De Beaufort kan 't zelf wel af
9l
Tekening ran een lezer
)e stewardess
ee
Verdrag biologische
wapens bij Kamer
Commentaar
f
gier vliegt nog rondom 't huis
ouw
tere verdeling (1)
Groningers bemoeilijken uitlevering oorlogsmisdadigers
ere verdeling (2)
'ymP
Rijksoverheid
moet politiek
centrum oprichten'
Programmeur in
zijn auto onder
het ijs gevonden
ouders per tv olifantenplaag
gevaarlijk
:NSDAG 23 JANUARI 1980
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
cretaris De Graaf van soci-
:aken heeft deze week een
gepresenteerd voor een
ve wet inzake uitkeringen bij
loosheid. De nieuwe wet
in de plaats komen van de
bestaande uitkeringswetten
werklozen. Op het eerste ge
lijkt het plan zeer drastisch.
:hien is dat wel de reden dat
rn daar de indruk is ontstaan,
fiet zou gaan om een forse
iniging op uitkeringen aan
lozen, nu immers het kabinet
:k is naar een nieuwe miljar-
izuiniging. Toch is het idee
samenvoeging van de uitke-
'etten voor werklozen al ja-
id, en zal het door de staats-
iris ontvouwde plan het rijk
logal wat geld kosten. Het is
lijk de bedoeling dat voort
ik zelfstandigen die hun be-
hebben moeten beëindigen,
krijgen op een minimumuit-
bij werkloosheid. De hier
ar al gewekte suggestie dat
kabinet in bezuinigende zin
mes in de WW wil zetten", is
ook misplaatst en in ieder
voorbarig.
ring, overeenkomend met zeventig
procent van het netto minimum
loon. Afhankelijk van een gezins- door Leo Kleyn
situatie wordt, bijvoorbeeld bij
kostwinners, deze zeventig procent
opgetrokken tot honderd.
komei
i kiezen
taatssecretaris heeft voor zijn
s voor werkloosheidsuitkerin-
aansluiting gezocht bij het
ve stelsel van uitkeringen aan
dsongeschikten, AAW en
Dit betekent dat de werklo-
te beginnen aanspraak zal
en maken op een basisuitke-
VOldOl
gesteli 5
rciële
zen
ppen
stort h f,
gens
kunnt
m Eng jpend wordt het plan echter
met ve ,Sr'oePen die thans bepaalde
ma s. ^>fa^en hebben, en die straks
ergeldi of minder krijgen, en voor
de coi re groepen die nu geen of
aanspraken hebben
s meer. De opzet van het plan
zodanig, dat de financiële
et hui< |gen voor de oVerheid van de
ïograjloorl 8ro€Pen wegvallen tegen
or, zw an de andere soort. De nieu-
voor ex-zelfstandi-
ron^nogen echter wel geld kosten,
ir. aldu
[belangrijke vraag bij het vel-
in een oordeel over dit plan is
of in dit plan de werkloos-
lden rechtvaardiger wor-
rdeeld over de verschillende
n met aanspraken dan in de
bestaande regelingen. Er is
involdoende van het plan be-
om zo'n oordeel tot in detail
illen.
ief waarderen wij evenwel de
gelde °hte om de hoogte en de duur
de „aanvullende uitkering"
dat d alleen te laten afhangen van
>rocer a^tverdiende loon, maar ook
het arbeidsverleden en de leef-
lat he van de uitkeringsgerechtigde,
is. on
?rand<
Deze opzet wijkt niet principieel af
van de bestaande situatie. Ook nu
ontvangen langdurig werklozen
een speciale bijstandsuitkering
(RWW) van honderd procent van
het netto minimumloon in een ge
zinssituatie en zeventig procent bij
alleenstaanden. Voor thuiswonen
de jongeren geldt een nog wat
lager percentage. Dit onderdeel
van De Graafs plan betekent dus
geen doorbreking van de netto
netto-koppeling tussen minimum
loon en uitkeringen, en evenmin
de introductie van een nieuw „so
ciaal minimum" neerkomend op
tien in plaats van honderd procent
van het netto minimumloon.
Naast deze „basisuitkering" voor
ziet het plan van De Graaf in een
„aanvullende regeling" die de uit
kering optrekt naar tachtig procent
van het laatstverdiende loon. Een
voorwaarde om hiervoor in aan
merking te komen,is, dat men hel
halve jaar voor het werkloos wor
den óok daadwerkelijk-een baan
heeft gehad. Ook dit punt is niet
nieuw. De huidige WW, die even
eens een uitkering van tachtig pro
cent verschaft, bevat dezelfde
soort voorwaarden.
AMSTERDAM Wat heeft de groep Groningers die Jacht maakt op voortvluchtige
Nederlandse oorlogsmisdadigers, ertoe bewogen ruchtbaarheid te geven aan de opsporing van
de gewezen SS-Rottenführer Z. en diens trawanten? De Amsterdamse officier van justitie Jhr.
mr. L. A. R. J. de Beaufort kan er slechts naar gissen. Het is mogelijk, zegt hij, dat de
Groningers er teleurgesteld over zijn slechts als tipgevers te mogen fungeren. „Ik kan me
voorstellen dat dat vervelend voor hen is."
Of anders gezegd: degenen die pas
enkele jaren hebben gewerkt,
meestal jongeren, vallen sneller
terug op de basisvoorziening dan
werknemers met een lange staat
van dienst en ouderen. Dat lijkt
niet onredelijk, omdat ouderen en
mensen die bijvoorbeeld dertig
jaar hetzelfde vak hebben uitgeoe
fend, op de arbeidsmarkt immers
minder kansen hebben. Bovendien
zijn zij meestal ook minder flexibel
om over te schakelen naar een
nieuwe baan of zelfs een nieuw
vak.
De winst van het plan van staatsse
cretaris De Graaf zal moeten
schuilen in een stroomlijning in
uitkeringsrechten en vooral ook
uitvoering van de uitkeringswet
ten. Dat zal kunnen leiden tot een
doelmatiger en ook rechtvaardiger
toedeling van de altijd beperkte
financiële middelen voor uitke
ringen. Zo beschouwd zal dit plan
een bijdrage kunnen leveren aan
terugdringen van oneigenlijk en
onnodig gebruik van werkloos
heidsuitkeringen, zonder dat hoeft
te worden gekort op de rechten
van degenen voor wie de uitke
ringsregelingen zijn bedoeld.
De Beaufort ls sinds acht maanden
belast met de coördinatie bij de op
sporing en eventuele vervolging van
oorlogsmisdadigers. Bij zijn benoe
ming had de anoniem opererende,
groep Groningers al een paar maal
korte metten gemaakt met de anoni
miteit van gevluchte handlangers
van de nazi's. Professionele opspo
ringsambtenaren hadden het er dan
ook aardig bij laten zitten. De Beau
fort beloofde actiever te werk te zul
len gaan. Het zag ernaar uit dat Gro
ningse onthullingen achterwege zou
den kunnen blijven.
De coördinerend officier heeft inmid
dels alom laten weten er niet van en
mee gediend te zijn dat de amateurs
toch de trom blijven roeren. Hij vindt
dat zijn beleid wordt doorkruist en
dat hij door de Groningers in de wie
len wordt gereden. Een toelichting op
die uitspraken maakt duidelijk dat
naar de mening van De Beaufort de
groep met de door haar gezochte pu
bliciteit een averechts effect bereikt.
Waar een behoedzaam optreden, ver
bezijden het licht van de schijnwer
pers. geboden ls. zo luidt de strekking*
van diens betoog, richten de Gronin
gers in de porseleinkast flinke schade
aan. Ogenschijnlijk knappe staaltjes
speurwerk verschrompelen, in dat
licht bezien, tot schijnsuccessen.
Sherlock Holmes
Speurwerk heeft De Beaufort zelf ook
verricht, al blijkt hij, als dat woord
valt. niet gaarna vereenzelvigd te
worden met de legendarische onder
zoeker Sherlock Holmes. Hij heeft
niet urenlang in voor- of achtertuin
van verdachte individuen op de loer
gelegen, maar er wel van geprofiteerd
dat hij wat gemakkelijker dan een
amateur toegang had tot officiële be
standen.
Van de opsporingen waarmee de Gro
ningers voor de dag komen, is hij ook
niet bijster onder de indruk. Het gaat
er bij de oorlogsmisdadigers niet zo
zeer om ze te vinden, zegt hij, als wel
om ze uitgeleverd te krijgen. Zo was
"hij naar zijn zeggen al lang en breed
op de hoogte van de verblijfplaats
van Z. Om diens uitlevering te be
werkstelligen, had hij zelfs al getui
gen gehoord.
Hetzelfde geldt volgens De Beaufort
voor ettelijke andere gevluchte na
zi's. Om hoeveel gezochten het daar
bij gaat, wordt overigens in het mid
den gelaten. De Beaufort wil slechts
kwijt dat in het opsporingsregister de
namen van 316 oorlogsmisdadigers
prijken en dat de verblijfplaats van
degenen onder hen die hij als „priori
teiten" heeft aangemerkt, bekend ls.
De rangorde op de lijst is bepaald
door de kans op uitlevering, die gro
ter is naarmate indertijd in Neder
land zwaardere straffen zijn opge
legd.
Hindernissen
De Beaufort legt er de nadruk op dat
vele hindernissen moeten worden ge
nomen. voordat het tot een uitleve
ring komt. De opsporing, zegt hij, is
niet het ingewikkeldste probleem. De
werkelijke moeilijkheden, heeft hij
ervaren, zijn van juridisch-technlsche
aard, waarbij weinig aan de weg te
timmeren valt.
Als bijvoorbeeld een oorlogsmisdadi
ger zich erop beroept de Duitse natio
naliteit te bezitten, zoals Siert B.
doet, ligt een langdurige procedure,
met veel beroepsmogelijkhedenr in
het verschiet. Daarnaast zijn er nog
heel wat voetangels en klemmen. De
Beaufort wijst er onder meer op dat
in nogal wat gevallen de gezochte in
Nederland is veroordeeld wegens in
diensttreding bij of hulpverlening
aan de vijand, wat naar Duits recht
geen strafbaar feit oplevert, waar
door aan een van de voorwaarden tot
uitlevering niet wordt voldaan.
Bestudering van de dossiers heeft De
Beaufort geleerd dat in verscheidene
zaken geen veroordeling is uitgespro
ken wegens moord, maar wegens on
dergeschikte delicten, die eenvoudi
ger te bewijzen waren. Uit de straf
maat is naar zijn mening in die geval
len af te eiden dat de rechter met
moord, hoewel niet bewezen ver
klaard, wel rekening heeft gehouden.
werk. „Het wordt er niet gemakkelij
ker op als de betrokkene gealarmeerd
ls. Het verrassingseffect is weg. Het
vluchtgevaar is misschien niet zo
groot, maar uitsluiten kun je dat toch
niet. Bovendien verlopen de gesprek
ken met de Duitse Justitie onder de
pressie van publiciteit toch wat moei
lijker, lastiger."
Niet leuk
De Groningse groep heeft ln een via
het ANP verspreide verklaring laten
weten dat er geen sprake van ls dat
het beleid van de Nederlandse Justi
tie wordt doorkruist. Gezegd wordt
dat tevergeefs ls geprobeerd tot „een
vorm van samenwerking'" met de
coördinerend officier van justitie te
komen, maar dat het contact is ver
broken, toen het vertrouwen werd
geschonden.
Jhr. mr. L. A. R. J. de Beaufort
gevallen het gaat. blijft ook nu onver
meld. Dat ls, vindt De Beaufort, „niet
relevant"
Sensatie komt aan de opsporing en
vervolging van oorlogsmisdadigers
niet te pas en zelfs wat daarnaar
zweemt, is in de ogen van De Beau
fort uit den boze. De problemen zijn
daarvoor te gecompliceerd. Slechts
geduldige juristen, wie alle opwin
ding vreemd is, lijken uitkomst te
kunnen brengen.
Na ruim een half jaar op dit terrein
van de rechtspleging bezig te zijn
geweest, zegt De Beaufort dat het
hem vooral duidelijk is geworden hoe
gering de juridische mogelijkheden
zijn het recht zijn loop te laten krij
gen. „Zowel mijn Duitse collega's als
ik hebben gemerkt hoe moeilijk het ls
om tot uitlevering te komen. Dat
wordt door hen en door mij betreurd
De Duitse justitie doet alles om ons
terwille te zijn, maar het uitleverings
recht blijft als een barrière tussen ons
ln staan."
De Beaufort constateert het slechts
Het is niet aan hem. zegt hij, dat
recht ter discussie te stellen. „In feite
moet je het natuurlijk positief beoor
delen. Het biedteen bescherming aan
iedereen die aan strafvervolging
blootstaat. Dat brengt met zich mee
dat het ook van toepassing is op wie
zich op de meest verschrikkelijke wij
ze misdragen heeft."
Als getracht wordt de betrokkene uit
geleverd te krijgen, zegt hij, moet
aannemelijk worden gemaakt dat het
Indertijd niet om collaboratie, maar
om levensdelicten ging. Daartoe moe
ten getuigen worden opgespoord en
gehoord, waarmee veel tijd is ge
moeid. De indruk kan daarbij ont
staan dat de justitie, hoewel op de
hoogte van de verblijfplaats van een
oorlogsmisdadiger, geen stappen on- Rpcijltat@n
demeemt om hem ln handen te
krijgen.
De Beaufort zegt niet te begrijpen
waarop die schending van vertrou
wen betrekking kan hebben. „Ik heb
met die Groningse groep, waarvan ik
overigens niet precies weet wie daar
toe behoren, of om hoeveel mensen
het gaat, een paar keer contact ge
had. Maar op een verzoek om weder
zijds opsporingsgegevens uit te wis
selen, kan ik niet ingaan. Ik heb daar
geen vrijheid toe. Je kunt dat niet
doen met mensen die geen deel uit
maken van het overheidsapparaat.
Dat geldt ook voor Wlesenthal, met
wie ik wel geregeld contact heb. Ik
denk dat die Groningers daar toch
wat door gefrustreerd zijn geraakt.
Het is natuurlijk ook niet leuk om
informatie te geven, en je krijgt niks
terug."
Het argument dat het openbaar mi
nisterie er niet altijd voor terug
schrikt met buitenstaanders (als het
moet zelfs delinquenten) ln zee te
gaan, zoals mlangs in Amsterdam is
gebleken, gaat volgens De Beaufort
niet op. „Zo'n samenwerking komt
pas aan de orde, als je Je eigen boont
jes niet meer kunt doppen. Dat ge
voel heb ik helemaal niet. Ik zit ook
niet op werk te wachten. Integendeel.
Ik heb meer dan genoeg te doen."
Wie op die indruk afgaat en de namen
(al dan niet voluit) van de gezochten
gaat publiceren, dwarsboomt volgens
De Beaufort het eigenlijke, zij het nu
eenmaal niet spectaculaire, speur-
Anders dan de Groningse groep sug
gereert, is volgens De Beaufort in de
afgelopen maanden ook al een aantal
resultaten geboekt. Verwacht mag
worden dat enkele verzoeken om uit
levering in behandeling genomen zul
len worden. Om welke, of hoeveel,
Tekeningen, bij voorkeur in liggend tor-
maat, sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon.
ADVERTENTIE
'erkouden? Nasivin neusdruppels of -spray helpen u snel. Uitsluitend
ijgbaar bij apotheker of drogist. Lees eerst de gebruiksvoorschriften.
NASIVIN EEN HELE OPLUCHTING MERCK
<9o
Van onze parlementsredactie
DEN HAAG De regering heeft de Tweede Kamer gisteren,
op een laat moment, het internationale verdrag tot verbod
van biologische wapens ter goedkeuring voorgelegd. Dit ver
drag werd al in 1972 overeengekomen als resultaat van de
onderhandelingen in de ontwapeningscommissie van de Vere
nigde Naties die in Genève bijeen komt.
Het verbod trad ln 1975 ln werking. In
maart aanstaande zal de eerste, zoge
naamde toetsingsconferentie worden
gehouden om na te gaan of de deelne
mende landen zich aan de bepalingen
uit het verdrag hebben gehouden.
Volgens de woordvoerder van buiten
landse zaken zal Nederland gewoon
aan deze conferentie kunnen deelne
men, ook indien het verdrag dan nog
niet door het parlement is goedge
keurd. Van de honderdnegen landen
die het verdrag hebben onderschre
ven zijn er ln totaal 28 nog niet aan
parlementaire goedkeuring toe. Op
buitenlandse zaken erkende men gis
teren dat het inderdaad wat laat is
om enkele weken voor de toetsings
conferentie een acht Jaar oud verdrag
aan het parlement ter goedkeuring
voor te leggen.
Verschil
Juridische moeilijkheden bij het op-
AMSTERDAM (ANP) - De rijkso
verheid dient te komen tot de oprich
ting van een landelijk centrum voor
politieke vorming. Dit zou moeten
gebeuren in overleg met het Neder
lands Centrum voor Democratische
Burgerschapsvorming (NCDB), de
Stichting Burgerschapskunde (SBK),
en het Politiek Jongeren Kontakt
(PRK). Deze aanbeveling doet drs. D.
Boonstra ln zijn proefschrift „politiek
vormingswerk en Jeugdbeleid" waar
op hij op 25 Januari aan de Vrije
Universiteit ln Amsterdam promo
veert tot doctor in de sociale weten
schappen.
De instandhouding en ontwikkeling
van een landelijk centrum moet vol
gens Boonstra worden opgenomen ln
het rijksplan sociaal cultureel werk
Voorts zou een dergelijk centrum
door middel van speciale projectsub
sidies in staat moeten worden gesteld
politieke vormingswerkprogramma's
voor werkloze Jeugdigen en andere
achtergebleven groeperingen te ont
wikkelen.
stellen van het uitvoertngswetsont-
werp worden hierbij als reden ge
noemd. Met name bleek het een pro
bleem te zijn verschil te maken tus
sen de verboden biologische wapens
en de wel toegestande landbouwver
giften. Voorts ls het uitstel volgens de
woordvoerder van buitenlandse za
ken te wijten aan de val van het
kabinet-Den Uyl (1977) waardoor de
werkzaamheden werden onder
broken.
Overigens verhult buitenlandse Za
ken niet dat het verdrag ook niet zo'n
grote voorrang had binnen het rege
ringsapparaat. Niet alleen buiten
landse zaken, maar ook justitie en
landbouw hadden er mee te maken.
Dat gebrek aan voorrang hield ver
band met het feit dat het verbod van
biologische wapens ln het parlement
zonder twijfel grote steun zou krijgen
en omdat Nederland deze biologische
wapens toch al niet ln zijn bezit had
en ook niet wenste te krijgen, aldus
de woordvoerder.
Van een onzer verslaggevers
ROTTERDAM De politie ln Heen-
vliet heeft het stoffelijk overschot
geborgen van de sinds 19 december
vermiste computer-programmeur M
de Laat uit Oostvoorne. De man (25)
blijkt te zijn verdronken.
Schaatsende kinderen ontdekten dit
weekeinde onder het ijs van het ri
viertje de Bernisse een auto. In deze
auto trof de politie het lichaam van
de programmeur aan, alsmede de
computergegevens van de twee Rot
terdamse bedrijven waar het slacht
offer tot de dag van zijn verdwijning
werkzaam was.
Volgens de politie is er geen sprake
van een misdrijf. Ook wijst niets er op
dat het slachtoffer misbruik heeft
willen maken van de computergege
vens. Onbekend ls hoe De Laat met
zijn auto te water ls geraakt
Officieel ls er geen oorlog meer ln
Rhodesië. Er is een bestand over
eengekomen. de leiders van alle
politieke groeperingen doen mee
aan die verkiezingen, die moge
lijk tot een echte vrede zullen
leiden, en veel vrijheidsstrijders
hebben zich netjes aangemeld.
Niet allemaal weliswaar, zodat er
nog heel wat gewapende mannen
door het land moeten zwerven,
maar de boeren die zeven Jaar
lang ln angst gezeten hebben
voor overvallen, zijn al niet bang
meer. Norman Travers heeft zijn
hele veiligheidssysteem zelfs op
geruimd.
HIJ had zich wel een bijzonder
soort bescherming aangeschaft:
dieren. En dan niet gewoon een
paar waakhonden, maar een
leeuw, twee luipaarden, een gier,
een krokodil, een nijlpaard, een
wrattenzwijn en een olifant. En
zo heeft hij er nog een paar, maar
dan minder gevaarlijk. Sinds een
Jaar of vijf bewaakte de ploeg de
boerderij van Travers beter dan
hoge hekken en geweren het zou
den hebben gekund. Die hadden
de boeren ln de omgeving ook
allemaal, maar heel wat van hen
in dit gebied ten zuiden van de
hoofdstad Salisbury hebben aan
vallen van soldaten moeten door
staan. De rust bij de familie Tra
vers is ln al die jaren hoogstens af
en toe verstoord door het gebrul
van de leeuw Cassius, als die met
Dudley het wrattenzwijn op het
grasveld speelde.
De hele veestapel liep los over
het terrein behalve de krokodil
die ln een bassin zat maar dat
is nu niet meer nodig. Sinds Tra
vers zich veilig voelt heeft hij de
meeste dieren naar afgesloten
ruimten ln een soort klein dleren-
'parkje op zijn terrein verbannen,
op een paar na die hij als zijn
speciale huisdieren beschouwt.
De gier bijvoorbeeld vliegt nog
rondom het woonhuis en als de
familie eet, zit de vogel steevast
met twee arenden ln het raamko
zijn van de eetkamer en tikt
zachtjes met zijn snavel tegen de
ruit om lekkere hapjes te krijgen.
Met de andere dieren zijn de oli
fant. Dudley en Cassius naar het
dierentuintje gestuurd, en dat
hebben ze er zelf eigenlijk wel
naar gemaakt. Travers' vrouw
Jill was toch al niet zo dol op ze.
maar sinds het wrattenzwijn on
langs dwars door naar net gestof
zuigde huis stampte en met het
grootste enthousiasme de bekle
ding van de stoelen scheurde en
in de keuken potten en pannen
door elkaar smeet, heeft hij het
helemaal bij haar verbruid. Zo
heeft Cassius de leeuw laatst de
vrouw van een Anglicaanse bis
schop de stuipen op het lijf ge
jaagd door speels tegen haar op
te springen, waardoor ze met
leeuw en al omviel, wat Ze geen
prettige ervaring vond. En toen
mevrouw Travers eens met vrien
den op het grasveld thee zat te
drinken, kwam de olifant onver
hoeds dwars door een hoge muur
heen en banjerde vervolgens
door de bloemperken, een spoor
van vernielingen achter zich
latend.
Vreemdelingen hebben al die ja
ren geen stap op het terrein dur
ven zetten, al was het alleen maar
uit angst voor het bordje „wacht
u voor de leeuw" bij de Ingang, en
wat verderop „kijk uit voor het
luipaard". Dat is nu allemaal
(voorlopig althans) voorbij, maar
het verklaart wel waarom guerril
lastrijders maar liever naar de
buren gingen.
Dit is niet Thomas Crapper zelf,
want die loodgieter uit het En
gelse graafschap Yorkshire zou
deze maand al 143 geworden zijn
en omdat zijn geboortedag hier
en daar jaarlijks herdacht
wordt, is het duidelijk dat de
man al lang niet meer in leven ls.
Wel moet Crapper bij zijn leven
meermalen, net als hier zijn
Amerikaanse fan Frank Clis-
ham, een tollet tegen zijn hart
gedrukt hebben, want hij was
zeggen de mensen die hem in ere
willen houden de man die het
watercloset heeft uitgevonden.
In Londen is Crapper ondanks
de IJver van sympathisanten de
eer van een gedenksteen op zijn
vroegere woonhuis geweigerd,
omdat men geen patent op Crap-
pers naam heeft kunnen vinden.
Frank Clisham die in zijn woon
plaats Dexter (Michigan) voor
zitter is van het Thomas Crapper
Comité, vindt dat Crapper als
nog als uitvinder erkend dient te
worden, ook al ls het dan in
Amerika. Overigens houdt hij
hier een chemisch tollet vast,
een artikel waarin hij zelf
handelt.
René Reniers, ex-hoofd van een
lagere school en alweer twee jaar
medewerker aan het Vara-radlo-
programma „Kinderen een
kwartje", ziet voor kinderen wei
nig gevaar ln geweld op de televi
sie. In Tele vizier verklaart hij:
„Ik zie niet het grote gevaar ln
bijvoorbeeld politiefilms. Maar
zo'n man als Herman Brood die
openlijk vertelt hoe fijn hij drugs
vindt, dat vind Ik gevaarlijk"
Voor de veertienjarige John
Shaw. een Engelse wees, wordt al
een Jaar vergeefs naar pleegou
ders gezocht. Maar nog maar
nauwelijks was hij op de televisie
verschenen en had zelf gevraagd
of er geen gezin was dat hem
wilde opnemen, of wel twintig
ouderparen belden de studio om
te zeggen dat ze John er graag bij
wilden. En nog eens veertig men
sen vertelden telefonisch dat ze
de jongen best een tehuis wilden
bieden als ze daar de mogelijkhe
den en ruimte voor gehad had
den. John stelde zijn vraag ln een
programma over pleeggezinnen,
waarin hij een van de gespreks
partners was. Nu er zoveel spon
tane reacties op zijn gekomen
er zullen wel twee, drie maanden
overheen gaan voordat het ge
schiktste gezin ls uitgezocht
denkt de kinderbescherming ln
Gloucestershire, het gebied waar
het programma opgenomen is. er
hard over nog meer van deze tele
visie-oproepen voor pleeggezin
nen te gaan uitzenden. Ze hebben
het idee overgenomen van de
Amerikaanse televisie, waar op
die manier al veel kinderen goed
onder dank gebracht zijn. John
Shaw was afkomstig uit een va
derloos gezin. BIJ een brand in
december 1978 kwam ook zijn
moeder om. zodat hij en nog vijf
broertjes en zusjes ln kinderte
huizen terecht kwamen.
Noorditaliaanse en Indonesische
boeren lijden grote schade van
het optreden van hongerige wilde
dieren. Tweehonderd boerenfa
milies zijn zelfs al uit een Suma-
traans dorp gevlucht uit angst
zelf het slachtoffer van de dieren
te worden. Het noorden van Italië
heeft deze winter bezoek van gro
te kuddes wilde zwijnen, zwarte
zwijnen die vooral uit Hongarije
afkomstig schijnen te zijn en
agressiever zijn dan hun Italiaan
se soortgenoten. In de Apenijnen
is aan mals en andere gewassen
grote schade aangericht, en ln de
buurt van de Llgurlsche haven
La Spezia hebben de zwijnen een
dorpje min of meer belegerd. De
landarbeiders zijn gewaar
schuwd dat de dieren gevaarlijk
zijn en de boerenbond heeft de
hulp van de overheid ingeroepen.
Op Sumatra zijn het hordes oli
fanten die de landerijen leegvre
ten en platstampen. De dikhui
den komen tegen het vallen van
de nacht uit het oerwoud en het
is een wonder, zeggen de dorps
bestuurders. dat de dieren de
■hutten van de bewoners nog niet
ln elkaar getrapt hebben. Uit
angst dat dat vandaag of morgen
toch gebeurt zijn veel dorpelin
gen Intussen met hun hele heb
ben en houden naar veiliger oor
den gevlucht.
