Afscheid valt Wieringa zwaar
Tekening van een lezer
Trouw
Commentaar
een titel met een man er aan
;er is teer
Vertrekkende NCBO-voorzitter twijfelt aan koers van CDA
ncune en wraakzucht
'Presentatie van
kabinet verkeerd'
a beraad over salaris
rkrachten
Driekwart van huren
beneden 300 gulden
wens
angst
kom nou
broek
j]ÖAG 19 SEPTEMBER 1980
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
H S 5
fr
p-
P, js teer" zegt de volksmond
«jit. Je moet voorzichtig om-
ii met de ..goede" naam van de
iscn. want voor je het in de
hebt en misschien zelfs zon-
uJt je het bedoelt, is er onher-
bare schade aangericht.
rom is het te waarderen, dat
jjter De Koning gisteren publie-
heeft vastgesteld, dat er
shands geen enkel bewijs gele-
is tot staving van Surinaamse
ering over door Nederlanders
Suriname gepleegde corruptie.
ieder is, tenzij het tegendeel is
tzen, onschuldig, zo willen wij
nog aan toevoegen
ongebruikelijke stap van de
istcr. maar de aanleiding daar-
was dan ook wel bar en boos.
der zich om de eigen verant-
rdelijkheid te bekommeren
n journalist moet eerder filter
trechter willen zijn; hij hoeft
niet te generen als het drab bij
achterblijft") lieten woensdag-
id NRC-Handelsblad en het
[-televisiejournaal zich als het
rige doorgeefluik gebruiken
voor uitlatingen van Surinaamse
autoriteiten over de betrokkenheid
bij duistere zaken van twee met
name genoemde Nederlanders en
een reeks van bedrijven.
Het is bar en boos, dat er zo met de
namen van mensen wordt omge
gaan omdat zeker iedere journalist,
die de gebeurtenissen in Suriname
volgt, het niet kan ontgaan hoe
daar de rancune en de wraakzucht
dreigen te winnen van het zoeken
naar recht en rechtvaardigheid. Er
is daarom alle reden om zeer kri
tisch te staan tegenover welke uitla
ting van welke Surinaamse functio
naris dan ook.
Al eerder was op dezelfde loze
gronden en om binnenlandse poli
tieke redenen in Suriname de naam
van een minister uit het kabinet-
Den Uyl in opspraak gebracht. Nu
zijn dan twee Nederlanders aan de
beurt, die misschien wat ongebrui
kelijk in Surinaamse verhoudingen
zijn opgetreden, maar in elk geval
door dat optreden de kans op een
paar onorthodoxe, maar voor Suri
name en Nederland gelukkige op
lossingen hebben vergroot
door Huub Elzerman
WAGENINGEN Vandaag neemt de Nederlandse Christelijke Bond van Overheidspersoneel
afscheid van zijn voorzitter Wabe Wieringa (62). Dat afscheid valt zowel hem als zijn bond
zwaar.
gevaar van de rancune en de
kzucht als motor achter de
sgang in Suriname wordt geil-
erd door de terloopse mede
dat de Surinamer Arthur
orf (in ruil voor de garantie dat
:t zal worden vervolgd) op het
blik bezig is „dagelijks vellen
e schrijven" over corruptiege-
die hij zich herinnert.
goed er aan te herinneren,
edorf één van de belangrijk-
ledewerkers van oud-premier
was bij de laatste verkiezin-
ndat hij kort na die verkiezin-
itrd aangehouden en veroor-
wegens door hem begane
erijen. Seedorf beklaagde zich
dat hij gepakt werd, maar
'buiten schot bleef. Het is
Ie vraag of zo'n man nu als een
bron kan en mag worden
jt als de machthebbers van
ige bewind gerechtelijk moe
rden vervolgd
renner Haakmat veront-
gt zich over de huidige
gang in Suriname door te
naar de bijzondere
rechtspleging, die na de oorlog in
Nederland is toegepast. Als jurist
vindt hij daar misschien bruikbaar
materiaal, om die aan Surinaamse
omstandigheden aan te passen,
maar als een met de Nederlandse
geschiedenis vertrouwde buiten
staander kan ook hij weten, dat die
bijzondere rechtspleging niet de
mooiste bladzijde uit de Neder
landse geschiedenis wordt. Hij
moet daarom wel wat kieskeuriger
zijn bij het kiezen van zijn voor
beelden.
De komende processen tegen de
Surinaamse oud-bewindslieden zul
len in belangrijke mate bepalend
zijn voor liet beeld van de tweede
Surinaamse republiek bij de buiten
wereld. Een definitief oordeel daar
over kan dus nog niet worden gege
ven. Wel is er aanleiding op grond
van berichten over de voorberei
ding uiting te geven aan sombere
voorgevoelens.
..Voorbeelden stellen voor de be
volking". kan autoriteiten in moei
lijke omstandigheden misschien be
vrediging geven. Het recht zelf legt
dan wel vaak het loodje.
Er vertrekt ook niet elke dag een
bondsvoorzitter van wie minister
Wiegel in een afscheidswoord op
merkt: „Zijn woord had gezag." die
door ex-minister De Oaay Fortman
„een geharnast verdediger van de
aparte rechtspositie van de ambte
naar" wordt genoemd, en door CNV-
voorzitter Harm van der Meulen „een
volbloed CNV'er". Het zijn allemaal
de ijdelheld strelende kwalificaties,
maar het vakbondswerk heeft ook
zijn minder plezierige kanten.
Zijn collega. ABVA/KABOvoorzitter
Jan Dutman laat weten: „Zinvol en
open overleg. Naar elkaar luisteren.
Eikaars argumenten op hun waarde
beoordelen. Dat was Zijn stijl. Het
moet Wabe pijn gedaan hebben, de
afgelopen Jaren een kabinet tegen
over zich te hebben gevonden, dat die
stijl volstrekt niet waardeerde. Nog
hoor ik zijn ook vaak felle beto
gen, waarin Je als goed luisteraar
hoorde doorklinken: Minister, luister
toch alsjeblieft."
„Dat is waar," geeft Wieringa toe. „Ik
heb Wiegel inderdaad wel eens emo
tioneel toegeroepen: „Man, luister
nou eens een keer." Ik ben er van
overtuigd dat hij heeft geprobeerd er
voor de ambtenaar het beste van te
maken, maar hij kwam pas naar ons,
wanneer er na een stevige knokpartij
in het kabinet een compromis was
bereikt. Aan zo'n compromis zat hij
dan vast, van reéel en open overleg
kon geen sprake meer zijn en op die
manier werden de bonden telkens
met de rug tegen de muur gezet. Ik
vind trouwens dat dit hele kabinet
zich op een verkeerde manier presen
teert, psychologisch volkomen fout.
Men wist dat er moeilijke Jaren voor
de boeg stonden ook door het kabi
net-Den Uyl werd er al gewerkt aan
bezuinigingen op de overheidsuitga
ven maar dit kabinet heeft nooit
een poging gedaan om de ambtena
renbonden deelgenoot te maken van
de problemen. Er was best met ons te
praten over de bestrijding van uit
wassen, over scheefgegroeide verhou
dingen en over een eerlijke verdeling
van de pijn, maar het kabinet heeft
de zaken zo ontactisch gepresen
teerd, dat er binnen een jaar al geen
goed garen met de vakbeweging was
te spinnen, niet met de vakcentrales,
en ook niet met de ambtenaren
bonden."
Bijbelvast
De christelijke ambtenarenvakbewe
ging ziet nu donkere wolken zich
samenpakken boven de hoofden van
het overhelds- en onderwijzend per
soneel haar voorzitter node gaan.
Maar ook Wieringa zelf legt pas na
lang aarzelen de voorzittershamer
neer. In het voetspoor van zijn vader
heeft hij de christelijke vakbeweging
Jaren en Jaren gediend. Hij is er ge
pokt en gemazeld, behoort nog tot
het type vakbondsbestuurder dat
niet uit de traditie van de christelijke
vakbeweging is weg te denken: Mar
kant, welbespraakt en bijbelvast.
Wieringa is per 1 augustus jongstle
den benoemd tot voorzitter van de
Raad van Toezicht van het Algemeen
Burgerlijk Pensioenfonds en tot voor
zitter van de Buitengewone Pen
sioenraad. In de eerste functie houdt
hij zich bezig met de behandeling van
bezwaarschriften tegen beslissingen
van het ABP, voor de tweede functie
de raad kent onder meer verzets-
pensioenen toe was iemand nodig
met connecties in het voormalig ver
zet. (Hij was tot aan zijn arrestatie in
maart '44 actief in de LO/LKP-groep
Westland). „Er is door de minister
nog al wat druk uitgeoefend om deze
functies te aanvaarden," zegt hij na
enige aarzeling. Ik had mijn tijd best
willen uitdienen bij de vakbeweging,
maar toen de gelegenheid zich voor
deed om terug te gaan naar mijn
geboorteplaats Wageningen, waar ik
de ouderlijke woning weer kon be
trekken, heb ik besloten het toch
maar te doen. Na al die jaren had ook
mijn gezin daar wel recht op."
Gemengde gevoelens
De NCBO-voorzitter draagt, zoals ge
zegd, vandaag met gemengde gevoe
lens de voorzittershamer over aan
zijn opvolger L. H. Post, de huidige
tweede voorzitter. Het gebeurt op een
moment waarop veel van zijn leden
met het snoeimes worden bedreigd en
het ziet er naar uit dat niet alle aan
vallen op hun portemonnee en rechts
positie kunnen worden gepareerd.
Wieringa. „Tegen matiging hebben
wij nooit bezwaar gemaakt. Het over
heidspersoneel volgt via het zoge
heten trendbeleid de loonontwik
keling in het bedrijfsleven en elke
loonmatiging in het bedrijfsleven
werkt dus automatisch door in de
ambtenarensalarissen, en trouwens
ook in de sociale uitkeringen. Waar
wij bezwaar tegen maken is tegen
extra lasten, die aan ambtenaren af
zonderlijk worden opgelegd. Die ex
tra lasten worden bovendien en dat
vind ik de zwaarste fout gepresen
teerd als een vaststaand gegeven.
Eén voorbeeldje: Wij hebben gepro
beerd de pijn van de Bestek-kortin
gen zo eerlijk mogelijk te verdelen.
Het ging om gemiddeld zo'n halve
procent matiging en wij wilden toen
van de laagstbetaalden een inko
mensoffer van 0,1 procent en van de
hoogstbe taalden 0,9 procent vragen.
Dat kon niet, omdat „in de politiek"
was vastgesteld dat de ruimte 0,3 tot
0,7 was. Er kon niet eens over één
tiende procent worden onderhandeld.
Wiegel zag" in dat hij daarmee elke
ruimte aan de bonden om te manoeu
vreren ontnam. Ik ben ook maar een
van de zestien ministers, zei hij toen."
Onbillijk
Ook de manier waarop de voorstellen
van minister Pais 250 miljoen loon
matiging in ruil voor werkgelegen
heid zijn weggeveegd, vindt de
scheidende NCBO-voorzitter onbil
lijk. „Iedereen schreeuwt om kleinere
klassen, om onderwijs voor andersta
ligen. om moeder-mavo's, maar het
geld is er niet, komt er voorlopig ook
niet en Pais zit met een begroting die
voor 90 procent uit personeelskosten
bestaat. Hij kan dus geen kant op. Ik
ben ervan overtuigd dat er in een
breed overleg met alle betrokkenen
een oplossing was gevonden, zeker de
christelijke onderwijsorganisaties
zouden zich niet aan een dergelijk
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat, sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon.
nze parlementsredactie
- HAAG Begin oktober wordt
tra overleg gehouden tussen de
ibtenarencentrales en minister
van binnenlandse zaken over
0ian-Pais om 265 miljoen gulden
onigen op de salarissen van het
^jspersoneel. De bewindsman
de centrales gisteren toe de
^iijsminister uit te nodigen aan
erleg deel te nemen.
btenarencentrales stelden zich
standpunt dat de onderwijssa-
n. thuis horen in het georgani-
^Bverleg tussen hen en de minis-
binnenlandse zaken. Ze zijn er
dat iedere minister een eigen
Held gaat voeren. De toekom-
foorzitter van de christelijke
ïarencentrale Post zei, dat
zich ongeloofwaardig maakt
het beleid inzake de onderwij s-
ten overlaat aan de minister
Iderwijs. „Dat werkt rechtson-
eid en onzekerheid in de
aldus Post.
ktrekken
er Wiegel kondigde aan, dat hij
eerste week van oktober con
creet zal aangeven hoe hij de bezuini
ging van achthonderd miljoen gulden
op de ambtenarensalarissen wil reali
seren. De bewindsman wil, zoals be
kend, de koopkracht van het over
heidspersoneel gelijktrekken met die
van werknemers in het bedrijfsleven.
De ambtenarencentrales zijn bereid
tot gesprek hierover, maar gerust zijn
ze niet. Zij menen, dat het gelijktrek
ken van de koopkracht geen achthon
derd miljoen gulden zal opleveren en
vrezen bijgevolg dat de ambtenaren
extra zullen moeten inleveren. „Dat
zou voor ons onaanvaardbaar zijn,"
aldus een woordvoerder van de groot
ste ambtenarencentrale ABVA-KA-
BO
AMSTERDAM/BOSTON Drie le
den van de milieu-organisatie Green
peace zijn gisteren gearresteerd, toen
ze weigerden het Spaanse consulaat
in Boston te verlaten. Ze protesteer
den daar tegen de Spaanse walvis-
jacht en tegen het feit, dat de „Rain
bow Warrior" sinds 18 juni door de
Spaanse autoriteiten wordt vastge
houden.
Wabe Wieringa: afscheid als voorzitter
breed overleg hebben onttrokken.
Maar wat gebeurt er? Pais verliest in
het kabinet zijn pleidooi om op de
vakantietoeslag te bezuinigen en
prompt stelt hij voor het onderwij
zend personeel extra te belasten. Bui
ten elk overleg om. Op zo'n manier
jaag je natuurlijk iedereen tegen de
steigers op."
Wieringa heeft met lede ogen gezien
hoe het sociaal-psychologisch kli
maat de afgelopen jaren stap voor
stap is verslechterd De bereidheid
om te matigen heeft eronder geleden,
ook de bereidheid om samen oplos
singen te zoeken. ..Ik zie niet in", zegt
hij, „waarom er binnen het onderwijs
niet gesproken zou kunnen worden
over een herverdeling. Waarom moet
elke hoogleraar hetzelfde verdienen?
In de lagere regionen heb je de meest
verfijnde classificaties. Een gemeen
telijke tuinman in een kas heeft een
ander salaris dan de tuinman in het
park. Waarom zie je dat soort verfij
ningen in de hogere regionen, bij
hoogleraren bij voorbeeld, niet
terug?"
CDA
Toch zijn het niet de uitschieters van
minister Pais die Wieringa met zorg
vervullen. Het hele kabinet voert, on
danks de aanwezigheid van geestver
wante CDA'ers een koers waarin hij
zich steeds moeilijker in kan herken
nen. De kritiek op de koers van het
kabinet slaat uiteraard ook terug op
de partij die de ploeg van Van Agt in
het zadel houdt: het CDA.
Top-bestuurders uit CNV en CDA
hebben al maanden geleden met veel
bezorgdheid vastgesteld dat de CNV-
achterban en het CDA uit elkaar
groeien. Dat partij en vakbeweging
steeds verder van elkaar vervreemd
raken, blijkt op CNV-bijeenkomsten.
waarop de leden forse kritiek leveren
op de koers van het kabinet èn van
het CDA. Het gaat dan vooral om de
vraag waarom het CDA parlementai
re besluiten steunt of aanmoedigt die
lijnrecht ingaan tegen wat het CNV
en zijn leden willen.
„Ik begrijp best", zegt Wieringa, „dat
partij en vakbeweging verschillende
verantwoordelijkheden hebben.
Maar als christelijke organisaties mo
gen we elkaar toch aanspreken op de
bijbelse boodschap? Ik wil heus niet
beweren dat de bijbel een handboek
is voor de oplossing van allerlei con
crete sociale vraagstukken, maar wel
dat het geloof, waartoe de bijbel op
roept, zich verwerkelijkt in de ver
houding tot de naaste, zeker wanneer
die naast in nood verkeert. Deze soci
ale motieven een helper te zijn voor
de naaste voor de bejaarde, de wedu
we, de werkloze, de laagstbetaalde
hebben in de ARP altijd een grote rol
gespeeld. Het CDA ontwikkelt zich
daarentegen meer en meer tot een
kleurloze middenpartij, die zich naar
mijn smaak te veel laat leiden door
de macht van het getal. In machtelo
ze pogingen om de linker- en rechter
vleugels bij elkaar te houden, wordt
er compromis op compromis gesloten
en het resultaat is een partij waarin
niemand zich herkent. Wanneer me
neer de fabrikant wil bedanken om
dat het CDA te links is. laat hem
vertrekken!"
„Ik vind dat iedereen lid moet zijn
van een vakbond en een politieke
partij, maar in mijn geval moet het
wel een échte christelijke partij zijn
De laatste tijd raak ik steeds meer in
twijfel of ik na de opheffing van de
ARP wel lid kan worden van het
CDA. Ik geef toe. een goed alternatief
is er voor mij niet."
„Het CDA", zegt Wabe Wieringa tot
slot resoluut, „zal moeten waken voor
het verwijt uit Openbaringen: Omdat
gij lauw zijt en roch heet, noch koud.
zal ik u uit mijn mond spuwen."
DEN HAAG (ANP) Ruim 77 pro
cent van de woninghuurders in ons
land betaalt een huur. die minder dan
driehonderd gulden per maand be
draagt. De helft van de huuders heeft
een huur van minder dan 203 gulden
per maand, bijna een kwart van de
huurders betaalt minder dan 150 gul
den en nog eens een kwart betaalt
tussen de 150 en 200 gulden per
maand Ruim 28 procent woont voor
huren tussen de 200 en 300 gulden per
maand.
Deze gegevens, die betrekking heb
ben op 1977, komen uit een onder
zoek, dat het Centraal Bureal voor de
Statistiek, op verzoek van het minis
terie van volkshuisvesting en ruimte
lijke ordening heeft ingesteld. Het
onderzoek is ingesteld in het najaar
1977-voorjaar 1978. Ongeveer 55.000
personen werden ondervraagd.
De helft van de huurders besteedde
minder dan 11,1 procent van hun net
to-inkomen aan huur en de helft meer
dan 11,1 procent.
In 1915 telde Europa 42 Ameri
kaanse prinsessen. 17 Ameri
kaanse hertoginnen, 19 Ameri
kaanse burggravinnen, 33 Ameri
kaanse markiezinnen, 46 Ameri
kaanse „ladies" getrouwd met
„Sirs" dus 64 Amerikaanse ba
ronessen en een heel legertje
(136) Amerikaanse gravinnen.
Het aardige van deze opsomming
is, dat al deze dames al vóór hun
huwelijk inderdaad van puur
Amerikaanse bloede waren, maar
dan zonder een spoortje blauw er
in. Maar daarom niet getreurd.
Het ging altijd om erfdochters
van omhoog gevallen, steenrijk
geworden Amerikanen die niet
op een miljoentje keken als het
om een goede partij voor de
dochters ging. Het blauwe bloed
kochten ze dus wel even voor ze.
Dat daar een man aan vast zat
was niet te vermijden, en trou
wens. de titel die de bruid door
haar huwelijk veroverde, daar
ging het om, dus het maakte niet
veel uit of de adellijke echtge
noot blond of donker, klein of
groot, jong of oud was.
„Dollarprinsessen" werden die
Europese Amerikaansen ge
noemd. De Amerikaanse roman
schrijver Henry James schreef al
eerder enkele romans over zulke
Engelse „prinsessen", en nu is
het Ruth Brandon, van wie dezer
dagen in Londen het boek „De
dollarprinsessen" is verschenen.
Ze beschrijft daarin de „Ameri
kaanse invasie in de Europese
aristocratie van 1870 tot 1914" en
dat is ook de ondertitel van haar
boek.
Het was natuurlijk een bof voor
de verarmde Europese adel, dat
er zoveel Amerikaansen klaar
stonden om hen met hun geld
boven an te helpen. De edelen
lieten zich dan ook graag kopen
en zo kwam de handel in titels en
geld rondom de eeuwwisseling
tot grote bloei. Niemand geneer
de zich voor de vaak ongegeneer
de manier waarop de rijke vrouw
een man of de verarmde een
vrouw zocht. In 1901 stond deze
advertentie bij voorbeeld in de
Amerikaanse kranten: „Engels
edelman met zeer oude titel
wenst onmiddellijk huwelijk met
zeer welgestelde dame. Leeftijd
en uiterlijk onbelangrijk." De da
me in kwestie moest wél 25.000
pond een kapitaal in die tijd
meebrengen, „in baar geld aan
haar toekomstige echtgenoot uit
te betalen".
De rijke Amerikanen hadden al
gauw door dat het bezit van een
fortuin buiten Amerika niet auto
matisch maatschappelijk aan
zien betekende, maar als je een
echte prins, graaf, hertog of wat
ook als schoonzoon had, kwamen
de zaken er natuurlijk anders
voor te staan. Vaak waren het de
moeders die de beste partij voor
hun dochters uitzochten en die
dochters tot dat grote moment
erg kort hielden. En als een rijk
meisje nee zei tegen een hertog of
graaf, tien tegen één dat ze dan al
een prins achter de hand had,
nog mooier dus. Er volgde een
sprookjeshuwelijk, maar de dol
larprinses kreeg meestal al gauw
door dat geld niet gelukkig
maakt. In de annalen van de dol
larprinsessen komen dan ook
meer drama's dan liefdesgeschie
denissen voor, hoe romantisch
het voor hen allen ook leek te
beginnen
Er zijn maar een paar gevallen
bekend van Amerikaansen die
het zowel in de liefde als met hun
hoge positie troffen: Mary Leiter
uit Washington, die aan de zijde
van haar geliefde Lord Curzon
tot onderkoning van India
bracht, en Jenny Jerome, totover
haar oren verliefd op Lord Ran
dolph Churchill; zij zouden de
ouders van Winston Churchill
worden. Nog korter geleden is de
transatlantische romance tussen
de Britse koning Edward de
Achtste en Wallace Simpson. Zij
kreeg wél haar geliefde, maar
zonder bijbehorende positie.
reien op, maar de voorgedrukte
wensen ontbreken, zodat die
naar verkiezing ingevuld kunnen
worden. Per serie van tien (dub
bele kaarten met enveloppen)
kosten ze een tientje, twee series
twintig gulden enzovoort. Wie ze
wil kopen, moet dat geld storten
op giro 29.84.600 ten name van
de NSGK in Amsterdam De op
brengst gebruikt de stichting
voor de recreatie en vakantie
van de kinderen in de NSGK-
kinderhuizen. Er zijn drie van
die huizen, het vierde is in aan
bouw. In de tehuizen worden
ernstig lichamelijk gehandicap
te kinderen verzorgd die naar
een mytyl- of tyltyl-school moe
ten, maar daar te ver vandaan
wonen om thuis te kunnen
blijven.
Deze „jeneverbes met bont zand
oogje" (dat zandoogje is het vlin
dertje) is een van de tien wens
kaarten die de (35-)jarige Neder
landse Stichting voor het Ge
handicapte Kind dit jaar uit
geeft. De vijf vogelkaarten (gete
kend door Marius Kolvoort die
onder andere voor NCRV's „Ja
Natuurlijk" tekende) en de vijf
kaarten met bes-dragende hees
ters (van de illustratrice Guusje
Kaayk) zijn bedoeld om voor
kerst en nieuwjaar te versturen,
maar in feite zijn ze voor alle
gelegenheden geschikt. Welis
waar staan er vrij winterse tafe-
Angst om slachtoffer van een ge
weldmisdrijf te worden blijkt de
zaak alleen maar te verergeren.
Er komen steeds meer vuurwa
pens in omloop, doordat de ang-
stigen zich ter verdediging gaan
bewapenen. In Amerika is het al
zo ver gekomen dat meer dan de
helft van de Amerikanen met een
vuurwapen rondloopt om huis en
haard te beschermen; van de rest
had een groot deel al veel langer
zo'n ding. „De vrees voor mis
daad verlamt langzaam maar ze
ker de Amerikaanse samenle
ving." zegt dr. John Crothers Pol
lock. die een telefonisch
onderzoek onder duizend Ameri
kanen heeft verricht „De Ameri
kanen zijn vandaag de dag bang
voor elkaar." Stadsbewoners zijn
het bangst, en an hen springen de
vrouwen, het zwarte deel van de
bevolking en de armen er weer
uit. Bij jonge en gekleurde men
sen vind je de meeste wapens,
vooral in het zuiden van de V S..
waar zeven van elke tien huis
houdens bewapend zijn. Uit het
onderzoek blijkt dat de angst
voor misdaad veel groter is dan
de misdaad zelf en dat die angst
bezig is de leefstijl van miljoenen
te veranderen: 86 procent doet
niet meer open zonder eerst te
weten wie er op de stoep staat,
autodeuren gaan op slot als de
bestuurder er in zit, vrienden
wachten tot in de nacht op een
telefoontje dat het bezoek heel
huids thuis is aangekomen, en de
helft van de ondervraagden wil
graag meer belasting betalen als
daardoor de politie de burgers
beter kan beschermen
stroomvoorziening, maar toen
een trein met het textiel beklede
stuk bovenleiding passeerde,
raakte de broek verward in de
beugel van de trein en rukte ze
venhonderd meter kabel af
Hoe die ouwe broek op de boven
leiding terecht is gekomen, dat
weet niemand. Maar een feit is
dat het kledingstuk van bijzon
der remmende invloed is geweest
op het treinverkeer: dankzij de
broek heeft er drie uur lang tus
sen Frankfort en Wiesbaden geen
trein gereden. Niet alleen veroor
zaakte het dmg storing in de
Reactie van een lezer van dc
NCRV-gids op een in die gids
geplaatste brief over ontwikke
lingshulp. waarin honden- en kat
tenbezitters werd aangeraden
hun geld- en voedselverslindende
viervoeters maar liever gelijk
met de borrel en de tabak weg te
doen: „Wat het vlees betreft,
weet men niet dat de meeste hon
den pens eten en/of hart of lever.
Ik zou niet graag m'n zwarte
broeder met een van die porties
willen opschepen." En verder:
„Hondenbezitters betalen belas
ting. Zeg dat er één miljoen hon
den in Nederland zijn, dan beta
len hun bazen gemiddeld 40 per
jaar of samen veertig miljoen.
Stel dat er geen honden meer
waren, zouden die veertig mil
joen naar ontwikkelingshulp
gaan? Kom nou!"
