f:
Noorden boos over proefboringen
ouw
Commentaar
hoe zat het ook weer met het weer?
if
oepland-fabeltjesland (1)
(•oepland-fabeltjesland (2)
inwerking Rijk en Rotterdam
staking bevorderd
het noorden
eindelijk
boeren
zieken
Trda
RDAG 14 FEBRUARI 1980
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
H S 5
ries
ep"
De gemeente Eenrum (Groningen) spreekt over ..die
rotzooi" wanneer het vraagstuk van het radioactief afval
aan de orde is. Het verzet in het noorden des lands tegen
de ondergrondse opslag van dat afval is geenszins
tanende. Bevolking en autoriteiten keren zich eensgezind
tegen proefboringen, die mede moeten aantonen of
zoutkoepels aldaar geschikt zijn voor het opbergen van
het afval
Minister Van Aardenne (economische zaken) houdt vol
dat boringen nodig zijn. De resultaten van dat onderzoek
zouden nog kunnen worden besproken in de komende
„maatschappelijke discussie" over (kern-)energie. ..De
Tweede Kamer moet de minister tegenhouden Als de
proefboringen doorgaan wordt de onrust in het noorden
nog groter dan ze nu al is." verzekerde een „Haagse
pleitbezorger van noordelijke belangen" ons deze week
Geen nieuwe arbeidsplaatsen, wél proefboringen dat is
met te verkopen
wordt gemaakt, dan zal die uiter- Minister wil weerstand tegen onderzoek atoomafval trotseren
aard helemaal worden gebruikt
n van Wijk. de omroepse-
van de Vara, heeft het de
rcnigingsraad nog eens
k laten weten: de socialisti
iroep moet zich niet langer
van het brood laten eten
om commerciële neven-
li Éten gaat. Er komt een spe
h deling binnen de VARA
ijken of de Vara zelf geen
(of meer dan dat) kan
ten van al het commerciële
dat bedoeld of opbe
dikwijls rondom radio-
fZ2o programma's opbloeit
rmi
die even verder kijkt dan
us lang is, kent het ver-
inle I. Om een willekeurig en
rin voorbeeld tc nemen: als
310 een elfdelige televisie-
lgeI^er de Buddenbrooks over
zit de uitgever van een
indse vertaling van dat
rozen, want op dat mo
il iedereen het verhaal niet
"bfeen. maar ook nog eens een
n cl eti.
gebruil
voor de vervulling van de omroep
taak.
door Theo Koelé
Dat klopt allemaal, maar toch is
ook duidelijk dat tegelijk een ide
aal is verraden en dat het besluit
met tegenzin is genomen. De Vara
hoort van het begin van het Neder-
landse omroepbestel lot Je ver- DEjj HAAG „Het is
woede tegenstanders van een com* vreemd dat men de opslag
mere,eel omroepbestel en de weg kernafval in ondergrond-
die u, nu opgaat, is haar du.de hk se zoutiagen afwijsti maar dat
door anderen opgedrongen. Alles af Qver een je wg, bjj
wat er omheen gezegd word,. ,s onS in de voortuin laat staan."
rationalisatie van die afkeer. Deze uitspraak werd eerder
deze week opgetekend uit de
Er zijn omroepverentgmgen. dte mond van de burgemeester
kans zien om voor een krats een
het
inov
ïmt »c<
udia als radio en televisie
nu eenmaal het vermogen
belangstelling van de men-
"ijk te richten en zolang
n televisie bestaan, zijn er
nist zakenlui geweest die daar-
uik wilden maken. In Ne-
hebben we daarom een
die de minister op-
zorgen dat er alleen meer
organisaties worden toegc-
Jic niet gericht zijn op of
1 lar zijn aan het maken van.
;e oorzover deze niet voor de
'ee, rtct*
wahg van de omroeptaak be
ider
lien
in. I
ium
t te
ian
dut
van Borssele, waar de groot
ste van de twee Nederlandse
kerncentrales staat. Zijn
boodschap is duidelijk: kabi
net en parlement mogen een
beslissing over de opslag van
radio-actief afval niet voor
zich uitschuiven.
Minister Van Aardenne (economische
zaken) behoort niet tot de mensen,
die zoutkoepels als opslagplaats van
de hand wijzen. Hij wil juist haast
maken met boor-onderzoek naar de
bruikbaarheid van de in het noorden
des lands gelegen koepels. Even leek
het erop dat de minister zich zou
laten afschrikken door de „gewekte
onrust." maar zijn devies is gebleven:
die boringen moeten zo spoedig mo
gelijk verricht worden.
De angst dat daarmee de weg wordt
geplaveid naar de bouw van nieuwe
Neem het in die omstandigheden kerncentrales, is door de minister
de Vara en de andere, zich aan de herhaaldelijk bestempeld als „een
,i. misverstand". Het vinden van een
idi.i Ltl van di omroepwet hou- koepe] dte aan.de gestelde eisen vol-
dende organisaties, niet al te zeer doet. betekent echt niet dat „automa-
kwqlijk dat zij wat meer op de tisch tot uitbreiding van het aantal
groot en groots opgezet showpro
gramma te maken, omdat bijvoor
beeld een platenmaatschappij dat
als een mooie gelegenheid ziet om
een paar van de bij haar gecontrac
teerde artiesten in het zonnetje te
zetten (en dus ook bereid is indi
rect in de kosten mee te betalen).
Er zijn ook omroepverenigingen
(en zelfs allerlei particuliere onder
nemingen) die kans zien rijk te
worden van het commercieel ge
bruiken van programma's of ele
menten uit die programma's. Wat
zullen dé dieren uil de commerci
eel zo aantrekkelijke Fabeltjes
krant hun baas (en dat was niet de
NOS als de uitzendende omroep
organisatie) niet hebben opge
bracht.
(Vara nu blijkens de mede-
an secretaris Van Wijk wil.
genomen niet in strijd met
halij[lovcn aanSchaalcfe tekst uit
ttei icpwet. Dat winst maken is
IVijks visie niet de primaire
n de Vara- en als er winst
letter dan op de geest, van de
orproepwet gaan letten. Er is ken
nelijk toch geen instantie, geen
minister, geen rechter in dit land
om de betrokkenen terug te roe
pen tot de uitgangspunten. Waar
om dan de laatste der rechtvaardi
gen te willen zijn?
erkenning, die naar
ngrfning echter wel het uit-
later volgens een bepaalde steutel
verdeeld.
Het voordeel van een dergelijke
verdeling is duidelijk. De ken
nelijk niet uit te roeien commer
ciële neven-activiteiten worden los
gemaakt van de directe belangen
van de "programma-makers en dat
zou wek eens een matigende in-
J.oJnisaties vraagt of het feit vloed kunnen hebben op een al te
I zelfs die markt probeert gretig pp de markt inhakend pro-
pereiden of te bespelen. gramma-beleid. Het kwaad van de
Vnei commerciële neven-activiteiten is
ir ispwe begin zou het beste op die manier enigszins getemd en
kunnen worden door de daar zullen tenslotte de kijkers en
fit kan zijn voor een nieuw
zelfstandigheid van de
ijker) moet veilig worden
oorvegen een programma-bc
id: ïbewust aanslpit op wat die
^xiële markt buiten de om
n (1.
kerncentrales wordt overgegaan.'
Maar als het aan de minister ligt
vallen de proefboringen wél mooi bin
nen het tijdsbestek van de maat
schappelijke discussie
Niet iedereen lijkt te vinden dat de
opslag van radio-actief afval een heus
vraagstuk is. „Het is." meent het
Energie-onderzoekcentrum Neder
land (ECN) zelfs, „nauwelijks serieus
te nemen als onderwerp van een na
tionale discussie, in het licht van an
dere afvalproblemen." Komen er in
Nederland drie nieuwe kerncentrales
(de hamvraag In de discussie), dan
hoeft Nederland slechts een beschei
den hoeveelheid radio-actief afval op
te bergen.
In een notitie voor de Tweede Kamer
commissie voor kernenergie heeft het
ECN. vol goede moed. geschreven:
..Het zal altijd mogelijk zijn een op
slagmijn bovengronds te bouwen
waarin het afval veilig kan worden
bewaard." Wordt radio-actief afval
dan toch maar opgeslagen in de tuin
van de burgemeester van Borsele?
Die oplossing lijkt het ECN echter
ook niet ideaal. Een jaar geleden al
schreven een medewerker en een ad
viseur van ECN immers: „De eisen
die gesteld worden aan een opberging
voor radio-actief afval leiden er voor
een dichtbevolkt land als Nederland
toe. de oplossing voor dit probleem te
zoeken in de diepe ondergrond
In het noorden bestaat grote weerstand tegen de door Van Aarden
ne voorgenomen plannen voor proefboringen. Die dienen om te
onderzoeken of opslag van radio-actief afval in de bodem mogelijk
is.
den biedt voor een definitieve en vei
lige opberging." Fijntjes heeft het
ECN daar voor de Kamerleden aan
toegevoegd: „tenzij proefboringen
anders uitwijzen
Oplossing
Er is dus toch wel een probleem, in de
ogen van de ECN-medewerkers. Maar
een oplossing is binnen handbereik
Want het ECN. dat verreweg de groot
ste onderzoek-inspanningen wijdt
aan kernenergie, gaat ervan uit „dat
de Nederlandse bodem mogelijkhe-
Uit de koker van het ECN kwam ln
1978 al een gedetailleerd ontwerp
voor een opslagmijn in een zoutkoe-
pel. In datzelfde jaar besloot de rege
ring tot het houden van een „maat
schappelijke discussie" (die volgens
de jongste verwachtingen pas het ko
mend najaar begintHet idee voor
zo n discussie riep al snel de vraag op
moeten de omstreden proefboringen
pas worden gehouden na de discus
sie. afhankelijk van de afloop? Of kan
het onderzoek al tijdens de discussie-
bruikbare gespreksstof opleveren0
Een ambtelijke werkgroep, vóór
proefboringen, legde de minister een
Tekeningen. bi| voorkeur m liggend for
maat, sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam Naam en adres aan de achterzi|de
vermelden Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon
bez<flen van d'e commerciële
mjtiviteiten niet rechtstreeks
eng<e te laten komen aan de
maar die op-
PaJi te laten binnenkomen in
waaruit ze dan later
de omroepvereniging aan
Opviteit de inkomsten te dan-
over allé zendgemach-
^vl1 lorden verdeeld. Dat is
de van idealen vervulde program
ma-makers voordeel van hebben.
Het is overigens duidelijk, dat een
dergelijke regeling niet mag blij
ven beperkt tot de commerciële
neven-activiteiten van de omroep
verenigingen. Ook de, aan geen
omroepwet gebonden baas van de
zoeven genoemde dieren uit de
Fabeltjeskrant zal bijvoorbeeld
jwe f'guur bij de financie- verplicht moeten worden om een
eeni de omroep. Ook de op- deel van de exploitatie-opbrengst
?rot van de Ster komt in een van die dieren in dat nieuw te
ech'lijke pot binnen en wordt stichten omroepfonds te storten.
n v<
ier v
hi
len.
te z
IDAM (ANP) De sleep-
ling van het afgelopen najaar
t alleen negatieve gevolgen
oor de Rotterdamse haven,
neet naderende integratie tussen
z sten in het Waterweggebied
ivenjmeente Rotterdam is de sta-
stimulans geweest: zowel
itenaren als het gemeentelijk drijf.
havenbedrijf probeerden de goede
renstroom-zoveel mogelijk op gang te
houden.
Uit oogpunt van samenwerking is de
staking een meevaller geweest, vindt
adjunct-directeur mr Chr. van Krim
pen van het gemeentelijk havenbe-
onderzoekprogramma voor. maar
door toedoen van de Tweede Kamer
is het niet tot uitvoering gekomen.
Door het aannemen van een CDA-
motie sprak de Kamer zich eind '78
uit voor het opschorten van de borin
gen. De vraag „proefboren. wanneer"
zou pas aan de orde komen als de
Kamer de opzet van de maatschappe
lijke discussie bespreekt Dat gebeurt
later deze maand
De CDA-motie heeft geen einde kun
nen maken aan de geruchten dat er in
het noorden wel degelijk boringen
worden verricht, in en om zoutkoe
pels. Dezer dagen deed de minister
een poging om ,,de vrees van de noor
delijke bevolking weg te nemen." op
aandrang van PvdA-Kamerleden De
minister verzuchtte: „Zoals onderge
tekende reeds meerdere keren heeft
laten weten, zullen in het kader van
het onderzoek naar opslagmogelijk
heden van radio-actief atval geen
booractiviteiten worden uitgevoerd,
dan na overleg met de Tweede Kamer
en de betrokken lokale overheden
Gegevens die uit booractiviteiten
voor andere doeleinden worden ver
kregen, zullen niet worden gebruikt
len behoeve van genoemd onderzoek.
Zij zijn daarvoor trouwens onge
schikt."
De Tweede Kamer wil in geen geval
boringen zolang de „betrokkenheid
van de regionale besturen" niet vast
staat Als betrokkenheid betekent
medewerking, ziet het er somber uit
voor de minister Provinciale staten
van Groningen bij voorbeeld spraken
zich al ln 1976 uit voor een boycot van
boringen, „met alle bestuurlijke mid
delen." Op het provinciehuis wordt
verklaard dat ln die opvatting „geen
enkele verandering is gekomen Ook
gemeenten blijven dwarsliggen,
waardoor procedures rond boorver-
gunningen ten minste zouden worden
vertraagd
In de Tweede Kamer lopen de menin
gen uiteen over het nut van proefbo
ringen, in het licht van de maatschap
pelijke discussie Volgens mevrouw
Lambers (D'66) zullen belangrijke ge
gevens nog vele jaren op zich laten
wachten, terwijl de maatschappelijke
discussie in twee Jaar moet worden
afgerond.
„Tegen beter weten in blijft
de minister pleiten voor spoedige bo
ringen. Daarmee versterkt hij de in
druk, dat het onderzoek niet moet
aantonen of zoutkoepels geschikt
zijn. maar het bewijs moet leveren
dat ze geschikt zijn Mevrouw Lam
bers vindt de criteria waaraan de
resultaten zouden worden getoetst
„nog veel te vaag
Het CDA-Kamerlid Lansink meent
dat de Kamer „wel een oordeel kan
vellen over die criteria." Hij meent
ook. dat er „veel te zeggen is voor de
benadering van de minister, dat
proefboringen belangrijke gegevens
kunnen opleveren." Maar. beseft Lan
sink, „de vraag voor ons. politici is
natuurlijk ook moet je gaan boren,
als Je weet tot welke onrust dat leidt0
Wordt daarmee de discussie niet te
zwaar belast? Maar als we zeggen
.oké. we boren maar niet.' dan mag
niemand met het argument aanko
men: .we kunnen het afval niet kwijt,
dus er mogen geen nieuwe kerncen
trales komen daar mag dan niemand
zich achter verschuilen
„Den Haag", wordt op het Groninger
provinciehuis gezegd, moet de weer
stand tegen proefboringen niet on
dersehatten Kamerleden kunnen
niet doof blijven voor klaagzangen in
de trant van „het noorden is goed
genoeg om aardgas te leveren en
kernafval op te slaan, maar werkgele
genheid heeft Den Haag ons niet te
bieden." Een CDA-Kamerlid beaamt
dat: „De huidige onrust over de werk
gelegenheid speelt een zekere rol. De
verstandhouding noorden-Den Haag
is erg slecht geworden. Maar het ver
zet tegen proefboringen staat al Jaren
als een muur overeind Daar kun Je
niet omheen
ADVERTENTIE
EENZIJDIG NIEUWS UIT ZIMBABWE
Bij de berichtgeving over Zimbabwe wordt informatie verspreid die
dikwijls afkomstig is van het Rhodesische leger of van het Britse
bestuur Waarnemers ter plaatse wijzen er terecht op. hoe
eenzijdig en gekleurd deze berichtgeving is Ten onrechte wordt
de ZANU van Robert Mugabe aangewezen als de voornaamste
schender van het bestand. In kontroleerbare gevallen bleek de
verantwoordelijkheid hiervoor dikwijls bij de hulptroepen van
bisschop Muzorewa te liggen.
Wij roepen iedereen op, de berichtgeving over Zimbabwe zeer
kritisch te lezen. Wij roepen de redacties op, zeer voorzichtig
te zijn met het klakkeloos overnemen van berichten, die
afkomstig zijn van het Rhodesische leger of het Britse
interimbestuur over Zimbabwe.
Komitee Zuidelijk Afrika
U kuni een informatiepakket aanvragen bij het KZA Da Costastraat 88, Da
Costastraat 88. 1053 ZR Amsterdam tel 020-183598 Graag 2.50 besluiten >n
postzegels of overmaken op giro 600657 t n v Komitee Zuideli|k Afrika Amster
dam. O v v informatie Zimbabwe
Een gedenkwaardige dag was
dat. die veertiende februari. Een
dag om nooit te vergeten, al is de
waarheid dat de meeste mensen
'm wèl vergeten zijn. De datum,
tenminste. Niet de dag. want die
veertiende februari 1979 was een
dag zoals we hopelijk liet gauw
nog eens zullen beleven.
Het vroor dat het kraakte, maar
dat was nog niet eens het ergste.
De aanhoudende, striemende
sneeuwstorm de zwaarste
sinds februari 1963 had zoveel
sneeuw gebracht dat gewoon
naar je werk of .school gaan er
voor de meesten niet meer bij
was. Treinen reden sporadisch,
trams en bussen lieten het vaak
helemaal afweten, de Amster
damse metro kon bovengronds
urenlang niet uit de voeten, en
iedereen moest maar zien hoe op
de plaats van bestemming te ko
men. Duizenden mensen kwa
men niet of veel te laat aan. som
mige bedrijvert zagen die dag
maar de helft van hun personeel
opdagen. Wie het wel haalde
kwam uiteindelijk totaal ver
kleumd cn doornat aan. Twee
Trouw-redacteuren deden er een
dikke drie uur over om met het
openbaar vervoer van het station
Haarlem naar hun bureau in Am
sterdam te komen, een stukje dat
je met een beetje geluk in drie
kwartier kunt doen. Thuiskomen
was zo mogelijk nog moeilijker.
omdat de wegeh in de loop van de
dag steeds onbegaanbaarder
werden. Dorpsbewoners moesten
het vaak na uren hopen en wach
ten van een moedige chauffeur
hebben die hen laat in de avond
toch nog met de bus naar huis
durfde rijden.
Nog nooit had Trouw zo'n grote
kop over het weer op de voorpagi
na gezet. Over de volle breedte
van de pagina stond er: 'Open
baar leven ontwricht'. En weer
man Hans de Jong schreef: „De
sneeuwstorm deed mij denken
aan 19 januari 1963". Ook verge
leek hij deze dag met 7 maart
1947. en met de strenge oorlogs
winter van 1942: in januari, febru
ari en de eerste week van maart
was het verkeer toen ook com
pleet lamgelegd door de sneeuw
stormen.
Noodweer was het precies een
jaar geleden en daarom moesten
er ook her en der noodmaatrege
len genomen worden. Zo was de
toestand in het kort:
Dorpen raakten geïsoleerd
Schiphol was voor het eerst in
zijn bestaan wegens gladheid eni
ge tijd gesloten. De medische
dienstverlening kwam in de knel
Militairen moesten ingeschakeld
worden om gestrande automobi
listen en enkele dorpen in het
noorden te bevrijden. In de loop
van de dag werd Amsterdam vol
ledig onbereikbaar, internationa
le treinen reden niet meer vanuit
de hoofdstad, maar vanuit Arn
hem (richting Duitsland. Oosten
rijk) en Roosendaal (paar Frank
rijk). Voor het eerst in de lange
geschiedenis van de Spoorwegen
werd het internationale goede
renvervoer gestaakt. Zeeland
had nog het minst last van
sneeuw en ijzel. maar in een groot
deel van Noord-Holland werden
de grote wegen afgesloten, de Af
sluitdijk en de dijk Enkhuizen-
Lelystad gingen dicht, en in de
loop van de dag mocht en kon je
in de drie noordelijke provincies
op geen enkele grote weg meer
rijden. Het noorden heeft het
zonder twijfel het moeilijkst
gehad.
Meteen al die eerste noodweer
dag sneeuwden diverse dorpen in
het noorden van het land in De
wegen waren niet meer schoon te
houden, zodat auto's en bussen
niet meer konden rijden Geen
bakker, geen melkboer, niemand
kwam meer aan de deur. en dat
betekende dat de mensen maar
moesten zien hoe ze hun eten en
drinken in huis kregen. Warme"
bakkers bakten soms dag en
nacht door. want de klanten die
zich nog door de bergen sneeuw
wisten te worstelen, wilden het
liefst tien broden tegelijk mee uit
angst ook in te sneeuwen. De
sneeuw lag zo hoog tegen en voor
de hulzen, dat het geen doen
meer was om de hopen weg te
scheppen. Nog erger was, dat
elektrische centrales het hier en
daar lieten afweten. Mensen met
centrale verwarming kwamen in
de kou te zitten, zodat ze zelfs
binnenshuis zaten te kleumen.
Boven het Friese dorp Wierum
bij Dokkum wierpen helikopters
brood uit voor de geïsoleerde be
volking.
De veeboeren in Tie noordelijke
provincies zaten met extra pro
blemen. Behalve dat ze evenals
anderen van de buitenwereld wa
ren afgesloten, konden ze de
melk niet kwijt. Als ze al. vaak
met hulp van collega's, de koeien
konden melken door het uit
vallen van de elektriciteit werk
ten ook de melkmachines niet
meer konden ze zoveel volle
melktanks aan de weg zetten als
ze wilden, de melk kon niet opge
haald worden. Veel boeren pro
beerden de melk direct aan
dorpsgenoten te slijten, voerden
de drank aan hun beesten waar
voor meestal toch al te weinig te
eten was. of gooiden de plassen
melk in de sloten, omdat de melk
uiteindelijk zuur werd.
Rondom het middaguur zagen de
wegen er op de veertiende febru
ari 1979 in het grootste deel van
het land al zo uit: dik onder de
sneeuw die maar.door bleef val
len, en vaak bezaaid met ge
strande auto's. Automobilisten
die elkaar hielpen de auto's uit
te graven waren in die dagen een
vertrouwd beeld. Totdat de we
gen helemaal niet meer te berij
den waren.
Voor de zieken in de door de
sneeuw ingebouwde dorpen wus
de toestand om wanhopig te wor
den. Mensen raakten in paniek
doordat ze naar een dokter of een
ziekenhuis in de stad moesten
maar geen vervoer hadden Zelfs
in de steden werd het moeilijk
Zo moesten twee nierpatiënten
uit Leeuwarden naar een behan
delcentrum in het Groningse Ha
ren. Per helikopter was de enige
mogelijkheid en zo gebeurde het
dan ook. Een huisarts uit Baflo
probeerde een patiënte te berei
ken. maar raakte onderweg met
zijn auto in de sneeuw vast. Er
zat niets anders op dan op han
den en voeten de laatste kllome
tors af te leggen. Een vrouw die
op het punt stond te bevallen
moest vanuit Pieterburen naar
een ziekenhuis gebracht worden
Met man en macht werd ze naar
de trein in Winsum ge transpor
teerd. vandaar ging IC met de
trein naar Groningen en daar
stond een ziekenauto klaar In
een bejaardencentrum in Veen-
dam werd een noodhospitaal in
gericht. omdat men geen kans
meer zag zieken en gewonden
naar het ziekenhuis te vervoeren
De eerste-hulpafdclingen van de
ziekenhuizen hadden handenvol
werk om alle mensen met gebro
ken polsen, armen en benen in
het gips te zetten, de bedden wa
ren bezet met patiënten die hun
heup gebroken hadden.
Op maandag 19 februari kon de
krant melden: het noorden komt
weer op gang. Alle dorpen waren
toen min of meer redelijk bereik
baar. op de Afsluitdijk was weer
één rijbaan open Fin een dag
later stond in de krant: „Toe
stand in noorden weer bijna nor
maal."
Dat werd tijd ook. Voor de be
jaarden die al een maand lang
geen voet buiten de deur hadden
durven zetten. Voor de bouwvak
kers die al vanaf oudjaar met
vorstverlet thuLs zaten. Voor het
personeel van de reinigingsdien
sten. dat met strooi- en sneeuw-
schuifwagens soms dagen van
dertien uur had moeten maken
Voor de vogels die ondanks het
voedsel dat overal voor ze ge
strooid werd. bij honderden
doodgingen. Voor het vee dat op
te weinig voedsel had moeten le
ven. En natuurlijk voor al die
anderen die echt kou geleden
hadden Toen de dorpen weer be
reikbaar waren, verzuchtte een
bewoner „Ik had bijna hetzelfde
gevoel als toen we na de oorlog
bevrijd werdenIntussen had
den vijf mensen de koudeperiode
niet overleefd drie waren bij slip
partijen op de weg omgekomen,
twee waren buiten doodgevroren
Na die vorige februari maand
durf Je haast geen winter meer
„winter" te noemen. En die van
nu is helemaal kinderspel. Geluk
kig maar.
