'De glans is van het kabinet'
Tekening van een lezer
Ouders vrijgesproken
die hun kinderen
van school houden
Commentaar
POLITIEK
er is nog niets aan de hand
ouw
Amsterdam tot Pieterburen
ZWiTSERLAND
Liever Ruxps idarv "TurlcS \£E
Rechter nog huiverig
stuur 'n brief
rauwe rat
op de vuist
kalm blijven
hAG 21 APRIL 1979
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
geleden werd de schrijver
^eeresma door de kanton-
Amsterdam veroordeeld
boete van honderdvijftig
>mdat hij zijn zoon Heere
twee jaar van school
aar Heeresma heeft zich
veroordeling nooit wat
eken, met als gevolg dat
eventienjarige zoon sinds
e geen school meer heeft
maakte destijds be-
gen het carrière-gerichte
i op de bestaande scho-
vond dat de school het
I kinderen te weinig dien
ontplooiing van het kind
g stond. Hij meende dat
w en hijzelf beter in staat
n hun zoon te onderwij-
wij Heeresma mogen ge
eft de jongen er nooit
an ondervonden.
ordeling van Heeresma
waarschijnlijk vooral
|g geweest van het feit dat
neel om vrijstelling was
De leerplichtwet kent
de mogelijkheid om vrij-
e vragen voot het geval
overwegende bezwaren
egen de richting van de
n hun omgeving. Zij hoe-
lan slechts te melden aan
:entebestuur en daarmee
is af.
;te is gisteren nog eens
door een uitspraak van
inrechter in Groningen,
ft twee ouderparen uit de
enschap Impuls ter Pieter-
iijgesproken van strafver-
De ouders hadden het
{bestuur van Eenrum ge-
het onderwijs in de omge-
overeenstemde met hun
vattingen. Het zou te in-
Sstisch zijn, ,de emotione-
keling van het kind zou te
indacht krijgen en de am
ice kant zou verwaarloosd
Het gemeentebestuur
toch een gevaarlijk prece-
lokte daarom een proces
f al tijdens de rechtszitting
l de officier van justitie op
in de wet tot vrijspraak
prde. De kantonrechter
nu in dezelfde geest
Jken.
«reen voortaan zijn kind
liden, omdat hij het niet
jf eens zegt te zijn) met de
e ideologie van het onder-
t aantal denkbare bezwa-
het onderwijs kan te
weinig reformato-
gio: het
ii of te i
risch zijn. te democratisch of te
autoritair, te nationalistisch of juist
te weinig vaderlandslievend, enzo
voort. Ja zelfs, dacht de Groningse
kantonrechter hardop, zou iemand
bezwaar kunnen maken tegen een
school met Joodse of zwarte kinde
ren. Zou dan „van rechtswege"
meegewerkt moeten worden aan
vrijstelling van de leerplicht op
grond van puur discriminerende
ideeën?
Bij vrijstelling van de leerplicht
gaat het om gevoelige zaken. Het
betreft hier een gewetensbeslissing
van ouders en dat dwingt de uit
voerende en rechtsprekende macht
tot terughoudendheid bij de be
oordeling van die bezwaren. Aan
de andere kant moet de overheid
ook waken over de belangen van
het kind. Zoals fysieke kindermis
handeling niet geduld wordt, zo
kan ook opgetreden worden tegen
ouders die hun kind in geestelijk
opzicht tekort doen.
Nu kan men in gevallen als van
Heeresma en de ouders te Pieter
buren de ogen sluiten en erop
vertrouwen dat het met deze kin
deren wel goed komt. Heere ju
nior schijnt een aardig mondje En
gels te spreken en de kinderen van
de Groningse leefgemeenschap
zullen best leren ongezuurd brood
te bakken. Maar waar ligt de
grens? Kunnen zigeuners, het
voorbeeld is niet denkbeeldig, niet
met evenveel recht volhouden dat
zij hun kinderen in de praktijk
voldoende leren? Kunnen moslim
ouders niet goed verdedigen dat zij
hun ouder wordende dochters van
school houden omdat zij bezwaar
hebben tegen gemengd onderwijs?
Moeten moslims in Nederland
überhaupt genoegen nemen met
onderwijs dat ongodsdienstig
(want openbaar) of op z'n minst
niet-islamitisch (want christelijk)
is?
Men zal van ons niet verwachten
dat wij deze vragen beantwoorden.
We volstaan met twee conclusies.
De eerste is dat de hier besproken
problemen nopen tot voorzichtig
heid bij verdere uitbreiding van de
leerplicht naar beneden (5-jarigen)
of naar boven (tot 18 jaar).
De tweede conclusie is meer een
suggestie. Zou het niet verstandig
zijn wanneer de procureur-gene
raal bij de Hoge Raad cassatie
instelde in het belang der wet? Dat
is na de vrijspraak van gisteren
de enige mogelijkheid om de
rechtsvorming op dit belangrijke
punt verder te helpen.
ADVERTENTIE
r3. steeds weer terug naar
n échte vakantie 6i|komen tussen rustgevende bergen Zich cutineir Ij
in cultuur Wandelen, sport, een kuuroord bezoeken, conlereren. alles k
e Vakanüopas. voor weinig geld. 9000 km reisplezier Ongelimiteerd met
kris-kras door Zwitserland Een belevenis
LI i
Vraag inlichtingen bi| ui
of het Nationaal Zwitsers Verkeersbureau. Koningsplein II.
1017 BB Amsterdam. Tel 020 - 222033
Premier Van Agt aarzelde even, maar herinnerde zich toen
nog bijtijds hoe hij de zaterdag tevoren van de jubilerende
ARP'ers een ovationeel applaus had gekregen voor zijn waar
schuwende woorden: „Als wij nog zoveel hebben te doen, dan
is er eigenlijk geen tijd om eigen principiële koninkrijkjes op
te richten en elkaar voortdurend de maat te nemen."
Een wakkere journalist kon in deze
zinsneden met enige moeite een
krachtig vermaan beluisteren aan het
adres van al diegenen, die het CDA de
afgelopen maanden in een vloedgolf
van gekrakeel hadden gedompeld.
Maar wie in het bijzonder zou hij
bedoeld hebben? De anti-revolutio
nairen. die het tijdstip voor een fusie
van het CDA nog niet rijp achtten?
Jan van Houwelingen c.s., die open
lijk een coalitie met de PvdA had
bepleit? Sytze Faber, die op grond
van een politicologische studie pre
mier Van Agt als toekomstig lijst
trekker niet gewenst achtte? Of had
de premier meer in het bijzonder de
tegenreacties op het oog uit de meer
behoudende vleugel van het CDA?
Het bleef bij wat giswerk.
Maar de dinsdag erna, in de stille
week voor Pasen tijdens een topbe-
raad van het CDA, kwam het hoge
woord eruit. Premier Van Agt, zijn
aarzeling verbrekend, onthaalde de
verzamelde CDA-kopstukken op een
klaagzang over het kabinet. Na ruim
een jaar regeren „is de glans van het
kabinet afgegaan". Het werd daarom
hoog tijd de rijen hecht aaneen te
sluiten, „want zo kon het niet langer:
een Van Houwelingen, die nu al een
coalitie met de PvdA bepleit. Of een
Faber die bereids het lijsttrekker-
schap ter discussie stelt.''
Er viel een drukkende stilte. Wat er
daarna gebeurd is, vermeldt de histo
rie helaas niet. Wellicht is fractievoor
zitter Lubbers zo vriendelijk daar
over vandaag op de openbare be
stuursvergadering van het CDA ver
slag te doen. Aangenomen mag ech
ter wel worden, dat de daaropvolgen
de discussie niet gemakkelijk is ge
weest. Treft om maar iets te noe
men het kabinet geen enkele
blaam voor dit verlies aan glans?
Constateerde Willem Aantjes bij de
laatste algemene beschouwingen in
de Tweede Kamer al niet een zekere
dofheid, toen hij gewag maakte van
het pijnlijk ontbreken „van het over
springen van een vonk van het ka
binet?"
Aanzienlijke kloof
Het is aardig deze vragen eens af te
wegen aan de hand van de actuele
balans die Trouw de afgelopen weken
in een serie artikelen heeft opge
maakt over de christelijke politiek.
door Willem Breedveld
Eén conclusie uit deze artikelen zou
Van Agt zich in het bijzonder kunnen
aantrekken, namelijk deze. dat er een
aanzienlijke kloof is gegroeid tussen
de CDA-idealen enerzijds en het kabi
netsbeleid anderzijds.
Op zichzelf is dat natuurlijk niets
bijzonders, waar er altijd wel een
spanning te zien zal zijn tussen ideaal
en praktijk. Er blijkt echter ook een
belangrijk verschil tussen wat de
fractie in de praktijk voor mogelijk
houdt en wat het kabinet desondanks
niet voor zijn rekening wil nemen. De
premier mag dan wel heel kordaat
stellen: „De mate waarin de christen
democratische bewindslieden hun
opdracht kunnen vervullen wordt in
de concrete situatie vooral bepaald
door de samenwerking met onze coa
litie-partner, de WD. Niet de meer
derheid in het kabinet heerst, hetka-
binet regeert." Maar daarmee is de
kous voor de CDA-fractle zeker niet
af.
Het sterkst blijkt dit nog uit het
defensiebeleid. Binnen de CDA-frac-
tie heeft zich een ommekeer in den
ken voltrokken, waar het kabinet op
nog geen stukken na aan toe is. De
CDA-fractie wil heel concreet een be
gin maken met de groei van de kern
wapens een halt toe te roepen. Dit
leidde tot een conflict over de invoe
ring van de neutronenbom. Maar ook
nadien heeft de fractie onder leiding
van „de kolonels" Frinking en De
Boer zeer tegen de zin van het kabi
net stijf en strak aan deze lijn vastge
houden. Zelfs het oude plechtanker
om ter compensatie van kernwapens
de conventionele bewapening verder
op te voeren was voor de fractie niet
langer meer vanzelfsprekend.
Sociaal-economisch
Tegenstellingen werden ook zicht
baar op het brede front van het soci
aal-economische beleid. De fractie
hechtte er sterk aan hoe dan ook
gevolg te geven aan de oproep tot een
nieuwe soberder levensstijl. Dit leid
de tot spanningen met het kabinet
over de omvang van de inkomensma
tiging en de keuze van de soort om-
bulgingen. Het kabinet volgt in grote
lijnen de broekriemfilosofie (meer
ruimte scheppen voor het bedrijfsle
ven door de overheidsuitgaven af te
remmen), terwijl de fractie een belan
grijker accent wil leggen op matiging
van de particuliere inkomens. Juist
vanwege de wenselijkheid van een
nieuwe levensstijl.
Daartegenover staat echter het ada
gium van Van Agt, dat niet de meer
derheid in het kabinet heerst. Het
wordt echter wel pijnlijk voor de
CDA-fractie wanneer steeds weer
blijkt dat het op zulke essentiële pun
ten WD-water in de CDA-wijn moet
doen. Dit gebaar is des te pijnlijker
waar uit de artikelen-serie ook al
blijkt dat het CDA de oude. sterk
identlteitsbepalende uitgangspunten
op het gebied van de zedelijkheids-
wetgeving bezig is te verlaten.
Weliswaar gebeurt dit vanuit een
klimmend besef dat het CDA op dit
ten-ein niet langer pas op de plaats
kan maken. De partij speelt onder
leiding van minister De Ruiter zelfs
positief in op tot dan toe moeilijk
bespreekbare onderwerpen als homo
filie, alternatieve samenlevingsvor
men enz. Maar toch zal de nu voorge
stelde abortuswetgeving menig CDA-
er zwaar wegen. De troost die de
fractievoorzitter van de eerste kamer,
prof. Van Hulst, biedt is daarbij ver
geleken uiterst schraal en bovendien
strijdig met de eerder genoemde op
vatting van premier-Van Agt. Hij zei:
„In het kabinet Van Agt kan het CDA
de lakens uitdelen. Als het CDA wet
ten tot stand wil brengen, zal de WD
concessies moeten doen. De WD be
seft namelijk dat alleen met het CDA
een regering kan worden gevormd."
Raakvlakken
Tot zover enkele kanttekeningen bij
de mogelijke oorzaken van de tanen
de glans van het kabinet. Een tweede
constatering uit onze artikelenserie
rechtvaardigt misschien niet het
vroegtijdig gespeculeer over een coa
litie met de PvdA, maar zij maakt dat
wel begrijpelijk. Het CDA heeft zij
het vanuit duidelijk andere inspira
tiebronnen meer programmatische
raakvlakken met de PvdA dan met
de WD. Bovendien is de belevings
waarde van die punten wel zo groot,
dat actuele liberale gedachtenspin-
sels om het CDA links te passeren
vooralsnog niet realistisch zijn.
Het betekent ook, dat een ander ge-
dachtensplnsel al evenmin actueel is,
namelijk de mogelijke uitgroei van
het CDA tot een rechts conservatief
machtsblok volgens het model van de
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat, sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon.
rr
Premier Van Agt
Duitse CDU en de daaruit voortvloei
ende polarisatie en tweedeling van de
maatschappij op grond van de ver
simpelde herleiding van alle proble
men tot deze keus van CSU-voorzit-
ter Strauss: „Freiheit oder Sozia-
lismus."
'PvdA-van-Drees'
Dit alles bestempelt de christen-de
mocraten in ons land tot een midden
partij met een lichte voorkeur voor de
PvdA. Toch kost het het CDA weinig
moeite telkens weer met de WD te
regeren. Hoe komt dat? Jelle Zijlstra,
de uitvinder van de zo langzamer
hand befaamde lood-om-oud-ijzer-
theorie gaf op het jubileumcongres
van de honderdjarige ARP op deze
vraag een onthullend eerlijk ant
woord. Hij zei: als we een voorkeur
hebben voor de PvdA, dan bedoelen
we de PvdA van Drees. Of anders
gezegd: het CDA is beducht voor de
stijl van politiek voeren van sommige
socialisten. Het zijn, om enkele veel
gehoorde termen te noemen, door-
drammers op het onredelijke af.
Ook deze voorkeur voor gematigd
heid stempelt het CDA tot een mid
denpartij Er is best sympathie voor
allerlei plannen om de maatschappij
te hervormen, maar mag het a u b.
graag wat rustig aan? De druk op de
ketel is lang niet zo groot als bij de
PvdA. Weliswaar is er de evangeli
sche oproep en weliswaar is er de eis
van het goede rentmeesterschap,
maar voor ideologische bevlogenheid
is met uitzondering van de radicale
vleugel weinig plaats.
Het doet tegen deze achtergrond wat
merkwaardig aan. dat het CDA zelf
de term middenpartij zo moeilijk
over de lippen kan krijgen. Waarom?
Omdat het te veel riekt naar vlees
noch vis? Of omdat het een onhan
teerbare term is vanwege te veel lood
en te veel oud ijzer? Het is des te
onbegrijpelijker waar men Juist bij
christendemocraten een diepe religi
euze belangstelling voor het juiste
midden zou verwachten. Het juiste
midden is immers de volmaakte har
monie? Of overheerst toch het goede
calvinistische beginsel dat we daar
voor te zeer in een gebroken wereld
leven? Maar dan zou het CDA zich
wat meer aangespoord moeten gevoe
len de kloof tussen ideeën en praktijk
echt te willen overbruggen.
De serie artikelen waarnaar in dit
artikel verwezen wordt werd ge
plaatst op 31 maart en 4, 5, 7, 10, 12,
14, 18 en 20 april.
Van een onzer verslaggevers
GRONINGEN De kantonrechter in Groningen heeft twee
ouderparen uit Pieterburen, die hun kinderen thuis houden
van school, vrijgepsroken. Hoewel de rechter mr. M. H. de
Wildt zich twee weken geleden bij de behandeling van de zaak
huiverig toonde voor de consequenties, vond hij toch dat de
wet geen andere uitleg toelaat dan het respecteren van de
wens van de ouders.
In de leerplichtwet van 1969 staat dat
ouders die overwegende bezwaren
hebben tegen de richting van het
onderwijs in hun omgeving, hun kin
deren niet op een school hoeven te
laten inschrijven. Ze hoeven niet eens
toestemming te vragen maar kunnen
volstaan met een kennisgeving van
de gemeente. Uit de Kamerstukken
blijkt volgens de kantonrechter dat
het om een zo zuiver persoonlijke
zaak gaat, dat de wetgever toetsing
door de bestuurlijke instanties of de
rechter niet op zijn plaats vindt.
Te respecteren'
Ook nu toonde de rechter zich nog
huiverig. Een van zijn overwegingen
luidt namelijk: „Dit gerecht wil niet
verhelen dat de gevolgen van een
nlet-toetsbare vrijstelling van rechts
wege minder gelukkig kunnen zijn. In
het onderhavige geval speelden te
respecteren overwegingen een rol.
Maar stel, dat een ouder als nlet-
toetsbare ernstige bezwaren aan
meldt, dat de richting van de school
democratisch en anti-autoritair is, Ja
zelfs met zich mee brengt dat de
school Joodse en negerkinderen toe
laat een vrijstelling van rechtswe
ge stuit dan tegen de borst".
Met andere woorden: de rechter heeft
respect voor de redenen die de ouders
uit Pieterburen aanvoeren. Wat moet
hij echter doen als er ouders hun
kinderen thuis willen houden om re
denen die allerminst respect afdwin
gen? Ook in zo'n geval staat de letter
van de wet vrijstelling toe. Er staat
namelijk in de wet dat ouders die het
onderwijs niet in overeenstemming
.vinden met hun opvattingen „zijn
vrijgesteld".
In het geval van Mark Lester, een van
de ouders, zijn drie argumenten die
de rechter aanspreken. Lester wilde
zijn kind niet naar de officiële school
sturen omdat:
a. er te veel nadruk ligt op het ver
werven van intellectuele kennis;
b. onvoldoende aandacht aan het
emotionele leven van het kind wordt
geschonken;
c. er nauwelijks onderwijs in am
bachtelijk werk is.
Voor Simon Chajes. de vader van het
andere thuisgehouden kind. golden
als andere overwegingen dat de ge
meente een Jaar geleden al had inge
stemd met het thuishouden van het
kind.
Beide leerplichtige kinderen zijn van
ouders die deel uit maken van de
alternatieve leefgemeenschap „Im
puls" in Pieterburen. De ouders be
schouwen die leefgemeenschap als de
school van hun kinderen. Behalve dat
dit een praktische leerschool is, on
derwijzen de leden van Impuls de
kinderen in vakken, zoals die ook op
de officiële school worden gegeven.
Ze doen dat echter op een bij hun
eigen levenswijze aangepaste manier
Impuls ijvert thans voor het stichten
van een alternatief dorp in de vorm
van een aparte wijk bij Pieterburen.
De uitspraak van de rechter is over
eenkomstig de els van de officier van
justitie, die twee weken geleden al tot
dezelfde conclusie kwam
Ons commentaar staat elders op
dese pagina
do
Er is nog niets bijzonders ge
beurd in Rotterdam. Geen wer
velstorm trof de stad (zoals New
York), geen politiestaking (in
New Orleans), geen aardschok
ken of grote branden (Los Ange
les) en geen stakingen (Londen).
Dat en nog veel meer vreselijks
gebeurde in de steden die de ten
toonstelling „Goden en Farao's"
binnen hun muren hadden. Na
afloop wel te verstaan, en zo ver
is Rotterdam nog niet. Daar is de
expositie van voorwerpen uit het
graf van Toetanchamon (in mu
seum Boymans-van Beuningen)
juist verlengd tot en met zondag
6 mei. Vandaag is het aantal be
zoekers al ruim de 170.000 gepas
seerd.
Nu is het maar de vraag of de
politie van New Orleans niet net
zo goed in staking gegaan zou
zijn zónder de tentoonstelling,
bijvoorbeeld. De „vloek van de
farao", waarin de oude Egyptena-
ren sterk geloofden iedereen
die een koningsgraf zou schen
den, zou er door getroffen worden
wordt hier en daar wel met
ongebreidelde fantasie uitgelegd.
In New York hebben ze bijvoor
beeld een obelisk uit de „tempel
van de zon" in Heliopolis staan.
Over die naald die al antiek
was in de tijd dat Mozes nog een
kind was en die nu in New Yorks
Central Park staat gaan de
wildste geruchten: als je er in een
maanloze nacht driemaal om
heen loopt, gebeurt er iets on
prettigs met je. Nu gebeuren er in
de meeste grote steden onpretti
ge dingen met mensen die 's
nachts in stille parken in hun
eentje rondlopen, dus dat klopt:
in New York kun je rekenen op
een klap op je hoofd en op dief
stal van je portefeuille.
Zoiets hebben de archeologen die
in de jaren twintig het graf van
Toetanchamon in Luxor vonden
en openden, ook ervaren. Er ge
beurde inderdaad van alles
achteraf maar „men" wist er
nog een hele hoop bij te verzin
nen, vooral toen bekend gewor
den was dat een van de inscrip
ties op de gouden schrijn van de
farao luidde: „De dood zal op
snelle vleugelen komen tot dege
ne die de slaap van de farao ver
stoort". Zie Je wel. zeiden de men
sen, toen de Britse Lord Carnar
von die de opgraving financier
de na een bezoek aan de pas
geopende graftombe van Toetan
chamon door een mug werd ge
stoken. de bijtplek de volgende
ochtend bij het scheren open
sneed en tenslotte aan bloedver
giftiging overleed. De geruchten
werden nog sterker toen ook op
de linkerwang van Toetancha-
mons mummie een litteken werd
aangetroffen. Niemand heeft er
trouwens ooit een verklaring
voor kunnen geven, dat op het
moment van Carnarvons sterven
in Cairo de lichten in de hele
stad vijf minuten uitgingen. Het
graf werd in 1923 geopend. Drie
jaar daarna stierf, 49 jaar oud,
Arthur Mace, een assistent van
archeoloog Howard Carter die de
leiding van de opgravingen had;
in 1929 stierf plotseling Richard
Bethell, Carters secretaris. Een
stiefzoon van Lord Carnarvon.
Mervyn Herbert, overleed al op
z'n 41ste. En zo worden er nog
ritsen namen genoemd van Jong
of plotseling overleden mensen
die allemaal bij de opgraving be
trokken waren. Daar tegenover
staat dat bijvoorbeeld Richard
Adamson, die als bewaker zeven
jaar in de graftombe de nachten
heeft moeten doorbrengen, nog
altijd in uitstekende gezondheid
verkeert, de dochter van Lord
Carnarvon, die als derde de graf
tombe betrad, nu een opgewekte
zeventigjarige is, en Howard Car
ter zelf heel gewoon op 66-jarige
leeftijd is gestorven.
En in Rotterdam? Niets aan de
hand, zeggen ze in het museum.
Geen abnormaal hoog ziektever
zuim onder het personeel, geen
gedoe met bezoekers, hoogstens
wat dringen aan de kassa. Soms
weten de mensen trouwens niet
eens waar ze voor komen. De
telefonistes krijgen vragen over
„die pagodes", hoe lang de prira-
miden nog blijvenl of er ook fara
o's tentoongesteld worden, of een
„Egyptische hond" wèl binnen
mag, en of de Chinese. Griekse.
Indonesische of Koreaanse ten
toonstelling nog lang blijft. „En
als je dan zegt: maar we hebben
hier een Egyptische tentoonstel
ling, dan zeggen ze: o, dat maakt
niets uit, we komen toch wel."
Niets wonderlijks tot nog toe dus
in Rotterdam, op wat wonderlij
ke vragen na. En ook na de zesde
mei zal het leven in de stad wel
zijn gewone gangetje gaan. al zul
len er altijd wel mensen zijn die
toch iets bijzonders weten aan te
wijzen.
Miroslav Cerny. een 48-Jarige
Tsjechoslowaakse arbeider, zit
drie jaar gevangenisstraf uit op
beschuldiging van het schrijven
en openlijk verspreiden van pam
fletten, waarin kritiek geleverd
werd op het optreden van de re
gering tegen de ondertekenaars
van „Charta 77". In juli 1977 werd
hij in Liberec, Noord-Boheroen,
veroordeeld wegens „opruiing".
Aanvankelijk zat hij alleen in een
duistere, ondergrondse cel. Later
is hij naar een andere gevange
nis, in Mirov, overgebracht. Daar
mag hij zijn familie niet schrij
ven, brieven van buiten de gevan
genis bereiken hem niet. Alleen
zijn zuster mag hem eens per drie
maanden opzoeken. Intussen
staat het er met zijn gezondheid
slecht voor. Hij is ten prooi aan
geestelijke en lichamelijke uit
putting en bovendien lijdt hij al
meer dan twintig jaar aan vallen
de ziekte. Omdat hij in de gevan
genis niet de juiste medicijnen
krijgt, heeft hij verscheidene ma
len een ernstige aanval van epi
lepsie moeten doorstaan. In een
poging de gevangenisarts te be
wegen hem de nodige medicijnen
te verstrekken, is hij vorig Jaar
twintig dagen in hongerstaking
gegaan, wat zijn toestand duide
lijk heeft verslechterd.
Vriendelijke brieven met het ver
zoek om onmiddellijke vrijlating
van Miroslav Cerny kunnen in
het Duits of Engels gestuurd
worden naar: Dr. Gustav Husak.
President of the Czechoslovak
Socialist Republic Praha-
Hrad, Csechoslovakia; en aan:
Mr. Jan Nemec, Minister of Justi
ce of the Czech Socialist Repu
blic Praha 2-Nove Mesto
Vysehradska 16, Czechoslovakia.
Drie weken lang heeft een 45-
jarlge Nieuwzeelandse strikken-
zetter door een onherbergzaam,
bebost berggebied gedoold. Toen
hij ten slotte de bewoonde wereld
wist te bereiken, was hij nauwe
lijks vermagerd: hij had zich in
leven gehouden door rauwe rat
ten te eten. Aanvankelijk, vertel
de de man, kon hij de dieren nog
braden, maar toen zijn lucifers op
waren moest hij ze wel rauw eten.
Hij kon de ratten door zijn keel
krijgen door zichzelf wijs te ma
ken dat het lekkere, gekookte
bonen waren, zei hij, „maar er
zijn ogenblikken geweest waarop
ik gewoon mijn verstand kwijt
was".
Wanneer de wedstrijd plaats
vindt moet nog uitgemaakt wor
den, maar dat ie doorgaat is ze
ker: vandaag of morgen gaan
twee gemeenteraadsleden van
het Australische Liverpool (een
zelfstandige voorstad binnen de
agglomeratie Sydney) met elkaar
in de boksring. Op gemeente
raadsvergaderingen zijn de twee
de 51-jarige Bill 8adler van de
liberale partij en de 44-Jarige Ca
sey Conway van Labour altijd
al zo heetgebakerd, dat ze elkaar
bijkans in de haren vliegen. Ze
hebben nu besloten hun conflic
ten eens en voor altijd letterlijk
uit te vechten. De winnaar kan er
bovendien 900 mee verdienen.
Als je een bij maar niet kwaad
maakt, doet ie ook niets, zegt de
Amerikaanse prof. Norman
Gary. En om te bewijzen dat hij
gelijk heeft, is hij een half uur
midden in een zwerm bijen gaan
staan zonder ook maar één keer
gestoken te worden. „Een kwes
tie van kalm blijven en geen bij
boos maken", zei hij achteraf on
verstoord.
