Met Andriessen niet te sjoemelen
Van Agt durft werknemers
recht in de ogen te kiiken
commentaa
super-hond voor flatbewoners
'OUW
>PeIriessens ongelijk
Tef
In economisch beleid partij geïsoleerd
ransplanteerd hart had afwijking
rwk
Bij vragen van klein loonoffer
s
strauss
niet fris
weg duiven
invallen
DERDAG 21 FEBRUARI 1980
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
.rkf
imj
iel
ils
roo ftreden van minister Andries-
pn financiën heeft het kabi-
'an Agt ruw met de neus
ikt op een onmiskenbare
le porigheid, die het sociaal-
imische beleid van dit kabinet
neet af aan heeft gekenmerkt,
ivolting daarbij met name om de
in in hoeverre het kabinet met
nsP'rerend beleid de sociale
ers (werkgevers en werkne-
zou kunnen tegemoet tre-
Van dit beleid zou het afhan-
i hoeverre met name de vak
stra Pnê bereid zou zijn vrijwillig
ean en noodzakelijke loonmati-
te komen. Voor het CDA
lan nog in het bijzonder de
in hoeverre het kabinet er in
lagen „een vonkje te laten
iringen" (zoals oud-fractie-
tter Aantjes het eens uit-
je) teneinde de kiezers duide-
*\tmaken dat het inderdaad
>m meer dan brood alleen.
^|gnoet gezegd: minister An-
^en en in zijn kielzog de
ministers hebben van zo'n
nooit zo'n hoge dunk gehad,
essen bracht deze twijfel tot
ikking in de zo langzamer-
[age jefaamd geworden zinssnede
;t „realistisch noch gewenst
werknemers voor een lange
van jaren op de nullijn te
oor^'isie leidde er toe de noodza-
oge* ombuigingen vooral te zoe-
tan i de overheidssector (sociale
en overheidsuitga-
Van deze zaken kon je als
er van financiën in ieder ge-
biJ eer zijn. Van de sociale part
IC)est Je bet altijd maar weer
als>ten, met alle daaraan ver-
s. lm risico's.
wijfeld zal Andriessen met
kei
de
cenj
ïajicilt
Un
aftreden van Andriessen
aat ook een pijnlijk zijlicht op
odohtreden van de WD-minis-
het kabinet. Zij hebben zich
ezefurenc* acbfer Andriessen ge-
schjd en wel omdat deze minis-
tandpunten innam die de
°nj van harte onderschrijft,
inl WC* bij de vorige ver-
naneen immers niet om een be-
lwaingsoperatie van twintig mil-
te gulden? In de zomer vorig
)ij de samenstelling van de
J°^ing 1980 lieten de WD-
Jelnprs Andriessen echter in de
alleen nu, op het beslissende
In ent, gebeurde precies het-
vijfeld zullen de WD-mi-
I nu het landsbelang aanvoe-
aJEN, DEN HAAG (Reuter.
Een 46-jarige Britse vrouw
pe week na een harttransplan-
_Jverleed, had een hart met een
Ing gekregen. Dit heeft de lijk-
ver in Londen vastgesteld. De
lng had vóór de operatie niet
n worden ontdekt, omdat ze
chtbaar was door het hart zelf
(isch te openen.
iuw had het hart gekregen van
hntigjarige Nederlander die bij
ntei srkeersongeluk om het leven
i kmen. Chirurg Magdi Yacoub
in Den Haag zelf uit en nam
vaiee naar Londen. Volgens een
loerder van het Haagse zieken-
voefad Yacoub zich na de operatie
A vreden over het donorhart uit-
ëzie i.
litgi
n etoord voerder van het bemidde-
an ntrum voor donororganen Eu-
i zij iplant verklaarde dat men er in
Igemeen van uitgaat dat het
deze over-accentuering van de ge
zondmaking van de overheidsfi
nanciën het nobele motief hebben
gehad daarmee de werkgelegen
heid zoveel mogelijk te willen vei
lig stellen en zodoende ook het
gebouw van de sociale zekerheid.
Een nadeel was echter wèl dat zijn
eigen CDA-fractie slechts al tegen
stribbelend bereid was de minister
van financiën op deze weg te vol
gen. Zeker even bezwaarlijk was
dat er bij de vakbeweging bijna (of
in het geheel) geen begrip bestond
voor deze benadering.
Andriessens beleid overtuigde on
voldoende. Voor een deel kwam
dat omdat er op zakelijke gronden
nogal wat tegen in te brengen was;
voor een ander deel omdat het
beleid van de minister van finan
ciën haaks stond op dat van de
minister van sociale zaken, Albe-
da. Deze kon zich beter vinden in
de beleidslijn om zoveel mogelijk
in overleg met de sociale partners
tot een aanvaardbaar resultaat te
komen.
Dit verschil in visie moest zich wel
een keer wreken, zeker in een
periode van economische neer
gang. De lijn-Andriessen mondde
onder die omstandigheden immers
noodzakelijkerwijze uit in rigou
reuze ombuigingen en loondwang.
Daarmee plaatste Andriessen zich
naar onze mening buiten de gren
zen van wat wel genoemd wordt
het maatschappelijk draagvlak.
Het gelijk van Andriessen zit mis
schien in zijn sombere visie op de
economische ontwikkeling. Maar
die visie is op dit ogenblik nog
geen realiteit. Hoe tegenstrijdig
het ook moge klinken: de realist-
Andriessen heeft zich min of meer
buiten de realiteit gewaagd.
ren voor hun opstelling. Het heeft
echter waarschijnlijk meer te ma
ken met hun zitvlees.
Het aftreden van Andriessen zou
een eerste stap kunnen betekenen
voor een wat duidelijker stelling
neming van het kabinet. Of het
zover komt is echter nog de vraag.
Want zoals gezegd: Andriessen
was één pool in de tweesporigheid
van het kabinetsbeleid, waarvan
ook de WD deel uitmaakte. An
driessens aftreden is daarom nog
niet de oplossing. Bij een eventu
eel doorregeren met de VVD zul
len daarom grondige afspraken ge
maakt moeten worden. Anders zal
al spoedig blijken dat de proble
men in wezen precies hetzelfde
zijn gebleven.
door Johan van Workum
DEN HAAG Mr. Frans An
driessen hoort niet tot de poli
tici met wie veel mensen rond
het Haagse Binnenhof graag
een borrel drinken. Hij maakt
geen vlotte contacten, hij
heeft een hoge stem, vooral
als hij in een debat door de
oppositie wordt dwarsgeze
ten, en hij maakt een wat ei
genwijze indruk. Als minister
van financiën was Andriessen
een dankbaar object voor po
litieke tekenaars: (eigen)wijze
enorme brille-ogen boven een
klein zuurzuinig mondje.
Frans Andriessen Is ook een man die
staat voor zijn overtuiging. Zijn
„nee" is „nee". Er valt met hem niet
op koopmanswijze te sjoemelen. An
driessen was ook geenszins geneigd
zelf te sjoemelen met zijn overtui
ging, ook niet als dat wellicht politiek
goed kon uitkomen. Wat dat betreft
heeft hij weinig van het flegmatieke
die men in calvinistische kring graag
de roomsen toedicht.
Het kabinet-Van Agt heeft dit giste
ren hard moeten ervaren. „Ik ben er
diep van overtuigd dat ik het goede
doe," zei Andriessen in een vraagge
sprek met Elseviers Magazine in no
vember 1978. Die overtuiging heeft
hij ongetwijfeld de eerste twee dagen
van deze week ook gehad. En omdat
hij niet geneigd was tegen zijn eigen
overtuiging in te gaan, heeft hij zijn
consequenties getrokken.
Die consequentie heeft alles weg van
een soort politieke zelfmoord. An
driessen stond in de zaak van het
economische beleicj binnen zijn partij
nagenoeg alleen. Slechts een klein
clubje uit de CDA-fractie was het de
afgelopen weken met hem eens. „De
zevende WD-minister" werd hij ge
noemd, terecht voor zover het het
economische beleid betreft.,Zijn gro
te opponent is minister Albeda van
sociale zaken, ook CDA. Zijn politie
ke leider, fractievoorzitter Lubbers,
ging al spoedig aan de kant van Albe-
da staan, en ook CDA-premier Van
Agt koos uiteindelijk meer de zijde
van Al be da dan die van Andriessen.
hart in goede conditie verkeert als de
donor jong is en geen ernstige ziekten
heeft doorgemaakt. Het was de eerste
keer dat Eurotransplant een hart be
middelde. De organisatie is vooral
bekend door haar werk met donor-
nieren.
BOEKELO Uit protest tegen het
uitblijven van een veiliger fietsroute
hebben scholieren gisteren anderhalf
uur een invalsweg van Boekelo (ge
meente Enschede) geblokkeerd met
fietsen en brommers. De jongeren
gingen hiertoe over nadat nog eens
duidelijk was gebleken dat het nog
wel twee Jaar kan duren alvorend de
provincie een fietspad aanlegt. On
langs kwam op de bewuste weg een
16-jarige scholiere om het leven bij
een ongeval. In pamfletten hebben de
jongelui automobilisten gevraagd of
ze op het stuk van de weg net buiten
de bebouwde kom niet harder willen
rijden dan vijftig kilometer.
CDA-fractie was hij geworden tot een
eenzelvige eenling die wat zuur liep
rond te mokken.
Het kan echter merkwaardig verke
ren in de politiek. Twee maanden
later was Andriessen de spil van het
nieuwe kabinet. Een kabinet van.
CDA en WD trouwens, want de for
matie van Den Uyl had alsnog schip
breuk geleden. Er was een weinig
verheffend gesol met Andriessen aan
vooraf gegaan. Den Uyl wilde An
driessen nog wel in zijn kabinet, maar
beslist niet op de belangrijke post
van economische zaken. Mede als ge
volg daarvan zit Den Uyl nu nog
steeds in het oppositiebankje, en zat
Andriessen ruim twee Jaar als minis
ter op financiën.
In de politieke carrière van Frans
Andriessen (50) valt vooral op dat hij
die carrière zelf en met vasthoudend
werken heeft moeten maken. Hij is
niet briljant, en ook niet opvallend
creatief in zijn denkwerk.
Andriessen kwam in de Tweede Ka
mer in 1967. Als specialist voor volks
huisvesting moest hij het was het
kabinet De Jong (KVP. ARP. CHU en
WD) samen met de ARP-specia-
list volkshuisvesting Aantjes probe
ren het beleid van bouwminister
Schut enigszins staande te houden
onder de voortdurende aanvallen van
het „keffertje" Hans van den Doel (de
thans bekende PvdA-professor).
In 1971 was Andriessen met Peijnen-
burg (de overleden oud-minister) en
Van der Sanden (nog CDA-Kamerlid)
de politieke bedreven ondersteuning
van onderwijsminister Veringa, die
Scheurmaker
Andriessen bezorgt zijn partij een
hoop narigheid, waaronder een wel
licht nog onverkwikkelijke voortijdi
ge strijd om het lijsttrekkerschap
(Van Agt? Lubbers?). Komt er daarna
een kabinet met de PvdA, dan zal
Andriessen buiten de prijzen vallen.
Komt er opnieuw een kabinet met de
WD, dan zal het zeer te betwijfelen
zijn of zowel CDA als WD zo'n
scheurmaker nog in hun kabinets-
ploeg wil hebben.
Andriessen beseft dat natuurlijk zelf
ook allemaal. Toch zette hij door, en
waarschijnlijk houdt hij voet bij
stuk, zo meende één van zijn politie
ke vrienden gisteren.
Het is niet de eerste keer dat Andries
sen politieke zelfmoord riskeerde om
dat hij het niet met zijn overtuiging
op een politiek akkoordje wenste te
gooien. In de zomer van 1977 wist
kabinetsformateur Den Uyl het CDA
te winnen voor een economisch be
leid met slechts voor vier miljard
gulden bezuinigingen. Andriessen
vond dat te weinig, en stemde uitein
delijk als enige van zijn fractie tegen
het economisch akkoord van PvdA,
CDA en D'66. (Bij de PvdA stemde
overigens ook Duisenberg tegen om
dat hij de bezuinigingen te beperkt
vond). Anderhalve maand later stem
de Andriessen in de fractie opnieuw
tegen een formatie-akkoord, nu inza
ke de abortus. Bij het slotakkoord, in
oktober, maakte hij weer voorbe
houden.
Andriessen, die toen vijf Jaar politiek
leider was van de KVP, moet geweten
hebben dat hij zich op deze manier
onmogelijk maakte in de ogen van de
PvdA. Zijn overtuiging vond hij ech
ter belangrijker dan een mogelijke
ministerspost, hoe ambitieus hij ook
duidelijk steeds is geweest. Mr Frans
Andriessen was door eigen toedoen
praktisch afgeschreven als politicus
aan het Binnenhof. Ook In zijn eigen
Van onze redactie economie
ROTTERDAM Wat betekent een klein loonoffer nu eigenlijk voor de mensen? Misschien
vijf gulden per week, één gulden per werkdag. Als het kabinet dit offer vraagt, durft het iedere
werkende man en vrouw recht in de ogen te kijken. De vakbonden kunnen geen solidariteit
preken en tegelijkertijd hun portemonnee gesloten houden.
Dat zei premier Van Agt gisteren tij
dens een lunchbijeenkomst van de
Nederlands-Amerikaanse Kamer van
Koophandel in Rotterdam. Als we
zien, aldus de premier, hoeveel werk
loosheid we met een matig loofoffer
kunnen vermijden, en wat voor enor
me druk op de begroting we daarmee
uit de weg kunnen ruimen, dan moe
ten de verantwoordelijke leiders zich
wel tweemaal bedenken, eer ze de
absolute handhaving van de koop
kracht voor de modale werknemer tot
een heilige koe verklaren.
Van Agt erkende dat loonmatigiing
die voor de modale man mogelijk
uitdraait op een lichte achteruitgang
van de koopkracht, geen populaire
zaak is. Maar zo. vervolgde hij, wie
hel en verdoemenis over dit voorstel
uitroept, gaat volledig voorbij aan
het doel van deze politiek.
„We willen geen offer van de werkne
mers omdat we het zo leuk vinden.
Nee, we vragen het omdat tegenover
ieder half procent algemene loonstij
ging, een extra bezuiniging van 700
miljoen aan overheidsuitgaven moet
staan. Die bezuiniging zou meer
werkloosheid betekenen in een situa
tie waar om andere reden ook al een
groei van de werkloosheid wordt ver
wacht. We durven om matiging te
vragen omdat het reëel beschikbare
inkomen sinds 1973 Jaarlijks gemid
deld met 2,5 procent is toegenomen.
bij een gemiddelde economische
groei van 1,5 procent." zei Van Agt.
en als het buitenlandse investeerders
geen schrik aanjaagt.
Werkgevers
Leningen
Tegenover offers van de werknemers
moeten volgens Van Agt „echter ook
bijdragen van de werkgevers staan.
De ondernemers, zo merkte hij op.
moeten goed uitkijken dat de werk
gelegenheid in Nederland niet terug
loopt. Die teruggang mag dan onver
mijdelijk lijken, voor de werknemers
zou dat ontmoedigend zijn." De be
windsman deed een klemmend be
roep op alle werkgevers en banken
om een beleid dat de Nederlandse
concurrentiepositie in de wereld ver
betert, krachtig te steunen. Met die
steun bedoelde Van Agt dat het be
drijfsleven zo goed mogelijk gebruik
moet maken van de investeringsmo
gelijkheden in ons land.
In verband met het loonoffer vroeg
Van Agt verder nogmaals aandacht
voor de vermogensaanwasdeling, de
VAD. Hij zei te herhalen wat hij in
november ook al bij de metaalwerk
gevers had gezegd, namelijk dat een
effectieve VAD een noodzakelijke
aanvulling is op een loonmatigings-
politiek van langere duur. Effectief is
een VAD alleen, meent Van Agt als de
werknemers zien dat het werkelijk
iets voor ze betekent, als de onderne
mers de VAD niet zien als een straf.
Eerder in zijn rede had Van Agt uit
drukkelijk verklaard dat het kabinet
er niet aan denkt begrotingstekorten
te dekken door te lenen op buiten
landse kapitaalmarkten, zoals som
mige andere westerse landen wel
doen. We willen dat niet, merkte de
premier op omdat we dan aan het
einde van de rit „draconische maatre
gelen" moeten verwachten
Van Agt toonde zich ook geen voor
stander van een stimulering van de
Nederlandse economie door verho
ging van de overheidsuitgaven, wat
de Organisatie voor Economische Sa
menwerking en Ontwlkkellng(OESO)
onlangs heeft gesuggereerd Dat kon
misschien in 1973 maar op het ogen
blik is de toestand compleet anders.
Toen was er een fors overschot op de
betalingsbalans, nu een tekort
De premier besloot zijn rede met op
te merken dat wie beweert dat de
koopkracht voor modaal kan worden
gehandhaafd en dat overheidsbezui
nigingen onnodig zijn, demonstreert
van de huidige situatie niets te begrij
pen. Naar de mening van Van Agt
heeft de gemiddelde burger dat be
grip wel
tot lijsttrekker voor de KVP was uit
geroepen en de partij van 42 naar 35
zetels zag omlaag tuimelen. Veringa
werd ziek en verliet na de formatie-
Biesheuvel de Kamer. Andriessen
volgde hem op als KVP-fractlelelder
Het kabinet Biesheuvel viel al na één
jaar. De KVP had geen zin meer in
avonturen met goedogende maar
minder ervaren politici als lijsttrek
ker. en Andriessen moest de partij nu
leiden In de campagne. Het was de
bikkelharde polarisatiecampagne
van Den Uyl (PvdA) tegen Wiegel (de
nieuwe ster van de WD). Andriessen
kamde voor deze gelegenheid de kuif
die hij sindsdien gehouden heeft
Maar zijn partij werd geschoren: van
35 naar 27 zetels, een verlies van acht
In koud een jaar tljds.
Biesheuvel won in 1972 de verkiezin
gen. maar net als Den Uyl vijf Jaar
later verloor hij de formatie. Hij hield
het aan het Binnenhof voor gezien, en
Aantjes volgde hem op. Opnieuw ont
moette Andriessen toen Aantjes voor
een gezamenlijke klus. de formatie
van het kabinet-Den Uyl en daarna
het overeind houden, vier Jaar lang,
van de christen-democratische ge
dachten in de 'alles moet anders*
show van de socialistische premier
Andriessen en Den Uyl hebben elkaar
nimmer goed gelegen. Dat komt
mede door de vasthoudendheid waar
mee Andriessen zich kweet van zijn
nieuwe taak. ook als hem dat minder
populair maakte aan het Binnenhof.
Door stug volhouden had Andriessen
zich een bedreven politicus gemaakt
In december begon hij aan een heel
nieuw vak. dat van minister van li
nanclën. Andriessen was Jurist maar
met veel inzet en de gedegen onder
steuning van een bekwaam ministe
rie leerde hij sneL
HIJ moet het niet steeds gemakkelijk
hebben gehad. In het kabinet trof hij
de briljante econoom en prater Pais.
die als WD-ideoloog wel achttien
miljard gulden bezuinigingen had ge
predikt, maar als minister van onder
wijs uit een totaal ander vaatje begon
te tappen.
Op een keer waagde Andriessen het
erop en startte het gloedvolle econo
mische betoog dat de ambtenaren
hem hadden geleerd met een verhan
deling over de geleerde Keynes De
jurist Andriessen vergiste zich echter
in de uitspraak, en Pais aarzelde geen
moment met de dodelijke opmer
king: ..Keynes spreek Je uit als Keens
en niet als Kiens."
Aanvankelijk succes
Het nieuwe kabinet Van Agt kondig
de bij zijn optreden meteen een
nieuw bezuinigingsplan aan. In Juni
1978 kwam het. „Bestek 81". Er was
veel scepsis over de haalbaarheid van
dit plan. Er waren al zoveel voorne
mens tot bezuinigingen gestrand in
politieke onhaalbaarheid en einde
loos afdingen en afpellen dat er wei
nig van over was gebleven
Maar Andriessen boekte aanvanke
lijk succes. De meest omstreden be
zuinigingen die op de sociale uitke
ringen en de salarissen van
overheidspersoneel bleven over
eind. Dat is stellig vooral het gevolg
van de vasthoudendheid van de mi
nister van financiën. Maar bij de op
stelling van de rijksbegroting 1980. in
de zomer van vorig Jaar, moest An
driessen onder druk van Lubbers
„de zeventiende minister" veel wa
ter in de Bestek-wijn doen.
De versomberde economische voor
uitzichten die zich rond Kerstmis af
tekenden, brachten Andriessen tot
een nieuwe en verwoede poging het
Bestek-beleid weer te versterken. Hij
gelooft nu eenmaal in de noodzaak
van dit beleid. Andriessen probeerde
het kabinet en de coalitie voor vol
dongen feiten te plaatsen met zijn
stelling dat „drie vier miljard" zou
moeten worden omgebogen. Op
nieuw met aanvankelijk succes, want
Van Agt viel hem breeduit bij Maar
oppositieleider Den Uyl fleurde hele
maal op. en herhaalde in de Kamer
voortdurend en met traag uitgespro
ken nadruk dat bedrag van „drie
vier miljard."
Den Uyl wist wel hoe taai de politieke
praktijk is, waarin zulke mooie en
krasse voornemens langzaam maar
zeker worden gemangeld Andriessen
heeft het moeten meemaken dat het
hem niet lukte die taaie praktijk de
baas te blijven. Hij nam ontslag Een
beleid dat naar zijn diepe overtuiging
funest is. kan hij niet voor zijn ver
antwoording nemen.
Illllllllllll!
Dat is natuurlijk het vervelende
van een hond: hij moet steeds uit,
vooral als Je net geen puf hebt,
hij moet elke dag geborsteld wor
den, het hoogpolig tapijt zit gere
geld vol hondeharen (en je kleren
ook als het dier erg aanhankelijk
is), soms zou Je wensen dat hij
niet kon blaffen, en aldoor pens
voor 'm te moeten halen is ook
geen lolletje om nog maar niet
te spreken van de lucht die het
spul verspreidt.
Een grote hond op een stads bo-
venhuisje is niks gedkan, en ei
genlijk zouden er voor zulke
stads-afmetingen passende hon
den „gemaakt" moeten kunnen
worden. De Engelsen hebben dat
begrepen. Hondenfokkers schij
nen daar al aan het denken te
zijn gegaan over het fokken van
zo'n pas-toe-ras, vooral nu een
krant een prijsvraag heeft uitge
schreven voor het beste „ont
werp". De beloning is niet hoog
honderd gulden— maar mocht ie
mand de prijs ooit winnen, dan
kan hij op een formidabele afzet
van het nieuwe ras rekenen.
De hond is er nog niet. een naam
voor het beestje wel: midi. Een
kenner, althans de adviseur van
de verenigde hondenvoerprodu-
centen, heeft alvast zo'n beetje
beschreven aan welke eisen de
„mldi-hond" moet voldoen: hij
moet dus in kleine stadswonin
gen passen, mag weinig verzor
ging vragen, moet kortharig zijn
vanwege die hoogpolige vloerbe
dekking, hoogstens veertig centi
meter hoog zijn, mag toch nog
17'/j kilo wegen en moet met een
kort wandelingetje rondom het
woonblok tevreden zijn. De midi
moet een echt gezelligheldsdier
wezen, maar toch waaks als een
herder, en dient de goede kwali
teiten van andere rassen in zich
verenigd te hebben.
Een ideale hond is dat nog niet.
Je kunt Je een super-midi voor
stellen, die ook in één- of meer-
mans-hulshoudens moet passen
waar overdag niemand thuis is,
en dan ook tot veel meer in staat
moet zijn dan hierboven opge
somd is. In Londen is er al eentje
een herder, luisterend naar de
naam William die vanachter
een niervormig bureau namens
zijn Amerikaanse baas or
ders uitdeelt over kopen en bie
den op de beurs. In werkelijkheid
is dat andersom, want de baas
heeft zijn zaak alleen op naam
van zijn hond laten zetten, omdat
niemand hemzelf dan ergens
voor verantwoordelijk kan stel
len. Onbruikbaar dus voor ons
doel. Een super-midi zou bij voor
beeld zelf uit moeten kunnen
gaan en meteen een brood en een
flesje melk meenemen. En hoe
handig zou het niet zijn als hij
een schepje kon meedragen om
z'n eigen rommel in de goot te
scheppen, en een parapluutje om
droog te blijven natte honden
geven vaak een sterke lucht af.
Natuurlijk zou hij zich zelf ook
weer binnen moeten laten, en als
het kan alvast de aardappelen
opzetten of de afwas doen. Voor
bezitters van zo'n super-hond een
aangemane thuiskomst na een
dag van hard werken, vooral als
het dier ook nog de telefoontjes
van die dag heeft beantwoord en
netjes genoteerd, de was heeft
kunnen aanpakken en afrekenen
en later op de avond het bad kan
laten vollopen.
Kortom: een onzinnig idee dus
van die meneer Alan Walker, die
Londense adviseur. Mensen die
zo'n hond zouden willen, moeten
maar een robot aanschaffen. Wij
houden het gewoon op onze
krombenlge Pekinees, die wel
iets kan, maar niet veel wil, die
blaft als hij zin heeft en uit moet
als niemand zin heeft. Daar heeft
hij als hond recht op
f
tiEé'
Geen super-midi, dexe robuuste
Amsterdamse caféhond, ook ai
lijkt hij juist de glazen gespoeld
en een kaartje gelegd te hebben,
en ook ai hebben klanten hem
voor de gein even een brand
weerhelm opgezet. Wel kan Bo
ris heel goed op de zaak passen
als de baas even weg is, en dat is
al heel wat waard.
Uitslagen van opinie-onderzoe
ken zijn vaak boelend om te le
zen, maar leuk voor de betrokke
nen zijn ze lang niet altijd. Uit bij
voorbeeld het onderzoek dat het
instituut Gallup voor de Engelse
bond van stomerijbazen heeft ge
daan komen de Engelsen als
smeerpoezen tevoorschijn, en dat
hadden ze zelf vast niet ver
wacht: meer dan de helft blijkt
de laatste drie maanden geen en
kel kledingstuk naar de stomerij
te hebben gebracht, en vijftien
procent van de Engelsen komt
van z'n leven niet in zo'n bedrijf
Schokkend en onfris, vinden on
derzoeker en reinigingsbazen,
maar dat diezelfde Engelsen mis
schien wel thuis een heleboel zelf
schoonmaken, dat is niet in hen
opgekomen.
Van het bericht dat Franz
Strauss is overleden, zal de Duit
se CSU niet opkijken. Weliswaar
heet de leider van die partij zo,
maar die heeft een naamgenoot
in West-Dultsland die uit een be
roemde familie stamt en om deze
Strauss gaat het; bovendien heet
die andere er nog Josef bij
De Franz Strauss die in Oar-
misch-Partenklrchen is overle
den, is 83 jaar geworden en was
de enige zoon van de componist
Richard Strauss. Zelf heeft deze
Franz niets gecomponeerd; tij
dens zijn vaders leven was hij
diens privé-secretaris en na Ri
chards dood heeft hij de nalaten
schap beheerd.
Wat is er al niet geprobeerd om
de massa's duiven weg te Jagen
en weg te houden van vooral gro
te. statige gebouwen, die hun sta
tigheid stukje bij beetje verliezen
door de enorme vervulling die de
duiven teweeg weten te brengen?
Er is geprobeerd de dieren met
enge geluiden uit luidsprekers
angst aan te Jagen, de „pil" is
door hun voer gemengd, ze zijn
afgeschoten, in netten gevangen,
maar niets hielp afdoende. Alleen
duiven-etende roofvogels schij
nen enig effect te hebben. De
Amerikaanse stad Oklahoma
lijkt nu een goedkope en zeer
eenvoudige methode gevonden
te hebben: nepslangen. Vijftig
groene en zwarte namaak-ser-
penten zijn in levensechte hou
ding op de uitstekende lijsten
boven de ingang van het gouver
nementsgebouw in het centrum
van de stad geposteerd, waar ze
alles en ledereen met hun ontblo
te giftanden lijken te bedreigen.
Maar de enige die ze afschrikken,
zijn de duiven. Die blijken zo
bang voor dit produkt van de
plastic-industrie, dat voor zover
de bewoners van Oklahoma City
zich herinneren, de marmeren
trappen van het gebouw voor het
eerst vrij van dulvepoep zijn.
Invallen van Alexander Pola die
hij in de Varaglds als Varaforis
men presenteert:
En nu bij de OOEM maar hopen,
dat de niet gedane zaken wél een
keer nemen
Voor de Russen ligt dat weer
anders:
De Russische leiders zullen nu
misschien wel denken, dat dat
Afghanistan achteraf bezien
tóch niet zo'n goede inval was
