Beschuldiging justitie vrij eenzijdig
commentaa
oio öM&tm o
ook 'n koe heeft een kalender aarde draait
rrouw
Passende arbeid (1)
Passende arbeid (2)
Dr. Jacobs (Zon en Schild) over 'lastige' patiënt:
nKg
Ti
f^jll
1 WVJl
bijtlustig
dienstfiets
bedreigd
Brand verwoest
constructiebedrijf
nNDERDAG 8 MEI 1980
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
linisle' Albeda is voornemens de
•seis voor passende arbeid te ver-
rakken Reistijden van meer dan
vee uren per werkdag of werken
l vierploegendienst zullen voor
icrklozen geen doorslaggevende
tdcn meer kunnen zijn om werk
|s „niet passend" te mogen wei-
pren.
lij deze voornemens van de minis-
cr passen enkele kritische kantte-
iningen. Maar op voorhand af-
(ljzen willen wij deze en vergelijk-
are plannen niet, integendeel. Al
truime tijd wordt er, met name
an werkgeverszijde, gepleit voor
rotere verschillen tussen netto lo-
tn en netto sociale uitkeringen.
)ezc pleidooien stoelen op de ge-
aclue dat vergroting van die ver-
chillen het prijsmechanisme op de
rbeidsmarkt weer zal herstellen.
Werklozen komen dan onder gro-
rre druk om beschikbaar werk te
jnvaarden omwille van het
ïkomen.
Wij hebben op deze plaats steeds
ruim afstand genomen van deze
lleidooien Het is onjuist mensen
die buiten hun schuld uit het ar-
idsproces worden gestoten en
en kans meer krijgen weer aan
slag te komen, nog eens extra te
iraffen" in de hoogte van hun
tomen. Als er dan te gemakke-
Ejk gebruik zou worden gemaakt
sociale voorzieningen, mag dat
reden zijn de uitkeringen te
agen en de goeden met de
hten te laten lijden. Het moet
reden zijn de regels voor het
rraak kunnen maken op een
tering streng te hanteren.
gezien de onmiskenbare knelpun-
tnu de kanttekeningen. Een uur
n heen en een uur reizen terug
;n wij bepaald niet weinig. De
ster acht echter ook langere
n in individuele gevallen nog
^'tssend. Albeda verwijst in dit ver-
ind naar „de internationaal als
iaat geaccepteerde forensentij-
voor de grote stedencentra".
vergelijking gaat echter niet op.
randstad Holland is, gelukkig
müit oogpunt van ruimtelijke orde-
arning. geen Tokio, New York of Los
eu;iAnge!es. Het is volkomen onjuist
^pm zulke gedrochten van onbeheer-
en'ste agglomeraten voor ons land tot
norm te verheffen.
:w ritisch staan wij eveneens tegen-
,e[ ver Albeda's gedachte om „vier-
n ploegendienst voor iedereen in be-
iai nsel als passende arbeid" te be-
°l Ruwen. Juist het afgelopen jaar
d aan de negatieve kanten van ploe-
zoj narbeid volop in de belangstel-
d-mg. Het is een goede zaak dat de
_le! valiteit van het werk de aandacht
Hidt. Ongetwijfeld liggen ook
arin oorzaken waarom een aan-
I bedrijven zo moeilijk aan perso-
el kan komen.
sto
s. i ezien de sociale nadelen van ploe-
:ee narbeid is het een kwalijke ont-
ikkeling dat de laatste tien jaren,'
e t aantal werknemers in ploegen-
enst is toegenomen. Steeds meer
•idrijven zijn blijkbaar op ploe-
Mt ndiensten overgegaan. Gevreesd
lf a oet worden dat die ontwikkeling
.De groep van naar schatting: zo'n twee
honderd ernstig: gestoorde, agressieve
patiënten blijft de gemoederen binnen
kringen van justitie, ambulante hulpver
lening en psychiatrische instituten be
zighouden. Dat is in feite maar goed ook,
want dit probleem speelt al jaren, hoe
wel er nog steeds geen passende oplos
sing voor deze categorie is gevonden.
Was het november vorig jaar prof. dr. F.
H. L. Beyaert, geneesheer-directeur van
het Pieter Baan-centrum te Utrecht, die
de kat de bel aanbond, eind april kwam
de Utrechtse officier van justitie mr. H.
Droesen opnieuw op deze kwestie terug.
Hij stelde dat het nu maar eens uit moet
zijn en dat de psychiatrische instituten
desnoods met harde middelen dan
maar gedwongen moeten worden deze
patiënten op te nemen.
Dit alles is geneesheer-directeur dr. D.
Jacobs van „Zon en Schild" toch wel
enigszins in het verkeerde keelgat ge
schoten. Hij noemt de door justitie geui
te beschuldigingen nogal eenzijdig, legt
uit waarom en wijst er tevens op, dat er
maatregelen op komst zijn.
ten op de arbeidsmarkt en ook
gezien de toenemende druk, veelal
gebaseerd op gedachten over licht
vaardig gebruik en misbruik, op de
hoogte van de uitkeringen, zien wij
alleszins reden de bestaande regels
voor passende arbeid kritisch door
te nemen. Je zou ook eens moeten
kijken naar de regels op dit gebied
in andere landen. We denken niet
zozeer aan Australië of de Verenig
de Staten, maar bij voorbeeld aan
Zweden, waar van oudsher veel
minder kieskeurigheid van werk
zoekenden mogelijk is geweest dan
in Nederland.
Het is ook een zaak dat er meer
algemene bekendheid over en meer
eenduidigheid in de toepassing van
deze regels komt. Dat kan onnodige
geruchtvorming over vermeend
misbruik en opgeklopte verhalen
van werkgevers dat de werklozen
niet werken willen, voorkomen.
Strakkere regels mogen er niet al
leen komen voor werkzoekenden,
maar ook voor werkgevers. Bij al
hun klachten dat men niet aan
voldoende personeel kan komen is
stellig de vraag gerechtvaardigd, of
deze werkgevers niet zelf te strenge
eisen stellen. Minister Albeda
maakte deze week zijn voornemens
bekend naar aanleiding van een
weinig succesvolle wervingsactie
van Hoogovens onder werkloze me
taalarbeiders van elders in het land.
Het doet dan wel vreemd aan in de
notitie van Albeda te lezen, dat
Hoogovens alleen de namen van'
werklozen beneden de 45 jaar wilde
hebben van de arbeidsbureaus. Ou
deren zijn dus bij voorbaat kans
loos bij deze grote industriële werk
gever.
zal worden gestimuleerd wanneer
de arbeidsbureaus voortaan vier
ploegendienst in beginsel voor elke
werkzoekende passend gaan vin
den. Voorts zou dan het ijveren van
de vakbeweging voor overschake
ling van vier- op vijfploegenroos-
ters worden doorkruist.
Samengevat menen wij dat een kri
tische doorlichting van de bestaan
de praktijk met toepassing van de
regels voor passende arbeid ge
wenst is. De twee punten die de
minister er nu echter heeft uitge
licht, vallen wel op, maar zijn toch
een ongelukkige keuze. Waar
schijnlijk kan de minister het beter
zoeken in een veelheid van kleinere
en afzonderlijk niet zo in het oog
springende punten, die te zamen
echter veel kunnen uitmaken.
Te denken valt aan een minder
strakke en minder tot in detail
doorgevoerde afbakening van be
roepen en werksoorten. Werkzoe
kenden zouden dan ook werk moe
ten accepteren dat niet precies het
zelfde is als zij vroeger hadden. In
een dynamische economie mag men
niet langer verwachten een beroep
voor het leven te kunnen kiezen.
Uiteraard geldt dit afzien van te
veel kieskeurigheid evenzeer voor
werkgevers. Zij moeten bereid zijn
nieuwe arbeidskrachten in hun be
drijf zelf verder in te werken of op
te leiden.
door Kees de Leeuw
DEN HAAG/AMERSFOORT
„Het gaat niet aan de psy
chiatrische inrichtingen
niet alleen in de regio Utrecht,
maar ook daarbuiten, want
het is een landelijk probleem
eenzijdig er de schuld van
te geven, dat deze patiënten,
die sterk gedragsgestoord en
agressief zijn tussen wal en
schip vallen. Het is niet alleen
een kwestie van willen, aange
zien wij er best toe bereid zijn,
maar vooral een kwestie van
kunnen en daarvoor moeten
ons de middelen worden ver
strekt."
Geneesheer-directeur dr. D. Jacobs
van het psychiatrisch centrum „Zon
en Schild" te Amersfoort is veront
rust over de uitlatingen van de
Utrechtse officier van Justitie mr. H.
Droesen, gedaan tijdens en na een
rechtszitting. Het ging hier om een
man die al jaren bij talloze psychia
trische instellingen onder behande
ling is geweest, maar steeds weer we
gens zijn agressieve gedrag op straat
werd gezet. Ten einde raad heeft hij
geprobeerd op klaarlichte dag een
paar vrouwen te wurgen, waardoor
hij weer bij Justitie terechtkwam.
Hulpverleners. Justitie en politie ken
nen de lijdensweg van de ernstig zie
ke man al jaren, maar een goede
opvang is niet te vinden, omdat geen
enkel psychiatrisch ziekenhuis hem
wil hebben.
„Dat er vanuit Utrecht (Justitie, ge
meente, GG en GD en Psychiatrische
Observatie Kliniek (POK) actie
wordt ondernomen, vind ik prima,
maar er is geen enkel overleg geweest
met de betrokken inrichtingen. Bo
vendien noem ik het dreigen met
stopzetten van de financiën absurd,
want afgezien van het feit dat men
daartoe niet bevoegd is, lost het na
tuurlijk niets op," aldus dr. Jacobs.
Hij heeft dan ook mr. Droesen een
brief geschreven, waarin hij om sa
menspraak vraagt.
Overleg
Nog tijdens ons gesprek komt er een
telefoontje van de officier van justitie
uit Utrecht, waarin hij zijn excuses
aanbiedt. Er is geen sprake van een
gecoördineerde actie, hij had het niet
allemaal zo bedoeld, maar het resul
taat is wel, dat binnenkort nader
overleg zal volgen met alle betrokke
nen. Dat laatste was nu Juist de be
doeling van de geneesheer-directeur
van „Zon en Schild", met ongeveer
achthonderd bedden het grootste
psychiatrische centrum binnen de
regio-Utrecht.
Hoofd verplegingsdienst Ruud
Arends zegt dat behandelaars en ver
pleegkundig personeel momenteel
met de rug tegen de muur staan, gelet
op de onderbezetting, maar dat dat
niet betekent dat de inrichtingen
consequent de SGA-patiënten (de af
korting staat voor sterk gedrags
gestoord en agressief) buiten de deur
houden. „We nemen deze mensen wel
degelijk op en ze komen ook binnen
per incident via de noodbedden-rege-
ling, maar dat gebeurt dan met één
patiënt binnen de opzet van het the
rapeutisch klimaat. Je moet echter
niet vergeten, dat de uitstraling van
deze zeer moeilijke patiënten derma
te groot kan zijn op de totaal te
behandelen groep, dat uiteindelijk
toch blijkt dat er met hem in de
huidige situatie weinig te beginnen
valt. Daarvoor schieten gewoon de
middelen tekort."
Niemand zal overigens ontkennen,
Geneesheer-directeur Jacobs: zonder de juiste middelen ben je
machteloos.
dat deze groep wel degelijk eigenlijk
in de gezondheidszorg thuishoort,
maar met kunstgrepen veelal bij jus-
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat, sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon.
title terechtkomt. Prof. dr. F. H. L.
Beyaert wees daar al eerder op
(Trouw, 28 nov. 1979) en gaf tevens de
argumenten aan die gebruikt wor
den: past niet in de groep, onvoldoen
de gemotiveerd, hoort eigenlijk bij
respectievelijk zwakzinnigenzorg, ge
riatrische dienst of bij justitie en de
laatste smoes, aldus de hoogleraar:
komt niet uit mijn regio. Daarmee is
de cirkelgang dan rond, want als zo
iemand wel uit de regio komt, past
die niet in de groep of is onvoldoende
gemotiveerd.
Opnameplicht
Geneesheer-directeur Beyaert voeg
de daar nog aan toe: „De meest kras
se uitspraak die ik tijdens mijn her
haalde telefonische bedelpartijen
hoorde was wel: we zijn tegenwoordig
zo gehumaniseerd, dat we die patiënt
niet kunnen hebben." Het is dan ook
geen wonder, dat er van die kant
wordt gesteld, dat er dan maar een
opnameplicht moet komen voor psy
chiatrische inrichtingen, zodat deze
patiënten alsnog worden opgenomen.
Het probleem is gewoon, dat aan de
ene kant vanuit de maatschappij de
instituten onder druk worden gezet
om psychiatrische patiënten „mense
lijker" te behandelen, terwijl ander
zijds diezelfde maatschappij ook
vraagt om mensen die door hun gees
tesziekte een gevaar vormen voor
hun omgeving op te bergen. En dat,
terwijl jtiist de asielfunctie van de
inrichtingen het vasthouden van
mensen op gesloten afdelingen
meer en meer aan het afnemen is.
Kortom, er kan geen geschikte op
vang worden geboden, laat staan een
deskundige behandeling.
Het gevolg is dan ook dat deze kans
armen nergens meer onderdak ko
men, want het „genezen" is nu zo
belangrijk geworden, dat de door de
gemeenschap gevraagdde asielfunc
tie verdwijnt, om dr. R. Giel, hoogle
raar in de sociale psychiatrie te Gro
Een melkveehouderij, dat is een
boerderij waar ze koeien houden.
Zoveel weten we allemaal nog
wel. Een stal moet er dus ook zijn
en bijna altijd zal er een elektri
sche melkinstallatie staan. En als
we heel diep nadenken komen we
wellicht ook nog op de hooiberg.
Maar nu iets anders: wat is een
koekalender? Nee, geen kalender
waarop de koe de dagen kan af
tellen die haar nog van veemarkt
of abattoir scheiden. Maar een
béétje boer moet wel zo'n ding
hebben. De kalender ziet er onge
veer uit als een flinke, vierkante
keukenklok. Voor elke koe zijn er
de belangrijkste data voor be
vruchting en drachtigheid op
aangegeven. Elke dag moet er
iets verzet worden om de datum
bij te houden, want dat gaat niet
automatisch.
We zouden dat nooit geweten
hebben, als de Stichting Publik
Relations Land- en Tuinbouw in
Den Haag ons niet een „melkvee
houderijplaat" had gestuurd, een
kleurige affiche van 82 centime
ter breed en 60 hoog, waarop te
kenaar Rudolf Das als voorbeeld
van zo'n melkveehouderij een
modern bedrijf in Voorschoten
heeft uitgetekend. De plaat ziet
er uit als een „luchtfoto", waarop
alle onderdelen van de boerderij
tot in de finesses zijn weergege
ven, met in- en doorkijkjes. Je
ziet er op waar de melkmachine
staat en hoe de melk van acht
koeien tegelijk direct in de koel
tank terechtkomt. Bijvoorbeeld,
want alles staat er op wat er op
zo'n bedrijf gebeurt. Dus ook
waar de koeien binnens- en bui
tenshuis verblijven, hoe een hooi
berg in elkaar zit, wat een grasop-
raapmachine doet en waar alle
verschillende stallen, schuren en
andere gebouwen voor gebruikt
worden. En verder is er „koeien-
meubilair", zoals een voetenbad
je, dat hier „potenbad voor ont
smetting tegen klauwontstekin-
gen" heet, en dus geen badje voor
vermoeide koeiepoten is. Er rijdt
heel wat rond op de boerderij: de
melkwagen die de tanks ophaalt,
de trekker, de aanhangwagen, de
cirkelgrasmaaier, de trommel-
schudder, de bestelauto, de gras-
opraapwagen, de kunstmest
strooier, de mestzuiger en -ver
spreider en de auto van de inse-
minator met alle toebehoren, ze
horen er allemaal bij. Alleen mis
sen we de gewone personenauto
van het veehoudersgezin, die er
ongetwijfeld ook zal zijn.
Wie misschien als voorberei
ding op een bezoek aan een vee
houderij zo'n plaat wil bestu
deren, of gewoon voor de aardig
heid wil ophangen, kan 'm krij
gen. Niet helemaal voor niets,
maar wel tegen kostprijs. Vijf
gulden overmaken op postgiro
536616 ten name van de Stichting
Public Relations Land- en Tuin
bouw, Den Haag, het woord
„melkveehouderij plaat" op het
girobiljet, en de wandplaat wordt
netjes in een koker thuisbezorgd.
De aarde Is rond en hij draait. Is
dat nieuws? In het geheel niet
Toch stond dat pas nog met een
vijfkoloms grote kop in de Win-
schoter Courant. Niet zozeer om
het te vertellen aan de mensen
die dat al lang wisten, maar om
de „ongelovigen" te laten weten
dat ze zaterdag in Stadskanaal
het bewijs voor deze stelling kun
nen zien. Daar hangt die dag in
de watertoren een uivormige bol
van zestig kilo aan een 23 meter
lange draad, die langzaam over
een loodrechte lijn heen en weer
slingert. Maar de geduldige toe
schouwer zal kunnen zien dat de
slinger geleidelijk aan een andere
richting kiest. Dat wil zeggen: in
feite blijft de slinger onveran
derd, het is de aarde die draait.
Dat kunnen de ongelovigen er
deze zaterdag met eigen ogen
zien. En voor de mensen die dat
allemaal al wisten is wellicht nog
interessant dat de aarde dan
rond mag zijn, maar dat zij draait
en niet hij, want aarde is nog
altijd een vrouwelijk woord.
„Een koe in een lif box, onderdeel van een grote stal
De inwoners van New York moet
aan hun verstand worden ge
bracht dat je van een mensen-
beet infectieziekten kunt oplo
pen. Nog erger: soms moeten le
dematen worden afgezet als er
flink doorgebeten is. Dat zegt
Reinhold Ferrer, hoofd van de
Newyorkse GG en GD, die steeds
meer met door mensen gebeten
personen te maken krijgt. De
NewYorkers, zegt hij, gaan el
kaar bij ruzies steeds vaker bij
ten. Vorig Jaar kregen de zieken
huizen bijna duizend gebeten
burgers te behandelen, 27 pro
cent méér dan in 1978. Ferrer
vindt dat het elkaar bijten zo
langzamerhand een bedreiging
voor de volksgezondheid, wordt
Het bewijst Intussen wel, dat veel
Newyorkers nog beste tanden
hebben.
Dat een fiets wel wat goedkoper
is dan een auto, daar zijn we
intussen allemaal wel achter. De
Mens-krant, personeelsblad van
Holec, heeft uitgerekend hoeveel
een dienstfiets een bedrijf kost,
dat wil zeggen: een bedrijfsfiets
die de hele dag door iedereen
gebruikt kan worden. De uit
komst is niet niks, maar ook be
paald niet veel: zo'n fiets kost
bijna 1,12 per kalenderdag.
Toch nog meer dan u dacht? Dan
moet u wel bedenken dat alle
bijkomende kosten zijn meege
teld, net als voor een auto. Zoiets
doe Je voor Je privé-fietsje meest
al niet, maar de kosten van de
dienstfiets zijn wél zo samenge
steld: het blad ging uit van een
aanschafprijs van 425 gulden,
een gebruiksduur van vijf jaar
plus bijkomende zaken als verze
kering, renteverlies, stalling, on
derhoud en reparaties. Bij vijf
duizend kilometer per Jaar komt
de Mens-krant dan op goed acht
cent per kilometer (wat natuur
lijk minder kan worden naarma
te de fiets meer gebruikt wordt,
maar dan slijt ie ook weer har
der). En als je daar dan ook nog
eens de tijdwinst kon aftrekken
fietsen door lange gangen en
over uitgestrekte terreinen gaat
tenslotte heel wat vlugger dan
lopen is zo'n fiets echt een
spotkoopje in gebruik.
Een 42-jarige Japanse chauffeur
vond in de Glnza, de bekendste
uitgaanswijk van Tokio, een be
drag van honderd miljoen yen in
een opgevouwen krant. In gul
dens is dat weliswaar nog niet
eens één miljoen, maar ongeveer
825.000.
Toch een heel kapitaal,
dat de chauffeur mag houden als
de eigenaar niet binnen een half
jaar opdaagt. Is de eerlijke vin
der daardoor gelukkiger gewor
den? Integendeel: hij heeft aan
gekondigd zijn baan te hebben
opgezegd en zo gauw mogelijk te
verhuizen. HIJ is bang geworden
door de stroom bedelbrieven,
waarin hij zelfs met de dood
wordt bedreigd als hij niet snel
iets afschuift.
In Rorkee, een plaatsje ten
noorden van India's hoofdstad
New Delhi, werd een man zo
woest toen zijn vrouw hem om
geld vroeg, dat hij haar neus af
beet. En dat alles omdat ze een
halve roepie, nauwelijks vijftien
cent, van hem wilde hebben. De
neus is op het politiebureau van
Rorkee terechtgekomen; de man
ook.
ningen te citeren. „De moeilijke pa
tiënt staat daardoor niet meer onder
aan de ladder, maar helemaal aan de
zijkant en nog steeds in een uithoek."
Dr. C. Buis, toen nog plaatsvervan
gend hoofdinspecteur voor de geeste
lijke volksgezondheid en nu genees
heer-directeur van het psychiatrisch
ziekenhuis „Schakenbosch" in Leid-
schendam, vestigde destijds als eer
ste de aandacht op het bestaan van
deze groep. Gebaseerd op het aantal
klachten dat bij de hoofdinspectie
binnenkwam werd sinds het begin
van de jaren zestig gesproken over de
„150 van Buis", maar het kunnen er
ook tweehonderd zijn.
Advies
Niet ontkend kan worden, dat er na
dien binnen de psychiatrie geen aan
dacht is besteed aan deze problema
tiek. De sectie psychiatrische institu
ten van de Nationale Ziekenhuisraad
(NZR) belegde eind 1975/begin 1976
vier regionale bijeenkomsten en hield
een enquête onder de directies. Dit
alles leidde tot het advies aan ex-
staatssecretaris Hendriks om per
regio een oplossing te creëren door
het oprichten van kleine eenheden.
Mede onder druk van de „noodkre
ten" van justitie ziet het er naar uit,
dat dit jaar maatregelen genomen
zullen worden. Op het ministerie van
volksgezondheid ligt bij de hoofdin
spectie een rapport klaar, waarin
wordt aangegeven hoe de problemen
bij het opnemen van „uiterst moeilij
ke" patiënten in psychiatrische zie
kenhuizen kunnen worden opgelost.
In het rapport dat binnenkort zal
worden aangeboden aan staatssecre
taris Veder-Smit, wordt voorgesteld
om binnen de regio's Noord, West,
Oost en Zuid, die overeenkomen met
de inspecties, een kleine afdeling op
te zetten, speciaal bestemd voor deze
categorie. De afdeling maakt deel uit
van een psychiatrisch ziekenhuis en
telt 24 bedden, waarbij gewerkt zal
worden in groepjes van acht. Er komt
een zware stafbezetting, bestaande
uit ruim zestig medewerkers, onder
wie een psychiater, een psycholoog
en gediplomeerde verpleegkundigen.
Uitgegaan wordt van een zo intensief
mogelijke behandeling, die gemid
deld zo'n twee jaar zal duren met een
verpleegprijs van rond de zeshonderd
gulden per dag. Het geheel zal weten
schappelijk begeleid worden, terwijl
voor de opname een toelatingscom
missie komt met de inspectie als ad
viseur. Met deze vrij zware opzet via
het intensive care-principe hoopt
men deze storend gestoorde en agres
sieve mensen te kunnen laten terug
keren naar de maatschappij of naar
de „gewone" psychiatrische zieken
huizen voor nazorg.
Experiment
In de commissie is samengewerkt
door vertegenwoordigers van de
hoofdinspectie, de Nationale Zieken
huisraad en het ministerie van Justi
tie. Psychiater J. B. van Borssum
Waalkes, onder wiens leiding als
plaatsvervangend hoofdinspecteur
het rapport tot stand is gekomen:
„Het wordt tijd dat er nu haast wordt
gezet achter de uitvoering ervan en
dat we een actief beleid gaan voeren."
Hij geeft toe dat het regelen van de
economische en financiële aspecten
een tijdrovende aangelegenheid kan
zijn, maar „als er niets gebeurt, zal
het steeds moeilijker worden deze
patiënten opgenomen te krijgen. In
feite wordt momenteel iedere inrich
ting met dit probleem geconfronteerd
en zonder passende maatregelen
dreigt deze groep alleen maar groter
te worden".
Dr. Jacobs die inmiddels over een
vertrouwelijk exemplaar van dit rap
port beschikt, zegt dat „Zon en
Schild" van harte bereid is om binnen
de regio-Utrecht een dergelijke afde
ling onder zijn hoede te nemen. „Dit
heeft ook te maken met de levensbe
schouwelijke achtergrond vanwaar-
uit we werken, maar daaraan zijn
twee voorwaarden verbonden. De op
name-afdeling moet een tijdje zo wor
den versterkt, dat wij deze mensen
aankunnen en de psychiatrische in
stituten dienen zich garant te stellen
voor alle opnamen uit de regio. Is dat
het geval, dan durven wij dit experi
ment best aan, al moet wel worden
afgewacht of het Centraal Orgaan
Ziekenhuistarieven (COZ) bereid is
hiermee akkoord te gaan. Zonder des
kundig personeel en een goede ac
commodatie hoef je hier echt niet aan
te beginnen."
HIJ voegt er nog aan toe: „De beschul
digingen van onwil zitten ons al Jaren
lang behoorlijk hoog en we beseffen
onze verantwoordelijkheid terdege,
maar zonder de juiste middelen staan
we machteloos. Het is eigenlijk een
keihard politiek gevecht en niet zo
zeer een kwestie van willen als wel
van kunnen, waarbij ik nog wil op
merken, dat je toch altijd net meer
doet dan je in feite kunt."
ENSCHEDE (ANP) Het construc
tiebedrijf Hassing Machine BV in het
Overijsselse Overdinkel is in de nacht
van dinsdag op woensdag groten
deels door brand verwoest. Het be
drijf was gevestigd in een voormalig
schoolgebouw. De schade bedraagt
volgens opgave van de politie 1,2 mil
joen gulden.