In de dossiers zitten nog Veel meer zaken-Menten' Een stukje Bach toe voor schoenenkopers Solidariteit met Boliviaanse volk nodig Sterke stijging heroïnegebruik in West-Duitsland aadsman teleurgesteld over Rotterdams proces Orgel uit 1858 in winkel te Zwartebroek Concerten Niet-rokers boos over tekst op pakje sigaretten Voor drie ton aan sieraden beroofd Mijnwerkers vrouw doet beroep op VN-conferentie: 'Tandheelkundige inrichtingen moeten verboden' Franse meisjes roken meer, jongens minder - UTEBDAG 19 JULI 1980 TROUW/KWARTET or Leo Kleyn OTTERDAM Nadat Pie- Menten door de bijzondere rafkamer van de Rotter- jnse rechtbank veroordeeld is, liet zijn raadsman mr. E. J. H. de Liagre Böhl de egestroomde verslaggevers ■ten teleurgesteld te zijn. j zichzelf was die medede- ig geenszins opzienbarend, aar wie de Rotterdamse ad- icaat tijdens het proces had degeslagen, had reden te rmoeden dat de teleurstel- ig meer dan louter een ver ren zaak gold. De verdedi- r van Menten leek nog wel at anders dwars te zitten. m week later, achter zijn bureau, [Cht Böhl (44) het gevoel van onbe- gen dat hem bij het proces in Rot- rdam bekroop, nader te verklaren, ij doet dat in uiterst omzichtige wordingen, omdat, niet ten on- ite, een rechterlijk vonnis niet als discussiestuk wordt beschouwd, rer de inhoud van het vonnis tegen iten wil hij dan ook niet meer dan dat hem de „felheid" ervan ivallen. trouwens niet de schuldigver- ig zelf die hem wat bitter heeft •md Weliswaar is hij van me- zoals hij ook in zijn pleidooi ndig uiteen heeft gezet, dat de jjlel groot genoeg was om tot een 'ipraak te komen, maar bij het jkend oordeel dat de rechtbank ■ft geveld, moet hij zich neerleg- Hij vecht ook de integriteit van rechters niet aan: „Als ik het ge- itl had dat daarvoor wel een reden zou ik beter kunnen emigreren." ilangrijker dan de schuldvraag (zo jge tijd nadat het al dan niet ver beende delict is gepleegd, naar zijn jening toch niet meer te beantwoor- n) vindt Böhl het antwoord op de waan voorafgaande vraag of Men- nnog vervolgd kon worden. Tijdens it proces in Rotterdam heeft hij arop al een ondubbelzinnig ant- lord gegeven, en hij is er niet in de itste plaats teleurgesteld over dat rechtbank aan zijn klemmend tldooi voor niet-ontvankelijkheid n het openbaar ministerie voorbij gegaan. et de Haagse rechters, die Menten IM jaar geleden ontsloegen van (tótevervolging, is Böhl van mening ■let niet aangaat een verdachte Sa vijfentwintig jaar te laten rond- a met het gerechtvaardigde idee toer strafrechtelijk niets meer te- phem ondernomen zou worden, ftjnoemt het „zorgelijk" dat in 1976 it minister van justitie is gezwicht roor de druk van de publieke opinie, die, daartoe opgezweept door een ital media, wilde dat Menten zou ree maten lat de toenmalige minister Van Agt Mr. E. W. J. H. de Liagre Böhl. gehoor heeft gegeven aan de roep om vervolging, vindt Böhl, hoewel afkeu renswaardig, niet volstrekt onbegrij pelijk. „Natuurlijk, als ik in de schoe nen van Van Agt had gestaan, had ik misschien hetzelfde gedaan, al was het maar om mijn politieke huid te redden." In wezen vloeit zijn onbeha gen dan ook voort uit de constatering dat toen niemand tegen de stroom heeft opgeroeid, dat iedereen heeft meegehuild met de wolven in het bos. Ook, of zelfs, de 'nadenkenden' onder ons, zegt Böhl, hebben het toen laten afweten. Zelf wast hij zijn handen niet in onschuld. Ook hij, nog op geen enkele manier bij de zaak-Menten betrokken, had er vier jaar geleden geen moeite mee dat iemand die van oorlogsmisdrijven werd verdacht, in de kraag werd gegrepen en voor de rechter gesleept. Op grond van wat hij over de zaak hoorde en las, memo reerde hij tijdens zijn pleidooi, twij felde hij ook niet aan de schuld van Menten. Pas toen hij zich, nadat hij als raads man aan Menten was toegevoegd, in de dossiers ging verdiepen, consta teerde hij dat ook hij zich al te zeer had laten meedrijven op de vloedgolf die Menten overspoelde. Ervan afge zien dat hij de betrokkenheid van Menten bij de massamoord in het Poolse dorp Pdhorodce niet erg ge loofwaardig vindt, meent hij dat het denkend deel van de natie, desnoods na verloop van tijd, had moeten in zien dat op de in 1952 genomen beslis sing om van vervolging af te zien, niet meer kon worden teruggekomen. „Dat is 1976 opnieuw opdracht is ge geven Menten te vervolgen, betekent dat er met twee maten wordt geme ten. Het lijdt geen twijfel dat als je dossiers opentrekt, als je die gaat doorkammen, dat er dan heel wat meer zaken-Menten boven water te krijgen zijn. Dat staat zo vast als een huis. En in die Oosteuropese verhou dingen is Menten echt een hele kleine jongen geweest. Hoeveel Hollandse jongens hebben in die tijd niet mee- gejubeld bij de executies die daar op vaak nog veel grotere schaal dan in Podhorodce zijn gehouden?" Deemoed Na het proces in Rotterdam ant woordde Böhl ontkennend op de vraag of hij er wat van geleerd had. Nu zegt hij: „Ik denk dat er aardige lessen in deemoed uit te trekken zijn. Wij oordelen zo gemakkelijk. We la ten er ons zo gemakkelijk toe overha len op te houden met denken om meegesleept te worden door een alge mene emotie. Maar of we daar nou werkelijk wat van leren, ach, ik geloof het niet. Een volgende generatie heeft weer een zaak-Menten, en dan gaat het weer precies zo'. Die relativering neemt niet weg dat Böhl toch nog wel lucht wil geven aan wat hij als frustrerend ervaren heeft. Daarover sprekend, ziet hij zich ge dwongen zich nog behoedzamer uit te drukken, omdat hij het optreden van de rechterlijke macht in het geding brengt. Omtrekkende bewegingen op spie gelglad ijs makend, zegt Böhl het niet onbegrijpelijk te vinden dat de Rot terdamse rechtbank zich al een voor lopig oordeel over de schuld van Men ten had gevormd, toen de verdachte op de eerste zittingsdag de rechtszaal betrad. 'Dat kan niet anders. Die rechters hadden ten slotte ook al die dossiers gelezen. Maar waar ik mee zit, is of de manier waarp het proces is gevoerd, of dat nou niet een tikkeltje eleganter had gekund.' Niemand zal de advocaat Böhl horen beweren dat de rechters bevooroor deeld waren, dat ze onder druk van wie of wat dan ook hebben gestaan, dat ze, kortom, geen recht hebben gesproken, of dat niet goed hebben gedaan. Maar wel vraagt Böhl zich, uiterst omzichtig, af of de rechters er zich voldoende bewust van waren dat zij, evenals de officier van justitie en de raadsman, een rol hadden te spe len in het sacrale spel dat de rechts pleging óök is. Zoekend naar woorden waarmee hij niet de verdenking op zich laadt on gepaste kritiek op de rechtbank te uiten, komt hij tot de formulering dat van rechters gevraagd mag worden dat ze belangstellend luisteren naar alles wat op de zitting te berde wordt gebracht, ook als het belang daarvan niet op het eerste gezicht duidelijk is. Menten zelf, maar Böhl verwijst daar zelfs niet naar, had er wat minder moeite mee zijn ongenoegen te ver woorden. „Meneer de president", zei hij tijdens een van de zittingen, „u luistert wel naar mij, maar u doet er zo ironisch over." Archiefonderzoeken Hoewel de rechterlijke macht aan Menten tot nu toe meer aandacht heeft besteed dan aan enige andere verdachte in de Nederlandse rechts historie, heeft hij, naar sommiger ge voelen, toch niet het volle pond ge had. Uitzonderlijke processen kun nen, zoals ook in Rotterdam is geble ken, tot paradoxale situaties lelden. Böhl wijst op de weigering van de 'rechtbank een grondig archiefonder zoek in de Sow jet-Unie te laten instel len. „Al was het maar voor de vorm gebeurd. Het proces zou misschien een week of veertien dagen langer hebben geduurd, en het zou nog enke le duizenden guldens extra hebben gekost. Die twee weken konden er toch wel bij, en het proces heeft toch al miljoenen gekost? Op dat soort dingen doel ik, als ik het over de rol van de rechtbank heb Van een onzer verslaggevers ZWARTEBROEK In Zwartebroek, een mooi en stil dorp, dat nog geen duizend inwoners telt en dat tot de gemeente Barneveld behoort, gebeurt niet veel bijzonders. Er is één uitzondering op: men kan er schoenen kopen met een stukje Bach, Widor, Guilmant of Zwart, life op een echt kerkorgel, toe en waar is dat elders mogelijk? De schoenhandelaar O. van Moo- lenbroek (53) heeft in zijn winkel een heus Bfitz-Witte orgel uit 1858 staan. Klanten, die van muziek hou den, vaak ook van geestelijke liede ren, zeggen als ze na veel passen een paar schoenen gekozen hebben wel eens: „Toe, speel nog eens even Als hij even tijd heeft, voldoet Van Moolenbroek aan dat verzoek, want orgels zijn zijn passie, en speciaal het instrument, dat hij de laatste jaren eigenhandig in zijn winkel heeft opgebouwd. „Ik heb het orgel gekocht van de Oud-Katholieke kerk in Amersfoort. Het lag uit el kaar, in vele stukken, niets was ge nummerd, dus dat gaf nogal proble men. Ik zag dat het in „De Orgel vriend" per advertentie werd aange boden. De Oud-Katholieke kerk had het geld niet om het te laten restaureren en zocht zelf naar iets goedkopers. Nadat de koop geslo ten was, heeft de telefoon bij de pastoor roodgloeiend gestaan, zo veel gegadigden waren er. Kerkor gels uit bijvoorbeeld de tijd tussen 1920 en 1940 kun je genoeg kopen, maar aan een instrument uit mid den-negentiende eeuw kom je zelden." De heer Van Moolenbroek heeft het Bfltz-Witte orgel uitgebreid tot 22 stemmen. Zodoende is het een flink orgel geworden. Ja, natuurlijk niet zo majestueus a's dat in de Dom kerk te Utrecht, dat ook een B8tz- Witte orgel is. maar wel ongeveer van de grootte van dat van de oude hervormde kerk te Putten, dat eveneens geleverd is door B8tz-Wit- te, vermaarde orgelbouwers, wier produkten volgens het boek „Zes eeuwen Veluwse orgels" van Maar ten Seijbel „een ouderwetse deftig heid" bezitten. Ze hebben een war me klankkleur. Daarmee hield de heer Van Moolenbeek rekening, toen hij er tien stemmen aan toe voegde, en kenners („Ik ben ten slotte een leek") hebben naderhand gezegd dat het helemaal een BStz- Witte orgel is gebleven. Hij zegt dat er ook een paar „strij kers" op zitten. Een beetje roman tiek mag er best bij. Van de strijd, die er in dit opzicht in het wereldje van de beroepsorganisten en ook wel amateurs gevoerd wordt, trekt hij zich niets aan. Hij vertelt dat pas geleden nog een kerkorgel van omstreeks een kwart miljoen gulden op de Veluwe in gebruik is genomen, waarop alle muziek niet eens gespeeld kan worden. Op zijn orgel klinkt de Franse muziek even goed als die van Bach enz. „Ik houd van welluidendheid, niet van dat moderne". De heer Van Moolenbroek, die bij de opbouw van het orgel geholpen is, met name wat de intonatie be treft, door de bijna tachtigjarige oud-orgelbouwer M. Koppejan uit Ederveen, moest om het orgel mechanisch, twee klavieren en een vrij pedaal kwijt te kunnen, zijn winkel behoorlijk vergroten. Hij heeft er al enige concerten op laten geven. De stellages met schoenen dozen gaan dan aan de kant en dan kunnen er zo'n dikke honderd men sen zitten. Allemaal heel gezellig. In de pauze wordt koffie geschonken. Tot de concertgevers behoorde Wil lem Hendrik Zwart, organist van de Bovenkerk in Kampen. De netto- opbrengst was voor het te bouwen dorpshuis in Zwartebroek. „Ik deed er mijn zaak voor cadeau als ik zo kon spelen als hij," zegt de heer Van Moolenbroek, die al vele jaren orga nist is van de gereformeerde kerk in zijn dorp. DEN HAAG (ANP) De club van actieve niet-rokers is verontwaardigd over de waarschuwende tekst, die over enige tijd op alle pakjes sigaret ten moet staan. Het kabinet heeft hierbij de tekst „roken bedreigt de gezondheid" voor ogen. Op deze wijze valt de niet-roker, „de tegen wil en dank berookte", aldus de club, tussen wal en schip. De club deelde mee dat zij het beter gevonden had als de tekst op de siga rettenpakjes zou luiden: „Bevuil an dersmans lucht niet" of „Vraag eerst toestemming voor de overlast". De nu voorgestelde tekst heeft volgens de niet-rokers geen zin. omdat rokers doorgaans best op de hoogte zijn van de schade van hun rookgewoonte. DEN BOSCH (ANP) Bij een Juwe lier is gistermorgen voor 300.000 gul den aan juwelen en sieraden gestolen. De politie vermoedt dat de daders gebruik hebben gemaakt van valse sleutels, want de achterdeur van het bedrijf stond wijd open en sporen van braak waren er niet. Van de daders ontbrak elk spoor. De politie denkt dat de inbrekers erin geslaagd zijn de alarminstallatie te ontregelen. Van onze buitenlandredactie Amsterdam heeft zijn functie van doorvoerhaven voor de internationale heroïnehandel de afgelopen Jaren verloren aan grote Duitse steden, met name Frankfurt. Dit heeft een spectaculaire toename van sterfgevallen ten gevolge van heroïnegebruik in de Bondsrepubliek met zich meegebracht. Vorig Jaar stierven hieraan ongeveer zeshon derdtwintig mensen. Een stijging van ongeveer tweehonderd gevallen vergeleken met het jaar ervoor en tweeëntwintig keer zoveel als tien Jaar geleden. oor Hanneke Wijgh OPENHAGEN Domitilia hungara is een Boliviaanse lijnwerkersvrouw. Over de ele wereld is zij bekend ge- orden na haar boek „Mag ik vrij zijn laarin doet zij verslag van de rijd, die zij met andere mijn- erkersvrouwen heeft ge- Derd voor hogere lonen en stere sociale voorzieningen Bolivia. Kopenhagen neemt zij deel aan de ternatieve vrouwenconferentie. Het >rum. Donderdag hoorde zij, dat in iar land een rechtse staatsgreep ld plaatsgevonden. „Dit betekent einde van de democratie." Ze uilt. De tranen lopen over haar wan- fn. Toch gaat ze door met over haar ind te praten. „De verkiezing van 29 uni had voor de derde keer een over-, rtnning opgeleverd voor de socialisti- &e en democratische krachten. Her ten Silez Zuasso, de kandidaat van Inks, heeft de meeste stemmen ge lregen. Hij won van Hugo Banzar, de echtse generaal, die van 1971 tot 918 aan het bewind is geweest. Hij 'as een dictator, een echte onder- kukker. Wij waren zo blij in Bolivia net de uitslag van de jongste verkie- Jngen. Nu hebben de militairen een linde gemaakt aan de democratie, toar wij zullen niet toestaan dat 'anzar weer dictator wordt. Wij vrou wen van Bolivia hebben al vaker de wijd gewonnen. Wij gaan door tot jet eind, al moeten we de strijd met Ie dood bekopen." De dochter van de afgezette Boliviaanse president Lidia Gueiler hoorde gisteren in Kopenhagen, waar zij de VN- conferentie bijwoonde, het nieuws van de staatsgreep. Mevrouw Gueiler (rechts op de foto) keerde direct terug naar Parijs, waar zij voor de Unesco werkt. Links op de foto de leider van de Boliviaanse delegatie in Kopenhagen, minister Elba Ojara de Jemio. longerstaking tomitila zij is vooral onder haar 'oomaam bekend weet wat strijd •etekent. Eind 1978 organiseerde zij het andere mijnwerkersvrouwen een ongerstaking. Haar man, een actief tekbondsleider. en andere vertegen woordigers van de Boliviaanse vak- tond, Confederacion Obrera Bolivian COB) waren gevangen gezet door het «wind van Banzar. Zij heeft toen zoveel actie gevoerd, samen met an dere vrouwen van het Huisvrouwen comité, dat uiteindelijk Banzar con cessies moest doen aan de progressie ve partijen. Toen kort erop verkiezin gen werden uitgeschreven, verdween Banzar van het toneel. Haar acties hebben zoveel kracht, omdat ze in eenvoudige taal de waar heid weet te zeggen. Ook in Kopenha gen blijft ze rustig ondanks het harde optreden van de Deense politie. „Ik sta in mijn recht. Ik wil de mensen op de officiële conferentie van de vrou wen van de Verenigde Naties over Bolivia vertellen. Zij moeten zich uit spreken en zich solidair verklaren met de mensen in Bolivia. De landen die in Kopenhagen aanwezig zijn, moeten weten wat het volk vai\ Boli via wil. De staatsgreep gaat In tegen de wil van de Boliviaanse vrouwen en mannen. Hoe kunnen ze op de VN- conferentie over vrede en gelijkheid van vrouwen praten, als onze rechten met de voeten worden getreden en onze vrijheid wordt vernietigd? Zorgen Zij maakt zich ondertussen grote zor gen over haar man en acht kinderen, die in Bolivia zijn achtergebleven. Zij woont in Siglo Veinte, een mijnwer kersdorp, op 4000 meter hoogte in de Andes. In Siglo Veinte, Spaans voor twintigste eeuw, verzetten zich giste ren nog de mijnwerkers tegen het nieuwe regime. „Ik ben bang. Mis schien ligt op dit moment mijn fami lie dood op straat. Ik moet straks naar mijn land terug, ook al loop ik de kans dat ik in de gevangenis word gezet. Maar ik moet weten hoe het met mijn man en kinderen is. Ik ben een arme Boliviaanse vrouw. Onze presidente, Lidia Gueiler, is ook een vrouw. De vrouwen op de conferentie in Kopenhagen moeten zich solidair met haar verklaren. ZIJ is door het nieuwe regime gevangen genomen, al haar ministers zijn opgepakt. De lei ders van de vakbond zijn dood of gearresteerd." De staatsgreep vond plaats Juist op de nationale bevrijdingsdag: „In Bo livia wordt nog steeds de bevrijding van de Spaanse overheersing her dacht. Op het hoofdkantoor van de vakbond COB in La Paz waren de leiders bijeen voor overleg met de Conade, de verzamelde linkse krach ten, die sinds maart een comité heb ben gevormd. Mijn man was bij die vergadering. De militairen zijn het hoofdkantoor binnengedrongen en hebben onze leiders vermoord of ge vangen gezet. Ik weet het nog niet precies. We krijgen zoveel tegenstrij dige berichten. Daarom ook ben ik zo ongerust. Ik wil naar huis om te zien wat waar is." Van een onzer verslaggevers DEN HAAG Het exploiteren van tandheelkundige inrichtingen zou bij de wet verboden moeten worden. Er treden regelmatig misstanden hierbij aan het licht, soms met bijzonder ernstige gevolgen (zoals een sterfge val in 1975 in een Rotterdamse inrich ting) en van de kant van de overheid wordt daartegen onvoldoende opge treden. Dit heeft de Consumenten bond staatssecretaris Verder-Smit van volksgezondheid in een brief la ten weten. De bond vindt dat de bestaande wet op de tandheelkundige inrichtingen nodig moeten worden herzien, maar acht de voorgestelde nieuwe regeling, die het exploiteren van een tandheel kundige inrichting onder meer wil binden aan een vergunning volstrekt onvoldoende. Het functioneren van dit soort inrich tingen houdt grote risico's in. aldus de Consumentenbond. De huidige praktijk bij deze inrichtingen, dat het eigen gebit van de patiënt vaak zonder medische noodzaak wordt getrokken, soms zelfs onder volledige narcose en wordt vervangen door een kunstgebit, is uitermate bedenkelijk. Die praktijk moet met kracht worden bestreden en zeker niet door een ver gunningstelsel worden gesanctio neerd. Reden voor het ver plaatsen van de hero ïnemarkt ligt volgens een woordvoerder van de Amsterdamse politie aan de grote „schoon maak" die de hoofdste delijke politie de afgelo pen jaren onder Chine se handelaren heeft ge houden. In het totaal werden 1500 illegaal verblijvende Chinezen weer naar hun land te ruggestuurd. Ook de verandering in de soort heroïne die ver handeld wordt heeft er mee te maken. Het aan deel op de markt van Turkse heroïne, ook wel Turkse honing ge noemd, dat uit het Mid den-Oosten en Zuid west-Azië komt, wordt hoe langer hoe groter. Deze heroïne is zuiver der en goedkoper dan de zogeheten „heroïne- 4" die uit het grensge bied van Thailand, Bir ma en Laos, de Oouden Driehoek komt. De nieuwe heroïnehan del, die zich vooral ge concentreerd heeft rondom Frankfurt met zijn internationale luchthaven, is volgens de Duitse politie voor negentig procent in handen van Turken. Zij verkopen hun waar door aan kleine „dea lers" die van Libanese. Iraanse of Jordaanse af komst zijn. De Duitse politie denkt dat ongeveer vijftigdui zend Westduitsers, van wie het merendeel jon geren tussen zestien en vijfentwintig jaar, drugs gebruiken. De helft van hen is volgens de Duitse politie aan hard drugs verslaafd. Zeven procent van de Franse scholieren tussen vijftien en twintig jaar heeft minstens één keer verdovende middelen, voornamelijk soft drugs als hasjiesj of marihuana, gebruikt. Eénendertig procent van de scholieren is wel eens verdovende middelen aangeboden, maar heeft ze niet ge bruikt. In de Parijse regio was dit percentage xestig. De meeste scholieren die wel eens verdo vende middelen gebruikt hebben, roken en drin ken ook. Dit staat in een onderzoek van het Franse Insti tuut van Volksgezondheid en Medisch Onderzoek dat onder 2088 scholieren, verspreid over heel Frankrijk, gehouden is. Eénendertig procent van de jongens en vijftien procent van de meisjes drinken regelmatig wijn. Op achttienjarige leeftijd drinken dertien pro cent van de jongens en zes procent van de meisjes minstens drie glazen wijn per dag. De sterkere dranken worden niet meegerekend. De helft van de Franse scholleren rookt niet. Een kwart rookt regelmatig en tien procent van de scholieren rookt meer dan tien sigaretten per dag. Van jongeren tot vijftien jaar rookt 3,5 procent. Het gebruik van kalmerende middelen of slaapta bletten is vooral onder de meisjes groot. Eén op de vijf meisjes maakt er gebruik van; in de helft van de gevallen zonder medisch voorschrift. over een wet waarin een gevangenisstraf van vijftien jaar voor drugs handelaren is opgeno men. Ook werkt de mi nister van justitie aan een wetsvoorstel, dat het verslaafden, die voor een vergrijp tot een gevangenisstraf van twee jaar of minder veroordeeld worden, mogelijk moet maken, in plaats van naar de gevangenis te gaan te worden opgenomen in een ontwenningskli niek. Smokkel Tweehonderd speciaal daartoe opgeleide dou anebeambten proberen aan de Duitse grenzen heroïnesmokkel te on derscheppen. Zij ma ken daarbij gebruik van een moderne computer, waarin gegevens zijn opgenomen van moge lijke smokkelaars. Maar nog het meest ma ken de douaniers ge bruik van hun speciaal afgerichte honden, die worden ingezet tegen de listen van de smok kelaars. De honden vin den heroïne, verpakt in koffers met dubbele bo dems, tubes tandpasta, namaakbatterijen, hol le beeldjes en sinaasap pelen. Eind dit jaar zal de Bondsdag stemmen Toch is het aanbod van heroïne in Duitsland nog groot genoeg, het geen te herleiden is uit de prijzen die de gebrui kers moeten betalen. Eén gram heroïne (goed voor vijftien „shots") kostte in 1976 nog acht honderd mark (onge veer achthonderdtach tig gulden) terwijl die nu is teruggebracht tot honderd mark (hon derdtien gulden). Door die lage prijs is de heroïne ook betaalbaar geworden voor minder draagkrachtigen zoals middelbare scholieren. En dat is dan gelijk weer te merken aan het stijgend aantal doden door het heroïnege bruik. In Frankfurt sterven meer mensen aan heroïnegebruik dan in New York. Bestrijding Op een bijeenkomst van de Organisatie voor Economische Samen werking en Ontwikke ling (OESO) in Parijs heeft een vertegenwoor digster van de OESO gezegd dat de organisa tie een bijdrage zou kunnen leveren in de strijd tegen de heroïne. Zij suggereerde dat de OESO activiteiten moet ontwikkelen in ge bieden waar van ouds her opium, de grondstof van heroïne, verbouwd wordt. De boeren zou den overgehaald moe ten worden iets anders, bijvoorbeeld koffie, te gaan verbouwen. Uit Amerikaanse statis tieken blijkt dat de opiumproduktie in Iran. Afghanistan en Pakistan goed is voor honderdvijftig ton he roïne. In de Gouden Driehoek is dankzij de acties van de respectie velijke regeringen de opiumproduktie terug gelopen, maar welis waar nog altijd goed voor zo'n drieënhalve ton heroïne per Jaar. De Turkse opiumproduk tie is volgens de Turkse regering geheel onder controle en bestemd voor farmaceutische in dustrieën.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1980 | | pagina 9