Vrouwen eisen rol in wetenschap
Tekening van een lezer
ouw
Inkeliers houden geen
&st bij opening metro
Zo leer je je familie kennen
Commentaar
lijke rekening
jg voor rellen in Amsterdam
Maatschappij tot nu toe eenzijdig belicht
Politie Amsterdam
wil meer mensen
en hogere toelage
verslagen haai
verbaasd
adam en eva
medaille
AG 26 SEPTEMBER 1980
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
irbond van Nederlandse On-
ïingen heeft het kabinet in
is te verstane bewoordingen
taan gegeven, dat het ..het
sleven klem heeft gezet tus-
i verloederende arbeidsmarkt
draaglijke collectieve lasten
nkostcn". Het resultaat hier-
dat we. om het VNO te
„bezig zijn om de restanten
eigen produktie-apparaat
piet gering wanneer een kabi-
zoveel op heeft met een
functionerend bedrijfsleven
;kar verwijt naar het hoofd
1 krijgt. En voor een deel
ichuldiging ook wat over-
i Niemand, ook het kabinet
i drie jaar geleden vermoe-
de economische groei zo
|ou vallen.
Overigens is het verwijt van
7 wel terecht. Het kabinet is
aangetreden met als
Jjkste doelstelling de collec-
tgaven terug te dringen, om
I manier het bedrijfsleven de
Jde ruimte te verschaffen,
jon bezwaar hebben tegen
ize (in deze kolom bijvoor-
I toen al een voorkeur uitge-
voor een verdergaande in-
matiging juist om de collec-
fctor te sparen), het was in
ival een keus.
>U
binet heeft echter geen kans
deze keus consequent vol te
De voornemens van het
gsplan Bestek '81 zijn voor
tl te laat uitgevoerd en scho-
en onzer verslaggevers
Hl ERDAM De vereni-
City Centrum Amster-
e| de winkeliersvereniging
Amsterdamse binnen-
leelt besloten alle door
{-georganiseerde feeste-
,e len rond de opening
^t laatste stuk van de
Oostlijn, op 11 oktober,
asten.
fdrtjven in het centrum zijn
at de opening van dit metro-
;ussen Weesperplein en Cen-
tation verstoord wordt en dat
or rellen in de binnenstad zul-
staan. Voor 10 en 11 oktober
het Amsterdamse centrum
activiteiten georganiseerd,
der een braderie, een kinder
een standwerkersconcours.
J. van der Laan van City
jir'
m zei gisteren dat het de win-
nv „onmogelijk wordt gemaakt
.j. renementen door te laten gaan
er via radio „De Vrije Keijser"
rotzooi zijn aangekondigd
tiling van de metro".
ies nkeliersvereniging heeft over
lak een brief gestuurd aan bur-
e iter Polak van Amsterdam en
rd Iels een gesprek gevoerd met
,u iterdamse officier van justitie.
;a heeft ze een brief in voorberei-
m an de ministers van binnen
zaken en justitie.
brief aan de burgemeester
de vereniging „te moeten
e, Hen dat de bedrijven in het
m blijkbaar onvoldoende zijn
J rmd, nu dit centrum binnen
maanden vijf maal het toneel
,el t is van ernstige ongeregeldhe-
tot twee keer toe bedrijven
,t< derd zijn".
twee ministers wordt ge-
„mogelijkheden aan te geven
sterdam uit de rotzooi te hei-
De winkeliersvereniging wil
korte termijn met de minis-
ten voor een ander deel te kort. De
kentering van het economische getij
maakte namelijk verdergaande om
buigingen noodzakelijk, maar die
zijn grotendeels achterwege geble
ven. De werkgevers mogen daarom
met enig recht van spreken vast
stellen dat Bestek "81 is „platge
walst*".
In feite presenteren zij de regering
alsnog de pijnlijke rekening van een
niet consequent volgehouden kabi
netsbeleid en die liegt er inderdaad
niet om: extra ombuigingen in de
sfeer van de sociale zekerheid tot
een totaal bedrag van 1,7 miljard
gulden en nog eens ombuigingen op
de rijksuitgaven van in totaal I
miljard gulden.
De voordelen die deze oplossing
voor het bedrijfsleven heeft, zo
heeft het VNO ook wel duidelijk
gemaakt, zijn in ieder geval heel
wat aantrekkelijker dan het kabinet
te bieden heeft. Het kabinet daaren
tegen is van zijn Bestek afgeweken
door het alsnog over de boeg van
de inkomensmatiging te gooien.
Het ziet er echter naar uit, dat het
deze manoeuvre te laat heeft ge
maakt, om nog een aansprekelijk,
laat staan een succesvol, beleid te
voeren. De reactie van de werkge
vers nu en van de vakbeweging
straks wijzen er eerder op dat het
kabinet tussen twee stoelen in is
komen te zitten. En waar er zulke
forse rekeningen worden gepresen
teerd kan men zich afvragen of het
kabinet ooit nog behoorlijk op een,
welke dat dan ook moge zijn, stoel
komt te zitten.
Het wordt hoog tijd dat vrouwen-uit-de-
wetenschap zich gaan organiseren. Niet
alleen omdat er aan de universiteiten en
hogere beroepsopleidingen nog maar wei
nig vrouwen tot de top doordringen, waar
door alle belangrijke beslissingen vrijwel
zonder vrouwen worden genomen; maar
ook omdat de officiële wetenschap nog
steeds een mannen-aangelegenheid is.
Kijk er bij voorbeeld de geschiedenisboe
ken maar op na: grote mannen hebben de
geschiedenis gemaakt (televisie-series on
der dezelfde naam glijden regelmatig over
de buis) en vrouwen komen er niet aan te
pas. Misschien een enkele, zoals Jeanne
d'Arc of Florence Nightingale, maar daar
houdt het dan ook mee op. Toch hebben er
gedurende al de voorbije eeuwen vrouwen
geleefd en gewerkt, maar aj hebben in de
officiële geschiedschrijving geen sporen
nagelaten. Daar willen de Vrouwenstudies
nu verandering in gaan brengen.
Vandaag moet er door zo'n 250 vrouwen
beslist worden over een nieuw op te richten
landelijk overleg vrouwenstudies. Een ge
sprek over het begrip vrouwenstudies en
de plannen, die er zijn om met vrouwenstu
dies een ingrijpende verandering te gaan
aanbrengen in de wetenschappelijke we
reld met Tineke den Nijs van de Universiteit
van Amsterdam.
door Cisca Dresselhuys
AMSTERDAM Een aantal jaren geleden kwam de Nijmeeg
se hoogleraar criminologie mevrouw dr. C. I. Dessaur (ook
bekend als de schrijfster Andreas Bumier) met het Idee, dat
een vrouwenuniversiteit best een mooie en nuttige Instelling
zou kunnen zijn. Discussies daarover laaiden enige tijd hoog
op binnen de vrouwenbeweging, maar die luwden ook weer
snel en het plan stierf een snelle dood.
ters Wiegel en De Ruiter over praten.
Ook de Amsterdamse Kamer van
Koophandel heeft In brieven aan het
college van b. en w. en de officier van
justitie gesteld „uitermate veront
rust" te zijn over de recente ongere
geldheden In de Amsterdamse bin
nenstad en de schade die het bedrijfs
leven daarvan heeft ondervonden.
„Uit alles blijkt duidelijk," staat in
deze brief, „dat hier geen sprake meer
Is van incidentele uitbarstingen van
geweld." De Kamer van Koophandel
wil een gesprek met justitie en b. en
w. om te bezien wat er gedaan kan
worden „teneinde het ernstig ge-
scholte vertrouwen te herstellen".
Van een onzer verslaggevers
AMSTERDAM Amsterdamse poli
tiemensen willen een uitbreiding van
het personeel en een financiële toela
ge om de „vele negatieve aspecten die
aan het dienst doen in Amsterdam"
zijn verbonden te compenseren.
De leden van de Amsterdamse afde
ling van de Nederlandse politie bond
stelden deze eisen in een aan minister
Wiegel en burgemeester Polak gerich
te motie, die woensdagavond tijdens
een drukbezochte vergadering met
algemene stemmen werd aanvaard.
De afdeling eiste in een tweede motie
dat er in de hoofdstad een duidelijk
te begrijpen politiebeleid moet ko
men. De politiemensen menen dat
het Amsterdamse korps onder te gro
te druk moet werken.
De heer Pleging, voorzitter van de
Amsterdamse afdeling, betuigde zijn
instemming met een prikactie afgelo
pen zaterdag. Politiemensen van het
disctrict Lijnbaansgracht kwamen in
verzet tegen de richtlijn van burge
meester Polak, terughoudend op te
treden bij overtredingen rondom de
kraakpanden de „Groote Keyser".
Vooral vrouwen van de Universiteit
van Amsterdam verzetten zich hevig
tegen het plan een speciale universi
teit door en voor vrouwen op te rich
ten, omdat zij vonden, dat vrouwen
zich hierdoor zouden isoleren. Boven
dien zou het een vrijbrief zijn voor de
„officiële" universiteiten om zich
niets van vrouwen en emancipatie
aan te trekken, omdat „daar immers
de vrouwen-universiteit voor was".
Toch hebben de ideeën van mevrouw
Dessaur over het strikt mannelijke
karakter van de bestaande weten
schap wel gevolgen gehad. Het ont
staan van Vrouwenstudies is er één
van.
Wat zijn vrouwenstudies eigenlijk? Is
het een apart vak, dat ergens gedo
ceerd wordt? Of is het een soort vak
bond voor vrouwelijke studenten en
wetenschappelijk emedewerksters?
Verzamelnaam
Het begrip „Vrouwenstudies" is een
vertaling van het Amerikaanse „wo
men-studies", een verzamelnaam
voor onderwijs- en onderzoekpro
gramma's, die aan de meeste Ameri
kaanse universiteiten al enkele jaren
een zelfstandige plaats hebben. Het
begrip is in het begin van de jaren
zeventig aan de Nederlandse univer
siteiten geïntroduceerd. Vrouwenstu
dies zijn begonnen uit de constate
ring, dat de kennis over de maat
schappelijke positie van vrouwen
nagenoeg ontbreekt. De wetenschap
heeft zich tot nog toe voornamelijk
gericht op de openbare sfeer, waarin
mannen altijd de boventoon hebben
gevoerd. De privésfeer die van gezin
en huishouden, waarin de vrouw vrij
wel altijd zat, werd daardoor volledig
buitengesloten. „Vrouwenstudies wil
len een vollediger beeld van de socia
le werkelijkheid brengen en vormen
daarmee een belangrijke aanvulling
op en kwaiteitsverbetering van de
bestaande wetenschap," schrijft de
afdeling Vrouwenstudies van de fa
culteit der letteren van de Universi
teit van Amsterdam in een rapport
over haar werkzaamheden.
Onderzoek
Nog even terug naar de vrouwenstu
dies. Wat doen deze eigenlijk op we
tenschappelijk gebied? Aan de lette
renfaculteit van de Universiteit van
Amsterdam is bij voorbeeld onder
zoek gedaan naar de positie va de
vrouw in het gezin; de positie van
vrouwen en meisjes in het Nederland
se onderwijs van 1870 tot 1940; de
positie van de vrouwen in de gilden in
enkele Noordnederlandse steden;
prostitutie door de eeuwen heen; de
positie van naaisters in de periode
van 1890 tot 1940. Verder werd onder
zoek gedaan naar „vergeten" schrijf
sters en kunstenaressen (Karen
Blixen, Belle van Zuylen) en was er
een onderzoek naar de rol van de
vrouw in de kunstnijverheid. Ook
werd onderzoek gedaan naar taalver
schillen tussen mannen en vrouwen,
een onderzoek naar stereotypen in de
grote Van Dale.
Vrouwen, die geschiedenis studeren,
hebben onderzoek gedaan naar en
geschreven over vrouwen die zich in
het verleden verzet hebben tegen hun
traditionele rol, zoals Mary Wollsto-
necraft, Betje Wolf en Georges Sand.
In de sociale faculteit is onderzoek
gedaan naar vrouwenorganisaties in
de jaren dertig in Nederland en er is
een onderzoek gaande naar het be
grip „moederschap"
Toch zijn vrouwenstudies niet in de
eerste plaats uit een onbehagen met
de mannelijk georiënteerde weten
schap ontstaan, maar heel eenvoudig
uit de eigen problemen, die vrouwen
aan de universiteit ontmoetten. Hoe
wel vrouwen aan de universiteit zich
natuurlijk in een relatief gunstige po
sitie bevinden vergeleken met de ge
middelde hulsvrouw, voelden toch
veel van deze vrouwen hoe zij op de
universiteit en later in hun beroep
werden gediscrimineerd. Zij zochten
elkaar op om over deze problemen te
praten en zo kwamen langzaam de
vrouwenstudies op gang.
Los zand
„Her en der op Nederlandse universi
teiten hebben we nu vrouwenstudies
bij verschillende faculteiten. Al die
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat, sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon.
afdelingen hangen een beetje als los
zand aan elkaar en nu in de onder
wijswereld en ook in de universitaire
wereld echt gaat nijpen (kijk maar
naar al de voorgestelde bezuinigin
gen van Pais) wordt het tijd dat wij
ons gaan organiseren. Op die manier
kunnen wij een officiële gespreks
partner worden voor de overheid en
voor de universiteiten. Aan het feno
meen „vrouwenstudies" kan op die
manier niet zomaar meer voorbij ge
gaan'worden. Een landelijke organi
satie is nodig om een actief tegen
wicht te kunnen vormen tegen de
zaken, die van bovenaf voor ons wor
den bedacht. De crisisachtige situa
tie, waarin de universiteiten de ko
mende Jaren zullen verkeren, maakt
het noodzakelijk dat wij vrouwen in
vloed krijgen, een machtsfactor wor
den, om vrouwenstudies van de on
dergang te redden," zegt Tineke den
Nijs, bijna afgestudeerd andragoog
en secretaris van de Adviescommis
sie vrouwen aan de Universiteit van
Amsterdam.
„Dat wij ons nu hopelijk echt gaan
organiseren is dringend nodig. De va
caturestop, die deze zomer voor vijf
universiteiten en hogescholen is afge
kondigd, heeft al consequenties ge
had. In Amsterdam heel direct: hier
werden verschillende kandidaatassis
tenten ten behoeve van vrouwenstu
dies niet aangesteld. Dat zie je altijd:
wanneer er bezuinigd moet worden,
op personeel, gebeurt dat vaak op
deeltijdbanen (dus meestal vrouwen;
en op nieuwe experimenten (vrou
wenstudies). De heren met de vaste
aanstellingen vliegen er heus niet uit,
denk dat maar niet. We moeten als
vrouwen, werkzaam aan de universi
teiten, nu de handen ineen slaan, nu
moeten we hozen, anders wordt het
straks verzuipen."
Dobber
Toch zal het nog een hele dobber
worden om een organisatiemodel
voor het Landelijk overleg vrouwen
studies er bij de vrouwen door te
krijgen. Er zijn namelijk nogal wat
radicaal-feministische vrouwen, die
vinden dat ze niet moeten belanden
in de officiële structuren, die de man
nenmaatschappij heeft bedacht. De
ze vrouwen zien vrouwenstudies
vooral als een vorm van kritiek op
een bepaalde orde en gruwen van
alles, wat maar neigt naar officiële
organisatie, structuren en meer van
dat soort termen. Deze vrouwen wil
len als strijdbare actiegroep bezig
blijven en zien daartoe de beste mo
gelijkheid in het infiltreren in be
staande systemen vanuit steungroep-
jes, die klein en slagvaardig moeten
blijven. Geen delegaties, geen partij
top, want dat alles is een herhaling
van de bestaande orde, vindt men
van die kant.
Tineke den Nijs hoopt, dat er wél een
meer georganiseerd landelijk overleg
komt, omdat zij overtuigd is van de
noodzaak om elkaar beleidsmatig en
inhoudelijk te ondersteunen en om
een actief tegenwicht te vormen te
gen de dingen die van bovenaf wor
den bedacht.
Jammer
De vrouwen universiteit van Andreas
Burnier is er niet gekomen en zal er
waarschijnlijk ook wel niet komen.
„Op sommige punten toch wel een
beetje jammer," vindt Tineke den
Nijs. „Ik ben het ermee eens, dat we
als vrouwen die voor de wetenschap
gekozen hebben binnen de bestaande
instituten moeten proberen daar de
zaak te veranderen. Anders blijft de
wetenschap immers zoals zij altijd
geweest is: helemaal door mannen
beheerst en gegrond op mannelijke
normen."
„Toch zou ik het wei fijn vinden om
ergens een soort vrijplaats voor vrou
wen te hebben, geen eigen unviersi-
teit, maar bij voorbeeld een eigen
onderzoeksinstituut. Dat zou heerlijk
zijn, want daar kon je dan eens rustig
werken, zonder steeds maar energie
te moeten steken in vergaderingen en
gesprekken, waarin je je moet verde
digen. Dat kost een verschrikkelijke
hoop tijd en energie, die heel goed
voor andere dingen gebruikt had
kunnen worden. Je moet de tegen
stand, die je ondervindt wanneer je
gevestigde bolwerken wilt verande
ren, niet onderschatten. We hebben
hier op de Universiteit van Amster
dam bij voorbeeld de studierichting
farmacie, waar de hoogleraar geen
vrouwelijke medewerkers meer wil
aanstellen. Hij heeft net de laatste
bijna weggepest, mag je wel zeggen
en nu heeft hij tussen neus en lippen
door gezegd dat hij geen nieuwe vrou
wen meer zal aannemen. Kom daar
maar eens tussen, verander zo'n man
maar eens. Wij hebben hier gelukkig
ook een paar vrouwen op beleidspos
ten zitten, die veel goed werk doen.
Maar je bent doodsbang, dat die
vrouwen, zoals Annemarie Grewel,
weggaan want dan is de kans groot
dat de hele zaak weer terugvalt. We
zijn nog veel te afhankelijk van een
paar goedwillende mensen; de struc
tuur is nog niet aangepast."
Het begint vaak met zo'n familie
reünie. Naaste en soms heel verre
familieleden uit andere wereldde
len komen na nijver speurwerk
van de organisatoren een dagje
of wat bij elkaar om samen te
eten en te drinken, maar vooral
om te praten: „Van welke tak ben
jij, of „heb jij ome Arie met die
snor nog gekend?" Veel moeilij
ker wordt het al als een groep
naamgenoten bij elkaar gaat zit
ten zonder zelfs te weten of ze
ook maar in de verte familie van
elkaar zijn. En daar wil je dan
toch wel achter komen, zeker als
het om een wat minder' vaak
voorkomende naam gaat dan
Smit of Jansen. Dat wordt dus
zoeken in familieregisters en ar
chieven naar een eventuele ge
meenschappelijke voorvader.
Genealogie heet dat navlooien
van voorouders. De meeste
speurders zetten een boom op,
een stamboom dus, maar dat is
nog maar een onderdeel van de
echte genealogie. Wat het aardig
maakt is tot in de middeleeuwen
een stuk familiegeschiedenis in
kaart en in beeld te brengen. Om
niet alleen te weten te komen dat
Gerhardus Wilhelmus gehuwd
was met Antonia Betje, die sa
men twee zonen, en drie dochte
reren gewonnen, van wie de oud
ste je eigen overgrootvader blijkt
te zijn, maar ook om er achter te
komen waar die voorouders van
daan komen, wat ze voor de kost
deden, wat ze in de maatschappij
betekenden, of er hoogwaardig
heidsbekleders bij waren of dat
eeuwen geleden de familie wel
licht geheel uit zwarte schapen
bestond. Zo leer je pas je familie
kennen.
De belangstelling voor deze hob
by, sport of hoe je het noemen
wilt, groeit met het jaar. Naar
schatting zijn er wel zo'n veertig
duizend Nederlanders op zoek
naar hun voorgeslacht. Ongeveer
tienduizend van deze amateur
speurders hebben zich georgani
seerd in de Nederlandse Genealo
gische Vereniging. Die geeft
richtlijnen voor de leden uit, zo
dat ze weten waar te beginnen,
maar juist als je naar die aardige
gegevens wilt gaan graven, komt
je niet veel verder. Daarvoor
moet je in allerlei archieven zijn,
waar niet genoeg mensen zijn om
de stroom geïnteresseerden ver
der te informeren en een handje
bij het zoeken te helpen. Er zijn
wel enkele archieven die een be
knopte voorlichting geven, maar
daar moet je dan maar net bij in
de buurt zitten.
Vooral uit kringen van die geor
ganiseerde speurders kwam de
vraag op naar een schriftelijke
cursus. Het eerste onderwijsinsti
tuut dat zich op dit onderwerp
heeft geworpen, is PBNA in Arn
hem. Er is een cursus ontstaan
van 24 lessen geschreven door
conservator Nico Plomp van het
Centraal Bureau voor Genealo
gie in Den Haag. PBNA belooft
de cursist dat hij of zij op al die
eerder genoemde aardige vragen
antwoord zal krijgen of nog be
ter: het antwoord zelf leert vin
den. Want dat is de bedoeling,
dat de cursist aan de hand van
het geleerde zelf zijn weg leert
vinden in doop-, trouw- en be-
graafregisters, in oude akten,
rechterlijke archieven en die van
notarissen en weeskamers, diver
se oude administraties dat hij
met familiewapens, -namen en -
portretten leert omspringen, ou
de handschriften leert lezen en zo
zelf zijn weg leert vinden in tot nu
toe voor amateurs „onleesbare"
archieven.
Overigens: wie mee wil doen,
hoeft zich nog niet zelf in de
materie verdiept te hebben. Vol
slagen beginnelingen kunnen de
cursus net zo goed volgen als wie
al een tijdje in archieven aan het
spitten is.
Een stamboom kan, zoals het
woord al zegt, net zo goed als een
echte boom getekend worden in
plaats van als een samenstelling
van horizontale en verticale
lijntjes. De uitdrukking „van
welke tak ben jij?" stamt uit de
tijd dat (stam)bomen nog echte
bomen waren, zoals dit voor
beeld, waarmee de cursus wordt
geïllustreerd.
S&J s
inffc{jWr$w«'W»v j «"'j J
-tel O Ijp t
•W.
ut:..
fty; m.Mj
cpV-j
«Cf>i
Milorad Stankovic, een 41-jarige
Joegoslavische metaalbewerker,
heeft een uur met een ruim twee
meter lange haai geworsteld en
overwonnen. Hij zat ergens langs
de Joegoslavische kust te vissen,
terwijl de rest van zijn gezin in
zee rondploeterde, toen hij plot
seling een haaievin in de buurt
van zijn zwemmende kinderen
zag. Hij smeet zijn hengel weg,
schreeuwde „d'r uit!" naar zijn
kinderen en sprong bovenop de
haai Na een uur vechten had
Stankovic, enigszins gehavend,
gewonnen en was de haai dood.
De overwinnaar stopte het dier in
zijn auto en bracht het naar het
instituut voor zeebiologie. Daar
aangekomen, bleek dat de haai in
de auto posthuum voor nage-
lacht gezorgd had: 44 kleine haai
en spartelden rond, de rest werd
in het instituut „gehaald". Daar
zei men dat de haai alleen naar
het strand gezwommen moet zijn
omdat het haar tijd was. Achter
af vindt Stankovic het maar eige
naardig dat van de belangstellen
de meute op het strand niemand
hem te hulp geschoten is: „Er
waren alleen wat toeristen die
Vroeger werd-er nog in schoon
schrift geschreven, zeker op offi
ciële aktes. Hier een voorbeeld
van zo'n „schoon" handschrift
uit de zeventiende eeuw.
mijn gevecht met de haai zo no
dig moesten filmen en fotogra
feren".
Hoe hard er (soms) ook ach en
wee geroepen wordt over de on
dertiteling van andere dan Ne
derlands gesproken program
ma's op de televisie, een paar jaar
geleden al bleek toch uit een on
derzoek dat meer dan 85 procent
van de kijkers tevreden was met
het systeem. Wim Hohage, chef
vertaalafdeling van de NOS op
die afdeling worden wel een mil
joen ondertitels per jaar gemaakt
voor alle zendgemachtigden
vertelt in Televizier dat die tevre
den kijkers vooral vonden dat
het horen van de oorspronkelijke
taal bij een programma de sfeer
van de film ten goede kwam. Dat
moet ook wel kloppen, zegt Ho
hage: in Duitsland, waar alles na
gesynchroniseerd wordt, zodat
iedere Amerikaan, Chinees, Pa
poea, Albaniër of welke vreemde
ling ook op de Duitse televisie
accentloos Duits spreekt, blijkt
de herkomst van de film vaak
totaal de mist in te gaan. Een
groot aantal kijkers daar was
zelfs hoogst verbaasd toen hun
verteld werd dat John Wayne in
zijn films Engels spreekt. Eigen
lijk een geluk bij een ongeluk,
concludeert Hohage, dat bij ons
indertijd het geld ontbrak om het
Duitse systeem te bekostigen.
A'dam is de 700 jaar ruim gepas
seerd, Eva is dit jaar twintig ge
worden. Wel een erg groot leef
tijdsverschil, ware het niet dat
het hier over Amsterdam en de
Europese Vrijhandels Associatie
gaat
De Parijse Champs-Elysées, mis
schien wel de beroemdste laan
ter wereld, maakt een mooie kans
op de „gouden medaille voor on
veiligheid", constateert het Fran
se dagblad France Soir. Het is
daar tegenwoordig onveiliger
dan ooit: gemiddeld wordt er elke
twee uur een gewelddaad plus
een inbraak gepleegd. Sinds be
gin van dit jaar zijn er alleen al
op de Champs-Elysées 2700 in
braken en 2500 overvallen gere
gistreerd; bij het laatste gaat het
meestal om het roven van tasjes
en het openbreken van auto's.
Pas nog werden twee Columbia-
nen en een Spanjaard betrapt bij
het overladen van de buit uit een
opengebroken auto in hun eigen
vrachtwagentje. Er was al een
hele serie soortgelijke inbraken
aan vooraf gegaan. De buit, voor
namelijk geld, cheques, camera's
en kleding stuurden ze op naar
Bogota, de hoofdstad van hun
land, waar medeplichtigen wel
helers wisten te vinden.
