Tv-spel met verhalen
'rond twee vrouwen'
Cannes dreigt louter
te worden
Stinkbommen voor opera over Jezu
Vakantie met
gesprongen lippi
Talentenjacht blei
fraude van tonnen]
LENTEPRIJSVRAAG
Boe en bijval begeleiden Weense première
Regisseurs lijden onder malaise
3
Nieuwe boeken
Biistex helpt.
Tubetje Biistex,vergeet 't niet.
ZATERDAG 24 MEI 1980
KUNST/RADIO/TELEVISIE
TROUW/KWARTET
door Riet Diemer
HILVERSUM In Nederland ls schrijftalent voor drama schaars gezaaid en nieuwe
ontdekkingen worden nauwelijks gedaan. Een bewering die de meeste hoofden en regisseurs
van theaters en omroepen onophoudelijk uit de mond laten rollen. Echt, alles wat beginnende
schrijvers maar opsturen wordt goed gelezen en komt niet terecht in de bureauladen,
verzekeren ze. Van één zo'n schrijver, Ger Beukenkamp, kun je het ook van een heel andere
kant horen.
Beukenkamp (33). tot voor kort ana-
list om zijn brood te verdienen, want
van schrijven kun je niet leven, en nu
part-time bibliothecaris, heeft de pro-
dukten van zijn toneelschrijfkunst al
ontelbare malen van de theaterdirec
ties teruggekregen. Wat hij in de kort
af gestelde briefjes te lezen kreeg
kwam min of meer neer op de vraag:
hoe durft u eigenlijk iets op te sturen.
Hij is al jaren de vaste leverancier
van teksten voor het amateurgezel
schap Toetssteen en dat heeft blijk
baar de deuren van „het Theater"
met een hoofdletter voor hem geslo
ten gehouden. Hoewel hij nog altijd
de voorkeur geeft aan het gewone
toneel lijkt het nu toch dat bij het
televisiedrama voor hem een betere
toekomst is weggelegd.
Territorium
Bij de voor geen experiment vervaar
de afdeling drama van de VARA
heeft Beukenkamp nu een opening
gekregen met de eenakter, die bij
Toetssteen Territorium heette, maar
door de VARA is omgedoopt in „Drie
verhalen rond twee vrouwen". Ze
worden maandagavond om kwart
over acht óp Nederland 1 uitge
zonden.
door Josée Ruiter, die deze week de
Theo d'Or-prijs kreeg, voor de beste
vrouwelijke toneelrol in Nederland,
en Liselore Gerritsen, die hiermee
haar debuut als actrice maakt. De
enige mannelijke hoofdrol wordt ver
tolkt door Peter Bolhuis. De regie is
van Nick van den Boezem.
De titels van de eenakters zijn: de
speelplaats, de supermarkt en het
zwembad. De dialogen, waarvan de
inhoud door de beide speelsters heel
inventief wordt aangevoeld, staan
daarin centraal. De enscenering ver
andert nauwelijks. De spelen zijn
voor „de planken" geschreven en
Nick van den Boezem heeft dat laten
uitkomen in de statische decors: een
bankje op een pleintje, het kantoor
van de winkelrechercheur en het
zwembad.
De vraag kan worden gesteld in hoe
verre zo'n vormgeving eigenlijk wel
echte televisie is en niet verzandt in
een praatstuk. Maar eerlijk gezegd is
de dialoog van zó'n kwaliteit en ver
toont zulke verrassende wendingen
dat alle aandacht wordt opgeëist en
er niet zo veel wordt gemist.
De twee vrouwen worden gespeeld Het zijn drie op zichzelf staande stuk
ken, die één ding gemeen hebben. Ze
gaan over een kind, dat we overigens
niet eenmaal te zien krijgen. Als de
twee vrouwen in de eerste aflevering
de speelplaats op een bankje
zitten hoor Je alleen gejoel op de
achtergrond. De twee vrouwen ont
moeten elkaar voor het eerst, maar ze
komen steeds nader tot elkaar. Lise
lore als het nuchtere zakelijke type,
Josée als de naïeve huismoeder. Als
op de achtergrond een ambulance
aan komt gieren omdat er een onge
luk is'gebeurd met haar kind blijft ze
toch zitten, helemaal geobsedeerd
door haar nieuwe vriendin.
Liselore Gerritsen als de winkeldie
vegge in de supermarkt zorgt voor
komisch-absurd speL Ze is een wat
hysterische tante, die de zaak zo weet
te, ontregelen dat niet zij als de vrouw
die medelijden behoeft geholpen
moet worden maar de rechercheur
zelf.
De derde eenakter is meer tragisch.
In het zwembad is er de confrontatie
tussen de badjuffrouw - Liselore, die
gedegradeerd is vanwege de verdrin
kingsdood van een jongetje en zo
maar een jonge vrouw Josée, die
haar bestookt met indringende
vragen.
Voor de VARA heeft Beukenkamp
BREDA (ANP) De directeur a 1
D. van het evenementenbureau Bil
da wordt verdacht van fraude 3
enkele tonnen, maar de politie he j!
hem nog niet kunnen opsporen.]
zaak kwam aan het licht toen
finale van een door D. georganiseer i.,
talentenjacht niet doorging.
Een nègentienjarige zangeres zou0 11
grond van beloften van D. hondet
duizenden guldens hebben uitges i
ven. Ze zou binnen een jaar toparti< pi'
te worden, wist D. haar te vertei]f nc
en zij had daar alvast een voorsch ve
op genomen.
Voor advertenties die de talent®
jacht aankondigden moet nog 27.C
gulden worden betaald. E
Liselore Gerritsen en Josée Ruiter (rechts) in „Drie verhalen rond twee vrouwen."
verder het oorspronkelijke televisie
spel „Een kooi voor Tommy" geschre
ven. Voor de AVRO maakt hij het
script van de film „Als de lente een serie, de jeugdserie „Er waren
komt", bewerkt verder jhet boek van twee koningskinderen" en „De witte
Jan Terlouw „De derde kamer" tot leugen" van Dolf de Vries.
UITSLAG
De uitslag van onze grote lenteprijs- al
vraag zal worden gepubliceerd in
onze krant van donderdag 29 mei
a.s.
We hèdden dat graag vandaag al
gedaan maar omdat één van de
hoofdprijswinnaars met vakantie
was en we ook van deze prijsuitei-
king een foto willen plaatsen,
ben wij moeten besluiten de uitslag
enkele dagen uit te stellen.
We vragen daarom onze lezers nog
even geduld.
door Peter Barvaart
CANNES Het is een wonderlijk gevoel afscheid te nemen van een festival, met het idee dat
het nog niet werkelijk op gang is gekomen. Wat waren we bereid om de mond open te laten
vallen van verrassing, de handen op elkaar te brengen voor een ovatiemaar daar is helaas
weinig van gekomen.
Dat kan natuurlijk tot oorzaak heb-
ben, dat van de ruim honderd projec
ties die hier per dag gaan net de
verkeerde werden bezocht. Maar we
beperken ons hier duidelijkheidshal
ve tot het meer officiële gedeelte van
het programma Immers het belan
grijkste deel van het festival.
Natuurlijk waren er grote namen te
over, maar op enkele uitzonderingen
schijnen ook de meest prominente
regisseurs aangetast door de malaise
die de internationale cinema meer en
meer in haar greep heeft. Het is niet
onlogisch, maar ook niet rechtvaar
dig, dat het voor het merendeel de al
bekende regisseurs zijn, die in deze
tijd van schaarste in staat worden
gesteid aan het werk te blijven. De
geldschieters houden er nu eenmaal
niet van hun kapitaal in de waag
schaal te stellen. Maar van de bedra
gen die een Fellini, een Sam Fuller of
Alain Resnals bij voorbeeld ter be
schikking worden gesteld, zou een
willekeurige regisseur met min
stens een even groot talent twee of
drie films kunnen maken. Prestige en
talent zijn immers volkomen ver
schillende zaken.
Gewoonte
Om nog maar even bij Fellini te blij
ven: hij maakt er zo langzamerhand
een gewoonte van zijn niet geringe
budgets met vele miljoenen te over
schrijden. Dat geld wordt voor het
belangrijkste deel gebruikt om be
staande lokaties in de Cinecitta-stu-
dio's natuurgetrouw na te bouwen.
Natuurlijk, dat wordt op onnavolgba
re wijze gedaan. Maar wanneer ac
teurs en actie verdronken worden in.
en daarmee ondergeschikt worden
gemaakt aan de decors, omdat die
meer kosten en een groter prestige
uitdragen, dan mag je je afvragen op
het bioscooppubliek uiteindelijk niet
Speciaal vandaag
meer gebaat is bij een kleiner opge
zette produktle met een pakkend ge
geven, waarbinnen dramatische han
deling en acteerprestaties een dra
gende functie hebben. Een goed voor
beeld van hoe het ook kan, is Une
semaine de vacanees, waarin te zien
is wat Bertrand Tavemier met drie
acteurs, tegen de achtergrond van
functioneel gebruikte stad Lyon, bij
de kijker kan losmaken.
Scoia
Ettore Scola bedient zich voor La
terrazza, die hem de prijs voor het
beste scenario opleverde.
Weliswaar van een keur van bekende
acteurs, de plaats van handeling
blijft voornamelijk het in de titel aan
geduide decor. Nu worden hierboven
regisseurs genoemd die al een jaren
lange staat van dienst hebben en een
grote reputatie genieten in de inter
nationale cinema. Dat geldt niet voor
Raphaëlle Billetdoux, die met weinig
middelen en een grote naam:
Klaus Kinski een heel overtuigen
de film wist te maken. Een verrassing
die te vergelijken is met wat vorig
jaar op het festival te zien was van
Jacques Doillon. Van hem is La fem
me qui pleure in ons land te zien.
Enkele keer
Echte grote ontdekkingen waren
deze keer niet te signaleren. Minder
bekende regisseurs kwamen een en
kele keer met hoopgevende resulta
ten. Naast de al eerder genoemde
Billetdoux waren dat Giuseppe Ber-
tolucci (broer van Bernardo) en Mar
co Tullio Girodana. De teleurstellin
gen kwamen uit de hoek van de be
roemdere cineasten, zoals Fellini dus,
maar ook Bob Fosse die nota bene
voor All that jazz een prijs kreeg.
Speciaal morgen
Scola was zo bezeten van zijn onder
werp voor La terrazza dat hij mate
loos aan het breien sloeg, af en toe
een steek liet vallen en er vele
overhield. Zelfs Alain Resnals, goed
voor de bijzondere prijs van de jury,
wist ditmaal niet te overtuigen met al
talloze keren gepleegde, eindeloos
herhaalde theorieën over de overeen
komst tussen de hersen- en zenuw
functies van rat en mens, in zijn film
Mon oncle d'Amérique. Zelfs als je
Resnais heet maak je misschien maar
eens in je leven een meesterwerk als
Providence.
Geniaal
Sauve qui peut (la vie), de eerste
speelfilm sinds tien jaar van Jean-
Luc Godard werd ontvangen als „een
geniaal meesterwerk" en betiteld als
„het voorbeeld van wat de cinema
ons over tien jaar te bieden za! heb
ben". Dat laatste zou reden geven om
ons somber te stemmen, als niet dui
delijk zou zijn dat de vermaarde re
gisseur, na een tiental jaren van expe
rimentele semi-documentaires op vi
deo, een specifieke filmstijl zal moe
ten hervinden.
Er gaan geruchten, dat het festivalbe-
stuur overweegt dit gebeuren met een
vijftal dagen te verlengen. Maar, wan
neer „Cannes 1980" een enigszins zui
vere afspiegeling was van wat er in
ternationaal op filmgebied aan de
hand is, vraag je je af of het niet
zinniger zou zijn het festival juist te
bekorten. Want met de sterke concur
rentie van het festival van Berlijn en
het in augustus van dit jaar op geheel
herziene basis (met competitie en
prijs) te houden festival van Venetië,
waarvoor Antonioni zijn film uit Can
nes heeft teruggetrokken, moet men
er ten zeerste voor waken dit festival
International du film niet te laten
verworden tot louter een filmmarkt.
Speciaal maandag
Udo '80. Opnamen van een
optreden van Udo Jürgens en
zijn orkest in de Evenements
hal in Groningen in het najaar
van 1979. Deel 2.
Ned. 1, 21.55 uur
O Achter het Nieuws probeert
de plaatsen in kaart te bren
gen waar in ons land vergif in
de bodem zit. Voorts een bij
drage over de methodes van
een Zwitserse multinational
om een ex-medewerker, die bij
de rechter frauduleuze hande
lingen in het bedrijf had geo
penbaard, klein te krijgen.
Ned 2, 21.55 uur
Zl. praat met prof. dr. B.
Goudzwaard over diens be
sluit zijn CDA-functies neer te
leggen.
Hilversum I, 9.30 uur
O In de Rooie Haan laat mi
nister Pais van onderwijs aan
het woord over de opstelling
van PvdA-voorzitter Van den
Berg inzake de vorming van
een nieuw kabinet. Pais praat
verder met oud-minister van
onderwijs Van Kemenade
over komende acties in het on
derwijs.
Hilversum I, 13.03 uur.
NOS-Tribune. Informatief
programma waarin het pu
bliek de kans krijgt vragen te
stellen over een actueel onder
werp. Vanavond gaat het over
dierproeven. Hoofdgast is
prof. dr. P. Visser, fysioloog en
dierenvriend.
Ned. 2, 18.40 uur
Aan hun taas getrokken.
Het Simplistisch Verbond
geeft de heren F. Jacobse en
Tedje van Es gelegenheid nog
maals de kans te vertellen wel
ke mazen er te vinden zijn in
het netwerk van de Neder
landse samenleving.
Ned. 2, 19.30 uur
Hofland ontmoet mevrouw
Zeldenrust-Noordanus. Jour
nalist H. J. A. Hofland praat
met deze voormalige NVSH-
voorzitster, die thans directri
ce van een bureau voor psy
chologisch marktonderzoek is.
Ned. 2, 20.40
Rome, open stad. Italiaanse
speelfilm van regisseur Rober
to Rossellini over de laatste
periode van de fascistische
overheersing in Italië en het
verzet daartegen. In de hoofd
rollen spelen Anna Magnani,
ASdo Fabrizi, Marcello Paglie-
ro en Vito Annicchiarico.
Ned. 2, 21.45 u.
O Die Entfürung aus dem Se
rail. Zangspel in drie bedrij
ven van Wolfgang Amadeus
Mozart op een libretto van
Gottlob Stephanie. Een uit
voering van de Beierse staat-
sopera, door de Duitse tv opge
nomen in het National-theater
in München.
Ned 2, 16.00 uur
O Bolivia: de tinmijnen. In de
serie actuele documentaires
over Zuid-Amerika vanavond
een beeldverslag van de econo
mische situatie in Bolivia.
Ned. I, 21.55 uur
Music Gallery. Muziekpro
gramma, gepresenteerd door
Pim Jacobs. Met medewerking
van The Hi-Lo's, Martine Bijl,
het Pim Jacobs Trio en het
Metropool-orkest onder lei-
ding van Rogier van Otterloo
(het programma wordt gelijk
tijdig uitgezonden via Hilver
sum 3).
Ned 2, 22.00 nur
O Dagje Drente. Een NCRV-
team beweegt zich al drente
lend door deze schitterende
provincie op zoek naar mensen
die bijzonderheden kunnen
vertellen over dit deel van het
land.
Hilversum 2, 8.36 uur
door Louwrens Langevoort
WENEN Oproerpolitie,
honderden demonstranten,
dranghekken en een lichte
vorm van massahysterie; het
betrof nu eens geen interland-
voetbalwedstrijd maar de we
reldpremière van een opera.
Nog wel een werk met een
religieus thema: „Jesu Hoch-
eit", mysterie-opera van de
62-jarige Oostenrijkse compo
nist Gottfried van Einem.
Bravo- en boegeroep In het Theater
an der Wien op zondagavond 18 mei
na de voorstelling. Op zichzelf niets
bijzonders, want premièrepubliek is
nu eenmaal niet het meest maatge
vende gehoor wat je Je wensen kunt.
Het boegeroep had dezelfde oorzaak
als de demonstraties bulten. Zich af
zetten tegen de inhoud van het werk,
dat bij vele katholieken duidelijk in
het verkeerde keelgat was geschoten.
Oorspronkelijk zou „Jesu Hochzeit"
worden opgevoerd in de Stiftsklrche
in Ossiach in het kader van het Ka-
rinthische Zomerfestival. Zodra ech
ter de kerkelijke autoriteiten van de
inhoud van dit dramatische oratori
um op de hoogte waren gesteld, be
gon het trammelant. Deze nieuwe vi
sie op de Lijdensgeschiedenis kon
toch maar beter niet in een kerk
worden opgevoerd.
Hét is aan de Wiener Festwochen te
danken dat Von Einem en zijn libret-
tiste. Lotte Ingrisch (de vrouw van de
componist) hebben doorgezet. Aan
gezien hun werkstuk naar een theater
verhuisde, werd het in operavorm ge
goten. Een echte opera is het echter
niet geworden: een te groot gebrek
aan handeling is daarvan de ooizaak.
Nog voor er één noot gezongen was,
zelfs vóór de repetities begonnen, wa
ren afkeurende stemmen al overal te
horea De katholieke Kirchenzeitung
begon al in februari een campagne
vooral ook tegen het voornemen van
de Oostenrijkse televisie om de we
reldpremière life over te nemen. Het
mocht echter niet batea
Godslastering
Lotte Ingrisch is vast overtuigd van
haar goede wil en wapent zich tegen
elke aanklacht wegens godslastering.
Alleen haar grote liefde voor Chris
tus, en haar wens op deze manier
uiting te geven aan haar uiterst religi
euze gevoelens, waren voor haar re
den om zich op „Jesu Hochzeit" te
werpen. Wat gebeurt er precies in
haar visie op het evangelie?
Proloog: Magdalena voor Ingrisch
het prototype van de mens in al zijn
gebreken in moderne kleding, met
een gitaar in de hand, richt zich tot
het publiek en vraagt zich af of er een
God is. Een vraag, die al generaties
lang mensen heeft bezig gehouden,
maar zo duidelijk nooit in een opera
te horen te geweest.
In de volgende negentien min of meer
onafhankelijke scènes (twee bedrij-
ven) zien we gedeelten uit het leven
van Jezus. Maria opent het eerste
bedrijf met de enigszins naïef aan
doende frase: „Ik ben de jonkvróuw
Maria uit Bethlehem, en ik heb zo'n
lieve echtgenoot, die mij in mijn
slaap, zonder dat ik het wist, het
diadeem van mijn onschuld nam."
Voor Jozef is het een groot raadsel,
hoe zijn toekomstige vrouw zwanger
is geworden: hij vreest dat Maria er
een ander op na houdt. Dan pas komt
de verkondiging door de Engel van de
Heer. Maar in plaats dat Maria luid
het Magnificat (zie evangelie Lucas)
aanheft, zetten zij en Jozef zich tegen
deze niet gewilde roeping door God
af. „We hebben Hem toch niets ge
daan. Laat ons met rust!"
pro 'j
Voorzien van portretten van de heilige Familie, kruisen en kaarsen
trekken tegenstanders van de opera Jesu Hochzeit op naar het
Theater an der Wien.
Een deel van het publiek nam met§
alles geen genoegen. Een deel b
tijdens de voorstelling vóór het 11
ter an der Wien geestelijke liedci
zingen. Binnen schreeuwden m.
standers op de staanplaatsen in
nok van het theater. De stinkbi 11
men die zij wierpen ter onderstrepj td(
van hun-kreet Mistoper stinko
ra) als variant op Mysterie-oper.v
hun door de meerderheid van I
publiek niet in dank afgenom
Maar geen nood, van alle kantens]
ten dames plots met zakampul
eau de cologne de stank weg.
Vergrijsde muziek
Dat tot nu toe niets over de muzlki kei
compositie werd geschreven, zegt ga
genoeg over de kwaliteit van de pa;
tuur. Die verbleekt namelijk bi]
discussie over de tekst. Gottfriedi
Einem, die eerder Kafka's Het pr«
en Dürrenmatts Het bezoek van
oude dame tot opera beweri KR
schrijft een muziek die herinnerti
Richard Strauss. Grootse orkests
nes, waarin ook een elektronisch!
sterkte Spaanse gitaar is opgenon
zorgen voor makkelijk in het g
liggende muziek waar weinig 1
vanuit gaat. Slechts één rol spi^
eruit: die van Tödin. Het Kwai
meeslepende zangstukken
deeld, weliswaar sterk lijkend!
Strauss' Salomé, maar krachtig
daarom indrukwekkend. Mede dt nel
de vertolking van Karan Armstra
werd Tödin de centrale persoon )Sll
het toneel.
Alle respect verder voor Per-An
Wahlgreii (Jezus), Elisabeth Stein ,n
(Maria) en Eberhard Wachter (Joh Per
het Akademie Kammerchor en j ak.
Wiener Symphoniker onder diriga >v<
David Shallon, die van deze nu
vergrijsde partituur een redelijk ovi „|a
tuigend beeld hebben gegeven
voor Jesu Hochzeit een lang leven
weggelegd, valt moeilijk te zeggf 1
Na de Weense première zal het stuk K
ieder geval nog in Hannover en Ki 6 1
sel te zien zijn. Dat het niet als Jes n.
Christ Superstar of MatthSus Pi orj
sion een kassucces wordt zal zelfsi
makers niet verwonderen. ze
Karan Armstrong als Tödin en haar duivelse machten van dé
duisternis in Von Einems opera Jesu Hochzeit.
i ijt
Sleutelscène is de passiescène van
„Jesu Hochzeit". Ingricht komt hier
met een bijzondere stelling op de
proppen: niet de Joden brachten Je-
wordt van zijn bovenmenselijke voet
stuk, is de tegenstanders een doorn in
het oog. Maria en Jozef vertegen
woordigen bij Lotte Ingrisch de me-
zus aan het kruis, maar-de valse apos- ning van het volk. Ze spreken plat-
telen en hun aanhangers, die de Leer
van Jezus verrieden. De vier evange
listen (ware apostelen) maken de ba
lans op van de tijd na Christus. In
naam van' de Leer wordt er geroofd,
oorlog gevóerd, gevangen gezet en
vooral ellende gezaaid. In deze allego
rische scène treedt Tödin eerst op als StiflkODOrd
Judas, waarmee ze wraak wil nemen
op Jezus, en vervolgens als rechter,
die Hem veroordeelt tot het kruis.
Weens en zorgen zo voor de komische
noot als in een middeleeuws myste
riespel. Dat Lotte Ingrisch daarvoor
de bijbeltekst enigszins verdraaide, ls
ze zich terdege bewust.
Jezus-; sterft, de Engel verschijnt. De
Tödin danig onder de indruk, spreekt
„Het is volbracht" en nodigt tot de
Bruiloft uit. Magdalena in de epiloog
stelt vast dat God bestaat, en besluit:
„Waar de geest van de Heer aanwezig
is, daar is Vrijheid!"
Dat Jezus in deze opera ontdaan
De heftigste protesten richtten zich
tegen de seksuele perversie die de
librettiste rondom de figuur van Je
zus gesponnen zou hebben. In haar
regie-aanwijzingen staan echter geen
perversiteiten. De afwijkingen ko
men voor rekening van de regisseur,
de 35-jarige Italiaan Giancarlo del
Monaco, zöon van de beroemde tenor
Mariö del Monaco. Hij ziet de perso
nages als symbolen die op theatrale
wijze moeten worden uitgewerkt.
ADVERTENTIE
Allegorie
Een belangrijk figuur in deze opera is
de dood. In de gedaante van een
vrouw (Tödin) neemt zij Lazarus op in
haar Rijk. Het Donker is haar macht,
waarin zij onverslagen is. Jezus
breekt haar macht door Lazarus op te
wekken. Jezus en Tödin staan voor
Ingrisch gelijk met Licht en Donker,
God en Duivel. De vereniging van
deze twee grootheden, hun Bruiloft,
kan pas de Mens is een evenwicht
brengen.
Voor de volgende bocht, roman
D. Kloék. Uiig. Zomer en Keunin
Ede. 191 blz - 17,90.
Verborgen betekenissen, psychoan
lyse, fenomenologie, hermeneutl
van P. C. Kuiper. Uitg. Van Loghu
Slaterus. Deventer. 275 blz - 37,51
Van defeministische uitgeverij
Bonte Was in Amsterdam zijn: Mo
der in opstand en andere verhall
van M, Wilkins Freeman (152 blz-
gulden) en van S. Prins: Herinner!
.gen aan Trude Benedic, een vrouw
verzet (89 blz - 6 gulden).
De vier jaargetijden, natuurfol
fie met Fred Hazelhoff. Ultg. Else'
Amsterdam. 175 blz - geen prijs
gave.
Antilliaans literair dagboek van
de Röo. Uitg. Walburg Pers, Zutj
104 blz - 15 gulden.
Het leven is elders, roman van
Kundera. Uitg. Unieboek, Bi
352 blz - 29.50.
Jaarboek over 1979, van uitge'
Oosthoek, Utrecht. 431 blz
Kleine verzetsman, door L. Sti
holt. De belevenissen van een joi
die tijdens de tweede wereldoorl
de lagere school verwisselt voor
HBS. Door het in veiligheid brei
van een gewonde Engelse pH<
raakt hij betrokken bij het vei
Uitg- Buijten en Schipperheijn,
sterdam. 96 blz - 13.90. Illustra!
van O, Dicke.
Bij uitgeverij Pranger te Amstei
zijn weer enkele boeken in tw<
druk in de „Dundrukserie" vei
nen: De mensenhandelaar van
sterdam door J. Hasek (151 blz -7j
Van de schrijver F. O'Brien: De
kywezen (157 blz - ƒ20), De del
politieman (174 blz - 22.50) en Tc
gengif (252 blz - 27.50). De kre«IJ
len Zullen ons voorgaan van
O'Conner (131 blz - 15). Mak
door J. Purdy (179 blz - 22.50). Vfl
dag of het andere eiland door M
Tournier (261 blz - 27.50). Teken
leven, door J. Zamjatin (157 blz-"
20).
