De wethouder van Nederland
SPQRT of POLITIEK
l Trouw Commentaar
POLITIEK
.x*-
e riskant
Turkije
zelf doen is wel zo handig
blikje zon
stuur 'n brief
wreed
solide
[ATERDAG 26 JULI 1980
TROUW/KWARTET
bijna-ramp met dc supertanker
incrgy Concentration" begin de-
week in dc Rotterdamse haven
crpt nog eens een schril licht op
dominante rol die het geld in
xjc samenleving speelt. Want het
-beuren met dc geknakte gigant
jn de Hongkongsc rederij C. Y.
jng is er slechts een uit de lange
cks vreemdsoortige rampen, die
ns de laatste paar jaar hebben
pgcschrikt. Daarbij was er vrijwel
ceds sprake van een aantal Ken-
erken. zoals slapheid van con-
riictic. foutieve manoeuvres, dan
iel in het oog springende fouten
jdens het lossen of laden. Het zijn
uk voor stuk ook gebeurtenissen
cwccst. die bij een wat ruimere
inwending van dc mammon zich
belangrijk mindere mate zouden
:bbcn voorgedaan.
IBo is de constructie van deze reu-
ISen onder dc schepen niet het oog
lijp materiaal- en arbeidsbesparing
ijKdanig uitgekiend, dat ze zich rc-
®Tlijk drijvende kunnen houden
laar daarmee is dan ook zo ongc-
ccr alles gezegd. Want er behoeft
d d maar weinig in de weg te zitten ol
r d Kt gaat fout Een bepaalde soepel
heid moet zo'n enorme schuit niet
het oog op zwaar weer wel hebben,
naar dat is zeker niet hetzelfde als
lapheid in de constructie. Tcch-
isch is het mogelijk schepen te
touwen met een degelijker con-
iructic. maar dat wordt niet ge-
Maan omdat de bouwkosten dan
keel te hoog zouden worden Het
drukken van kosten is tevens dc
reden dat deze varende kolossen zo
groot zijn. te groot eigenlijk, meent
men ook in zeevaartkringen, om er
snel en doeltreffend mee te kunnen
manoeuvreren.
let varen, en het laden en lossen,
an deze schepen is daarom om-
ingd met een keur van voorschrif-
cc die ongelukken moeten voorko
nen Dc laatste jaren is dc situatie
r niet veel beter op geworden,
inds alle. ook verouderde en soms
envaarloosde schepen volop in de
nart zijn.
let zal voorts duidelijk zijn dat een
mstreden constructie zich eens te
Beer wreekt, zodra dit soort sche
ien worden toevertrouwd aan een
wig deskundige bemanning. En
ooi dat is een verschijnsel dat de
luiste jaren een grotere omvang
aanneemt. Dc gebeurtenissen in
Rotterdam laten wat dit betreft niet
aan duidelijkheid te wensen over.
Steeds meer rederijen zoeken hun
toevlucht tot zogenaamde goedko
pe vlaggen-landen. die naast de
lagere belastingtarieven die zij in
rekening brengen, ook nogal eens
geneigd zijn een oogje dicht te doen
als het gaat om de naleving van de
voorschriften. Het is. om maar een
Het besluit van de Turkse regering
en oppositie om de handen ineen te
slaan tegen het groeiend politiek
geweld in het land is zonder meer
verheugend te noemen. In gemeen
schappelijk overleg met president-
ad-interim Caglayangil zijn pre
mier Demirel en oppositieleider
Ecevit erin geslaagd overeenstem
ming te bereiken over vijf wets
voorstellen die een betere handha
ving van recht en orde moeten
garanderen.
In het licht van de honderden poli
tieke moorden die maandelijks
door extreem rechts en uiterst links
in Turkije worden gepleegd en de
voorbeeld te noemen, niet onge
bruikelijk dat een stuurman of ka
pitein zijn papieren ergens heeft
gekocht
Dc weinig opwekkende voorspel
ling van een medewerker van het
Maritiem Instituut in Rotterdam is
daarom dat ons nog heel wat onge
lukken te wachten staan. Mogen wc
het daarbij laten0 Overbodig te
zeggen dat een dergelijke vraag met
de grootste klem ontkennend moet
worden beantwoord: zeker wanneer
men zich realiseert wat er in Rotter
dam had kunnen gebeuren, of men
zich nog eens de bedroevende beel
den van een massale olievervuiling
op de wereldzeeën en stranden voor
ogen haalt.
Het valt niet mee de internationale
jungle op dit gebied enigszins te
ordenen. De suggestie van de direc
teur van het Rotterdamse havenbe
drijf om verdachte schepen strenger
te controleren en ze desnoods een
paar dagen te laten wachten, is
eigenlijk een noodoplossing en bo
vendien weinig elegant. Het is een
oneigenlijk middel om via een om
weg de kosten van het transport
met deze schepen duurder te ma
ken. zodat de opdrachtgever wel
licht gebruik zal gaan maken van
minder verdachte schepen. Want
tijd kost geld Weinig elegant, maar
gegeven de ernst van de situatie niet
bij voorbaat verwerpelijk.
Een andere suggestie is de verant
woordelijkheid voor het laden en
lossen geheel over te dragen aan
deskundig walpersoneel, zoals ook
al gebeurt bij LPG- en LNG-tan-
kers. Deze suggestie is zeker de
moeite waard, al was het alleen al
om het toch al zwaar belaste perso
neel aan bood van het schip eniger
mate te ontlasten. Het bijna-onge-
luk met de „Energy Concentra
tion" gebeurde 's nachts en het
schip zou de andere morgen al weer
zijn uitgevaren. Tijd voor enige
ontspanning voor de bemanning
was er nauwelijks Het is bij uitstek
ook het klimaat waarin „begin-
ners"-ongelukken. want dat was het
in Rotterdam, kunnen gebeuren.
Verheugend is de aankondiging dat
de Rotterdamse havendirecteur bij
de Internationale Governmental
Maritime Consultative Organisa
tion (IMCO) op strengere richtlij
nen zal aandringen. Te meer daar
het advies van de IMCO, waaraan
vrijwel alle zeevarende naties ver
bonden zijn, meestal door deze
landen worden overgenomen.
Tenslotte is het belangrijkste dat er
op internationaal niveau harde af
spraken worden gemaakt, waaraan
ook de goedkope vlaggcnlanden
zich niet zullen kunnen onttrekken
De situatie waarin we nu zijn be
land is eenvoudig te riskant
uiterst moeilijke economische om
standigheden waarin het land ver
keert. is het pact tussen regeringen
oppositie bepaald geen luxe. Ge
vreesd moet worden dat het leger,
dat overigens door vroegere erva
ringen nu niet direct gebrand is om
de politieke macht uit te oefenen,
zeker zou hebben ingegrepen als de
regerende Gerechtigheidspartij en
de oppositionele Republikeinse
Volkspartij, die elkaar in het parle
ment zo ongeveer in evenwicht
houden, niet de handen ineen zou
den hebben geslagen. De vrees voor
een volledige burgeroorlog in Tur
kije begon zo langzamerhand wel
erg recel te worden
Zoals dat met nationale figu
ren gaat zijn ze een beetje het
eigendom van iedereen. Drees
zal wat dat betreft geen uit
zondering zijn, maar wie is
Drees eigenlijk? Onze oerde
gelijke, wat vaderlijke natio
nale held die ons land met
strakke en vooral zuinige
hand bestuurd heeft in de
moeilijke opbouw jaren na de
oorlog? Drees, die met veel
passen en meten de basis
heeft gelegd voor ons stelsel
van sociale zekerheid, op
grond waarvan er altijd nog
wel oudjes te vinden zijn, die
oprecht menen „van Drees te
trekken"? Of de socialist, die
kans heeft gezien de arbeiders
hun partijtje mee te laten
spelen?
Twee Haagse Post-redacteuren, John
Jansen van Galen en Herman Vuijsje,
hebben zich uitvoerig met dit soort
vragen beziggehouden. Zij hadden
lange gesprekken met de oude (94)
maar nog altijd verrassend heldere
Drees en met een twintigtal personen
die onze nationale staatsman goed
hebben gekend. In de Haagse Post
publiceerden zij een deel van hun
bevindingen eerder onder de titel:
Drees staatsman tussen de schuif
deuren. Deze week rondden zij hun
studie af met het boek „Drees, wet
houder van Nederland".
Een gewijzigde titel, omdat zij meen
den Drees daarmee meer recht te
hebben gedaan. Het verschil in beide
titels geeft vrij aardig weer hoe Drees
bij een wat oppervlakkiger dan wel
een wat grondiger beoordeling uit de
bus komt.
„Drees als staatsman tussen de
schuifdeuren" roept onvermijdelijk
het beeld op van de wat gemoedelij
ke, maar toch gezaghebbende vader
figuur. die vanuit zijn strategische
positie de aanwezige familiekring
verspreid over beide Kamers weet te
binden. Ofschoon de scribenten dit
beeld nergens uitwerken, klopt het
toch aardig met de verzuilde maat
schappij. waarin ons land na de oor
log terugviel. De oorlogsjaren hadden
weliswaar gevoelens van verbroede
ring gewekt, maar die bleken toch
niet sterk genoeg om buiten de oude
vertrouwde zuilen om nieuwe politie
ke avonturen te beginnen. De door
braakgedachte, de open christelijke
volkspartij er kwam allemaal wei
nig van terecht.
door Willem Breedveld
Krachtig
In zo'n verzuilde samenleving, waarin
geen van de zuilen op een meerder
heid kan rekenen, past een krachtig
politiek leiderschap van voorman
nen, die, niet al te zeer gehinderd
door hun achterban, de compromis
sen sluiten op basis van het principe:
iedere zuil zijn deel.
Uit het boek blijkt duidelijk, dat
Drees binnen de PvdA de aangewe
zen persoon was om deze rol te spe
len. De voor de oorlog relatief nog
onbekende wethouder ovan Den
Haag ontplooide zich in de oorlogsja
ren als de sleutelfiguur in de politieke
contacten en het verzet. Zo lezen we
dat Drees op den duur zelfs in de
knoop raakte met zijn schuilnamen:
Pietersen als voorzitter ivan de cen
trale contactcommissie der illegali
teit, Derksen en Dreyfus als lid van
de vertrouwensmannen, Driessen in
persoonlijke relaties, oom Willem als
postadres. Verder bleef hij voorzitter
van het Politiek Convent en het Va
derlands Comité. Drees was een
scharnierfiguur geworden.
Oerdegelijk
Maar ook buiten de eigen partij kon
men moeilijk om Drees heen. „Hij is",
concluderen de schrijvers, „niet uit
verkoren omdat de koningin of haar
adviseurs zo geporteerd zijn voor
staatsinvloed en grootscheepse socla-
lisaties. Het punt is dat Drees alom
bekend is komen te staan als oerde
gelijk, oerbetrouwbaar en oerfatsoen-
lijk. Hij mag dan wel socialist wezen,
in de eerste plaats is hij democraat.
Dat weet langzamerhand iedereen
die in politiek Nederland meetelt.
Juist omdat hij een ouderwetse SDA-
P'er is is Drees acceptabel. Hij is en
blijft de veizuilingspoliticus met ei
gen ideeën en een eigen achterban,
maar ook voorzien van een rotsvast
respect voor andersdenkenden!
Alles wat Drees geschreven heeft is
doortrokken van de gedachte dat po
lariseren heilloos is en compromis
noodzakelijk."
Keerzijde
Een dergelijke opstelling heeft echter
ook zijn keerzijde. Eenzaam aan de
top staan, compromissen sluiten met
je politieke tegenstanders, zonder je
Dr. W. Drees
achterban behoorlijk te raadplegen,
het zijn allemaal zaken die anno 1980
maar moeilijk voorstelbaar zijn. Een
mondige burger wil nu eenmaal ge
kend worden. Maar ook toen waren
de problemen met partij en fractie
groot. Wie het boek erop naleest, ziet
dat de verwijten over dit eenrich
tingsverkeer bitter en hard zijn. Er is
bijvoorbeeld het misverstand van de
toenmalige fractievoorzitter Gerard
Nederhorst, die in Drees „een vol
strekt cultuurloze man" zag „Ie
mand die kunst alleen maar benadert
in de trant van: wat kost het me?
Buiten de materiële kanten van de
politiek heeft hij geen belangstelling.
Dat was een verarming voor de
partij."
Vloeit dit verwijt wellicht nog voort
uit een door contactarmoede geboren
misverstand, het verwijt van een an
dere fractievoorzitter, Van der Goes
van Naters, zal hoe dan ook wel op de
feitelijke gang van zaken hebben be
rust Van der Goes stelt dat Drees de
Tekeningen, bij voorkeur in liggend tor-
maat, sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon.
fractie overal buiten hield en als je
hem erop aansprak bediende hij zich
van „de laffe uitvlucht, dat alles wat
hij aan de fractie zou vertellen via
Goedhart in Het Parool terecht zou
komen. Drees wou nooit, nooit, nooit
contact", aldus Van der Goes.
Schepje bovenop
Fractievoorzitter Burger doet er zo
mogelijk nog een schepje bovenop.
Volgens hem was het ministerschap
voor Drees ongeveer de hoogste roe
ping die zich denken liet. „De fractie
en de fractievoorzitter deden het al
tijd verkeerd. Andere mensen waren
nu eenmaal in de wieg gelegd om
minister te zijn. Voor een kabinet
zocht hij liefst mensen van buiten «e
fractie, niet van dat lastige gezel
schap Het leek wel of ze van God
gegeven zo uit de lucht kwamen val
len zo van: wij zijn als minister gebo
ren, dat kunnen wij ook niet helpen
en jullie gewone mannetjes van de
Tweede Kamer zijn ervoor om je voor
ons rot te sjouwen en in het land te
vertellen dat wij het zo goed doen."
Bij het lezen van al die kritiek vraag
Je je onwillekeurig af hoe het moge
lijk is dat Drees' positie desondanks
onaantastbaar is gebleven. Het is een
gemis dat zijn biografen zelfs geen
poging hebben ondernomen die
vraag onder ogen te zien. Wel is er de
bijna tragische ontknoping, dat
Drees uiteindelijk letterlijk tussen de
schuifdeuren bekneld is geraakt. De
vervreemding van zijn partij is de
prijs die hij heeft moeten betalen
voor zijn manier van staatsman
schap. Drees bedankte voor het lid
maatschap van de PvdA, ofschoon
hij weigerde gelijktijdig lid te worden
van de partij van zijn zoon, DS'70.
Eretitel
Staatsman tussen de schuifdeuren
De aarzeling van Jansen van Galen
en Vuijsje om ook deze titel te kiezen
voor de biografie is wel begrijpelijk
Want behalve deze Drees is er ook de
Drees die met een enorme werklust,
ijzeren discipline en met grote
plichtsbetrachting gewerkt heeft aan
de opbouw van Nederland In die zin
heeft hij zich ontpopt als onze natio
nale wethouder, een ere-titel die Van
der Goes van Naters voor hem be
dacht. Het is merkwaardig genoeg
juist dit aspect van Drees. dat de
heren biografen het slechtst hebben
behandeld.
Hooguit krijgt het nationale wethou
derschap van Drees negatieve bete
kenis, want het zijn uitgerekend deze
eigenschappen die hebben geleid tot
een paar gevoelige miskleunen in de
Indonesië-politiek. En daarover nu
rapporteert het boek wel uitvoerig.
De degelijkheid, het bekijken van de
Indonesische problematiek via een
Nederlandse bril. volgens welke af
spraak afspraak is en ook kan zijn
omdat hier het eeestelijk klimaat er
geschikt voor is. het zijn evenzovele
eigenschappen die Drees behoorlijk
parten hebben gespeeld Indonesië is
nu eenmaal een ander land.
Het begon eigenlijk al met de benoe
ming van Sassen tot minister van
overzeese gebiedsdelen. Een man
waarvan Drees dacht, en alweer op
grond van afspraken, dat hij in de
Indonesië-politiek zich redelijk zou
kunnen vinden in de lijn van de
PvdA Het bleek achteraf een aange
trouwde neef van Romme te zijn. die
het geheel met de opvattingen van
zijn oom over een harde aanpak eens
was. Diezelfde afspraak-is-afspraak
aanpak zou Drees ook telkens weer
parten spelen in het onderhande
lingsproces met de Indonesische na
tionalisten.
Weinig soepel
Het is typerend voor Drees. dat hij
ook nu nog de gevoerde gedragslijn
geduldig en heel precies verdedigt als
evenzovele stappen, die onmogelijk
anders gezet hadden kunnen worden.
Het is een bewijs van zijn geringe
soepelheid, die juist in dit soort kwes
ties van groot belang is. Maar hoe dan
ook, in ieder geval doet zijn verdedi
ging heel wat sympathieker aan dan
de bekentenissen van Romme in het
zelfde boek. Romme geeft nu volmon
dig, maar wat al te gemakkelijk toe,
dat het streven naar een unie een
miskenning was van wat er onder het 1
gewone volk leefde. „De gewone man 1
daar zag er niks in, er is wel een soort
unie gekomen maar dat was niks, een
unie van Jan Kalebas." En dat zegt
de nan, die destijds een groot voor- j
stander was van de harde aanpak.
Ondanks de problemen die er ook
binnen de PvdA bestonden over de
Indonesië-politiek zit er wel wat in de l
kanttekening van Burger Je zou er
volgens hem niet aan hebben moeten
denken wat de gevolgen geweest zou
den zijn wanneer de PvdA deze kwes
tie aan de confessionele partijen en
de WD zou hebben overgelaten
Drees wethouder van Nederland
Zoals gezegd zijn zijn biografen er in
de positieve duiding van het begrip
niet goed uitgekomen.
Misschien komt dat wel doordat aan J
hard werken aan kleine stappen naar
verbetering nu eenmaal weinig eer is
te behalen. Zeker een generatie, die
ruim zit in de materiële middelen zal 1
dit weinig aanspreken. Drees zelf is
overigens wel de laatste om hierover
verwijten te maken. In zijn laatst in
boekvorm verschenen opstel ..Marx J
en het democratisch socialisme" zegt
hij wat berustend: „Ik heb er begrip
voor dat een generatie die niet de
veranderingen sinds het begin van
deze eeuw heeft doorleefd, zoals ik. de J
betekenis ervan geringer schat en het
oog vrijwel geheel gericht houdt op
.wat naar haar mening nog mis is in
onze maatschappij. Men moet echter
niet over het doel heenschieten, de I
zaken overtrekken de tegenstellingen I
meer toespitsen dan uit de realiteit i
voortvloeit."
'Superieur'
In die zin is Drees een echte wethou
der geweest, die zich vooral aan de
feiten hield. Daarbij was Drees welis
waar een wat saaie man. maar tegelij
kertijd ook „superieur", zoals Joop
den Uyl hem volmondig noemt. Iets
van die superioriteit blijkt uit de his
torische analyses die Drees in de
laatstgenoemde bundel ten beste
geeft. Het blijkt onvoldoende uit het
werk van zijn biografen Daarvoor is
het boek te impressionistisch van op
zet. Maar daarom ook weer boeiend
om te lezen. Al was het alleen al
vanwege de spaarzame anecdotes die
over Drees bekend zijn. Want Drees
hield zijn privé-leven en zijn privé-
opvattingen angstvallig voor zich.
Maar desondanks zijn er wel typeren
de dingen te noteren zoals Carmig-
gelt deed over zijn legendarische
stiptheid. Twee meisjes passeerden
elke ochtend op weg naar school
Drees. die dan naar het departement
ging. Op zekere morgen riepen zij
verschrikt uit: „Pas op we komen te
laat. Drees is al hier"
Ook dèt is een kernmerk van een
goede wethouder.
John Jansen van Galen, Herman
Vuijsje: Drees, wethouder van Ne
derland. Sijthof, Alphen a.d. Rijn.
prijs 17,50.
Dr. W. Drees: Mant en het democra
tisch socialisme, Amsterdam. Uitge
verij De Arbeiderspers, prijs 15,
Wie door een lichamelijke handi
cap getroffen is en niet alles meer
kan zonder hulp van anderen kan
twee dingen doen: bij de pakken
neerzitten of een praktische op
lossing voor de moeilijkheden
proberen te vinden, zodat er toch
geen ander aan te pas behoeft te
komen. Meestal zal het om voor
een buitenstaander tamelijk sim
pele problemen gaan: je kunt Je
moeilijk bukken en dus je kousen
haast niet meer aantrekken, je
rug kun je niet wassen en je haar
niet meer kammen doordat je
armen zover niet meer omhoog
willen, of Je vingers zijn niet soe
pel genoeg meer om jurk of Jas
dicht te knopen
In zulke gevallen kun je natuur
lijk de hulp van een ander inroe
pen. Je kunt ook zeggen; ik doe
het zelf wel. en eenvoudige hulp
middelen (laten) maken waarmee
je die problemen de baas kunt.
Dat kost misschien wat meer tijd
en inspanning, maar je doet het
zelf. blijft zelfstandig en dat is
alle moeite toch best waard
Dat het geen vrome illusie is
waarmee invalide mensen een
beetje moed wordt ingesproken
hebben honderden gehandicap
ten al bewezen. Ze hebben voor
zichzelf apparaatjes bedacht
waarmee ze zich uitstekend kun
nen redden. Apparaatjes die nu
met duidelijke beschrijvingen en
leuke, niet minder duidelijke te
keningetjes zijn verzameld in het
boek „Ik doe het zelf wel". Het
idee is van Hans Elzenga van
uitgeverij Free Spirit in Baarn.
Ansje Kremer die voor de ANIB
(de bond van gehandicapten en
arbeidsongeschikten) de publici
teit en voorlichting verzorgt, ver
zamelde via het maandblad van
de bond alle ideeën van zulke
doe-het-zelvers, Annelies Kruis-
selbrink en Eelke Oostinjen stel
den het boek samen en Wouter
van Leeuwen maakte er alle teke
ningetjes in en op. Die namen
mogen best allemaal genoemd
worden omdat die mensen stuk
voor stuk met zoveel begrip van
zaken aan het boek gewerkt heb
ben dat het haast niet anders kan
of ze moeten sterk bij het werken
voor en met gehandicapten be
trokken zijn. Ze brengen die
ideeën met zoveel enthousiasme
over dat de lezer meteen aan de
uitvoering zou willen beginnen.
Aan iets als dat washandje aan
een stok voor mensen die zonder
die extra „lange arm" hun voeten
niet kunnen wassen. Of aan die
spons op een kromme steel om
bij je rug te kunnen komen, of die
verlengde kam. Een plastic em
mertje levert het belangrijkste
materiaal voor een apparaatje
om zonder bukken kousen en
panty's aan te trekken Er is een
band om de hand als bestekhou
der voor mensen die met hun
handen geen lepels en vorken
meer kunnen vasthouden, klit-
band dat de plaats van knopen
inneemt, er is een foefje om van
uit de rolstoel een deur achter je
dicht te trekken, en er zijn zelfs
handige hulpmiddeltjes om een-
handig te breien of desnoods zit
tend het plafond te witten.
Het meest enthousiast zijn we
zelf over de methode om traplo
pen te vergemakkelijken. Voor
mensen met pijnlijke stijve knie
gewrichten is een normale trap
tree een hele hoogte en voor hen
is er een halvering van die hoogte
bedacht door er blokken op vast
te zetten Een losloopblok om an
dermans trap te beklimmen is er
ook en om ze af te dalen natuur
lijk ook, want mensen met moei
lijke knieën weten wel dat naar
beneden vaak moeilijker is dan
omhoog.
Het boek is overzichtelijk inge
deeld in hoofdstukjes over op
staan, wassen, aan- en uitkleden,
de huishouding, lopen, praten,
schrijven, lezen en hobby's. Ach
terin staan adressen van stichtin
gen die weten waar winkels zijn
die sommige hulpjes kant en
klaar verkopen en die ook advie
zen geven als je er zelf niet uit
komt. „Ik doe het zelf wel" kost
24,90, een bedrag waarvoor de
gehandicapte zich een hele hoop
zelfstandigheid kan verwerven
Niet gnoeg aan de zon die de
natuur u toebedeelt? Dan heeft
een ondernemer uit het Duitse
Wiesbaden hier de oplossing:
„zonneschijn" in blik, althans
volgens het etiket. Er schijnen
werkelijk mensen te zijn die er
vijf gulden voor neer willen
tellen.
Samad Ismail, getrouwd, vader
van een groot gezin, voormalig
hoofdredacteur aan de New
Straits Times, toonaangevend in
tellectueel In Maleisië, wordt
krachtens de wet op de binnen
landse veiligheid sinds vier jaar
geïsoleerd gevangen gehouden.
Als jongeman was Samad Ismail
actief in de nationalistische be
weging en werd twee keer door de
Engelsen gevangen gezet Door
velen werd hij beschouwd als de
beste Maleis-talige auteur, wat
hem de hoogste Maleisische lite
raire onderscheiding opleverde,
zowel voor zijn werk in de journa
listiek als voor zijn literaire kri
tieken.
Samad Ismail werd in juni "76
gevangen genomen, beschuldigd
van „pogingen tot het ondergra
ven van het vereet van de Malei-
siërs tegen de communistische
ideologie". Sindsdien zit hij ge
ïsoleerd gevangen in een geïso
leerd ondervragingscentrum in
Kuala Lumpur
Krachtens de wet worden gevan
genen voor een beginperiode van
zestig dagen in dergelijke ver-
hoorcentra vastgehouden: na die
periode kan de minister van bin
nenlandse zaken de gevangene in
kwestie vrijlaten of twee jaar
vrijheidsstraf gelasten Voor zo
ver bij Amnesty Inter bekend is
Samad Ismail de enige die zo'n
lange periode in een dergelijk
verhoorcentrum gevangen ge
houden wordt.
Richt u (beleefd gestelde) ver
zoeken om de vrijlating van Sa
mad Ismail of om zijn overbren
ging naar een gewone gevange
nis in afwachting van een spoe
dig proces, tot: Tan Sri Ghazali
Shafie, minister of home affairs,
Jalan Datuk Onn, Kuala Lum
pur, Malaysia. U kunt schrijven
in het Engels. (Het schrijven
naar de ambassadeur in Neder
land wordt afgeraden.)
„Ons Concern", personeelsblad
van Nijverdal ten Cate. vond op
zijn speurtocht naar aardige of
domme tekstjes in al wat in ons
vaderland gedrukt wordt, onder
andere het volgende.
Een bericht in een ochtendblad
ging over „een brand in zo'n oud
huis Het huis dateert van rond
de jaarwisseling". Kun je nagaan
hoe solide er tegenwoordig ge
bouwd wordt.
Een vakblad berichtte: „Zeventig
jaar geleden begon Van Bruchem
met het maken van zijn grenen
binnendeuren Vandaag zijn ze
verkrijgbaar Als ze er overal zo
lang over doen zullen ze daar niet
gauw om opdrachten verlegen
zitten.
Best mogelijk, dat u in dat aardi
ge vakantieland Frankrijk ben
des zwerfdieren tegenkomt Want
de Fransen mogen dan zo voor
komend tegenover vreemdelin
gen zijn, voor hun huisdieren zijn
ze bepaald niet vriendelijk de
goeden niet te na gesproken. Par
lementslid Pierre Micaux heeft
de Franse president een 250 pagi
na's dik rapport over de behande
ling van huisdieren aangeboden,
waarin hij concludeert dat huis
dieren bijster slecht af zijn met
een Franse baas. En er zijn er
nogal wat: de 52 miljoen Fransen
houden samen zeven miljoen
honden en negen miljoen katten,
die ze net zo makkelijk in hun
sop laten gaar koken als ze aan
schaffen Vooral tegen de zomer
vakantie worden er bijna een mil
joen dieren op straat gezet, een
Nederlands euvel in een veelvoud
dus. Een van de suggesties in het
rapport van Micaux: tatoueer al
le honden en katten. Misschien
even niet leuk voor die dieren
maar gelukkig nog minder leuk
voor bazen en vrouwetjes. die via
het geregistreerde nummer van
hond of poes makkelijk opge
spoord kunnen worden als hun
dier zwervend wordt aangetrof
fen. Verder adviseert hij om een
campagne onder de jeugd te be
ginnen tegen de wrede behande
ling van dieren, en weer boetes in
te voeren voor mensen die hun
dieren mishandelen.
