t
iefeening van een lezer
|erkgevers sturen managers
ipar ontwikkelingslanden
I Stem des volks
'uien'
niet alleen in kampen
'OUW
lodesië
a
Actief beleid (1)
Actief beleid (2)
Onduidelijk
Arme Rietkerk
Agenda
onderzoek
in ere
onderscheid
"IsDAG 24 APRIL 1979
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
ppjïïn^rclïïïï^^PARLEMENTPARLEMENTAIRPARLEMENTARIËRSPARLEMENTARISMEPARLEME
Redactie: Ferry Mingelen, bijdragen: Bram Pols en Wim Wirtz, tekening: Tom Janssen
a tweederde van de Rhodesische stemgerechtig-
r|heeft vorige week zijn stem uitgebracht voor het
we Rhodesische parlement. Deze opkomst is
irwacht hoog, ook als men aanneemt dat velen
n hun zin hebben gestemd of als er sprake is van
og, zoals opkomstpercentages in twee provincies
:«oven de honderd procent doen vermoeden.
^verkiezingen, die internationaal niet erkend zijn
aar de tegenstanders van het huidige overgangs-
ind niet aan mee gedaan hebben, stonden in het
van de intimidatie. De regering van Smith en
rie zwarte leiders Muzorewa, Sithole en Chirau
«en het de Rhodesische bevolking met militair
«on erg moeilijk gemaakt niet te stemmen. Aan
ndere kant echter hebben de guerrillabewegin-
van Nkomo en Mugabe ook alles in het werk
t ld de Rhodesiërs van stemmen te weerhouden.
g
el de overgangsregering als het Patriottisch
i t had van te voren een veel lager opkomstper-
ige voorspeld. Voor alle partijen in de kwestie-
lesië is de grote opkomst een verrassing. Het
ijOttisch Front, dat bij hoog en laag beweerde de
a ezingen te zullen saboteren, zal zich knarsetan-
>g afvragen hoe deze grote opkomst mogelijk was.
tv Smith en de zijnen zullen zich echter in de
mcn wrijven en de sceptische wereld er op wijzen
11 economische sancties nergens op slaan: hun
?ene regeling moet nu maar erkenning krijgen,
n
er is het echter nog lang niet. Het nieuwe zwarte
meerderheidsbewind kan niets wezenlijks verande
ren zonder de steun van de blanken, die in Rhodesië
slechts vier procent van de bevolking uitmaken. De
nieuwe premier, naar alle waarschijnlijkheid bis
schop Muzorewa, heeft weinig speelruimte. Hij loopt
alle kans te worden ingekapseld door de machtige
blanke partij van Ian Smith en niet te vergeten door
buurland Zuid-Afrika.
Pas als de zwarte premier erin slaagt hieraan te
ontkomen en een eigen koers te varen, dan is het
zinvol om te bezien wat kan worden gedaan om een
eind te maken aan het handelsembargo, waaruit op
den duur diplomatieke erkenning kan voortvloeien.
Een eerste voorwaarde is echter een gesprek tussen
het zwarte meerderheidsbewind, het Patriottisch
Front, de Frontlijnstaten (buurlanden van Rhode
sië), Engeland en de Verenigde Staten over een
wapenstilstand en verkiezingen onder internationaal
toezicht, waaraan ook Nkomo en Mugabe meedoen.
Van belang bij een dergelijke conferentie is de
houding van de nieuwe Engelse regering en van de
Frontlijnstaten. De conservatieven in Engeland heb
ben het woord erkenning al in de mond durven
nemen en de Frontlijnstaten zijn de oorlog in Rhode
sië en de luchtaanvallen op eigen gebied allang beu.
Mocht het Patriottisch Front, na dit hoge opkoms
tpercentage en na zware internationale druk blijven
weigeren aan een conferentie van alle partijen mee te
werken, dan is heroverweging van het handelsembar
go en erkenning van het nieuwe bewind denkbaar.
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat. sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859. 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbom
EN MENEER.
SU HEEFT TOCH
"«ZEKER OOK
,oi WEL NAAR
gjONZE
er DRAMATISCHE
nieuwe serie
rdo« Holocaust
uk gekeken
ie.
ïZl
;eii
Iro
dat
cwl
Wl
in|
ize soc.-economische redactie
JAAG De werkgeversverbon-
ctltw en VNO zenden over enkele
de eerste twee van tien mana-
"e |it naar het Afrikaanse land
?J<]pia. Deze uitzending vormt het
an de uitvoering van het pro-
litzending managers naar ont-
gslanden", dat op initiatief
t NCW (christelijke werkge-
touw is gezet en dat groten-
ordt gefinancierd door het mi-
van ontwikkelingssamenwer-
>an het project is ontwikke-
,1JTiden van dienst te zijn met
eei1ers die in Nederland hun spo-
er pben verdiend en hier bij voor
beeld met vervroegd pensioen zijn
gegaan. De uitzending geschiedt voor
zes maanden. De betrokken mana
gers krijgen geen salaris, maar wel al
hun onkosten vergoed door het mi
nisterie, inclusief kosten voor levens
onderhoud.
De uitgezonden managers krijgen
geen uitvoerende, maar een advise
rende taak. Het NCW heeft het secre
tariaat van het project. Er hebben
zich daar al 70 managers aangemeld
voor uitzending. NCW-medewerker
Meuffels vindt dat een „grote belang
stelling". aangezien de werkgever
sverbonden niet veel publiciteit heb
ben gegeven aan hun project.
De twee managers die naar Tanzania
gaan zijn werktuigbouwkundigen. De
een gaat naar een sisal-plantage, de
ander moet een programma voor di
versificatie (verbreding van samen
stelling van het produktenpakket)
ontwikkelen voor een fabriekje van
kooktoestellen. De derde uitzending
naar Tanzania zal een textielmana-
ger zijn. Hij moet trainingscursussen
houden voor textielondernemers.
Meuffels is onlangs naar Tanzania
geweest om de uitzendingen voor te
bereiden. Er zijn verder contacten
voor uitzending van managers naar
Sri Lanka en Kenia.
Het bezoek van de Amerikaanse
vice-president Mondale leverde za
terdag in Den Haag de nodige druk
te op. In het frisse lentegroen rond
het Catshuis (waar hij door premier
Van Agt en minister Van der
Klaauw werd ontvangen) en pro
menadehotel (waar hij met de pers
sprak) viel menige politieagent te
bespeuren, en de hotellobby leek
een vergadering van walkie-talkie
zend-amateurs. De veiligheids
maatregelen kortom, waren niet
mis. Of het daardoor of desondanks
was, weten we niet, feit is dat meni
ge verslaggever zonder vertoon van
enige legitimatie de perszaal van
Mondale wist te bereiken.
Rond die zaal waren al lang tevoren
Nederlandse voorlichtingsambte
naren druk in de weer om een soe
pel verloop van de persconferentie
te garanderen. Helaas, toen Monda
le eenmaal achter het spreek-ka-
thedertje stond, bleken er te weinig
zitplaatsen te zijn. Mondale keek
de daarop volgende stoelendans
eens aan, merkte hoorbaar op: „ef
ficiënte organisatie hier" en begon
maar vast met zijn verklaring, nog
voordat de Nederlandse bewinds
lieden binnen waren. Na twintig
minuten was de tijd op en verliet
het Amerikaanse gezelschap in ga
lop het hotel. Tot verbazing van de
aanwezige pers, bleken daarna
noch Van Agt, noch Van der
Klaauw beschikbaar te zijn voor
enige toelichting van Nederlandse
zijde.
Dat was jammer, want het ging
over een belangrijke zaak: het toe
komstige kernwapen-beleid van de
NAVO en met name hoe het Euro
pees-Amerikaans overleg daarover
te verbeteren is. De Verenigde Sta
ten willen rumoer als rond de neu
tronenbom in de toekomst voorko
men door eerder en beter overleg
met de andere NAVO-landen. In
Amerikaanse kring bestaat ook de
neiging aan de Nederlandse positie
in de discussie over kernwapens
wat extrabelang te hechten, omdat
de zaak hier moeilijk ligt en omdat
de besluitvorming in Den Haag van
invloed is op de West-Duitse opstel
ling.
Het was daarom van belang dat
Nederland zelf aan Mondale voor
stellen heeft gedaan om het NAVO-
overleg te verbeteren. Naar verluidt
ging het erom Nederland voortaan
een vaste plaats te geven in de
nucleaire planning groep van de
NAVO. waarin over modernisering
van tactische atoomwapens wordt
gepraat. Momenteel is Nederland,
met enkele andere kleine NAVO-
landen slechts bij toerbeurt lid van
dit gezelschap.
Mondale wilde zaterdag geen de
tails over de Nederlandse voorstel
len verstrekken; Van Agt en Van
der Klaauw zeiden zo-wie-zo niets.
Deze terughoudenheid is voorstel
baar, om toekomstig succes niet in
gevaar te brengen. Vreemd blijft
het echter dat van Nederlandse zij
de over zo'n belangrijk gesprekson
derwerp in het algemeen, geen en
kele mededeling wordt gedaan. Nu
zelfs VVD-fractieleider Rietkerk
het kabinet heeft opgeroepen het
regeringsbeleid met meer overtui
gingskracht en initiatieven gestalte
te geven, is het wonderlijk dat in
(Zie: Onduidelijk)
alle talen wordt gezwegen, als dat
dan ook eens gebeurt.
Gelukkig waren de woordvoerders
na het vertrek van hun ministers
nog achtergebleven, maar helaas,
ook zij wisten niets te melden. Tus
sen verslaggevers en woordvoer
ders ontspon zich de volgende dis
cussie:
Vraag: Waarom wordt er van Ne
derlandse kant niets gezegd?
Antwoord: De persconferentie was
alleen voor Mondale bedoeld.
Vraag: Maar het is toch nuttig dat
Van Agt na zo'n gesprek ook een
verklaring aflegt?
Antwoord: De premier heeft giste
ren al zijn (normale vrijdagse) pers
conferentie gegeven.
Vraag: Maar dat was voor het ge
sprek met Mondale, daar hebben
we dus niets aan.
Antwoord: Nou. volgende week
vrijdag geeft Van Agt weer een
persconferentie, vraag het hem dan
maar."
Een actief, toekomstgericht voor
lichtingsbeleid kortom, dat is pre
cies wat dit kabinet nodig heeft.
Over de CDA opvattingen ten aan
zien van de kemwapenproblema-
tiek bestaat nog steeds onduide
lijkheid. De CDA-defensie-specia-
listen De Boer en Frinking, preten
deren een verantwoord beleidsal
ternatief te hebben ontwikkeld,
waardoor de NAVO langzaam maar
zeker de meeste tactische atoom
wapens kan afschaffen. Dat heeft
in andere kring voor de nodige on
rust gezorgd; men zag het atoom-
pacifisme in de christen democrati
sche gelederen al krachtig op
rukken.
Ten langen leste heeft CDA fractie
leider Lubbers kennelijk aan alle
onrust en onduidelijkheid een eind
willen maken. Het 30-jarige be
staan van de NAVO, begin april,
nam hij als aanleiding om zijn visie
in de NRC uiteen te zetten. Dat
heeft op zijn beurt echter weer heel
wat vragen opgeroepen, binnen en
buiten de CDA-gelederen. Bijvoor
beeld over dit citaat: „De opvattin
gen van Kissinger. Schmidt en
Wehner blijken niet alleen bepaald
te worden door hun analyses, maar
ook door hun functionele verant
woordelijkheid. Het is ook dat on
derscheid dat een klein land als het
onze toelaat in haar opstelling
sterk over te hellen naar een terug
dringing van de bewapening met
name van de nucleaire. Daarbij zul
len partijen in Nederland weer ver
der kunnen gaan dan fracties en
fracties verder dan verantwoorde
lijke ministers", aldus Lubbers.
Een opmerkelijke visie spreekt
daaruit. Bedoelt Lubbers eigenlijk
dat Nederland best wat kan over
vragen omdat de grote NAVO-lan
den te vergaande stappen tegen
atoomwapens wel zullen tegenhou
den? De Nederlandse regering en in
verdergaande mate fracties in de
Tweede Kamer en de politieke par
tijen behoeven zich in dat geval zelf
dus niet zo druk te maken over een
verantwoorde afweging van gewen
ste ontspanning en noodzakelijke
defensie Nederland teruggebracht
tot niet meer dan een actiegroep
binnen de NAVO. En als Lubbers er
later nog aan toevoegt dat Neder
land met deze opstelling de Atlanti
sche eenheid zelf niet in gevaar
mag brengen (die eenheid wordt
kennelijk per definitie gevormd
door de landen die minder voelen
voor zo'n benadering) dan lijkt het
devies duidelijk. „We blaffen wel.
maar we bijten niet."
„Je kan dit inderdaad uitleggen als
een rem op de eerdere koers van het
CDA. Evengoed is echter mogelijk
dat Lubbers inhaakt op de door de
kerken gepropageerde signaalhou
ding. Het is wel zo dat kleine lan
den daarvoor wat meer ruimte heb
ben. maar als je dat zelf gaat toege
ven. ondergraaf je die positie. Het
lijkt dan een soort luxe defensiebe
leid, waarbij je de vervelende zaken
aan anderen overlaat. Lubbers
heeft de duidelijkheid over onze
koers niet vergroot, eerder krachtig
aan de onduidelijkheid bijgedra
gen en daarover zullen we snel weer
met elkaar moeten praten", zegt
men in CDA-kring.
Het is lang geleden dat „de basis"
van de Volkspartij voor Vrijheid en
Democratie kon opkijken naar een
echte grote leider. Iemand die met
passie en bevlogenheid een onwan
kelbaar geloof kon vestigen in het
liberalisme of wat daar nog van
over is. Nog los van wat hij eigen
lijk te zeggen had.
Zo iemand was Hans Wiegel, de
huidige minister van binnenlandse
zaken, die nu nog slechts op het
beeldscherm pleegt te verschijnen
als plaaggeest van de ambtenaren
of als pleitbezorger voor meer ar
restatieteams.
Afgelopen zaterdag, tijdens het
congres van de VVD in Breda, was
hij er weer. Aangekondigd als het
lid Wiegel van de afdeling Ameron-
gen (ministers mogen in liberale
kring kennelijk geen congressen
toespreken) beklom hij onder dave
rend applaus het spreekgestoelte
en legde al na enkele zinnen de
welgevulde zaal ademloos aan z'n
voeten.
Het was de bekende retoriek, geïl
lustreerd met de vooruitgestoken
kaak en de wijdse gebaren: „We
duwen de liberale kar voort", „bij
de komende verkiezingen krijgen
we zwaar weer en tegenwind, maar
we zullen koers houden en alle hens
aan dek", .je moet durf hebben om
te zeggen waar het op staat", „wij
staan voor een beleid" en: „wij wen
sen niet links m te halen en rechts
te passeren, wij volgen onze eigen
weg."
Er steeg een licht heimwee op uit
de zaal. die de grote leider van
weleer staand met een langdurige
ovatie beloonde De kort tevoren
gehouden toespraak van de huidige
fractieleider. Rietkerk, was snel
vergeten, al had ook hij een langdu
rig applaus in ontvangst mogen
nemen
De VVD-afgevaardigden hadden
trouwens plezier in het langdurig
applaudisseren, want ook de vice
voorzitter van de Tweede-Kamer
fractie, mr Annelien Kappeyne van
de Coppello. kreeg haar deel. zelf
nog voordat ze had gesproken. Een
warm blijk van solidariteit met het
Kamerlid dat. zoals bekend, over
weegt de Kamerfractie te verlaten
Zij ontkende zaterdag dat dat iets
heeft te maken met onenigheid die
zij zou hebben met Rietkerk. Maar
zij heeft al meer dan eens laten
weten dat de fractieleider haar veel
minder ruimte laat dan Wiegel des
tijds
Als je het een met het ander combi
neert. zou je tot de volgende hypo
these kunnen komen. Rietkerk
komt als politieke leider niet goed
over. ligt in zijn fractie ook niet zo
lekker, dus hij moet verdwijnen
Wiegel effent daarvoor de weg floor
op pijnlijke wijze aan te tonen dat
Rietkerk het charisma mist om als
leider te kunnen optreden. Anne
lien Kappeyne kondigt inmiddels
aan dat ze overweegt om op te
stappen en vergaart onmiddellijk
daarna grote steun bij de basis, die
haar ongaarne ziet vertrekken. Re
sultaat: Wiegel straks weer lijst
trekker en Annelien na de verkie
zingen als fractieleider in het Ka
merbankje. Arme Rietkerk.
In de Tweede Kamer deze week zal
langdurig over de bezuinigingen
door de overheid worden gespro
ken. Voort staat een nieuwe adop
tieregeling op de agenda.
De Eerste Kamer behandelt de
begroting van financiën.
r*\-• rê*Jy&iI
„Goedenavond. De VVD in
het nieuws. Een politiek
programma ook voor u".
In het kader van de zendtijd
voor politieke partijen voor
de radio heeft de VVD een
nieuw concept. De mensen
bellen, WD-prominenten
antwoorden. Er zijn er nu
twee geweest. De eerste
keer Berkhouwer en Riet
kerk stand-by voor de mi
crofoon. de tweede keer al
leen Rietkerk.
Naar een idee van Henk
Krol, de fractievoorlichter
van de WD in de Tweede
Kamer: „Ik heb jarenlang
bij de TROS gewerkt. Uit
die tijd weet ik nog dat
mensen graag bellen om in
de uitzending te komen. We
hebben dus advertenties ge
zet in de landelijke ochtend
bladen. zodat het Neder
landse volk vragen onmid
dellijk aan de WD kon rich
ten. Alleen de ochtendkran
ten. Dat is om budgettaire
redenen."
„Een enorm succes. De tele
foon stond roodgloeiend. En
heus niet allemaal leden
van de partij, hoor. Het pu
bliek van Hilversum 3 is ver
anderd. Daar hebben we
ons aan aangepast."
Als je de uitzendingen later
beluistert, kenmerkt het
Nederlandse volk zich in
even tamme, als soepele
vragen, die door Rietkerk
gemakkelijk worden beant
woord. De mensen zitten
ook niet direct in de uitzen
ding.
Krol. „Het blijkt dat men
sen dan niet zo snel een
vraag weten te formuleren,
bovendien zou er de groot
ste smeerlapperij uitge
kraamd kunnen worden,
waar je niet direct de hand
in hebt."
Er wordt gesneden in de
vragen, dat hoor je goed.
maar wel zeggen veel men
sen dat ze de vraag uit de
advertentie van De Tele
graaf hebben. Wat wordt er
nu bedoeld met de ochtend
bladen?
Op het partijbureau weet
men het niet. Daar is een
reclamebureau voor in Rot
terdam.
De Telegraaf en het Alge
meen Dagblad, zegt men
daar.
De fractievoorlichter
heeft het over de landelijke
ochtendbladen.
Nee hoor, dat laat het
budget niet toe. De VVD is
niet zo rijk, al lijkt dat zo.
Met deze twee bladen heb
ben we het grootste bereik,
vandaar.
Maar daar zitten toeval
lig ook de meeste WD-
stemmers. En er zijn toch
meer mensen onder het Ne
derlandse volk. die graag
een vraag aan de VVD
stellen?
Ja, maar De Telegraaf en
het AD hebben ook andere
lezers dan alleen WD-stem-
mers Trek je die er van af.
dan heb je nog altijd meer
lezers over dan bij andere
bladen. Het heeft echt niet
met selectie te maken. Dat
zou ook heel dom zijn. We
gaan natuurlijk bij voor
keur ln een hoek zitten waar
nog geen WD'ers te vinden
zijn."
Nou goed, welke mensen er
ook bellen, het is een dave
rend succes. De burger
krijgt meteen antwoord van
de man die hij moet hebben.
En hij raakt misschien meer
betrokken bij de politiek.
Een van de vragenstellers is
de heer Tillema uit Grams-
bergen.
Is uw vraag naar believen
beantwoord voor de radio0
„Nee hoor, ik heb nooit
opgetreden voor een zieken
omroep."
Nee, dan begrijpt u me
verkeerd, die vraag aan de
VVD vorige week.
„Oh. daar heb ik niet
meer naar geluisterd. Ik had
volk over de vloer. En Hil
versum 2 ontvang je hier zo
slecht En ik dacht dat ze
m'n vraag wel te onbenullig
zouden vinden."
PARLEMENTPARLEMENTAIRPARLEMENTARIËRSPARLEMENTARISMEPARLEMENTE
llllllllllllll
Door alle tamtam die Kampen
maakt rondom de „Kamper
uien" jaarlijks opgehaald uit
toeristische overwegingen en
kort geleden ook uit protest te
gen de omschrijving in Van Dale,
waarin de „uien" verhalen over
de „dwaze streken en onnozelhe
den" van de burgerij genoemd
worden zou je haast denken
dat dit soort sterke verhalen ex
clusief aan die stad toegeschre
ven moeten worden. Maar niets is
minder waar, schrijft de oud-bi
bliothecaresse mevrouw G. H. A.
Krans uit Den Haag. Deze „uien"
komen oorspronkelijk uit Duits
land Je had ze ook (als „eigen
teelt") in natuurlijk Amster
dam. Delfzijl, Deventer. Dok-
kum. Edam. Haarlem, Leiden,
Utrecht. Zwolle, noem maar op.
Ook de Achterhoek. Limburg en
Zeeland hadden hun „uien". De
sagen- en legendenboeken van
onder andere Jozef Cohen, S.
Franke. Jozef Cornelissen en J.R.
W. Sinnighe staan er vol van. En
het waren dus geen boeren, maar
uitgevers die ze hier impor
teerden.
Al in de middeleeuwen zijn deze
sterke verhalen ontstaan. Op de
boerderijen in Noord-Duitsland.
Boven-Saksen en in de Rijnstre
ken plachten de mensen voor het
slapen gaan rondom het haard
vuur te zitten. Er werd dan ge
praat. gezongen en bij gebrek
aan nieuws kwamen de zelf ver
zonnen verhalen los Uit pure ri
valiteit gingen ze altijd over een
naburig dorp. Verhuurde een
boerenarbeider zich bij een ande
re baas of ging de dochter van de
boer „uit spinnen", dan hoorden
ze in dat andere gezin weer nieu
we kluchten, zo ontstonden veel
van die sterke verhalen, die lang
zamerhand een vast patroon en
flink wat bekendheid kregen.
In 1497 zag een (Duitse) uitgever
er wel brood in en gaf de „Seltsa-
mer Geschichte der Lallen zu
Lallburg Laleburg. 1497", uit.
Het woord „Lallen" kan het beste
met „narren" vertaald worden
De uitgave werd in de zestiende
en zeventiende eeuw meermalen
herdrukt, aangevuld met nieuwe
kluchten en soms met een andere
titel. Een daarvan was het „Nar-
renbuch" (Halle, 1811). Ook het
buitenland toonde belangstel
ling. In Denemarken verscheen
in 1796 een vrije vertaling („Mal-
boernes Bedrifter"), maar Am
sterdam was er eerder b*j. Daar
kwam in 1637 al een Joods Duitse
(jiddische) editie uit. Geen won
der dat juist in Amsterdam de
„uien" welig tierden, hoewel som
mige encyclopedieën (Van Dale
en de Winkler Prins bijvoorbeeld)
deze „teelt" tot Kampen willen
beperken. De Amsterdamse Jor-
daan en omgeving waren vrucht
bare grond voor de uien. Natuur
lijk wees men naar de nieuwe
grachtenhuizen met de hoge
stoepen, waar de dienstmeisjes
nooit klaar kwamen met schrob
ben en boenen, omdat ze bij de
onderstre tree begonnen.
In de negentiende eeuw vestigde
zich aan de Oudestraat in Kam
pen het Duitse gezin Fels. Eén
zoon stichtte in 1843 een boek
handel. de andere probeerde met
schilderen en dichten aan de kost
te komen Die hield voordrachten
voor onder meer de Sociëteit van
Kampen, waarbij het „Narren-
buch hem een welkome bron
was. Zijn publiek genoot van de
grappen, vooral doordat Fels ze
in Kampen liet spelen. Wegens
overweldigend succes zette hij er
een paar op rijm. maakte er teke
ningen bij en liet ze door zijn
broer uitgeven (1844). Nog geen
twee jaar later verscheen het ver
volg Later kwamen de Kamper
stukjes bij de firma K. van Hulst
terecht en in 1927 verscheen bij
uitgever Ph. Zalsman „Kamper
uien. berijmd door een Kampe
naar" De sterke stukjes waren
„uien" geworden.
Mogen de vrouwen van de pilo
ten ook eens een kijkje in de
cockpit nemen? Niets daarvan.
Deze drie vormen zelf de beman
ning, de eerste in de geschiede
nis van de Amerikaanse lucht
vaart die geheel uit vrouwen be
staat. Gezagvoerster Barbara
Wiley (links), eerste officier Ra-
mona Larson (rechts) en boord
werktuigkundige Karen Klein
vliegen voor North Central Air
lines.
De bewering van de Britse chi
rurg Hugh homas. dat een dub
belganger in de Spandau-gevan-
genis in West-Berlijn de plaats
van nazileider Rudolf Hess zou
hebben ingenomen, heeft ook de
zoon van deze enige gevangene
van Spandau, Wolf-Rüdiger
Hess. zozeer verontrust dat deze
om een onafhankelijk onderzoek
van de gevangene heeft ge
vraagd Volgende maand ver
schijnt in Londen een boek van
de hand van dr. Thomas, waarin
deze uiteenzet waardoor hij aan
de ware identiteit van de Span-
dau-gevangene is gaan twijfelen
Hess moet van een in de eerste
wereldoorlog opgelopen schot
wond een litteken op zijn long
hebben. Uit het feit dat hij daar
van bij een onderzoek een paar
jaar geleden geen spoor heeft
aangetroffen en uit nog andere
persoonlijke ontdekkingen con
cludeert Thomas dat de gevange
ne van Spandau de echte Hess
niet kan zijn.
Het rijk moet, vindt het gaullisti
sche lid van het Franse parle
ment Roland Nungesser. de villa
in ere houden, waar Frankrijks
grote president De Gaulle heeft
gewoond. La Boissene zo heet
het huis in Colombey-les-deux-
Eglises dreigt zijn karakter te
verliezen. Mevrouw De Gaulle
kon de verwarming en het onder
houd vorig jaar al niet meer op
brengen en verhuisde naar een
bejaardenhuis in Parijs. De fami
lie De Gaulle heeft nu aangekon
digd om financiële redenen een
deel van het huis als museum te
zullen verhuren. Het parlements
lid kan daar geen vrede mee heb
ben. Het huis moet blijven zoals
het was toen De Gaulle het nog
bewoonde, vindt hij. en daarom
zal de Franse staat de financiële
lasten moeten overnemen.
Allerminst uit zijn evenwicht
door de aanwezigheid van zoveel
„verkoopjongens", zoals hij ze
betitelde, sprak generaal West-
moreland eens opperbevelheb
ber van de Amerikaanse troepen
in Vietnam op een congres in
Londen van reclamemensen en
marktonderzoekers „Oorlog en
handel hebben heel veel gemeen
schappelijk. Bij de een is het de
bedoeling de vijand te doden bij
de ander de concurrent En dat is
alleen maar een ethisch onder
scheid". Zo heeft de generaal het
thans volgens het reclameweek
blad Adformatie gezegd
