k
Leven op booreiland beter na actie
Trouw
Commentaar
KABOEL, mei I960
Vrouw mag drie maanden
in 'Het Dorp' blijven
ynlJPAG 23 MEI 1980
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
Irritatie, geen drama
[jCl historisch bewustzijn viert
l0Ogtij, vandaag de dag. Wees de
juitse bondskanselier Helmut
^hmidt onlangs op parallellen tus-
de spanningen van nu en die
de periode die voorafging aan
uitbreken van de eerste we-
irlog, dezer dagen signaleer-
jiri Pelikan de overeenkomsten
;sen München 1938 en Warschau
i. Maar één wezenlijk verschil
hij wel: ging het toen om een
ing door topoverleg een mili-
invasie te voorkomen, nu was
eerder topoverleg (van Giscard
Breznjew) om achteraf een mi-
ire invasie te rechtvaardigen.
jikan. oud-directeur van de
:hoslowaakse radio en een van
initiatiefnemers van Charta 77
c naar het westen mochten ver-
ekken. gaf zijn opvattingen deze
'ao eek weer tijdens een persconfe-
m ntie in Straatsburg. Aan zijn zij-
jj t had hij de Russische dissident
sJJ eonid Pljoetsj evenmin nog
nk« elkom in eigen land. Pljoetsj oor-
|ri|celde dat Giscard „in theorie best
had kunnen ondernemen."
aar veroordeelde zijn solo in de
atAost-West-verhouding omdat
Frankrijk wellicht het meest ge-
r nlandiseerde land van West-Eu-
.J ipa is."
Quis
it alle commentaren zijn even
ink
tgatief. De ontmoeting in War-
jni hau, schrijft het Poolse Inter-
«d ress, „heeft bevestigd dat de toe-
Mist is aan hen die de ontspan-
ing als enige mogelijkheid zien
cht m vrede, veiligheid en internatio-
alc samenwerking te bewaren,
enj e Sowjet_^nie en Frankrijk, lan-
se tn met veel gezag en invloed in
wereld, en Polen zo wreed
jtandeld door de historie wij-
tn vandaag de weg naar de be-
tï idheid om de Oost-West-dialoog
daroort te zetten."
ral
borspelbaar als we zijn zoeken
ij k de waarheid in het midden,
ta icht bespottelijk was de uitstap
11 in Giscard naar Oost-Europa zei
njj i de irritatie bij de westerse
ondgenoten is zeker begrijpelijk,
naar er een drama van maken is
sterk overdreven.
bespottelijke in de afloop van
:is met veel poeha onderno-
om met volstrekt lege handen
te keren kan de Franse
ident vooral in eigen land par-
erfin spelen. Gaullisten en giscardis-
tcn denken heel verschillend over
t relaties met Moskou, hetgeen
^»k bleek bij de stemming over
•ai telneming aan de Olympische
ra pelen. Ook Giscards aanhangers
tlf waren onderling verdeeld.
w Ifat moet een minister die Olym-
x isch goud bij voorbaat zou willen
itareigeren omdat er „bloed aan
b' leeft" met het hartelijke gesprek
jfl assen zijn president en Breznjew?
J let irritante schuilt in de geheim
zinnigheid waarmee Giscard zijn
reis omgaf. Overleg met de bondge
noten over de vraag of dit nu wel de
juiste wijze en het juiste moment
was om Oost en West weer met
elkaar in gesprek te brengen, ont
brak volledig. Irritant ook zeker
voor de kleinere bondgenoten
was Giscards plannetje om volgend
jaar de „echte groten" de wereld
problemen te laten oplossen. In de
gedachtenwereld van Parijs be
hoort Frankrijk uiteraard tot die
selecte groep, evenals Groot-Brit-
tannië, maar is er geen plaats voor
instellingen als de Europese Ge
meenschap of voor de Bondsrepu
bliek, laat staan dat nog onbe
langrijker landen mogen meep
raten.
Maar een drama? Als Carter het
onlangs nuttig had geoordeeld voor
Tito's begrafenis naar Belgrado te
reizen en de Amerikanen zijn er
niet in geslaagd ons van de wijsheid
van Carters besluit te overtuigen
dan had Washington de toon voor
het Oost-West-overleg aangegeven
en daarmee alle glorie aan Giscards
primeur ontnomen. Dat Giscard
zich die toon niet laat voorschrij
ven door een kersverse minister van
buitenlandse zaken in Washington
is, met de Franse hang naar gran
deur in het achterhoofd, zeer be
grijpelijk.
En wat is er Giscard verder te
verwijten? Dat hij de westerse ver
deeldheid bevestigt? Het is dan de
bevestiging van een verdeeldheid
die slechts een blind paard kan zijn
ontgaan. West-Europa en de Vere
nigde Staten trekken niet onver
deeld één lijn in kwesties van bewa
pening of energie. Zij antwoordden
niet onverdeeld op Afghanistan.
Zij reageerden niet eenstemmig op
de gijzeling in Iran, zij streven soms
zeer verschillende doeleinden na in
het Midden-Oosten, ze wisten niet
één standpunt in te nemen ten aan
zien van de Olympische Spelen.
Maar is dat alles de schuld van
Parijs? Gaat Nederland uit bondge
nootschappelijke overwegingen
niet naar de Spelen? Boycot Lon
den Iran met ingang van de onder
ling afgesproken datum om een
gesloten front te vormen? Beperkt
Amerika het benzineverbruik van
zijn verwende automobilisten om
zijn door de energiecrisis nog ster
ker bedreigde bondgenoten een
hart onder de riem te steken?
Giscard bevestigde dat het Westen
verdeeld is, zoals het Westen bij
voortduring demonstreert. Treurig
misschien, maar waar. En hij legt
Helmut Schmidt de verplichting op
een herhaling van het licht bespot
telijke en zeker irritante uitstapje te
voorkomen. Het zal Schmidt moei
te gaan kosten van zijn bezoek aan
Moskou deze zomer wèl iets moois
te maken.
Verblijfsregeling voor Zuidamerikanen dringende noodzaak
door Haro Hlelkema
ALKMAAR Een zwart
boek, een bezetting, een pers
conferentie en Kamervragen
kortom, „flink lawaai ma
ken" (de uitdrukking is van
minister Albeda van sociale
zaken), kan best eens succes
opleveren. De ongeveer tach
tig Zuidamerikanen die
schoonmaak- en keukenwerk
zaamheden op booreilanden
in de Noordzee verrichten,
kunnen dat beamen. Want
dank zij de actie die hun rond
uit schandalige werksituatie
in de openbaarheid heeft ge
bracht, worden zij nu heel wat
beter behandeld. Er hangen
echter nog te veel wolken bo
ven hun hoofd om nu al van
een „geslaagde actie" te
spreken.
De Latijnsunerlkanen werken nu ln
geval op basis van een CAO, zij heb
ben de sociale regelingen die in Ne
derland gelden. Zij krijgen vakantie
geld en vakantiedagen, er is een ont
slagrecht overeengekomen en de
werktijden zijn inmiddels tot norma
lere proporties teruggebracht.
Drie weken achtereen werken op de
booreilanden en dan één week vrij, zo
was hun situatie totdat een aantal
organisaties in Den Helder en omge
ving zich om de Zuidamerikanen be
kommerde. Na de actie, die vorig jaar
november startte met het uitbrengen
van een zwartboek, geldt voor de bui
tenlandse arbeidskrachten sinds 1
april: twee weken werken (twaalf urn-
per dag), twee weken uitrusten op het
vasteland. Kregen ze vorig jaar vijf
entwintig gulden per dag (minder dan
het wettelijk minimumloon), inmid
dels zijn zij er aanzienlijk op vooruit
gegaan.
Schoonmakers
De Zuidamerikanen voor wie de actie
werd gevoerd, zijn schoonmakers en
keukenwerkers in dienst van Univer
sal Service Göken BV, een Duitse
dochteronderneming van het Ameri
kaanse concern USI, dat op Schiphol
een vestiging heeft. Er zijn zo'n ze
ventien booreilanden op het Neder
landse deel van het continentale plat
Met name buitenlanders knappen er
de vuile karweitjes op. Tot 1975 wa
ren het vooral Spanjaarden, maar
toen die wat protestgeluiden tegen
hun werkomstandigheden produceer
den, werden Zuidamerikanen inge
schakeld: Chilenen, Colombianen en
Uruguezen vooral, mannen die hun
Op 7 december vorig jaar bezette een groep Zuidamerikanen het kantoor van hun werkgever, de Nederlandse
vestiging van Universal Service Göken BV op Schiphol. De schoonmakers en keukenwerkers eisten een betere
werksituatie op de booreilanden in de Noordzee. De woordvoerder van de Zuidamerikanen, Nery Zucotti (midden)
praat met een vertegenwoordiger van het bedrijf. Links Jan Niessen, lid van de steungroep Latijns-Amerikanen in
Den Helder.
Foto: Marcel Antonlaae
land om politieke of economische re
denen ontvlucht waren en zich via
Rotterdamse zeemanshuizen voor
het werk op de booreilanden lieten
ronselen.
Het heeft heel wat jaartjes geduurd,
voordat de Zuidamerikanen zich iets
over de wantoestanden op de boorei
landen durfden te laten ontvallen.
Pas met steun van de steungroep
Latijnsamerikaanse werknemers in
Den Helder kwamen de verhalen naar
buiten, ervaringen van „een menson
waardige situatie", zoals het zwart
boek meldde. Volgens de steungroep
was er in het lot van de Zuidamerika
nen ten opzichte van de vervolgingen
in hun vaderland nauwelijks iets ver
anderd. De ellende was één schoon
maker zelfs teveel: hij pleegde zelf
moord.
Bezet
De groep, die het zwartboek uit
bracht onder de titel „Tussen wal en
schip", kreeg steun van politieke par
tijen (variërend van PSP tot WD), de
FNV, het Advokatenkollektief in Alk
maar, de Stichting Buitenlanders/Pe-
regrinus te Beverwijk en de hervorm
de stichting voor maatschappelijk
welzijn in Noord-Holland.
Ter onderstreping van de actie voor
betere werkomstandigheden werd op
7 december het kantoor van USI op
Schiphol bezet door dertig Zuidame
rikanen, die van hun werkgever gelij
ke rechten als werkers op het vaste
land eisten.
Er volgde een gesprek met de direc
tie, er kwamen Kamervragen, minis
ter Albeda ontving woordvoerders
van het steuncomité en de Zuidame
rikanen en de USI-directie draaide
onder druk van de dienstenbonden
FNV aardig bij. De directeur van de
Nederlandse vestiging van USI werd
ontslagen: de Amerikaanse moeder
organisatie was toch wel geschrok
ken van diens wijze van optreden en
van het verhaal dat hij een Zuidame-
rikaanse werknemer smerige opmer
kingen had toegeroepen en hem ver
volgens had gedwongen met een tang
een oorbel uit te trekken. Districts
bestuurder Dick Hamaker van de
dienstenbonden heeft de harde strijd
met de USI-directie over betere werk
omstandigheden gevoerd.
In de steungroep worden woorden
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat, sturen aan Trouw. |ury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon.
RNHEM (ANP) De directie van
et Dorp bij Arnhem moet een zeven
jarige vrouw laten terugkeren in
aar oorspronkelijke woning aan de
luchtweg in Het Dorp. De vrouw
'g daar nog tot uiterlijk 1 septem-
dit jaar blijven wonen De presi-
a ent van de rechtbank in Arnhem, nu
ll 8chaafsma, heeft dit bepaald in het
is ort geding, dat de bejaarde dorpsbe-
raonster tegen de directie had aan-
3 «pannen. Het was de eerste keer
»t via een gerechtelijke procedure
een woning in het dorp werd ge
claimd.
De betrokken vrouw, G. Bilion, ver
blijft sinds januari van dit jaar in de
ziekenboeg van het wijkgebouw in
Het Dorp. Toen zij nog geen dag in
een Arnhems ziekenhuis was, weiger
de de dorpsleiding haar plotseling in
haar woning te laten terugkeren. De
vrouw wordt als zeer lastig omschre
ven. De verzorgers en verzorgsters in
Het Dorp weigeren nog langer met en
voor haar te werken
van waardering gesproken voor het
werk van Hamaker. Jan Niessen: „De
Zuidamerikanen vielen werkelijk tus
sen wal en schip, ook al omdat er
geen organisatie voor hen was." Evert
van der Molen, lid van het Advoka
tenkollektief: „Er moest eerst lawaai
gemaakt worden, een basis gelegd
worden om USI bij de onderhandelin
gen onder druk te zetten. Dat lukte
onder andere met behulp van de pu
bliciteit en de Kamervragen.
Solidariteit
Volgens Nery Zucotti, woordvoerder
van de Zuidamerikanen en vroeger
ook werkzaam op de booreilanden,
heeft de actie de boortorenwerkers
erg goed gedaan. „Ze zijn nietmeerzo
geïsoleerd. Velen van de Latijns-ame-
rikanen hebben zich nu bij de vak
bond aangesloten. Ze voelen dat er
solidariteit getoond is, dat ze langza
merhand opgenomen worden in de
samenleving hier. Ze worden ook
steeds actiever: binnenkort gaan we
beginnen met cursussen Nederlands.
Dat kan, nu de mensen twee weken
op en twee weken af gaan."
De steungroep is redelijk tevreden
over de resultaten van de actie. Maar
de strijd is nog lang niet ten einde.
Jan Niessen: „Het is bedenkelijk dat
je een enorme kracht moet ontwikke
len om iets te bereiken. Gelukkig
hadden we Hamaker erbij om in de
harde confrontatie met de werkgever
tegenspel te bieden. In het gesprek
met minister Albeda hadden we te
maken met een ambtenaar die vol
strekt tegenstrijdige informatie le
verde en het deed voorkomen alsof
het met het werken op de booreilan
den best meeviel. Het Staatstoezicht
op de mijnen zou de platforms op de
Noordzee voortdurend controleren:
dat beeld moesten we eerst bijstellen,
voordat de zaak wat meer aandacht
kreeg."
Ook minister Van Aardenne van eco
nomische zaken beoordeelde de situ
atie van de boortorenwerkers wat an
ders. Op vragen van het PvdA-Ka-
merlid Kosto en anderen liet hij we
ten dat er de laatste twee jaar bij de
inspectie van de platforms geen over
tredingen waren geconstateerd. De
steungroep noemt het toezicht echter
falend. Tegenover de opmerking van
Van Aardenne dat de Zuidamerika
nen bij een Duitse firma werken op
booreilanden buiten Nederland, stelt
de steungroep dat USI een vestiging
op Schiphol heeft en dat de olieborin
gen op het Nederlandse deel van het
continentale plat plaatsvinden.
de vaste wal zetten. Weliswaar kun
nen zij met een toeristenvisum hier
drie maanden blijven, maar daarna
mogen zij zich negen maanden lang
niet in Nederland vertonen Minister
Van Aardenne heeft inmiddels ver
klaard dat de boortorenwerkers rus
tig hun twee weken verlof mogen
opnemen in Nederland, maar in som
mige plaatsen heeft de vreemdelin
genpolitie daar nogal moeite mee (on
der meer in Den Helder waar de mees
te Zuidamerikanen wonen). Het bete
kent in elk geval dat de vreemdelin
gen in onzekerheid blijven.
Steun hebben de boortorenwerkers
dus nog steeds nodig Hamaker pro
beert dan ook politiek Den Haag te
bewerken. Morgen zal Kosto (vermoe
delijk met collega's uit andere partij
en) in Kamervragen aandringen op
een aparte regeling voor het verblijf
van de Zuidamerikanen. Net als Ha
maker is hij niet uit op de regularisa-
tie van de buitenlanders, omdat dan
mogelijk weer een sluipweg voor
vreemdelingen zou ontstaan. Hama
ker heeft de suggestie gedaan te wer
ken met stempels voor vertrek en
aankomst, waardoor de Zuidameri
kanen zonder problemen van hun
verdiende rust kunnen genieten.
„Noordamerikanen die op de boorei
landen werken worden door de politie
altijd ongemoeid gelaten," aldus Ha
maker. USI heeft al meegedeeld te
willen meewerken aan het verkrijgen
van een gedeeltelijke verblijfsvergun
ning.
'Wild West'
Voor de bonden en de steungroep
blijft er werk aan de winkel. „Want
het is nog steeds een wild-west-gedoe
op de booreilanden." zegt Jan Nies
sen. „Het is een ondoorgrondelijke
zaak. een keiharde slag om de dollars.
We hebben nu een succesje geboekt,
maar hoevelen zijn er nog die geen
steun krijgen?"
Het uiteindelijke doel van de actie zal
een wettelijke regeling voor alle wer
kers van de booreilanden moeten
zijn, zegt Evert van der Molen. De
CAO tussen USI en de werknemers
moet een CAO voor alle mensen op
het platform worden. De ramp met
het Noorse booreiland Alexander
Kielland heeft wel getoond dat het
werken op zo'n eiland enorme risico's
met zich meebrengt. In de 'wereld
van het zwarte' goud gelden nog oude
wetten en er worden waanzinnige
winsten gemaakt."
Dick Hamaker weet daarvan mee te
praten. Inmiddels is bekend dat er al
weer nieuwe kapers op de kust zijn.
Weliswaar heeft de oliemaatschappij
Penzoil laten weten dat de CAO die
nu is afgesloten, ook voor het perso
neel op het dek zou moeten gelden.
De maatschappijen Placid OU en
Penroid. die ook platforms in de
Noordzee hebben, hebben daarente
gen de contracten met USI opgezegd,
omdat ze niets te maken willen heb
ben met bedrijven die de vakbond
binnen halen.
Ontslag
Acht dagen
'SOMMIGE WESTERSE OLYMPISCHE C0MITE3 WILLEN ER NA/IR STREVEN HET GEBRUIK
VAN NATIONALE SYMBOLEN B!) iNTERNATiONALE EVENEMFNTEN TERU61E DRIN6EN."
Is het werkklimaat op de platforms
door de actie redeUjk verbeterd, be
paald nog niet opgelost is het vraag
stuk van de verblijfsregeling voor de
Zuidamerikanen Als vreemdelingen
mogen zij slechts acht dagen voet op
Dat betekent dat USI een aantal
schoonmakers en keukenwerkers
ontslag zal aanzeggen. Het schoon
maakbedrijf Calk uit Schotland staat
al klaar om vanuit Aberdeen een
groep Spanjaarden op de op het Ne
derlandse plat opererende booreüan-
den te droppen en zo regelingen van
uit Nederland te ontduiken. Nu is al
bekend dat deze Spanjaarden vijf
honderd doUar per maand minder
krijgen dan het salaris dat sinds 1
april dank zij de CAO door USI wordt
betaald.
Nog merkwaardiger is het dat de bij
USI ontslagen directeur Egon Schulz
inmiddels in Den Helder is opgedo
ken met een nieuw bedrijf: Den Hel
der Off-shore Catering. Gezien zijn
verleden mag aangenomen worden
dat Schulz aanzienlijk onder USI-
prijs schoonmaak- en keukenperso-
neel op de Noordzee-boortorens zal
proberen te „venten". „Het is de ver
antwoordelijkheid van het mijnwe
zen of het zo ver komt," zegt Hama
ker. „Daar weten ze inmiddels wel
genoeg van Schulz."
Kosto zal in zijn Kamervragen ook
dit punt aanroeren. „Het ministerie
van economische zaken zal ervoor
moeten zorgen dat de Nederlandse
sociale wetgeving van toepassing
wordt op de eüanden op het Neder
landse plat. Op die manier kan een
bedrijf als Calk tegengehouden
worden."
een snor maakt niet echt mooi
Wie mooi wU zijn moet pijn lij
den. Vroeger een graag en veel
gebezigd gezegde als de met lap
jes ingedraaide, in elkaar ge
knoopte krullen van een klein
meisje uitgekamd moesten wor
den; als een jongetje met nieuwe,
niet lekker zittende schoenen
mee mocht naar een familiefeest;
als een vrouw zich nauwelijks be
wegen kon in haar baleinen-cor-
set, of een man zich in de te
krappe broek van zijn geklede
kostuum, zijn vroegere trouw
pak, hees.
Allemaal onzin. Mooi zijn bereik
je niet door iets op te zetten of
aan te trekken. Een fraaie snor,
een nieuwe bril, een sjieke jurk of
een duur overhemd lijken vanuit
de verte wel iets te doen, maar als
de drager dichterbij komt valt ie
zeker door de mand. Echte
schoonheid komt van binnenuit,
daar zijn we na alle boeken die de
laatste jaren over gezondheid,
schoonheid en natuur versche
nen zijn, zo langzamerhand alle
maal wel achter. Wie gezond is
ziet er goed uit, en vreugde en
vrolijkheid stralen van iemand
af.
De Franse kruidenkundige Mau
rice Mességué vindt dat iedereen
recht heeft op gezondheid en
schoonheid, en wat meer is: dat
iedereen ook gezond en mooi kan
zijn op zijn eigen manier, als hij
of zij zich maar „lekker" voelt.
Mességué keek de kunst van het
juiste gebruik en de samenstel
ling van lotions, zalfjes en drank
jes uit bloemen en planten letter
lijk af van zijn vader die de in dit
geval zeer toepasselijke naam
„Camille" droeg. Vader Mességué
ging er geregeld met zijn bar
biersmes op uit om brandnetels,
klimop, kruipende tarwe of stin
kende gouwe te snijden. En om
rozenblaadjes te plukken, waar
van er zo'n driehonderd in een
fles zuiver regenwater gingen.
Toen Mességué later zelf begon
mensen met de door zijn vader en
hemzelf gevonden natuurlijke ge
neesmiddelen van hun kwalen af
te helpen, kwam hij met de regel
maat van de klok in aanraking
met de justitie. Hij was een
„kwakzalver" en alle getuigenis
sen van eenvoudige mensen tot
dure dames, kolonels en artsen
aan toe konden niet verhinderen
dat hij meermalen werd veroor
deeld. Hij kwam er weliswaar
niet door in de gevangenis en zijn
patiënten stonden direct na af
loop alweer bij hem op de stoep,
maar de rechtszaken bleven er
lange tijd bij horen.
Mességué schreef daar uitvoerig
over in zijn eerste boek. Behalve
met zijn patiënten en kruiden is
hij zich later diepgaand gaan be
zighouden met de strijd tegen
milieuvervuiling. Over „Mooi zijn
met kruiden" gaat zijn nieuwste
boek, net verschenen bij H. Meu-
lenhoff, Amsterdam en voor
ƒ24,50 in de winkel. Onder
schoonheid verstaat hij niet al
leen een fris gezicht, maar ook
behandelt hij gezond haar, li
chaamsgeurtjes, tanden, ogen,
nagels, kneuzingen, sproeten,
steenpuisten en verstopping
om maar een paar van zijn onder
werpen te noemen. En dit hoort
er ook bij: „Het is altijd bekend
geweest dat iemand geestesge
steldheid op zijn mond te lezen
staat. Hangendemondhoeken
betekenen verdriet, droefgeestig
heid, teleurstelling; opkrullende
mondhoeken duiden op vrolijk
heid en optimisme. Let op uw
mond; ook al doet u geen mond
open, die zegt toch hoe u zich
voelt."
Bij al zijn onderwerpen geeft hij
aan wat de oorzaak zou kunnen
zijn (dus ook wanneer iemand
met zijn klacht echt naar de dok
ter moet) en met welke kruiden
de klachten te bestrijden zijn.
Kruiden en middelen die zo in de
natuur te vinden zijn. Hijzelf
plukt zijn kruiden in frisse, nog
onbedorven streken. Alleen in
het hooggebergte, schrijft hij.
zijn nog gezonde, geheel natuur
lijke planten te vinden. Daar heb
ben we in een landje als het onze
dus niet veel aan. Maar Mességué
heeft een alternatief voor bewo
ners van landen als het onze
voorhanden: veel geneeskruiden
zijn best zelf te kweken, in een
tuintje of zelfs in de vensterbank.
En als dat ook niet gaat. zit er
niets anders op dan de gedroogde
kruiden in de kruidenwinkel te
kopen. Het is behelpen, maar het
kan. Maar u moet wel eisen, zegt
Mességué, dat er op het pakje
staat: niet met insektenverdel-
gende middelen of met pesticide
behandeld.
gewonnen
Het heeft professor Walter Her
mann (53) 103 paar schoenen ge
kost en vier jaar van zijn leven,
maar hij heeft zijn weddenschap
gewonnen. Met achttien collega's
wedde hij, dat hij in z'n eentje de
hele wereld rond zou kunnen lo
pen en dat heeft hij nu ruim
schoots volbracht; hij heeft zelfs
vijftigduizend kilometer afge
legd, terwijl de aarde hemels
breed een omtrek van „maar"
veertigduizend kilometer heeft.
Natuurlijk kan hij niet bewijzen
dat hij al die kilometers echt te
voet heeft gedaan en nooit tus
sendoor een stukje de trein of het
vliegtuig gepakt heeft, maar als
hij dezer dagen thuis komt, in de
Noordduitse stad Lubeck, krijgt
hij in elk geval de ruim twintig
duizend gulden die hem zijn toe
gezegd. Hij zal dat geld niet hou
den, maar aan een stichting voor
gehandicapte kinderen geven.
Bijna 88 procent van alle koeien-
melk wordt tegenwoordig in
koeltanks opgeslagen en xo naar
de fabriek vervoerd. De rest
en dat is dus niet zoveel meer
gaat nog op de roude manier in
melkbussen met de melkrijder
mee, zoals hier in het Gelderse
Heesselt, op de dijk langs dé
Waal. Goed kijken, want die bus
sen zullen dit jaar nog uit het
landschap verdwijnen.
piep
Dat was me even een consterna
tie, toen burgemeester en wet
houders van Vlieland vergader
den. Eerst hadden ze al opont
houd doordat de dorpsomroeper
iets door zijn megafoon te vertel
len had. en daarna begon er iets
zo klaaglijk en doordringend te
piepen dat alle concentratie on
mogelijk werd. Burgemeester
Visser en de wethouders Van Eek
en Tiekstra konden zo niet ver
der, schorsten de vergadering en
trachtten de oorzaak van de hin
derlijke piep op te sporen. Vol
gens de Leeuwarder Courant
zochten ze overal: achter de ver
warming, onder de telefoon, bij
de geluidsinstallatie en zelfs on
der tafels en stoelen en in de
keuken van de burgemeester bo
ven. De piep bleef. Ten slotte
besloot wethouder Tiekstra op
straat te gaan kijken en in de tijd
die hij buiten doorbracht bleek
het stil te zijn in de raadszaal.
Toen had de wethouder het door:
uit zijn broekzak haalde hij
enigszins gegeneerd een elektro
nisch horloge met wekgeluid.
Een piepklein wekkertje, waar
schijnlijk op gang gebracht door
de dreunende megafoon van de
omroeper.
toch pandababy
Als die reuzenpanda's zelf niet
voor nageslacht kunnen zorgen
zullen we ze wel een handje hel
pen, hebben de directies van die
rentuinen die er een koppel van
deze panda's op nahouden, een
tijdje geleden al besloten. De
tuin van Washington is de eerste
die de daad bij het woord ge
voegd heeft: deze week is op
Ling-Ling, het vrouwtje van
Hsing-Hsing, kunstmatige inse
minatie toegepast. De behande
lend dierenartsen zeggen niet
eerder dan in oktober van dit jaar
te kunnen constateren of Ling-
Ling in verwachting is geraakt.
Apepil Ze is nog te jong
voor zoiets en het is beter dat ze
voorlopig geen kinderen krijgt,
vond de arts. Daarom krijgt de
zevenjarige vrouwtjesgorilla uit
het dierenpark van het Westduit-
se Krefeld na een schijnzwanger-
schap nu de pil, haar dagelijks
toegediend in een smakelijke ba
naan. De beste oplossing, want
om haar van haar ape vrienden te
scheiden bleek ondoenlijk.
Muizenvanger Het Chinese
Volksdagblad heeft een onder
scheiding uitgereikt aan de 60-
jarige Zhang Jiu uit Kanton, die
zich kampioen-muizenvanger
mag noemen. Hoewel hij een ver
lamde arm heeft, ziet de man
kans dagelijks gemiddeld hon
derd van deze knaagdiertjes snel
en pijnloos te doden met behulp
van een door hemzelf geperfec
tioneerde bamboe val. De man is
inmiddels zo bereoemd dat dertig
leerlingen de kunst al van hem
proberen af te kijken.
