*3 «r «s- a ■tonderdjarige VU borrelt van ideeën Noordwijk: succes van collectief oor informatie patiënt is lieer nodig dan bijsluiter hristelijke universiteit kan zinvol zijn en belangrijk als het medicijn zelf Jan Willem Bogers: automatismen Marken wint Trouw-cup Sjoerd Boot naar Telstar Loting TROUW/KWARTET HHEggrr- ^ÉÉgG Prof. dr. E. Schuurman Prof. dr. H. Berkhof Staatssecretaris K. de Jong Ozn dr. H. M. de Lange Prof. dr. H. R. Wijngaarden Piet Hagen itelijke wetenschap is (waarschijnlijk) onmogelijk, maar een chris- ke universiteit kan best zinvol zijn. Zo ligt de zaak er ongeveer bij in jaar waarin de Vrije Universiteit haar (eerste) eeuwfeest viert. unt het gek vinden dat een instelling als U na honderd jaar nog altijd tobt over en van geloof en wetenschap. Maar tn chien ligt daar juist de kracht van deze indere universiteit. Het feit dat zij tel- opnieuw haar bestaansrecht moet maken, bewijst immers dat de dood ir(l niet in de pot is. !J zal zeker blijken op 4 juni, wanneer een V( Iedag wordt gehouden over de doelstel en het functioneren van de VU onder de „VU tussen twee VU-ren." Die twee 0 n zijn dan: wetenschap en samenle- Ter voorbereiding van dit congres is dikke (330 pagina's), maar lezenswaar- studiemap verschenen, waarin 45 pro- iten van binnen en buiten de VU hun _Jng ten beste geven. ■|is niet makkelijk zoveel interessante agen in één artikel samen te vatten neer wil weten doet er goed aan zelf de hejresmap te bestellen bij de dienst Pers Itj oorlichting van de VU (postbus 7161, -h terdam) of op z'n minst het laatste 1U, mer te kopen van het VU-Magazine, rijftien pagina's citaten bij elkaar heeft rokkeld. raag waarin het christelijke karakter le VU herkenbaar is, heeft veel kanten, voorbereidingscommissie heeft daar hoofdthema's uitgepikt: de christelij- listening en de betekenis van het lijk onderwijs in de samenleving. Be- een lange reeks beschouwingen heeft >zet ook een lijst van niet minder dan leidsaanbevelingen opgeleverd. trhouding Ais?en geloof en wetenschap is het centrale probleem voor een christelij ke universiteit. Voor de stichter van de VU, dr. Abraham Kuyper, lag de zaak nog een voudig: hij wilde een universiteit die vrij was van kerk en staat en vooral ook vrij was van de geest der eeuw, die hij belichaamd zag in het alom heersende modernisme en materialisme. De Vrije Universiteit zou daar tegenover stellen een wetenschap, die het gezag van Oods woord erkende, niet alleen voor het persoonlijk leven, maar evengoed voor staat en maatschappij. Sinds 1880 is er wel het een en ander gewij zigd. De VU is uitgegroeid tot een volwaar dige universiteit met ongeveer dertiendui zend studenten en vijfendertighonderd per soneelsleden. Van een groot deel van de studenten kan niet meer gezegd worden dat zij precies weten waarom ze aan de VU zitten. Van een deel van de docenten geldt vermoedelijk hetzelfde. Hoe kan een derge lijk massabedrijf ernst maken met haar hoge pretentie? Er zijn er die deze onzekerheid te lijf willen gaan met duidelijker spelregels. Zo roept prof. mr. I. A. Diepenhorst op tot „meer leiding, niet van bovenaf, maar van binnen uit." Van docenten en onderzoekers moet volop instemming met de christelijke doel stelling worden verlangd. In raden en bestu ren kunnen geen mensen worden geduld die christendom en marxisme, geloof en revolu tie gelijkelijk omhelzen. Naar buiten toe moet de VU meer voor haar karakter uit komen. Een 'dergelijk streven naar duidelijkheid vindt men ook bij mensen als prof. dr. J. D. Dengerink (Groningen), die meent dat de VU weer moet kiezen voor een „door de Woordopenbaring genormeerde en gerefor meerde wetenschap." Interessant is dat ook prof. dr H. J. van Zuthem, die net als Dengerink de VU verliet, vraagt om een wetenschap „met een extra methodologi sche dimensie, die de waarheid dichterbij brengt." Van Zuthem geeft een voorbeeld op zijn eigen vakgebied. Als anderen maatschap pelijke conflicten verklaren uit de tegen stelling van belangen, zou een gelovig on derzoeker zich moeten afvragen of hier bij voorbeeld ook een tekort aan liefde in het spel kan zijn. Van Zuthem heeft tijdens zijn verblijf aan de VU, eerst als student, later als docent, weinig gemerkt van de bereidheid om het wetenschappelijk werk in deze geest te be naderen. Men wijkt te gauw uit naar een discussie over uitgangspunten en toepas singen. Vooral de ethiek van de wetenschap wordt dan gezien als het terrein waarop de VU iets van haar eigen karakter kan laten zien. Maar andere universiteiten en hoge scholen, zijn net zo goed met ethische vra gen bezig, zegt Van Zuthem. Zou de VU niet veel meer moeten nagaan wat het voor de wetenschap zelf betekent, dat Christus zegt: „Ik ben de weg, de waarheid en het leven?" ment geworden is van de vertechniseerde maatschappij. We kunnen niet volstaan met een analyse van de gevaren die dat oplevert (milieucrisis, computerisering, be wapening, riskante kernenergie, enz.) of met het aandragen van alternatieven. We moeten, zegt Schuurman, ons bezinnen op de aard van de wetenschap waarvan deze technocratische maatschappij het resultaat is. Die bezinning moet volgens hem leiden tot relativering van de wetenschappelijke kennis en tot een nieuwe waardering van de ervaringswereld. Tot die ervaringswereld behoren ook geloof en vertrouwen. Uit de bijdrage van prof. dr. E. Boeker kan men leren dat de VU niet altijd voorop heeft gelopen als het ging om het kritisch ingaan tegen de geest van deze eeuw. Aan openba re universiteiten is het thema „wetenschap en samenleving" veelal eerder in de belang stelling gekomen dan aan de VU. Bij het opzetten van een wetenschapswinkel ten behoeve van minder bedeelden is de VU eerder hekkesluiter dan voorloper. De aan dacht voor zaken als oorlog en vrede houdt niet over. Het is ongeveer het beeld dat ook Van Zuthem schetst: de VU moet zich niet verbeelden in dat opzicht meer te zijn dan haar zusterinstellingen. Blijven zoeken „Onmogelijk" Deze vraag zal op 4 juni zeker uitvoerig aan de orde komen, maar afgaande op de teneur van de congresmap lijkt het toch niet waar schijnlijk dat Van Zuthem veel bijval zal krijgen. Christelijke wetenschap is, zo erva ren de meesten het, een onmogelijke krachttoer. Het komt er veel meer op aan hoe je met de wetenschap omgaat, wat je ermee doet. Dat betekent niet dat de wetenschap zelf waardevrij is. Zo laat prof. dr. E. Schuur man zien, dat de universiteit zelf instru Bescheidenheid is dus op zijn plaats, maai dat ontslaat medewerkers van de VU niet van de plicht te blijven zoeken naar een eigen weg. Het ontbreekt in de congresmap niet aan ideeën op dat terrein en een kleine bloemlezing uit de lijst beleidsaanbevelin gen kan dat illustreren: oprichting van een centrum voor de rela ties tussen rijke en arme landen (dr. C. H. Koetsier) onderzoek dienstbaar maken aan het werk van de wereldraad van kerken (dr. H. M. de Lange) meer aandacht voor filosofie, ethiek en theologie in alle (sub)faculteiten (prof. dr. H. ,J. Heering en prof. dr. H. Berkhof) een onderzoeksprogramma ten behoeve van de culturele minderheden in ons land (dr. J. Hendriks) studie maken van de kwade toepassingen van de wetenschap (prof. dr. E. Boeker) confrontatie op wetenschappelijk niveau piet andere denkrichtingen (humanisme, marxisme, jodendom, andere godsdien sten), (prof. dr. D. C. Mulder, prof. dr. H. Berkhof). Er zijn ook tal van suggesties gedaan ten aanzien van de relatie van de Vrije Universi teit met haar achterban. Zo bepleit prof. dr. J. Verkuyl dat de VU-vereniging, net als de universiteit, een meer oecumenisch karak ter krijgt. Staatssecretaris K. de Jong Ozn wil de vereniging meer invloed geven op het onderzoeksprogramma. Bij de studenten- werving zou meer nadruk moeten liggen op het bijzondere karakter van de universiteit. De banden met de overige sectoren van het christelijk onderwijs moeten worden aange haald. Van belang is ook De Jongs suggestie om meer onderzoek te doen naar de vraag waarom Jongeren in zo groten getale de kerk verlaten. In deze samenvatting is veel onvermeld gebleven. Er zijn in de congresmap artike len te vinden over de VU als geloofsgemeen schap, over de (on)mogelijkheid van een christelijke filosofie, over de wenselijkheid van door de VU zelf te financieren bijzonde re leerstoelen en nog veel meer. Er zijn ook bijdragen waarin de pretenties van de VU nogal kritisch worden bekeken. De politico loog prof. dr. J. van Putten meent dat de doelstelling in sommige opzichten een plaag is (aan een rijksuniversiteit zou ik niet anders werken dan nu, zegt hij) en de psycholoog prof. dr. H. R. Wijngaarden zou de eis van instemming met de doelstelling willen inruilen voor een niet aan handteke ningen gebonden getuigenis. De theoloog Dick Boer vertaalt het „Vrij" in de naam de de VU zó, dat je zou wensen, dat elke universiteit deze naam kon dragen. Tenslotte zijn er bijdragen van de Tweede Kamerleden Beinema en Lansink (CDA), Ginjaar-Maas (WD). Konings (PvdA) en Waltmans (PPR). Vooral uit de inzendingen van de niet-confessionele politici kan men opmaken, dat het voortbestaan van de VU als bijzondere instelling in politiek opzicht toch problemen kan opleveren, als enerzijds wordt vastgehouden aan de open toelating (ook niet-christelijke studenten zijn wel kom), maar anderzijds grenzen worden ge trokken (bijvoorbeeld bij de benoeming van docenten en bestuurders). ,Uit eigen zak" De aardigste politieke opmerking komt overigens niet van een politicus, maar van de Leidse theoloog Berkhof. Misschien moet de Vrije Universiteit uit eigen zak een vijfde studiejaar betalen, wanneer minister Pais de studieprogramma's straks inkort tot vier jaar .luidt zijn suggestie. Hij is ervan overtuigd dat er in Nederland genoeg men sen te vinden zijn die voor het bijzondere van de VU extra geld over hebben. De in de eerste alinea vermelde conclusie blijft na dit alles overeind: een christelijke wetenschap wordt meestal niet mogelijk geacht maar daarmee is het bestaansrecht van een christelijke universiteit niet ver loochend. Het blijkt binnen en buiten de universiteit te borrelen van ideeën hoe je het eigen karakter van de VU gestalte kunt geven. De enige vraag die een beetje op de achter grond blijft is, wat de dertienduizend stu denten daarvan vinden. Hun inbreng in de congresmap is wel erg mager. Want ik neem aan, dat de twee theologische studenten die aan het woord komen niet representatief zijn voor al die anderen. r Jelle Jan Kllnkerl een eerder artikel be- reef ik het resultaat van npliance"-onderzoek he tende het gebruik van me- |nen: hoe gehoorzaam is patiënt in het opvolgen de voorschriften die de of de apotheker hem ge in hebben? De conclusie daarmee is het zorgelijk eld. De vraag die nu rijst oe komt het dat patiënten et algemeen zo slecht de schriften opvolgen? En fc rol kan het geven van rmatie daarbij spelen? va a. rrste vraag: welke factoren zijn d nvloed op de therapietrouw van lt nten? Ook hiernaar is vrij veel Roek gedaan. Een eerste en ta- h k opmerkelijke conclusie is, dat niets te maken heeft met zaken tftijd of geslacht van de patiënt, •leek het soort geneesmiddel van J te zijn. Zo kwamen er meer gen van de voorschriften aan it bij anti-histaminica, antibio- n middelen die het centrale ze- stelsel beïnvloeden. Minder fou- n het gebruik dan gemiddeld men er naar voren bij middelen i suikerziekte en bij hartmidde- Hleruit blijkt al enigszins het ig van de kennis van de patiënt ijn eigen kwaal: kennis van de van de kwaal kan kennelijk tot beter medicijnengedrag. algemeen kwam duidelijk naar i dat goede informatie over ge- Biddelen en hun werking erg be- IJk is voor het goed opvolgen voorschrijften. Een onderzoek 160 patiënten leverde op. dat 66 an afweken van het voorge ven gebruik. Maar: van deze 66 to er 46 de voorschriften niet pen. De andere twintig van de "el dden de voorschriften wel begre- m( naar bewust niet opgevolgd, en ele rest (94 patiënten) had de chriften wel begrepen en op to i maar één voorbeeld, maar uit ii sociaal-wetenschappelijk on- i'.'pk blijkt, dat de informatie aan Kient een belangrijke bijdrage tveren aan medicijngebruik vol- voorschrift. TUjk zijn er meer principiële waarom goede informatie beschikbaar moet zijn voor de cliën ten van de gezondheidszorg. Deze hebben te maken met zaken als het recht op informatie, mondigheid en verantwoordelijkheid voor het eigen lichaam. Des te beter te ontdekken, dat dergelijke principiële uitgangs punten ook in het geval van infor matiegeven praktisch goede conse quenties blijken te hebben. Wat is nu: goede informatie over ge- neesmiddèlen? Uit veel onderzoek dat naar therapietrouw van patiën ten is gedaan, krijg je de indruk dat deze een soort „black-box" is: een onbekende en passieve grootheid waar je aan de ene kant geneesmid delen plus informatie Instopt, en waar aan de andere zijde het gebruik volgens voorschrift weer uitrolt. Maar de werkelijkheid is gelukkig anders. Zeker bij het gebruik van medicijnen is de patiënt niet de passieve slikker, waar hij zo dikwijls voor gehouden wordt. Wat er namelijk gebeurt is het volgende. Een patiënt ontvangt geneesmidde len, eventueel voorzien van informa tie. Vervolgens tracht hij deze beide zaken in te passen in zijn leven en in zijn visie op het leven; en vervolgens gedraagt hij zich op een bepaalde wijze. Met andere woorden: tussen het ontvangen van geneesmiddelen en het gebruiken ervan zit een extra fase; en in die fase past de patiënt als actieve persoon in zijn leven in. De informatie die bij geneesmiddelen ge geven wordt dient, wil het „goede informatie" zijn, met deze feiten reke ning te houden, hoe moeilijk dat ook is. Leven Een paar voorbeelden om duidelijk te maken wat ik bedoel met het leven en de visie op het leven van patiënten, waarin het geneesmiddelengebruik moet worden ingepast. Een bekende grondgedachte van mensen is de volgende: medicijnen moet Je nemen als je ziek bent, maar niet als je gezond bent. Zolang het lichaam niet goed functioneert dient er geslikt te worden, maar wanneer het de mens goed gaat, is slikken juist erg slecht. Dit is een van de fundamentele redenen waarom anti- bioticakuren zo dikwijls voortijdig worden afgebroken. Een andere gedachte van mensen is, dat het lichaam af en toe rust moet hebben, vooral als het een langdurige medicijnentherapie ondergaat. Be kend is het voorbeeld van de man, die om die reden op zondag nooit zijn medicijnen innam. Een ander voorbeeld ontleen ik aan een onderzoek onder kinderen met middenoorontsteking. Hierbij bleek, dat slechts van de honderd kinderen de kuur van de voorgeschreven ge neesmiddelen in de gestelde tijd vol tooiden. Veertig van de honderd kin deren spuugden het medicijn gewoon weer uit, in zeven gevallen werd de fles gebroken of de inhoud verspild en vijf kinderen deeldèn de medicijn met een ander kind om maar enke le redenen van de afwijkingen van de voorschriften te noemen. Een laatste voorbeeld van de levens situatie waarin medicijngebr.dk plaatsvindt vernam ik van een coL - ga. Diens lagere schoolkind kreeg ee i flinke angina. De huisarts schreef eei kuur met antibiotica voor. Nu wilde het geval, dat het kind Juist daarvoor op school van een verlichte onderwij zer een les over medicijngebruik had gehad. De leerkracht had daarin in schrille kleuren de tegenstelling tus sen de natuurlijke en de industriële medicijnen geschilderd. Het kind bleek een goede leerling. Het weiger de pertinent ook maar één hap van de anti-biotische ranja in te nemen. De radeloze ouders waren gedwongen de betreffende onderwijzer te bellen. De ze kreeg het kind aan de telefoon tegen wie hij enkele relativerende woorden sprak. Daarna keerde de ge neeskundige rust in het huisgezin terug. Het zijn maar voorbeelden, maar een conclusie zal duidelijk zijn: goed in formatie geven aan patiënten met het doel te komen tot een juist ge bruik van medicijnen is meer dan het invoegen van een enge bijsluiter in het medicijnendoosje. Het vooron derstelt in elk geval dat de informant (de arts, de apotheker of de apothe kersassistente) inzicht in en begrip heeft voor de situatie van de patiënt. En dat de wijze en de inhoud van de informatie daarop wordt afgestemd. Sommige patiënten hebben dan vol doende aan de bijsluiter. Maar voor vele patiënten is dat niet genoeg; die hebben een gesprek of nog andersoor tige informatie nodig, die aansluit op hun specifieke situatie. Maar absoluut noodzakelijk voor een goede informatieverschaffing is bij de werkers in de gezondheidszorg het besef, dat informatie aan de patiënt niet een bijzaak is, die als er tijd over is ook nog even aangepakt kan wor den. Maar dat het een zaak is, die van precies even groot belang is als het verschaffen van het medicijn zelf. Om praktische en principiële redenen. Dit is het laatste van twee artikelen over medicijngebruik. SPORT door Peter Wilschut NOORDWIJK Niet de individuele klasse, maar het sterke collectief werd het gehele seizoen gezien als de basis voor het afdelingskampioenschap van Noordwijk in de eerste klasse A. Het is duidelijk dat de zeekanters de titel veroverden door hun constante spel. Daar waar de voornaamste concurrent, DOVO, in een periode van vormcrisis punten verloor, bleef Noordwijk overeind. De creatieve, grillige Noordwljkllnlu- bulten Jan Willem Bogers wil de titel van zijn ploeg om die reden dan ook best van het predikaat „terecht" voorzien: „Ik denk dat Noordwijk een wat slimmere ploeg heeft dan DOVO. In de uitwedstrijd tegen die Jongens hoorde ik de week eraan voorafgaand dat zij tempo zouden gaan spelen. Wij hebben al een wat oudere groep spe lers,* dus dachten zij dat wij na de pauze condltoneel ineen zouden stor ten. Nou, de conditie was er dus wel, want wij versloegen hen na rust. Ik vind dat DOVO wat meer machine achtigs heeft dan vorig jaar. Er is te weinig inzicht." Bogers voetbalt echter dit jaar ook in een ploeg waar inzet het voornaamste wapen is. Individualisten, zoals ook Bogers er eentje is, hebben het per traditie moeilijk in een op het collec tief gerichte formatie. De linkerspits wil dan ook wel kwijt een grote lief hebber te zijn van franje op het veld, maar wil ervoor waken dat mooie staaltjes op het voetbalveld ten koste gaan van alles. Bogers: „Je moet, denk ik, twee soor ten collectief onderscheiden. Noord wijk voetbalt al zolang samen, dat er automatismen gaan groeien. Wij pro beren wel degelijk creatief te voetbal len. Spelpatronen worden bij ons niet ingestudeerd, maar het spelstramien ligt vast door het jarenlange samen spel. Elke speler bepaalt tijdens de wedstrijd wat hij daaraan toevoegt Een collectief als Quick Boys heeft zich wel ingesteld. Dat is net een machine waarin alle radertjes in el kaar overlopen. Voordeel daarvan is dat wanneer de vorm er niet is, er altijd wel bepaalde patronen lopen. Nadeel is, dat wanneer er één radertje slecht draait, de hele machine ha pert." De versobering van het voetbal zet haar treden in voetballend echter steeds vaster, waardoor de ruimte voor individualistische staaltjes af neemt. Bogers: „Met een man in je rug kun je nu geen bal meer aanne- feit dat er jarenlang verkeerd is gese lecteerd. In de tijd dat we voetballers als Cruyff, Keizer en Swart hadden werd er geselecteerd op loopvermo gen. Nu zie Je weinig inzicht, weinig techniek en veel loopvermogen. Pin gelen mag niet meer. Toen is ook de kreet geslaakt: iedereen is gelijk. Dat is natuurlijk niet zo, want iedereen heeft specifieke kwaliteiten." Indivi duele acties zijn echt heel belangrijk. Je kunt namelijk uren combineren, dat is op zich heel nuttig, maar met combinatievoetbal is het zo, dat als je tegenstander maar goed genoeg ver dedigt, je er nooit doorkomt. Met één geslaagde individuele actie kun je wel een wedstrijd beslissen. Ik vind het dan ook nog altijd leuk op de vleugel. Je bent primair aanvaller. Ik heb er trouwens een hekel aan om een man te volgen. Je moet vaak gokken met het verdedigen van je back. Als hij in het begin van de wedstrijd diep gaat, en je volgt hem, dan weet je zeker dat hij een tweede keer weer gaat. Als vleugelspits moet je erop hopen, dat je back de diepte ingaat en niet wordt aangespeeld, want dan gaat zijn plezier er wel al." Het zal duidelijk zijn dat trainer John Eelman (voor het zevende en laatste seizoen bij de zeekanters werkzaam), een grote rol hééft in de speelwijze van het Noordwijk-van-dit-moment. Noordwijk heeft een behoorlijk even wichtige ploeg, die niet onterecht vanmiddag voor de tweede wedstrijd om de landstitel zaterdagvoetbal speelt. Voorwaarde voor een goed draaiend Noordwijk is echter wel een strakke organisatie en veel concen tratie. Jan Willem Bogers: „Noordwijk is goed als het iets nog niet heeft. In de laatste competitiewedstrijd tegen Barendrecht, ben ik me echt rot ge schrokken. Na een goede eerste helft zakte de ploeg helemaal in elkaar. Als de instelling bij onze ploeg goed is. kan Noordwijk erg veel, maar daar schort het nog wel eens aan. Ik heb al eerder meegemaakt dat de mentale instelling te wensen over liet. In de wedstrijden om het landskampioen- men. Het vervelende is dat je steeds schap van "76 tegen LJsselmeervogels minder ruimte krijgt. Het spelpleil en twee jaar geleden ook al tegen gaat ook terug. Ik wijt dat aan het ACV, was dat eerder het gevaL" Jan Willem Bogers schiet naast in de eerste wedstrijd ACV- Noordwijk. Jack Soumeru (1) en doelman Doede ter Veld zien het gebeuren. Een gevaar dat nadrukkelijk op de van die concentratie na rust. Toch loer lag in de eerste confrontatie om een teken aan de wand, waar de zeek- de titel zaterdagvoetbal tegen ACV anters vanmiddag, wanneer de twee- vorige week. De 3-0 nederlaag was de wedstrijd om vier uhr begint, hun volledig te wijten aan het wegvallen voordeel mee zouden moeten doen. Van onze sportredactie W, De stand tot nu toe ziet er, met ma pvrv TWprf* Irin.~r mnr een no0 W"® volledige speeldag in MARKEN Tweede Klasser Mar- j tweede klasse als volat uif- ken, uitkomend in 2C heeft de Trouw- VOi°l wisselbeker gewonnen. Met 63 doel- Marken63 punten heeft de eilandformatie zich DOVO58 vijf doelpunten boven DOVO ge- WOO52 speeld. In de laatste wedstrijd van de Enter Vooruif51 competitie klopte Marken ZCFC met ACV en Nieuw Lekkerland50 Van onze sportredactie NOORDWIJK Sjoerd Boot, spits van zaterdag eerste klasser Noordwijk speelt volgend seizoen voor eerste divisie vereniging Tel star. Boot gaat, in tegenstelling tot geruchten, wel degelijk op profbasis voetballen en zal geen amateur bhj ven. Naast Boot ver trekken voorts Ruud Bröring (SHO), Kees Karstens en Bob Sut- torp (Lisser Boys) en Hans West geest (SJC). Jan Willem Bogers. die ook begeerd wordt door Tel star heeft nog besluit genomen. Bij ACV vertrekken zoals bekend Ronald Manders en Jack Soume ru (beëindigen him carrière) en Rolf Veneboer (Emmen). Bij de club uit Assen komen Jan 8mid (Hoogeveen) en Henk Ooosen (Leek). Programma Nacompetltle IA: DETO-OWIO8 (2.301. Nacompptitie 1B: Huizen-Bennekom <5.001. Hckrr kwartfinales; Volendam-IJmuiden f2.00>. Uitslagen zaterdagvoetbal Tweede klasse A: Oranje Wit-De Zwervers 2-5. Tweede klasse B: Spirit-Jodan Boys 6-0. Bolnes- Lisser Boys J-2. Tweede klasse C: Maren-ZCFC 8-2. Tweede klasse O: Voorwaarts V.-Vroomshoopse Boys 2-0. Van onze sportredactie AMSTERDAM De loting om de kwartfinale van het toernooi om de KNVB-beker heeft het volgende re sultaat opgeleverd: AZW-Arnemuiden Oranje Nassau-DOVO Rijnsburgse Boys-Bennekom Volendam-IJmuiden De wedstrijden worden, op Volen dam-IJmuiden na, gespeeld op 3 juni, 19.00 uur. Genoemd duel wordt mor gen gespeeld.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1980 | | pagina 11