commentaar
zelfs de buren kennen ons niet
Het kalf en de put
let kalf en de put (2)
DiT iS EEN GETEKEND BEELO VAN NEERLAND,30^-1980. GEEN VERTEKEND....
Oranjebitter (1)
Oranjebitter (2)
Gala
Agenda
kuiken
oponthoud
tuintje boven
bescheiden
tafelgebed
fiets weg
HNSDAG 6 MEI 1980
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
5
PARLEMENTPARLEMENTAIRPARLEMENTARIËRSPARLEMENTARISMEPARLEMÈ
Redactie: Hans Goslinga Bijdrage: Bram Pols
Het onthullendste van de Lekkerkerkse giframp is
misschien nog wel geweest, dat het tot voor kort
hogelijk was ongestraft zowat de halve Nederlandse
bevolking uit te roeien. In het ongunstigste geval
hoest men een paar honderd gulden boete betalen,
haar daarmee was de kous dan ook af. De Rotter
damse firma Wijnsteker, het gemeentebestuur van
ekkerkerk en dan vooral niet te vergeten de bedrij
nen die hun schadelijke afval hebben geproduceerd.
!zij gaan allemaal vrijuit. De bewoners mogen wat dat
betreft allang blij zijn, dat de rijksoverheid bereid is
jebleken de kosten voor haar rekening te nemen,
kant de uitkomst van een gerechtelijke procedure
i in hoge mate onzeker zijn geweest: zo het al oöit
fot uitspraken zou zijn gekomen,
lekkerkerk is een harde les geweest en het moge
Het in kaart brengen van illegale stortplaatsen blijkt
S b'tter n00C,z3keIijk. Lekkerkerk is er het voorbeeld
r hc 'an h°e gemakkelijk bedrijven zich van hun schade
lijke afval kinnen ontdoen. Er is daarom al weinig
reden om aan te nemen, dat de schade zich alleen tot
■■Hdeze gemeente beperkt zou hebben. Het afvalver-
werkingsbedrijf Rijnmond heeft jarenlang met ver-
rg lies gewerkt, omdat de verwerking van chemisch
afval voor de chemische industrie te duur was. Het
■^laat zich gemakkelijk raden waar men goedkoper
terecht kon.
it iWQf Ginjaar erin zal slagen op enigszins overtuigende
^le? yijzc het gedumpte afval in kaart te brengen, is
etï verigens nog maar de vraag. Iedereen heeft wel wat
diei x>ter op zijn hoofd en het is pijnlijk daarmee te koop
vef e moeten lopen. Het zou daarom geen overbodige
Z' xe zjn wat meer mankracht ter beschikking te
sstellen. Dat extra personeel zal ook weer hard nodig
zijn om met behulp van een doelftreffende controle
•jjjjj Dortgelijke rampen in de toekomst te voorkomen.
S Uleen dan belooft het straffer aanpakken van illega-
stortingen ook inderdaad effect te hebben. De
Cai roomaamste invalshoek is vooralsnog de nieuwe wet
lp de chemische afvalstoffen. De juiste toepassing
mg!fan deze wet is echter verre van eenvoudig. Niet alle.
ml waaronder mogelijk ook schadelijke stoffen, vallen
inder deze wet. Bovendien is de norm niet absoluut.
JVjj let chemisch afval mag een bepaalde concentratie
schj
ie
eniger mate tot genoegdoening stemmen, dat er
bereidheid is daar ook lering uit te trekken. Minister
Ginjaar van milieuhygiëne heeft daarvan dezer dagen
een hoopvolle getuigenis afgelegd. Hij kondigde aan
het probleem van de illegale stortingen op twee
fronten te zullen bestrijden. In de eerste plaats wil hij
de illegale stortplaatsen in kaart brengen, om op die
manier enig zicht te krijgen op de omvang van het
kwaad.
En in de tweede plaats wil hij nieuwe illegale
stortingen voorkomen met behulp van strengere
straffen en het scheppen van mogelijkheden om de
schade te kunnen verhalen. Bij beide pogingen om de
put te dempen, nadat het kalf is verdronken een
korte kanttekening
niet te boven gaan. Hoe bepaal je dat en wie houdt in
de gaten dat men zich ook aan de afspraken houdt?
De inzet van extra milieu-ambtenaren is daarom
nodig.
Tenslotte is er dan de mogelijkheid de aangebrachte
schade te verhalen. Lekkerkerk toont aan dat zo'n
actie gauw in de miljoenen guldens kan lopen. Maar
op wie worden de kosten verhaald?
De nieuwe wet wijst de overtreder aan, maar het is
de vraag of dat wel doeltreffend is. In het Lekker
kerkse geval mogen de firma Wijnsteker dan wel als
de grote boosdoener te boek staan, maar zijn de
bedrijven die het afval hebben geproduceerd en het
zonder meer naar Wijnsteker doorschoven niet min
stens zo schuldig? Trouwens, in het geval dat het tot
een schadeverrekening komt, is wel duidelijk wat de
uitkomst zal zijn. Wijnsteker gaat dan gewoon failliet
en het is de gemeenschap die ervoor moet op
draaien.
Het lijkt daarom juister de nieuwe wet ruim toe te
passen, zodat de vervuilers ook echt betalen. Lekker
kerk is er het voorbeeld hoe onbevredigend het is,
dat bij illegale stortingen niet alleen het kalf wordt
verdronken, maar de put bovendien nog eens op zijn
kosten moet worden gedempt ook.
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat. sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde I
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon
Op dinsdag 29 april rinkelde in de
werkkamer van de Nederlandse vi
ce-premier de telefoon.
„Wiegel."
„Goeiemorgen excellente, u spreekt
met Van Duin van de KLM."
„Móge. wat kan ik voor u doen?"
„Ja excellentie, wij wilden graag
even het volgende tekstje aan u
voorleggen. Het gaat om een adver
tentie die morgen in een aantal bui
tenlandse kranten verschijnt."
„Gaat uw gang."
„Mm, wij hadden dus het volgende
bedacht: Holland viert een konink
lijk jaar. Vandaag, 30 april, viert
onze geliefde koningin Juliana haar
verjaardag en bestijgt onze nieuwe
koningin Beatrix de troon. De vlag
gen wapperen, de klokken luiden en
er is vreugde in heel het land. Er
worden optochten gehouden, para
des, festivals en zelfs koninklijke
rijtoeren
„Een ogenblikje, meneer Va Duin,
Koninklijke rijtoeren zijn er mor
gen niet bij, in '48 kon dat nog, maar
ja, u weet, Amsterdam hè
„De stad waar alles kan. haha. Nee,
maar ik begrijp u. Ach, ik zeg maar
zo: wat niet weet. wat niet deert, en
weten ze in het buitenland
veel
„Daar heeft u gelijk in. Dat was
het?"
„Ja, dat wil zeggen bijna. Wij beslui
ten met: kom het feest met ons
meevieren. Laat de KLM. de
Koninklijke Nederlandse Lucht
vaartmaatschappij, u dit koninklij
ke jaar naar Holland vliegen. Dit
alles natuurlijk in het Engels ge
steld. Wat dunkt u?"
„Uitstekend, niets op aan te mer
ken. Plaatst u daar nog geen foto bij
of zoiets?"
„Ha, vanzelfsprekend excellentie.
Er komt een grote plaat bij van de
gouden koets, echt een feestelijke
plaat."
„Maar de gouwe koets rijdt niet.
Dat weet u?"
„Weten we, excellentie, maar zoals
ik al zei: wat niet weet, wat niet
deert."
„Tsja, u geeft natuurlijk wel een
wat vertekend beeld op die manier
en
„Excellentie, u heeft volkomen ge
lijk. Maar u weet ook, wij zijn niet
zo kinderachtig bij het bedrijfsle
ven en het gaat hier per slot van
rekening om een stukje Holland
promotion."
„Ja, da's waar."
„Kijk excellentie, u zou het toch
ook niet leuk vinden als de televisie
morgen beelden naar het buiten
land zou zenden van relletjes in de
hoofdstad, gesteld dat die zouden
uitbreken.?"
„Nee, meneer Van Duin, dat heeft u
goed gezien."
„U zou daarom toch vreemd opkij
ken, excellentie, als wij in de bui
tenlandse media adverteren met:
Kom naar Holland, kraakland, of
zoiets, haha.'
„Inderdaad, ja."
„Dus dat tekstje is akkoord,?"
„Vanzelfsprekend, meneer Van
Duin."
„Prima excellentie, dan gaan we
meteen aan het werk. En een goede
morgen."
„Móge, meneer Van Duin."
De vice-premier hing op. „Relle
tjes". mompelde hij en hij dacht
aan zijn lijsttrekkerschap. Als het
zover kwam, zou hij er een mooi
nummer van maken. Het volk zou
het immers niet pikken als er rot
zooi werd getrapt op zo'n dag? Hij
had trouwens al aardig op die senti
menten ingespeeld
Jammer dat links hem al meteen
doorhad. Provocerend hadden ze
zijn uitspraken genoemd, dat 30
april een feestdag moest worden en
dat ordeverstoringen niet zouden
worden geduld. Maar ach, dacht hij,
als bij de mensen maar het beeld
bleef hangen van de Wiegel die op
de bres stond voor koningshuis,
feestelijkheid en orde.
Hoopte hij misschien op relletjes?
Hans. Diep in zijn hart? Een vage
glimlach streek langs zijn mond
hoeken.
Hij trok de ochtendbladen naar zich
toe. Zijn blik viel op een paginagro
te advertentie. „Een nieuwe koning
in, dan ook 'n nieuw zoutje", las hij.
Hij bladerde door. Ha, hier nog zo
een: „Sorry prinses, maar u bent
helaas niet de enige die deze week
een kroon krijgt."
Mm, dacht de vice-premier, het be
drijfsleven eet er ook goed van, van
het koningshuis. Voortreffelijk idee
toch van de KLM om de troonswis
seling aan te grijpen om het beeld
van Holland weer wat op te poetsen.
Dat is ook wel hard nodig. Die toe
standen van vorige maand in Am
sterdam, dat moet toeristen en ad
verteerders toch afschrikken. En
dan het krediet dat we bij de Ara
bieren hebben verspeeld met die
film.
Een onverstandige daad was dat
toch van de NOS. Dat kon je ook al
niet meer hardop zeggen in dit land
Dan bedreigde je meteen de pers
vrijheid. De vice-premier zuchtte.
Zelfs de Telegraaf had hem in die
kwestie in de steek gelaten. Van je
beste vrienden moest je het maar
hebben.
Men moest toch begrijpen, dat pers
vrijheid mooi is. maar dat niet alles
kan. Kortzichtigheid, dat is het.
Men heeft geen oog voor de geweldi
ge economische belangen die op het
spel staan. Het gerinkel van de tele
foon stoorde de vice-premier in zijn
gedachtengang.
„Wiegel."
„Wat? ja, in die tijd zat ik in het
bestuur van de JOVDDie pro
testeerde er toen tegen dat WD-
Kamerleden vragen stelden naar
aanleiding van die uitzending van
„Zo is het toevallig ook nog 'es een
keer"? Herinner ik me niet, nee
ja beeldreligie, dat weet ik nog
welde JOVD was er sterk op
tegen dat de WD maatregelen ver
langde? Nee, dat herinner ik me niet
meernee, echt nietnee, en
goeiemorgen."
Hij hing op en dacht na. Dat hij zich
daar niets meer van herinnerde.
„Die schemerlamp, die woensdag
de Nieuwe Kerk binnengleed, dat
was dus mevrouw Verkerk-Terp
stra," bralde een man vrijdagoch
tend in alle vroegte door de radio.
De kwaliteit van deze kwinkslag zal
ieder voor zich op waarde schatten.
In elk geval was het een waar gezel
schapsspel voor het hele gezin om
temidden van de plechtstatigheid
te ontwaren welk Kamerlid in welke
nerveuze schnitt stak. Bij het afleg
gen van eed of belofte had je daar
nog eens even fijn de tijd voor.
Zo was er het Kamerlid Castricum
(PvdA), dat sinds mensenheugenis
niet anders dan in een wat vet uitge
slagen lederen veston is waargeno
men. Nu kwam hij zichtbaar onwen
nig uit zijn stoel in een leverkleurig
kostuum met stropdas in dezelfde
teinte. Mevrouw Bisschoff (D'66)
veerde op toen haar naam door de
vibrerende stilte galmde, maar of ze
het echt was, dat konden we in de
huiskamer niet vaststellen, vanwe
ge haar hoofddeksel dat alle zicht
op haar gelaat ontnam. En ook de
heer Kombrink (PvdA) maakte de
tongen los. Hij droeg een stemmig
pak, dat zeker, maar de concessie
voor dit feestelijk gebeuren had
toch niet zover mogen gaan, dat hij
zich daarvoor ook nog een stropje
had gestrikt. In plaats daarvan een
nonchalant omgeslagen shawl, ook
zwart. Mevrouw Jabaaij (PvdA)
daarentegen maakte met een piep
klein stropdasje, dat duidelijk naar
punk zweemde, het verzuim van
haar fractiegenoot goed.
Verder waren er dan de Kamerleden
met een militant verleden. De over
ste Ploeg (WD) natuurlijk, de luite
nant-kolonel op non-actief, die bij
het grote publiek eindelijk de ge
heimzinnige kracht achter zijn in
spanningen voor het behoud van
bejaardenoord Bronbeek verklapte.
Een staalkaart op de borst van het
heldhaftigste soort, terzijde ge
staan door zwaarlijvige epauletten,
die hem zonder meer tot een der
meest gevreesden van de feestgan
gers maakte. Verder waren de heren
Blaauw (WD) en Joep de Boer
(CDA) eveneens in majesteits wa
penrok. terwijl de CDA'ers Frinking
en Couprie ook ouwe stomp in
vredig burgertenue waren.
Maar wie toch de meeste aandacht
op zich vestigde was de heer J. N.
Scholten. Noch in burger, noch wel
ke strijdkracht dan ook vertegen
woordigend, stapte hij de kerk bin
nen in een zwart jasje met hoge
gesteven kraag. Smaakvol bezet
met verguld loof. Witte broek, de
gen, alom goudbrokaat en een
steek, die hij bij nadere beschou
wing toch maar in de hand hield. We
hebben het hier over het zogeheten
ambtskostuum. Het stamt uit tij
den dat het woord „excellentie" bij
de mensen nog voor op de tong lag.
Tegenwoordig kunnen burgers die
de operette frequenteren het nog
thuis brengen. Anderen dienen voor
nadere analyse de juiste boeken
open te slaan, zich bij het museum
der kanselarij van de Nederlandse
orde te vervoegen, of bij J. N. zelf te
rede te gaan.
..Ik kreeg het in 1970 van mijn
schoonvader. Bruins Slot. die het
op zijn beurt van diens schoonva
der, prof. Rutges heeft gekregen,
indertijd ook Kamerlid. Al die tijd
heeft het bij mij in een ijzeren kist
op zolder gelegen. Vondeling heb ik
destijds gevraagd of de kans zich
nog zou voordoen dat ik het aan
kon. En die zei toen al dat de inhul
diging van Beatrix misschien de
enige keer zou zijn. Nu heb ik het
dan aangetrokken en ik voelde me
er uitstekend in. In eerste instantie
was het me te klein, maar voor de
gelegenheid ben ik vier kilo afge
vallen."
Terzijde mag worden opgemerkt
dat het kinderachtig zou zijn de
heer Scholten van ijdeltuiterij te
betichten. We mogen evenmin ver
onderstellen dat het ook maar iets
te maken zou hebben met zijn
plaats op de CDA-kandidatenlijst,
waar zijn naam naar verluidt
niet in de hoogste regionen zal prij
ken. Dit was, om zo maar te zeggen
een aardigheidje zonder electoraal
oogmerk. Hij staat het pak straks
vrijwillig af als mettertijd het mu
seum van de Tweede Kamer gereed
komt
De Tweede Kamer bespreekt van
daag en morgen onder meer de pro
blemen in de Europese Gemeen
schap en de hulp aan oorlogsgetrof
fenen. Overmorgen wordt het
„spoeddebat" voortgezet over de
vermeende Nederlandse betrokken
heid bij de opbouw van een kern
macht in Zuid-Afrika. Dit debat
werd in februari geschorst, omdat
minister Van der Klaauw zich on
voldoende had voorbereid.
Zuid-Afrika komt ook aan de orde
in het vragenuurtje Het CDA-Ka-
merlid J. N. Scholten wil meer we
ten van geheimzinnige olieleveran
ties aan dat land. Zit Shell erach
ter? Tot slot een debat over het
woningbouwprogramma
De Eerste kamer zet morgen het
debat over de politie voort en be
gint aan de behandeling van de
justitiebegroting.
PARLEMENTPARLEMENTAIRPARLEMENTARIËRSPARLEMENTARISMEPARLEMENTE
Nou denk je toch als eenvoudige
Nederlander dat het alleen die
verre Amerikanen zijn, die den
ken dat we hier allemaal met
klompen en molentjes lopen, al
thans op klompen en altijd omge
ven door molens. Maar daar
blijkt het niet mee op te houden.
Veel dichter bij huis, naast de
deur zelfs, bestaat vrijwel het
zelfde misverstand. Ook bijna
één op de vier Belgen denkt het
eerst aan molens en kanalen als
hij „Nederland" hoort.
Gelukkig worden die molens niet
het meest, zij het wel erg vaak
genoemd. Het Brusselse bureau
voor marktonderzoek dat twee
duizend Belgen over Nederland
uithoorde, kreeg van één op de
drie mensen te horen dat ze on
middellijk aan kaas moesten
denken. En voor nog iets meer
mensen komen onze bloemen
(met name tulpen) nog vóór de
molentjes en kanalen. Klompen
staan er nog minder gekleurd op.
dat wel, maar ze worden ge
noemd en altijd door nog heel
wat meer dan een enkeline.
Kaas Goudse blijkt een tikkel
tje beter bekend dan Edammer
wordt in Brussel en Wallonië
vaker genoemd dan door de Vla
mingen, maar die laatsten weten
weer meer van onze „echte bo
ter". Welgestelden en jongeren
tussen 16 en 24 jaar eten waar
schijnlijk meer Nederlandse kaas
dan anderen, want zij hebben het
er 't meest over: van die jeugd
neemt zelfs 85 procent spontaan
„kaas" in de mond, in elk geval
het woord, zodat de, kaasmakers
hun produkten daar vast en ze
ker nog jaren kwijt kunnen.
Tot nu toe gaat het dus om grote
groepen van onze zuiderburen, 25
tot 30 procent gemiddeld. Ze we
ten ook nog wel een paar dingen
meer te noemen, maar dan krij
gen we met veel kleinere percen
tages te maken. „Een proper,
goedkoop land", vindt 12 pro
cent, hoewel daar heel wat min
der vrouwen onder zitten dan
mannen; de laatsten vinden het
zeker al gauw mooi en schoon.
Hollandse vis is lekker, weet 13
procent, en daarna komt er een
hele tijd niets.
Voor 4 procent van de onder
vraagden bestaan er ook nog
elektrische apparaten van Neder
landse makelij, voor 2 procent
bovendien alcoholische dranken
met een Hollands smaakje. Deze
artikelen worden overigens veel
vaker door gegoede heren ge
noemd dan door de gewone man,
en vrouwen kennen de apparaten
vier keer zo slecht als mannen.
Niet meer dan 3 procent denkt
hippies en sexshops in ons land
te vinden, en 2 procent weet dat
er ergens in Nederland textiel ge
maakt moet worden. Vermel
denswaard is nog, dat de Vlamin
gen veel meer van Nederlandse
alcohol weten dan de Walen. In
het algemeen komen de produk
ten van Nederlandse bodem er in
het Waalse deel van het land be
ter af dan in het Vlaamse. De
directeur van het Brusselse bu
reau heeft er wel een verklaring
voor „In Wallonië is Nederland
een buitenland als alle andere
buitenlanden", maar in Vlaande
ren zijn we „de hooghartige broe
ders uit het noorden, voor wie je
uit moet kijken"
Dat Brusselse bureau, lezen we in
het reclameweekblad Adforma-
tie, dat de resultaten van het
onderzoek publiceerde, vindt het
zelf eigenlijk ongelooflijk, dat de
Belg zo weinig van zijn buren af
weet. Maar laten we fair blijven:
weten wij dan zoveel van België?
Mooi is ie niet, maar wel duide
lijk herkenbaar als CDA-fractie-
voorzitter in de Tweede Kamer,
drs. R. F. M. Lubbers. Hij is hier
dan ook niet zichzelf, maar een
wassen afbeelding, onlangs in
het „Schip der Staat" in het Am
sterdamse museum van Madame
Tussaud bijgezet.
Elk moment kan er nu iets uitko
men bij de bezette Iraanse am
bassade in Londen. Niet direct
een bezetter of een gegijzelde,
maar een ei. Twee huizen naast
de ambassade heeft een wilde
eend veertien eieren gelegd. De
bewoners zijn inmiddels geëva
cueerd, maar de eend wil haar
nest voor geen prijs verlaten. Zo
lang ze uit het nu onbewoonde
huis geen eten meer krijgt zorgen
politiemannen die tot de belege
raars van de ambassade horen, er
voor dat het dier niet van honger
omkomt. „We kijken met span
ning uit naar onze kuikens", zegt
een agent.
Moeder en jongen zijn er de oor
zaak van dat op het vliegveld van
Cairo passagiers een uur hebben
moeten wachten, en dat in het
Engelse stadje Barnsley een auto
niet rijden kan. In Cairo was het
een poes die voor haar bevalling
een veilig plekje had uitgekozen
in het elektronische apparaat
waarin de bagage wordt doorge
licht. Toen het apparaat plotse
ling uitviel, vond een monteur de
moederpoes die haar jongen aan
het werpen was. Na een uur kon
den moeder en kroost voorzicht
verwijderd worden. Het toestel
werkte onmiddellijk weer feil
loos.
In Barnsley heeft de 19-jarige Ro
ger Potts eerst nog met zijn be
stelauto rondgereden, hoewel hij
toen al wist dat er een merel met
één ei onder de motorkap zat.
Dat deed hij ook toen de vogel
niet te verjagen bleek en de vol
gende nog een ei gelegd had.
maar toen het nest weer een dag
later een derde ei bevatte, heeft
Roger zijn „broedmachine" maar
voor onbepaalde tijd aan de kant
gezet.
Wie bakken met bloeiende plan
ten of boompjes op z'n balkon
zet, staat er meestal niet bij stil
dat zo'n bak wel eens veel te
zwaar voor het balkon kan zijn.
Nodig is dat wel, wil de tuin
vrouw of -man niet met planten
en al door het balkon zakken.
Weliswaar wordt tegenwoordig
bij de bouw van flats gerekend
met een (gelijkmatig verdeelde)
belasting van het balkon van 250
kilo per vierkante meter, maar
een bak met natte grond van 50 x
50 x 50 centimeter weegt al gauw
400 kilo. Die wetenswaardigheid
hebben we uit de nieuwe folder
„Planten kennen geen hoogte
vrees". een uitgave van net Bloe
menbureau Holland in Den
Haag. Zoals de titel al zegt, is de
inhoud gericht op flatbewoners
die desnoods op tien hoog hun
eigen tuintje kunnen inrichten.
Als ze tenminste voldoende reke
ning houden met de wind, de
zwaarte van de bakken, het for
maat van die bakken, en als ze
weten wat ze er in willen en kun
nen stoppen om een fraai resul
taat te krijgen. Wie zich toch bij
het tuincentrum of een andere
„bakversierder" laat inlichten,
kan daar meteen die nieuwe fol
der vragen waar allerlei handige
tips in staan.
„Ik ben, geloof ik. de enige man
in Nederland die vlot kan babbe
len over zowel klassieke als ei
gentijdse muziek. Er zijn overi
gens meer mensen die goed kun
nen praten over muziek, maar
dan is 't het één of het ander."
aldus Willem Duys in Studio.
Zoals we onlangs in deze hoek al
opmerkten: een mens moet ook
niet al te bescheiden zijn.
In „Allen op weg", het contactor
gaan dat de diakonie van de Ge
reformeerde Kerk van Diemen-
Watergraafsm eer-Bijlmermeer
voor ouderen maakt, vonden we
het „tafelgebed 1945", ook uit de
laatste oorlogswinter. Dit zijn de
laatste twee coupletten:
Geef dan, die uit de macht der
Filistijnen en uit Egyptes
greep Uw volk verlost en hebt
gespijsd met manna, dat verdwij-
ne deez* kwelling om de
schaamle daagse kost.
Voer ons naar 't beetre land van
Uw belofte waar vrije handen
vinden eerlijk brood. Tem wie
jns tergt, verjaag de Duitse
jchoften en hoed ons samen
voor de hongerdood.
Na in diverse landen allerlei ge
varen getrotseerd te hebben, in
Jordanië door verwilderde hon
den aangevallen te zijn, in Tanza
nia bijna door een leeuw gepakt
en in Guinee in de gevangenis
opgesloten te zijn, dacht de 19-
jarige Indiër B. V. Narayana bij
aankomst in de Verenigde Staten
het ergste van zijn nu al veertien
maanden durende wereld-fiets
tocht achter de rug te hebben.
Maar het ergste kwam nog: na
vijftigduizend kilometer pedde
len werd in Chicago zijn fiets
gestolen, terwijl hij ergens even
een kop kofie dronk. „En ze ver
telden me in India nog wel dat er
in Amerika geen rovers beston
den omdat iedereen er zo rijk zou
zijn," klaagde hij bij de politie.
Oriënt-express De eertijds be
roemde „Oriënt-express" gaat
weer rijden. Een Londense firma
heeft de 31 wagons opgekocht en
laat ze nu restaureren De bedoe
ling is, dat de Oriënt volgend jaar
tussen Londen en Venetië gaat
rijden.
Hertrouwd President Moboe-
toe van Zaïre is hertrouwd, waar
schijnlijk deels om de rooms-ka-
tholieke kerk (waarmee hij al ja
ren overhoop lag) en de paus (die
pas bij hem op bezoek was) een
plezier te doen. Moboetoe, die
negen kinderen heeft, werd in
1977 weduwnaar na een huwelijk
van 22 jaar. Hij zei toen nooit
meer te willen trouwen
Liefhebber Een school in het
Westduitse Mönchengladbach
denkt te weten waar de 25 spoor
loos verdwenen naslagwerken
van de schoolbibliotheek geble
ven zijn: bij een jonge onderwij
zer thuis, die vorig jaar ook een
kleine duizend boeken en tijd
schriften van openbare bibliothe
ken niet teruggebracht blijkt te
hebben.
Eentje méér Een bootje uit
Cuba is met één persoon meer in
Key West (Florida) aangekomen
dan waarmee het vertrokken
was: een vrouw had een paar uur
tevoren in het scheepje een baby
gekregen. Het kind bleek kernge
zond. maar de moeder heeft een
zonnesteek opgelopen
