Seen opvolger voor 'astma-dokter' itiek op kappen van ude bomen in Twickel Collectief bestuur in Belgrado al ingewerkt Rome pakt belasting ontduiking horeca aan J eidse afdeling allergie ernstig in bestaan bedreigd fijd over toekomst van landgoed ontbrandt itpaar tot jaar veroordeeld Zwolle krijgt er een bos bij Ouders willen via rechter kinderen op school krijgen Meisje verongelukt HS IDAG 15 FEBRUARI 1980 BINNENLAND/BUITENLAND TROUW/KWARTET P 15 RHS 17 afdeling allergologie van het idemisch ziekenhuis in Lei- wordt ernstig in haar be un bedreigd. Het hoofd er- ',"B i, dr R. Voorhorst, gaat bin- «afzienbare tijd met pensioen inze en het ziet er niet naar uit, dat in zijn plaats nog een opvolger wordt benoemd. Onder de talloze patiënten afkomstig uit het hele land die Voorhorst hebben leren kennen en waarderen als de „astma dokter" heeft dit tot grote onge rustheid geleid. De kans is groot dat ze in de kou komen te staan, maar ondanks dat lijkt er zo goed als zeker een einde te ko men aan deze afdeling die ei genlijk meer het karakter heeft van een „consultatiebureau" voor allergie. Na zo'n 25 jaar hebben dr Voor horst en zijn vrouw dr F. Voor- horst-Smeenk, die als medisch pedagoge nauw met hem sa menwerkt, de strijd maar opge geven, hoewel ze zich geenszins verslagen voelen. den i Kees de Leeuw I en EN Het vak allergologie (het bestrijden van astma, jnlsche bronchitis, hooikoorts en andere vormen van rgie) is in tegenstelling tot wat algemeen gedacht wordt, 1st geen specialisme van de laatste jaren. In werkelijkheid ken oort het tot de oudste specialismen, maar dit neemt niet ond, (jat het aantal beoefenaren nog altijd klein is ondanks de patiënten die aan allergische aandoeningen lijden. In Jerland zelf schat men hun aantal op vijf tot tien procent de bevolking. heeft het vak in de (academi- ziekenhuizen nooit een echte gekregen. Voor de Tweede We- orlog werd de allergoloog als zo- ;nlet of nauwelijks serieus geno- terwijl de „andere" specialisten ite maar weinig belangstelling den voor de mens die allergisch Deze patiënten wilden in hun nooit echt beter worden en ble- oaar „zeuren", zodat de meesten hen na kortere of langere tijd uit hun gezichtsveld verdwenen. nis arts bleef ermee zitten en hij hen vaak ten einde raad maar één van die zo sterk gekritiseer- Uergologen, die tenminste nog igstelling hadden voor deze lijke patiënten. Na 1950 veran- er veel in deze situatie en werd irj llergologie erkend als een me te specialisme. b* inningen iteresse om allergoloog te wor- ?erd groter, maar ook de span- met de orgaanspecialisten neus- en oorziekten, huid- en lekten) namen toe. Spanningen ook in het academisch zie- in Leiden voordoen. loog beschouwt het als zijn de allergiepatiënt naar een nmet Bezondheidstoestand en hope- e genezing te begeleiden. Wat moet een patiënt bij wie ver- WGiniG GGr lene organen zijn aangetast en angdurige begeleiding nodig f Hij kan kiezen om door tal van ilisten gelijktijdig te worden be- of door een allergoloog. goloog is, van mening dat aan de laatste mogelijkheid de voorkeur moet worden gegeven. Dat heeft alles te maken met de manier van werken op zijn afdeling en zijn visie op astma en andere vormen van allergie, waar bij tal van factoren een rol spelen. Moeras Bij de gehele behandeling legt hij grote nadruk op de leefwereld van de patiënt, de eigen verantwoordelijk heid van haar of hem en op de preven tie. „Bij de bestrijding van astma, chronische bronchitis, hooikoorts en noem maar op, bevinden we ons in een moeras. Hoe verder we komen, hoe meer we vastraken. Niet zozeer omdat we weinig van deze verschijn selen afweten als wel door het feit dat ze zo afwisselend van aard zijn en zo intens samenhangen met het dage lijks leven van een patiënt," aldus dr Voorborst. Daardoor kan de arts er slechts met grote moeite vat op krijgen. Hij staat dan ook op het standpunt, dat de patiënt de allergoloog bij zijn werk moet helpen. Die patiënt dient zelf een deel van de verantwoordelijkheid te dragen voor zowel diagnose als therapie. Op deze manier wordt de patiënt in zekere zin een medisch „doe-het-zelver" en in de praktijk blijkt dit erg goed te werken. t zijn ervaring met duizenden ten is dr Voorhorst, die eerder lam was als huisarts, internist cterioloog en sedert 1956 aller- Met zijn polikliniek voor allergie, ei genlijk een soort consultatiebureau met daaraan verbonden een laborato rium voor onderzoek, zit dr Voorhorst met zijn werk tussen dat van de huls artsen (eerstelijn) en dat van de speci alisten (tweedelijn) in. Dé huisartsen weten vaak niet wat zij met allergi sche patiënten aan moeten, terwijl Dr R. Voorhorst en zïjn vrouw ...afdeling wordt genegeerd... ook vele specialisten er niet altijd goed raad mee weten. Vaak zijn voor hen deze „gevallen" weinig interes sant en is er medisch gezien maar weinig eer aan te behalen. Plastisch wordt er dan wel gezegd: „Wat moe ten we met al die snotteraars, hoes- ters en piepers beginnen?" Toch gaat het hier om een niet weg te cijferen bevolkingsgroep, die een groot aandeel heeft in het totale ziek teverzuim en bij gebrek aan goede behandelingsmogelijkheden nogal eens tussen wal en schip dreigt te vallen. Vanaf zijn komst naar Leiden heeft dr Voorhorst samen met zijn vrouw en andere medewerkers gepro beerd in deze lacune te voorzien. Hij heeft getracht deze patiënten die van heinde en ver komen en bij wie de behandeling was vastgelopen, wèl een therapie aan te bieden. Andere specialisten worden daarbij wel ge raadpleegd, maar slechts in gecom pliceerde gevallen en als dit inder daad in het belang is van de patiënt. Er wordt verder aan huisbezoek ge daan, voor astmatische kinderen zijn er zomerkampen en er worden regel matig voorlichtingsavonden gehou den voor ouders en patiënten zelf. Al met al een heel pakket dat het best valt samen te vatten onder de noemer „integrale geneeskunde". „Het is mij nooit zozeer te doen ge weest om het bedrijven van de weten schap om de wetenschap zelf, maar alleen als die wetenschap ook prak tisch kon worden toegepast," aldus de astmadokter, die vanaf 1964 inter nationaal sterk de aandacht heeft Foto: Dirk Ketting getrokken met de ontdekking van de huisstofmijt op zijn afdeling. Dr Voorhorst: „Eigenlijk bleek ik door mijn rare opleiding bijzonder geschikt te zijn voor dit werk." Ook deze medaille heeft echter haar keer zijde, want het gevolg hiervan is dat van de kant van de directie van het ziekenhuis en het faculteitsbestuur men de mening is toegedaan, „een man als Voorhorst, daar is toch niet meer aan te komen." De afdeling allergologie werd naar zijn zeggen al die jaren bewust klein gehouden en heeft binnen het acade misch ziekenhuis dan ook steeds min of meer een randpositie ingenomen. Dat hierdoor het opleiden van opvol gers praktisch onmogelijk werd, spreekt bijna voor zichzelf. Tal van specialisten vinden dat zo'n „consul tatiebureau" binnen het ziekenhuis niet thuishoort en het heeft er dan ook veel van weg dat met het berei ken van de pensioengerechtigde leef tijd van het hoofd tevens zijn afde ling gedoemd is te verdwilnen. Of zoals dr Voorhorst het zelf formu leert: „Wij gaan weg en weten gewoon niet wat er voor in de plaats komt. Het is een strijd van bijna 25 jaar geweest en de impasse die nu is ont staan, zou in feite alleen met een ander beleid op te lossen geweest zijn. Dat alles heeft ook met geld te maken en waar Je als ziekenhuis je prioriteiten legt. Doe Je longen bij longen, neuzen bij neuzen en kinde ren bij kinderen of zeg Je: nee, dit is toch werk voor een allergoloog." De astmadokter: „Het verdriet is er. Niet alleen oxhdat mijn levenswerk als ik het zo mag noemen verloren dreigt te gaan. maar ook om de onze kerheid van al die patiënten. Privé ga ik echter op zeer beperkte schaal door. Ik kan mij na mijn pensioen wat vrijer opstellen en hoop het pro bleem waarom onze werkwijze door het medisch establishment niet geac cepteerd wordt, wetenschappelijk te kunnen uitdiepen." Hij voegt eraan toe niet met ruzie weg te gaan en zegt dat het altijd meer een kwestie van negeren van zijn af deling geweest is. „Het hele probleem met ons vak is gekomen, doordat het in de Jaren twintig bulten de universi teit is ontstaan en min of meer als alternatief te boek stond." „Niemand wilde zich dan ook aan vankelijk met allergie bezig houden en ik moet toegeven dat de therapeu tische resultaten van de allergologen van het eerste uur inderdaad niet altijd even indrukwekkend waren. Ze hielden er wel eens vreemde ideeën op na en wilden op nogal wat punten overdrijven in hun enthousiasme. Nu is er gelukkig veel veranderd op dat gebied, maat de allergologie zal ook in wetenschappelijk opzicht nog haar kans moeten krijgen. Ik ben blij dat er meer jonge artsen belangstelling voor hebben gekregen, maar die zul len toch moeten worden opgeleid." Dr Voorhorst is vanzelfsprekend voorzitter van de vakgroep allergolo gie aan de rijksuniversiteit te Leiden. Een „echte" leerstoel als erkenning van het werk kon „uiteraard" in deze situatie niet worden verwacht. En het feit dat minister Pais van onderwijs zijn lectoraat op 1 Januari van dit jaar „omzette" 'in een hoogleraarschap kan nauwelijks als een schrale troost worden ervaren. ROME (Reuter) Restau ranthouders in Italië willen vandaag de service aan hun gasten drastisch beperken als protest tegen het plan van de regering om hen meer belas ting te laten betalen. Italia nen die rekenen op een gezel lig avondje uit zullen in het schemerdonker een mager di eet voorgeschoteld krijgen van niet meer dan een omelet of een bord spaghetti. De actie is gericht tegen het voorstel van de minister van financiën. Fran co Reviglio, dat zij voortaan een ge specificeerde rekening aan hun gas ten moeten presenteren. Met dit voor stel wil de minister de toenemende belastingontduiking in het land te-t gengaan. Restaurant- en hoteleigena ren worden gezien als de slimste zelf standigen in een land waar belasting ontduiking bijna een nationale sport kan worden genoemd. De restaurateurs vinden het onbillijk dat zij als eersten worden aangepakt terwijl advocaten, artsen en garage houders ongemoeid worden gelaten. In het Noorditaliaanse Pavia heeft een restauranteigenaar aangekon digd vijf bedienden te zullen ontslaan vanwege de nieuwe maatregelen. Hij zegt dat de plannen van de minister tot gevolg zullen hebben dat de men sen als in de supermarkt voor hun bestelling in de rij moeten gaan staan. „Zoiets onplezierigs zal het' menselijk contact met de klanten vernietigen", aldus de restaurateur. Bij het niet opvolgen van de geplande maatregelen riskeren de restaurant houders een boete van 3000 gulden. Ook de klant kan een boete van 150 gulden verwachten als hij geen bon netje mee naar huis neemt. Dat de regering zich tot maatregelen tegen de belastingontduiking ge dwongen ziet is begrijpelijk als men1» weet dat de horecasector slechts 40 procent betaalt van de belasting die deze sector gezien zijn omzet zou moeten opbrengen. Naar schatting bedraagt de totale belastingontdui king in Italië zo'n 25 miljard gulden per Jaar. Hiermee zou een groot deel van de tekorten op de Italiaanse be talingsbalans opgelost kunnen wor den. Ook loontrekkers zien de maat regelen met genoegen tegemoet; zij ergeren zich er al lang aan dat zelf standigen belasting ontduiken, ter wijl van hun loon altijd het volle pond wordt afgetrokken. van ridag irchl i het 30 een onzer verslaggevers ||DEN Vijf jaar na het overlijden van de barones, de laatste bewoonster van kasteel ;el, is de strijd over het beheer van dit fraaie landgoed te Delden (Twente) losgebrand. De iting Twickel wil de komende tien jaar op uitgebreide schaal gaan kappen in het oude tnbestand, volgens het bestuur een noodzakelijke maatregel. Op last van de baron, die in verleed is dit zoveel mogelijk achterwege gebleven. it plan is echter scherpe kritiek nen van de zijde van de Vereni- Vrienden van Twickel. Volgens 'ij [etatie-deskundige drs A. B. L. ttgen, directeur van het mu- Natura Docet te Denekamp, 1S gje maatregel alleen de bedoeling aan n in aanmerking te komen voor egev isbijdrage-regeling, 130.000 gul- n dat vier jaren achtereen. el is een van de oudste landgoe- van Nederland. Herman Twic- gde er midden veertiende eeuw sis voor door de aankoop van rceel grond. Op het moment is hectare groot. Het bestaat uit loofgeboomte en deels uit somen. In totaal zou hiervan de ide tien jaar 115 hectare voor moeten gaan. Volgens de criti- botte bijl. iving iekte zins- rouw n de M. KW N0 JW Volgens de Stichting Twickel, die het landgoed thans beheert, kan dat be dreigend worden voor de toekomst. Het bestuur heeft inmiddels een be heersplan laten maken voor het rent- meesterkantqor Het Schoutenhuis te Woudenberg, een adviserend orgaan. Dat stuk moet nog in het voltallige bestuur komen. Voordat het bestuur er zich over uitspreekt, heeft het de Vereniging Vrienden van Twickel ge ïnformeerd. De kritiek was zo onge zouten, met name van drs. Wlttgen, dat het bestuurslid dr. J. van Soest, oud-directeur van Natuurmonumen ten, er aanvankelijk niet eens op wen ste in te gaan. f eigend t prachtige Twickelse bossen al van Twentenaren sterk be en. Een der redenen waarom de in Twickel indertijd zo weinig Ijk heeft laten kappen. In de sjaren is er ook nauwelijks iets rd. Toen hij in '36 overleed, in het testament te staan dat de ts met het beheer in zijn voet- verder moest gaan, wat zij ar sterfdag in '75 dan ook heeft De achterstand in het onder is bijzonder groot. Gesproken zelfs van verwaarlozing. Een lang is er onvoldoende geveld. tRDAM (ANP) De rechtr In Amsterdam heeft gisteren I-Jarige man en zijn 28-Jarige note tot een jaar gevangenis- roordeeld, wegens poging tot I en poging tot verkrachting, htbank achtte bewezen dat het op 20 maart vorig jaar ge- M heeft de 64-Jarige moeder vrouw uit de weg te ruimen aar te dwingen een grote dosis en kalmeringsmiddelen in te •De man trachtte daarna, bij- n door zijn vrouw, zijn schoon- r te verkrachten. elieden hebben het gebeurde in grote trekken toegegeven. Volgens hun zeggen waren de spanningen in de familiekring hun te veel geworden. De moeder is een ernstige zenuwpa tiënte, die talloze zelfmoordpogingen en opnames in psychiatrische inrich tingen achter de rug heeft. Op 20 maart waren de spanningen zo hoog opgelopen, dat het tweetal besloot de vrouw te dwingen een eind aan haar leven te maken. Aanvankelijk probeerde het echtpaar de artsen te doen geloven, dat het om een zelfmoordpoging ging. Toen de moeder, na drie dagen in coma te hebben gelegen, bijkwam, hebben zij echter alles opgebiecht. en wat komt er voor in de plaats? Kerstdennetjes! „Er had een splitsing moeten worden aangebracht tussen exploitatiebos en natuurbos." De Stichting Twickel is zelfstandig. Een positie die zij graag wil behou den. De doelstelling, een gevarieerd bos, mag niet niet leiden tot exploita tie-tekorten: een situatie die haar zou kunnen dwingen een beroep op de overheid te doen. Intussen vinden sommigen het al erg genoeg dat er, zoals gezegd is, op snelle wijze een beheersplan moest komen om Jaar lijks 130.000 gulden aan overheids geld te kunnen claimen via de bosbij- drage-regeling. Los zand Volgens de critici is het plan een produkt van haastwerk. Een aanbod voor deskundige inventarisatie door derden werd weggewuifd. Men zou hebben gewerkt met verouderde ge gevens, daterend uit de jaren vijftig. Drs. Wlttgen: „Het zit als los zand aan elkaar. Er worden geen beleidsaspec ten aan de orde gesteld, behalve dan wat betreft de exploitatie van het te kappen hout." Volgens Wlttgen kan men op zichzelf geen bezwaar hebben tegen kappen, maar er moet wel een behoorlijk eco logisch plan aan ten grondslag liggen. Er gaan ook percelen tegen de grond, die er npg redelijk uitzien. Bomen van meer dan honderd Jaar zijn er bij ZWOLLE (ANP) Zwolle krijgt er een bos bij van zeven tien hectare. De eerste bomen gaan de grond in op 26 maart, de nationale boomplantdag. Scholleren uit heel Nederland zullen dit karwei klaren in aan wezigheid van een lid van het koninklijk huls. Wie dat zal zijn, staat nog niet vast. Van 27 tot en met 31 maart krijgen de Zwollenaren zelf alle gelegenheid het restant van de bomen te planten. Het bos moet een herinnering worden aan het feestjaar „Zwolle 750". Hoewel er snelgroeiende bo men en struiken worden ge plant, zal het nog zeker zeven tot acht Jaar duren voordat de Zwollenaren in hun nieuwe bos kunnen recreëren. Staatsbosbeheer Drs. Wittgen heeft het vermoeden dat staatsbosbeheer het plan zal goed keuren, zij het na het aanbrengen van wat verbeteringen. „Op die manier krijgt Staatsbosbeheer er dan toch een vinger achter, dus een bepaalde invloed." Ingenieur J. Smit van het rentmees terkantoor Het Schoutenhuis is ge neigd de kritiek als welkome aanvul lingen te zien op het beheersplan, dat algemene lijnen aangeeft en nader moet worden uitgewerkt. Hij heeft wel gewaarschuwd tegen „generatie- egolsme". Daartoe vervalt men zijns inziens als men oude bomen te lang overeind wil houden. Milieufederatie De Milieufederatie Overijssel vindt dat het landgoed Twickel als natuur gebied en niet als produktiebos be hoort te worden beheerd. Volgens de federatie zou het bestuur van Stich ting Twickel in strijd met de stich- tingsacte handelen als het zich bij zijn beleid niet laat leiden door het behoud van natuurschoon. De federa tie schrijft dit in een bezwaarschrift dat zij ingediend heeft tegen het door de raad van Stad Delden vastgestel de bestemmingsplan buitengebied. Daarin heten de terreinen van het landgoed, op het verzoek van het stichtingsbestuur, niet meer natuur gebied, maar produktiebos. Het be zwaarschrift is mede ondetekend door de Vereniging Vrienden van Twickel. UTRECHT (ANP) Een aantal Turkse en Marokkaanse ouders pro beren via een kort geding tegen de gemeente Utrecht zo snel mogelijk hun kinderen op Utrechtse basisscho len geplaatst te krijgen. Het gaat om tachtig kinderen, van zes tot twaalf jaar. Utrecht zit reeds twee jaar met een wachtlijst voor buitenlandse kin deren. De oorzaak daarvan is een gebrek aan lokalen, leerkrachten en lesbenodigdheden. De ouders zeggen alles geprobeerd te hebben om de kinderen op een ande- re manier op lasisscholen geplaatst TOGZICnt te krijgen, maar brieven schrijven, praten met de gemeente en verhalen in de plaatselijke pers mochten tot op heden niet baten. De ouders wijzen op het recht op onderwijs dat in de grondwet verankerd ligt. Zij vinden dat de gemeente verantwoordelijk is voor de uitvoering daarvan. BELGRADO (Reuter) Het collectieve leiderschap dat Joegoslavië bestuurt sinds Tito zes weken geleden ziek werd, functioneert goed. De 31 mensen die president Tito met zorg heeft uitgezocht om dit onafhankelijk communis tische land met 22 miljoen inwoners te leiden, zullen na zijn dood hun werk op dezelf de wijze kunnen voortzetten. In feite heeft de machtsoverdracht al plaatsgehad. Joegoslavische rege ringsambtenaren vertrouwen erop dat de bestaande structuur, zoals de 87-Jarige president die heeft ontwor pen, zonder grote veranderingen kan blijven bestaan na het tijdperk-Tito. Westerse diplomaten delen deze ver wachting, maar velen van hen vragen zich wel af hoe lang het collectief stand kan houden voordat een sterke man alle macht tot zich trekt. Een van de twee bestuurslichamen die Tito in het leven heeft geroepen, is verantwoordelijk voor staatszaken, de ander beheert de regerende Com munistische Liga. Formeel is er dus een duidelijke schelding van taken, maar in de praktijk lopen die vaak samen. Want ook al zegt de partij „slechts een leidende rol" in het land te spelen, in feite maakt zij wel dege lijk de dienst uit. Het presidentiële collectief, negen man sterk, houdt toezicht op het werk van de regering en waakt over de belangen van de zes republieken en twee provincies van het land. die een grote mate van zelfbestuur hebben. Van gemeentewege werd gezegd dat alles wordt gedaan om de Turkse en Marokkaanse kinderen zo spoedig mogelijk - aan onderwijs te helpen. Het ministerie van onderwijs heeft Utrecht inmiddels toestemming ge geven om in de wijk waar de kinderen wonen, Lombok, extra lokalen te plaatsen. BEEK EN DONK (ANP) De 17- jarige Ferdinande M. Verhagen uit Beek en Donk is gistermorgen door een verkeersongeluk in haar woon plaats om het leven gekomen. Zij raakte met haar fiets onder een trek ker met oplegger die rechtsaf sloeg. Het collectieve partijbestuur bestaat uit 23 man. van wie er 22 de vertegen woordigers zijn van de republieken Slovenië, Servië. Kroatië, Bosnië, Ma cedonië en Montenegro en de provin cies Vojvodina en Kosovo. Als 23ste zit minister van defensie Nikola LJu- bicic voor de strijdkrachten in dit partijbestuur. Tito is het 24ste lid, de voorzitter, bemiddelaar en uiteinde lijke beslisser. In de presidentiële raad heeft hij soortgelijke taken. Als voorzitter is hij het enige „supra-nationale" lid; de overige leden vertegenwoordigen ook hier de regionale belangen. Hoewel Tito niet graag zijn talrijke politieke functies neerlegde, heeft hij zich de laatste Jaren steeds meer neergelegd bij de adviezen van zijn artsen. En zo verwierven de collectie- President Tito ve bestuurslichamen geleidelijk meer invloed. In zijn huidige vorm bestaat de presi dentiële raad al negen Jaar en de partijraad twee. Tot dusver is het moeilijk of onmogelijk uit te maken hoeveel macht elk der 31 topfunctio narissen heeft; overal weer overheer ste de invloed van Tito. Bij alle be langrijke beslissingen, met name ten aanzien van de buitenlandse politiek, had Tito het laatste woord. Maar ook bij geschillen tussen deelrepublieken gaf Tito de' doorslag. De laatste vijf Jaar trok Tito zich echter steeds vaker terug op het ei land Brionl in de Adrlatlsche Zee of in zijn buitenhuis aan de voet van de Alpen. En dus werden de besluiten steeds vaker genomen door de collec tieven in Belgrado. Foutloos Al sinds Tito op 3 januari in het ziekenhuis werd opgenomen, heeft het collectieve leiderschap in feite het land bestuurd. Volgens regerings- - functionarissen werkt het mechanis me foutloos. De mensen die Joegosla vië na Tito's dood moeten leiden, hebben zo een soort generale repetl- tie gehad en de problemen leren ken nen waarmee zij geconfronteerd zul- 3 len worden als Tito er niet meer is om bij te sturen. Tijdens Tito's ziekte reisden vice-pre sident Lazar Kolisevski en Stevan Doronsjkl, „voorzittend lid" van de communistische partij, regelmatig naar Ljubljana om de president ver slag uit te brengen van hun werk zaamheden. Deze twee politici zullen de belangrijkste taken van Tito over- nemen als hij binnenkort sterft. Hun recht op de opvolging is echter tijde lijk; Kolisevski wordt in mei opge volgd als vice-president en Doronjski is slechts tot oktober „voorzittend lid". Elk Jaar krijgt een ander deze sleutelposten, zo heeft Tito zelf al geruime tijd geleden bepaald. Verzoenen Geen van Tito's opvolgers is in het buitenland bekend en zelfs in het eigen land zijn het betrekkelijk onbe kenden. Maar steeds vaker wordt een Kroatische advocaat. Vladimir Baka- ric. getipt als de man die uiteindelijk de primus inter pares zal worden. Bakaric heeft veertig Jaar nauw sa mengewerkt met Tito, en hij heeft de afgelopen weken een opmerkelijke rol gespeeld als coördinator. Niemand verwacht dat hij openlijk naar de hoogste macht zal dingen, maar hij zou zeer goed sommige ta ken van Tito als verzoener en scheids rechter kunnen overnemen, hetgeen hem op den duur een allesoverheer sende positie zou bezorgen, of hij dat nu wil of niet. De gezondheid van de 67-jarige Baka ric laat wel wat te wensen over. maar hij schijnt in staat te zijn een enorme hoeveelheid werk te verzetten. In de partij wordt hij beschouwd als ie mand die voor matiging en voor een geleidelijke democratisering is Van alle leden van de collectieve leiding is hij de man met de meeste ervaring in internationale kwesties.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1980 | | pagina 17