De ARP trapt op de rem oii is Trouw commentaar REGEN STEEDS ZUURDER Meiregen, *naak dat ik groter won alle moeders tegelijk in bed edane zaken itscommissie Ooievaar stuur 'n brief knollenbijstand Bond CNV voor grafici: handhaving koopkracht onjuist 7ATERDAG 10 MEI 1980 BINNENLAND TROUW/KWARTET H S 5 [rr jS deze weck in dc Tweede Kamer duidelijke meerderheid naar voren (komen voor het herstel van dc vijfde 'ei als jaarlijks terugkerende nationa- fcestdag. Dal is mooi. Alleen had de. mier zich daar eerder over moeten t ^j,spreken, want gevreesd moet wor- den dat deze Kameruitspraak te laat en (L onpraktisCh is. zodat er niet veel zal angbaj verblijven dan een goed bedoelde bg m dc lucht I diehJM na dc ^wijding in I945 werd zoon icsloten dc vijfde mei. de dag van de iinkt. jpimlatie van de laatste Duitse troe- tn m ons land. voortaan elk jaar te uits* ieren als nationale feestdag. Dat ging de Orb jnvankehjk heel goed. Dc herinne- hetgft jng aan die eerste feestelijke vijfde resultai ncfen de daaraan vooraf gegane ellcn- le was levendig en bovendien: de teke vtufde mei ondervond als nationale Houtei testdag nauwelijks concurrentie van Ier Kan mdcrc feestdagen. De eerste mei is in horealjcdcrland in tegenstelling tot ande- Westeuropcse landen als feestdag ouwelijks van dc vloer gekomen en |c koninginnedag werd gevierd op 31 justus. Een ideale situatie eigenlijk 'een nationale feestdag in de voor een in de nazomer, met voor beide een redelijke kans op mooi i veranderde allemaal opeens in toen Juliana de regering aan- fdde en de terugtredende Wilhel- t als onderstreping van haar j dat alle aandacht op de nieuwe lingin zou vallen de 31ste augus- fcyoortaan in stilte wilde vieren. De ^ninginnedag werd dus voortaan op |0 april gevierd met het gevolg dat wij (eens twee nationale feestdagen in nweek kregen Pai was te veel van het goede. Er werd i té groot beroep gedaan op de jundigheid van het Nederlandse l en het organisatietalent van de een interview met deze krant citeert laatssecretaris De Jong met instem ing minister Pais. die gezegd heeft lal je een onderwijshervorming niet int doorvoeren met 51 stemmen voor 49 stemmen tegen. Je zou daaraan inen toevoegen dat een politieke iscussie over het onderwijsbeleid al- :n zinvol is. zolang de politici zich ren dat het resultaat van hun Irekkenj praktisch uitvoerbaar zijn. Dat wil zeggen dat een meerderheid van ouders en lera- ermee kan instemmen. name in het door verkiezings- irts geteisterde West-Duitsland zien hoezeer de discussie over het on twijs (in dit geval de Gesamtschule) j_ontaarden in een geloofsstrijd, :er politici de werkelijkheid uit roog verliezen. Terwijl de socialis- alle heil van dit nieuwe schooltype vachten, schildert de christennde- raat Frans Josef Strauss de Ge- schule af als het eindpunt van de Ierse beschaving. jrugkerend tot de Nederlandse situa- 'tunnen we constateren, dat minis- FPais en staatssecretaris De Jong in p ontwikkelingsplan voor het voort- at onderwijs in ieder geval ge- lefd hebben naar een aanvaardbaar iproniis. Zij kiezen voor selectie- Sij onderwijs tot het veertiende jaar stellen daarom een tweejarige brug- ide voor. Dat lijkt een gulden lenweg tussen het standpunt van genen die alles bij het oude willen [len en het standpunt van hen die ben voor een middenschool van ten- linste drie jaar. 1 ongeluk wil echter dat bijna nie- bnd, ook de bewindslieden met. we- buurt- en dorpscomités. In 1954 beslis te het kabinet-Drces dat dc vijfde mei daarom voortaan alleen om de vijf jaar als nationale feestdag zou worden gevierd. Wat dc ware motieven voor dat besluit waren (de gesignaleerde praktische moeilijkheden of de terugkeer in de politiek van mensen die liever alle herinneringen aan de oorlog wilden wegvagen?) is moeilijk te achterhalen, we hebben er in elk geval wel ruim dertig jaar een slepend probleem aan over gehouden. De troonwisseling van dit jaar was een mooie kans geweest om het probleem radicaal op te lossen door zoals in deze rubriek al op 1 februari 1980. één dag na de bekendmaking van het be sluit van Juliana op 30 april terug te treden werd bepleit de koninginne dag voortaan weer op 31 augustus te vieren, al was het alleen maar omdat koningin Beatrix in hartje winter jarig is. Het kabinet-Van Agt heeft echter be sloten de 30ste april als koninginnedag aan te houden en dus het probleem van de vijfde mei levend te houden. Niet verstandig, maar ook niet verstandig van de Kamer om toen niet onmiddel lijk te reageren. Het is niet goed in te zien hoe de moeilijkheid van die twee nationale feestdagen in één week nu nog met goed fatsoen is op te lossen psycho logisch gezien ook omdat bij de inhul diging van koningin Beatrix juist haar opmerking over de 30ste april als na tionale feestdag een spontaan applaus van de aanwezigen in de kerk uitlokte. Verdrietig, maar gedane zaken nemen geen keer. Naar onze mening heeft de Tweede Kamer die gedane zaken aan zichzelf te danken. ten hoe het schone ideaal van selectie- vrij onderwijs tot het veertiende jaar in praktijk moet worden gebracht. Hoe het vervolgonderwijs eruit zal zien blijft onzeker, de bestaande school soorten (lager beroepsonderwijs, mavo. havo, vwo) blijven bestaan en extra financiële middelen ontbreken. Bovendien lijken ook Pais en De Jong het onderling oneens over de ontwik keling op langere termijn. In die onze kere situatie wil niemand zijn vingers aan dit compromis branden. Het ergste wat ons nu kan overkomen is, dat de Tweede Kamer in de komen de weken het ontwikkelingsplan aan vaardt om de eer van de coalitie te redden. Regering en parlement zou den er beter aan doen te erkennen, dat we ons in een patstelling bevinden en hulp van buiten in te roepen Wij denken daarbij aan de instelling van een staatscommissie die binnen een termijn van ongeveer twee jaar voor stellen moet doen over de hervorming van het voorgezet onderwijs. Aan waardevolle documentatie zal zo'n staatscommissie geen gebrek heb ben. Er liggen twee contourennota's van oud-minister Van Kemenade, de daarop binnengekomen reacites bes laan boekdelen, het ontwikkelingsplan van Pais en De Jong heeft het nodig los gewoeld, de eerste ervaringen van de experimentele middenscholen zijn straks bekend en in het buitenland is een stortvloed van literatuur te vinden over gelijkbare ontwikkelingen elders. Op grond van dat alles moet een staatscommissie, die ook in onderwijs kringen aanzien geniet, een voorstel kunnen doen, dat althans meer kans van slagen maakt dan het halfslachtige plan dat nu ter discussie staat. DEN HAAG Twee tv-inter- viewtjes hebben donderdag avond in ieder geval duidelijk gemaakt, dat de keus tussen Jan de Koning en Hans de Boer als aanvoerder van de ARP-lijst allerminst een zwart-wit aangelegenheid is. Integendeel. De voormalige ARP-voorzitter en minister van ontwikkelingshulp schiep er duidelijk behagen in de mensen van zijn achterban aan het verstand te brengen hoe dom zij eigenlijk wel zijn om niet De Boer maar hem als eerste op de lijst te zetten. Het was een verademing De Koning zo bezig te zien, met zoveel plezier ook in het poli tieke handwerk, en dat terwijl hij met geen ander doel voor de camera was gesleept dan de ellende in ARP-kring breed uit te meten. Het neemt echter niet weg, dat de stemming onder de anti-revolutionai ren er niet vrolijker op is geworden. Het is nooit leuk om gewipt te worden en toch dreigt dit wel te gebeuren met de ARP-kandidaten Hans de Boer, Bob Goudzwaard. Jan Nico Schol ten en anderen. Voor de meeste zal de ramp nog wel te overzien zijn, want of je nu op de vijfde of de zevende plaats eindigt is uiteindelijk slechts een gra dueel verschil. Dat geldt echter niet voor de nummer één van de lijst. Het partijbestuur en later ln tweede lezing het partijbestuur ln versterkte samenstelling hebben ln zijn perso neel een aanzienlijke hoeveelheid weloverwogen gedachtengoed ge ïnvesteerd. Jan de Koning was zo aardig om daaraan in zijn tv-inter- viewtjes nog eens fijntjes te herinne ren. Zo ging het bij de plaatsing van De Boer om de partij vooreitter, die zijn werk de afgelopen jaren uitste kend heeft verricht. Hans de Boer moge dan zijn twijfels hebben gehad over de fusie van het CDA, door Willem Breedveld niemand zal willen ontkennen dat hij de discussie over deze kwestie ln zijn partij goed geleld zou hebben. Het zelfde geldt voor het debat over de kernwapens, dat de partij aan de rand van de vertwijfeling heeft ge bracht. Eerder nog zou men kunnen zeggen dat De Boer als atoompacifist zijn positie als partijvoorzitter Juist te weinig heeft gebruikt ten behoeve van het eigen standpunt. Geen inzet Een tweede overweging voor zijn kan didaatstelling was een typische ARP- en waarschijnlijk ook CDA-gedachte, namelijk dat een zittend kabinet nooit inzet kan en mag zijn van de verkiezingen. Antirevolutionairen (en waarschijnlijk ook CDA'ers) kiezen voor een eigen weg en dat betekent dat afhankelijk van de verkiezings uitslag en afhankelijk ook van de mate waarin het eigen gedachtegoed tot gelding kan worden gebracht, wordt gekozen voor een coalitiepart ner. ARP'ers hechten sterk aan deze gedachtelijn, zoals Bieshuevel eer tijds tot zijn schade heeft moeten ondervinden. Welnu, de consequentie van deze lijn is dat je naast Van Agt als de mogelij ke lijsttrekker van het CDA ook niet nog eens een minister uit zijn kabinet als tweede aan de kop plaatst. Het zou te zeer de Indruk wekken dat het ln de verkiezingen om het kabinet zou gaan en dat was nou net niet de bedoeling. Vandaar ook de keuze voor Hans de Boer als lijsttrekker van de ARP'ers en de nu gedoodverf de nummer één Jan de Koning bleek het daar van harte mee eens te zijn. Het CDA Het heeft veel kiesverenigingen, en naar het zich laat aanzien een meer- ARP-voorzitter Hans de Boer derheid, er niet van kunnen weerhou den toch ïif te wijken van de voor dracht. Waarom? De kiesverenigin gen hebben hun afwijkend stEindpunt niet gemotiveerd; maar aan de ande re kant is ook weer niet zo'n hekse- toer om te raden wat er zo al in de anti's is omgegaan. In de eerste plaats hebben ze de keus van De Boer niet los willen zien van de totstandko ming van het CDA. Ofschoon de rol van de partijvoorzitter ln deze kwes tie buiten iedere twijfel was verhe ven, waren de anti's op dit punt ken nelijk niet helemaal gerust. Die onge rustheid is ongetwijfeld nog verder aangeblazen door het kernwapende bat. In het heetst van de strijd zag het er immers naar uit dat Bob Goud zwaard. en wie weet wellicht ook Hans de Boer en al die andere last-. Minister drs. J. de Koning Tekeningen, bij voorkeur in liggend for maat. sturen aan Trouw, jury politieke prent, postbus 859, 1000 AW Amster dam. Naam en adres aan de achterzijde vermelden. Voor geplaatste prenten is er een boekenbon. i in |in Morgen is het dus echt moeder dag. Dat moeders niet als een stuk eenheidsworst beschouwd kunnen worden, ook al portret teert de reclame haar wel zo, daar hebben we het al eerder over ge had. Een moeder is geen identiek huis-aan-huis-verschijnsel, maar toch liggen alle moeders in vijf enveertig landen op de ochtend van moederdag tegelijk en vooral glimlachend in bed althans, voor zover de klokken hetzelfde uur aangeven. Alleen, want de rest van het gezin doet dan al zijn uiterste best om moeder te ver rassen. Zo gaat dat tenminste volgens de Westduitse bond van horlogefa brikanten, die een beschrijving rondstuurde van de manier waar op nog altijd volgens deze VDU dus moederdag tot in China en Amerika toe gevierd wordt, of ln elk geval hoort te worden. Want in alle gezinnetjes in die vijfenveertig landen we citeren „ziet het er op de vroe ge moederdag precies hetzelfde uit. De kinderen sluipen opge wonden door het huis. Hun wan gen gloeien. Fluisterend dekken ze de tafel, zetten een ruiker bloe men in het midden en vragen zich een beetje angstig af of Mutti hun zelfgemaakte gedichtje wel mooi zal vinden. Vader staat al in de keuken, werpt een bezorgde blik op de kookwekker en mom pelt: haar eitje moet toch zeker op moederdag zo zacht zijn als ze het 't lekkerst vindt! Intussen bevindt de hoofdper soon zich nog ln de slaapkamer. Ze ligt met haar ogen gesloten, doet alsof ze vast in slaap is en geen idee heeft waar de rest van haar gezin mee bezig is, want moederdag moet voor allemaal een succes worden! Moeder mag op deze dag zelfs niet het kleinste karweitje doen. Ze glimlacht als ze aan het gesprekje denkt, dat haar man een week of twee gele den schijnbaar langs z'n neus weg begon: zeg, dat kleine horlo ge. waar je laatst in de Park straat zo lang naar stond te kij ken, dat was toch wel een mooi dingetje, hè? Ze vermoedde toen al dat haar man een paar dagen later het horloge voor haar zou kopen". Einde citaat. Uiteraard krijgen alle moeders, als het aan de hor logefabrikanten ligt, op moeder dag een horloge. Want dat heeft moeder natuurlijk nog niet. Niet één moeder. Wél hebben al die moeders overal ter wereld heel kalme, stille kindertjes die ouder gewoonte op hun tenen door het huis lopen. Vermoederlijk zou den veel moeders blijer zijn met zulke rustige kinderen dan met alweer een horloge. Maar dat kEtn alleen op moederdag. Dan komen de kinderen, zoals op de foto die de VDU meestuurde, op z'n paas- best met hun cadeautjes aandra gen. Het mooiste van dat plaatje is niet het vertederende hondje of het lieve, zo vroeg op de dag al keurig aangeklede, gewassen en gekamde dochtertje, maar het horloge dat ze stralend vast houdt. Er hangt een hartje aan met de tekst: „Für Dich liebe Mutti", en het is bedoeld als dank „voor een Jaar lang liefde, be zorgdheid en goede zorgen." Om een jaar later weer een horloge als dank te krijgen, heeft moeder maar weer te zorgen dat haar pension met volledige verzorging de komende 365 dagen op rollet jes loopt. Toch benieuwd, hoeveel opge wonden kinderen hier in het land morgen met gloeiende wangen door het huis sluipen en hoeveel vaders bij de kookwekker staan te mompelen. Je ziet ze nog haast nergens klap wiekend rondvliegen. Ooievaars zijn nog altijd een zeldzarim ver schijnsel in ons land, maar als de mensen van het ooievaarsdorp Het Liesveld in de Alblasser- waard in hun opzet slagen, moet het op den duur wel lukken: de ooievaar zal dan, net als eertijds, weer gewoon tot de Nederlandse vogelbevolking gerekend kunnen worden. Het Liesveld, dat nu aan z'n elfde jaar bezig is. is als een kweek plaats voor Jonge vogels te be schouwen. Van daaruit sticht men ln samenwerking met vogel en natuurverenigingen „buiten stations", waar jonge, nog niet geslachtsrijpe ooievaars uit Het Liesveld een nieuwe kolonie vor men. Daar komen dan een paar broedpiu-en bij, die een jaar later voor nakroost zullen zorgen. De Jongen van die volwassen vogels zijn de eersten van het stel, die tegen de winter wegtrekken naar Afrika en na de winter zo goed als zeker weer „thuis" zullen komen, waar ze gewend zijn. Op die ma nier hopen de ooievaarvrlenden steeds meer van die thuisbases in het land te vormen, waar de vo gels als vanouds in het voorjaar terugkomen om te broeden. Deze week is ln het Friese Eme- woude het tweede buitenstation in gebruik genomen (Herwijnen bij Gorkum was het eerste). Daar, in het „Eibertsheim", zijn tien éénjarige ooievaars in voliè res geplaatst, die, naar gehoopt wordt, paartjes zullen vormen als ze eenmaal volwassen zullen zijn. Mocht dat niet lukken aan Jonge vogels is niet te zien tot welk geslacht ze behoren dan worden te zijner tijd de manne tjes of wijfjes die er te veel zijn, vervangen door andere Jonge exemplaren uit Het Liesveld. In twee kooien van 9 bij 9 meter komen twee volwassen broedpa- ren die volgend jaar maart losge laten worden om in naburige kant-en-klare nesten te broeden. In Het Liesveld zelf is ook eens geprobeerd om twee daar gebo ren ooievaars tegen de winter te laten uitvliegen, zegt projectlei der C. J. A. Wijnaendts. Die twee zijn dood teruggevonden in het grensgebied tussen Frankrijk en Spanje, vermoedelijk tegen een hoogspanningslelding gevlogen. Die leidingen, slecht geïsoleerd, vormen het grootste gevaar bul ten Nederland, zegt de heer Wij naendts. Toch is er een grote kans dat de onderneming slaagt, al zal die heel wat jaren in beslag nemen. In Zwitserland, waar ze Het Liesveld twintig jaar vóór zijn, vliegen nu al meer dan hon derdvijftig ooievaars rond. En met de buitenstations in ons land gaat het goed. Na Eemewoude staan er alweer drie op de lijst, en dat zullen zeker niet de laatste zijn. Horst Guderjahn, een 37-jarige Oostduitse bulldozer-machinist, getrouwd en vader van drie kin deren, wordt gevangen gehouden in verband met zijn pogingen om met zijn gezin naar West Duits land te emigreren. HIJ werd op 1 juni vorig Jaar op zijn werk gear resteerd, en door het „Kreisge- richt Spremberg" veroordeeld tot een Jaar en tien maanden gevan genisstraf. Horst Guderjahn ver blijft in een „Zuchthaus". Hij lijdt aan een ernstige maagzweer en voor zover bekend, krijgt hij daarvoor niet de Juiste behande ling. Guderjahn vluchtte in 1956 met zijn ouders naar West-Duitsland. Toen hij tien Jaar later een be zoek wilde brengen aan Berlijn werd hij door Oostduitse veilig heidsagenten gearresteerd. Hij werd toen verplicht om in Oost- Duitsland te blijven. In 1968 pro beerde hij opnieuw te vluchten, dit keer zonder succes; hij kreeg toen een gevangenisstraf van achttien maanden. Sindsdien heeft hij steeds pogingen onder nomen om naar de Bondsrepu bliek te emigreren. Kort voor zijn arrestatie schreef Guderjahn een brief aan de Oostduitse president Erich Honnecker, waarin hij aan kondigde op pinksterzondag op het Oostberlijnse Alexanderplein te willen demonstreren ter onder steuning van zijn wens om met zijn gezin het land te verlaten. Als reden g£if hij op: „Ik weiger te leven in een land dat zich niet aan zijn verdragen houdt." Het recht om te emigreren wordt aan de meeste Oostduitsers gewei gerd, in strijd met de eigen wetten. Beleefde brieven met het verzoek om vrijlating VEin Horst Guder jahn kunnen gestuurd worden aan: Der Vorsitzende des Staats- rates der DDR, Erich Honnecker Karl von Ossietzkystrasse Berlin-Niederschönhausen; en (met het verzoek om goede medi sche behEmdeling van Horst Gu derjahn) naar Herm Direktor der Haf tans talt Cottbus Garten- strasse - 75 Cottbus, DDR. Nooit gehoord van de „Commis sie van bijstand voor bollen, knollen en wortelstokken"? Die bestaat echt. en blijkbaar is het ook nog een belangrijke commis sie, want bollen, knollen en wor telstokken dienen officieel met een hoofdletter geschreven te worden. Wie het niet gelooft, moet het maar navragen bij het produktschap voor siergewassen; dat heeft het er ln een brief over gehad. pakken, er het bijltje bij zouden neer leggen? Eenmaal door die ongerustheid aan gestoken kostte het weinig moeite zich de kritische opstelling van de loyalisten tegen het kabinet te herin neren en dat betekende olie op het vuur van de sluimerende anti-PvdA sentimenten, die binnen de ARP on miskenbaar bestaan. De stakingen van een maand geleden en de sombe re economische vooruitzichten zullen hieraan ongetwijfeld het hunne toe hebben bijgedragen. Van Agt En Ja, dwars door dit alles heen speelt natuurlijk ook de positie van premier Van Agt een rol. In anti-revolutionai re gelederen heeft de CDA-voorman menig hart veroverd en niet zelden prijkt zijn foto op het harmonium naast die van Kuyper en John F. Kennedy. Ofschoon men Hans de Boer nog nimmer op een onaardige opmerking over Van Agt heeft kun nen betrappen heeft men in de stoere onverzettelijke CEilvinist op een of an dere manier toch een tegenspeler van de premier gezien. Hans de Boer is op eü deze punten gewogen en misschien voor velen te licht bevonden. Het is echter een on voldoende verklaringsgrond dat een meerderheid hem waarschijnlijk zal laten vallen. Daarvoor past De Boer met zijn oud-testamentische stexhge- luid, zijn onverzettelijkheid en zijn rechtlijnigheid teveel ln de AR-tradi- tie. De werkelijke oorzaak om van een zwaarwichtige voordracht van het partijbestuur af te wijken zit waar schijnlijk dieper. Het lijkt erop dat de anti's in de loop der jaren hun erfenis in klimmende mate sils een last zijn gaEin ervaren. De CDA-gedachte is daarom ook zo aangeslagen in de ARP-achterban, omdat men het als een bevrijding heeft ervaren niet alles meer alleen te behoeven opknappen, niet overal Eilleen meer voor te staan. Het CDA was gewoon comfortabeler. De anti's voeren ln het verleden vaak middendoor, waarmee zoveel gezegd wil zijn dat zij de spanning tussen ideaal en werkelijkheid maximaal op voerden. Veel anti-revolutionaire bij eenkomsten hebben aldus uiterst boeiende discussies opgeleverd. Het resultaat daarvan was dat Je de anti's meestal kon aantreffen op een snij punt van meningen, een positie waar mee zij ln de politiek veel invloed uitoefenden, veel meer in ieder geval dan voortvloeide uit hun getals sterkte. De ARP-loyallsten hebben diezelfde' spanning willen overbrengen ln het CDA. Jan de Koning heeft dat met zoveel woorden nogeens bevestigd toen hij zei, dat juist daarom naast een Van Agt een Hans de Boer zou moeten staEin. Het ziet er echter naar uit, dat de anti's die spanning niet meer hebben kunnen opbrengen en daarmee dreigt zich te herhalen wat in 1963 ook gebeurde, toen de ARP Bruins Slot niet op zijn weg kon vol gen en ook deze voorman op de ARP- lijst duikelde; voor een politieke koers overigens die later door dezelf de partij wel werd gevolgd. Overigens ziet het er naar uit, dat Jan de Koning de ARP op dit punt niet met rust zal laten. In deze eerder genoemde tv-interviewtjes kondigde hij opgewekt aan dat het kabinet geen inzet mag zijn VEin de verkiezin gen en het CDA wat hem betreft een duidelijke voorkeur uitspreekt voor de PvdA als coalitiepartner. Waar mee nog maar eens gezegd wil zijn dat de beweging in de ARP-achter ban niet zo zwartwit is als menigeen maar al te graag wil doen geloven. VENLO Het blijven hEimeren op handhaving van de koopkracht kan onmogelijk en is niet realistisch. Handhaving van én koopkracht én werkgelegenheid kunnen onmogelijk tegelijk. Dat zei voorzitter Kruijff van de Grafische Bond CNV gisteren tijdens de oprichtingsvergadering van de grafische bond in Venlo. Voorzitter Kruijff zei in zijn rede blij te zijn dat de FNV dit gelukkig nu ook inziet. ,,De FNV-econoom Vos heeft in de .Vakbondskrant', het or gaan van de FNV geschreven dat men de mensen geen valse feiten moet voorhouden. Dat is niet alleen on juist, maar ook gevaarlijk, omdat op die manier een klimaat wordt geschal pen. waarin het op den duur onmoge lijk wordt om nog opbouwend te wer ken aan een verbetering van de soci aal-economische situatie," aldus Kruijff. door FftZC Pijlman Wijnstekers en de dood (met dank aan P. N. van Eyck In alle vroegte, men luidde de klokken, Lekkerkerk stonk als het nooit had gedaan; iedereen was zich dood geschrokken, want er kwam gif uit de waterkraan. Vrouwen gristen naar hemden en sokken, kinderen hield men het nachtgoed aan; half nog in slaap is men ijlings vertrokken, als zat de dood vlak achter hen aan. Zijn ze nu echt aan die ramp ontkomen, dreigt dit gevaar niet elders weer, Almelo, Zevenaar, Slikkerveer? „Mij," zegt de dood, „zul je niet ontkomen, 's Morgens nog zag ik in Lekkerkerk-west, die ik des avonds moest halen in Best."

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1980 | | pagina 5