbreken van de m
heid op financieel, facilitair
neelgebied gesignaleerd.
Zo ls het niet mogelijk het
talent in staat te stellen aan
wikkeling van goede kindi
programma's te werken en
taat daarvan daadwerkelijk
praktijk te toetsen. Juist
dit moment de uitbreiding
siezendtljd en benutting
voor kinderprogramma's in
aan de orde is, menen de
zij moeten overgaan tot de
van een werkgroep die op
mijn de workshop voor
regisseurs en uitvoerenden
richten.
Van een onzer verslaggevers
HILVERSUM Barend
moet om gezondheidsi
pen met zijn omroepwerlc
Hij maakte dit gisteren 1
dat hem op het Hilversums s!
de versierselen behorende bij
derorde van Oranje Nassau, 1
opgespeld. Barendse kreeg de 1
schelding voor zijn bijzonder
teiten op het gebied van i
televlsieverslaggevlng en r
verdiensten op het gebied v
.variété en show in het alge
De 73-Jarlge Barend Bai
onlangs een zware hers
moeten ondergaan.
ADVERTENTIE
van ho|
PERMANENTE
VERKOOPEXPOSITIE.
Openingstijden in nov. en dec.
breid tot. alle dagen van 9-12
uur. Vrij. 19-21 u. (behalve zo.
ochtend en kerstd.) Za. tot 5 o
1404-12*
Slótlaan 128 Zeist - 03404-1