'Twee eieren
alstublieft' kan
nog in Velp
Provincie keurt
isolatieplan van
Alblasserdam af
Pesten is groot
kinderprobleem
Oude kruidenierswinkel behouden
Eén jaar kindertelefoon
DONDERDAG 30 OKTOBER 1980
TROUW/KWARTET
Van een onzer verslaggevers
VELP „Twee eieren alstu
blieft" is in Velp geen vraag
die aan de overkant van de
toonbank een glimlach op
roept. Een ironische of, in 't
gunstigste geval, een wat
meewarige glimlach. Zelfs één
ei kén er, evenals een half
pondje koffie of een ons brui
ne bonen. De bevolking van
Velp heeft er zelf financieel
voor gezorgd dat die moge
lijkheid is blijven bestaan.
Een acüe van de Stichting Behoud
Kruidenierswinkel Firma Wijlhuizen,
die ten doel had een uit 1882 dateren
de zaak voor de ondergang te behoe
den, is volledig geslaagd. Het pand en
zijn inrichting, die er nog vrijwel pre
cies uitziet als einde negentiende
eeuw, is kortgeleden zelfs op de lijst
van beschermde monumenten ge
plaatst.
De redding van het aan de Emma-
straat gelegen bedrijf is meer geweest
dan toegeven aan nostalgische gevoe
lens. Het is ook overeind houden van
een stukje ouderwetse service, want
in het contract met de huurster, de
uit Dokkum komende familie F. E.
Tuininga, staat bijvoorbeeld ook dat
het bezorgen van boodschappen
moet worden gehandhaafd, waarbij
het vaak gaat om zeer kleine hoeveel
heden, en dat er gelegenheid moet
blijven voor persoonlijk contact, wat
in dit verband wil zeggen dat er even
tueel ook tijd gemaakt moet worden
voor een babbeltje.
In 1882 stichtte Theodorus Wijlhui
zen de kruidenierswinkel met een pui,
die voor een deel bestond uit gegla
zuurde steentjes, voorzien was van
sierbanden en naar de trant van die
dagen nog wat extra ornamentiek
ontving, doordat een kunstzinnige
stukadoor er een aantal kopjes op
aanbracht. Later deed hij de zaak
over aan zijn neef O. Minkman, die
een tijdje geleden het bedrijf op zijn
beurt overdroeg aan de Friese familie
Tuininga, die voorheen een grossier-
derij dreef.
Omdat Minkman geen opvolger had,
dreigde de winkel tenslotte voor Velp
verloren te gaan en zelfs gesloopt te
worden. Op dat kritieke moment ging
de Stichting Behoud Kruidenierswin
kel Firma Wijlhuizen onder voorzit
terschap van de heer E. J. Kruljswijk
Jansen aan de slag. En met succes. Er
werd subsidie aangevraagd onder
meer bij de gemeente Rheden. Een
actie onder de burgerij leverde 40.000
gulden op. Met dat bedrag kon onder
leiding van architect W. A. Heineman
een eenvoudige maar belangrijke res
tauratie worden uitgevoerd.
De winkel loopt nu als een trein. In
Velp, een fraai dorp aan de zuidelijke
Veluwezoom, erg gewild als woon
plaats, staan veel bejaardencentra.
Er zijn dus relatief veel één- en twee
persoonshuishoudens. En dat zijn
mensen die mondjesmaat inkopen,
oude mensen veelal, die de weinige
boodschapjes ook nog graag thuis
bezorgd hebben. Overigens, ook veel
jongeren, alleenstaand of met een
klein gezin, komen er graag.
En niet alleen om de sfeer, om de
stang met puntzakjes, om de trom
mels met namen uit een ver verleden,
om de grutterswaren in open bakken,
om de glanzende glazen stolp met
eieren op de toonbank. Ze waarderen
de kleine schaal, de persoonlijke be
diening. Aan de winkel is ook een
koffie- en pindabranderij verbonden.
De apparatuur wordt nog met hout
jes gestookt Meestal gebeurt dat één
keer per week.
In het contract met de Tuininga's
staat dat ook die branderij moet blij
ven. De heer Kruijswijk Jansen, voor
zitter van de stichting: „We weten dat
elders in Nederland ook leuke oude
winkels met opheffing worden be
dreigd. Misschien kan het Velpse ini
tiatief anderen op een gedachte
brengen."
Van een onzer verslaggevers
ROTTERDAM „Kinder
pesterijen is een echt pro
bleem, waarmee een kind
ontzettend kan zitten en dat
je niet mag afdoen met een
grapje." Deze en andere ont
dekkingen zijn gedaan in
Rotterdam na één jaar kin
dertelefoon.
In de vrijwilligers krant van deze
maand wordt een aantal van die
conclusies op een rij gezet. Daar
naast wordt aangegeven op welke
manier in de gebleken schrikbaren
de behoefte kan worden voorzien.
Er wordt heel wat afgeknoeid met
kinderen; ook in de beroepsmatige
hulpverlening zijn nogal wat laku-
nes, zo luidt een van de conclusies.
De vrijwilligers van de kindertele
foon zijn ook gestoten op de door-
verwij sproblemen vooral als het
gaat om een direct contact tot
stand te brengen.
Telefonisch contact is niet altijd
voldoende gebleken vandaar de
wens een ontmoetingsplaats als
mogelijk tussenstation tussen kin
dertelefoon als eerste contact en
professionele helpers.
Een gratis telefoonnummer is een
andere wens op het verlanglijstje
van de mensen achter de telefoon
voor kinderproblemen. Gebleken is
dat de helft van de telefoontjes van
buiten de stad komt en dat daar
door vanwege het domme gebrek
aan kwartjes een verbinding ver
broken wordt.
Er blijken ook groepen kinderen te
zijn die door de mensen achter de
kindertelefoon niet bereikt worden.
De groep verslaafden vanaf 12 jaar
is daarvan een voorbeeld maar ook
de zogeheten tweede generatie
jeugd, kinderen van buitenlandse
werknemers. De laatste categorie
krijgt er binnenkort een mogelijk
heid bij in de vorm van een eigen
spreeklijn voor Turkse en Marok
kaanse kinderen eens in de week.
Nodig
De medewerkers achter de door Hu-
manitas Rotterdam opgezette en
door vrijwilligers bemande kinder
telefoon zijn van mening dat het in
feite een trieste zaak is dat een
kindertelefoon zo hard nodig blijkt
te zijn. Op de twee telefoonlijnen
die dagelijks tussen 16.00 en 20.00
uur worden gebruikt worden iedere
dag zo'n dertig gesprekken gevoerd.
Uit die gesprekken één van de slot-
conclusies zoals die door medewer
kers wordt geformuleerd: het kind
moet gezien worden als een vol
waardige gesprekspartner. Wij we
ten nu dat wij voor kinderen geen
oplossing kunnen bedenken die zij
over het hoofd hebben gezien kinde
ren worden eigenlijk erg onder
schat.
Van een onzer verslaggevers.
ALBLASSERDAM Het provinciaal bestuur van Zuid-Hol
land heeft een isolatieplan voor 250 gemeentewoningen in
Alblasserdam afgekeurd. De reden hiervan is dat de gemeente
Alblasserdam gebruik had willen maken van een zogenoemde
klimlening bij het rijk.
Bij dit soort leningen is de aflossing
de eerste jaren relatief laag. Hierdoor
kan de huurverhoging, die in verband
met de isolatie nodig is, geleidelijk
worden ingevoerd. De provincie vindt
evenwel dat de gemeente Alblasser
dam de kosten van het isolatieplan,
gezien de hoogte van de bedragen die
hiermee gemoeid zijn (minder dan
20.000 gulden per woning), direct met
de huren moet verrekenen.
Het gemeentebestuur van Alblasser
dam is bang dat zij op deze manier
geld moet toeleggen op het isolatie
programma. De jaarlijkse huurverho
ging die men mag doorberekenen
geldt namelijk ook voor de toeslag op
de huur voor het isoleren van de
woning. Deze huurverhoging is lager
dan de rente die men moet betalen
over het bedrag dat men in het isola
tieplan gestoken heeft. Op den duur
komt de gemeente voor een aanzien
lijk renteverlies te staan dat men niet
op de huurders kan verhalen. De
klimlening is in dit verband financi
eel veel aantrekkelijker.
