Rationale oorspronkelijkheid
enmerk van
Poolse films
F
WSé-é*
9L
us kijken naar wereldramp
loroordelen worden
ik doorgeprikt
Amsterdamse procureur generaal naar Arnhem
"r*
EOOR
Paniekshow van het Volkstheater
Prolongaties en reprises
8 FEBRUARI 1980
l^EJj
TROUW/KWARTET P 15 - RHS17
r P. Ouwendijk
-
ils elk jaar is er door de
nisatie van het Film
mational festival bij-
lere aandacht besteed
één bepaald land. Dat
it jaar Polen. Het Pool
en is hier zeker niet
ikend, want in de loop
de jaren we kunnen
oor zelfs terug gaan
ut it de jaren vijftig zijn
liverse „Poolse filmwe
rk» gehouden,
ndvve
0p s van belang, omdat je daar
na de mogelijkheid hebt gekre
un je een (natuurlijk beperkt)
land el te vormen over continu
ing en veranderingen in dat fil-
Laten we de films die ver-
ee 1 zijn (op het ogenblik dat ik
y/t hrijf is Wajda's film ..Zonder
0l ving" nog niet te zien ge-
de revue passeren. Dan valt
v. continuïteit en verande-
ïet volgende waar te nemen.
lwetjUiuïteit: grote aandacht voor
itiej ens in kleine verhoudingen,
je 0 ils centraal psychologisch ge-
zeg verdediging van eigen kan-
inge egenover „de chefs", de man-
,ke (of vrouwen) met de grote
nde i. Verandering: beheerster en
dW( ;er dramatiek. minder
:D meer familiaal.
ieeri n vorlS artikel is al de film
Een van de tweeling Kennedy uit de film „Poto en Cabengo" van Jean
Pierre Gorin
matiek (geconcentreerd in het
paar» bezit toch een sympathie
opwekkende waarachtigheid: wie
persoonlijk idealisme bepleit gaat
hoe dan ook door de mangel van
de op succes berekende regie (in
welke vorm ook).
Andere films uit het Poolse pak
ket zijn „Aria voor een atleet".
„Kung fu" (getypeerd als „een
film over de vriendschap weer
bare vriendschap die het wint
van vooroordelen, vriendschap als
het laatste redmiddel voor men
sen die zijn weggezakt in baan-
tjesjagerij en carrière maken: het
knellende thema van veel Poolse
films) en „De Kans".
Itor" vao Krzystof Kieslows- |nHriikwolfkonri
iirht.iv hesnrnken Fni«rs7.ins IIIUI UIVVVCIVItCIIU
uchtig besproken. Enigszins
,lim lijkbaar in thema verzet
'atieke enkeling tegen opgedron-
jj h< neningen en situaties is
Tan urs uit de provincie" van Ag-
;a Holland. Het verhaal
In f zich af in acteurskringen in
*'bo( 'oolse provinciestad. Met als
jn personen Krzystof, een ac-
j aj met een sterk idealistische
ting over zijn acteurschap,
n vrouw Anna. die werkt in
^poppentheater. Het gezel-
waar Krzystof als „de grote
qI£ geldt, heeft een stuk op het
•t-B toire genomen, dat „Bevrij-
ïdei titel heeft. De regie is
em, rtrouwd aan een jonge regis-
,n uit Warschau. Voor deze re-
ur gaat het uitsluitend om
succes van de avond. Hij
pt daarvoor alle teksten, die
'lemmerend vindt voor een
d( ingang van het stuk bij het
lkk ek. Toevallig gaat dit om be-
^«n ien als vrijheid, vaderland,
ihorigheid e.d. De ster-acteur
tnch daartegen, maar krijgt
conflict met directie en re-
-^een voet aan de grond. Het
jt zijn frustratie compleet.
ihien Is het psychische dra-
!an de acteur wat te idealis-
I opgeschroefd, zodat de fi-
van Krzystof wat veel aan
achtlge menselijkheid in-
maar het totaal van de dra-
„Aria voor een atleet" is een film
debuut. Een verbluffend debuut,
dat evenveel zegt over het totale
filmklimaat in Polen als over het
individuele talent van de maker
I INTERNATIDNALl
van de film (de complete maker,
die niet alleen de regie had, maar
ook de man van verhaal en scena
rio is) Fllip Bajon.
De geschiedenis gaat over een at
leet uit de tijd van de overgang
van de negentiende naar de twin
tigste eeuw, Wladyslaw Gorale-
wicz, in wie historische herinnerin
gen aan befaamde worstelaars uit
die periode bewaard zijn gebleven.
In de spraakmakende filmge
meente worden vergelijkingen ge
maakt met Fellini, maar de af
stand met deze filmer is zo groot
als de afstand tussen esthetische
decadentie (door Fellini welbe
wust gestileerd) en een ruiterlijke
behandeling van een incidenteel
showfenomeen, op de rand van
grofheid en verfijning. Het is Ba-
jon niet te doen geweest om een
tijdsbeschrijving. In zijn film
wordt de centrale positie ingeno
men door een sterke vent, die bin
nen de ruimte van het snobisme
en de decadentie van zijn tijd
kans ziet om door zijn lichaams
kracht (met grote aantrekkelijk
heid voor vrouwelijke figuren uit
„de society") tot rijkdom te ko
men. In verwijderde zin vergelijkt
Bajon de artiest-worstelaar met
de operazanger: beiden, figuren in
een wereld van vergulde schijn.
De een niet minder, maar ook niet
belangwekkender dan de ander.
Een Indrukwekkend debuut.
Amerikanisme
Wat Poolse films bijzonder be
langwekkend -maakt is, hun natio
nale oorspronkelijkheid. Al zou je
ze nagesynchroniseerd te zien krij
gen. ze zijn onmiddellijk tot hun
herkomst te herleiden. Een uitzon
dering daarop vormt de film „De
kans" van Feliks Falk. Het gaat
om de strijd tussen sport en cul
tuur op een middelbare school.
Ter wille van het grote sportsuc-
ces op een Spartakiade worden
leerlingen van een school door de
ambitieuze gymnastiek-leraar zo
in beslag genomen, dat zij hun
andere schoolvakken wel moeten
verwaarlozen. De sport is heilig. In
de uitwerking van het thema her
ken je in de film diverse soorten
geheide amerikanismen. Voor de
rest is er wel zoveel regie-kracht
ontwikkeld, dat je deze amerika
nisering in het hele filmpatroon
wel betreurt maar toch ook weer
voor lief neemt.
Een van de meest belangwekken
de aspecten van de Rotterdamse
manifestaties van F.I. is, het naar
voren halen van films aan de mar
ge van het ons bekende cultuur
patroon. Dat was het geval met de
Turkse film „De kudde", dat is
Beeld uit „De kans" van Feliks Falk
ook het geval met de Tunesische
film „La noce" van het collectief
„ThéStre nouveau". Over het ge
heel genomen worden films uit de
Noordafrikaanse landen geken
merkt door voorkeur voor inheem
se dramatieken het sociale
volksverzet tegen overheersend
feodalisme en achterlijkheid. Dit
thema komt in „La noce" niet aan
de orde. Het is een individueel
„huiselijk drama", waarin het
vooral is gegaan om verfilming
van toneelspel.
Een scène uit „Radio on" van Chris Petit.
Volkstoneel
De Tunesische toneelwereld kent
drie soorten toneel: tekst-toneel,
symbool-toneel en volkstoneel.
„La noce" valt onder de laatst
genoemde soort. Een pas gehuwd
stel Sarra, afkomstig uit arme
familie en Fatah, een klein-bur-
gerlijke ambtenaar raakt na
„het huwelijksdiner op de zevende
I INTERNATIDNALl
dag van het huwelijk" aan het
bekvechten. De wederzijdse ver
dachtmakingen en tekortkomin
gen worden op bittere manier te
gen elkaar uitgespeeld. Een dra
ma dat zich automatisch ontwik
kelt uit wederzijdse teleurstelling:
de man haat de geringe afkomst
van zijn vrouw, de vrouw doorziet
met grote helderheid de karakter
zwakte en lafheid van de man.
Centraal is de bouwvalligheid van
de woning, die het tweetal betrok
ken heeft en die op de nominatie
staat om afgebroken te worden.
Die woning is symbool van het
huwelijk, dat bijna voordat het
begonnen is al ondergraven
schijnt te zijn. Misschien dat de
vorm waarin een en ander gefilmd
is, in een regelrechte weergave van
het acteren door de vrouw en de
man. wat te barok is. te nadrukke
lijk. Maar in zijn stijl is het au
thentiek. Zeker een film die na het
festival een ruime roulatie ver
dient.
Ruime roulatie is ook te wensen
voor „Passé ton bac d'abord" van
Maurice Pialat (bekend o.m. door
zijn film „La gueule ouverte"), bij
een vorig festival al opgevallen
door haar aparte stijl). Bij Pialat
gaat het ternauwernood om uit
beelding van een dramatisch ge
concentreerd gegeven, maar om
vloeiende schijnbaar niet verbin
dende beelden, die meer door de
erin verscholen intensiteit tot een
innerlijk sluitende dramatiek ko
men dan door hun „verhaal."
In „Passé ton bac d'abord" gaat
het om jongeren, die zich aan de
scheidslijn bevinden van het on
bekommerde schoolbestaan en de
beroepsernst van het leven na de
schooltijd. Niet de schooltijd van
de twaalf- maar van de zeventien/
achttienjarigen. Je voelt er de
weemoed in van het afscheid en
het besef omtrent de onvermijde
lijkheid (en ook wenselijkheid)
van dat afscheid. Een volstrekt
eerlijke „jongeren-film", zonder
exhibitie van „poppisme"; vol al
ledaagse spanningen, tussen jeug
digen onderling en ten opzichte
van ouderen. Pialat bekijkt de
jongeren niet van een afstand, hij
heeft er zich, met een grote mate
van connivence, tussen begeven.
Een film met een volstrekt eigen
stijl is „Radio on" van Chris Petit,
gemaakt onder co-produktie van
Wim Wenders. Petit is. zoals diver
se voorgangers van hem, afkom
stig uit de filmkritiek. Dit bete
kent, dat voorkeuren voor filmstij
len bij hem bespeurbaar zijn, m.n.
de „zwervende filmstijl" van een
Wenders. Over zijn film heeft Petit
in een interview gezegd: „ik wilde
een film maken die zich helemaal
afspeelde in het heden Ik had
geen zin in een soort uitleg door
middel van personages. Dat vond
ik te veel passen in een Engelse
filmtraditie, waarin karakter
schetsen en psychologische ver
klaringen hoofdzakelijk uit de
verf komen door middel van dia
loog. Daar had ik gewoon geen zin
in. Ik wilde liever onderzoeken
wat er geburt als je bepaalde figu
ren in bepaalde landschappen
plaatst".
De consequentie van een dergelij
ke opvatting over het maken van
een film is. dat de kijker aan de
hand van de beelden, die langs
hem heen trekken, zélf tot de op
bouw komt van de innerlijke ge
schiedenis van de mensen, die zich
aan hem vertonen. Onder schijn
baar chaotische omstandigheden
die, onder invloed van een slechts
vluchtig aan te duiden samen
hang, een bijzondere levensbe-
I INTERNATIDNALl
op weg te gaan om In zwerven
enige zin te vinden voor het be
staan. Is er geen zin, wat kan dood
dan betekenen? Betekent dood
iets, krijgt dan bestaan ook zin.
De vraagstelling is voor de man
een web waar niet meer uit te
komen is. De aankleving van de
man aan de draden van dit web
heeft in de film een vaak drukken
de werkelijkheid gekregen.
Symbolen
stemming creéren. Een levensbe
stemming die, in het geval van
„Radio on", de essentie heeft van
onzekerheid. In het menselijk le
ven schijnt alles doelloos te ver
vloeien. Verdriet en helmwee gaan
in wezen niet verder dan het mo
ment, dat zij zich aandienen. Na
dat moment vloeien ze samen in
het grauw van de twijfel, het dubi
euze. De broer van een man die,
opzettelijk of niet, de dood in een
badkuip heeft gevonden, voelt
zich, gegrepen door dit sterfgeval,
niet meer in staat om zijn werk als
disc-jockey voort te zetten. De
dood van zijn broer dwingt hem
Tijdens een vorig festival van F.I.,
is er een film vertoond over de
ontwikkeling van een eigen „taai-
of symbolen gebruik" bij apen.
Iets in die geest is ook aan de orde
in de film „Poto and Cabengo"
van Jean Pierre Gorin. Met dit
verschil, dat het niet om apen
gaat. maar om de tweeling zusjes
Grace en Virginia Kennedy, die in
hun prille levensjaren als geeste
lijk onderontwikkeld werden be
schouwd, maar later bijzonder
schrander en intelligent werden
bevonden.
Bij de apen ging het erom hun.
van de intelligente wereld van de
mens uit. „gesprekssymbolen" bij
te brengen, zodat een zekere mate
van rationele omgang moet moge
lijk zou worden. BIJ de kinderen
gaat het om het tegengestelde. In
een zelf gekozen isolatie van de
volwassenen levend, ontwikkel
den de kinderen voor elkaar een
eigen omgangs- en symbolentaal,
door de volwassenen aanvankelijk
gezien als een soort „aapachtig
stamelen." Zie Je de film over de
twee meisjes, dan lijkt het verba
zingwekkend, dat niet onmiddel
lijk in de trekken van de gezichten
een eigen onafhankelijk geestesle
ven werd onderkend. De twee
meisjes blijken zo dicht bij een
volstrekt originele, non-conven
tionele levenswerkelijkheid te
staan, dat Je eenvoudig overbluft
raakt. De natuurlijke rationaliteit
van het tweetal blijkt toch boeien
der dan de opgedrongen symbo-
len-rationaliteit van apen.
i
Wielek-Berg
1 „Meteor" van Ronald Neame zich bezighoudt met een wereldramp van onafzienbare
Ogen is hij knus om naar te kijken: wie wel eens in een goed verwarmd vertrek door de
left zitten gluren naar het besneeuwde of beijzelde landschap buiten, waar arme sukkels
intmutsen op de been poogden te blijven, zal begrijpen wat ik bedoel.
illigheid wordt overigens in
hge mate versterkt door het
'de film overduidelijk is ge
maakt voor het invallen van de nieu
we koude oorlog. Amerika en de Sow-
jetunie werken eerlijk samen, som-
ndré Rutten
CHT In „De Paniek-
1 (of de Vera van der
i Show), in het bijzon-
j doeld voor jonge men-
Vormings- en jongeren-
SR haakt het Volksthea-
T Breda in op het ver-
-Sel van de als shows op-
1 televisiekwissen, met
loeling op een aanspre-
I manier te laten zien,
nogal gemakkelijk in
tide vooroordelen blij-
ingen. Dat geeft de mo-
jeid enige van die voor-
In een beetje door tp
'J"Tl.
adn
jou
iuri
ng is er een nagebootst
•unaal. gefilmd, waarin
nalistiek-zakelijke manier
|t mini-interviewtjes) de on-
die in de show aan bod
de actualiteit worden ge-
verschijnt de presentra-
van der Linden met haar
ten Hanneke de Vries
van Heesch. die ietwat
ge opdrachten te vervul-
Zij moeten bij voorbeeld
ijke situatie naspelen,
en vrouw na het avonde-
zullen gaan. en hij ietwat
lig zit te wachten tot zij met
lelijk werk klaar is. Om-
kwis-kandidaten dat impro-
Imoeten naspelen ontstaat er
lenheid op een gekke manier
fijven, waardoor de bedoelin
gen des te duidelijker worden: de
vrouw rent zich rot, de man comman
deert een pilsje en zoutjes, en ver
trekt toch zonder haar, omdat zij nog
niet klaar is.
De showbelichting, waaronder dat
gebeurde, gaat dan uit; de kandidate
Hanneke de Vries gaat in haar ver
beelding na, hoe het voor een vrouw
is, wier man echt wegloopt, of van wie
zij zelf weg zou gaan, hoe haar fami
lie, haar vrienden, haar buren daarop
zouden reageren. Uitgewerkt in een
voudige. goed gespeelde scenetjes.
Andere opdrachten leiden tot scenet
jes over werklozen op een arbeidsbu
reau, of over de manier waarop er
tegen gastarbeiders aangekeken
wordt. Het aardige is, dat Hanneke de
Vries telkens serieus en eerlijk over
alles gaat nadenken, en dat meneer,
Van Heesch langer hoe harder de
bestaande - vooroordelen gaat uit
kramen.
Er is nog een vierde acteur, die ver
schillende figuren in brengt: een ge
vierde popzanger, een schoonmoeder,
een mannelijke en een vrouwelijke
werkloze, een Turkse gastarbeider,
terwijl ook meneer van Heesch ook
nog andere rolletjes speelt dan dat
van de doordravende kandidaat.
Het is eenvoudig, maar vindingrijk
van opzet, het wordt ontspannen,
goed gespeeld, en het raakt een aan
tal zaken aan op een manier, dat er na
afloop met het publiek gemakkelijk
over nagepraat kan worden.
Er was woensdagavond een kennis
makingsvoorstelling in Rasa in
Utrecht.
tijds gniffelend en giechelend om el-
kaars foefjes en slimmigheidjes, ten
einde een ijzingwekkende meteoor,
die spoedig op de aarde zal ploffen,
een andere baan te geven. Daarvoor
benutten ze hun met kernkoppen uit
geruste satellieten, die zogenaamd
het luchtruim moeten beveiligen te
gen natuurrampen, doch in werke
lijkheid de wederzijdse hoofdsteden
bedreigen.
Die meteoor komt niet, maar wees
gerust: hij stuurt wat losse flodders
vooruit, die aanzienlijke schade aan
richten. Een duur wintersportoord in
Zwitserland gaat er het eerst aan,
daarna volgt Hong Kong en tenslotte
New York. Daarmee wordt zoiets als
een ongeschreven wet doorbroken die
wil, dat er niets maar dan ook niets
op die stad mag vallen.
Overjarige sterren
Dolle pret dus. Naar goed oud ge
bruik zijn er wat overjarige sterren
overeind gehesen om hun zegje te
zeggen: Henry Fonda als wijze presi
dent voorop, op de lagere sporten van
de ladder onder andere Karl Malden
en Trevor Howard. Er is ook een
mooie Russische tolk voorhanden
(Natalie Wood), die ondanks .tedere
gevoelens voor geniale geleerde Sean
Connery geen politiek asiel vraagt,
doch zoet terugkeert naar haar vader
land. Weer eens wat anders.
Sean Connery en Nathalie Wood in „Meteoor"
Amsterda-Cineac Damrak en Roxy;
Den Haag-Passage; Rotterdam-
Beurs; Utreeht-Catharijne 1; Nijme-
gen-Centrum; Heerlen-Royal; Eind
hoven-Euro 4 5; Amersfoort-Grand
3; Den Bosch-Euro 1, 12 jr.
Apocalypse Now Overweldigende
anti-oorlogsfilm over Vietnam van
Francis Coppola. De gehele week
in Rembrandtpl. Amsterdam; Ci
nema 2, Amersfoort; Roxy. Ber
gen op Zoom; Casino, Breda; City,
Delft; City. Delfzijl; Luxor, Doe-
tinchem; Euro, Emmen. Thalia,
Gouda; Metropole, Den Haag; Ca
mera, Groningen; Palace, Haar
lem; Rialto, Den Helder; Bijou,
Hilversum; Koning v. Eng., Hulst;
Lido. Leiden; Mabl, Maastricht;
Scala, Nijmegen; Corso. Rotter
dam; Amicltia, Sneek; Luxor, Ter-
neuzen; Rembrandt, Utrecht; Al-
hambra, Vlissingen; Scala, Win
schoten; City; Winterswijk; Euro
I, Eindhoven; Luxor. Hoogeveen.
Manhattan Woody Aliens nieuw
ste film. een ode in zwart-wit aan
zijn geliefde stad New York. Al-
hambra 1 en Tuschlnski 2, Am
sterdam; Luxe, Arnhem; Metropo
le 3, Den Haag; Camera 1, Gronin
gen; Springhaver, Utrecht; Stu
dio. Leiden; Carolus. Nijmegen;
Alhambra, Rotterdam; Alhambra
1. Enschede. Studio. Leeuwarden;
Roxy. Haarlem; Casino Breda.
Herfstsonate Klassieke film van
Ingmar Bergman met Ingrid Berg
man en Liv Ullmann in de hoofd
rollen. De gehele week in Kunst
min, Dordrecht en Movies 1,-
Utrecht.
Die Blechtrommel Unieke film
van Volker Schlöndorff. vooral
door de inbreng van David Ben-
nent, naar het boek van Günther
Grass. De gehele week in City 1.
Amsterdam; Cineac. Den Haag;
Lumière 1. Rotterdam; Camera.
Utrecht; Concerthuis. Groningen.
Lido 2. Leiden; Rembrandt 3.
Eindhoven. Saskia. Arnhem. Ca
rolus 1. Nijmegen; Molenstraatth.,
Wageningen.
Die Ehe der Maria Braun Rainer
Werner Fassbinder dringt met de
middelen van het melodrama door
tot de kern van het Westduitse
„Wlrtschaftswunder". De gehele
week in Tuschinski 4. Amsterdam;
Alhambra 5, Enschede; Scène 2,
Arnhem; Studio. Haarlem.
Tess Romantische film van Ro
man Polanski naar het boek van
Thomas Hardy met Natassja
Kinski in de hoofdrol. De gehele
week in Bellevue Cin. en Du Midi.
Amsterdam; Asta en Babylon 1.
Den Haag; Cinerama, Rotterdam;
Rembrandt, Arnhem, Alhambra 3,
Enschede; Rembrandt 1, Eindho
ven; Palace. Groningen; Euro 2,
Den Bosch; City 1, Hilversum; Tri
anon. Leiden. Luxor. Nijmegen;
Rembrandt 1. Utrecht.
Ludwig Film van Lucino Visconti
over de krankzinnige koning van
Beleren, vol sombere grandezza.
De gehele week in Camera 2,
Tilburg
Prépare* vos mouchoir* Zeer
amusante satirische Franse kome
die van Bertrand Blier, met prach
tige hoofdrollen van Gérard Dé-
pardieu en Patrick Dewaere. De
gehele week in Harmonie 3, Alk
maar; Lumière 3, Rotterdam;
Odeon 3, Den Haag; Scène 1,
Arnhem.
Les demoiselles de Wilko Zeer
fraaie, melanchollke.e Tsjechov-
achtlge film van de Pool AndrzeJ
Wajda. De gehele week In Krite-
rlon, Amsterdam en in 't Hoogt,
Utrecht.
Eboll Sterk polltiek-soclaal geën
gageerde film van de Italiaan
Francesco Rosl, naar het boek van
Carlo Levi. De gehele week in The
Movies, Amsterdam en Liga 68.
Groningen.
Van een onzer verslaggevers
AMSTERDAM Anderhalf jaar na zijn indiensttreding zal
de procureur-generaal bij het gerechtshof in Amsterdam mr.
J. H. G. Boekraad weer opstappen. Hij is per 1 maart benoemd
tot procureur-generaal in Arnhem. Zijn opvolger in Amster
dam wordt mr. H. Lagerwaard, die daar nu de oudste advo
caat-generaal is.
Boekraad (53) was van 1976 tot 1978
hoofdofficier van justitie in Arnhem
In 1951 begon hij daar ook zijn loop
baan bij de rechterlijke macht, als,
secretaris van de krijgsraad. Als pro-'
cureur-generaal wordt hij de opvolger
van mr J. P. Hustinx, die met pensi
oen gaat.
Volgens het ministerie van Justitie
vloeit de benoeming van Boekraad
voort uit diens „persoonlijke voor
keur". Ontkend wordt dat het vertrek
van de procureur-generaal iets te ma
ken heeft met de rol die hij in de
geruchtmakende corruptie-affaires
heeft gespeeld. Onlangs nog bleek
Boekraad ermee akkoord te zijn ge
gaan dat advocaat-generaal mr A N.
A M Josephus Jitta een delinquent
strafonderbreking verleende om be
wijsmateriaal tegen commissaris G.
Torenaar boven water te kunnen
brengen.
Een medewerker van Boekraad
schreef diens vertrek gisteren toe aan
„privé-omstandigheden". Maar ondei
Ingewijden was al geruime tijd be
kend dat de procureur-generaal, die
in Amsterdam mr. J. F. Hartsuiker
opvolgde, minder goed functioneerde
dan was verwacht
Lagerwaard (57) was van 1947 tot 1972
officier van Justitie in Haarlem, waar
na hij tot advocaat-generaal bij het
Amsterdamse hof werd benoemd.
Hoewel hij weinig op de voorgrond is
getreden, geniet hij In en om het
paleis van Justitie aan de Prinsen
gracht een goede reputatie.
Behalve Boekraad vertrekt mogelijk
nog een functionaris die bij de cor
ruptiezaken een belangrijke rol heeft
gespeeld. Commissaris van de rijksre
cherche G G J Peters zou enige tijd
kandidaat zijn geweest voor de func
tie van korpschef in Amstelveen, die
per 1 maart vacant is. Peters, woon
achtig in Amstelveen, was ook nauw
betrokken bij het onderzoek in de
zaak-Menten.
Mr. J. H. G. Boekraad
