Eerlijkheid was politiek onhandig
Tekening van een lezer
ouw Commentaar
Letterlijke tekst
regeringsbesluit
zo oud als de weg naar rome
Forse kritiek op Van der Klaauw verwacht bij debat over Jeruzalem
Visafval voor
kantoor Bayer
Caroline
fakir
premier lift
bijverdienste
iDAG 27 AUGUSTUS 1980
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
5
,ël
lerlandsc regering, 20 con-
Jen wij anderhalve week ge-
stond in de kwestie-Jeruza-
dt een keus tussen twee kwa:
n met bloedend hart gaven
legering gelijk als zij gehoor
ven aan een oproep van de
eidsraad der Verenigde Na-
de ambassade van Jcniza-
lar Tel Aviv te verplaatsen,
trtuiging is gebleven, maar
is er de afgelopen dagen niet
op geworden. Hoewel de
g een besluit heeft genomen
ij verwachtten en dat wij
alle omstandigheden het
slecht achtten, heeft zij dit
toegelicht en verdedigt op
jze die ons bepaald niet ge-
pmerkelijke openhartigheid
sinister Van der Klaauw toe-
n dat bij het regeringsbesluit
een de oproep van de Veilig-
ad een rol heeft gespeeld.
Arabische dreigementen, de
nische gevolgen van een mo
ei boycot en ons isolement in
ropese Gemeenschap telden
>iDeze openhartigheid heeft,
r ïiernaast wordt betoogd, het
dat de minister ten over-
van wie het maar horen wil
ift dat Nederland gevoelig is
J Ireigementen en dus voor
ge. De charme van de eer-
el weegt daar niet tegen op.
andere opmerkingen van de
er klinkt deze eerlijke open
heid ook minder sterk door.
tland zat tussen een keiharde
sche positie wat Jeruzalem
en keiharde eisen van Arabi-
ant," zei Van der Klaauw. Is
echt waar?
„keiharde positie" wordt re-
tig geïllustreerd met verwij-
naar het beleid van de ui-
rechtse, uiterst nationalisti-
of uiterst religieuze premier
chem Begin. Israëls premier
inderdaad lang niet altijd een
cige hand, maar zou Shimon
met een regering van de Ar-
■spartij op wezenlijke punten
nder beleid hebben gevoerd?
>on waarop hij contacten met
LO afwijst klinkt milder, maar
Wijzing is even categorisch. De
teden Jeruzalemwèt is niet uit
achterbao afkomstig, maar
teiderspartij ging er wel mee
ird. Voor de Israëli's is de
iring dat Jeruzalem hoofdstad
sraël is even vanzelfsprekend
verklaring dat de rustdag op
lag valt. In beide opzichten
lillen we,van mening, maar
de vaststelling van die be
de meningsverschillen de posi-
n een van beiden opeens „kei-
Of bood de Jeruzalem-wet,
met de uitspraak van de
[heidsraad, een welkome mo-
heid ons te ontdoen van een
g probleem?
Dlgens die „keiharde eisen van
ische kant". Het klinkt drama-
maar tot op de dag van
sag is onduidelijk hoe keihard
isen wel zijn. Verscheidene
1 ische landen hebben ons en
j e landen al eerder bedreigd
en zelden waren de gevolgen con
creter dan angstvisioenen.
In een beschamend povere notitie
aan de Tweede Kamer licht minis
ter Van Aardenne de gevolgen van
een mogelijke breuk met de Arabi
sche wereld toe. De handel is „aan
zienlijk", met „uitzicht op succes"
wordt er onderhandeld over „een
aantal zeer grote" contracten, het is
„niet zeker" dat onze partners ons
bij een boycot aan olie zullen hel
pen, de economische contacten met
de Arabische wereld kunnen „voor
onze handelsbalans en betalingsba
lans en voor de werkgelegenheid
van onschatbare waarde worden
geacht". En wij maar denken dat
een ministerie van economische za
ken er nu juist is om die waarde zo
exact mogelijk te schatten, om na te
gaan of er andere kanalen zijn om
aan olie te komen, om eens uit te
rekenen welke reële bijdrage de Ne
derlands-Arabische handel aan ons
welzijn levert en om af te wegen wie
op den duur het meest zou lijden
onder het niet doorgaan van „een
aantal zeer grote contracten": Ne
derland of de Arabische wereld
zelf. Hoe „keihard" zijn die Arabi
sche eisen nu eigenlijk?
Maar we moeten verder. De schade
die deze hele pijnlijke (maar nog
maals: onvermijdelijke) operatie
met zich mee brengt dient zo be
perkt mogelijk te worden gehou
den. De mogelijkheden daartoe zijn
In de eerste plaats zullen we ons in
bondgenootschappelijk verband
moeten beraden op de vraag waar
de grens ligt die we niet zullen
overschrijden, welke „keiharde ei
sen" er ook gesteld worden. De
Europese Gemeenschap is de meest
aangewezen instelling daarvoor en
het Nederlandse voorzitterschap
van de Europese raad gedurende
het eerste halfjaar van 1981 biedt
concrete mogelijkheden. Lukt het
niet een scherpe afbakening in Eu
ropees verband aan te geven, dan
zal Nederland naar andere partners
moeten omzien, want onze rol als
gidslandje in een grote wereld is hu
wel definitief uitgespeeld.
In de tweede plaats kan de minister
van economische zaken de „on
schatbare waarde" van de handels
contacten met de Arabische wereld
laten uitrekenen. Als de Arabische
wereld dan opnieuw eisen stelt
en waarom niet na dit succes
weten we tenminste waarover wij
praten.
En tot slot kunnen wij, zonder ons
ooit nog te beroemen op onze „spe
ciale band" met Israël, trachten het
verloren vertrouwen van de Israë
liërs te herwinnen. Juist doordat
Nederland een dreigend isolement
als gevolg van de ambassadekwestie
heeft voorkomen, kan de Neder
landse regering achter de schermen
maar daarom niet met minder na
druk strijden voor Israëls voortbe
staan. Nog immer behartigen wij
Israëls belangen in de Sowjet-Unie,
een delicate maar belangrijke taak.
En zonder ons zelf luidkeels vriend
te noemen zouden we er zo één
kunnen blijven of weer worden.
1 ikerbosch in Nijmegen bezet
tEOEN (ANP) Circa 35 groeps-
ra hebben gisterochtend vroeg
nstltuut Jonkerbosch in Nijme-
r - een tehuis voor zwakbegaafde
iren bezet. De bezetters willen
1 uitgebreid onderzoek door het
lur naar het functioneren van de
*e directeur, de Intrekking van
aantal ontslagen, de Instelling
werkoverleg met de ln totaal on
er 65 groepsleiders en het terug-
en van „onverantwoorde" over-
door Ferry 'Mingelen
DEN HAAG Met ontwapenende openhartigheid gaf mlijls-
ter Van der Klaauw het gisteren zelf toe: „De eerlijkheid
gebied te zeggen dat naast de aanbeveling van de Veiligheids
raad, ook de Arabische eisen en de mogelijke gevolgen (van
niet Inwilligen - red.) een factor hebben gevormd ln het besluit
om de ambassade uit Jeruzalem te verhulzen."
Feitelijk geen erg verrassende mede
deling, maar dat het officieel toegege
ven wordt la opvallend. De regering
zelf sprak ln haar brief nog verhul
lend over „alle relevante politieke
factoren", die tot het besluit geleid
hebben. Van der Klaauw gaf echter
zonder aarzeling toe: „Daarmee
wordt met name de Arabische druk
bedoeld." Een waarheid als een koe,
maar ln de politiek is het niet altijd
verstandig die waarheden ook uit te
spreken.
Van der Klaauw heeft daar wel vaker
last van. Dat mag persoonlijk een
sympathieke gewoonte zijn, als mi
nister breekt hem dat soms op. Wat
een onnodige ellende haalde Van der
MIJDRECHT (ANP) Onge
veer twintig mensen hebben
gisteren twee ton visafval ge
stort voer het hoofdkantoor ln
Nederland van het chemische
concern Bayer. De groep, die
door de Internationale actie
groep Greenpeace wordt om
schreven als „zomaar een aan
tal Jonge mensen die op deze
wijze uiting willen geven aan
hun verontrusting over de
voortdurende vernietiging van
milieu".
De actie was een protest tegen
het „gewoon doorgaan" met
het lazen van afvalzuur met
organische verontreinigingen
uit Bayers fabrieken in Lever-
kusen op de Noordzee. In een
procedure voor de Raad van
8tate werd onlangs beslist dat
de tijdelijke vergunning voor
deze lozingen rechtmatig was
verleend. Volgens de groep be
staat de kans dat de regering
de vergunning na 4982 Zal ver
lengen. Bayer heeft aangekon
digd dat de lozing binnen twee
of drie jaar kan worden ge
staakt Men werkt aan metho
den om het zuur binnen eigen
bedrijf te verwerken.
Klaauw zich niet op zijn hals toen hij
dit voorjaar toegaf dat de relaties
met de Palestijnse bevrijdingsorgani
satie PLO ln positieve zin gewijzigd
zijn. Die eerlijkheid leidde tot zoveel
tegendruk, dat hij zijn PLO-beleid
spoorslags moest terugdraaien.
Gevoelig voor pressie
Van der Klaauws voorganger Van der
Stoel hield vier Jaar lang ten onrechte
vol dat zijn Midden-Oostenbeleld
niet veranderd was. Praal was dat
schouwspel niet maar het bespaarde
Van der Stoel heel wat ellende en hij
kon zijn beleid gewoon voortzetten.
Van der Stoel begrijpt ook niet waar
om Van der Klaauw openlijk nu toe
geeft dat de Arabische druk een rol
heeft gespeeld: „Hij maakt daarmee
bekend, dat we gevoelig zijn voor
pressie. Als regering mag Je dat nooit
doen. Je maakt Je dan kwetsbaar voor
verdergaande druk," aldus Van der
StoeL
Van der Klaauw kan donderdag ln
het Kamerdebat op forse kritiek re
kenen. Zo*n kans voor open doel laat
men zich niet gaarne ontgaan. Maar
ondanks alle kritiek zal een feit over
eind blijven staan. Geen der grote
fracties vindt werkelijk dat de rege
ring een andere keus had. Anders dan
ln 1973 met de olieboycot, stond Ne
derland nu alleen, geen steun van
Europese partners of de Verenigde
Staten, een uitspraak van de Veilig
heidsraad tegen. In Jeruzalem blijven
zou dan met recht als teken van in
stemming met de annexatie van die
stad kunnen worden uitgelegd.
Machteloos
Machteloosheid ls voor politici moei
lijk te verteren, zeker als zij een ach
terben hebben waar de kwestie zeer
gevoelig ligt. Zoals bij voorbeeld in
het CDA. Dat levert soms pijnlijke
tafereeltjes op. CDA-buitenland-spe-
clalist Mommersteeg zegt al dagen
lang, in overleg met Lubbers, dat de
VN-ultspraak zeer belangrijk, maar
niet als enige belissend ls. CDA-frac-
tieleider Lubbers, wetend hoe moei
lijk de zaak op zijn rechtervleugel
ligt, deelt vrijdag'Ineens mee dat de
uitspraak wel beslissend is: .Als die
uitspraak van de VN er niet zou llg-
de ernst van de zaak te laat onder
kend.
Tekeningen, bij voorkeur in liggend tor-
maat, sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermeiden. Voor geplaatste prenten is er
een boekehbon.
/ïTiERBD VERKLAAR IK PLEChTifi/N
MfT "t\r 11 Skirt AO Miifcl
MET TE HAND OP Ml)N
PORTEFEUiLLE,
ME VOU-EDifc IN TE
ZETTEN VOOR HET
BEHOUD VAN ALLE
LEVEN, EN DAT VAN
MEZELF 'IN HET
plaatsingen van enige pupillen naar
„zwaardere" Instituten.
In Jonkerboech verblijven ongeveer
130 zwakbegaafde jongeren. Onder
druk van de bezuinigingen moet het
instituut inkrimpen. De bezetters
zeggen de inkrimping op zich niet aan
te vechten, maar wel de manier waar
op deze verloopt. De nieuwe direc
teur, E. Verhoe ff begon een half Jaar
geleden op Jonkerboech.
Alarmpositie
Van der Klaauw
gen en die economische sancties zou
den toch aangekondigd worden, dan
zou ik altijd kiezen voor een blijven
zitten in JeruzEtlem en niet wijken
voor economische sancties." Dat ls
gemakkelijk gezegd, met die VN-ult-v
spraak in de hand. „Schijnheilig," zo
werd zelfs in zijn eigen CDA-fractie
opgemerkt
Niet duidelijk
En als de PvdA minister Van der
Klaauw gebrek aan initiatief verwijt,
wat heeft ze dan zelf gedaan? Den Uyl
schreef de Israëlische socialistenlei
der Peres (voordat de VN-ultspraak
er was) dat hij „al het mogelijke" zou
doen om eventuele verhuizingen te
voorkomen. Maar wat heeft hij feite
lijk gedaan? Zijn medewerkers kun
nen geen duidelijk antwoord op die
vragen geven.
De wens van de Tweede Kamer om de
machteloosheid wat te maskeren
mondt ongetwijfeld uit ln het zoeken
van een zwart schaap, iemand die Je,
terecht of niet, van al dat ongerief de
schuld kan geven. Minister Van der
Klaauw ls natuurlijk een trefzekere
keus voor deze ondankbare rol. Het
beleid van de bewindsman blinkt
toch al niet uit, en zijn uitspraken
maken het er niet beter op. Algemeen
klinkt op het Binnenhof nu de kri
tiek. Hij had actiever moeten zijn,
zich niet in zoTi vervelende situatie
moeten laten manoeuvreren, hij heeft
Dat laatste is zeker waar, zij het dat
dit achteraf wnt eenvoudiger te con
stateren is. Op 17 Juli zag Van der
Klaauw nog „geen enkele aanleiding
om de ambassade te verplaatsen".
Maar er was toen ai genoeg gebeurd
om op zijn minst de alarmposities te
betrekken. De Islam-conferentie had
zich over Jeruzalem uitgesproken en
zes Arabische diplomaten waren al
bij de minister op bezoek geweest
over dezelfde kwestie. Letterlijk heb
ben ze toen helemaal niet gedreigd,
maar het Idee dat de heren alleen
maar wilden weten hoelang Neder
land nu al ln Jeruzalem vertegen
woordigd was (de minister gaf een
historische uiteenzetting) ls toch wat
al te simpel.
Minister Van der Klaauw zag het ge
vaar gewoon niet HU geloofde niet
dat de Arabieren hun dreigementen
hard zouden maken. Na de uitzen
ding van de film „De dood van een
prinses" was er toch ook niets ge
beurd. Zo werd ook het aannemen
van de Jeruzalem-wet ln de Knesset
begin augustus niet gezien als aanlei
ding om de positie van de ambassade
aan de orde te stellen. Op zich had
Nederland toen zonder een al te op
zichtige knieval voor de Arabieren,
tot verhuizing kunnen besluiten of
Israël zelf onder druk kunnen zetten.
„Op mijn vakantieadres is deze mo
gelijkheid niet bU mU opgekomen."
zegt Van der Klaauw nu. Tja.maar
eerUJkheldshalve. Als de minister
toen een heroverweging van de kwes-
rie-Jeruzalem had aangekondigd,
hem zou een politieke storm ten deel
zijn gevallen. „De minister geeft Zich
hl over voor er geschoten wordt." zo
zou menige politicus verontwaardigd
hebben geroepen. CDA en WD zou
den de beslissing toen zeker nog niet
hebben aanvaard.
Arabische druk
Inmiddels .begon de Arabische druk
ln de loop van deze maand steeds
krachtiger te worden; concrete maat
regelen, concrete tijdstippen werden
genoemd en dat was men niet gewend
van de Arabieren. Ook het Neder
landse bedrijfsleven werd bezorgd.
ZU voelde de druk soms aan den lijve.
Zoals bU voorbeeld de KLM die ln
Bagdad te horen kreeg: „Gaat u maar
vast uw kantoren opruimen, want u
zal wel wegmoeten hier". Dat bracht
minister Van Aardenne van economi
sche zaken in stelling en vervolgens
premier Van Agt die een nieuw kabi
netsberaad over de kwestie aankon
digde. Dat Nederland geen stand zon
houden was toen wel duldeUJk.
Natuurramp
Van minister Van der Klaauw, die
met zUn apparaat toch speciaal dit
soort Internationale ontwikkelingen
vroegtijdig moet signaleren, blijft al
.met al de indruk achter dat hem een
soort natuurramp is overkomen. Na-
tuurlljk heeft hij geprotesteerd tegen
de annexatiewet van de Knesset
(„een discussie met doven", zo wordt
het contact met Jeruzalem op Bui
tenlandse Zaken genoemd). Natuur
lijk heeft hij in zijn gesprekken met
Arabische diplomaten uitgelegd dat
de Nederlandse ambassade helemaai
geen erkenning van die annexatie in
houdt, maar een erg actieve indruk
heeft dat allemaal niet gemaakt.
Niemand heeft hem of zijn afgezan
ten van de ene hoofdstad naar de
andere zien reizen om speciaal de
Nederlandse positie te bepleiten. Nie
mand kan achteraf zeggen of dat
werkelijk veel had uitgemaakt, waar
schijnlijk niet. Maar sinds de kernwa
pens en het rondreizen van premier
Van Agt weten we hoe belangrijk in
dit soort gevoelige zaken de schijn
kan zUn, zonder dat de werkelijkheid
er drastisch door verandert
Als de Kamer een zondebok zoekt, zal
zij hem ln Van der Klaauw gemakke
lijk vinden, maar verhuisd wordt er
toch, met instemming van de kamer
meerderheid.
DEN HAAG (ANP) De letterlijke tekst van het rege
ringsbesluit om de Nederlandse ambassade in Jeruzalem
te verplaatsen naar Tel Aviv volgt hieronder.
„De Nederlandse regering heeft na
diepgaand overleg besloten harer
majestelts ambassade te Jeruza
lem te verplaatsen naar Tel Aviv.
Jeruzalem heeft aldus een ver
klaring van het kabinet naar aan
leiding van de genomen beslissing
voor joden en Islamieten, naast
uiteraard ook voor christenen, een
zeer bijzondere betekenis. Op
nieuw vormt deze stad een twist
appel in het Mldden-Oosten-con-
flict. Veel wUsheid zal dan ook
vereist zUn voor het bereiken van
een oplossing die op bevredigende
wijze tegemoet komt aan de op
vattingen van alle betrokken par
tijen.
Daarom heeft de Nederlandse re
gering, onmiddellijk nadat de Is
raëlitische volksvertegenwoordi
ging op 30 juli een consltutionelé
wet had aangenomen waarbij heel
Jeruzalem werd uitgeroepen tot
de ondeelbare hoofstad van Israël,
in een officiële verklaring deze Is
raëlische beslissing ten zeerste be
treurd. Naar het gevoelen der re
gering vormt dit besluit, dat een
eenzijdige wijziging van de status
dier stad behelst, een obstakel op
weg naar de zozeer gewenste en
noodzakeljke regeling van het Is-
raël-Arablsche conflict.
Geen erkenning
Het besluit van de Kneseeth heeft
ln Islamitische 1 Einden tal van re
acties opgeroepen. De regering be
treurt evenwel de druk, ten dele
met een ultimatief karakter, die
daarbU met name op Nederland
wegens de vestiging van zijn am
bassade ln west-Jeruzalem is uit
geoefend. ZU heeft duldeUJk ge
maakt niet het standpunt te delen
dat de aanwezigheid ener ambas
sade aldaar een erkenning In
houdt van het Israëlische besluit
Inzake oost-Jeruzalem. ZIJ is ver
der van oordeel en heeft dat in
haar diplomatieke contacten ook
duldeUJk gemaakt, dat ultimata
ln betrekkingen tussen bevriende
mogendheden niet aanvaardbaar
zUn. De regering constateert ech
ter met spijt dat bedoelde druk is
gehandhaafd.
Op 20 augustus JL, heeft de veUlg-
heldsraad van de Verenigde Na
ties een resolutie aangenomen
waarin de Israëlische bekrachti
ging van bedoelde wet Inzake Je
ruzalem ten sterkste werd al ge
keurd en waarin een beroep werd
gedaan op de Udstaten wier diplo
matieke missles ln Jeruzalem zUn
gevestigd deze daaruit terug te
trekken. Inzonderheid uit een oog
punt van constant beleid inzake
uitvoeren van aanbevelingen van
de veiligheidsraad van de Verenig
de Naties en op grond van aüe
relevante poUtieke factoren heeft
de Nederlandse regering na diep
gaand overleg besloten harer ma
jestelts ambassade te verplaatsen
van Jeruzalem naar Tel Aviv.
Emoties
De regering ls zich ervan bewust
dat, gezien de bijzondere betrek
kingen met Israël, dit besluit bij
velen hier te lande alsook ln Israël
emoties teweeg zal brengen. Daar
om heet de regering eraan te ver
klaren, dat zU onverminderd grote
betekenis toekent aan handha
ving van de nauwe banden van
vriendschap met Israël, zoals
zulks sedert de vestiging van de
staat Israël het geval is geweest.
Het recht van Israël om te leven
en te werken binnen velUge en
erkende grenzen blijft een wenze-
UJk element van het Nederlandse
buitenlandse beleid dat gericht is
op een duurzame vrede in het
Midden-Oosten.
EigenUJk ls maar één weg zo oud
als de weg naar Rome: de Via
Appla. De naam zal wel alles te
maken hebben met de man die
deze beroemde weg Uet aanleg
gen, de magistraat Applus Clau
dius. Toen men in 312 vóór het
jaar nul met de aanleg begon,
was bet de bedoeling de weg tot
Capua te laten lopen; later trok
men hem van Rome door tot Be-
nevento-Taranto-Brindlsi, waar
hJJ de directe verbinding werd
met Griekenland.
Miljoenen voeten hebben over
deze Via Appia gelopen. Romein
se legioenen, triomferende en
verslagen legers zijn er langs ge
gaan. Via deze weg kwam het
christendom in Europa, liep Pe
trus toen hU uit de gevangenis
bevrijd was en werd Paulus ge
vankelijk naar Rome gevoerd.
Geen wonder dat de politie het
niet goed vond dat Italianen met
oog voor historische spullen
's avonds stiekem de grote ba
saltblokken waarmee de Vla Ap
pla sinds mensenheugenis is be
straat. weghaalden om er hun
tuinpaden mee op te vrohjken.
NatuurUjk is het leuk om te kun
nen zeggen dat Je stenen van
vóór de Jaartelling in Je tuintje
hebt, maar het ls even natuurUJk
dat de overheid het niet leuk
vindt zo*n historische weg ge
ruïneerd te zien. De dieven kre
gen een paar maanden gevange
nisstraf, maar voor ze de cel in
gingen moesten ze eerst de blok
ken weer op de oorspronkeUJke
plaats terugleggen.
Eenzelfde voorval gebeurde on-
lai)gs bU de Chinese Muur. die uit
dezelfde tijd stamt als de Vla
Appla: Chinese boeren braken ki
lometers van het beroemdste
bouwwerk van China af om met
de ptevige stenen hutten en var
kenskotten te bouwen. Zelfs het
Badallng, een deel van de Muur
dat speciaal voor toeristen is ge
restaureerd, moest er aan gelo
ven. Om op te kunnen schieten
vielen de boeren zelfs met trac
tor» en bulldozers op de Muur
aan. Zo hebben ze wel vdjftig kilo
meter van het bouwsel gesloopt,
terwijl de Muur oorspronkelijk is
gebouwd om de boeren te be
schermen, al was dat een tijdje
geleden. De Muur moest de no
maden uit het Gobi-gebied te
genhouden. HU ls meer dan 2450
kilometer lang (432 uur lopen,
zeggen de Chinezen, en dan moet
je dus bijna zes kilometer per uur
opschieten) en loopt van de Gele
Zee naar Ansi. Om de 150 meter
staat een tien meter hoge uitkUk-
toren op de van vUf tot zeven
meter hoogte variërende Muur,
die aan de voet vijf meter en
bovenaan drie roeter breed is. Je
kon er zelfs met wagens overheen
rijden. Overigens heeft de Chine
se Muur weinig strategisch nut
gehad.
Het uiteengaan van Caroline ran
Monaco en haar Franse echtge
noot Philippe Junot na nauwe
lijks twee Jaar huwelijk levert
vooral de Franse bladen pagina's
leesstof op. Kranten en tijd
schriften proberen er achter te
komen wat er mis kan zijn ge
gaan ln het huwehjk dat op 28
juni 1978 met zoveel tamtam be
gonnen is. Volgens een van de
bladen zou de rooms-katholieke
Caroline de vorige maand op au
diëntie bUde paus geweest zUn
om zUn medewerking aan een
officiële schelding te vragen,
maar niemand weet daar het fij
ne van. Vast staat wel, dat de
paus dat niet zomaar kan doen,
omdat hU zich heeft te houden
aan de leer van de katholieke
kerk. Volgens die leer ls een hu-
weUJk pas ontbonden als een van
de partners is overleden. Alleen
op een paar specifieke gronden
bU voorbeeld als het om een ge
dwongen huwehjk gaat of als een
van de partners zo slecht bhjkt
wie de liftende premier ls. Dat
was die van Zweden, premier
Falldln die niet te laat wilde ko
men op een bijzondere zitting
van het Zweedse parlement. Het
gebeurde maandag, toen in de
buurt van Stockholm spoorweg
werkers nog bezig waren met het
repareren van de rails waarop de
dag tevoren het treinongeluk ge
beurd was waarbij negen mensen
omkwamen. De trein waarin Fall-
din ut, op weg naar Stockholm,
had daardoor een enorm opont
houd en de premier die niet te
laat wilde komen, stapte daarom
maar uit en vroeg en kreeg een
lift achterop een motor.
Op dm VU Appia hebben ook Petras en Paulas gelopen.
voorgelicht dat die zelfs ln het
huwehjk niets van seksualiteit
begrijpt kan de „Sacra Roma-
na Rota", de kerkehjke huwe
lijksrechtbank, een huwehjk nie
tig verklaren. Vindt de rota zulke
gronden niet aanwezig, dan bhjft
het huwehjk geldig, zodat vol
gens de regels voor Caroline geen
uitzondering kan worden ge
maakt. Nu is vader Rainier er ook
nog en die kan nog van alles
proberen te regelen vla diploma
tieke kanalen, waarschijnlijk
met behulp van de pauselijke
nuntius. Het zou niet de eerste,
keer zUn dat een huwehjk van
een lid van de prinselijke familie
van Monaco op die diplomatieke
manier werd ontbonden. Rai-
niers moeder, prinses Charlotte,
scheidde na dertien jaar van haar
man, en zUn zuster prinses Antoi
nette is zelfs tot tweemaal toe
gescheiden. En toch waren die
echtparen net zo rooms-katho-
liek als Caroline.
Sommige premiers fietsen, ande
ren liften. Wie de fietser is hoeven
we hier niet meer te vertellen, wel
Een fakir hoeft niet altijd uit het
Verre Oosten afkomstig te zUn.
Jean-Pierre Lefèvre is een 26-Jari-
ge Fransman, die het tijdens een
feest in de Oostfranse plaats
Salnt-Dizier gepresteerd heeft
om drie minuten en veertig se
conden op een met glasscherven
bezaaide plank te hggen, tenrijl
een auto met negen mensen er op
en er in (samen 1600 kilo) op zijn
buik en borst stond. Daarmee
heeft hU een Engelsman die het
drie minuten met 1530 kilo opz*n
hjf heeft uitgehouden, verslagen,
zodat Lefévre er op rekent in het
Guinness-recordbock te worden
opgenomen. Maar Iüj heeft dat
nog niet voor elkaar: verscheide
ne ooggetuigen beweren dat de
plank waar hU op lag, veel te
buigzaam was, en dat alleen het
gewicht van de wielen op zUn
lichaam drukte hoe dat dan
ook mogelijk is. Lefèvre wiens
artiestennaam Mary Rae is
heeft daarop beloofd het desge
wenst nog eens over te zullen
doen, en dan minstens vijf minu
ten achter elkaar.
Beëdigd bewaker heet het beroep
van de 59-jarige Siciliaan Gio
vanni B. en Iüj deed die titel alle
eer aan. HU behoedde banken en
winkels voor overvallen, geen si
necure op Sicilië, maar iedereen
was zeer tevreden over hem. Tot
dat de politie ontdekte wie de
man was bij wie overvallers altijd
terecht konden vodr vuurwa
pens, granaten en munitie: de
zelfde Giovanni die, aan de om
vang van zUn opslagplaats te
zien, in zUn vrije tijd büjkbaar
dik bevriend was met overvallers.
