De ARP trapt op de rem
oii
is
Trouw
commentaar
REGEN STEEDS ZUURDER
Meiregen, *naak
dat ik groter
won
alle moeders tegelijk in bed
edane zaken
itscommissie
Ooievaar
stuur 'n brief
knollenbijstand
Bond CNV voor
grafici: handhaving
koopkracht onjuist
7ATERDAG 10 MEI 1980
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
H S 5
[rr jS deze weck in dc Tweede Kamer
duidelijke meerderheid naar voren
(komen voor het herstel van dc vijfde
'ei als jaarlijks terugkerende nationa-
fcestdag. Dal is mooi. Alleen had de.
mier zich daar eerder over moeten
t ^j,spreken, want gevreesd moet wor-
den dat deze Kameruitspraak te laat en
(L onpraktisCh is. zodat er niet veel zal
angbaj verblijven dan een goed bedoelde
bg m dc lucht
I diehJM na dc ^wijding in I945 werd
zoon icsloten dc vijfde mei. de dag van de
iinkt. jpimlatie van de laatste Duitse troe-
tn m ons land. voortaan elk jaar te
uits* ieren als nationale feestdag. Dat ging
de Orb jnvankehjk heel goed. Dc herinne-
hetgft jng aan die eerste feestelijke vijfde
resultai ncfen de daaraan vooraf gegane ellcn-
le was levendig en bovendien: de
teke vtufde mei ondervond als nationale
Houtei testdag nauwelijks concurrentie van
Ier Kan mdcrc feestdagen. De eerste mei is in
horealjcdcrland in tegenstelling tot ande-
Westeuropcse landen als feestdag
ouwelijks van dc vloer gekomen en
|c koninginnedag werd gevierd op 31
justus. Een ideale situatie eigenlijk
'een nationale feestdag in de voor
een in de nazomer, met voor beide
een redelijke kans op mooi
i veranderde allemaal opeens in
toen Juliana de regering aan-
fdde en de terugtredende Wilhel-
t als onderstreping van haar
j dat alle aandacht op de nieuwe
lingin zou vallen de 31ste augus-
fcyoortaan in stilte wilde vieren. De
^ninginnedag werd dus voortaan op
|0 april gevierd met het gevolg dat wij
(eens twee nationale feestdagen in
nweek kregen
Pai was te veel van het goede. Er werd
i té groot beroep gedaan op de
jundigheid van het Nederlandse
l en het organisatietalent van de
een interview met deze krant citeert
laatssecretaris De Jong met instem
ing minister Pais. die gezegd heeft
lal je een onderwijshervorming niet
int doorvoeren met 51 stemmen voor
49 stemmen tegen. Je zou daaraan
inen toevoegen dat een politieke
iscussie over het onderwijsbeleid al-
:n zinvol is. zolang de politici zich
ren dat het resultaat van hun
Irekkenj praktisch uitvoerbaar
zijn. Dat wil zeggen dat een
meerderheid van ouders en lera-
ermee kan instemmen.
name in het door verkiezings-
irts geteisterde West-Duitsland zien
hoezeer de discussie over het on
twijs (in dit geval de Gesamtschule)
j_ontaarden in een geloofsstrijd,
:er politici de werkelijkheid uit
roog verliezen. Terwijl de socialis-
alle heil van dit nieuwe schooltype
vachten, schildert de christennde-
raat Frans Josef Strauss de Ge-
schule af als het eindpunt van de
Ierse beschaving.
jrugkerend tot de Nederlandse situa-
'tunnen we constateren, dat minis-
FPais en staatssecretaris De Jong in
p ontwikkelingsplan voor het voort-
at onderwijs in ieder geval ge-
lefd hebben naar een aanvaardbaar
iproniis. Zij kiezen voor selectie-
Sij onderwijs tot het veertiende jaar
stellen daarom een tweejarige brug-
ide voor. Dat lijkt een gulden
lenweg tussen het standpunt van
genen die alles bij het oude willen
[len en het standpunt van hen die
ben voor een middenschool van ten-
linste drie jaar.
1 ongeluk wil echter dat bijna nie-
bnd, ook de bewindslieden met. we-
buurt- en dorpscomités. In 1954 beslis
te het kabinet-Drces dat dc vijfde mei
daarom voortaan alleen om de vijf jaar
als nationale feestdag zou worden
gevierd.
Wat dc ware motieven voor dat besluit
waren (de gesignaleerde praktische
moeilijkheden of de terugkeer in de
politiek van mensen die liever alle
herinneringen aan de oorlog wilden
wegvagen?) is moeilijk te achterhalen,
we hebben er in elk geval wel ruim
dertig jaar een slepend probleem aan
over gehouden.
De troonwisseling van dit jaar was een
mooie kans geweest om het probleem
radicaal op te lossen door zoals in
deze rubriek al op 1 februari 1980. één
dag na de bekendmaking van het be
sluit van Juliana op 30 april terug te
treden werd bepleit de koninginne
dag voortaan weer op 31 augustus te
vieren, al was het alleen maar omdat
koningin Beatrix in hartje winter jarig
is.
Het kabinet-Van Agt heeft echter be
sloten de 30ste april als koninginnedag
aan te houden en dus het probleem van
de vijfde mei levend te houden. Niet
verstandig, maar ook niet verstandig
van de Kamer om toen niet onmiddel
lijk te reageren.
Het is niet goed in te zien hoe de
moeilijkheid van die twee nationale
feestdagen in één week nu nog met
goed fatsoen is op te lossen psycho
logisch gezien ook omdat bij de inhul
diging van koningin Beatrix juist haar
opmerking over de 30ste april als na
tionale feestdag een spontaan applaus
van de aanwezigen in de kerk uitlokte.
Verdrietig, maar gedane zaken nemen
geen keer. Naar onze mening heeft de
Tweede Kamer die gedane zaken aan
zichzelf te danken.
ten hoe het schone ideaal van selectie-
vrij onderwijs tot het veertiende jaar in
praktijk moet worden gebracht. Hoe
het vervolgonderwijs eruit zal zien
blijft onzeker, de bestaande school
soorten (lager beroepsonderwijs,
mavo. havo, vwo) blijven bestaan en
extra financiële middelen ontbreken.
Bovendien lijken ook Pais en De Jong
het onderling oneens over de ontwik
keling op langere termijn. In die onze
kere situatie wil niemand zijn vingers
aan dit compromis branden.
Het ergste wat ons nu kan overkomen
is, dat de Tweede Kamer in de komen
de weken het ontwikkelingsplan aan
vaardt om de eer van de coalitie te
redden. Regering en parlement zou
den er beter aan doen te erkennen, dat
we ons in een patstelling bevinden en
hulp van buiten in te roepen Wij
denken daarbij aan de instelling van
een staatscommissie die binnen een
termijn van ongeveer twee jaar voor
stellen moet doen over de hervorming
van het voorgezet onderwijs.
Aan waardevolle documentatie zal
zo'n staatscommissie geen gebrek heb
ben. Er liggen twee contourennota's
van oud-minister Van Kemenade, de
daarop binnengekomen reacites bes
laan boekdelen, het ontwikkelingsplan
van Pais en De Jong heeft het nodig los
gewoeld, de eerste ervaringen van de
experimentele middenscholen zijn
straks bekend en in het buitenland is
een stortvloed van literatuur te vinden
over gelijkbare ontwikkelingen elders.
Op grond van dat alles moet een
staatscommissie, die ook in onderwijs
kringen aanzien geniet, een voorstel
kunnen doen, dat althans meer kans
van slagen maakt dan het halfslachtige
plan dat nu ter discussie staat.
DEN HAAG Twee tv-inter-
viewtjes hebben donderdag
avond in ieder geval duidelijk
gemaakt, dat de keus tussen
Jan de Koning en Hans de
Boer als aanvoerder van de
ARP-lijst allerminst een
zwart-wit aangelegenheid is.
Integendeel. De voormalige
ARP-voorzitter en minister
van ontwikkelingshulp schiep
er duidelijk behagen in de
mensen van zijn achterban
aan het verstand te brengen
hoe dom zij eigenlijk wel zijn
om niet De Boer maar hem als
eerste op de lijst te zetten.
Het was een verademing De
Koning zo bezig te zien, met
zoveel plezier ook in het poli
tieke handwerk, en dat terwijl
hij met geen ander doel voor
de camera was gesleept dan
de ellende in ARP-kring
breed uit te meten.
Het neemt echter niet weg, dat de
stemming onder de anti-revolutionai
ren er niet vrolijker op is geworden.
Het is nooit leuk om gewipt te worden
en toch dreigt dit wel te gebeuren met
de ARP-kandidaten Hans de Boer,
Bob Goudzwaard. Jan Nico Schol ten
en anderen. Voor de meeste zal de
ramp nog wel te overzien zijn, want of
je nu op de vijfde of de zevende plaats
eindigt is uiteindelijk slechts een gra
dueel verschil. Dat geldt echter niet
voor de nummer één van de lijst.
Het partijbestuur en later ln tweede
lezing het partijbestuur ln versterkte
samenstelling hebben ln zijn perso
neel een aanzienlijke hoeveelheid
weloverwogen gedachtengoed ge
ïnvesteerd. Jan de Koning was zo
aardig om daaraan in zijn tv-inter-
viewtjes nog eens fijntjes te herinne
ren. Zo ging het bij de plaatsing van
De Boer om de partij vooreitter, die
zijn werk de afgelopen jaren uitste
kend heeft verricht. Hans de Boer
moge dan zijn twijfels hebben gehad
over de fusie van het CDA,
door Willem Breedveld
niemand zal willen ontkennen dat hij
de discussie over deze kwestie ln zijn
partij goed geleld zou hebben. Het
zelfde geldt voor het debat over de
kernwapens, dat de partij aan de
rand van de vertwijfeling heeft ge
bracht. Eerder nog zou men kunnen
zeggen dat De Boer als atoompacifist
zijn positie als partijvoorzitter Juist
te weinig heeft gebruikt ten behoeve
van het eigen standpunt.
Geen inzet
Een tweede overweging voor zijn kan
didaatstelling was een typische ARP-
en waarschijnlijk ook CDA-gedachte,
namelijk dat een zittend kabinet
nooit inzet kan en mag zijn van de
verkiezingen. Antirevolutionairen (en
waarschijnlijk ook CDA'ers) kiezen
voor een eigen weg en dat betekent
dat afhankelijk van de verkiezings
uitslag en afhankelijk ook van de
mate waarin het eigen gedachtegoed
tot gelding kan worden gebracht,
wordt gekozen voor een coalitiepart
ner. ARP'ers hechten sterk aan deze
gedachtelijn, zoals Bieshuevel eer
tijds tot zijn schade heeft moeten
ondervinden.
Welnu, de consequentie van deze lijn
is dat je naast Van Agt als de mogelij
ke lijsttrekker van het CDA ook niet
nog eens een minister uit zijn kabinet
als tweede aan de kop plaatst. Het
zou te zeer de Indruk wekken dat het
ln de verkiezingen om het kabinet
zou gaan en dat was nou net niet de
bedoeling. Vandaar ook de keuze
voor Hans de Boer als lijsttrekker
van de ARP'ers en de nu gedoodverf
de nummer één Jan de Koning bleek
het daar van harte mee eens te zijn.
Het CDA
Het heeft veel kiesverenigingen, en
naar het zich laat aanzien een meer-
ARP-voorzitter Hans de Boer
derheid, er niet van kunnen weerhou
den toch ïif te wijken van de voor
dracht. Waarom? De kiesverenigin
gen hebben hun afwijkend stEindpunt
niet gemotiveerd; maar aan de ande
re kant is ook weer niet zo'n hekse-
toer om te raden wat er zo al in de
anti's is omgegaan. In de eerste
plaats hebben ze de keus van De Boer
niet los willen zien van de totstandko
ming van het CDA. Ofschoon de rol
van de partijvoorzitter ln deze kwes
tie buiten iedere twijfel was verhe
ven, waren de anti's op dit punt ken
nelijk niet helemaal gerust. Die onge
rustheid is ongetwijfeld nog verder
aangeblazen door het kernwapende
bat. In het heetst van de strijd zag het
er immers naar uit dat Bob Goud
zwaard. en wie weet wellicht ook
Hans de Boer en al die andere last-.
Minister drs. J. de Koning
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat. sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon.
i in |in
Morgen is het dus echt moeder
dag. Dat moeders niet als een
stuk eenheidsworst beschouwd
kunnen worden, ook al portret
teert de reclame haar wel zo, daar
hebben we het al eerder over ge
had. Een moeder is geen identiek
huis-aan-huis-verschijnsel, maar
toch liggen alle moeders in vijf
enveertig landen op de ochtend
van moederdag tegelijk en vooral
glimlachend in bed althans,
voor zover de klokken hetzelfde
uur aangeven. Alleen, want de
rest van het gezin doet dan al zijn
uiterste best om moeder te ver
rassen.
Zo gaat dat tenminste volgens de
Westduitse bond van horlogefa
brikanten, die een beschrijving
rondstuurde van de manier waar
op nog altijd volgens deze
VDU dus moederdag tot in
China en Amerika toe gevierd
wordt, of ln elk geval hoort te
worden. Want in alle gezinnetjes
in die vijfenveertig landen we
citeren „ziet het er op de vroe
ge moederdag precies hetzelfde
uit. De kinderen sluipen opge
wonden door het huis. Hun wan
gen gloeien. Fluisterend dekken
ze de tafel, zetten een ruiker bloe
men in het midden en vragen zich
een beetje angstig af of Mutti
hun zelfgemaakte gedichtje wel
mooi zal vinden. Vader staat al in
de keuken, werpt een bezorgde
blik op de kookwekker en mom
pelt: haar eitje moet toch zeker
op moederdag zo zacht zijn als ze
het 't lekkerst vindt!
Intussen bevindt de hoofdper
soon zich nog ln de slaapkamer.
Ze ligt met haar ogen gesloten,
doet alsof ze vast in slaap is en
geen idee heeft waar de rest van
haar gezin mee bezig is, want
moederdag moet voor allemaal
een succes worden! Moeder mag
op deze dag zelfs niet het kleinste
karweitje doen. Ze glimlacht als
ze aan het gesprekje denkt, dat
haar man een week of twee gele
den schijnbaar langs z'n neus
weg begon: zeg, dat kleine horlo
ge. waar je laatst in de Park
straat zo lang naar stond te kij
ken, dat was toch wel een mooi
dingetje, hè? Ze vermoedde toen
al dat haar man een paar dagen
later het horloge voor haar zou
kopen".
Einde citaat. Uiteraard krijgen
alle moeders, als het aan de hor
logefabrikanten ligt, op moeder
dag een horloge. Want dat heeft
moeder natuurlijk nog niet. Niet
één moeder. Wél hebben al die
moeders overal ter wereld heel
kalme, stille kindertjes die ouder
gewoonte op hun tenen door het
huis lopen. Vermoederlijk zou
den veel moeders blijer zijn met
zulke rustige kinderen dan met
alweer een horloge. Maar dat kEtn
alleen op moederdag. Dan komen
de kinderen, zoals op de foto die
de VDU meestuurde, op z'n paas-
best met hun cadeautjes aandra
gen. Het mooiste van dat plaatje
is niet het vertederende hondje of
het lieve, zo vroeg op de dag al
keurig aangeklede, gewassen en
gekamde dochtertje, maar het
horloge dat ze stralend vast
houdt.
Er hangt een hartje aan
met de tekst: „Für Dich liebe
Mutti", en het is bedoeld als dank
„voor een Jaar lang liefde, be
zorgdheid en goede zorgen." Om
een jaar later weer een horloge
als dank te krijgen, heeft moeder
maar weer te zorgen dat haar
pension met volledige verzorging
de komende 365 dagen op rollet
jes loopt.
Toch benieuwd, hoeveel opge
wonden kinderen hier in het land
morgen met gloeiende wangen
door het huis sluipen en hoeveel
vaders bij de kookwekker staan
te mompelen.
Je ziet ze nog haast nergens klap
wiekend rondvliegen. Ooievaars
zijn nog altijd een zeldzarim ver
schijnsel in ons land, maar als de
mensen van het ooievaarsdorp
Het Liesveld in de Alblasser-
waard in hun opzet slagen, moet
het op den duur wel lukken: de
ooievaar zal dan, net als eertijds,
weer gewoon tot de Nederlandse
vogelbevolking gerekend kunnen
worden.
Het Liesveld, dat nu aan z'n elfde
jaar bezig is. is als een kweek
plaats voor Jonge vogels te be
schouwen. Van daaruit sticht
men ln samenwerking met vogel
en natuurverenigingen „buiten
stations", waar jonge, nog niet
geslachtsrijpe ooievaars uit Het
Liesveld een nieuwe kolonie vor
men. Daar komen dan een paar
broedpiu-en bij, die een jaar later
voor nakroost zullen zorgen. De
Jongen van die volwassen vogels
zijn de eersten van het stel, die
tegen de winter wegtrekken naar
Afrika en na de winter zo goed als
zeker weer „thuis" zullen komen,
waar ze gewend zijn. Op die ma
nier hopen de ooievaarvrlenden
steeds meer van die thuisbases in
het land te vormen, waar de vo
gels als vanouds in het voorjaar
terugkomen om te broeden.
Deze week is ln het Friese Eme-
woude het tweede buitenstation
in gebruik genomen (Herwijnen
bij Gorkum was het eerste).
Daar, in het „Eibertsheim", zijn
tien éénjarige ooievaars in voliè
res geplaatst, die, naar gehoopt
wordt, paartjes zullen vormen als
ze eenmaal volwassen zullen zijn.
Mocht dat niet lukken aan
Jonge vogels is niet te zien tot
welk geslacht ze behoren dan
worden te zijner tijd de manne
tjes of wijfjes die er te veel zijn,
vervangen door andere Jonge
exemplaren uit Het Liesveld. In
twee kooien van 9 bij 9 meter
komen twee volwassen broedpa-
ren die volgend jaar maart losge
laten worden om in naburige
kant-en-klare nesten te broeden.
In Het Liesveld zelf is ook eens
geprobeerd om twee daar gebo
ren ooievaars tegen de winter te
laten uitvliegen, zegt projectlei
der C. J. A. Wijnaendts. Die twee
zijn dood teruggevonden in het
grensgebied tussen Frankrijk en
Spanje, vermoedelijk tegen een
hoogspanningslelding gevlogen.
Die leidingen, slecht geïsoleerd,
vormen het grootste gevaar bul
ten Nederland, zegt de heer Wij
naendts. Toch is er een grote
kans dat de onderneming slaagt,
al zal die heel wat jaren in beslag
nemen. In Zwitserland, waar ze
Het Liesveld twintig jaar vóór
zijn, vliegen nu al meer dan hon
derdvijftig ooievaars rond. En
met de buitenstations in ons land
gaat het goed. Na Eemewoude
staan er alweer drie op de lijst, en
dat zullen zeker niet de laatste
zijn.
Horst Guderjahn, een 37-jarige
Oostduitse bulldozer-machinist,
getrouwd en vader van drie kin
deren, wordt gevangen gehouden
in verband met zijn pogingen om
met zijn gezin naar West Duits
land te emigreren. HIJ werd op 1
juni vorig Jaar op zijn werk gear
resteerd, en door het „Kreisge-
richt Spremberg" veroordeeld tot
een Jaar en tien maanden gevan
genisstraf. Horst Guderjahn ver
blijft in een „Zuchthaus". Hij
lijdt aan een ernstige maagzweer
en voor zover bekend, krijgt hij
daarvoor niet de Juiste behande
ling.
Guderjahn vluchtte in 1956 met
zijn ouders naar West-Duitsland.
Toen hij tien Jaar later een be
zoek wilde brengen aan Berlijn
werd hij door Oostduitse veilig
heidsagenten gearresteerd. Hij
werd toen verplicht om in Oost-
Duitsland te blijven. In 1968 pro
beerde hij opnieuw te vluchten,
dit keer zonder succes; hij kreeg
toen een gevangenisstraf van
achttien maanden. Sindsdien
heeft hij steeds pogingen onder
nomen om naar de Bondsrepu
bliek te emigreren. Kort voor zijn
arrestatie schreef Guderjahn een
brief aan de Oostduitse president
Erich Honnecker, waarin hij aan
kondigde op pinksterzondag op
het Oostberlijnse Alexanderplein
te willen demonstreren ter onder
steuning van zijn wens om met
zijn gezin het land te verlaten.
Als reden g£if hij op: „Ik weiger te
leven in een land dat zich niet
aan zijn verdragen houdt." Het
recht om te emigreren wordt aan
de meeste Oostduitsers gewei
gerd, in strijd met de eigen
wetten.
Beleefde brieven met het verzoek
om vrijlating VEin Horst Guder
jahn kunnen gestuurd worden
aan: Der Vorsitzende des Staats-
rates der DDR, Erich Honnecker
Karl von Ossietzkystrasse
Berlin-Niederschönhausen; en
(met het verzoek om goede medi
sche behEmdeling van Horst Gu
derjahn) naar Herm Direktor der
Haf tans talt Cottbus Garten-
strasse - 75 Cottbus, DDR.
Nooit gehoord van de „Commis
sie van bijstand voor bollen,
knollen en wortelstokken"? Die
bestaat echt. en blijkbaar is het
ook nog een belangrijke commis
sie, want bollen, knollen en wor
telstokken dienen officieel met
een hoofdletter geschreven te
worden. Wie het niet gelooft,
moet het maar navragen bij het
produktschap voor siergewassen;
dat heeft het er ln een brief over
gehad.
pakken, er het bijltje bij zouden neer
leggen?
Eenmaal door die ongerustheid aan
gestoken kostte het weinig moeite
zich de kritische opstelling van de
loyalisten tegen het kabinet te herin
neren en dat betekende olie op het
vuur van de sluimerende anti-PvdA
sentimenten, die binnen de ARP on
miskenbaar bestaan. De stakingen
van een maand geleden en de sombe
re economische vooruitzichten zullen
hieraan ongetwijfeld het hunne toe
hebben bijgedragen.
Van Agt
En Ja, dwars door dit alles heen speelt
natuurlijk ook de positie van premier
Van Agt een rol. In anti-revolutionai
re gelederen heeft de CDA-voorman
menig hart veroverd en niet zelden
prijkt zijn foto op het harmonium
naast die van Kuyper en John F.
Kennedy. Ofschoon men Hans de
Boer nog nimmer op een onaardige
opmerking over Van Agt heeft kun
nen betrappen heeft men in de stoere
onverzettelijke CEilvinist op een of an
dere manier toch een tegenspeler van
de premier gezien.
Hans de Boer is op eü deze punten
gewogen en misschien voor velen te
licht bevonden. Het is echter een on
voldoende verklaringsgrond dat een
meerderheid hem waarschijnlijk zal
laten vallen. Daarvoor past De Boer
met zijn oud-testamentische stexhge-
luid, zijn onverzettelijkheid en zijn
rechtlijnigheid teveel ln de AR-tradi-
tie.
De werkelijke oorzaak om van een
zwaarwichtige voordracht van het
partijbestuur af te wijken zit waar
schijnlijk dieper. Het lijkt erop dat de
anti's in de loop der jaren hun erfenis
in klimmende mate sils een last zijn
gaEin ervaren. De CDA-gedachte is
daarom ook zo aangeslagen in de
ARP-achterban, omdat men het als
een bevrijding heeft ervaren niet alles
meer alleen te behoeven opknappen,
niet overal Eilleen meer voor te staan.
Het CDA was gewoon comfortabeler.
De anti's voeren ln het verleden vaak
middendoor, waarmee zoveel gezegd
wil zijn dat zij de spanning tussen
ideaal en werkelijkheid maximaal op
voerden. Veel anti-revolutionaire bij
eenkomsten hebben aldus uiterst
boeiende discussies opgeleverd. Het
resultaat daarvan was dat Je de anti's
meestal kon aantreffen op een snij
punt van meningen, een positie waar
mee zij ln de politiek veel invloed
uitoefenden, veel meer in ieder geval
dan voortvloeide uit hun getals
sterkte.
De ARP-loyallsten hebben diezelfde'
spanning willen overbrengen ln het
CDA. Jan de Koning heeft dat met
zoveel woorden nogeens bevestigd
toen hij zei, dat juist daarom naast
een Van Agt een Hans de Boer zou
moeten staEin. Het ziet er echter naar
uit, dat de anti's die spanning niet
meer hebben kunnen opbrengen en
daarmee dreigt zich te herhalen wat
in 1963 ook gebeurde, toen de ARP
Bruins Slot niet op zijn weg kon vol
gen en ook deze voorman op de ARP-
lijst duikelde; voor een politieke
koers overigens die later door dezelf
de partij wel werd gevolgd.
Overigens ziet het er naar uit, dat Jan
de Koning de ARP op dit punt niet
met rust zal laten. In deze eerder
genoemde tv-interviewtjes kondigde
hij opgewekt aan dat het kabinet
geen inzet mag zijn VEin de verkiezin
gen en het CDA wat hem betreft een
duidelijke voorkeur uitspreekt voor
de PvdA als coalitiepartner. Waar
mee nog maar eens gezegd wil zijn
dat de beweging in de ARP-achter
ban niet zo zwartwit is als menigeen
maar al te graag wil doen geloven.
VENLO Het blijven hEimeren op
handhaving van de koopkracht kan
onmogelijk en is niet realistisch.
Handhaving van én koopkracht én
werkgelegenheid kunnen onmogelijk
tegelijk. Dat zei voorzitter Kruijff
van de Grafische Bond CNV gisteren
tijdens de oprichtingsvergadering
van de grafische bond in Venlo.
Voorzitter Kruijff zei in zijn rede blij
te zijn dat de FNV dit gelukkig nu
ook inziet. ,,De FNV-econoom Vos
heeft in de .Vakbondskrant', het or
gaan van de FNV geschreven dat men
de mensen geen valse feiten moet
voorhouden. Dat is niet alleen on
juist, maar ook gevaarlijk, omdat op
die manier een klimaat wordt geschal
pen. waarin het op den duur onmoge
lijk wordt om nog opbouwend te wer
ken aan een verbetering van de soci
aal-economische situatie," aldus
Kruijff.
door FftZC Pijlman
Wijnstekers en de dood
(met dank aan P. N. van Eyck
In alle vroegte, men luidde de klokken,
Lekkerkerk stonk als het nooit had gedaan;
iedereen was zich dood geschrokken,
want er kwam gif uit de waterkraan.
Vrouwen gristen naar hemden en sokken,
kinderen hield men het nachtgoed aan;
half nog in slaap is men ijlings vertrokken,
als zat de dood vlak achter hen aan.
Zijn ze nu echt aan die ramp ontkomen,
dreigt dit gevaar niet elders weer,
Almelo, Zevenaar, Slikkerveer?
„Mij," zegt de dood, „zul je niet ontkomen,
's Morgens nog zag ik in Lekkerkerk-west,
die ik des avonds moest halen in Best."