In de dossiers zitten nog
Veel meer zaken-Menten'
Een stukje Bach toe
voor schoenenkopers
Solidariteit met Boliviaanse volk nodig
Sterke stijging
heroïnegebruik
in West-Duitsland
aadsman teleurgesteld over Rotterdams proces
Orgel uit 1858 in winkel te Zwartebroek
Concerten
Niet-rokers boos
over tekst op
pakje sigaretten
Voor drie ton aan
sieraden beroofd
Mijnwerkers vrouw doet beroep op VN-conferentie:
'Tandheelkundige
inrichtingen
moeten verboden'
Franse meisjes roken
meer, jongens minder
- UTEBDAG 19 JULI 1980
TROUW/KWARTET
or Leo Kleyn
OTTERDAM Nadat Pie-
Menten door de bijzondere
rafkamer van de Rotter-
jnse rechtbank veroordeeld
is, liet zijn raadsman mr. E.
J. H. de Liagre Böhl de
egestroomde verslaggevers
■ten teleurgesteld te zijn.
j zichzelf was die medede-
ig geenszins opzienbarend,
aar wie de Rotterdamse ad-
icaat tijdens het proces had
degeslagen, had reden te
rmoeden dat de teleurstel-
ig meer dan louter een ver
ren zaak gold. De verdedi-
r van Menten leek nog wel
at anders dwars te zitten.
m week later, achter zijn bureau,
[Cht Böhl (44) het gevoel van onbe-
gen dat hem bij het proces in Rot-
rdam bekroop, nader te verklaren,
ij doet dat in uiterst omzichtige
wordingen, omdat, niet ten on-
ite, een rechterlijk vonnis niet als
discussiestuk wordt beschouwd,
rer de inhoud van het vonnis tegen
iten wil hij dan ook niet meer
dan dat hem de „felheid" ervan
ivallen.
trouwens niet de schuldigver-
ig zelf die hem wat bitter heeft
•md Weliswaar is hij van me-
zoals hij ook in zijn pleidooi
ndig uiteen heeft gezet, dat de
jjlel groot genoeg was om tot een
'ipraak te komen, maar bij het
jkend oordeel dat de rechtbank
■ft geveld, moet hij zich neerleg-
Hij vecht ook de integriteit van
rechters niet aan: „Als ik het ge-
itl had dat daarvoor wel een reden
zou ik beter kunnen emigreren."
ilangrijker dan de schuldvraag (zo
jge tijd nadat het al dan niet ver
beende delict is gepleegd, naar zijn
jening toch niet meer te beantwoor-
n) vindt Böhl het antwoord op de
waan voorafgaande vraag of Men-
nnog vervolgd kon worden. Tijdens
it proces in Rotterdam heeft hij
arop al een ondubbelzinnig ant-
lord gegeven, en hij is er niet in de
itste plaats teleurgesteld over dat
rechtbank aan zijn klemmend
tldooi voor niet-ontvankelijkheid
n het openbaar ministerie voorbij
gegaan.
et de Haagse rechters, die Menten
IM jaar geleden ontsloegen van
(tótevervolging, is Böhl van mening
■let niet aangaat een verdachte
Sa vijfentwintig jaar te laten rond-
a met het gerechtvaardigde idee
toer strafrechtelijk niets meer te-
phem ondernomen zou worden,
ftjnoemt het „zorgelijk" dat in 1976
it minister van justitie is gezwicht
roor de druk van de publieke opinie,
die, daartoe opgezweept door een
ital media, wilde dat Menten zou
ree maten
lat de toenmalige minister Van Agt
Mr. E. W. J. H. de Liagre Böhl.
gehoor heeft gegeven aan de roep om
vervolging, vindt Böhl, hoewel afkeu
renswaardig, niet volstrekt onbegrij
pelijk. „Natuurlijk, als ik in de schoe
nen van Van Agt had gestaan, had ik
misschien hetzelfde gedaan, al was
het maar om mijn politieke huid te
redden." In wezen vloeit zijn onbeha
gen dan ook voort uit de constatering
dat toen niemand tegen de stroom
heeft opgeroeid, dat iedereen heeft
meegehuild met de wolven in het bos.
Ook, of zelfs, de 'nadenkenden' onder
ons, zegt Böhl, hebben het toen laten
afweten. Zelf wast hij zijn handen
niet in onschuld. Ook hij, nog op geen
enkele manier bij de zaak-Menten
betrokken, had er vier jaar geleden
geen moeite mee dat iemand die van
oorlogsmisdrijven werd verdacht, in
de kraag werd gegrepen en voor de
rechter gesleept. Op grond van wat
hij over de zaak hoorde en las, memo
reerde hij tijdens zijn pleidooi, twij
felde hij ook niet aan de schuld van
Menten.
Pas toen hij zich, nadat hij als raads
man aan Menten was toegevoegd, in
de dossiers ging verdiepen, consta
teerde hij dat ook hij zich al te zeer
had laten meedrijven op de vloedgolf
die Menten overspoelde. Ervan afge
zien dat hij de betrokkenheid van
Menten bij de massamoord in het
Poolse dorp Pdhorodce niet erg ge
loofwaardig vindt, meent hij dat het
denkend deel van de natie, desnoods
na verloop van tijd, had moeten in
zien dat op de in 1952 genomen beslis
sing om van vervolging af te zien, niet
meer kon worden teruggekomen.
„Dat is 1976 opnieuw opdracht is ge
geven Menten te vervolgen, betekent
dat er met twee maten wordt geme
ten. Het lijdt geen twijfel dat als je
dossiers opentrekt, als je die gaat
doorkammen, dat er dan heel wat
meer zaken-Menten boven water te
krijgen zijn. Dat staat zo vast als een
huis. En in die Oosteuropese verhou
dingen is Menten echt een hele kleine
jongen geweest. Hoeveel Hollandse
jongens hebben in die tijd niet mee-
gejubeld bij de executies die daar op
vaak nog veel grotere schaal dan in
Podhorodce zijn gehouden?"
Deemoed
Na het proces in Rotterdam ant
woordde Böhl ontkennend op de
vraag of hij er wat van geleerd had.
Nu zegt hij: „Ik denk dat er aardige
lessen in deemoed uit te trekken zijn.
Wij oordelen zo gemakkelijk. We la
ten er ons zo gemakkelijk toe overha
len op te houden met denken om
meegesleept te worden door een alge
mene emotie. Maar of we daar nou
werkelijk wat van leren, ach, ik geloof
het niet. Een volgende generatie
heeft weer een zaak-Menten, en dan
gaat het weer precies zo'.
Die relativering neemt niet weg dat
Böhl toch nog wel lucht wil geven aan
wat hij als frustrerend ervaren heeft.
Daarover sprekend, ziet hij zich ge
dwongen zich nog behoedzamer uit te
drukken, omdat hij het optreden van
de rechterlijke macht in het geding
brengt.
Omtrekkende bewegingen op spie
gelglad ijs makend, zegt Böhl het niet
onbegrijpelijk te vinden dat de Rot
terdamse rechtbank zich al een voor
lopig oordeel over de schuld van Men
ten had gevormd, toen de verdachte
op de eerste zittingsdag de rechtszaal
betrad. 'Dat kan niet anders. Die
rechters hadden ten slotte ook al die
dossiers gelezen. Maar waar ik mee
zit, is of de manier waarp het proces is
gevoerd, of dat nou niet een tikkeltje
eleganter had gekund.'
Niemand zal de advocaat Böhl horen
beweren dat de rechters bevooroor
deeld waren, dat ze onder druk van
wie of wat dan ook hebben gestaan,
dat ze, kortom, geen recht hebben
gesproken, of dat niet goed hebben
gedaan. Maar wel vraagt Böhl zich,
uiterst omzichtig, af of de rechters er
zich voldoende bewust van waren dat
zij, evenals de officier van justitie en
de raadsman, een rol hadden te spe
len in het sacrale spel dat de rechts
pleging óök is.
Zoekend naar woorden waarmee hij
niet de verdenking op zich laadt on
gepaste kritiek op de rechtbank te
uiten, komt hij tot de formulering dat
van rechters gevraagd mag worden
dat ze belangstellend luisteren naar
alles wat op de zitting te berde wordt
gebracht, ook als het belang daarvan
niet op het eerste gezicht duidelijk is.
Menten zelf, maar Böhl verwijst daar
zelfs niet naar, had er wat minder
moeite mee zijn ongenoegen te ver
woorden. „Meneer de president", zei
hij tijdens een van de zittingen, „u
luistert wel naar mij, maar u doet er
zo ironisch over."
Archiefonderzoeken
Hoewel de rechterlijke macht aan
Menten tot nu toe meer aandacht
heeft besteed dan aan enige andere
verdachte in de Nederlandse rechts
historie, heeft hij, naar sommiger ge
voelen, toch niet het volle pond ge
had. Uitzonderlijke processen kun
nen, zoals ook in Rotterdam is geble
ken, tot paradoxale situaties lelden.
Böhl wijst op de weigering van de
'rechtbank een grondig archiefonder
zoek in de Sow jet-Unie te laten instel
len. „Al was het maar voor de vorm
gebeurd. Het proces zou misschien
een week of veertien dagen langer
hebben geduurd, en het zou nog enke
le duizenden guldens extra hebben
gekost. Die twee weken konden er
toch wel bij, en het proces heeft toch
al miljoenen gekost? Op dat soort
dingen doel ik, als ik het over de rol
van de rechtbank heb
Van een onzer verslaggevers
ZWARTEBROEK In Zwartebroek, een mooi en stil dorp, dat nog geen duizend
inwoners telt en dat tot de gemeente Barneveld behoort, gebeurt niet veel bijzonders. Er is
één uitzondering op: men kan er schoenen kopen met een stukje Bach, Widor, Guilmant of
Zwart, life op een echt kerkorgel, toe en waar is dat elders mogelijk?
De schoenhandelaar O. van Moo-
lenbroek (53) heeft in zijn winkel
een heus Bfitz-Witte orgel uit 1858
staan. Klanten, die van muziek hou
den, vaak ook van geestelijke liede
ren, zeggen als ze na veel passen een
paar schoenen gekozen hebben wel
eens: „Toe, speel nog eens even
Als hij even tijd heeft, voldoet Van
Moolenbroek aan dat verzoek, want
orgels zijn zijn passie, en speciaal
het instrument, dat hij de laatste
jaren eigenhandig in zijn winkel
heeft opgebouwd. „Ik heb het orgel
gekocht van de Oud-Katholieke
kerk in Amersfoort. Het lag uit el
kaar, in vele stukken, niets was ge
nummerd, dus dat gaf nogal proble
men. Ik zag dat het in „De Orgel
vriend" per advertentie werd aange
boden. De Oud-Katholieke kerk
had het geld niet om het te laten
restaureren en zocht zelf naar iets
goedkopers. Nadat de koop geslo
ten was, heeft de telefoon bij de
pastoor roodgloeiend gestaan, zo
veel gegadigden waren er. Kerkor
gels uit bijvoorbeeld de tijd tussen
1920 en 1940 kun je genoeg kopen,
maar aan een instrument uit mid
den-negentiende eeuw kom je
zelden."
De heer Van Moolenbroek heeft het
Bfltz-Witte orgel uitgebreid tot 22
stemmen. Zodoende is het een flink
orgel geworden. Ja, natuurlijk niet
zo majestueus a's dat in de Dom
kerk te Utrecht, dat ook een B8tz-
Witte orgel is. maar wel ongeveer
van de grootte van dat van de oude
hervormde kerk te Putten, dat
eveneens geleverd is door B8tz-Wit-
te, vermaarde orgelbouwers, wier
produkten volgens het boek „Zes
eeuwen Veluwse orgels" van Maar
ten Seijbel „een ouderwetse deftig
heid" bezitten. Ze hebben een war
me klankkleur. Daarmee hield de
heer Van Moolenbeek rekening,
toen hij er tien stemmen aan toe
voegde, en kenners („Ik ben ten
slotte een leek") hebben naderhand
gezegd dat het helemaal een BStz-
Witte orgel is gebleven.
Hij zegt dat er ook een paar „strij
kers" op zitten. Een beetje roman
tiek mag er best bij. Van de strijd,
die er in dit opzicht in het wereldje
van de beroepsorganisten en ook
wel amateurs gevoerd wordt,
trekt hij zich niets aan. Hij vertelt
dat pas geleden nog een kerkorgel
van omstreeks een kwart miljoen
gulden op de Veluwe in gebruik is
genomen, waarop alle muziek niet
eens gespeeld kan worden. Op zijn
orgel klinkt de Franse muziek even
goed als die van Bach enz. „Ik houd
van welluidendheid, niet van dat
moderne".
De heer Van Moolenbroek, die bij
de opbouw van het orgel geholpen
is, met name wat de intonatie be
treft, door de bijna tachtigjarige
oud-orgelbouwer M. Koppejan uit
Ederveen, moest om het orgel
mechanisch, twee klavieren en een
vrij pedaal kwijt te kunnen, zijn
winkel behoorlijk vergroten. Hij
heeft er al enige concerten op laten
geven. De stellages met schoenen
dozen gaan dan aan de kant en dan
kunnen er zo'n dikke honderd men
sen zitten. Allemaal heel gezellig. In
de pauze wordt koffie geschonken.
Tot de concertgevers behoorde Wil
lem Hendrik Zwart, organist van de
Bovenkerk in Kampen. De netto-
opbrengst was voor het te bouwen
dorpshuis in Zwartebroek. „Ik deed
er mijn zaak voor cadeau als ik zo
kon spelen als hij," zegt de heer Van
Moolenbroek, die al vele jaren orga
nist is van de gereformeerde kerk in
zijn dorp.
DEN HAAG (ANP) De club van
actieve niet-rokers is verontwaardigd
over de waarschuwende tekst, die
over enige tijd op alle pakjes sigaret
ten moet staan. Het kabinet heeft
hierbij de tekst „roken bedreigt de
gezondheid" voor ogen. Op deze wijze
valt de niet-roker, „de tegen wil en
dank berookte", aldus de club, tussen
wal en schip.
De club deelde mee dat zij het beter
gevonden had als de tekst op de siga
rettenpakjes zou luiden: „Bevuil an
dersmans lucht niet" of „Vraag eerst
toestemming voor de overlast". De
nu voorgestelde tekst heeft volgens
de niet-rokers geen zin. omdat rokers
doorgaans best op de hoogte zijn van
de schade van hun rookgewoonte.
DEN BOSCH (ANP) Bij een Juwe
lier is gistermorgen voor 300.000 gul
den aan juwelen en sieraden gestolen.
De politie vermoedt dat de daders
gebruik hebben gemaakt van valse
sleutels, want de achterdeur van het
bedrijf stond wijd open en sporen van
braak waren er niet. Van de daders
ontbrak elk spoor. De politie denkt
dat de inbrekers erin geslaagd zijn de
alarminstallatie te ontregelen.
Van onze buitenlandredactie
Amsterdam heeft zijn functie van doorvoerhaven voor de
internationale heroïnehandel de afgelopen Jaren verloren aan
grote Duitse steden, met name Frankfurt.
Dit heeft een spectaculaire toename van sterfgevallen ten
gevolge van heroïnegebruik in de Bondsrepubliek met zich
meegebracht. Vorig Jaar stierven hieraan ongeveer zeshon
derdtwintig mensen. Een stijging van ongeveer tweehonderd
gevallen vergeleken met het jaar ervoor en tweeëntwintig keer
zoveel als tien Jaar geleden.
oor Hanneke Wijgh
OPENHAGEN Domitilia
hungara is een Boliviaanse
lijnwerkersvrouw. Over de
ele wereld is zij bekend ge-
orden na haar boek „Mag ik
vrij zijn
laarin doet zij verslag van de
rijd, die zij met andere mijn-
erkersvrouwen heeft ge-
Derd voor hogere lonen en
stere sociale voorzieningen
Bolivia.
Kopenhagen neemt zij deel aan de
ternatieve vrouwenconferentie. Het
>rum. Donderdag hoorde zij, dat in
iar land een rechtse staatsgreep
ld plaatsgevonden. „Dit betekent
einde van de democratie." Ze
uilt. De tranen lopen over haar wan-
fn. Toch gaat ze door met over haar
ind te praten. „De verkiezing van 29
uni had voor de derde keer een over-,
rtnning opgeleverd voor de socialisti-
&e en democratische krachten. Her
ten Silez Zuasso, de kandidaat van
Inks, heeft de meeste stemmen ge
lregen. Hij won van Hugo Banzar, de
echtse generaal, die van 1971 tot
918 aan het bewind is geweest. Hij
'as een dictator, een echte onder-
kukker. Wij waren zo blij in Bolivia
net de uitslag van de jongste verkie-
Jngen. Nu hebben de militairen een
linde gemaakt aan de democratie,
toar wij zullen niet toestaan dat
'anzar weer dictator wordt. Wij vrou
wen van Bolivia hebben al vaker de
wijd gewonnen. Wij gaan door tot
jet eind, al moeten we de strijd met
Ie dood bekopen."
De dochter van de afgezette Boliviaanse president Lidia Gueiler hoorde gisteren in Kopenhagen, waar zij de VN-
conferentie bijwoonde, het nieuws van de staatsgreep. Mevrouw Gueiler (rechts op de foto) keerde direct terug naar
Parijs, waar zij voor de Unesco werkt. Links op de foto de leider van de Boliviaanse delegatie in Kopenhagen,
minister Elba Ojara de Jemio.
longerstaking
tomitila zij is vooral onder haar
'oomaam bekend weet wat strijd
•etekent. Eind 1978 organiseerde zij
het andere mijnwerkersvrouwen een
ongerstaking. Haar man, een actief
tekbondsleider. en andere vertegen
woordigers van de Boliviaanse vak-
tond, Confederacion Obrera Bolivian
COB) waren gevangen gezet door het
«wind van Banzar. Zij heeft toen
zoveel actie gevoerd, samen met an
dere vrouwen van het Huisvrouwen
comité, dat uiteindelijk Banzar con
cessies moest doen aan de progressie
ve partijen. Toen kort erop verkiezin
gen werden uitgeschreven, verdween
Banzar van het toneel.
Haar acties hebben zoveel kracht,
omdat ze in eenvoudige taal de waar
heid weet te zeggen. Ook in Kopenha
gen blijft ze rustig ondanks het harde
optreden van de Deense politie. „Ik
sta in mijn recht. Ik wil de mensen op
de officiële conferentie van de vrou
wen van de Verenigde Naties over
Bolivia vertellen. Zij moeten zich uit
spreken en zich solidair verklaren
met de mensen in Bolivia. De landen
die in Kopenhagen aanwezig zijn,
moeten weten wat het volk vai\ Boli
via wil. De staatsgreep gaat In tegen
de wil van de Boliviaanse vrouwen en
mannen. Hoe kunnen ze op de VN-
conferentie over vrede en gelijkheid
van vrouwen praten, als onze rechten
met de voeten worden getreden en
onze vrijheid wordt vernietigd?
Zorgen
Zij maakt zich ondertussen grote zor
gen over haar man en acht kinderen,
die in Bolivia zijn achtergebleven. Zij
woont in Siglo Veinte, een mijnwer
kersdorp, op 4000 meter hoogte in de
Andes. In Siglo Veinte, Spaans voor
twintigste eeuw, verzetten zich giste
ren nog de mijnwerkers tegen het
nieuwe regime. „Ik ben bang. Mis
schien ligt op dit moment mijn fami
lie dood op straat. Ik moet straks
naar mijn land terug, ook al loop ik
de kans dat ik in de gevangenis word
gezet. Maar ik moet weten hoe het
met mijn man en kinderen is. Ik ben
een arme Boliviaanse vrouw. Onze
presidente, Lidia Gueiler, is ook een
vrouw. De vrouwen op de conferentie
in Kopenhagen moeten zich solidair
met haar verklaren. ZIJ is door het
nieuwe regime gevangen genomen, al
haar ministers zijn opgepakt. De lei
ders van de vakbond zijn dood of
gearresteerd."
De staatsgreep vond plaats Juist op
de nationale bevrijdingsdag: „In Bo
livia wordt nog steeds de bevrijding
van de Spaanse overheersing her
dacht. Op het hoofdkantoor van de
vakbond COB in La Paz waren de
leiders bijeen voor overleg met de
Conade, de verzamelde linkse krach
ten, die sinds maart een comité heb
ben gevormd. Mijn man was bij die
vergadering. De militairen zijn het
hoofdkantoor binnengedrongen en
hebben onze leiders vermoord of ge
vangen gezet. Ik weet het nog niet
precies. We krijgen zoveel tegenstrij
dige berichten. Daarom ook ben ik zo
ongerust. Ik wil naar huis om te zien
wat waar is."
Van een onzer verslaggevers
DEN HAAG Het exploiteren van
tandheelkundige inrichtingen zou bij
de wet verboden moeten worden. Er
treden regelmatig misstanden hierbij
aan het licht, soms met bijzonder
ernstige gevolgen (zoals een sterfge
val in 1975 in een Rotterdamse inrich
ting) en van de kant van de overheid
wordt daartegen onvoldoende opge
treden. Dit heeft de Consumenten
bond staatssecretaris Verder-Smit
van volksgezondheid in een brief la
ten weten.
De bond vindt dat de bestaande wet
op de tandheelkundige inrichtingen
nodig moeten worden herzien, maar
acht de voorgestelde nieuwe regeling,
die het exploiteren van een tandheel
kundige inrichting onder meer wil
binden aan een vergunning volstrekt
onvoldoende.
Het functioneren van dit soort inrich
tingen houdt grote risico's in. aldus
de Consumentenbond. De huidige
praktijk bij deze inrichtingen, dat het
eigen gebit van de patiënt vaak
zonder medische noodzaak wordt
getrokken, soms zelfs onder volledige
narcose en wordt vervangen door een
kunstgebit, is uitermate bedenkelijk.
Die praktijk moet met kracht worden
bestreden en zeker niet door een ver
gunningstelsel worden gesanctio
neerd.
Reden voor het ver
plaatsen van de hero
ïnemarkt ligt volgens
een woordvoerder van
de Amsterdamse politie
aan de grote „schoon
maak" die de hoofdste
delijke politie de afgelo
pen jaren onder Chine
se handelaren heeft ge
houden. In het totaal
werden 1500 illegaal
verblijvende Chinezen
weer naar hun land te
ruggestuurd.
Ook de verandering in
de soort heroïne die ver
handeld wordt heeft er
mee te maken. Het aan
deel op de markt van
Turkse heroïne, ook wel
Turkse honing ge
noemd, dat uit het Mid
den-Oosten en Zuid
west-Azië komt, wordt
hoe langer hoe groter.
Deze heroïne is zuiver
der en goedkoper dan
de zogeheten „heroïne-
4" die uit het grensge
bied van Thailand, Bir
ma en Laos, de Oouden
Driehoek komt.
De nieuwe heroïnehan
del, die zich vooral ge
concentreerd heeft
rondom Frankfurt met
zijn internationale
luchthaven, is volgens
de Duitse politie voor
negentig procent in
handen van Turken. Zij
verkopen hun waar
door aan kleine „dea
lers" die van Libanese.
Iraanse of Jordaanse af
komst zijn.
De Duitse politie denkt
dat ongeveer vijftigdui
zend Westduitsers, van
wie het merendeel jon
geren tussen zestien en
vijfentwintig jaar,
drugs gebruiken. De
helft van hen is volgens
de Duitse politie aan
hard drugs verslaafd.
Zeven procent van de Franse scholieren tussen
vijftien en twintig jaar heeft minstens één keer
verdovende middelen, voornamelijk soft drugs
als hasjiesj of marihuana, gebruikt. Eénendertig
procent van de scholieren is wel eens verdovende
middelen aangeboden, maar heeft ze niet ge
bruikt. In de Parijse regio was dit percentage
xestig. De meeste scholieren die wel eens verdo
vende middelen gebruikt hebben, roken en drin
ken ook.
Dit staat in een onderzoek van het Franse Insti
tuut van Volksgezondheid en Medisch Onderzoek
dat onder 2088 scholieren, verspreid over heel
Frankrijk, gehouden is.
Eénendertig procent van de jongens en vijftien
procent van de meisjes drinken regelmatig wijn.
Op achttienjarige leeftijd drinken dertien pro
cent van de jongens en zes procent van de meisjes
minstens drie glazen wijn per dag. De sterkere
dranken worden niet meegerekend.
De helft van de Franse scholleren rookt niet. Een
kwart rookt regelmatig en tien procent van de
scholieren rookt meer dan tien sigaretten per dag.
Van jongeren tot vijftien jaar rookt 3,5 procent.
Het gebruik van kalmerende middelen of slaapta
bletten is vooral onder de meisjes groot. Eén op de
vijf meisjes maakt er gebruik van; in de helft van
de gevallen zonder medisch voorschrift.
over een wet waarin een
gevangenisstraf van
vijftien jaar voor drugs
handelaren is opgeno
men. Ook werkt de mi
nister van justitie aan
een wetsvoorstel, dat
het verslaafden, die
voor een vergrijp tot
een gevangenisstraf
van twee jaar of minder
veroordeeld worden,
mogelijk moet maken,
in plaats van naar de
gevangenis te gaan te
worden opgenomen in
een ontwenningskli
niek.
Smokkel
Tweehonderd speciaal
daartoe opgeleide dou
anebeambten proberen
aan de Duitse grenzen
heroïnesmokkel te on
derscheppen. Zij ma
ken daarbij gebruik van
een moderne computer,
waarin gegevens zijn
opgenomen van moge
lijke smokkelaars.
Maar nog het meest ma
ken de douaniers ge
bruik van hun speciaal
afgerichte honden, die
worden ingezet tegen
de listen van de smok
kelaars. De honden vin
den heroïne, verpakt in
koffers met dubbele bo
dems, tubes tandpasta,
namaakbatterijen, hol
le beeldjes en sinaasap
pelen.
Eind dit jaar zal de
Bondsdag stemmen
Toch is het aanbod van
heroïne in Duitsland
nog groot genoeg, het
geen te herleiden is uit
de prijzen die de gebrui
kers moeten betalen.
Eén gram heroïne (goed
voor vijftien „shots")
kostte in 1976 nog acht
honderd mark (onge
veer achthonderdtach
tig gulden) terwijl die
nu is teruggebracht tot
honderd mark (hon
derdtien gulden).
Door die lage prijs is de
heroïne ook betaalbaar
geworden voor minder
draagkrachtigen zoals
middelbare scholieren.
En dat is dan gelijk
weer te merken aan het
stijgend aantal doden
door het heroïnege
bruik. In Frankfurt
sterven meer mensen
aan heroïnegebruik dan
in New York.
Bestrijding
Op een bijeenkomst
van de Organisatie voor
Economische Samen
werking en Ontwikke
ling (OESO) in Parijs
heeft een vertegenwoor
digster van de OESO
gezegd dat de organisa
tie een bijdrage zou
kunnen leveren in de
strijd tegen de heroïne.
Zij suggereerde dat de
OESO activiteiten
moet ontwikkelen in ge
bieden waar van ouds
her opium, de grondstof
van heroïne, verbouwd
wordt. De boeren zou
den overgehaald moe
ten worden iets anders,
bijvoorbeeld koffie, te
gaan verbouwen.
Uit Amerikaanse statis
tieken blijkt dat de
opiumproduktie in
Iran. Afghanistan en
Pakistan goed is voor
honderdvijftig ton he
roïne. In de Gouden
Driehoek is dankzij de
acties van de respectie
velijke regeringen de
opiumproduktie terug
gelopen, maar welis
waar nog altijd goed
voor zo'n drieënhalve
ton heroïne per Jaar. De
Turkse opiumproduk
tie is volgens de Turkse
regering geheel onder
controle en bestemd
voor farmaceutische in
dustrieën.