Herbouw Scheveningen stokt
n?
Trouw
meer mensen bang voor oorlog
Commentaar
,i Kerncentrales
Kerncentrales (2)
leagan en Bush
Haagse raadsleden schrikken van plannen om torenhoog te gaan
uiltjes op
eigen wieken
rattenplaag
spelletjes
VRIJE
VRIJDAG 18 JULI 1980
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
Pc regering heefl weliswaar gekozen
voor uitbreiding van kernenergie, maar
daarmee staal nog allerminst vast dat
Ifjhicr te lande ook daadwerkelijk nieuwe
atoomcent rales zullen verrijzen. Een
definitieve beslissing wordt eerst geno-
J men. nadat over dit vraagstuk een bre
de maatschappelijke discussie is ge
voerd Hel regeringsstandpunt is dus
J voorlopig
Enige nadruk op dit woordje voorlopig
e zeker niet overdreven, waar menige
ïCliegroep prompt na de bekendmaking
van de regering sprak over een procedu
re van stikken of slikken, zodat het geen
enkele zin meer zou hebben zich de
tomende jaren in de brede discussie
pver dit vraagstuk te mengen. Enkele
cj, groepen bleken zelfs dankbaar te zijn
y, voor deze klare wijn van het kabinet
jikDe strijd tegen de kernenergie zou nu
^(rtrst goed kunnen ontbranden En
vc daarmee ligt zo ongeveer wel het scena-
,^no op tafel voor jaren van harde polari
satie over een zo gevoelig vraagstuk als
it van de kernenergie.
jJMaar hoe emotioneel het vraagstuk ook
i. een emotioneel ja of nee is in hoge
nate ongewenst. Een blik op de alter-
tatievcn. waarvan de voornaamste
Hel moge duidelijk zijn deze opstelling
Q| van de regering is niet bepaald bevor
derlijk voor het goede klimaat van de te
voeren discussie. Maar anderzijds zou
liet voorbarig en nodeloos polariserend
_Jjjjn om in dit stadium al af te zien van
i discussie. Het moet hoe dan ook
gelijk zijn de komende jaren te be
ien om de alternatieven zoals de
fnvergassing. het benutten van
dwarmic. alsmede de bcsparingsmo-
jkheden op tafel te krijgen. En
jnocht de regering daarvoor de voor
warden niet willen scheppen (waarmee
zij zich overigens het ernstige verwijt
!opdc hals zou halen van ons geen keuze
ic willen laten) dan nog is de discussie
aangewezen platform om zulks aan
kaak te stellen. En voor het overige
n noeten we maar bedenken: ook een
cl
to lis de gebeurtenissen van gisternacht
Ippde Republikeinse conventie in De-
üit een voorteken zijn dan mag Ro-
„j ild Reagan de komende maanden wel
d cl zorg tegemoet zien. Nauwelijks
illi ad de partij de 69-jarige oud-gouver-
a cur van Californië vrijwel eenslem-
ne ling aangewezen als de man die het bij
5 Amerikaanse presidentsverkiezingen
an november moet opnemen tegen zo
'JJntd als zeker de zittende president
iftmy Carter, of Reagan had de eerste
atalaag al op zak. Van vooral gema-
'fi$t\ant daartoe geprest was hij met
Hgjfesident Gerald Ford aan tafel
^zitten om deze ertoe over te halen
Akandidaat voor het vice-president-
schap te aanvaarden.
7 iel was een verstandige zet van Reagan
en een nobel en loyaal gebaar van Ford.
Verstandig van Reagan omdat hij zich
ilijk niet liet meeslepen door de
rvatievcn in de partij die een on-
crvalste vertegenwoordiger van de
achtervleugel wensten. Verstandig ook
omdat Ford aantrekkingskracht zou
kunnen uitoefenen op rechtse Demo-
Heraten die hun partijgenoot Carter
naar een zwakke leider vinden. Nobel
an Ford omdat het karakter vraagt als
irf-bewoner van het Witte Huis ten
ehoeve van je partij en volk genoegen
W. willen nemen met een ondergeschikte
d naast een kandidaat en misschien
rlfs president wiens persoon en ideeën
jjj volstrekt niet liggen. Maar het bleek
0 och te hoog gegrepen.
waarnemers die de nachtelijke
ndcrhandelingen van nabij hebben ge
bigd is het op het nippertje afgespron-
:n op het feit dat Ford van Reagan
genoeg garanties kon krijgen over
nuttig functioneren als vice-presi-
:nt. Reagan had echter al voor zoveel
(winding gezorgd dat hij persoonlijk
i vooral voortijdig naar de conventie-
ial moest komen om te vertellen dat
niét Ford maar George Bush. Rea-
vooralsnog de steenkool is. leert dat
daaraan ook tal van bezwaren kleven.
Daarnaast zullen enorme besparingen
noodzakelijk zijn. Het is duidelijk dat
we hier te maken hebben met een
maatschappelijk diepingrijpend vraag
stuk Enige bezinning is daarom brood
nodig en het is op zichzelf een gelukkige
omstandigheid dat ons land (gegeven
zijn rijke voorraad aardgas) zich die
luxe nog kan veroorloven.
In hoeverre heeft de regering nu die
mogelijkheid op bezinning doorkruist?
Ver genoeg, zo komt het ons voor. om
het kabinet het verwijt te maken van
eenzijdigheid. Zo heefl het parlement
heel wat moeten duwen en trekken om
de breedheid van de maatschappelijke
discussie veilig te stellen. Maar ook
deze parlementaire ingreep heeft het
kabinet er niet van kunnen weerhouden
in Europees verband herhaaldelijk zijn
voorkeur voor de kernenergie uit te
spreken. Premier Van Agt gaf op de
laatste topconferentie in Venetië nog
een pregnante samenvatting van deze
zienswijze met de stelling dat het vraag
stuk van de kernenergie voor hem al
lang geen keuzeprobleem meer is. maar
dat helaas het Nederlandse volk nog
niet zo ver is als hij.
regeringsstandpunt is maar mensen
werk. Het zou daarom overdreven zijn
nu al stellingen te betrekken die discus
sie uitsluiten.
Ten slotte is het niet onbelangrijk welke
personen straks in de stuurgroep gaan
zitten om de discussie voor te bereiden.
Als voorzitter van deze stuurgroep is
wel genoemd de scheidende vice-voor-
zittcr van de Raad van State dr M.
Ruppert. Dat zou een uitstekende keuze
zijn. Hij heeft groot gezag, is niet
behept met enige specifieke technische
kennis en hij heeft een groot bindend
vermogen, zodat hij wellicht de polari
satie rondom dit onderwerp enigszins
kan temperen. Per slot van rekening
gaat het erom de goede afweging te
hebben gemaakt.
door Teun Lagas
gans belangrijkste rivaal in de voorver
kiezingsstrijd. was geworden.
Daarbij zal zeker van invloed zijn ge
weest dat peilingen onder doorsnee
kiezers hadden uitgewezen dat na Ford
Bush op de grootste aanhang buiten de
vaste Republikeinse kern kan rekenen.
Ford zelf had zich de afgelopen dagen
ook sterk gemaakt voor Bushs kandida
tuur.
Met William Miller (in 1964 naast Bar
ry Goldwater). Spiro Agnew (in 1968
en 1972 naast Richard Nixon) en Bob
Dole (vier jaar geleden naast Ford)
hebben de Republikeinse kandidaten
voor het presidentschap lange tijd een
ongelukkige hand van kiezen gehad
maar George Bush moet als een uitste
kende keuze worden beschouwd. Hij
geldt als gematigd, ook op punten als
de gelijkberechtiging van de vrouw en
kent als oud-VN-ambassadeur en oud
vertegenwoordiger in Peking de buiten
landse politiek.
Hij woont in het zuidelijke Texas maar
zijn imago is dat van een aristocratische
intellectueel van de oostkust. Als zoda
nig is hij een goede aanvulling op de
man van de westkust die zeker geen
briljant denker is. Bush maakt ook een
jonge indruk naast Reagan wiens leef
tijd toch voor veel kiezers een probleem
vormt. Een van zijn opvallende nega
tieve kanten is dat hij snel geraakt is.
De kwaliteit en het succes of het
tegendeel van het koppel Reagan-
Bush tegen Carter en Walter Mondale
zal de komende maanden duidelijk
moeten worden. Tot nu toe roept Rea
gan het beeld op van een beminnelijke
maar simpele prakticus. Hij zal moeten
bewijzen dat hij meer een Eisenhower
zal zijn dan een Goldwater wil hij in
november een bedreiging vormen voor
Carter.
SCHEVENINGEN De we
deropbouw van de tien Jaar
geleden zo verpauperde bad
plaats Scheveningen verloopt
minder vlekkeloos dan de
door de gemeente Den Haag
in de arm genomen project
ontwikkelaar Bredero zou
wensen. Weliswaar zullen de
betonmolens naast het geres
taureerde Kurhaus na de
bouwvakantie weer op volle
toren gaan draaien, maar er is
een impasse ontstaan bij de
planvoorbereiding voor het
verder volbouwen van de bad
plaats. Haagse raadsleden
zijn geschrokken van de vele
torenhoge gebouwen die vol
gens de laatste plannen nog
in Scheveningen opgetrokken
zouden moeten worden.
De bouwplannen moesten worden In
getrokken omdat de PvdA-gemeente-
raadsfractie vorige week met de ern
stige beschuldiging kwam dat de pro
jectontwikkelaar het afgesloten
bouwcontract aan de laars heeft ge
lapt. PvdA'era rekenden in de ge
meenteraad aan geschrokken colle
ga-bestuurders voor dat er in de bad
plaats niet alleen al veel te veel win
kels zijn gestopt, maar dat het con
tract ook wordt geschonden omdat in
plsmnen voor afbouw van Schevenin
gen veel meer kantoren zitten dan
ooit is vastgelegd.
De badplaats die aan het èlnd van de
Jaren zestig tot schroot was vervallen
nadat de Exploitatie Maatschappij
Scheveningen onder leiding van
Relndert Zwolsman vergeefs had ge
probeerd de verzameling grote oude
hotels goed draaiende te houden,
wordt nu na drastisch afbraakwerk
weer opgebouwd door het Consorti
um Scheveningen. Een eerste over
eenkomst daartoe werd in 1973 met
de gemeente Den Haag gesloten. Bre
dero Vastgoed N.V. heeft de grootste
stem in dit Consortium, andere part
ners zijn de aan de projectontwikke
laar gelieerde Friesch-Oroningsche
Hypotheekbank en de verzekerings
maatschappijen Nationale Nederlan
den en Amfas-groep. De wederop
bouw is inmiddels zo ver gevorderd
dat zich aan de flanken van het geres
taureerde Kurhaus een nieuw „zee-
Bouwactiviteiten in Scheveningen. Links het Kurhaus, rechts de pier.
front" begint af te tekenen. Links en
rechts van het Kurhaus hoge com
plexen met vooral peperdure appar
tementen. De tonnen kostende wo
ningen zijn echter nauwelijks meer te
verkopen en het Consortium ziet voor
de verdere herontwikkeling van de
badplaats dan ook meer brood in de
bouw van flink wat kantoren.
Verdachtenbank
Het Consortium Scheveningen heeft
het gemeentebestuur inmiddels laten
weten de van tafel geveegde plannen
niet te willen wijzigen zolang de ge
meenteraad de projectontwikkelaar
blijft wantrouwen. De bouwers van
de badplaats eisen uit de „verdach
tenbank" gehaald te worden en wij
zen met grote stelligheid elke be
schuldiging van de hand dat de ge
meente op handige wijze zou worden
gemanipuleerd. Wethouders en top
ambtenaren die na de stormachtige
raadsvergadering het bouwcontract
nog eens in alle rust hebben doorgele
zen zijn tot de conclusie gekomen dat
er sprake is van „een groot misver
stand".
„PvdA-fractieleider ir. G.F. van Ot-
terloo mag dan naar de letter van het
contract gelijk hebben wanneer hij
zegt dat het Consortium anders is en
wil gaan bouwen dan is vastgelegd,
maar", zo stelt men op het stadhuis,
„hij let daarbij niet op de afspraken
die al zijn gemaakt voordat het con
tract werd getekend".
Het definitieve bouwcontract werd
pas gesloten in 1978, toen de opbouw
van de badplaats al in volle gang was.
Het door Van Otterloo opgevoerde
lijstje in het contract waarop precies
staat hoeveel kantoren, hoeveel wo
ningen en horeca-voorzieningen er in
de badplaats moeten komen, dient
niet zo letterlijk te worden genomen,
zo blijkt. Het zou hier slechts gaan
om een cijfervoorbeeld, dat nog da
teert uit 1973, toen de eerste afspra
ken met Bredero werden gemaakt en
dat min of meer per ongeluk aan het
definitieve contract is toegevoegd.
De balsturige raadsleden hebben ver
der te horen gekregen dat ze moeten
letten op de afspraak van 1973 dat er
in Scheveningen gewerkt moet wor
den volgens een „procesmatige
aanpak".
Procesmatig
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat, sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon
TOUR DC LAHAYE 1981
COL VAN DC CCR6TE CATEOORlt
Afgesproken was dat bij elke volgen
de bouwfase de gemeente en het Con
sortium samen zouden kijken naar
„de gewijzigde inzichten in sociale,
culturele en economische structu
ren". In gewoon Nederlands: „Als bij
voorbeeld de woningmarkt instort
moet voor de volgende bouwfase wor
den uitgekeken naar een produkt dat
nog wel verkoopt, bijvoorbeeld kan
toren."
De Haagse wethouder mr C. J. Ny-
qvlst zegt: „Toen Bredero naar Sche
veningen kwam is bewust voor de
procesmatige aanpak gekozen omdat
de gemeente Den Haag wist hoe het
in Utrecht was gegaan. Daar moest
de gemeenteraad een oordeel geven
over één vast plan voor Hoog Cathe
rine. Toen dat plan van Bredero
werd goedgekeurd, zat de Utrechtse
raad in één klap volledig vastge
pind."
Door de gekozen flexibele aanpak,
waarbij alleen was vastgesteld wat
Bredero maximaal aan kubieke me
ters beton in Scheveningen zou mo
gen neerzetten, zou de gemeenteraad
betrokken kunnen worden bij elke
volgende stap in de wederopbouw.
Van die betrokkenheid kwam weinig.
Bredero ging zijn gang in Schevenin
gen, onderhandelde eigen alleen met
een paar top-ambtenaren. (Zelfs de
meest verantwoordelijke wethouder,
drs J. W. M. Hardon van stadsontwik
keling, wist vorige week in het raads-
debat weinig af van de reeks afspra
ken die in de afgelopen jaren met de
projectontwikkelaar zijn gemaakt,
T.L.) Veel gemeentebestuurders wa
ren na 1973 allang tevreden met de
bereidwilligheid van Bredero het
Kurhaus te restaureren. Dat was im
mers een opknapbeurt waarvoor de
wat sjiekere delen van de Haagse
burgerij actie hadden gevoerd. Er
moest in 1975 een motie van de PPR
aan te pas komen om B. en W. te
dwingen wat meer met de gemeente
raad te overleggen over de diverse
voor de badplaats ingediende bouw
plannen.
Bestemmingsplan
De raad greep in 1975 ook niet in toen
er een bestemmingsplan voor de bad
plaats werd ingediend waarin zulke
ruime marges zaten dat het Consorti
um alle mogelijke soorten complexen
zou kunnen neerzetten. Een bestem
mingsplan waarvan iedereen wist dat
gemeenteambtenaren het samen met
de projectontwikkelaar hadden ont
worpen.
Dat er pas nu in de gemeenteraad
vereet rijst tegen de aanpak van Bre
dero is wellicht een gevolg van de
schrik die veel raadsleden om het
hart sloeg bij het aanschouwen van
de maquette voor de verdere afbouw
van Scheveningen. Klonk er al zacht
gemor over de ijzingwekkende hoog
te van de bebouwing in het zeefront,
waren er al ontevreden kreten over
het dicht inpakken van het opge
knapte Kurhaus met een „zich ope
nende schelp" van appartementenge
bouwen, er viel een klemmende stilte
toen de nieuwste plannen werden ge
toond voor het „kleinschalige en
kleinkorrelige" binnengebied van de
badplaats. De witte maquette toonde
kantoorgebouwen van tien tot veer
tien lagen hoogte. Al snel viel de
opmerking dat de „Parel aan de
Noordzee" dreigt te worden omge
bouwd tot een „Manhattan aan Zee".
Op de vraag of Den Haag zich bij de
onderhandelingen van 1973 heeft la
ten inpakken door Bredero, heeft
oud-wethouder W. H. A. Nuy (PvdA),
die sterk was betrokken bij die onder
handelingen, eens geantwoord: „Na
tuurlijk was Bredero in een sterkere
positie dan de gemeente. Maar daar
konden we toch niet onderuit. Dat
ligt aan het systeem in Nederland, we
zitten nu eenmaal met een bepaalde
grondpolitiek." De wethouders ver
wachtte echter niet dat zich in Sche-
.veningen Hoog Catherijne-achtige ta
ferelen zouden gaan voordoen.
Spiegelen
Het moest een badplaats worden
weer net zo glanzend als het Scheve
ningen van voor de oorlog, met zijn
Palais de Dance, de Kurzaal, de ma
jestueuze hotels. Een badplaats die
bovendien niet alleen op mooie zo
merdagen zou bruisen maar ook bij-
somber weer volop vertier zou bieden.
Den Haag begint echter sterk te twij
felen of massale bouwprojecten nog
wel passen in het vrolijk geschilderde
toekomstplaatje.
Zoekend naar de „allure" van Sche
veningen is het antwoord interessant
dat een voorlichter van Bredero enke
le maanden geleden gaf op de vraag
waarom de woningen tot nu toe toch
allemaal in zo'n peperdure prijsklas
se zijn gebouwd. „We hebben met een
bepaalde intentie afspraken gemaakt
voor de badplaats. Nu moet je de
allure van dat verhaal niet te veel
naar beneden gaan trekken. De men
sen willen zich nu eenmaal graag er
gens aan spiegelen. U gaat toch ook
op uw vakantie kijken naar mondai
ne plaatsen. Dan moet je daar ook
werkelijk mooie dingen aantreffen
die Je graag zou willen bezitten."
Er is een tijd geweest dat geen
volk tevredener was met de Euro
pese Gemeenschap als het Ne
derlandse. Dat bleek uit een on
derzoek gehouden in het najaar
van 1978. Niet minder dan 83 pro
cent van het volk vond toen ons
lidmaatschap van de EG een goe
de zaak en dat percentage stak
hoog boven dat van de andere
aangesloten landen uit. Het
dichtst op onze hielen zat toen
Italië, met 10 procent minder,
dus dat scheelt heel wat. De min
ste sympathisanten vond je in
die dagen in Denemarken (36 pro
cent), direct gevolgd door Enge
land (39). In dat laatste land zijn
ze. zoals bekend, nooit zo dol op
de Europese club geweest: het
laatste grootscheepse onderzoek
is dit Jaar april nog gehouden, en
toen vonden de onderzoekers nog
maar 23 procent van alle Engel
sen die echt blij waren met de
EG
Dit jaar zijn er trouwens wel
meer meningen veranderd, want
ons land hoort nog wel tot de
vurigste aanhangers, maar zit
met z'n 75 procent toch al bijna
10 procent onder de Luxembur
gers. Tweederde van de Denen
voelt nog steeds niet veel voor de
EG. maar ondanks alles is de
sympathie voor de gemeenschap
er gemiddeld niet veel op achter
uit gegaan. In 1973 stond 56 pro
cent van de bewoners van alle
EG-landen er sympathiek tegen
over, en na wat tussentijds ge-
schommel is dat percentage nu
55. Ruim de helft kan dus rede
lijk wat enthousiasme opbren
gen, wat ook weer niet inhoudt
dat de rest er niets van moet
hebben. De resolute nee-zeggers
vormen overal maar heel kleine
clubjes (2, 3, 5 of 9 procent), be
halve in Engeland (49 procent) en
Denemarken (29 procent), en ei
genlijk moeten we daar Ierland
ook bij rekenen, want 19 procent
van de Ieren wil ook echt niet.
Dat betekent nog niet dat al die
mensen in al die landen daarom
ook ontevreden zouden zijn met
hun leven. Weliswaar is maar 33
procent van de Denen bij voor
beeld gelukkig met de EG, maar
in datzelfde land vind je het
hoogste percentage mensen dat
zichzelf „heel tevreden" noemt:
55 procent. Hier zijn we niet zó
tevreden (47 procent), maar (op
de Denen na dan) toch wel weer
stukken voldaner met het leven
dan de bewoners van de overige
EG-landen. In Italië, waar nota
bene wel 74 procent graag bij de
gemeenschap blijft, noemt maar
10 procent zichzelf „heel te
vreden".
„Europa van Morgen", het voor
lichtingsblad van de Europese
Gemeenschap, heeft nog meer
wetenswaardigheden uit het on
derzoek genoteerd. Wat de
EG'ers in hun samenleving willen
veranderen bij voorbeeld. Veel
radicale hervormers vind je in
geen van de negen landen. Om
het op het onderzoek van dit Jaar
te houden: onder de Belgen en
Fransen zijn nog de meeste radi
calen, of ongeduldigen, of hoe Je
het noemen wilt. Van hen wil 11
procent door middel van een „re
volutionaire actie" de hele maat
schappij veranderen. Veel meer
mensen hebben een gematigde
opvatting. Stapje voor stapje de
maatschappij hervormen, zegt 69
procent van de Ieren, evenveel
als van de Belgen trouwens, bij
wie die radicalen dus in feite in
het niet verdwijnen. In alle negen
landen Vind Je een (vaak ruime)
meerderheid voor zo'n langzaam-
aan-dan-breekt-het-lijntje-niet-
houding. Daarbij mogen de meer
conservatieven niet uitgevlakt
worden: 43 procent van de West-
Duitsers bij voorbeeld is van me
ning dat alles goed gaat zoals het
is, dat er doortastend tegen alle
„ondermijnende krachten" opge
treden moet worden, en vooral
niets veranderd. In ons land
loopt 6 procent warm voor revo
lutionaire acties, is 55 procent de
stap-voor-stap-methode toege
daan en wil 39 procent alles laten
zoals het is.
Bang voor oorlog binnen tien
jaar is iets meer dan een derde
van de EG-Europeanen. De Brit
ten en Fransen zijn het bangst,
maar 60 A 70 procent van de Duit
sers, Denen, Nederlanders en
Luxemburgers ziet een oorlog
niet zo zitten. Wel zijn veel meer
mensen daar de laatste jaren on
geruster over geworden: najaar
77 zag nog maar 14 procent een
oorlog aankomen. Vrouwen heb
ben daar wat meer zorgen over
dan mannen, en misschien komt
dat wel doordat oorlogen nog al
tijd door mannen ontketend en
gevoerd worden.
Het weer lijkt wat beter te wor
den en dat maakt de kans gToot,
dat de twee steenuiltjes van de
Leerdammer Joh. van Dijk weer
op eigen wieken rondvliegen. Ei
genlijk gebeurt dat voor het
eerst in hun leven, want toen
mensen van de Natuur- en Vo
gelwacht ze in Van Dijks vogel
asiel brachten waren de kuikens
pas een paar dagen oud en was er
nog geen sprake van vliegen. Ze
waren toen nog met z'n vieren,
maar twee steenuiltjes hebben
het avontuur niet overleefd. De
andere twee, hier lekker op hun
gemak bij „de baas', zijn met zo
natuurlijk mogelijke voeding
grootgebracht: eerst kregen ze
om het uur heel fijngesneden
rauw vlees, en nu eten ze vlees
met veertjes er door, zodat ze
wennen aan het produceren van
braakballen, ook wel uileballen
genoemd. De diertjes zijn nu een
week of zes, volgens de heer Van
Dijk oud genoeg om op eigen
pootjes te staan, zo gauw het een
beetje wéér is ten minste.
In de Nijldelta, het vruchtbaarste
gedeelte van Egypte, zijn horden
ratten neergestreken Verschei
dene dorpen zijn „bezet" door de
dieren, die de velden kaal vreten
en hele oogsten vernielen. De be
woners zijn druk aan het vangen
gegaan, te meer omdat het Egyp
tische ministerie van volksge
zondheid een beloning van vijf
piaster (een cent of vijftien) per
dode of levende rat heeft uitge
loofd. In een van de dorpen die
door de ratteninvasie getroffen
zijn. vangen ze er gemiddeld wel
zeshonderd op een dag. De ratten
zijn, zegt het ministerie, afkom
stig uit Ismailia, Port Said en
Suarez, steden aan het Suezka-
naal die tijdens de botsingen met
Israël in het begin van de Jaren
zeventig ontruimd werden. De
gevolgen van de oorlog hebben
ook de ratten op de vlucht ge
jaagd. richting Nijldelta
De spelletjes die padvinders
doen. zijn vaak nog dezelfde als
die padvinders vroeger deden
Touwtrekken bijvoorbeeld vin
den ze nog steeds leuk. alleen is
het puur natuur-touw vervangen
door nylon dat ook touw ge
noemd wordt. In een internatio
naal padvinderskamp op het
Deense schiereiland Jutland heb
ben zo'n duizend jongens het ou
de spel nog eens beoefend: met
z'n duizenden rukten ze aan
weerskanten aan een nylontouw
dat het niet hield en met een knal
in tweeën sprong. Alle trekkers
kwamen met een reuzesmak op
en over elkaar terecht, waarbij
enkele tientallen gewond werden.
De meesten konden in het laza
ret, de ziekenboeg van het kamp.
worden behandeld, maar voor ze
ven jongens was ziekenhuisopna
me noodzakelijk: zij hadden alle
maal brandwonden aan hun han
den opgelopen en sommigen had
den er nog ernstig schedelletsel
bij
