lacaber drama mist
nenselijke werkelijkheid
Fascinerend vakman
Borowczyk
onder de maat
Van Manens Live blijft
unieke gebeurtenis
Kurosawa niet
sterk, wel leuk
De staart van Love Story
/hen a stranger calls
I comme Icare
7 V f
Sanjuro Tsubaki
es Héroïnes du mal
Mows
rouwen
innen het
ik
bijna
Oliver's Story
Prolongaties
en reprises
iG 13 JUNI 1980
FILM/ KUNST
TROUW/KWARTET
1
or D. Ouwendijk
oorsprong van het verhaal, dat in de film When a stranger calls van Fred Walton, wordt
,|Meld is een krantebericht, ooit door een van de vervaardigers van het scenario, Steve Feke,
ezen. Het bericht betrof een jeugdige vrouwelijke babysitter, die werd gekweld door
rfoontjes met een dreigend karakter.
v, U}ch niets bijzonders. Het bijzon-
school in het feit, dat de „vreem-
,ig aan de telefoon" in het huis
waar het meisje over de kinderen
[kte, verborgen zat. Een werkelijk-
die herinnert aan de macabere
isieën van wijlen Alfred Hitc-
V r
Het is een verademing om weer eens een dramatisch strak opgebouwde film te zien. Zo'n film
is I comme Icare („de I van Icarus"). Oeen opzienbarende, maar wel een fascinerend
vakkundig gemaakte film. De maker is Henri Verneuil geweest, een man die met ettelijke
films het bewijs heeft geleverd, dat zelfs met conventionele gegevens een schijnbaar
onconventioneel werk op een sterke manier kan worden neergezet.
Er zijn in de film drie verschillende gestaan) komen allemaal op een ver
sprak er met een vriend, Fred
jd, over en beiden meenden er
pracht onderwerp in te zien voor
korte televisiefilm. De film werd
lakt, maar had geen succes. De
itig minuten durende film werd
>n door een drietal filmprodu-
die wel „brood" zagen in een
reiding van het gegeven en, met
e als medeproducent en Walton
regisseur, er een lange „speelfilm"
maakten.
Jkortkomingen
de twintig minuten durende tele-
i er heeft uit gezien kan ik niet
Tórdelen. maar de wetenschap dat
een uitbreiding is van een
nopter gehouden gegeven laat je
begrijpen over de tekortkomin
gen, die in de film schuilen. Als men
zich de gegevens indenkt een jong
meisje, dat in de avondlijke stilte van
een huis op kinderen zit te passen,
dat gestoord wordt door hinderlijke
telefoontjes en opeens tot de ontdek
king komt dat de kennelijk geestelijk
gestoorde telefoneerder ergens van
uit het huis belt dat laat je inderdaad
koude kriebels over de rug lopen. De
wezenlijk dramatische spanning van
het gegeven zit vooral hierin ver
scholen.
Voorzover de film in haar definitieve
uitweiding zich tot dit gegeven be
perkt, bezit zij een waarachtige gela
denheid. Wat daar verbeeld wordt is
in feite „niets". Het meisje Jill (Carol
Kane), dat in het weelderig ingerichte
milieu aan haar taak als babysitter is
begonnen, is een ontspannen rustig
type. De eerste telefoontjes irriteren
haar meer dan dat zij er angstig door
wordt. Vooral omdat zij in het begin
denkt, dat iemand op een kwalijke
manier grappig wil zijn.
Maar vanuit de stilte van het huis en
het onverwachte gerinkel van de tele
foon begint iets vreesaanjagends
door te sijpelen. De onbekende dringt
er bij Jill op aan, dat zij gaat kijken
hoe het met de kinderen bij wie ze
moet waken gesteld is. Ze schijnt
even te besluiten om het te doen.
maar wordt door iets onverklaar
baars tegengehouden. Tot slot begint
de angst haar te overmannen, zij belt
de politie en dan komt snel de ont
knoping van het drama de kinde
ren zijn op een beestachtige manier
om het leven gebracht en JUl was
voorbestemd om ook slachtoffer te
worden.
Carol Kane als de baby-sitter.
Psychopaat
In de film wordt niet deze spanning
als drama opgebouwd maar het ver
volg ervan: de moordenaar blijkt een
psychopaat te zijn geplaatst in een
psychiatrische inrichting, waaruit hij
ontsnapt is. Een detective, die de
lijkjes van de kinderen heeft gezien
en daarom een intense haat tegen de
dader heeft opgevat, wordt aangeno
men om de man weer op te sporen.
De film is geconcentreerd op dat de- Amsterdam, Tuschinski I, 16 jr.
tectivewerk. Wat je bij de film blijft
hinderen is, dat je na een eerste ont
knoping de lugubere waarheid om
trent de aanwezigheid van de gek in
het doodstille huis met de (onzicht
baar blijvende) kinderen en de baby
sitter nog in de verwachting wordt
gebracht van een tweede ontknoping.
Dat zou gekund hebben, als je iets
zou weten over de menselijke werke
lijkheid van de psychopaat. Hoe is hij
tot zijn afwijkingen gekomen? Wat is
zijn wezenlijke afwijking? Is hij een
ongelukkig mens? Een gedoemde?
een onrechtvaardig gekwelde? een
bedorven geest? Omdat je niets van
de man weet, kan bij de kijker ook
geen gevoel van gemeenschap opko
men met het lot van de man. Daarom
gaat de film feitelijk uit als een
nachtkaars. Goed, een nachtkaars in
technisch gezien wel impone
rend formaat; maar toch een nacht
kaars.
elementen verwerkt: politieke, crimi
nele en psychologische. Zij vormen
de drie strengen van het verhaal.
Strengen die zo behendig in elkaar
zijn gevlochten, dat er een ondeel
baar geheel is bereikt.
Er wordt een moordaanslag gepleegd
op een president. Van welke staat,
doet er niet toe. De moordenaar be
vindt zich in een hoog flatgebouw, hij
wordt daar door een onbekende neer-
dachte manier om het leven: een
tweede parallel met de moord op
Kennedy. Volney komt er achter, dat
er verbindingen bestaan tussen de
wereld van de misdaad en de geheime
dienst van de staat. Hij doorziet vol
ledig het complot: komt de officiële
„dienst in de staat", tot het besluit
dat politici onwenselijk zijn gewor
den, dan weten ze, als overheid, in de
wereld van de criminaliteit makkelijk
figuren te vinden, die als „reinigings-
geschoten. Er wordt een commissie dienst" kunnen fungeren. De ontdek-
van onderzoek benoemd, die na een
jaar de zaak gesloten verklaart: de
moordenaar is bekend, hij was een
psychopaat. Een ongelukkige samen
loop van omstandigheden dus. Een
der leden van de commissie alle
maal „achtenswaardige mannen"
wenstzich niet te binden aan de offi
ciële verklaring. Het is de procureur
generaal van de staat. Volney (Yves
Montand). Hij zegt zijn twijfels te
hebben. Daarmee wordt in de film
een parallel opgenomen met de
moord op president Kennedy.
king kost ook Volney het leven.
Het boeiende aan de film ls. dat hij.
ondanks het feit van de onmiskenba
re verwijzingen naar de moord op
Kennedy (of King, of anderen) een
zelfstandig drama is geworden. De
individuen zijn authentiek, geen re
plieken van historische figuren. Niet
in het minst daardoor is het kijken
naar deze film een spannende bele
venis.
DO
Amsterdam Calypso; Den Haag
Asta, 16 jr.
Ontdekking
Er zijn meer gelijkenissen: mensen
die een andere visie hebben op de
moordenaar (volgens hen een door
hen herkende figuur op een andere
plaats in het gebouw dan waar de
„erkende moordenaar" zou hebben
c films van Valerian Borowczyk zijn, te beginnen met „Goto,
de l'amour" uit '69 of „Blanche" uit 1972, omstreden films
mst. Het is bij alle films van deze oorspronkelijk Poolse
Btenaar een vraag geweest, of men bereid was zich te laten
,f linnen door de picturale schoonheid ervan.
Marceline en Marie alle drie geno
men uit verschillende tijden: de re
naissance, de negentiende eeuw, de
moderne tijd.
schoonheid, die verhoogd werd
een zeer verfijnde erotiek. Het
ie beeld" heeft bij Borowczyk
Is de voorrang gekregen boven
Imisch dramatische beeld. Soms
een bijna geniale harmonie be-
maar heel dikwijls moest de
oopbezoeker zich tevreden stel
let barokke kleur- en vorm-ex-
ganties. die nauwelijks binnen
van de beoogde dramatiek
itvaardigen waren. Waarschijn-
dit te herleiden tot de kunst.
Borowczyk zich in allereerste
itte bekwaamd heeft schil-
it en lithografie.
[hetjongste filmprodukt van Bo-
tylr Les héroïnes du mal is
Huafilm, vrijwel niets genietelijks
Ier overgebleven. De strikt picutra-
kwaliteiten zijn opnieuw voortref-
|k te noemen, maar voor de rest is
allemaal even gezocht en wille-
irig Tot en met de erotiek, die in
r geval alle charme van Borowczyks
Uectuele verfijning heeft verloren
wel dicht in de buurt is gekomen
wat alleen maar gekwalificeerd
I worden als materiële porno,
i vertelt belevenissen van een
1 jonge vrouwen, Margherita,
idows" begint met een
landing. Daar hoeft nle-
Mingen°Ieneaanverwante Life ook deze keer nog te lang
Boccaccio
Het verhaal in „Margherita" (een
amoureus avontuur, eindigend met
de dood van de schilder Raffael) heeft
een Boccaccio-achtig karakter. Maar
het vertoont alleen maar de grove
aspecten van Boccaccio's erotische
fantasieën, zonder ook maar iets erin
te laten binnenvloeien van de liber
tijnse speelsheid van het voorbeeld.
Het verhaal van Marcelline is het
enige dat is uitgewerkt met een ver
rassende pointe. Een zestienjarige,
afkomstig uit gegoed burgermilieu
(met ouders om op te schieten), heeft
al haar kinderlijke affectie afgescho
ven op een wit konijn. Om haar (pe
dagogisch) te treiteren laten de ou
ders het konijn als gebraad opdienen
en door Marcelline, die aanvankelijk
niets in de gaten heeft, opeten. Mar
celline wreekt zich door haar ouders
de hals af te snijden. Het gruwelver
haal eindigt heel onschuldig in de
slaapzaal van een meisjespensionaat,
waar Marcelline „sterke verhalen"
vertelt Ook dat van het konijn?
Het derde verhaal, Marie, over een
vrouw, een ontvoerder, haar man en
een hond, bevat een zo onfrisse sug
gestie, dat het me niet belieft om er
nader op in te gaan.
Over het geheel genomen is de film
Borowczyks talentvol erotisch en te
vens intellectualistisch spelen met
kleur en materie en beide zeer
lichamelijk niet waardig.
DO.
Amsterdam Alfa 2, 16 jr.
Met grote regelmaat worden door Film International Japanse
films uitgebracht, hetzij nieuwe, hetzij al in het verleden
gemaakt en vertoonde films. Het lijkt een wat vermoeid
nagolven van een belangstelling, die een aantal jaren geleden
zeer groot ls geweest. Alsof er van het filmen in Japan een
vernieuwende stimulans op het Europese of westerse filmen
zou kunnen uitgaan. Dat is een vergissing geweest.
Fragment uit Les héroïnes du mal.
Het Japanse filmen is sterk nationaal
gebleven. Niet in de zin van een natio
nalisme, dat zijn apartheid hoog wil
houden en als het toppunt van cul
tuur beschouwd wil zien. Het natio
nalisme in het Japanse film is, trouw
blijven aan stijlen, die te herleiden
"Zijn tot de invloed van eeuwenoude
inheemse culturen. Dit maakt, dat je
nooit met echt onbevangen meege
voel aan Japanse films gebonden
kunt raken. Te meer niet. omdat veel
al terug wordt gegrepen op de Japan
se historie, met allerlei wederwaar
digheden van Shoguns, edelen, prin
sen en samoerai.
Afstand
Dat is ook weer het geval met de uit
1962 daterende film Sanjuro Tsubaki
van Kurosawa. In deze film neemt
Kurosawa herhaaldelijk op een luch
tige manier afstand van het traditio
nele drieste samoerai gedoe, dat je in
zoveel Japanse films aantreft. De su
per heldhaftigheid wordt net. niet ri
dicuul, maar krijgt toch wel een
knauw. Zelfs in de heroïek van de
hoofdfiguur, Sanjuro. die door een
charmante Japanse dame wordt ver
geleken met „een getrokken zwaard".
Zo flitst hij. En. zegt de dame, een
zwaard dat werkelijk imponerend is,
is bestemd om in de schede te blijven.
Sanjuro erkent dat, maar wordt door
de omstandigheden gedwongen, om
een „getrokken zwaard" te blijven.
Corruptie, verraad, heldenmoed en
Miljoenen over de gehele we
reld hebben oceanen smake
lijke tranen vergoten bij de
geraffineerde huilebalk-film
„Love Story", gebaseerd op
het veredelde Kasteel-roman-
netje van Erich Segal. Als u
het nog niet of niet meer
mocht weten: ene Oliver en
ene Jenny beleven daarin een
volmaakte liefde waardoor de
leukemie een wrede streep
trekt.
Jenny is dood maar Oliver
leeft en waarom zou Segal
daar geen profijt van trek
ken? Aangezien hij in het be
zit is van jeugd, schoonheid,
intelligentie, een onoverzien
bare hoop geld en wanhoop
(vooral op dit laatste komen
vrouwen af als vliegen op de
stroop) ligt het in de rede dat
de man wel weer eens aan het
vrijen zal raken.
In „Oliver's Story" van regisseur
John Korty gaat hij. na lange, kuist
jaren, wat zuchtend en aarzelend aan
slag. De vTOUwen aan wie men hem
wil koppelen moet hij niet, maar zijn
nog steeds zwaar gewonde hart wordt
geraakt door Marcie, een vrouw die
minstens zo mooi. intelligent en rijk
is als hij. Doch aangezien Segal het
ongelukkige einde tot zijn handels
merk heeft gemaakt moet het mis
gaan. Oliver heeft namelijk bij al het
andere ook nog een neiging tot socia
le vooruitstrevendheid en Marcie is er
niet wars van de fraai geschoeide
voet op de underdog te zetten,
vandaar.
„Oliver's Story" (met respectabele
W W.-B.
Amsterdam-Tuschinski 2.
n worden allang modieus
in misbruikt.
al spoedig blijkt dat het hier
»t om een gewone pak-de-da-
tov. ook al wordt meteen een
tkkelijke politieman ingescha-
Nee, er zitten verwrongen din-
diter, het rollen-schema wordt
n kop gezet Stoere feministen
1 misschien tot woede bewegen,
1 gefixeerde mensen zullen er
chijnlijk niet onwenniger te-
n kijken als tegen elf van de
twaalf-in-het-dozijn thrillers
i ook van psychologisch hout AMSTERDAM Omdat de geplande Schone Slaapster-produktie door financiële tekorten
door Eefje van Schalk
Planken wordt gezaagd.
producer en regisseur zo
a[ opgeven over de geheimzinnig-
a.: JJ® de plot wordt niet recht
"Ik. want een blinde weet na
fartier hoe de boel zo ongeveer
zit- Dat vormt dan ook de
3 Deid van „Windows": er zitten
huwelijks kronkels in de in-
i?.. en geen onverwachte
Si?, gen- de makers hebben
«ujnlijk gedacht dat het bizar-
[genoeg was. Ten onrechte. De
1 ebt weg, een paar bleke
bieden geen soelaas, dat de
1181 leven moet laten
iii maar je ziet het aanko-
tmfi, roemde cameraman Gor-
wuiis („Windows" is zijn regie-
weet aan een vrij onbekend
an New York in de greep van
«tater griezelig kille beel-
ontwringen. Maar gevoel voor
voor timing heeft hij niet.
zakt „Windows" langzaam
«ner als een pudding in elkaar.
W. W.-B.
voorlopig niet kan doorgaan, komt Het Nationale Ballet dit Holland Festival terug met tien
Carré-voorstellingen van Live/Life, de tweedelige produktie die vorig jaar zoveel opschudding
veroorzaakte. Voor beide balletten geldt het etiket revolutionair, maar dat begrip dekt wel
verschillende ladingen. Van Manens Live (Liszt) is baanbrekend door de unieke vondst om een
gelijktijdige videoregistratie (live) en een vooraf opgenomen studio-opname (flashback) in een
levend ballet onder te brengen.
pdsm-,
Alhambra 1, 16 jr.
Eén danseres, de superslanke Coleen
Davis, wordt tijdens haar bewegin
gen door de ogen en zeer vaste hand
van cameraman Henk van Dijk „op
genomen": zij wordt live weergege
ven op een groot scherm achter op
het podium. Hierdoor ontstaat het
effect van dubbel kijken; zowel haar
beeld als de danseres zelf vragen in
tens om aandacht. Davis gaat de uit
daging van de camera (haar eigen
beeld) aan, zelfs letterlijk loopt ze
over de cameraman heen. Wetend dat
ze niet aan zijn registratie kan ontko
men speelt ze er als het ware mee,
met haar beeld en met hem. de zwart
geklede onbekende registrator.
Het verhalende element in dit ballet
komt door de entree van een danser.
Henny Jurriëns, die het toneel over
steekt en verdwijnt. Zij volgt hem en
in de hal van Carré dansen zij een
door de camera geregistreerd, agres
sief geladen duet (voor het publiek op
het scherm te volgen), waarbij de
architectonische kenmerken van die
ruimte op zo'n sublieme manier zijn
verwerkt dat de pilaren, schuifdeuren
en spiegels een dramatische functie
krijgen.
Schitterend gevecht
Terug in de zaal duwt Davis haar
hand voor de camera, alsof ze zichzelf
wil wegvagen en wat de zaal te zien
krijgt is een flashback, waarin haar
herinneringen aan een studio-dansge-
vecht in beeld komen. Een schitte
rend gevecht in de stilte van bonken
de voeten, klossende spitzen en hij
gende ademhaling. De vrouw wordt
op haar rug met de armen tegen de
vloer gedwongen en het enige dat zij
in de onderdrukking nog kan doen, is Jurriëns door zijn bescheiden opstel-
haar hoofd afwenden. De danser linS maar intense aanwezigheid en
staat op, incasseert een klap en loopt Van Dijk door zijn ongeloofwaardige
woedend weg. Deze flashback maakt soepele camerabediening.
duidelijk wat er live met de twee
mensen aan de hand is. Dót is het
geniale van dit ballet, waarin het ver
leden concreet en levend wordt ge
maakt door de combinatie van beeld
en beweging. Langzaam loopt Davis,
als haar verleden weg vaagt, met de
registrerende camera achter haar aan
naar buiten, om als een schim achter
de hoge brug te verdwijnen. Een sterk
beeld, van een vrouw die zichzelf kan
redden.
Het ballet is duidelijk gebonden aan
de uitvoerenden, die net als vorig jaar
grote bewondering afdwingen. Davis
door haar haarscherpe balleUijf. open
cameragezicht en stalen zenuwen.
Minder plezierig is het terugzien van
Life, het twee uur durende spektakel
van Van Dantzig en Van Schayk voor
het hele gezelschap. De 22 delen zijn
onder te brengen in drie hoofdmoten:
de jeugd (revolte), de volwassenwor
ding (zoeken van idealen) en het ou
der worden, met het besef dat het
leven niet meer is dan een eenzaam
avontuur. In vergelijk met de produk
tie van vorig Jaar zijn er in opzet en
inhoud weinig verschillen te ontdek
ken. Pas in het laatste kwartier komt
de verandering: bleef de hoofdfiguur
zich vroeger tot het bittere einde ver
zetten, zelfs in de folterkamers, dit
jaar laat hij zich geleidelijk alle idea
ler^ van opstand tegen vervuiling, on
slimheid spelen weer een essentiële
rol in het verhaal. Een kamerheer van
de keizer weet, dat er in zijn clan
verschrikkelijk corrupte handelingen
worden gepleegd. Onder toezicht van
de politiechef van zijn streek. Kikui.
Een neef van hem verdenkt zijn oom
van de corruptieve handelingen en
deelt Kikui zijn vermoedens mee. Hij
vertelt dat in een vergadering aan
zijn vrienden en wordt daarbij af ge-,
luisterd door de verborgen zittende
samoerai Sanjuro. Die geeft een gees
tige uitleg aan zijn vermoeden, dat de
oom-kamerheer oprecht is en Kikui-
no een schurk is. want de een is lelijk
(heeft een paardegezicht dat langer is
dan een paardehoofd), de ander is
knap van uiterlijk. Langs de gebrui
kelijke weg van list en geweld worden
de zaken opgelost.
Exotisch
Het is geen sterke film van Kurosa
wa. al heeft zij door het (voor ons)
exotische wel een bepaalde aantrek
kelijkheid. Sanjuro is geen „heldenfi
guur" als in onze cultuur een Don
Quichot. maar zowel door hem zelf
als door de twee in de film ten tonele
gevoerde vrouwen (echtgenote en
dochter van de kamerheer) wordt er
aan zijn heroïek geknabbeld.
Daarom is het niet onamusant om
naar de film te kijken.
DO.
Amsterdam Kriterion, 16 j.
hoofdrollen van Ryan O'Neal en Can-
dice Bergen) deelt met vele vervolg-
boeken en -films een zekere bleek
heid: „Love Story" kon je aanbidden
of verfoeien, een tussenweg was er
niet, „Oliver's Story" beweegt zich
over het middenpad en zal dus waar
schijnlijk noch een tranen- noch een
kassa-trekker worden. Hoewel het
link is je op dat gebied aan voorspel
lingen te wagen: de smaak van het
grote publiek is een raadselachtig
fenomeen.
Fragment uit Live van Hans van Manen en op muziek van Franz
Liszt. Live is het eerste deel van de Live/Life dat dit jaar weer op
het programma in het Holland Festival staat. Op de foto Coleen
Davis en Henny Jurriëns.
Foto Jorge Fmtauros
recht en ongelijkheid ontnemen.
De jongen ziet de dansende tijger in
zich zelf sterven en hoewel hij nog op
het schoolbord schreef dat conforme
ren gelijk is aan creperen, laat hij dat
wel met zich gebeuren. Zijn persoon
lijkheid wordt door de maatschappij
kapot gemaakt. Van Dantzig en Van
Schayk zijn er dus nog pessimisti
scher op geworden.
Dezelfde verwijten die zij vorig jaar
over hun Life kregen, blijven gelden:
het is erg lang. heeft geen climax en
laat een uiterst naïeve kijk op de
wereldproblemen zien. Clichés wor
den gebruikt om het essentiële aan te
geven. Dat roept wrange bijsmaken
op en het beeld van AJC van de jaren
tachtig, met alle beslist eerlijke en
oprechte bedoelingen van Van Dant
zig en Van Schayk.
Manhattan De nieuwste film van
Woody Allen, een ode in zwart-wit
aan zijn geliefde stad New York. De
gehele week in Rivoli. Heerlen en City
2, Roosendaal.
The Godfather deel I! Vervolg van de
kroniek van een Mafia-familie, ver
rassend sociaal en politiek geënga
geerd. geregisseerd door Francis
Ford CN Odeon 2. Den Haag
Die dritte Generation Rainer Wemer
Fassbinder veegt in een barokke film
de vloer aan met de Duitse revolutio
nairen van de derde generatie en met
de maatschappij die hen voortbracht.
De gehele week in Cinecenter. Am
sterdam
In einem Jahr mit dreizehn Monden
Navrante film vol gefrustreerde men
senliefde van Rainer Werner Fassbin
der. 13 juni Filmhuls Arnhem.
Les demoiselles de Wilko Prachtige.
Tsjechow-achtige film van de Pool
Andreej Wajda. 14 en 15 juni Film
huis Breda.
Chiedo Asilo De nieuwste film van de
Italiaan Marco Ferreri. vol kinderen
en een anarchistisch levensgevoel. 13,
14 en 15 jiini Filmhuis Nijmegen.
Die Blrchtrommel Film van Volker
Schlöndorff naar het boek van Gün-
ter Grass met een unieke bijdrage
van de kleine trommelaar David Ben-
nent. De gehele week in City 6. Am
sterdam; Luxor. Haarlem: Bijou. Hil
versum: Studio. Delft; Euro 8. Den
Bosch; Royal. Echt: City. Delfzijl:
Royal. Roermond: Tivoli 1. Apel
doorn. Koning van Engeland. Hulst;
Centraal. Helmond; City. IJmuiden.
Royal, Weert
Prepares vos mouehoirs Bijzonder
amusante komische Frane satire van
Bertrand Blier met prachtige rollen
van Gérard Depardieu en Patrick De-
waere De gehele week in Studio. Lei
den en Camera. Den Haag.
David Zachtmoedige en Intrigerende
film van Peter LUienthal over een
toevallige overlevende van de nazisti
sche joden-vervolging. De gehele
week in Camera, Den Haag.
Ten Aardige komedie van Blake Ed
wards over de perikelen met een plas
tic droommeisje. niet zonder morele
en maatschappelijke vegen uit de
pan De gehele week in City 3 en
Tuschinski 4. Amsterdam. Cineac 2.
Den Haag; Lumière 4. Rotterdam;
Luxe. Arnhem. City 3. Groningen:
Rembrandt 3, Utrecht. Koning van
Engeland. Hulst; Centrum 2. Nijme
gen; Victoria 2. Hoorn. Harmonie. Til
burg. Roxy, Bergen aan Zee; Luxor 1.
Beverwijk.