Een bont palet van actievoerders
Tekening van een lezer
Trouw
Lekkerkerk deels schoon
Commentaar
jntspanning (1)
totspanning (2)
Anti-kernenergiebeweging groeit de laatste jaren in de breedte
r-
Vier op de tien:
kerncentrales dicht
kamerprijzen rijzen de pan uit kleefde robot
gelijmd
geen mens
BIJDAG 17 OKTOBER 1980
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
Russische inval in Afghanistan
ind vorig jaar was aanleiding tot
wereldwijd debat over het al
in niet deelbaar zijn van de ont-
inning. Dienden uit de Russische
tie consequenties getrokken te
len voor de gehele verhouding
isen Oost en West? Ja. zei de
rikaanse president Carter. Hij
ileitte een totale herziening van
politiek van het Westen tegen-
jr de Sowjet-Unie: ontspanning
[ondeelbaar. Nee. zeiden de lei-
het Kremlin: de inval in
lanistan vond plaats op ver-
ik van de leiders van dat land en
toenemende dreiging van een
inlandse interventie. Afghanis-
«n sfn hoeft geen gevolgen te hebben
ior de verhoudingen binnen Eu-
ontspanning is deelbaar.
Westeuropeanen aarzelden,
an de ene kant voelden ze mee
et de Amerikanen, die harde
Megelen tegen de Sowjet-Unie
tonden. Anderzijds vreesden
it zulke maatregelen tot een
lige verslechtering van de rela
xt tussen Oost en West zouden
l |tb at verworvenheden van
i. ontspanning die in de jaren
aa&' ventig waren binnengehaald, al te
ven el verloren zouden gaan. Na een
paste politieke adempauze van
ikele maanden waren het de Fran-
5 president Giscard d'Estaing en
Westduitse bondskanselier
thmidt die op bezoek gingen bij
resident Breznjew om de scheef
i [groeide verhouding weer wat
ichite trekken. De Russische pre-
ident gaf de bondskanselier in het
ader van het herstel van de ver-
lelopen weekeinde werd plot-
"uidclijk. dat ook de verhou-
issen Oost en West binnen
wel degelijk kwetsbaar is.
;tduitse partijleider Honec-
Ide. na de recente deviezen-
[gelen voor Westduitse be-
irs van de DDR. plotseling een
il keiharde eisen aan de bonds-
ibliek. Hij vroeg in feite een
ledige erkenning van de DDR
v de regering in Bonn. compleet
ler||| ,dc uitwisseling van ambassa-
Deze eis is voor de Duitse
ng onaanvaardbaar, omdat
zich en dat is constitutioneel
gelegd op het standpunt stelt
de Duitse deling een tijdelijke
Met zijn eisen zette Honec-
nlijk alles wat er sedert het
van 1972 bereikt is op losse
en. De schrik in Bonn was
Schmidt kwam er zelfs voor
van vakantie.
men deze gebeurtenissen bij
[karde houding die de Sowjet-
inneemt bij de voorbereiden-
irckingen voor de conferen-
in Madrid, voortkomend uit
van een maandenlang debat
de inval in Afghanistan en de
leling van dissidenten, en de
ilijkelijke traagheid waarmee
(waarschijnlijk vandaag) be-
aan het debat over de Euro-
jische kernwapens, dan ont-
de indruk dat de ontspanning
Óóst en West vrijwel ter
is. Is^e ontspanning dus on-
~ar gebleken?
liggen bovengenoemde ont-
ikelingcn niet zo logisch in el-
verlengde als genoemde op-
iming kan suggeren. De kenne-
verharding van de opstelling
de Russen en bondgenoten in
heeft namelijk minder te
met het opgeven van de
nningspolitiek. maar veel
met dc interne cohesie van het
Oost-Europa opgebouwde sys-
l De gebeurtenissen in Polen
ben in dat land geleid tot geheel
i*e verhoudingen die een prin-
k aantasting inhouden van de
terl
houdingen een aardig presentje
mee: de Sowjet-Unie verklaarde
zich bereid tot onderhandelingen
over de middellange-afstandsraket-
ten in Europa, ook zonder dat de
NAVO haar beslissing over de sta
tionering van 572 Pershings en
kruisraketten al bij voorbaat terug
draaide. Na het inter-Europese be
raad bleken ook de Verenigde Sta
ten en de Sowjet-Unie met elkaar
weer op wat vriendelijker voet te
komen.
De conclusie leek voor de hand te
liggen: ontspanning is wel degelijk
deelbaar. De verslechtering van de
verhouding tussen Oost en West in
het ene deel van de wereld hoeft
niet noodzakelijk permanente con
sequenties te hebben voor de rela
ties in de rest van de wereld. Kleine
incidenten, zoals de afzegging door
de Oostduitsers van bondskanselier
Schmidts bezoek aan de DDR, tast
ten dit beeld nog niet wezenlijk
aan. In het Westen bleek een rede
lijke mate van begrip aanwezig
voor de Oostduitse vrees dat
Schmidts bezoek in het verlengde
van de liberaliseringsmaatregelen
in Polen voor de Oostduitse leiders
minder aangename gevolgen zou
kunnen hebben. Tot voor kort leek
er nog altijd weinig ernstigs aan de
hand. De voorbereidende bespre
kingen voor de Europese Veilig
heidsconferentie in Madrid begon
nen normaal. Het gesprek tussen
Moskou en Washington over de
Euro-strategische wapens, dat op
15 oktober in Genève zou moeten
beginnen, was evenzeer een goed
teken. Het weer mocht dan wat
verslechterd zijn. het klimaat was
onveranderd.
communistische eenheidsstaat. In
het Kremlin leeft de vrees dat de
nieuwe vrijheden zich zullen ver
spreiden in de overige staten van
Oost-Europa. Daarmee zou de Ru-
sissche suprematie in haar kern
worden aangetast. De enige manier
om deze ontwikkeling tegen te gaan
is het sluiten van de gelederen en
het betrekken van een gemeen
schappelijke stelling tegen een (ver
meend) gevaar van buitenaf. De
houding die de DDR tegenover
Bonn inneemt en de harde opstel
ling van de Sowjet-Unie in Madrid
komen hieruit voort. Maar willen
de Russen dan wel ontspanning?
De leiders in het Kremlin willen die
wel degelijk, maar ze verstaan er
totaal iets anders onder dan het
Westen. Voor het Kremlin betekent
ontspanning bevestiging van de be
staande invloedssferen, wederzijdse
aanvaarding van eikaars macht als
mede afspraken om te voorkomen
dat een politieke confrontatie zal
leiden tot een totale militaire ver
nietiging van elkaar. In de ontmoe
ting die Breznjew begin deze week
had met de Amerikaanse zakenman
Armand Hammer, onderstreept de
president de Rusissche wens om te
komen tot besprekingen over de
bewapening. Wederzijdse vernie-
ting is immers is niemands belang,
aldus zijn redenering. Alles wat het
Westen meer wil dan de begrenzing
van de bewapening en de verwerke
lijking van wederzijdse economi
sche belangen, wordt in Oost-Euro
pa ervaren als een bedreiging van
de eigen macht.
De maatregelen die de DDR nu
genomen heeft en de eisen die ze
stelt als ook de harde houding van
de Russen in Madrid maakt in ieder
geval aan de westelijke illusies over
de meerwaarde van de ontspanning
voorlopig een einde. Die meerwaar
de zal alleen door permanent met
Oost in gesprek te blijven, ondanks
tegenvallers, aan de tegenpartij
ontworsteld kunnen worden.
door Hans Schmlt
DODEWAARD De waarne
mend burgemeester van Do-
dewaard. J. H. Bergh, heeft
deze week een open brief ge
stuurd aan de anti-kemener-
giebeweging in Nederland. De
brief vermeldde geen adres,
maar dat zou ook bijna on-
doenlijk zijn geweest en het
schrijven vele vellen dikker
hebben gemaakt. Want de te-
genstanders van kernenergie
zijn niet op één adres te van
gen. De beweging vormt een
bont palet van vele honder
den groepen, verenigingen en
organisaties van vaak zeer
uiteenlopende maatschappe
lijke achtergrond.
De grote groei tn de breedte van de
anti-kernenergiebeweging dateert
pas van de laatste jaren; tien jaar
terug was er nog nauwelijks sprake
van verzet tegen de toen op stapel
staande ongeremde ontwikkeling van
kernenergie. Aan het eind van de
jaren zestig werden tegen de bouw
van de kerncentrale in Dode waard,
die het komende weekeinde het mid
delpunt van acties zal zijn, geen be
zwaren naar voren gebracht. Eerst
enkele Jaren later, toen in Borssele de
tweede kerncentrale verrees, werden
de eerste bedenkingen tegen het ge
bruik van kernenergie naar voren ge
bracht
Nieuw verzet
De verontrusten uit die jaren waren
vooral wetenschapsbeoefenaren, die
zich zorgen maakten over de kans op
ongelukken en de radio-activiteit.
Pteter Lammere, die namens de Vere
niging Milieudefensie in het Lande
lijk Energie Komité (LEK) zit wijst
erop dat de verbreding die in de Jaren
daarna plaatsvond, steeds het gevolg
is geweest van beslissingen en stap
pen van de overheid. Pieter Lam
mere: „De eerste aanleiding tot breed
en massaal verzet vormde in 1974 het
besluit van de toenmalige minister
van economische zaken, Lubbers, een
heffing van drie procent op de elektri
citeitsrekeningen te leggen voor de
ontwikkeling van de snelle-kweekre
actor in Kalkar. Plaatselijke stroom-
groepen organiseerden het verzet,
een landelijk comité werd in het le
ven geroepen en vanuit Nederland
werd een grote demonstratie in het
vlak over de grens gelegen Kalkar
gehouden."
De heffing verdween (Kalkar wordt
uit de algemene middelen betaald) en
de beweging bloedde dood. In het
voorjaar van 1977 prikkelde de over
heid opnieuw het verzet met de aan
kondiging proefboringen in het noor
den van het land te willen gaan hou
den om duidelijkheid te krijgen over
de vraag of radio-actief afval veilig in
de ondergrondse zoutlagen kan wor
den opgeborgen. De derde stimulans
die de overheid de anti-kernenergie
beweging gaf, was de voorgenomen
uitbreiding van het ultracentrifuge-
project in Almelo.
Pieter Lammere: „De actie tegen de
uitbreiding van de UCN kreeg brede
steun, het in het voorjaar van 1978
uitgegeven manifest werd door meer
dan veertig organisaties onderschre
ven. Almelo en alles wat daarmee
samenhangt, heeft een enorme ver
breding tot gevolg gehad. Doordat
het verband duidelijk werd tussen
het UC-project en kernbewapening
Hater bevestigd door de Pakistaanse
werknemer die met geheimen uit Ne
derland verdween), raakten ook de
vredesbeweging en de kerken bij de
beweging betrokken. Ook ontston
den contacten met de Solidariteitsco-
mités en de Wereldwinkels."
De beslissing van het parlement (zo
mer 1978) om de uitbreiding van de
UCN te laten doorgaan en onder be
paalde voorwaarden verrijkt urani
um aan Brazilië te leveren, was aan
leiding tot bitterheid en tot wantrou
wen jegens het door de knieen gegane
parlement
Pieter Lammere: „Na de zomer van
1978 zijn er twee ontwikkelingen ge
weest. Enerzijds groeide het besef dat
kernenergie een uitwas is van een
falend energiebeleid. De discussie,
die zich meer en meer ging richten op
de duurzaamheid van de energie en
de democratisering van de produktie
en consumptie van energie, trok veel
andere groepen aan, zoals de kerken,
de vredesbeweging, derde wereld-
groepen, vrouwenorganisaties en de
vakbeweging. Anderzijds groeide na
Almelo de wens zelf iets te doen. Het
vertrouwen in de parlementaire be
sluitvorming was verdwenen en er
gingen steeds meer stemmen op geen
acties meer te ondernemen die zijn
gericht op de besluitvorming, maar
die zich tegen de uitvoering daarvan
keren."
5C0— _iC00m
Ie Afzetting g 2e Afzetting
anp-rts 1
Kaartje van de situatie bij de kerncentrale in Dodewaard. Bezoekers zullen hun voertuigen buiten de
eerste afzetting moeten achterlaten. Te voet kan men dan tot de tweede afzetting komen.
deze mensen die zich onder meer aan
hekken vastketenen. Daarnaast
groeide vanuit de regio Nijmegen-
Arnhem de gedachte dat de maat vol
is, dat de anti-kernenergiebeweging
het heft in eigen handen moet nemen
en zelf de kerkcentrales moet sluiten.
De eis dat Dodewaard dicht moet,
werd tijdens het dit jaar met pinkste
ren gehouden tentenkamp bij Dode
waard op tafel gelegd en de voor
zondag aangekondigde blokkade
(van een bezetting is inmiddels reeds
afgezien) is het eerste resultaat van
de gedachte: doen zij het niet. dan
doen wij het wel.
Maat vol
Het eerste uitvloeisel van die laatste
richting was het geweldloos direct
verzet, zoals dat sinds vorig voorjaar
wordt gepleegd door Breek Atoomke
ten Nederland (BAN). Pieter Lam
mere behoort ook tot de eereten van
De actie Dodewaard gaat dicht"
(voorbereid door zo'n drieduizend
vooral jonge mensen in rond 175 ba
sisgroepen in het gehele land) wordt
binnen de anti-kemenergiebeweging
met gemengde gevoelens ontvangen.
In de discussie die al maanden in de
beweging woedt, weerlegden met na
me de PPR-Kamerleden Ria Beckers
en Leo Jansen de opvatting dat er 'VcrSmSld'
acht Jaar niets is gebeurd. Weliswaar
is de afgelopen Jaren besloten tot
uitbreiding van de UCN, de levering
van verrijkt uranium aan Brazilië en
de uitbreiding van de opslagcapaci
teit van de kerncentrales in Borssele
en Dodewaard, maar daat staat on
der meer tegenover dat uitbreiding
van het aantal kerncentrales nu nau
welijks nog haalbaar lijkt, dat slui
ting van Dodewaard en Borssele be
spreekbaar is geworden, dat er geen
reactorvaten naar Zuid-Afrika zijn
gegaan, dat Rotterdam Nucleair is
opgeheven en dat het structuursche
ma waarin de vestigingsplaatsen
voor nieuwe kerncentrales worden
genoemd, is ingetrokken. Dodewaard
gaat dicht zodra de meerderheid van
de Tweede Kamer dat wil en buiten
parlementaire acties moeten op het
bereiken van dat besluit gericht blij
ven. aldus Ria Beckers en Leo
Jansen.
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat. sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859. 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon.
Dit standpunt wordt in de anti-kerne
nergiebeweging vrij algemeen geac
cepteerd en veel groeperingen wijzen
acties als bezetting van een kerncen
trale om deze stil te leggen van de
hand. Pieter Lammere: „Door de par
lementaire democratie af te wijzen en
bestaande organisaties buiten te slui
ten, versmal je de basis van de anti-
kernenergiebeweging. Er blijven ac
ties nodig, zowel buiten-parlementair
als binnen-parlementair, maar de po
litieke stand van de discussie heeft
consequenties voor de vorm en de
inhoud van de acties. Andere loop je
het gevaar dat de basis van de bewe
ging weer versmalt."
De Vereniging Milieudefensie houdt
mede om dat gevaar van versmalling
te keren al sinds vorige week in een
grote tent in Dodewaard de actie
Dodewaard anders": een manifesta
tie over alles wat met energie te ma
ken heeft, waarbij wordt gediscussi
eerd en waarbij burgers van Dode
waard adviezen kunnen krijgen over
energiebesparing. Pieter Lammere
verbaast zich erover dat de naar Do
dewaard gestroomde publiciteitsme
dia alleen nog oog hebben voor de
zwaar verdedigde centrale en een mo
gelijk treffen betogers en de politie.
Lammere: „Er is afgezien van een
bezetting en de basisgroepen hebben
met overgrote meerderheid besloten
tot een blokkade waarbij strikt wordt
vastgehouden aan geweldloosheid.
De blokkade zal alleen daarom al
symbolisch zijn."
Van een onzer verslaggevers
LEKKERKERK - Over enkele we
ken kunnen de eerste bewoners van
de gifwijk in Lekkerkerk-west terug
keren naar hun woning. Gisteren is
een begin gemaakt met de herinrich
ting van het eerste deel.
Voor de schoonmaakoperatie is de
wijk ingedeeld in vijf sectoren. Ook
het tweede en derde compartiment
kunnen binnenkort weer worden be
straat en van groen vooizien. Bij het
graafwerk in de afgelopen week zijn
96 vaten, waarvan 59 nog gedeeltelijk
gevuld, tevoorschijn gekomen. Vast
staat nu volgens een woordvoerder
van de provincie Zuid-Holland dat
het gaat om afvalstoffen uit de verf
industrie. Naast tolueen en xyleen
zijn deze week ook naftaleen, fenan-
treen en antraceen aangetroffen.
Gisteren hebben vertegenwoordigers
van de gemeente Lekkerkerk, de pro
vincie, het ministerie van binnen
landse zaken en Rijnmond zich bera
den op de problemen bij de verwer
king van de vervuilde grond. De af
valverwerking Rijnmond kan de Lek-
kerkerkse grond niet aan, omdat er
dertig procent meer grond wordt aan
gevoerd dan was verwacht, en de ca
paciteit van de verbrandingsovens
onvoldoende is. Daar komt nog bij
dat de chemische afdeling van het
afval-verwerkingsbedrijf sterk verou
derd is. Dinsdag zal alsnog worden
geprobeerd een oplossing te vinden
voor de problemen.
AMSTERDAM (ANP) Vier op de
tien Nederlanders vinden dat de
kerncentrales in ons land dicht moe
ten en dat op grote schaal moet wor
den overgeschakeld op kolencentra
les. Dit blijkt uit een Nipo-enquète
onder 861 Nederlanders.
Van de ondervraagden vindt 34 pro
cent dat de bestaande centrales open
moeten blijven, maar dat er geen
nieuwe bij mogen komen. Er moeten
wel nieuwe kolencentrales worden ge
bouwd.
Veertien procent vindt dat er drie
nieuwe kerncentrales bij moeten ko
men en dat het steenkolengebrüik
moet worden beperkt. Elf procent
deed geen keuze uit deze drie door
het Nipo voorgelegde mogelijkheden.
-*■ Sico. zes iaar en als minder):
Als een normaal gezin in een nor
maal huis net zoveel huur per
vierkante meter zou moeten be
talen als een kamerbewoner, dan
zou de huur van een doodgewoon
huis ongeveer 1600 per maand
bedragen.
Dat ls een van de uitkomsten van
het onderzoek, dat de organisatie
Werkende Jongeren CNV heeft
ingesteld onder kamerbewoners.
De organisatie hield daartoe een
maandlang de advertenties „te
huur aangeboden" bij en kreeg
volledige informatie van ruim
honderd kamerbewoners. Uit het
laatste blijkt, dat maar 17 pro
cent echt goedkoop woont, voor
een tientje de vierkante meter of
minder per maand. De grootste
groep, 46 procent, betaalt tien tot
twintig gulden per meter. 21 pro
cent zelfs tussen de twintig en
dertig, en zestien procent boven
de dertig gulden. Zo komen ze
aan een gemiddelde huur van
19,55 per vierkante meter.
Nou scheelt het natuurlijk, in wat
voor buurt een kamer ligt, wat
voor comfort daarbij hoort, of de
verwarming inclusief is. of de ka
mer gestoffeerd of gemeubileerd
is. een vrije opgang heeft, een
toilet en/of een keuken, en mis
schien zelfs een douche. In het
rapport dat de jongerenorganisa
tie heeft uitgebracht, staan wel
een paar voorbeelden. Er zijn en
kele brieven van kamerbewoners
in opgenomen, één van een stu-
eent bijvoorbeeld, die voor een
kamer van 6,12 vierkante meter
290 betaalt, een record-meter-
prijs van ƒ47,38. Gas. water en
licht zijn daarbij inbegrepen,
maar geen verwarming. Die is er
niet eens. Water is er wel. maar
alleen koud. Voor de student en
acht medehuurders is een dou
checabine op de gemeenschappe
lijke gang geplaatst, en samen
kunnen ze gebruik maken van
een keuken.
Een ander voorbeeld: voor een
prijs van 385 huurt iemand een
kamer van 3.65 bij 5.45 meter,
met verwarming. „Gemeubi
leerd" stelde niet veel voor: er
stond een bed. een oude kast. een
oude schemerlamp en een oud
vierpits-gasstel. „De meubels die
in de kamer stonden waren zou
oud. vuil en vol gaten, dat ik
besloot ze eruit te gooien met
toestemming van de eigenaar."
Ongeveer een derde van de brief
schrijvers bewoont een kamer,
kleiner dan tien vierkante meter.
De huren zijn bovendien lang
niet altijd „af". Vaak moet er
bijbetaald worden voor energie,
service- en beheerskosten.
Uit de krantenadvertenties kwa
men nog hogere huurprijzen: ge
middeld 525 per maand. In bij
na de helft van de aanbiedingen
werd een huur van boven de 500
gevraagd, dan nog 22 procent
tussen de vier- en vijfhonderd
gulden, de rest onder de 400.
Soms waren er nog overnamekos
ten bij, in een aantal gevallen één
extra maand huur, de andere ke
ren tot 2250
Vergeleken bij het netto mini
mum-Jeugdloon, heeft de CNV-
organisatie uitgerekend, betalen
18-jarigen bijna 31 procent van
hun maandinkomen voor een ka
mer, 21-jarigen bijna 24 procent.
Zouden diezelfde jongeren een
kamer uit zo'n advertentie van
gemiddeld 525 huren, dan kost
het de 18-jarigen zelfs bijna 60
procent, de 21-jarigen ruim 46
procent. Het kan nog erger. Als
de plannen doorgaan om de mini
mum-jeugdlonen te verlagen,
dan wordt het percentage voor
zo'n „krantenkamer" voor een 18-
jarige ruim 72 procent, en voor
een kamer van gemiddeld 14 vier
kante meter a 19,55 bijna 40
procent. Onmogelijk dus. Er zijn
maar twee oplossingen: óf niet op
Sico, zes jaar en als minderjarige
keurig onder begeleiding van
twee ingenieurs, kwam uit Pa
rijs op Schiphol aan. Met een
Frans vliegtuig, want hij mocht
niet met een Nederlands toestel
mee. En toch is het een heel nette
robot. Behalve „lopen" en nog
veel meer kan hij ook beleefde
zinnetjes zeggen. Bij aankomst
op het vliegveld verklaarde hij
bij voorbeeld dat de reis voor
spoedig was verlopen. Maar
vraag ons niet uit welk deel van
zijn lijf de metalen stem kwam;
het kan net zo goed zo'n gat in
zijn grote hoofd zijn als een pa
neel op zijn buik of een luidspre
kertje in zijn hand.
kamers gaan wonen als het niet
strikt noodzakelijk is. of de ka
merprijzen omlaag.
Er zijn volgens de onderzoekers
nog meer mogelijkheden, het
puntensysteem moet snel in
praktijk worden gebracht; er
moet een verbod op commerciële
kamerbemiddeling komen; de
politieke partijen moeten zich nu
eens inzetten voor de belangen
van onzelfstandig wonende jon
geren. En het opmerkelijkste
idee: er zou een individuele huur-
subisidie voor kamerbewoners
ingevoerd kunnen worden.
De uittocht van een geaeuneer-
de. zijn vrouw en een bewaker uit
een gevangenis in de Engelse
stad Birmingham deed sterk aan
het sprookje „zwaan-kleef-aan"
denken: de man en de vrouw wa
ren met elk één hand aan elkaar
verankerd, de bewaker had met
een handboei de vrije hand van
de man in beslag genomen. De
vrouw was bij haar echtnoot op
bezoek, maar kon zo moeijk van
hem scheiden dat ze na afloop
van het bezoekuur ineens extra
sterke lijm op haar hand smeerde
en vervolgens haar man de hand
drukte. De lijm en dus ook de
hand lieten niet meer los. Het
gelijmde echtpaar werd naar een
plaatselijk ziekenhuis gereden,
waar chirurgen pas na een paar
uur kans zagen de handen los te
krijgen. De man werd daarop te
ruggebracht naar de gevangenis,
de vrouw zonder straf naar
huis.
Burgemeester en wethouders van
Den Haag voelen er niet voor het
woord „mankracht" in de wer
vingscampagne van de Haagse
politie te vervangen door „mens
kracht". De .uggestie daartoe
was hun gedaan door het raads
lid Huurman (PvdA), die „man
kracht" rangschikte onder het
seksistische woordgebruik dat
door vrouwen als kwetsend zou
worden ervaren.
Uit het antwoord van B. en W.
blijkt dat zij wel bereid zijn de
ontwikkelingen in de Nederland
se taal nauwlettend te volgen en
dat zij de zaak opnieuw onder
ogen willen zien indien zou blij
ken dat een meerderheid de ge
dachten en gevoelens van Huur
man deelt. „De taal moet groei
en". merken B. en W. op en
daarin zal ook Huurman hun wel
gelijk moeten geven.
Zoals onlangs in deze rubriek
stond, is de gedachte om het
woord „man" te vervangen door
„mens" ook in de provincie
Noord-Brabant opgekomen en
zelfs al in praktijk gebracht
niet met iedere instemming ove
rigens. De eerste betekenis die
Van Dale aan het woord „man"
toekent is: mens, zonder onder
scheid naar geslacht. Ook wie het
„dikke" woordenboek niet als op
perste taalrechter wil zien (iets
waartoe het zichzelf beslist niet
opwerpt), zal dit punt moeilijk
kunnen bestrijden.
Natte lords Het regende op
de hoofden van de lords in hun
vergaderzaal in het Hogerhuis
zoals het in de rest van Londen
regende. Het plafond begon tij
dens een vergadering zo te lek
ken dat de senatoren het vertrek
ijlings moesten verlaten. Dat ge
beurde nota bene juist op het
ogenblik dat ze over de noodzaak
van reparatie van hun dak aan
het discussiëren waren.
