Begin echte ontwikkelingshulp'
Mening van een lezer
m
Ei
m
I Cm c
niets leuker dan self maken
DUW Commentaar
£d}iol van ouders?
Wereldwinkels en X min Y-beweging tien jaar
voldoende
itrole op
hazerij
jjï azilianen uiten
jtiek op Philips
Lance raket niet
ten onrechte
nucleair gemaakt
VfcKtfyDVEKkOZriHfr: HcZkAtf VfiMETyPS 77A-P/E~-
Overeenstemming
over tuinbouw-CAO
■■li
«PVH (J)
dorus
apartheid
kanselarij
'arbeider'
AG 13 .PRIL 1979
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
5
het bijzonder onderwijs
;t atijd als een paal boven
lan dat de school een
>t zijn van de ouders,
destijds de hele school-
jjönnen en daarop is de
ian onderwijs gebaseerd.
aan
i
Ib-'n principes het voordeel
lenvoud, maar een nadeel
kjjniet altijd recht doen aan
gecompliceerde werke-
Jl.Dat blijkt ook het geval te
jthet beginsel „de school is
j ouders". In het bijzonder
Ijs is het bij voorbeeld de
if de school van alle ouders
faeen van die ouders die de
jUing onderschrijven.
tewikkelder wordt het wan-
1 bedenken dat een school
|hder leerlingen en leer-
h kan. Zouden de docenten
[feite het werk opknappen
Mt recht kunnen verdedigen,
ischool ook in belangrijke
(an hen is? En wat de leerlin-
Itreft, zeker wanneer zij de
I des onderscheids naderen,
b zij een stem in het kapittel
I opeiser.
|het veïheven beginsel van
looi is van de ouders" gel-
op z'n minst nog twee
Iprincipes. Het eerste is dat
j leraren die met de wet op
dernemingsraden in de hand
eggenschap eisen. Het twee
dat van de ouder wordende
ig dié zijn groeiende mondig-
Hijn waar ma'cen-
trge
is ter Pais heeft geprobeerd aan
hJ is verschillende gezichtspunten
!um doe,n in jn voorontwerp
rge, et op de medezeggenschap in
ja iderwijs. Hij wil alle scholen
JJJ. :hten tot het instellen van
tedezeggenschapsraad, waar-
va ia cl docentèn als ouders ten-
ormi e eenderde van het aantal
R- v krijgen. In het hoger be-
1 onderwijs zouden ook stu
denten een plaats in de raad
hebben.
Zoals uit de eerste reacties op het
ontwerp is gebleken komt er nogal
wat kritiek op de door Pais geko
zen oplossing. Personeelsorganisa
ties menen terecht dat de hun
verleende medezeggenschap te
mager afsteekt bij de rechten die
werknemers buiten het onderwijs
genieten. De medezeggenschaps
raad heeft alleen adviserende be
voegdheden; een instemmings
recht is wel mogelijk, maar het is
niet verplicht.
Een ander punt van kritiek is dat
schoolbesturen wel erg vrij gelaten
worden bij het samenstellen van de
vertegenwoordiging van de ouders
in de medezeggenschapsraad. Te
recht laat de minister schoolbestu
ren de nodige ruimte op het punt
van de bewaking van de identiteit
van de school. Maar of dit moet
betekenen dat het bestuur volledig
vrij is de vertegenwoordigers van
ouders eventueel zelf aan te wij
zen, wagen wij te betwijfelen. Het
is redelijk dat van ouders die in de
medezeggenschapsraad gekozen
worden gevraagd wordt dat zij
loyaal zijn of instemmen met de
doelstelling van de school die zij
voor hun kinderen hebben geko
zen. Maar voor het overige moeten
de ouders zelf hun vertegenwoor
digers kunnen kiezen.
Tot slot een algemeen punt. Het
ontwerp van Pais regelt niet meer
dan het minimum. Hoewel wij vin
den dat op enkele punten verbete
ringen nodig zijn, lijkt het ons
verstandig voorzichtig te beginnen.
Scholen kunnen dan eerst ervaring
opdoen met de nieuwe regeling en,
als zij dat willen, kunnen zij vrij
willig verder gaan op deze weg. Na
verloop van tijd kan de wet dan
worden aangepast bij de nieuwe
situatie, zoals ook de wet op de
ondernemingsraden reeds twee
maal werd bijgesteld.
ce soc.-econ. redactie
HAAG De controle van de
leid op beunhazerij is onvol-
Dat is vrij algemeen de op-
ig van organisaties van onder
is en vakbeweging. Dit blijkt uit
en en nota's die de organisaties
m gestuurd aan de commissie
m- en kleinbedrijf van de Twee-
kWpimer. De commissie houdt over
weken een hoorzitting over het
eem van de beunhazerij, ter
i «bereiding op overleg hierover
de regering.
IAVBB (werkgevers bouw) vindt
de economische controledienst
I) van het ministerie van econo-
zaken onvoldoende is toege-
voor haar taak. Met name de
ile tijdens weekeinden en
luren is onvoldoende. Het
pleit voor „regionale teams"
itrijding van beunhazen en ma-
koppelbazen in de bouw.
ECHT (ANP) Leiders van de
iliaanse oppositionele vakbewe-
beschuldigen de bewakings-
Bt van Philips in Sao Paolo ervan
srinfpara-militaire organisatie te zijn.
door de directie wordt ingezet
de arbeiders. Volgens de vak
sleiders beschikken meer multi-
nale ondernemingen over derge-
bewakingsdiensten die tijdens
ifgelopen massale metaalstakin-
de politie en het leger te hulp
Jmen bij het intimideren en ver-
e,"ven van betogende stakers.
door Wlm Wirtz
Lubbers:
DEN HAAG (ANP) De Lance-ra-
ketten zijn niet ten onrechte nucleair
gemaakt. „Ik heb niet gezegd dat dat
besluit ten onrechte was genomen."
Dat heeft CDA-fractievoorzitter in de
Tweede Kamer Lubbers geschreven
in een brief aan de PvdA-Kamerleden
De Vries, Stemerdink en Van der
Stoel.
De PvdA'ers hebben deze week vra
gen gesteld aan minister Scholten
van defensie naar aanleiding van zo'n
uitlating van Lubbers op een studie
bijeenkomst aan de Vrije Universiteit
in Amsterdam. Zij willen, dat de be
slissing wordt teruggeschroefd. Lub
bers schrijft gezegd te hebben het te
betreuren „dat wij moesten besluiten
tot de nuclearisatie van de Lance".
„Ik had desgevraagd opgemerkt, dat
die onvermijdelijke beslissing bewust
zo genomen was en ik heb er in dat
verband op gewezen, dat besluiten
met betrekking tot het afstappen van
verdere nucleaire bewapening lange
en goede voorbereiding vergen, om
dat anders geen alternatieven aanwe
zig zijn", aldus Lubbers in zijn brief.
De formulering „ten onrechte" was
een te vrije vertaling van een van de
vragenstellers tijdens het forum. De
forumvoorzitter, professor Boeker,
heeft dat ter plekke gecorrigeerd en
vervangen door wat werkelijk was
gezegd, schrijft Lubbers. Een af
schrift van zijn brief heeft de CDA-
fractievoorzitter gestuurd aan minis-
ter Scholten.
DEN HAAG Hoewel de we
reldwinkels en de X min Y-
beweging dit jaar tien jaar
bestaan, wordt er niet echt
feest gevierd. Beide organisa
ties hebben weinig reden om
met voldoening op het achter
liggende decennium terug te
blikken: op het gebied van
ontwikkelingshulp is er wei
nig bereikt.
Bert Giskes landelijk voorzitter van
de ongeveer 150 wereldwinkels, zei
deze week: „Wij hebben de ontwikke
lingshulp laige tijd het voordeel van
de twijfel gegeven. Nu, na tien Jaar,
zeggen we niet: hoera, nou gaan we
een feestje bouwen. Maar: wat is er in
die afgelopen tien jaar eigenlijk ge
beurd?".
Zowel de wereldwinkels als de X min
Y-beweging vinden het netto-resul
taat van de ontwikkelingshulp nogal
schraal. Zich bepalend tot het beleid
van de huidige minister van ontwik
kelingssamenwerking, de CDA'er De
Koning, en diens socialistische voor
ganger Pronk, komen ze tot een wei
nig positief Dordeel.
Hans Beererds van de wereldwinkels
spreekt van het „afbraakbeleid" van
De Koning. Hij vindt „dat Pronk toch
een aantal \eranderingen heeft door
gevoerd, maar er bleek niet veel mo
gelijk". Uiteindelijk zijn er tussen
beide bewindslieden weinig verschil
len, meent hij.
Jos van Beurden, stafmedewerker
van X min T, komt tot een soortgelij
ke conclusie. Hij voegt er nog aan toe
dat Pronk zich met zijn beleid wel
richtte op dl allerarmsten in de derde
wereld, mair dat het bij woorden is
gebleven.
De wereldvinkels en X min Y kwa
men tien .aar geleden van de grond
om bepaade gaten in de ontwikke
lingshulp je dichten. Voor de wereld
winkel» begon het met een rietsuiker-
actie, die bedoeld was om de import
van rietsuiker te bevorderen voor de
kleine boeren in de derde wereld. Na
dien zijn de wereldwinkels de ver
koopvan produkten gaan uitbreiden
om ltngs die weg het publiek over de
problemen in de ontwikkelingslan
den te informeren. Inmiddels hebben
ze hm koers verlegd en beschouwen
zij ce verkoop van produkten uit ont-
wikcelingslanden als „nevendoel"
naast het „politiek protest" als
hodddoel.
Dit is een van de zeven protestkaarten, waarmee de wereldwinkels hun
campagne voor echte ontwikkelingshulp kracht willen bijzetten. De bedoe
ling is dat deze kaarten worden gestuurd aan de vaste Kamercommissie
voor ontwikkelingssamenwerking.
De koerswijziging is volgens Bee-
rends te verklaren uit de windstilte
waarin de hele derde-wereldbeweging
een aantal jaren geleden terecht
kwam. Met de onafhankelijkheid van
Angola en het einde van de oorlog in
Vietnam verdwenen er twee aankno
pingspunten. Bovendien waren ook
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat. sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon.
de oliecrisis en het rapport van de
club van Rome bepaald niet bevor
derlijk voor het „derde-wereldkli
maat" in Nederland.
De komst van Pronk deed de hoop bij
de wereldwinkels weliswaar herleven,
maar volgens Beerends bleek de
socialistische bewindsman niet zo
gek veel mogelijkheden te hebben om
zijn doel te bereiken.
Voor de derde-wereldbeweging brak
toen een tijd van bezinning aan. De
wereldwinkels begonnen meer aan
dacht te besteden aan kleine groe
pen. bijvoorbeeld scholieren, maar al
spoedig waren er zoveel acties dat er
vaak van de ene naar de andere actie
werd gehold. Nu is er een aantal kern
punten gekozen, waardoor volgens
Beerends de acties hechter en gede-
gener kunnen zijn.
De wereldwinkels willen met hun
nieuwe beleidslijn duidelijker maken
wat de grondoorzaken zijn van de
onderontwikkeling in de Derde We
reld. Daartoe beginnen ze morgen op
een wereldwinkelmanifestatie in de
Expo-hal te Hilversum een campagne
onder het motto: „Maak een begin
met echte ontwikkelingshulp".
Bepleit wordt die groepen te steunen
die strijden tegen onderdrukking
boerenorganisaties, studentenbewe
ging) in ontwikkelingslanden. Boven
dien wordt steun gevraagd voor
socialistische landen die uit zijn op
een betere verdeling van het
inkomen.
Voor Beerends betekent dit niet al
leen dat de hulp aan Indonesië ge
stopt moet worden, maar bijvoor
beeld ook aan India, Bangladesj en
Kenia. „In dat laatste land", zegt hij,
„vind je in elk dorp sinas of cola.
maar geen druppel water. De plaatse
lijke schoenmakers zijn kapotge
maakt door de Bata en de zeepzieders
(-vervaardigers) door Unilever. Is dat
nou ontwikkeling?".
Beerends is er niet zo beducht voor
dat de radicalere koers van de wereld
winkels zal leiden tot een verdergaan
de vervreemding bij veel mensen ten
opzichte van ontwikkelingshulp.
„Een groot deel van de publieke opi
nie ziet toch al niet veel meer in
ontwikkelingssamenwerking," zegt
hij, „er is een Instinctief gevoel dat
niemand geld voor niks weggeeft en
dat de rijke landen er iets voor terug
willen hebben uit de Derde Wereld.
De regering heeft steeds beweerd dat
ontwikkelingshulp de Derde Wereld
verder helpt, maar de ontwikkelings
landen zijn nog steeds arm. Door het
idee 'dat het toch niets uitmaakt' bij
de man en de vrouw in de straat,
vermindert de belangstelling. Daar
om voeren wij een pleidooi voor ande
re ontwikkelingshulp, namelijk door
steun aan basisgroepen."
Mobiliseren
Het „afbraakbeleid" van minister De
Koning, zoals Beerends dat noemt,
zou volgens hem de publieke opinie
kunnen mobiliseren ten gunste van
de koers die de wereldwinkels nu
gaan varen. „De Koning", zegt hij,
„zit meer dan Pronk op de lijn van
het bedrijfsleven, bevordering van de
export, het stimuleren van investe
ringen in de Derde Wereld. Hij mag
dan spreken over realisme en prakti
sche haalbaarheid, ondertussen is
dat een rechtvaardiging voor zijn ont
wikkelingsbeleid dat moet dienen als
smeermiddel voor een kapitalistische
ontwikkeling."
De wereldwinkels zitten inmiddels op
vrijwel dezelfde lijn als de X min Y
beweging. Ook die beweging heeft in
de afgelopen jaren een koerswijziging
doorgemaakt.
De „beweging voor wereldbelasting"
is voortgekomen uit een aantal pro
gressieve christenen die in de vette
jaren vijftig weigerden een belasting
verlaging te accepteren. Zij stuurden
een bepaald bedrag terug, bedoeld
voor de Derde Wereld. Uit die gedach
te ontstond X min Y. De letter X
stond voor de twee procent van het
nationaal inkomen die de Verenigde
Naties van de rijke landen had ge
vraagd voor de ontwikkelingslanden.
Letter Y vertegenwoordigde de wer
kelijke uitgaaf van één procent. Het
verschil (één procent van het jaarin
komen) werd door de leden van X
min Y zelf opgebracht.
In de jaren zeventig zag de beweging
in dat er meer moest worden gedaan
om de bevolking van de Derde Wereld
werkelijk te helpen. Zij besloot zich
toen primair te gaan richten op poli-
tiek-organlsatorische steun (lees:
hulp aan basisbewegingen), waarbij
de één procent „of zoveel men kan
missen" wel werd gehandhaafd.
Volgens Jos van Beurden gaat het de
X min Y om onafhankelijke steun,
die de basisgroepen in staat stelt de
noden van de bevolking te lenigen in
plaats van de portemonnee van de
rijken te spekken. Een voorbeeld is
de strijdbeweging op de Filippijnen
die zich al jaren verzet tegen het
autoritaire regime van Marcos. X min
Y heeft deze beweging 50.000 gulden
verstrekt en volgens Van Beurden
voelt men zich daardoor vooral mo
reel gesterkt
Dat geldt ook voor de bosnegers in
Suriname die door de Surinaamse
regering nogal plompverloren van
hun land worden verdreven ten be
hoeve van ontwikkelingsprojecten.
Een soortgelijke situatie doet zich
voor in Noord-Oost Australië, waar
de inheemse bevolking plaats moet
maken voor bauxietwinning door Bil-
liton. Het inlandse verzet daartegen
wordt eveneens door X min Y ge
steund.
Bangladesj
Een voorbeeld van hoe het niet moet.
noemt Van Beurden Bangladesj.
waar hij zelf als vrijwilliger heeft ge
werkt. „Pronk had daar een project
om de werkgelegenheid te steunen.
Dat gebeurde op aanwijzing van de
regering van Bangladesj, die zelf uit
een elite bestaat. Er moest een ka
naaltje worden gegraven op een ge
bied dat grenst aan het terrein van
een grootgrondeigenaar. Daar wer
den arme mensen voor ingeschakeld.
Zo werd er wel werkgelegenheid ge
creëerd. maar dat was tijdelijk. Wie er
uiteindelijk beter van werd was die
grootgrondbezitter.
„Als ik een project begin", zegt Van
Beurden, „dan wil ik eerst het dorp
leren kennen. Dan wil ik weten wat de
werkelijke behoeften zijn. Als Je het
vla de regering van zo'n land gaat
doen, dan haal je ook de machtsver
houdingen erbij en die kloppen niet
In Bangladesj moeten de boeren poli
tiek georganiseerd zijn willen ze
macht kunnen uitoefenen. De boeren
weten heel goed wat ze willen. Daar
om moeten zij zelf kunnen bepalen
aan wat voor steun ze het meest be
hoefte hebben. Omdat dat op het
ogenblik niet gebeurt en de verschil
len tussen arm en rijk alleen maar
groter worden, zeggen wij: stop de
hulp in Bangladesh."
Op grond van die gedachte noemt
Van Beurden de aangekondigde op
voering van steun aan Indonesië
schandalig en veroordeelt hij meer in
het algemeen het beleid van De Ko
ning. omdat dit beleid volgens hem
niet aan de allerarmsten ten goede
komt.
De X min Y beweging, die tot nu toe
voor zo'n acht ton aan projecten
steunt, blijft zich daarom sterk ma
ken om de gaten in de ontwikkelings
hulp te dichten. „Wij doen wat ande
ren zouden moeten doen, maar wat ze
nalaten," zegt Van Beurden.
UTRECHT (ANP) Werkgevers en
werknemers in de tuinbouw zijn gis
teren een principe-akkoord overeen
gekomen voor de nieuwe tuinbouw-
CAO voor dit jaar. Onder deze CAO.
een „volgeling" van de landbouw-
CAO die vorige week rond kwam,
vallen 21.000 werknemers.
Hoofdpunten van de nieuwe tuin
bouw-CAO zijn: uitbreiding van de
regeling voor vrijwillige vervroegde
uittreding (VUT) tot 63 jaar per 1
januari 1980 en vastlegging van een
VUT-regeling op 62-jarige leeftijd per
1 Januari 1981. De werknemers in de
tuinbouw krijgen met terugwerkende
kracht tot 1 maart een reële loonsver
hoging van 0.75 procent, de vloer in
de prijscompensatie komt op 245 gul
den per procent prijsstijging, de mini
mum vakantietoeslag wordt opge
trokken en de vakantie wordt uitge
breid met een dag.
Jat O
HfilffliiO
Het is natuurlijk iets heel per
soonlijks of je een boek leuk.
mooi of boeiend vindt. Waar de
een zich niet voor de laatste blad
zij van kan losscheuren, daar legt
de ander het met een verveeld
gezicht opzij. Juichen over een
bepaald boek heeft dus geen zin;
het gaat toch maar om het oor
deel van één mens. Daarom vol
staan we met de beheerste op
merking dat „Maken, spelen, niet
vervelen" een erg leuk boek is.
Een boek waar de kleur en vro
lijkheid van af spatten en waar
een kind eindeloos mee bezig kan
zijn. Want hoe spannend is het
niet om zelf een flipperkast te
maken, of tafelvoetbal, de grieze
ligste fantasiedieren, of zelfs een
echte tekenfilm. Het hoeft er niet
uit te zien of het zó uit de winkel
komt. Zelf iets maken is gewoon
leuk en er dan nog mee te kunnen
spelen en het met gepaste trots
aan vriendjes en vriendinnetjes
te laten zien. is zo mogelijk nog
leuker.
Vooral belangrijk vinden de sa
menstellers. Stefan Lemke en
Marie-Luise Lemke-Pricken uit
Düsseldorf, dat een kind al spe
lend en fabricerend met materia
len leert omgaan en die met alle
zintuigen leert begrijpen en aan
voelen. „Dit zintuigelijke contact
is voor kinderen in veel gevallen
een voorwaarde om its ook gees
telijk te vatten en tverwerken.
Hoe meer een knd begrijpt,
hoe beter het in stat is actief
aan zijn omgeving del te nemen
en er zo speelruim* voor de ei
gen creativiteit in t vinden."
Nu iets over de maksels. die in
het algemeen niet oor de klein
tjes bedoeld zijn. ,et maken er
van tenminste ni6. Ze kunnen
natuurlijk wel hui broertjes en
zusjes assisteren, vant behalve
(soms) getimmerd en gezaagd
moet er ook gevawen, geverfd
en geplakt worden Er zitten wel
wat leuke dingen vor alle leeftij
den bij (knijpernannetjes. ge
vouwen vliegtuigje, plakschilde-
rijtjes, dieren va afvaldozen.
een tovertuin, vekleedpartijen)
maar de meeste zin een beetje te
moeilijk voor een klein kind, of
vader of moeder moeten willen
helpen. Samen oen is wel zo
leuk en daar gaalhet in dit boek
eigenlijk ook omSamen maken,
samen spelen, zlfs als Je zo'n
prachtige auto gmaakt hebt: le
vensgroot, waart je echt kunt
zitten en waarme je nog vooruit
kunt komen oo als je 'm ten
minste op een sklter opgebouwd
hebt.
Van „schoenei beschilderen"
zullen ouders misschien even
schrikken, maar de kinderen
wordt gelukkig geadviseerd er al
leen niet meer bruikbare (te
klein. ouderwets. afgetrapt)
exemplaren voor te gebruiken.
Op dingen als al of niet bestaan
de dieren voor de ark van Noach
en maskers voor zichzelf kunnen
kinderen hun fantasie helemaal
uitleven. Dat heeft de groep
waarmee het echtpaar Lemke
werkte, dan ook duidelijk ge
daan. Die kinderen zijn voor een
belangrijk deel voor de honder
den illustraties verantwoordelijk.
Maar de tekeningen van de sa
menstellers tussendoor en de op
stelling van werkstukken op de
foto's verraden de hand van de
meester. Marie-Luise en Stefan
Lemke illustreren en schrijven
gewoonlijk niet alleen kinder- en
schoolboeken, maar tekenen ook
voor tv-kinderprogramma's als
Sesamstraat en Het programma
met de muis. Kennelijk met veel
plezier, want de meeste van hun
mannetjes, vrouwtes en dieren
staan er jolig op. „Maken, spelen,
niet vervelen" is een stevig ge
bonden boek. met kleurige illu
straties op alle 208 pagina's en zo
aantrekkelijk uitgevoerd, dat je
er meteen mee aan de slag zou
willen. Het is uitgegeven door El
sevier en kost 24,50.
dat hem onlangs vergeefs uitno
digde voor een wedstrijd, want de
bokser sloeg de invitatie af. De
Nigeriaanse voorzitter van het
apartheidscomité, Leslie Harri-
man. zegt aat hij en zijn mede
standers de deelname van Mo
hammed Ali aan de strijd tegen
de apartheid als een belangrijke
bijdrage beschouwen.
Een van de meest fantastische
eigen maaksels uit het boek „Ma
ken, spelen, niet vervelen": een
heuse auto, waar je echt in kunt
rijden. Deze is gemaakt van een
skelter, wat latten en verder al
leen karton van supermarkt-do
zen met allerlei versierseltjes.
Zwaargewicht bokskampioen
Mohammed Ali zal vandaag het
apartheidscomité van de Ver
enigde Naties toespreken. Hij zal
vooral het apartheidssysteem in
Zuid-Afrika aanvallen, het land
De film duurt een goed half uur
en draait helemaal om Dorus.
Tom Manders maakte 'm in 1964
en noemde zi-jn film „De klok van
Simpeldorp" (morgenavond op
de t v Op hemzelf na zijn de
spelers niet erg bekend. Dat was
of is tenminste nu wel even an
ders met de ploeg, waarmee hij
jaren in het Amsterdamse St.
Germain des Prés heeft gewerkt
Jan Blaaser, Herbert Joeks, Rudi
Falkenhage, Henk Elsink, Marius
Monkau en Sacha Denisant. Sa-
cha, door Tom Manders ontdekt
en „Krent" door hem genoemd,
leidt nu een rustig bestaan op
Texel. Drie seizoenen werkte ze
bij Manders. over wie ze met eni
ge heimwee in de VPRO-gids ver
telt: „Tom domineerde. Hij was
altijd het middelpunt, waar hij
ook kwam. Alles moesten
we zelf doen. Ik kwam er om een
uur of elf. twaalf 's morgens en
dan nam je een kop koffie als
ontbijt. En dan moesten we op
ruimen. of de vloer verven of de
cors in elkaar slaan. Wat ik daar
allemaal niet geschilderd heb.
Want dat hele zaaltje was in
zwart uitgevoerd. En vooral de
vloeren hadden veel te lijden.
Dus die moesten elke week weer
opnieuw zwart gelakt worden.
Een waanzinnig drukke
tijd. Maar Je wist niet anders. Je
kwam 's morgens gewoon en dan
was je tot twee. drie uur 's nachts
bezig. Soms drie voorstellingen
per dag. En Tom ging dan zelfs
nog privé-optredens doen er tus
sendoor. Dat had ie helemaal in-
geplanned. Als hij drie kwartier
niet op hoefde, dan kon hij in
Zuid een particuliere schnabbel
doen. Moesten we dat pianootje
op de auto laden hij had zo'n
ouwe Vanguard, waar niemand
mee reed in Amsterdam ging
hij snel schnabbelen en kwam
dan precies op tijd weer terug
voor z'n volgende nummer".
drag ineens (bijna een half mil
joen) meegekregen plus een uit
kering voor het leven van een
kleine veertigduizend gulden per
jaar, maar hij vond bovendien
dat hij recht had op de staatstoe-
lage voor arbeiders die door hun
werk ziek of invalide worden Na
de storm van protesten heeft
Duncan zijn eis schielijk inge
trokken.
Kun Je de minister-president van
een deelstaat een arbeider noe
men? Oud-premier Don Dunstan
(52) van Zuid-Australië vond van
wel. maar zodra hij dat hardop
gezegd had barstten de protesten
al van alle kanten los. Twee
maanden geleden moest Dun
stan zich uit zijn functie terug
trekken. nadat hij in de parle
mentsvergadering in elkaar ge
zakt was. Hil heeft een flink be-
Op de plaats van de voormalige
rijkskanselarij in Oost-Berlljn
waar Hitier eens brallende toe
spraken hield tot duizenden fa
natieke aanhangers, zullen bin
nenkort alleen nog auto's gepar
keerd worden. Bulldozers zijn
naast de oostelijke kant van de
Muur bezig de laatste resten plat
te walsen van de plek. waar Hit-
Ier officieel zijn residentie had.
Daar was al niet meer van te zien
dan een verwilderd stukje grond,
want het gebouw is in de oorlog
zo goed als vernietigd door bom
bardementen. Wat er daarna nog
stond is door de Oostduitsers ver
wijderd. Er komt nu een parkeer
plaats voor de kantoren in de
omgeving. Daarachter is nog wel
het met gras begroeide heuveltje
te zien van Hitiers bunker, waar
hij en de zijnen tot hun dood
gebleven zijn.
