Herman Emmink: 'Mijn kerkje zit zondags altijd vol'
Verrassende veelzijdigheid
Magere produkties
bij Opera Studio
T oneelexperiment
nu op televisie
'Ondanks alles' voor de 750ste keer 'Muzikaal Onthaal'
g
Johnny G. in Paradiso
HOBBY GEREEDSCHAP
.KOOPGIDS
Andere tv-avonden omroepen
mn-STEREO TVIVTDEO
Antigone tussen het publiek
Nieuwe boeken
Bepaald
Porter Cr of;1
ZATERDAG 27 SEPTEMBER 1980
KUNST/RADIO/TELEVISIE
TROUW/KWARTET
-
RD/
door Fred Lammers
HILVERSUM Herman Em
mink is er zelf beduusd van
dat zijn wekelijkse radiopro
gramma „Muzikaal Onthaal"
zondagmiddag voor de 750ste
keer de lucht ingaat.
„Die mijlpaal is bereikt door alles en
ondanks alles. Je werkt nu eenmaal
met mensen. Hoe langer je iets doet
en vooral als iets populair wordt krijg
je met jaloezie te maken. De manier
waarop die zich uit is niet altijd even
prettig. Verder moet je zelf je conclu
sies maar trekken." zegt Herman als
we in de kantine van de AVRO-studio
zitten te praten. De directie van de
omroep die „Muzikaal Onthaal" nu al
vijftien jaar op het programma heeft
staan steunt hem echter en daarop
wil Herman graag de nadruk leggen.
„Ze hebben me in het begin van het
seizoen zelf gevraagd er mee door te
gaan. Dat wordt elk jaar opnieuw
bekeken. Van mijn kant kan ik zeg
gen dat ik het met veel plezier doe en
best nog een tijdje verder wil gaan."
Op dus naar de duizendste uitzen
ding of misschien zelfs naar de 25
jaar? Herman lacht moeizaam. „Of ik'
het zolang volhoud? Vijftien jaar is al
een hele tijd en ik ben nu een 53-
plusser." Hoewel tal van mensen hem
dat etiketje opplakken is Herman
Emmink geen AVRO-mannetje.
„Mijn werk voor die omroep vraagt
wel het grootste deel van mijn tijd en
ik sta er ook helemaal achter, maar ik
ben nergens echt aan gebonden. Heel
bewust heb ik jaren geleden gekozen
voor het free-lancen, al moet je daar
door wel eens op een andere manier
werken dan je zou willen. Maar leve
de vrijheid." Vandaar dat Herman de
ene dag in de studio staat en de
volgende dag zonder problemen de
opening van een winkelcentrum op
luistert of een STER-spot presen
teert.
Omroepen
„Het is allemaal reuze leuk werk. Je
komt er met mensen door in contact
en mensen boeien mij enorm omdat
ieder mens weer een eigen benade
ring vraagt." Om het geheel nog ver
warrender te maken speelt Herman
als het zo uitkomt ook nog voor radio-
omroeper (iets dat vroeger een tijd
lang zijn hoofdberoep was), en is hij
te beluisteren als zanger van het lich
te lied. Zo was het Emmink die lang
geleden het bekende „Tulpen uit Am
sterdam" beroemd maakte.
„Ik neem echt niet alles aan.
Uitgangspunt is dat wat ik doe me
moet aanspreken. Een paar jaar gele
den heb ik reclame gemaakt voor
pils. Dat doe ik nou niet meer. Ik
drink zelf niet en dan kim je er ook
geen reclame voor maken. Verzoeken
in die richting wijs ik dan ook af. Zo
weiger ik uit principe ook in Zuid-
meest simpele formule voor radio
Afrika te werken. Daar sta ik geluk
kig op de zwarte lijst, de erelijst zelf
ik zelf."
Terug naar „Muzikaal Onthaal", een
van de weinig radioprogramma's die
nog rechtstreeks worden uitgezon
den. Het is een klantenbindertje al
wordt degenen die kaarten willen
hebben beslist niet gevraagd van wel
ke omroep ze lid zijn. Elke week op
nieuw komen er zo'n vijfhonderd
mensen naar de studio aan de 's-
Gravelandseweg die er zelf bij willen
zijn. Zo'n dertig procent behoort tot
de stamgasten. Er zijn figuren bij die
nu al jaren achtereen geen keer ver
stek hebben laten gaan.
Leuke breek
Wat al die mensen er zoeken? Precies
weet je dat nooit maar ik zeg wel
eens: de een gaat zondags naar de
kerk, de ander zit in de kroeg en weer
een ander gaat naar „Muzikaal Ont
haal" omdat ze het een leuke breek
van de zondag vinden. Zelfs op die
zondagen toen het spiegelglad was,
een paar jaar geleden, kwamen er
toch altijd een dikke driehonderd be
zoekers naar mijn winkeltje. Mijn
kerkje zit altijd vol. Onlangs zei een
pastoor nog tegen me: „Waar haal je
ze altijd weer vandaan?" Herman
Emmink weet dat zelf ook niet.
„Het is een programma zonder pre
tenties. De naam zegt het al. Ik wil de
mensen onthalen en dat begrip heeft
altijd iets aantrekkelijks. Verder
speelt ook de gewenning een grote
rol. Bij de radio wordt over het alge
meen te weinig rekening gehouden
met wat de mensen leuk vinden. Er
wordt vaak gezegd over radiopro
gramma's, dat er eens een frisse wind
door moet waaien en dan verdwijnen
ze. Ik vraag me af waarom. Als de
mensen het nu fijn vinden. Dat wil
ook weer niet zeggen dat je in alles
moet toegeven aan de wensen van het
grote publiek. Je kunt niet altijd het
Nonnen- of het Slavenkoor laten ho
ren. Maar er is genoeg keus tussen
Christien Deutekom en James Last."
Wil Herman Emmink daarmee zeg
gen dat zijn „Muzikaal Onthaal" an
no 1980 identiek is aan het program
ma, dat hij in 1965 presenteerde? De
opzet van mijn programma is dezelf
de gebleven met: gast aan tafel, het
oudje van de week, een praatje en een
muziekje en dan inpakken en wegwe
zen. Het is de meest simpele formule
voor radio, maar daar geloof ik nu
juist in. De mensen die mijn program-
ma's regelmatig volgen zeggen dat ik
vrijer en losser ben geworden. Dat zal
wel zo zijn. Een mens evolueert naar
mate hij ouder wordt. Anders zou het
niet zo best zijn. Guus Hermus heeft
eens in mijn uitzending gezegd: „Mo
dem toneel is moeilijk doen voor lege
zalen". Dat kun je van „Muzikaal
Onthaal" nooit zeggen. Het is aan
spreekbaar. Ik spring als het ware bij
het publiek naar binnen, heel gewoon
net zo als ik ben. Als ik onecht zou
onz
►bej
jf]
afl
zijn had ik het geen vijftien i
gehouden."
Geen chagrijn
Herman heeft het gevoel datjjrek
te publiek hem kent als iei rslc
nogal vrolijk door het levj
„Natuurlijk is dat één kant °v
ook mijn ernstige momenten eke
ben geen chagrijn. Dan mc een
vak niet kiezen. Mijn conta n r
mensen blijven echter aan
vlakte. Om dieper te splttei
tijd. Dat wil ik ook niet. De w
trekken in mijn leven voorb
naar me toe komen gaat er bi pn_
luikje dicht, want ik ben erg
privacy gesteld." 1613
uil
En nu dus de 750e uitzen^fcez
programma zal er niet uitajjLi
„Bij vorige jubilea had ik Pi
cara en Iwan Rebrov in het j:nia
ma. In vergelijking daarmee lat
geheel nu wat povertjes aa s i
mee ik niets ten nadele wk^
van degenen die er wel in opti
had het graag anders gewild. °P
heb nu eenmaal geen inspra rsc
muzikale samenstelling. Verd nd<
er niets over zeggen." e
Terwijl Herman nog een slo or
water neemt zegt: „Desondai :en
het een mijlpaal, dat ik dit g die
weten te bereiken. Ik heb er s4^
t
getwijfeld of ik het ooit zoif
r
door Stan Rijven
AMSTERDAM Muziek in G Majeur. De letter G staat voor
geestdriftig, gehoorstrelend en ook een beetje voor geniaal.
En voor Johnny Gotting alias Johnny G. Met twee begeleiders
stond hij donderdag in een helaas slecht bezocht Paradiso in
Amsterdam waar al het aanwezige enthousiasme uitmondde
in een zeven minuten durend applaus. Het slot van een
verrassend muziekmozaïek waarin spanning, variatie en inzet
voortdurend aanwezig waren.
Johnny Gotting, alias Johnny G. tijdens zijn Amsterdamse op-
treden. 'oto v*n Rossen.
ADVERTENTIE
voor doe-het-zelf-uitrusting.
Volop tips, wenken, checklists
voor aanschaf en gebruik
van ca. 80 soorten hobby
gereedschap. Produkten en
prijzen. Overal verkrijgbaar.
100 pagina's f
47S.
Andere Welke-koopgidsen:
Camera's, Hiti-Stereo, Elektr.
orgels, Tuin, Keukens,
Badkamers, Slaapkamers,
Openhaarden, Vloeren,
CV/lsolatie.
Accres Uitgevers.
Telefoon 02940-181BV
Dit Engels fenomeen timmerde Jaren
lang aan de weg van het pubcircult.
Als kleinschalige eenmansband nam
hij een grootschalige muzikale baga
ge mee waarin de wortels blues, soul,
rythm blues, rock roll en reggae
waren verzameld. Hij beheerst al deze
stijlen zonder stijlloos te worden,
want de samensmelting daarvan kent
maar één naam: de G-Beat. Dat is
ook de titel van zijn onlangs versche
nen tweede elpee, een dubbelalbum
met materiaal dat hij van 1971 tot
heden heeft gespeeld. Zijn eerste,
Sharp Natural, bevat eveneens die
typische kruisbestuiving.
Daarin wordt uit de roots smakelijk
wortelsap gedestilleerd dat zowel in
tekst als muziek goed valt te proeven.
Qua uiterlijk lijkt Johnny G. in zijn
slordig nette outfit op John Hiatt. hij
bezit de uitstraling en durf van Lou
don Wainwright. terwijl zijn stem
sterk aan de ijle zang van Pete
Townshend doet denken. De jaren
lange ervaring in kleine gelegenhe
den heeft hem geleerd op subtiele
wijze te entertainen, zodat hij de aan
dacht voortdurend gevangen weet te
houden.
Alleen de aanblik van het podium
zegt al voldoende.
In tegenstelling tot de muren aan
boxen die op andere avonden Paradi
so vullen, stonden hier slechts twee
minuscule blokkendozen. Maar voor
al Paul Hughes op contrabas vormde
een unieke verschijning. Met het fa
natieke en breed geschakkerde slag
werk van Richard Stephens wisten zij
moeiteloos alle wendingen en stijlen
van kameleon G. te volgen.
Blue suede shoes zou uiteraard de
openaar en afsluiter worden. Uiter
aard, want Johnny G. heeft al zo'n
vijf versies van deze Perkins compo
sitie op zijn naam staan. Dit maal
betrof het een reggae-interpretatie.
Een rockabilly getint nummer volg
de, waarin de staande bas van Hug
hes zeer op zijn plaats was. Direct
daarop The Blues, een ballad waarin
Johnny duidelijk maakt dat hij on
danks zijn blanke afkomst, niet an
ders kan dan de blues te zingen.
Breekbaar en meeslepend, terwijl
Stephens de brushes hanteerde en
Hughes de strijkstok ter hand nam.
Het was verbazingwekkend welke
klankkleur dit trio wist te bereiken.
Weliswaar zijn Gotting's stem en gi
taarspel aan beperkingen onderhe
vig, maar hij weet die echter moeite
loos op te heffen door de grote affini
teit met zijn inspiratiebronnen. Daar
door klonk Suzy, een ode aan de
Mods, weer even heftig en geïnspi
reerd als betrof het een ware punk
band.
Een minutenlang applaus haalde dit
sympathieke trio terug. Let's dance
(van Chris Montez) accentueerde nog
maals dat de dansbaarheid, die het
hele concert optimaal aanwezig was,
niet alleen op Blue suede shoes hoeft
te slaan. Dat is een extra dimensie
van de G-Beat.
HILVERSUM Met ingang van maandag krijgen de A-omroepen een
andere vaste televisie-avond op Nederland 2. Dit houdt in dat op
maandag de TROS uitzendt; op dinsdag de NCRV; op donderdag de
VARA; op vrijdag de AVRO en op zaterdag de KRO. De twee overige
avonden op Nederland 2 ondergaan geen wijzigingen. Op zondag
blijven de NOS en de VPRO uitzenden en op woensdag IKON en VOO.
De vaste avond van de EO op dinsdag Nederland I blijft gehandhaafd.
door Louwrens Langevoort
Speciaal vandaag
Speciaal morgen
Film thuis de keuze van de
Vara uit het internationale
filmrepertoire is „Het beest
moet sterven", een Franse film
uit 1969 van Claude Chabrol
naar de roman van Nicolas
Blake. Een schrijver probeert
zelf te achterhalen wie zijn
zoontje heeft doodgereden als
het de politie niet lukt.
Ned. 2/21.20
Achter het Nieuws Vara's
actualiteitenrubriek Aan
dacht voor de Westduitse ver
kiezingen. Verder gesprekken
met de Westduitse schrijvers
Günther Grass en Berud En-
gelmann.
Ned. 2/23.10
In de Rooie Haan met de
vakbondsleiders Wim Kok en
Arie Groenevelt wordt vooraf
gesproken over het FNV-con-
gres dat maandag begint. Met
staatssecretaris Smit-Kroes
wordt gesproken over tele
foonaansluitingen in kraak
panden in het mogelijk storen
van de Vrije Keijzer.
Hilv. 1/13.03
Gesprek met Gerard Croi-
set een NOS-programma
met een interview dat een
groep ondervragers een aantal
jaren geleden heeft gehad (en
dat nooit is uitgezonden) met
de deze zomer overleden pa
ragnost CroiseL
Ned. 1/15.30
IKON op zondagmiddag
deze omroep begint met een
nieuwe opzet in het komende
seizoen. In deze eerste afleve
ring een gesprek met de Ame-
rikaanse theologe Rosemary
Radford Ruether. Ze is femi
nistisch theologe.
Koot en Bie voor het
eerst weer terug in het nieuwe
seizoen met het welzijnspro-
gramma van het Simplistisch
Verbond. Het programma kan
worden onderbroken door een
uitzending van de tegenpartij.
Ned. 2/20.40
Heinz Werner Zirnmer-
mann: toch meer dan een
„sound" een IKON-pro-
gramma over de Duitse kerk
musicus die in de jaren vijftig
opschudding veroorzaakte
door motetten te schrijven in
een stijl die door jazz was ge
ïnspireerd.
Hilv. 2/18.00
De Filosofo werd al enkele jaren gele
den op het repertoire genomen, maar
is nu met een nieuwe bezetting herin-
studeerd. Deze opera biedt een mooie
gelegenheid om vijf zangers ongeveer
evenveel te laten doen en er kan
worden volstaan met een simpel de
cor. belangrijk voor een reizende
groep. Nico Out en Barbara Skrzypc-
zak hadden hun fantasie ten volle
uitgebuit.
Galuppi schreef zijn opera's nog ge
heel in de barokstijl. Nu is er in de
interpretatie van de barok-muziek de
afgelopen dertig jaar het een en an
der veranderd en schermt men al heel
gauw met het magische woord „au
thenticiteit". Al deze veranderde in
zichten zijn aan de Opera Studio
blijkbaar voorbij gegaan, want men
galoppeert nog onbehoorlijk rauw
over de partituur heen.
Voor de begeleiding van deze kamer
opera's heeft de Opera Studio de be
schikking over een klein instrumen
taal ensemble geleid door Peter Poli-
akine. Tevergeefs tracht hij musici en
zangers in hetzelfde tempo te hou
den. Er wordt voortdurend gejaagd
en een tempo dat eens genomen is,
verandert tijdens een muzikaal num
mer steevast nog enkele keren. In
Offenbachs Bagatelle daarentegen
had Han Wilmink de touwtjes stevig
in handen en konden de onsterfelijke
melodieén met verve over het voet
licht komen.
Geen pretje
ADVERTENTIE
Rijk geïllustreerd. Boorde
vol tips, wenken, ideeën,
checklists. Prijs- en pro-
duktinformatie over 136
merken.
Overal verkrijgbaar.
door André Runen
HILVERSUM Wat als een experiment van toneelsplers bij
het Publiekstheater begonnen was leidde vorig seizoen tot een
ongewone voorstelling, die zoveel publiek trok dat zij aanzien
lijk langer gespeeld werd dan was gepland. Bovendien kregen
de twee hoofdrolspelers er de jaarlijkse toneelprijzen voor,
Josée Ruiter de Theo d'Or, Hans Croiset de Louis d'Or, beide
verwijzend naar twee legendarische Nederlandse spelers,
Theo Mann-Bouwmeester en Louis Bouwmeester. Morgen
avond zendt de KRO een tv-registratle uit: Ned. 1 om 21.40
uur.
AMSTERDAM „Met twee korte werken trekt de Opera
Studio, de leerschool voor het jonge zangtalent bij de Neder
landse Operastischting, de komende weken het land door
langs kleine theaters. Deze week vonden in de Kleine Kome
die in Amsterdam, de eerste voorstellingen plaats van II
Filosofo dl Campagna van de Italiaanse laat-barokke compo
nist Galuppi en de klucht Bagatelle van Jacques Offenbach.
Het aankomend talent voelde zich, zo
te horen en te zien, geenszins op z'n
gemak. Geen wonder, al die loze ge
baren, passen van links naar rechts of
gewoon voortdurend rondjes rennen
op die vijf vierkante meters en dan
ook nog even je aria moeten zingen, is
beslist geen pretje. De regie van Jan
Bous was weliswaar bijzonder vin
dingrijk, maar gaf de zangers niet de
nodige steun om een geloofwaardig
karakter op het toneel neer te zetten.
Bagatelle was op het programma ge
nomen als kleine hommage aan Jac
ques Offenbach, die een eeuw gele
den overleed. In tegenstelling tot de
meeste operahuizen voert de Neder
landse Operastichting nu eens geen
Hoffmans Vertellingen op in een su
perbezetting, maar gooit het op een
haast vergeten niemandalletje. In de
Nederlandse bewerking van Jan Bous
en Han Wilmink regisseur en diri
gent had het produkt grote gelijke
nis met de de kluchten van Feydeau
en Labiche, zoals die enkele jaren
geleden op de televisie verschenen.
Kortom, te lang, melig en bar slecht
gespeeld. Die arme leden van de Ope
ra Studie
Het experiment bestond hierin, dat
de spelers zonder decor, zonder spe
ciale kostuums, zonder schmink en
zelfs zonder toneel, maar midden tus
sen het publiek in „Antigone" van
Jean Anouilh zouden spelen. Dat
stuk is een in 1942 verschenen moder
ne bewerking van de klassieke trage
die van Sofokles uit de vijfde eeuw
vóór Christus. Modem in dit opzicht,
dat de motieven waaruit de mensen
handelen, meer naar nu geldende op
vattingen zijn vertaald.
Antigone is een jong meisje, dat zich
daadwerkelijk verzet tegen een bevel
van de koning, haar oom Kreon. Haar
beide broers, die elkaar als zonen van
Oidipoes het koningschap betwist
ten, zijn in de gevechten daarover alle
twee gesneuveld. Hun oom, die als
enig mannelijk lid van de familie au
tomatisch koning wordt, wil eens en
voor goed een eind maken aan al de
moeilijkheden, die er na de geschie
denis met Oidipoes toch al geweest
zijn. Hij beslist dus, dat de ene zoon
de rechtmatige opvolger is geweest,
en dus een staatsbegrafenis krijgt, de
ander een rebel, die onbegraven moet
blijven liggen, zodat de stank die zijn
lijk verspreidt, de onderdanen zal in
peperen dat het oproerlingen in een
geordende samenleving slecht ver
gaat.
Verzet
Antigone verzet zich daar tegen met
alles wat in haar is, temeer omdat
Kreon grif toegeeft, dat hij willekeu
rig bepaald heeft, wie rechtmatig, en
wie ten onrechte de troon heeft opge
ëist; dc twee lijken waren zelfs niet
meer van elkaar te onderschelden.
Voor Antigone gaat het alleen maar
om een broer, van wie zij hield, en die
zij na zijn dood met alle liefde wil
omringen, die zij in daden om kan
zetten. Zij bedekt hem eigenhandig
met aarde en wordt daarbij betrapt.
De hoofdzaak van de tragedie is de
confrontatie tussen Antigone en Kre
on, die elkaar uit en te na kennen, ook
oprecht van elkaar houden, en nu
elkaar in hartstochtelijke gesprekken
van hun gelijk proberen te over
tuigen.
Men kan zich wel voorstellen, dat je
die hartstochtelijkheid heel 'anders
moet spelen, wanneer je in een situa
tie bent dat het publiek je kan aanra
ken, dan wanneer je tamelijk ver weg
op een toneel staat. Het werd ge
speeld in de kleine bovenfoyer van dë
Amsterdamse Stadsschouwburg, die
voor de „goedkope" rangen, die ge
vuld was met publiek, met net genoeg
ruimte voor de spelers om er zich
tussen door te bewegen en soms ook
ergens te gaan zitten. Je zit er als
publiek dus echt middenin, wordt er
zeer persoonlijk bij betrokken.
Berend Boudewijn, die de tv-registra-
tie heeft gemaakt, brengt ook de tv-
kijker zoveel mogelijk in dezelfde si
tuatie. Hij laat hem via de camera
eerst de Stadsschouwburg van buiten
benaderen, je met al die trappen (zes,
geloof ik), opklimmen en dan tussen
het publiek plaats nemen. Je ziet dus
voortdurend zowel het publiek om je
heen als de spelers.
De voorstelling is in twee versies op
genomen, met een publiek, dat via
een berichtje in de kranten was opge
roepen. De aanmeldingen kwamen in
zo'n tempo, dat de plaatsen tn vijf
minuten op waren.
Materie en matrijs Een bundel waar
in een keuze uit de kultuurhistorische
essays van Theun de Vries. Uitg.
SUN. Nijmegen. 222 blz - 24.50.
De vuist van de paus, de Nederlandse
zouaven en het einde van de kerkelij
ke staat, 1860-1870, geschreven door
W. Zaal. Uitg. Wetenschappelijke Uit
geverij, Amsterdam. 153 blz - 28.50.
Wanneer dit tijdlijk leven endt, ge
dichten over de dood, een bloemle
zing samengesteld door J. W. Schulte
Nordholt. Uitg. Bosch en Keuning,
Baam. 159 blz - 19.50.
Bij ICOB, Alphen a d. Rijn versche
nen: Het tijdperk van Karei de Grote
van D. Bullough (212 blz) en Het
tijdperk van Augustus (208 blz), van
D. Earl. Prijs per boek 29.90.
Van uitgeverij Elsevier te Amster
dam ontvingen wij: 5 kinderboeken:
De nachtkinderen van S. Schell (128
blz - 14.90). Sprookjes uit Tulavall
door I. Sandman Lillus (160 blz -
17.90). Het olifantje dat dansen wil
de en andere verhalen van L. Kessel
(120 blz - 14 90). Westerschelde, om
nibus van G. Evenhuis (184 blz -
18.90). De O-s van oiand, door D.
Frenkel Frank (48 blz - 17.50). En
Fotojaarboek 1981, 271 blz. 230 foto's.
Prijs 59.50. Birdy, vlucht in de
waanzin, roman van W. Wharton. 288
blz - 24.50.
ADVERTENTIE
Hoogwaardige
scheerwol van
't zuiverste soort,
een origineel
ontwerp, volmaaktj e
afwerking...
Ziedaar een aanta
kenmerken van eeii
Porter Croft
kostuum.
Maar pas de vol
maakte Beterkledejrij
pasvorm verschaft
u absolute zeker
heid. ziet, u voel
't resultaat van het
vakmanschap van
de Nederlandse
Modemakers.
Bepaald
Porter Croft!
In de betere manne
modezaak leert u
dat een Beterkleder 1
zeker geen duurder
kleder is.
Voor informatie en
verkoopadressen:
Bendien/Smits
De Nederlandse
Modemakers
05490-12345
