Met grote laarzen
door de wereldellende
Festival is toe aan een
organisatorische bezinnin
Muddy Waters
blues-orgie op
schiep ware
het dak
Pink Floyd op zwarte lijst
Jan Kuiper: Geen tijd om na te denken
Dagbladen tegen
uitbreiding Ster
En dan nog
Record aan
bezoekers
voor festival
Londens museum boos over veilingkosten
DINSDAG 15 JULI 1980
KUNST/RADIO/TELEVISIE
TROUW/KWARTET
door Riet Dlemer
HILVERSUM Werken voor Kenmerk ls geen vrijblijvende zaak. Als Je de wereld hebt
rondgezworven, landen hebt bezocht waar brandhaarden zijn van onrecht en verzet en je bent
intensief bezig geweest met racisme, armoede, milieu en energie, dan gaat dat niet ln Je kouwe
kleren zitten. Maar als Je dan op den duur gaat merken datje te afstandelijk gaat werken, dat
het een maniertje wordt, dat Je de ellende niet meer kunt verwerken en vooral dat Je niet echt
boos meer kunt worden, dan moet Je er een punt achter zetten.
Deze consequentie heeft Jan Kuiper
(38) getrokken, die na zes Jaar redac
teur van Kenmerk te zijn geweest,
daarmee ls gestopt HIJ spreekt over
zijn midlife pensioen en hij gunt
iedereen zoiets om creatief bij te tan
ken en te overzien waarmee Je eigen
lijk bezig bent
„Je loopt met grote laarzen door de
ellende van de wereld. Ben Je thuis
gekomen dan trek Je Je vuile laarzen
uit, Je verruilt ze voor nette schoenen
en gaat over tot de orde van de dag.
Ik verwerkte het niet meer. Ik geloof
dat het slecht ls als Je niet probeert ln
te kaderen. Dit werk kreeg voor mij
net zoiets vrijblijvends als toen lk
correspondent ln Bonn was. Maar de
problemen zijn niet vrijblijvend. Je
zou er consequenties uit moeten trek
ken. Maar dan zeggen de mensen: Je
maakt toch films. En dan zeg lk: ls
dat alles? Er zijn mensen die aan de
basis veel actiever bezig zijn. Ik be
vind mij ln een elitaire positie omdat
ik lol ln m'n werk heb."
Walraff
Jan Kuiper was onder andere zes en
een half Jaar correspondent ln Bonn
van de OPD-bladen en van de KRO
voordat hij bij Kenmerk kwam. BIJ
de actualiteitenrubriek van IKON/
RKK hield hij zich bezig met de Be-
ruf8verboten ln West-Duitsland, volg
de hij Oünther Walraff tijdens zijn
onthullingen bij BUdzeitung en be
zocht hij veel landen ln Zuld-Amerlka
'en ook Rusland. Een nagelaten werk
ls een documentaire over hoe de Rus
sische burgers over de mensen uit het
westen denken die op 30 Juli wordt
uitgezonden. Tot zijn programma's
die veel indruk maakten behoorden
„Met pijn en moeite" een serie over
de armoede in Engeland, Italië en
Nederland en een programma over ontaarde socialistische systeem, ln El
het verkeerslachtoffertJe Mark. Deze Salvador het kapitalistische. Toen ik
werden de afgelopen weken uitge- tegelijk met beide systemen werd ge-
confronteert!, werd lk moedeloos
zonden.
Jun Kuiper ging echter voor zichzelf
merken dat hij ln een soort stramien
ging werken. „Het rolde eruit Ze zel
den te makkelijk. Jan kan dat wel
maken ln Rusland en Zuld-Amerlka.
Ik werkte niet aan mijn plafond. Ik
hoefde me er niet voor in te spannen."
In creatief opzicht, wel te verstaan.
Aan de andere kant slurpte het hem
wat lichamelijke krachten betreft he
lemaal op. „Je bent terug van een
reis, Je monteert en Je bent Je tegelijk
alweer aan het voorbereiden op een
volgende reis. Je hebt geen tijd om na
te denken over wat Je beleefd hebt, of
waarmee Je bezig bent Je kunt niet
reflecteren."
De moord op bisschop Romero van El
Salvador gaf uiteindelijk de doorslag
tot het besluit van Jan Kuiper om
met dit werk te stoppen. „Ik heb
tweemaal met bisschop Romero ge
sproken, onder andere voor een ult-
zending van december vorig jaar. De
werkelijkheid van El Salvador ls ver
schrikkelijk. Dan ziet een bisschop
iets ln een ander economisch systeem
en hij wordt vermoord. De mensen
streven naar een beter systeem van
sociale gelijkheid, maar waar vechten
ze dan voor als het niet mogelijk ls
een beetje gelukkiger te worden."
Toen Jan het nieuws hoorde, kwam
hij net uit Rusland. „Daar ls de werk
elijkheid niet minder verschrikkelijk.
De mensen worden Individueel ge
remd. Systemen en mechanismen
houden tegen dat de burgers daar
gelukkiger worden. In Rusland ls het
Jan Kuiper
Speciaal vandaag
Brandpunt besteedt aan
dacht aan de reis van paus Jo
hannes Paulus II naar Brazilië.
Verder een reportage over een
tocht van een actiegroep met,
een zellklipper over de Wadden-
(zee, met de bedoeling aandacht
vragen voor de gevaren die
zee bedreigen.
Ned. 2 21.15 uur
Leven op aarde. Zesde afleve
ring van de dertiendelige BBC-
serie Life on earth: De bestor
ming van het land. Driehon
derd vijf tig miljoen Jaren gele
den verliet een aantal vissen de
vertrouwde omgeving en trok
ken landinwaarts. Na verloop
van tijd ontwikkelden dj rich
tot amfibieën.
Ned. 2 21.40 nor
Jacht naar het Olympisch
goud. Amerikaanse documen
taire over de training vatf Oost-
du it se atleten vlak voor de Spe
len van 1076.
Ned. 1 21.55 uur
AMSTERDAM (ANP— Het bestuur
van de Nederlandse Dagblad Pers
(NDP) ls verontwaardigd over het ge
mak waarmee een aantal omroep-
functionarlssen en politici uitbrei
ding van de 8TER-reclame bepleiten.
„Daarbij wordt totaal voorbijgegaan
aan de ernstige gevolgen die dit voor
de kranten kan hebben," aldus drs
K. J. van der Zande, algemeen secre
taris van de NDP.
De dagbladuitgevers wijzen erop, dat
het onjuist is ervan uit te gaan dat
meer etherreclame een verantwoorde
besteding mogelijk maakt van mil
joenen guldens, die „boven de markt
zouden hangen".
In de huidige situatie vindt dit geld
namelijk een andere bestemming.
Het wordt onder andere aangewend
om ln kranten te adverteren. Wan
neer in dit beeld verschuivingen ont
staan, kan dat de pers zwaar duperen,
aldus de NDP. De krantenbedrijven
zijn voor ongeveer zestig procent af
hankelijk van advertentie-Inkom
sten.
De woordvoerder wijst er met nadruk
op dat ln de pleidooien voor meer
etherreclame een drogredenering zit,
als wordt beweerd dat daarmee een
verhoging van luister- en kijkgeld
voor de consumenten wordt voorko
men. Door vermindering aan adver
tentie-Inkomsten bij krantenbedrij
ven wordt een prijsverhoging voor
lezers van dagbladen bewerkstelligd.
Dat zijn precies dezelfde consu-
raentea
Een actuele vraag die Inhaakt op een
andere situatie van Zuld-Amerlka:
wat denk Je van de reis van de paus?,
bezorgt Jan wat hoofdbrekens. „Ik
geloof die man niet. Poppenkast als
hij met dom Helder Camara de grond
verdeelt Dat ls ln strijd met ln het
verleden gedane conservatieve uit
spraken van hem. Als een „Jesus
Christ Superstar" misleidt hij de on
derdrukten. Wat Romero deed en wat
Belgische en Nederlandse priesters ln
Guatemala doen heeft zin.
Reflecteren
Het vergelijken van de situaties en de
achtergronden van El Salvador en
Rusland noemt Jan „reflecteren",
iets waar hij nauwelijks meer aan toe
kwam. „Ik was bezig met dezelfde
journalistiek die lk ln Bonn zo heb
leren verafschuwen: beschrijvende,
afstandelijke Journalistiek, waarin Je
Jezelf en Je eigen gevoelens niet kunt
brengen. Over Chili kon Je geen pro
gramma's maken zonder boos te wor
den en voor de televisie kun Je Je
verontwaardiging tonen. Als mensen
boos of verdrietig zijn, kun je dat
laten zien."
Desondanks vond Jan dat hij steeds
meer ln stereotiepen terechtkwam.
Hoe meer hij het nodig vond emoties
te laten zien des te meer hij merkte
afgesletener te zijn. Het is hetzelfde
effect dat de televisiekijker kan heb
ben. Hij zet van acht tot elf uur zijn
toestel aan en stompt zo af dat hij
aan het eind van de avond vergeten ls
wat hij gezien heeft. „Daarom wil lk
nu gaan nadenken wat lk met televi
sie wil. Het ls niet mijn bedoeling dat
er bij de kijkers schuldgevoelens ont
staan dat de wereld zo slecht ls, maar
wel dat men er zich van bewust
wordt, dat dat allemaal met syste
men verband houdt."
Veel heeft te maken met de achter
gronden van waaruit Jan Kuiper
werkt „Ik ben bang dat mijn calvi
nistische opvoeding daar schuld aan
heeft, maar er zit een soort gedreven
heid achter om de zaken duidelijk te
maken. Ik hield wel van het onthul
lende aspect. Ik heb een hele sterke
journalistieke drang de dingen door
zichtig te maken, uit het motief: dat
kan toch niet dat moeten ze toch
weten."
Als redacteur van Kenmerk maak je
je niet de Illusie hoge kijkcijfers te
halen, ook al heeft het Jan Kuiper
naar zijn zeggen niet ontmoedigd. De
televisieprogramma's rollen aan de
mensen voorbij en zo gauw het moei
lijk wordt drukken ze op de knop. Hij
beweert niet dat het moeilijk moet
zijn, maar het ls gewoon moeilijk,
„Een programma waarvoor Je drie
dagen tevoren hoort dat je Chill ln
mag en waarmee Je twee maanden
bezig bent geweest (Chili, vijf jaarna
de putsch) heeft een kijkdichtheid
van één procent (135.000 kijkers). Dat
ls teleurstellend. De belangstelling
heeft altijd rondom de twee procent
geschommeld.
„Het zal altijd wel zo blijven, maar
het wil niet zeggen dat Je niet naar
wegen moet zoeken om meer mensen
erbij te betrekken. Kenmerk heeft
ook een buitengewoon slecht uitzend
uur. (Voor het journaal van acht uur
en tegenover Van gewest tot gewest-
red.). Het zou na het Journaal moeten
komen, flc ken soortgelijke produk-
ties als de onze, die niet beter zijn,
maar wel op een gunstiger tijdstip
worden uitgezonden en veel meer kij
kers trekken.
Jan komt ten slotte nog terug op het
begrip „reflecteren". HIJ wil erbij be
trekken dat er een tegencultuur aan
de gang is. zoals hij dit noemt. Het ls
*de tegencultuur van het bewust wor
den. In de media kijkt men anders
tegen autoriteiten aan dan vroeger.
Ze hebben niet meer zo'n aureool.
Men wordt kritischer. De eigen me
ning en het eigen idee zijn ook wat
waard. Die emancipatie heeft ontzet
tend veel consequenties.
De woningnood neemt toe omdat le
dereen graag zelfstandig wil wonen.
Een land als België kent geen wo
ningnood. BIJ ons wordt die kunstma
tig, met speculaties ln leven gehou
den. Politici haken daar niet op in.
Maar ook de televisie een uitzonde
ring maakt de IKON laat verstek
gaan. Hoe de televisie, dat nu een
conserverend medium is. daarop ln
moet gaan, daarover wil hij na
denken.
„Wandelingen binnen de singels"
heet een tentoonstelling over veran
deringen ln het Haagse stadsbeeld,
die vanaf 18 Juli tot en met 11 septem
ber ln Pulchrl Studio aan het Haagse
Lange Voorhout te zien ls. De exposi
tie ls samengesteld uit zestig tekenin
gen uit de eerste helft van deze eeuw
en vergelijkende foto's van de onder
werpen ln deze tijd.
„Kolbakken en crinolines" ls de titel
van een expositie kostuum boeken,
die tot en met 22 augustus in de
Universiteitsbibliotheek aan het Sin
gel ln Amsterdam wordt gehouden.
Er is een keuze gemaakt uit het rijke
bezit van deze bibliotheek aan boe
ken op het gebied van de kostuumge
schiedenis over een periode die zich
uitstrekt van 1564 tot de Jaren *20 van
deze eeuw.
Van onse kunstredactie
DEN HAAG Het vijfig t
Northsea Jazzfestival heeft «r
totaal 28 duizend bezoe^T,,
naar de zalen van het
lands
ken. I
duixend meer dan vorig
een absoluut record voor
organisatoren.
Het percentage buitenlaa^m
bezoekers was ook
weer betrekkelijk ho
tig
merkelijk veel Fransen.
n
De diverse foyers dedea tik*-,
dens het dertig uur durend
spektakel goede saken: 35 do"
zend broodjes vonden hun «qjeiii
naar hongerige magen, 4rUe
duizend hotdogs, 125 tiü»
bier, 75 duizend flesjes biere
zo'n duizend liter koffie
den geconsumeerd.
Een gezellig onderonsje van Miriam Makeba en drummer Vic Pitts.
door Rud Nlemans
DEN HAAG Terwijl uit de autoradio angstaanj
kreten klonken dat „Joop Zoetemelk was gevallen" stol
mij zondag ten derden en lesten male in de
zweetbak van een jazzfestival.
Voor de broodnodige variatie, en mo
tivatie leek een fors geïmproviseerd
pak rammel van het Odean Pope Trio
mij de Juiste openingszet Na een
historisch geëncadreerd saxofoonles
je in ontvangst te hebben genomen
kroop het bloed van schrijvers dezes
waar het niet gaan kon: Betty Carter.
Op het vlak van geïmproviseerd zin
gen kan die geen kwaad bij mij doen.
maar dat doet ze helaas steeds na
drukkelijker met teksten die in dok
tersromannetjes thuishoren.
Gelukkig ls bij Carter de timing het
belangrijkst en zo was het ondanks
haar nieuwe begeleiders en een hin
derlijke verkoudheid nog wel om aan
te horen. Een beetje kenmerkend wa
ren hier de stoeten weglopers die hun
festival-gemak kennelijk te veel op
de proef gesteld zagen. De vocale tak
van de jazz lijkt op sterven na dood
nu de hier ontbrekende coryfeeën als
Ella Fitzgerald en 8 ar ah Vaughan te
„sophisticated" zijn geworden en een
zinnig gebruik van een melodieuze
door Frlts Lagerwerf*
DEN HAAG Het Northsea Jazzfestival 1980 is voorbij en ik kan me voorstellen dat de
organisatoren een diepe zucht van opluchting slaken. Vooral zondag werd duidelijk dat het
festival niet ongelimiteerd kan worden uitgebreid, zonder dat er grote risico's worden
genomen en ongemakken ontstaan.
De liften naar het dak, de patio van
het Congresgebouw, waren voor het
publiek onbruikbaar geworden nadat
er mensen ln hadden vastgezeten;
zodat er niets anders op zat dan ein
deloos trappenlopen naar de concer
ten van George Adams, Don Pullen,
Don Cherry, Muddy Waters en de
Northsea Tenorsax Battle. Het oude
re deel van het publiek zal stellig het
een en ander hebben gemist.
De Jonge muzlekfans bleken nu zeer
sportief. Zij gingen en masse het dak
op, beleefden bij Muddy Waters een
ware blues-orgie en dansten zich bij
na door het dak heen. Vooral op zo'n
moment kan Je je afvragen of een
tent voor blues en rock naast het
Congresgebouw niet een elegantere
oplossing biedt voor de problemen
die aaneen massale publieks toeloop
Inherent zijn.
Wat eveneens opviel, was dat de men
sen graag naar de Prins Willem
Alexandezzaal wilden, omdat je daar
zo lekker kunt zitten en uitrusten. De
voor het grootste deel mislukte pro
grammering (wat deden Carmen
McRae, Scott Hamilton, Wallace Da
venport, Stanley Clarke, Sam Taylor
en Stan Qetz hier voor de tv?) nam
men in dit verband gaarne voor lief.
Elders kwam het Immers voorname
lijk neer op staande en hangende
luisteren.
Muzikaal gezien was de zondag veruit
het interessantst Miriam Makeba en
het Art Ensemble of Chicago luidden
de opmerkelijke ommekeer van het
programma ln, al werden Panama
Francis and the Savoy 8ultans kort
daarna ln de alleen voor films ge
schikte Variantzaal door de geluids
man volkomen foutief bediend. In
dat opzicht hadden de goede groepen
van zanger Joe Lee Wilson, van de
Engelse trompettist Humphrey Lyt-
telton en de Philadelphia Movement
meer geluk.
Nadat iedereen bekomen was van het
sensationele geweld dat tenorist Ode
an Pope met drummer Cornell Ro
chester en basgltarist Gerald Veasley
ontketenden, van de afgang Ray
Charles en z'n gedresseerde schoolor-
kest, en van het succes van vocaliste
Abbey Lincoln, werd het toch nog
enigszins gezellig. Genoten heb ik
van pianist Hank Jones, de sublieme
ballad-vertolker, van Nlko Langen-
huysen's GemeentereInlglngsorkest,
van de woeste klanken van pianiste
Dorothy Donegan en van de gemoe
delijke Tenorsax Battle, die evenals
voorgaande Jaren van te voren slacht
offers eiste en ln werkelijkheid geen
echte wedstrijd werd. Daar lenen mu
zikanten als Archie Shepp (goed ln de
opbouw en vol van toon), Von Free
man (met opgestoken kraag de enige
echte swingnozem), Odean Pope (die
het traditionele spelen verleerd had)
en de zich prachtig aanpassende Ben
nie Wallace zich allang niet meer
voor.
stem bij al die geborneerde, doe
toon heen blazende avantgardi
niet meer mogelijk ls.
Op dat vlak is het dan mogelijk
namen als McRae, Carter, 1
Murphy, Abbey Lincoln en onzec
Rita Reys op dit festival geprofi
meerd staan. Lincoln ik ha
haar even bij haar voormalige poll
ke compaan Archie 8hepp k
evenals Carter beter ln een wat li
mere ambiance tot haar recht.
Met enige scepsis zetten wij oni
uur later achterin de grote zaal oo
53-Jarige tenorist Stan Qetz met;
zeer Jeugdige vier aan het wert
horen, mj biedt hen ruime ku
zich te manifesteren. Met het asa
van Getz zelf levert dat een uit
romantisch soort popmuziek op. I
schuimepd werk van Corea en 81
ter sluit daar logisch op aan. WU i
de veteraan nu geen revoluties mfc
verlangt, kan tevreden zijn met I
manier waarop deze qua toon, Unlr
en muziek zijn nadagen slijt De lil
volle zaal die deze Getz 8trayMpj
„Lush Life" hoorde blazen, werd#
toch wel even stil van.
Via de frisse, avontuurlijke taf
van het „Gemeentereinigingadi
Vaalbeek" ln de oren en een tail
de vele blanke gezichten ln het A
van Ray Charles, besloot ik d» fl.
pende dag met een Ingelast rti-J
van pianist Hank Jones. Sobere tt s1
kalltelt zonder franje, gewoon Mie
Jones, bijna 62 jaar, goudeerlijk
Ten slotte dit: einige versoM
herbezinning op de waanzinnig
pansiedrift van de laatste jam
de festival-organisatie niet mlxri
Northsea-Jazz kent langzamerha
veel randverschijnselen die nieti
jazz te maken hebben. Tegenovtr
beteringen ln faciliteiten voor de'
kende. Internationale pers sta
schrijnende misstanden. Zo ls deO
rousselzaak een ramp, voor mui
publiek en pers tegelijk. Elke v<
van luistermotivatie glijdt er mei
uit over de morsige vloer, waaroi
uit sociaal oogpunt dient te f
zitten.
Voorts is de daktent ook
vondst, moeilijk bereikbaar, 1
tief. En de Umetable-onontl
bij het bezoek van simulant* of
dens in negen zalen kon al aan
begin van de zondag in de vuilak
mer worden geworpen. Het „chu
ren" op de meeste podia duurde
aanvaardbaar en meestel ongi"
seerd lang. De remedie: i
certen, langere dweilpauzes.
Northsea Jazz Festival wordt gaat
weg minder leuk, al maar slopen
om Integraal bij te wonen. En 06
laat niemand denken dat het den
karig gesubsidieerde stand van zal
ln de jazz getrouw weerspiegelt
JOHANNESBURG (UPI) De Zuidafrikaanse autoriteiten hebben een ban uitgesproken
over de song Another Brick in the Wall van de Britse popgroep Pink Floyd. Het verbod hangt
samen met de al enige maanden durende agitatie van niet-blanke scholieren tegen het slechte
onderwijs aan zwarten en kleurlingen in dit land.
De harpiste Phia Berghout
de zilveren erepenning van de pro
de Limburg ontvangen vanwegel
vele verdiensten voor het culti
leven ln deze provincie. Mevr. f
hout, die in Maastricht woont, i
1978 docente harp aan het F
conservatorium ln haar i
geweest.
De tekst van Another Brick in the
Wall die voorkomt op de nieuwe elpee
van de groep, luidt onder meer „We
don't want no Education, we don't
want no Thought Control". Vrij ver
taald betekent dat „wij willen geen
onderwijs dat ons van bovenaf be
paalde denkbeelden opdringt". Voor
de zwarte, gekleurde scholleren ls het
liedje een strijdlied geworden tegen
de Zuidafrikaanse onderwijsautori-
teiten.
De censor, die in Kaapstad zetelt,
geeft nooit een verklaring uit voor
zijn verboden, maar ln dit geval lig
gen de beweegredenen om „We don't
want no education" geen verdere ver
spreiding te geven, wel erg duidelijk
voor de hand.
Verboden van de Zuidafrikaanse au
toriteiten zijn in het verleden altijd
zeer aanvechtbaar geweest Zo is het
tijdschrift Playboy, dat onschuldig
(blank en zwart, dat wel) bloot tussen
zijn culturele verhalen verpakt, al
sinds lang verboden en hetzelfde lot
treft de roman van Ann Sewell, Black
Beauty getiteld. De autoriteiten
dachten ln het laatste geval dat het
letterlijk om een „zwarte schoon
heid" ging en begrepen niet dat het
om een paard gaat dat die naam
draagt» Een boekwerkje over scha
ken, met de titel „zetten ln zwart en
wit" ls kennelijk voor de autoriteiten
even provocerend als een serieuze ro
man van Etienne Le Roux, Magers-
fonteln o Magersfontein, dat in Zuid-
Afrika is bekroond, maar dat ook is
verboden om te lezen.
Van onze kunstredactie
LONDEN De directie van de Natio
nal Gallery, die vorige week voor tien.
miljoen gulden eigenaar werd van de
duurste Rubens die ooit onder de
veilinghamer ls gekomen, blijkt ach
teraf bijzonder kwaad te zijn gewor
den op het veilinghuis Christie's waar
het schilderij, dat Samson en Delila
voorstelt, werd aangekocht.
Naast het recordbedrag voor het
schilderij, dat uit 1610 dateert, moet
het museum de kopersrechten van
meer dan een miljoen gulden betalen.
Bovendien rekent de Britse staat een
bedrag aan BTW ter grootte van ruim
155 duizend gulden.
Het museum vindt de kostenhefflng
wegens diensten aan de klanten van
het veilinghuis „lachwekkend". De
National Gallery meent dat ze niet de
raad van Christie's nodig heeft om te
weten dat het hier om een echt schil
derij van Rubens gaat. Ten aanzien
van het BTW-bedrag merkt de mu
seumdirectie op dat „het onfatsoen
lijk is voor een staat die zich gecivili
seerd noemt"
Overigens kan de National Oallery
niet aanvoeren als zou zij niet op de
hoogte zijn van de verkoopkosten.
Zowel ln de catalogus als bij de aan
vang, van de eigenlijke velling worden
'de verkoopvoorwaarden bekend ge
maakt. Een vorm van „courtage" ls
daarbij zeer gebruikelijk en komt
overal voor.
AO-boekje nr 1823: Drie vergetM
publieken, door H. Kooger. C
Stichting IVIO, Lelystad. 20 bi
ƒ1.90
Freestyle snrfen, geschreven do®
Hofmann en bewerkt door P.
Wagensveld. Uitg. Unieboek, I
sum. 120 blz. - 19.50.
De cultuur van het narcisme, dotf
Lasch. Uitg. Arbeiderspers, Am*
dam. 360 blz. - 39.50.
Kruisstekenboek, motieven om'
ding mee te versieren door K-
krantz. Uitg. Kosmos. AmsUn
(100 blz. - 16.-). Van dezelfde uii
verij is Enge beestjes In hui»,1
ratten, muizen, faraomieren.
nendoor J. C. Niesthoven (831
17.90).
„Bhagwannotities van een
cipel door Swami Deva Amrttol
Foudriane). Uitg. Ankh. Hermes
venter. 182 blz. - 27.50.
