Statenleden kiezen Senatoren
Tekening van een le-zer
Trouw
Zes provincies wijzen 38 leden Eerste Kamer aan
Kernleveranties in
overlegstructuur
Commentaar
Brazilië
Zes op de tien
Amerikanen
bij een kerk
Voor doodsteken
Turk drie jaar
dubbelganger van pais
regendekens
speciale spelen
geen pakkerd
weke chansons
'DINSDAG 1 JULI 1960
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
5
Dc paus heeft doorzijn vele reizen
zelf de inflatie van dit verschijnsel
aangewakkerd. Belangstelling is er
nog wel. zowel van de media als
van de kant van de bewoners van
de landen die hij bezoekt. Maar
het enthousiasme wordt geringer
en de kritiek wordt luider, zo luid
zelfs dat de paus zich de laatste
dagen is gaan verdedigen. Kenne
lijk hebben ook in zijn naaste om
geving mensen laten merken dat ze
al die begrotelijke uitstapjes nu
wel welletjes vinden en dat volgens
hen de paus maar eens even achter
zijn bureau moet gaan zitten voor
de verandering.
De paus vindt echter dat hij in de
voetsporen van Petrus en Paulus
het evangelie moet gaan verkondi
gen tot aan de uiteinden der aarde
en aan alle schepselen. Deze over
tuiging zal de kritiek niet wegne
men De vergelijking is immers
nogal willekeurig. De levensge
vaarlijke reizen van Paulus staan in
geen verhouding tot de geoliede,
miljoenen verslindende, door tien
duizenden militairen en politie
mensen beschermde jeubeltochten
van Johannes Paulus II. Het zou
niet van deze tijd zijn als de paus
zich in nauwgezette navolging van
wrakke bootjes ging bedienen,
maar het zou dan ook voorkeur
verdienen om geen argumenten en
verdediging te zoeken in vergelij
kingen die niet opgaan.
De enige maatstaf voor de recht
vaardiging van deze reizen zijn de
reizen zelf. Is wat de paus te bren
gen heeft zozeer de moeite waard
of is datgene wat hij van zijn reizen
meeneemt zo vruchtbaar voor zijn
verdere bewind en voor het welzijn
van zijn kerk. de christenheid, de
wereld, dat het de kosten en moei
te volledig loont? Waarschijnlijk is
de twijfel daarover of het ongeloof
daarin de oorzaak van veler er
gernis.
De vele reizen hebben tot nog toe
weinig verrassends opgeleverd. De
boodschap die de paus bracht, viel
juist op door de voorspelbaarheid
ervan. En als men wil: dat kon het
gehoor van Paulus destijds niet
zeggen. Het enthousiasme dat de
paus oogst lijkt ook niet zozeer
opgewekt door zijn woorden, maar
meer door de entourage en door
zijn verschijning. Velen raken on
der de indruk, niet door wat hij
zegt. maar door de wijze waarop:
de vitaliteit, de overtuiging, het
optimisme waarmee hij het brengt,
zo gans anders dan zijn voorganger
Paulus VI die door zijn kommeren
geklaag gaandeweg wel de meewa
righeid van velen verwierf, maar
geen geestdrift.
Maar als er al twijfels zijn ten
aanzien van al die al lang kant en
klare toespraken, groter nog zijn
de aarzelingen ten aanzien van het
pauselijk vermogen om van zo n
reis echt veel wijzer te worden en
zich te bekeren tot een nieuw be
leid. een herboren kerk. Het lijkt
juist of alles in het werk wordt
gesteld om de paus af te schermen
van onthutsende indrukken. Een
ritje door de achterbuurten van
Rio strooit zand in de ogen. hoe
goed bedoeld ook voor het even
wicht.
Juist de reis naar Brazilië waar alle
problemen van kerk en wereld bin
nen één land bijeen zijn. is beslis
send voor het nut. ook van toe
komstige reizen. Hij kan daar niet
volstaan met toespraken over wel
ke liturgie moet worden gevolgd of
over priesters, die zich buiten de
politiek moeten houden, waar op
datzelfde ogenblik velen voor zich
zelf of anderen zijn gewikkeld in
een strijd op leven en dood, voor
een menswaardig bestaan of voor
ondergang.
NEW YORK (EPD) Van de
220 miljoen Amerikanen beho
ren er 134 miljoen tot de een of
andere christelijke kerk, vol
gens de gegevens van het
nieuwste kerkelijke jaarboek
voor Noord-Amerika.
De grootste kerk in de VS is de
rooms-katholieke, met 49,6
miljoen mensen. Daarna komt
de zuidelijke baptistenconven
tie (een van de vele baptisten-
groepen in Amerika) met 13,1
miljoen. De trend van de laat
ste jaren houdt aan, dat de
„oecumenisch" georiënteerde
kerken leden verliezen aan de
meer confessioneel belijdende
kerken en aan charismatische
of pinkstergroepen.
door Co Weigraven
AMSTERDAM Morgen
worden er verkiezingen ge
houden voor de Eerste Ka
mer. Daarvoor komen enkele
honderden leden van de Pro
vinciale Staten van de provin
cies Noord-Holland, Fries
land. Zeeland. Noord-Bra
bant, Limburg en Utrecht in
vergadering bijeen om hun
stem uit te brengen. Deze zes
provincies zijn aan de beurt
om 38 van de 75 Eerste-Ka-
merleden te kiezen. De verkie
zingen voor de Provinciale
Staten van maart 1978 gaan
voor het eerst doorwerken in
de samenstelling van de Se
naat.
Het ziet er overigens naar uit, dat de
verkiezingen van morgen de laatste
zullen zijn volgens de oude ingewik
kelde formule, waarbij om de drie
jaar de helft van de Eerste Kamer in
samenstelling wordt vernieuwd. Vol
gend Jaar namelijk wordt de Eerste
Kamer ontbonden in verband met
enkele grondwetsherzieningen. Eén
van die herzieningen houdt in. dat
voortaan binnen drie maanden na de
Statenverkiezingen in de Eerste Ka
mer in haar eeheel wordt Kekazen.
karakter. Normaal gesproken zou de
uitslag, door het raadplegen van de
uitkomst van de Statenverkiezingen
van 1978, exact te voorspellen moe
ten zijn, maar de procedures zijn zo
ingewikkeld en er worden zoveel af
spraken gemaakt, dat dat vrijwel on
mogelijk is
De Statenleden leggen per provincie
een verschillend gewicht in de schaal,
al naar gelang het aantal inwoners
dat zij vertegenwoordigen. Een Sta
tenlid uit Friesland bij voorbeeld
mag morgen een stem uitbrengen, die
een waarde heeft van 105 punten, een
collega in Noord-Holland kan bogen
óp 291 punten.
Bij de stemming ontstaan restzetels.
Vooral de verdeling van deze zetels is
voorwerp van koortsachtig overleg.
Hoe dan overleg verloopt ls een zeer
goed bewaard geheim en dat maakt
een voorspelling juist zo moeilijk.
Daarbij komt, dat er dit jaar veel
lijsten zijn Ingediend en, zoals gebrui
kelijk, lijstverbindingen zijn ge
maakt.
Richting
De Eerste Kamer in vergadering bijeen.
Prestige
WENEN (Reuter) De raad van bestuur van het Internationaal bureau voor
atoomenergie (IAEA) in Wenen heeft een commissie ingesteld die manieren
gaat overwegen om internationale leveranties van nucleaire apparatuur en
brandstof te verzekeren op een meer voorspelbare lengte-termijnbasis.
De commissie gaat proberen, orde te brengen in een ingewikkelde situatie,
met niet alleen tegenstellingen tussen exporterende en kopende landen, maar
ook tussen exporteurs onderling. Zo staan Amerika en Canada op „volledige
beveiliging", waarbij niet alleen op de geleverde spullen internationale
inspectie tegen misbruik moet worden toegelaten, maar op alle kerninstalla-
ties in het betrokken land.
Belangrijke ontwikkelingslanden als India en Brazilië wijzen deze eis als
eenzijdige discriminatie van de hand. Om dezelfde reden weigeren zij, het
verdrag tegen spreiding van kernwapens te tekenen. De vier Jaar geleden door
de exportlanden in Londen opgestelde regels, die onder andere door West-
Duitsland en Frankrijk worden gehanteerd, gaan niet verder dan inspectie op
het gebruik van het geleverde materiaal.
Diplomaten verwachten dat de studie van de commissie erg lang kan duren,
maar vinden het belangrijk dat alle partijen nu met elkaar in gesprek zijn, in
plaats van diplomatieke onaangenaamheden uit te wisselen.
Het kenmerkende van een grond
wetswijziging is echter, dat deze in
twee lezingen door de beide Kamers
moet worden behandeld, eenmaal in
de oude en eenmaal in de nieuwe
samenstelling. Het heeft er alle schijn
van, dat die tweede lezing niet alge-
rond is op het moment van de eerst
volgende Statenverkiezingen, in het
voorjaar van 1982. In dat geval zou de
huidige formule nog moeten worden
gevolgd, wat inhoudt, dat de helft
van de Eerste Kamer in 1984 (drie
jaar na de ontbinding van 1981) zou
moeten worden gekozen. In dat jaar
echter zijn de grondwetswijzigingen
waarschijnlijk wél in tweede lezing
aangenomen, waardoor het grond
wettelijk onmogelijk is de helft van
de senatoren te kiezen. De zaak moet
dan worden uitgesteld tot de Staten
verkiezingen van 1986, hetgeen bete
kent dat de uitslag van de Statenver
kiezingen van 1978 voor wat betreft
de Eerste Kamer doorwerkt tot 1986.
Dergelijke onvolkomenheden verho
gen het prestige van de Eerste Kamer
natuurlijk niet. De getrapte verkie
zing op zichzelf is velen altijd al een
doorn in het oog geweest en een argu
ment om de Eerste Kamer af te schaf
fen. De invloed van de kiezers is vol
gens deze tegenstanders vla het ge
trapte stelsel zo gering, dat nauwe
lijks van een vertegenwoordigend li
chaam kan worden gesproken.
De verkiezing-via de Staten is in 1848
in onze grondwet gekomen. Daarvóór
werden de leden door de koning be
noemd, wat de Eerste Kamer de spot
naam „Manégerie du roi" (circus van
de koning) opleverde. De bedoeling
was om de Eerste Kamer, ln 1^15
mede op aandringen van de Belgi
sche adel opgericht, de Tweede Ka
mer te behoeden voor de „waan van
de dag". Anders gezegd, de senatoren
moesten er op toezien, dat er in de
Tweede Kamer geen gekke dingen
werden gedaan. In een toelichting bij
de grondwetsherziening van 1848
wordt openlijk de vrees uitgesproken,
dat bij het bestaan van slechts één
Kamer de regering blootstaat om „in
een geval van opgewondenheid, als
de driften het bedaard overleg heb
ben verbijsterd, ten onregte te wor
den omvergeworpen. De Eerste Ka
mer is daartegen een dam".
Door de geschiedenis heen ls het be
staansrecht van de Eerste Kamer om
streden geweest. Zo merkte Thorbec-
ke eens schamper op, dat de nlet-
openbaarheld haar enige bestaans
grond was. In die tijd waren de verga
deringen niet voor publiek en pers
toegankelijk. In 1922 werd een amen
dement in de Tweede Kamer, waarin
werd aangedrongen op afschaffing
van de Senaat, met een gering ver
schil in stemmen (46-38) verworpen.
Tijd
De bezwaren richten zich, behalve
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat, sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon
OLIEBOYCOT Z.-AFRIKA
"leg maar naast ons neer MANS. OPAL die andere
tegen de wijze van verkiezing, ook
tegen het in sommige ogen overbodi
ge werk, dat de Eerste Kamer doet.
Er wordt beslag gelegd op kostbare
tijd van ministers en ambtenaren, en
de wetgevingsprocedure wordt er
door vertraagd. Een ander bezwaar is,
dat in een eenheidsstaat als Neder
land een tweekamerstelsel eigenlijk
niet past. In landen als de Verenigde
Staten en West-Duitsland is het
tweekamerstelsel er om uitdrukking
te geven aan het karakter van het
land, dat is opgebouwd uit diverse
(deel)staten.
Het verzet tegen de Eerste Kamer
kan door bepaalde gebeurtenissen
ineens heftig worden. Dat ls meestal
het geval, wanneer deze Kamer ge
bruik maakt van haar recht een wets
ontwerp te verwerpen. Een recent
voorbeeld daarvan ls de verwerping
van het initiatief-wetsontwerp voor
een regeling van de abortus. Dit wets
ontwerp was met een aanzienlijke
meerderheid aangenomen door de
Tweede Kamer. Bezwaren tegen en
kele onderdelen leidden tot afwijzing
in de Senaat. De Eerste Kamer mist
namelijk, in tegenstelling tot het or
gaan aan de overzijde van het Bin
nenhof, het recht wijzigingen in een
wetsontwerp aan te brengen. De be
zwaren tegen de onderdelen waren
(kennelijk) zo groot, dat het wetsont
werp werd afgestemd. De roep om
afschaffing van de Eerste Kamer
werd weer groter.
Veranderingen
Toch bestaat de Senaat nog steeds en
het ziet er niet naar uit, dat het be
staan in de naaste toekomst in ge
vaar komt. Wel ls ln de afgelopen tijd
geprobeerd de bevoegdheden en de
wijze van verkiezing te veranderen.
Zo stelde de PvdA voor, de Eerste
Kamer door de Tweede Kamer te
laten kiezen. Een ander recent voor
stel van de socialisten was, een wets
ontwerp tot wet te verheffen, drie
maanden nadat het door de Tweede
Kamer is aangenomen. De Eerste Ka
mer zou dan de bevoegdheid krijgen
om een voorstel één keer naar de
Tweede Kamer te sturen om er nog
eens over na te denken. Deze Kamer
zou dan het laatste woord houden. De
voorstellen zijn niet aangenomen.
Verder is wel eens voorgesteld, de
Eerste Kamer zodanig samen te stel
len, dat vertegenwoordigers uit het
sociaal-economische leven er zitting
ln hebben. Omdat dat echter in de
buurt zou komen van de werkzaam
heden van een adviesorgaan als de
Sociaal-Economische Raad, is het
ook daar niet van gekomen.
Geheimzinnig
Hoe de verkiezing van morgen zal
verlopen ls niet met zekerheid te
voorspellen. Al sinds jaar en dag
heeft het geheel een geheimzinnig
Toch kan er wel een bepaalde rich
ting worden aangegeven. Zo staat
vrijwel vast, dat de PPR gehavend
uit de strijd zal komen. Deze partij is
nu met vijf zetels in de Eerste Kamer
vertegenwoordigd, omdat ze bij de
Statenverkiezingen van 1974 een zeer
goed figuur sloeg. In 1978 zette de
tendens van de Kamerverkiezingen
van 1977 zich echter door en verloor
de PPR aanzienlijk terrein. De ver
wachting is, dat de radikalen drie
zetels verliezen en op twee komen.
Voor D'86 ziet het er precies anders
om uit. In 1974 werd deze partij bijna
helemaal weggevaagd en dat leidde
ih 1977 tot de verdwijning uit de
Senaat. Vreemd genoeg was deze par
tij enkele weken daarvoor sterk te
voorschijn gekomen uit de verkiezin
gen voor de Tweede Kamer (acht
zetels). Bij de Statenverkiezingen van
1978 deed D'66 het ook goed. zodat nu
wel op twee zetels mag worden gere
kend.
Bij de kleine partijen verandert er
niet zo veel, vooral omdat men niet
aan de beurt is om af te treden (SOP,
GPV, PSP). Alleen de CPN zal naar
verwachting een veer moeten laten
en van twee naar één zetel zakken.
Wat de grote partijen betreft: de ver
wachting ls. dat de WD een stapje
terug moet doen en twee zetels ver
liest: er blijven er dertien over. Het
CDA mag hoogstwaarschijnlijk reke
nen op een winst van twee zetels en
komt daarmee op 26. Voor de PvdA is
een voorspelling vrij moeilijk, maar
een winst van twee drie zetels lijkt
aannemelijk: totaal 27 28.
De Boerenpartij tenslotte zal vrijwel
zeker uit de Eerste Kamer verdwij
nen. Eigenlijk had deze partij al geen
vertegenwoordiger meer, want de
heer Maris maakte zich een paar jaar
geleden los van deze partij en nam in
de Eerste Kamer zitting als onafhan
kelijk Ud.
AMSTERDAM (ANP) De recht
bank in Amsterdam heeft gisteren de
22-jarige Turk S. S. wegens doodslag
veroordeeld tot drie jaar gevangenis
met aftrek van voorlopige hechtenis.
Dit was ook tegen S. geëist. 8. heeft
op 9 februari dit jaar zijn 31-jarige
landgenoot Tayar Gurkan ln Amster
dam met messteken om het leven
gebracht, omdat deze zich laatdun
kend zou hebben uitgelaten over S'
geboortestreek.
Zo zou Gurkan gezegd hebben dat
alle vrouwen en dochters uit die
streek verkracht dienden te worden.
Zo'n uitlating is de grofste belediging
die in Turkije denkbaar is en leidt
dikwijls tot bloedvergieten.
S. stak zijn slachtoffer tot vijf maal
toe met een mes. Het beroep van de
advocaat op noodweerexces verwierp
de rechtbank, evenals dat op psychi
sche overmacht.
Sinds de universitaire pers vol
wassen is, besteden dagbladen
duidelijk minder aandacht aan
het wel en wee van de universitei
ten. Geen wonder, want de redac
teuren van de universitaire week
bladen zijn zo goed ingevoerd in
al die academische kwesties, dat
je het als dagbladjournalist
graag aan hen overlaat om gehei
me nota's uit nog geheimere bu
reauladen te jatten. En zo ver
schijnen er af en toe wat armzali
ge berichten in de krant dat mi
nister Pais, naar wij uit Folia
Civitatis vernemen, weer iets van
plan is.
Folia is het weekblad van de Uni
versiteit van Amsterdam en on
betwist het beste in zijn soort.
Dat zeggen we niet omdat
Trouws tekenaar Tom ook aan
Folia meewerkt. Want in het deze
week verschenen nummer heeft
Tom juist afscheid genomen van
zijn universitaire publiek.
Lezersonderzoek (net als kijkers-
onderzoeken het eind van alle
wijsheid) heeft echter de altijd zo
consciëntieuze redactie van Folia
geleerd, dat lezers het blad te
serieus en te saai vinden (de gelij
kenis met Trouw dringt zich op
nieuw aan ons op). En dus heeft
de redactie een nieuwe stijl be
dacht. Het nul-nummer is al ver
schenen: een getrouwe kopie van
het Westduitse Bild.
„Folio" (zo gaat het nieuwe blad
heten) is een mengeling van rod
delrubrieken en blotigheden.
Niet alleen een persiflage op Blld,
maar ook op het universitaire be
drijf. En keihard nieuws natuur
lijk: een eredoctoraat voor prins
Bernhard, Brigitte stript voor
Cambodja, de zelfmoord van Mo
nica („Was ze maar uitgeloot,"
snikt haar moeder) en onthullin
gen over de dubbelganger van
Pais.
Als kranten volgend jaar merk
waardige berichten afdrukken,
ontleend aan Folio, weet u alvast
welke doorgaans betrouwbare
bron daaraan ten grondslag ligt.
Mevrouw I. Luitsz uit Almelo
nam na turbulente gebeurtenis
sen op 30 april in Amsterdam het
initiatief tot het inzamelen van
regendekens voor de bereden af
deling van het korps rijkspolitie
onder het motto „Goed dat er
politie ls". Zij heeft er inmiddels
vijftig bij elkaar en die worden
morgen in Bilthoven aan de
agenten-te-paard uitgereikt. Na
de overdracht zullen acht leden
van de bereden groep Bilthoven
een demonstratie geven, aldus de
aankondiging van het feest. Voor
Zoterdag, 28 Juni 1980
ONAFHANKELIJK - ONPARTIJDIG
deze demonstratie zijn geen ste
nengooiers uitgenodigd.
Hoe enthousiast je kunt zijn over
het feit dat honderden lichame
lijk gehandicapten zich willen en
kunnen meten in het leveren van
sportieve prestaties, er zijn ook
heel wat kritische geluiden te
spuien over deze Paralympics.
Voor de Olympische Spelen voor
geestelijk gehandicapten is dat
net zo. In het juni/juli-nummer
van het maandblad voor de
zwakzinnigenzorg Klik laat Hans
van der Wielen die geluiden ho
ren, nadat hij op 31 mei in het
Belgische Nivelles internationale
sportwedstrijden voor geestelijk
gehandicapten heeft bijgewoond.
Van der Wielen blikt in een arti
kel vooruit op de speciale Olym
pische Spelen, die volgend jaar
plaatsvinden en vraagt zich na
het bezoek aan Nivelles af of der
gelijke „geldverslindende ge
beurtenissen" enige betekenis
hebben voor geestelijk gehandi
capte mensen.
„Deze spelen zijn prima voor de
acceptatie en integratie van
zwakzinnige mensen," citeert
Van der Wielen de voorstanders
van dergelijke sportevenemen
ten. Van der Wielen ls het er
echter niet mee eens. Tegenover
opmerkingen als „Moet je zien
wat een plezier ze hebben. Geef
ze een kans om te laten zien wat
ze kunnen. Als je het verbiedt is
dat betutteling" stelt hij grote
vraagtekens. Hij gelooft niet in
de redenatie dat de zwakzinnigen
door deel te nemen laten zien dat
ze „erbij" horen.
Als de sport gebruikt wordt om
de integratie te bevorderen, kan
dat niet gebeuren via aparte spe
len. Door de organisatoren wordt
een duidelijk onderscheid ge
maakt tussen zwakzinnigen en
niet-zwakzinnigen. Bij de wed
strijden in Nivelles zag de mede
werker van Klik dat de belang
stelling van de kant van niet-
gehandicapten minimaal was.
Het publiek bestond uit deelne
mers, vrijwilligers en familiele
den. „De poging om een nauwe
band te smeden tussen niet-ge-
handicapten en gehandicapten is
dólr mislukt. Trouwens, de deel
nemers hadden onderling ook
nauwelijks enig contact met el
kaar," aldus Van der Wielen.
Hij vraagt zich af of dergelijke
speciale spelen wel de moeite
waard zijn, omdat er een hoop
tijd, energie en geld in zitten. „Er
kan maar een heel beperkte
groep aan meedoen, namelijk die
mensen die enigszins snappen
waar het om gaat en die tot sport
prestaties in staat zijn. Een vorm
van topsport eigenlijk."
Van der Wielen vindt dat het ge
ven van geld voor dergelijke spe
len inhoudt „dat je er tevens voor
kiest om dat geld niét te beste
den aan sport waar veel meer
geestelijk gehandicapten aan
kunnen meedoen". En dat is vol
gens hem sport waarbij het indi
viduele plezier voorop staat en
niet de prestatie, het beter zijn
dan de ander, aldus Klik.
José de Moura wordt op het poli
tiebureau in Rio de Janeiro vast
gehouden, totdat paus Johannes
Paulus II Brazilië weer zal heb
ben verlaten. José zit vast om
hem te beletten zijn hobby uit te
leven tijdens de reis van de paus
aan het land. José verzamelt zoe
nen, of Uever: hij deelt ze uit en
dan bij voorkeur aan beroemde
bezoekers aan zijn land. En om
dat José al had laten weten dat
hij de paus bij wijze van variatie
op diens traditionele stoffige
grondkussen een stevige pakkerd
zou geven, zit hij tijdelijk op het
bureau Van de politie mag hij
wel schrijver..
Luisteren naar lichte muziek uit
het buitenland leidt, volgens het
volksdagblad van Peking, tot
misdaad. Dat is niet zó maar een
Chinese wijsheid, het blad komb
ook met voorbeelden. Want als Li
Guo Sheng en Zhang Wen Ming
niet naar die „weke chansons"
uit het westen zouden luisteren,
hadden ze ook nooit een bank in
Peking overvallen. Met het geld
dat ze bij de inbraak hoopten te
bemachtigen wilde het tweetal
een bandrecorder kopen. Het
langzaam afglijden naar een
bourgeois-achtige levensstijl
hebben de twee Chinezen met de
doodstraf, respectievelijk gevan
genisstraf van twintig jaar moe
ten bekopen. Van een van de „we
ke chansons" citeert het volks
dagblad een gedeelte: „Als ik „x"
ben en jij bent „y", bij het teken
„plus" voor liefde, dan is „x" plus
„y" liefde." Misschien klinkt zo'n
zin in het Chinees best aardig.
Bovendien: wie Hilversum 3 da
gelijks beluistert, vindt dit nog
een tekst-met-inhoud.
Je kunt een Volendammer
niet meer kwetsen dan hem
voor Marker uit te maken.
Wie wel eens achterin de
NZH-bus door Waterland
heeft gezeten, kan dat bea
men. Met Friezen en Gronin
gers is het precies zo. Daar
om begrijpen we ook heel
goed hoe verdrietig de ou
ders van de leerlingen van de
Bonifatiusschool in Utrecht
zijn, die vorige week zater
dag met koningin Beatrix op
de foto in onze krant ston
den. Volgens het bijschrift
zouden het Turkse meisjes
zijn,maar het waren Griekse.
mè siengchorietè-
