Postbank mag geen Postbank heten
r
'Bedrijven vragen om krediet'
per breintrein naar je werk
Trouw Commentaar
Meningsverschil binnen kabinet over vorm
Post'-bank
an der Stoel naar Brussel
Politie spant
proefproces
aan om scanner
Commercieel directeur RPS/Postgiro Verkoren:
FNV-bestuurder zet bij
PvdA-program vraagtekens
Franse piloot met
Rus de ruimte in
schetsen
onbegrijpelijk
IDERDAG 12 JUNI 1980
BINNENLAND
TROUW/KWARTET H S 5
fecht was Amsterdams burgemees-
polak gisteren ingenomen met de
>ning van het nieuwe hoofdkantoor
dc Postgiro en Rijkspostspaarbank
15) in 's lands hoofdstad. Want laat
jeen twijfel over bestaan: dit hoofd-
üoor behoort in het financiële cen-
A van ons land. En dat is Amster-
n van oudsher en het moet dat ook
ven. Dat is in het belang van deze
I altijd riante stad en in het belang
de mensen die in het nieuwe
ifdkantoor werken.
1$ ook een landsbelang, want door
I Amsterdam een nog sterker finan-
;l centrum te maken, kan men ge-
ikeltjker en doelmatiger concurre-
fiegen Londen, Parijs en Frankfurt
I slechts drie buitenlandse financië-
Lntra te noemen).
Litralisatie moet altijd worden
Kejuicht. maar het moet niet ten
fee van de slagvaardigheid gaan.
Erom is Amsterdam als vcstigings-
is in dit geval te prefereren boven
riese hoofdstad
Amsterdam als het financiële cen-
van ons land wordt gezien, kan
ook afleiden uit het feit dat met
de laatste jaren tal van buiten-
banken hier een kantoor heb-.,
geopend
|n ander verheugend feit is dat Post
en RPS gisteren van de staatsse-
^taris van verkeer en waterstaat ver
hebben gekregen om beperkte be-
ijfskttdieten te verstrekken.
ui Be vreugde wordt evenwel getem-
H: jrrd omdat niet duidelijk uit de verf
wam in hoeverre deze beperking tij-
u-.éebjk is. Is het de bedoeling dat de
1 beperking van de bedrijfskredieten op
termijn wordt afgeschaft, zodat de gro
te banken (ABN. AMRO en RABO
verrichten ongeveer zestig procent van
de bankactivitciten) hun voorsprong
en riantere positie over enige tijd zien
verdwijnen? Als dat de bedoeling van
de beperking is, kunnen wij er voorlo
pig vrede mee hebben. Duidelijk moet
echter worden dat er na enige tijd
sprake moet zijn van een volwaardige
concurrentie tussen genoemde instel
lingen.
Nog altijd worden in de banksector,
ook in ons land en zeker in vergelijking
met andere bedrijfstakken, meer dan
aantrekkelijke rendementen verkre
gen. Het valt niet in te zien waarom de
nieuwe overheidsinstelling, die uite
raard als een particuliere onderneming
moet worden beheerd, binnen deze
bedrijfstak niet als een volwaardige
partner mag opereren.
Een nog steeds niet opgeloste vraag is,
of de Postbank al mogen wij deze
instelling (nog) niet zo noemen van de
staatssecretaris onder het departe
ment van verkeer en waterstaat of
onder financiën moet vallen. Blijkbaar
is dit voor politiek Den Haag een
zwaarwichtige zaak. Voor niet-inge-
wijden lijkt het echter een wat over
trokken probleem.
Het is naar onze mening niet voor
betwisting vatbaar, dat het ministerie,
van financiën als de enige aandeelhou
der van deze instelling behoort te fun
geren. Bij het ministerie van verkeer
en waterstaat zou men elke financiële
instelling allang als een vreemde eend
in de bijt moeten beschouwen.
Door toch aan de positie van verkeer
en waterstaat vast te houden wekt de
staatssecretaris de indruk dat zij te
zwaar tilt aan ambtelijk prestige. En
dat is niet verstandig.
leden van de Europese Commissie
dagelijks bestuur van de Europese
neenschappen) zijn boven-natio-
).ii j; vertegenwoordigen dus niet het
van herkomst in het EG-bestuur.
gjjondanks het nationale bloed
ni ipi zo dikwijls waar het niet zou
r? gen gaan hechten heel wat lan-
(a grote waarde aan de bezetting
r landgenoten van bepaalde porte-
lles binnen de commissie. Neder-
151 bijvoorbeeld heeft al enige tijd
oog laten vallen op de functie van
Jreitter van de commissie. Nog
ng >iv heeft een Nederlander (met uit-
'^ktehngvan Mansholt, die een blau-
maandag is ingevallen) op deze
i*osi zijn land eer en prestige mogen
Redenen en dus zijn Van Agt en Van
der Klaauw op zoek gegaan naar een
geschikte Nederlander, die verder ook
i m Europese ogen nog in de termen van
jfcfraamheid en dergelijke kan
(Is wij het goed begrepen hebben
wam met zulke dingen komt de rege-
ig met rechtstreeks voor de draad)
aan zulke mensen wel, maar heb-
zij het laten afweten. Het voorzit-
schap van de EG-commissie zal Ne-
dit keer voorbij gaan een
iclusie, die zich des te duidelijker
e iringt nu België in de persoon van
i Tindemans met zo'n bekwame
rzitterskandidaat is gekomen.
kandidatuur van Tindemans heeft
nties voor Nederland. Er be-
t namelijk ook zo'n beetje een
w iraak tussen de drie Benelux-lan-
dat zij onderling zorg zullen dra
dat de drie grote politiek-maat-
ppelijke stromingen (christen-de-
fl ratie. socialisme en liberalisme) in
f EG-commissie vertegenwoordigd
J tn zijn.
nans is christen-democraat:
door Anita Löwenhardt
AMSTERDAM Postgiro en Rijkspostspaarbank (RPS)
gaan hoe langer hoe meer als (post)bank functioneren, maar
„Postbank" mogen zij zich nog niet noemen. Staatssecretaris
Smit-Kroes van verkeer en waterstaat zal overigens met haar
eigen partij, de WD, nog een harde noot te kraken hebben nu
zij gisteren het groene licht aan deze instellingen heeft gege
ven tot het verstrekken van beperkte bedrijfskredieten.
Gaston Thorn, de kandidaat van
Luxemburg, is liberaal: volgens de lo
gica van de oude afspraak zou Neder
land dan een socialist moeten leveren.
Naar verluidt echter hebben de libera
len in het kabinet-Van Agt al bij
voorbaat laten weten dat er met hen
over een socialistische kandidaat voor
Brussel niet te praten valt.
Een vervelende toestand, die echter
naar onze mening een goede oplossing
niet mag blokkeren. Vastgesteld moet
worden dat België met Tindemans één
van de beste kandidaten noemt, die
Europa zich voor het voorzitterschap
kan wensen. Blijft dus de conclusie dat
Nederland met Luxemburg tot over
eenstemming moet komen over wie
een liberaal en wie een socialist naar
voren brengt.
Het zou kortzichtig zijn van de chris
ten-democratisch/liberale coalitie in
Nederland bij voorbaat voor Neder
land een socialistische kandidatuur on
mogelijk te maken; temeer daar
Luxemburg met Gaston Thorn ook
een zwaargewicht naar voren brengt en
het in socialistische kringen in Neder
land niet ontbreekt aan bestuurlijk
talent.
Het is bepaald geen ongerijmde toe
stand om, nu de heren Biesheuvel en
Zijlstra hebben laten afweten voor het
voorzitterschap in Brussel, de kandida
tuur te stellen van een man als oud-
minister Max van der Stoel voor een
belangrijke politieke portefeuille in de
EG-commissie. Zijn prestige in het
buitenland is groot genoeg om ons land
daar indirect nog een beetje in te laten
delen. Dat is niet de bedoeling van de
Brusselse benoemingen, maar op een of
andere manier schijnen de landen er
toch niet om heen te kunnen. Daarom
is Van der Stoel een goede keus; ook
voor het kabinet-Van Agt.
Met name de WD was hiertegen, uit
angst voor de concurrentiepositie die
de Postbank dan zou kunnen gaan
vervullen ten opzichte van de com
merciële banken.
Juist die concurrentiebevordering
was een essentieel punt voor oud-
minister van financiën Duisenberg,
de geestelijke vader van de Post
bank. In zijn visie was de Postbank
de omvorming van de Postgiro en
RPS tot een bank met een volledig
dienstenpakket. Dus alle vormen van
dienstverlening die de commerciële
banken ook hebben.
Duisenberg had daarmee een tweele
dig doel voor ogen: naast de concur
rentiebevordering. de zekerheid dat
Postgiro en RPS werden versterkt en
uitgebouwd. Verder vond Duisenberg
dat de Postbank los moest staan van
de PTT en dus niet moest vallen
onder de verantwoordelijkheid van
het ministerie van verkeer en water
staat, maar onder die van het minis
terie van financiën.
Het definitieve wetsontwerp werd, na
vier jaar studie, door Duisenberg in
1977 aan de Tweede Kamer aangebo
den, op het moment dat deze minis
ter, door de val van het kabinet-Den
Uyl, demissionair was.
Al spoedig bleek dat het kabinet-Van
Agt allerminst gelukkig was met het
wetsontwerp. Deze regering liep dan
ook steeds om de hete (postbank)brij
heen en tot op de dag van vandaag
heeft het kabinet geen definitieve be
slissing over het wetsontwerp
genomen.
Andriessen
Het voornaamste punt van onenig
heid binnen het kabinet schijnt te
zijn onder welk ministerie de Post
bank moet ressorteren: verkeer en
waterstaat (waar de PTT onder valt)
of financiën. De inmiddels afgetreden
minister Andriessen van financiën
wilde, evenals zijn voorganger Dui
senberg, dat de Postbank onder zijn
departement zou vallen. Staatssecre
taris Smit-Kroes, die de PTT in haar
portefeuille heeft, schijnt echter van
geen wijken te weten en of Andries-
sens opvolger Van der Stee even
standvastig is als zijn voorganger,
moeten we afwachten.
Mevrouw Smit-Kroes zei gisteren
overigens duidelijk dat Van der Stee
APELDOORN (ANP) De politie in
Apeldoorn heeft in overleg met het
openbaar ministerie in Zutphen on
langs proces-verbaal opgemaakt te
gen een man, die met een „scanner"
de politieradio afluistert. De politie
wil hiermee een proefproces beginnen
bij de rechtbank in Zutphen.
Volgens inspecteur mr. G. Blonk van
de Apeldoornse politie is het luiste
ren met een scanner (een apparaat,
dat snel verschillende frequenties
van de politieradio aftast) naar poli
tieberichten in strijd met artikel 139
van het wetboek van strafrecht. Dit
artikel beschermt de persoonlijke le
venssfeer van burgers. Volgens mr.
Blonk gaan er vaak vertrouwelijke
en/of persoonlijke berichten over de
politieradio.
Het is voor zover bekend de eerste
keer, dat in ons land een proces om de
scanner gevoerd wordt. De zaak zal
worden behandeld door officier van
justitie mr. L. Montijn in Zutphen. De
geverbaliseerde scanner-bezitter is
een inwoner van Apeldoorn. Hij had
het apparaat thuis staan.
en zij net wel volstrekt eens zijn over
het uitbouwen van de PTT-gelddien-
sten (Postgiro en RPS) en over het
schrappen van het concurrentie-ele-
ment uit het wetsontwerp.
Zoals gezegd draait de Postbank ei
genlijk al. ondanks het uitblijven van
een (gewijzigd) wetsontwerp. Eerste
aanzet hiertoe was de integratie van
Postgiro en RPS en de fusie met de
Amsterdamse gemeentegiro per 1 ja
nuari 1979. Een aantal van de toe
komstige taken van een postbank
had de RPS al ter hand genomen. Zo
worden sinds 1974 hypotheken ver
strekt en sinds 1977 ook persoonlijke
leningen. Wat de geïntegreerde instel
lingen nog node misten was het kun
nen verstrekken van bedrijfskredie
ten, maar ook dat zal dus binnenkort
gaan gebeuren. In welke vorm en of
daar een maximumgrens aan verbon
den zal worden is nog niet duidelijk,
maar in ieder geval mogen bedrijven
in de toekomstjood" staan, wat het
voor bedrijven aantrekkelijker zal
maken hun financiën door deze in
stellingen te laten beheren.
Bedrijfsrekeningen of niet, een feit is
dat RPS en Postgiro het in de parti
culiere sector best doen. Zij beschik
ken nu over de helft van alle salarisre
keningen, namelijk vier en een half
miljoen. Hetzelfde aantal houders
van een salarisrekening is gespreid
over alle andere banken samen. Par
ticulieren die giraal sparen zitten
voor vijftien procent bij RPS en Post
giro, alsmede zeven procent van alle
hypotheken.
Mogelijkheden genoeg dus, al mogen
we het geen Postbank noemen. Maar
daarover en over de concurrentie
gaat het politieke geharrewar niet
alleen, want sinds een aantal maan
den is er ook nog onenigheid over de
vestigingsplaats van de Postbank.
Toen in 1975 de onderhandelingen
tussen de regering en de gemeente
Amsterdam begonnen over de fusie
tussen RPS/Postgiro en de Gemeen
tegiro, liet de gemeente er geen twij
fel over bestaan dat het hoofdkan
toor van deze diensten in Amsterdam
moest komen. Burgemeester Polak
herinnerde daar gisteren nog expli
ciet aan. Hiermee wilde het stadsbe
stuur vooral de werkgelegenheid van
zo'n drieduizend mensen veilig
stellen.
Dat het hoofdkantoor van de PTT-
gelddiensten in Amsterdam zou ko
men werd ook nadrukkelijk opgeno
men in het contract dat namens de
regering werd ondertekend door de
directeur-generaal van de PTT-geld-
diensten en door de gemeente Am
sterdam. Dat daar niet bij stond dat
daarmee ook de Postbank in Amster
dam zou komen, ligt voor de hand
want die bestond toen nog niet en
bestaat dus nog steeds niet.
Iedereen, vooral de betrokkenen,
ging er dus van uit dat de Postbank,
zo die er kwam, in Amsterdam zijn
zetel zou hebben, tot minister-presi
dent Van Agt onlangs liet doorsche
meren dat hij erover dacht de Post
bank in Leeuwarden te vestigen. Een
gedachte die hem ongetwijfeld inge
geven was door de moeilijkheden in
het noorden van het land. Enkele
provinciale en lokale bestuurders
daar voelden zich namelijk zo ten
achter gesteld bij de rest van Neder
land, dat ze in staking gingen. Een
tegemoetkoming aan hun eisen voor
meer werkgelegenheid lag toen voor
de hand en dat zal ook wel de reden
zijn geweest voor Van Agt's idee.
De inmiddels oud-wethouder van fi
nanciën van Amsterdam, Wim Sinni-
ge, reageerde op het bericht daarover
in deze krant met: „Dat kan helemaal
niet, dat is contractbreuk". En giste
ren zei Amsterdams burgemeester
Polak dat „de regering dat niet kan
maken". Staatssecretaris Smit-Kroes
zei in bedekte termen dat zij het daar
wel mee eens is en ook zij haalde
hiervoor het fusiecontract aan. Of
haar medebewindslieden in het kabi
net en met name premier Van Agt en
minister Van der Stee het met haar
eens zijn, ligt in de schoot van de
toekomst verborgen.
Drs H. K. Verkoren, directeur van het directoraat commerciële zaken van RPS en Postgiro.
Foto: Erwin V
AMSTERDAM Tot directeur
van het directoraat Commerciële
Zaken van Postgiro en Rijkspost
spaarbank werd onlangs benoemd
drs. H. K. Verkoren. Bij het minis
terie van financiën was hij onder
meer betrokken bij de wetsvoor-
bereiding voor de Postbank. Later
werd hij, eenmaal werkzaam bij
de gemeente Amsterdam, secreta
ris van de werkgroep die de onder
handelingen voerde voor de inte
gratie van de gemeentegiro met de
postgiro. Bijna twee jaar geleden
trad hij in dienst bij RPS en Post
giro. Met hem hadden we het over
de mogelijkheden die deze twee
instellingen nu al wel of niet heb
ben om als (post)bank te kunnen
functioneren.
Verkoren stelt dat RPS en Postgi
ro nu al een aantal goede moge
lijkheden hebben op het gebied
van dienstverlening aan particu
lieren: postgirorekeningen, vele
spaarmogelijkheden en krediet
vormen als hypotheken en per
soonlijke leningen."
Maar wat onderscheidt de huidige
instellingen dan nog van de Post
bank. met andere woorden wat
missen die nog om een echte Post
bank te worden?
„Naar de particuliere klanten
toe," stelt Verkoren, „missen wij
nog een aantal faciliteiten waar
men wel behoefte aan heeft, zoals
bepaalde vereekeringen, buiten
lands geld, deposito's en effecten
bemiddeling. Bij de andere ban
ken kan dat allemaal wel. Als bij
voorbeeld iemand met vakantie
gaat en een bank binnenstapt,
kan hij daar buitenlands geld krij
gen. Een reis boeken en meteen
een reisverzekering afsluiten."
Een ander probleem voor Postgiro
en RPS vormen de bedrijfskredie
ten. Verkoren: „Deze kunnen we
niet verstrekken, terwijl vele be
drijven, die wel via een postreke
ning betalen, voortdurend aan
dringen om af en toe „rood" te
mogen staan, met andere woorden
een bedrijfskrediet willen. Het is
gewoon een spontane ontwikke
ling dat wij uitbreiden naar het
bedrijfsleven. De vraag is er. Dan
circuleert er ook meer geld en heb
ben wij meer ruimte en beleg
gingsmogelijkheden."
Directeur-generaal Leenman van
de PTT heeft vorige week gezegd
dat. nu er nog steeds geen beslis
sing over de Postbank genomen is,
hij vindt dat de mogelijkheden
van Postgiro en RPS moeten wor
den uitgebreid. Betekent dat vol
gens Verkoren dat alle net door
hem genoemde gewenste facilitei
ten er nu ook komen?
„De uitspraken van de heer Leen
man," antwoordt Verkoren, „zou
den inderdaad kunnen betekenen
dat wij een aantal zaken, die we al
een tijdje voorbereiden, nu ter
hand kunnen nemen."
Om voorbeelden gevraagd zegt
hij: „Daarover moeten wij nog
met de ministeries overleggen,
maar daarbij ligt onze grootste
prioriteit bij de verbetering van
onze faciliteiten voor onze zakelij
ke relaties." Dan rijst toch de
vraag of de Postbank niet min of
meer al gaat draaien, nog voor dat
die er is.
Verkoren: „Een geleidelijk proes
richting Postbank is in feite zes
jaar geleden al gestart toen wij
begonnen met hypotheken en per
soonlijke leningen en vervolgens
Postgiro en RPS samen in één
organisatie gingen. Verdere uit
breiding van de dienstverlening
betekent dat dit proces richting
Postbank wordt voortgezet."
U gaat er dus vanuit dat de Post
bank er uiteindelijk toch komt?
„Ja," zegt Verkoren, „maar de
vorm waarin moet nog door het
parlement worden vastgelegd".
Dan tot slot de vraag of de officië
le opening gisteren van het hoofd
kantoor aan de Amsterdamse
Haarlemmerweg een demonstra
tie was voor het vestigen van de
Postbank op die plek. Verkoren:
„We wilden laten zien dat we er nu
al zijn, mede omdat een heleboel
mensen nog niet weten dat de
RPS en de Postgiro samen zijn.
En ook om te laten zien dat het
hoofdkantoor van deze twee in
stellingen in Amsterdam zit. Maar
als mensen zich nu afvragen, hoe
staat het nu met de Postgirobank,
nu het hoofdkantoor er al is. dan
kan ik ze geen ongelijk geven."
gen veilig te stellen.
Volgens Drabbe zijn het vooral de
inkomens tussen 35 en 50 duizend
gulden die forse stappen terug doen.
Over de koopkrachtgarantie voor de
minimuminkomens zei Drabbe dat
deze onder de huidige economische
omstandigheden overeind moet blij
ven. In het PvdA-program wordt de
koopkracht voor deze inkomens
groep niet gegarandeerd.
UTRECHT (ANP) FNV-bestuurder
Frans Drabbe twijfelt aan de wense
lijkheid en haalbaarheid van de plan
nen van de PvdA inzake de inko
mensherverdeling. In een reactie op
het ontwerp-verkiezingsprogramma
van de PvdA zei Drabbe de plannen
zeer vergaand te vinden. Volgens het
ontwerpprogramma moeten werkne
mers vanaf modaal naar draagkracht
inleveren om zodoende de werkgele
genheid en de collectieve voorzienin-
PARIJS (Reuter) Twee piloten van
de Franse luchtmacht zijn gisteren
aangewezen als kandidaten voor een
gezamenlijke ruimtevlucht met een
Rus in 1982. Jean-Loup Chrétien (41).
en Patrick Baudry (34) bleven over
uit een totaal van 430 vrijwilligers.-
onder wie 26 vrouwen. Ze gaan in
september voor opleiding naar
Moskou.
De gezamenlijke ruimtevlucht werd
vorig jaar door president Breznjew
voorgesteld tijdens besprekingen
met president Giscard d'Estaing in
Moskou. Tot nog toe hebben alleen
vijf Oost-Europeanen als beman
ningslid in Russische ruimtevaartui-
gen meegevlogen.
„Braintrains" worden ze in Enge
land genoemd, en de „brein-
trein". waarover het feministisch
maandblad Opzij in het juni-
nummer schrijft, is een weliswaar
voor de hand liggende, maar toch
leuke vertaling voor deze rijden
de „forensen studieclub". Want
dat is de officiële naam voor de
wagons waarin groepjes van vier
tot acht mensen die elke dag zo'n
twee uur in de trein naar Londen
en weer terug moeten om op hun
werk te komen, hun reistijd twee
maal per week nuttig maken
door samen te studeren op wat
dan ook; als het maar iets is waar
de hele groep in geïnteresseerd is.
Sinds die eerste breintrein bijna
drie jaar geleden begon te rijden,
zijn er al zestien bij gekomen.
Geen hele treinen, maar steeds
de laatste wagon. Hoewel de Brit
se spoorwegen daar wel eens een
biljet met „gereserveerd voor de
studieclub" opplakken, hebben
de leden van zo'n club wettelijk
gezien geen been om op te staan;
ze hebben niet het recht om
plaatsen voor de club te reserve
ren. Iedereen mag dus in die les-
wagon, en als het druk is en
dat is het meestal in de spits
kunnen leerlingen en lera(a)r(es)
elkaar soms nauwelijks terugvin
den. Vandaar ook dat de „klas
sen" niet groter kunnen worden
dan vier tot hoogstens acht stu
denten; de leraar kan hen in een
volle coupé toch vaak al moeilijk
beschreeuwen.
In Amerika en Zweden hebben ze
ook zoiets, maar die lessen zijn
voor speciale groepjes en erg
duur. In Engeland is alles gratis,
en iedereen, jong of oud, voorop
leiding of niet, kan er aan mee
doen. Het lerarenkorps komt ook
uit de reizigers voort en geeft
gratis les. Dat is trouwens een
voorwaarde van het Mutual Aid
Centre dat een kleine subsidie
verstrekt en een organisatie is
waar alles om elkaar helpen
draait. Die organisatie was ook
Pamela Le Pelley behulpzaam bij
het opzetten van de treinlessen.
Mevrouw Le Pelley, een Engelse
antropologe, kwam op het idee
toen ze na jarenlang verblijf in
het buitenland in Engeland te
rugkwam. Ze begon met een en
quête onder treinreizigers die
minstens een uur onderweg wa
ren. Die uit de tweede klas bleken
veel meer belangstelling te heb
ben dan uit de eerste klas.
Haar voornaamste doel. vertelt
ze in Opzij, is om mensen met
dezelfde interesse bij elkaar te
brengen. „Of dét nu Franse con
versatie of breien is, doet er ei
genlijk niet zoveel toe. Wat ook
erg belangrijk is, is dat mensen
van heel verschillende achter
grond en leeftijd samen aan die
cursussen deelnemen. Mensen
die misschien al jaren zwijgend
tegenover elkaar gezeten hebben,
ontdekken nu gemeenschappelij
ke interessen". De cursussen va
riëren van bridgen tot politieke
economie, Franse conversatie en
Duits, tuinieren, internationale
betrekkingen en antiek. Dat kan
zelfs tot buiten de trein door
gaan. Zo heeft de antiekklas al
eens een uitstapje naar een mu
seum gemaakt en gaat de Duitse
conversatieklas een paar dagen
naar Duitsland. De Franse klas
werkt met een leerboek „Frans
voor zakenmensen", en maakt
ook huiswerk. Onder de cursisten
zijn een dierenarts, een vliegtuig
inspecteur, een vrouwelijke
bankbediende en een man die in
de scheepsbouw werkt.
Mevrouw Le Pelley heeft alweer
mogelijkheden voor nieuwe
breintreinen op haar lijstje staan.
En ze denkt over opleidingen
voor een diploma. Daarmee zou
wel de hele opzet moeten veran
deren, want daar heb je bevoegde
leraren voor nodig. En één ding
staat vast: het mag geen com
merciële instelling worden.
DE WERKNEMER* AcR.
UJiSWs HIEJvJ ,alr Jqukau\Lkt wetr(WK
V/EKRO-TTE-oo&o PATJE HEX piT t£vEA/
NIET (VAAR Pt KAN/ M AKEAi
Een van de „schetsen uit het
bedrijfsleven" zoals die met gro
te regelmaat in Het Parool ver
schenen zijn. Deze gebundelde
tekeningen van Peter van Straa-
ten werden ons in een bruin kaft
je toegestuurd door de Konink
lijke Olland Industrie- en Han
delmaatschappij die het bundel
tje gisteren bij de opening van
de naar Nieuwegein verhuisde
fabriek aan de gasten uitdeelde.
„Een boek vol nieuwe gein" vol
gens dat bruine kaft, en dat is
ook zo, maar een nieuw boek is
het niet, en evenmin speciaal
voor die verhuizing gemaakt.
Een paar maanden geleden heeft
Van Gennep in Amsterdam het
uitgegeven onder de titel „Ken
je niet 's met ze prate?", maar
dan met een mooi, mosterdkleu-
rig omslagje en een schets van
twee directeuren er op. Dat om
slag zit nu onder het bruine kaft
verstopt, maar het is nog steeds
de originele uitgave die voor
12,90 in de boekwinkel te koop
is.
Dat iemand zijn bril verliest, het
is voor te stellen. Dat in één (be
zoek-)seizoen in totaal 487 men
sen hun bril vergeten, allé. Dat
iemand in een groot reservaat als
het Yosemite National Park in
Californië een oude auto achter
laat, je kunt het nog begrijpen.
Net als die 109 schoenen. 4 prui
ken, 16 toupetjes. 36 hondenhals
banden. 342 poederdozen, 4028
lippenstiften en 10688 kammen,
om maar wat te noemen uit de
indrukwekkend lange lijst van
gevonden voorwerpen die dat
park in Californië als oogst van
één seizoen heeft genoteerd. Met
een beetje fantasie is wel te vat-
ten dat je zulk soort dingen na
een Langen dag op zo'n groot ter
rein vergeet in je tas te stoppen,
aan je voeten of op je hoofd te
doen. hoewel vaak wel onbegrij
pelijk is dat de eigenaars er nooit
meer naar informeren. Maar wat
er verder op die lijst staat slaat
alles. Ze vonden in dat park on-
der andere ook twee knielbank-
jes met kussens, een benzine-dis-
tributieboekje uit de Tweede We
reldoorlog, acht vlaggen waaron
der de voormalige nationale vlag
van Litauen. twee t.v.-toestellen.
vijf cassetterecorders. vier
schrijfmachines, een filmprojec
tor met draaiklare film („de klei
ne vos op de spoel, en zelfs een
hele badkuip. Als klap op de
vuurpijl vermeldt de lijst ook nog
zes menselijke geraamten of de
len daarvan. (Uit het rijdschrift
Arris)