Zeemansvrouw wil niet 'zielig'
Tekening van een lezer
ouw
Commentaar
Een nuchter volk
endezee
ganzen zijn zo dom nog niet
anda
itiek neutrale vakbond
Omgeving heeft weinig begrip voor gezin waarvan de man vaart
Afwezigheid man
vooral bezwaar
voor jong gezin
geen gegok
sjanie
idee
onttand
op stelten
;RDAG 12 APRIL 1979
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
5
lerdduizend doden, een
ijke chaos en een econo-
iuinhoop. Het is een zware
leganda heeft moeten be-
acht jaar bewind van Idi
Aan het dodental een
na naar Amnesty Internatio-
zullen er de komende dagen
rijfeld nog honderden wor-
levoegd. „Niemand zal het
er worden." verzekerde
het Oegandese Nationale
lingsfront. „Alleen misda-
ibben iets te vrezen en zij
irecht worden." Maar gis-
n de val van Kampala en
van Amin een feit was,
|io Oeganda het volk op
iden ineen te slaan en de
overblijvende moorde-
elimineren." Een openlij-
liging tot een bijltjesdag.
ihzelf kan de val van Amin
met instemming worden be-
Er zijn in de jongste ge-
enis niet veel dictators die zo
zo wreed en zo persoon-
empel op hun land hebben
drukken. Maar tezelfder-
jzen er ook enkele vragen.
eeft de wereld Amin zo lang
zadel kunnen laten? Het lag
de hand dat de Organisatie
Afrikaanse Eenheid niet tot
wide overgaan. Voor niets is
jrganisatie zó bang als voor
igmg van buitenaf. Laat zij
nmaal toe, of moedigt zij het
aan, dan is geen grens in
i (vrijwel alle bepaald door
W oegere koloniale overheer-
31 meer veilig.
0(
31 het Westen en de Sowjet-
Unie hadden wel mogelijkheden.
Pas vorig jaar begon de economi
sche boycot van Amin enige bete
kenis te krijgen. Het heeft wellicht
zijn einde versneld, want soldaten
zonder soldij zijn doorgaans niet
zulke fanatieke aanhangers. Maar
laat kwamen de maatregelen wel,
en volledig was de boycot geens
zins. De Sowjet-Unie heeft via
Libië zelfs tot het allerlaatst actie
ve steun verleend.
Een andere vraag is, hoe de Tanza-
niaanse actie in Oeganda het
machtsevenwicht in dit explosieve
deel van de wereld kan verande
ren. Net als in het geval van Cam
bodja zegt het buurland dat het
leeuwedeel van de strijd is gele
verd door de binnenlandse tegen
standers van het bewind zelf. Maar
net als daar zijn het vooral de
buitenlandse troepen die de door
slag hebben gegeven.
Verwacht mag worden dat het
nieuwe bewind in Kampala voorlo
pig Nyerere zeer dankbaar zal zijn
en dat het oude denkbeeld van een
federatie tussen Tanzania, Zambia
en Oeganda mogelijk herleeft.
Voor Oeganda's andere buren, en
met name voor Kenia, is dat geen
onverdeeld aantrekkelijke gedach
te. Kenia heeft steeds kunnen be
slissen over Amins lot, want alle
olie voor Oeganda moest via Kenia
worden aangevoerd. Kenia heeft
die macht niet benut en de gedach
te dat de meeste Oegandese ballin
gen en dus de potentiële opvol
gers van Amin in Tanzania
woonden zal daaraan niet vreemd
zijn geweest.
°I fVD-Kamerlid Keja wil nog
irccn nieuwe „onafhankclij-
olitiek neutrale" vakcentra-
ïelfcchten. Dat zou dan de vicr-
w onafhankelijke en politiek
nni Ie" vakcentrale worden in
nd. naast de algemene FNV,
hristelijke CNV, en de raad
(Hoger en Middelbaar Fer-
i
isjbaar vindt Keja de drie be-
centrales allerminst onaf-
te lijk en politiek neutraal. Op
ite /VD-bijeenkomst sprak het
rlid over de „verderfelijke"
en over „een paar eigenzin-
bondsbestuurders" die niet
wat de leden wensen en spot-
met hun belangen, bij voor
door een 35-urige werkweek
bjen.
jj? elijk ziet de heer Keja geheel
dingen dan wij. Zo herin
wij ons hoe de FNV-leiders
'k en Spit in het voorjaar van
een nota hadden gemaakt
de leden de keuze werd
ilegd tussen hogere lonen of
collectieve voorzieningen,
.eigenzinnige bestuurders"
ten onder druk van de leden
|nota herschrijven. Inzake de
fre werkweek is het ons juist
gallen dat de eigenzinnige
neveld in het najaar de vrije
Igmiddag aanprees, maar
gas heeft teruggenomen nu
eden er nog niet zo'n trek in
e<fen.
irt
is juist dat in verhouding tot
olitieke staalkaart nogal wat
instaande FNV'ers PvdA-lid
en de CNV-leiding veel
'ers telt. Niettemin onder-
het CDA fundamentele kri-
crfvan het CNV in zaken als
door Henny de Lange
ROTTERDAM „Je weet waar je aan begint." Met deze waarschuwing is menige marine- en
zeemansvrouw in het huwelijksbootje gestapt. „Je weet waar je aan begint als je trouwt met
een man die vaak wekenlang van huis is."
„Ik vind dat je niet weet waar je aan
begint, wanneer je met een marine- of
zeeman trouwt. Je weet dat je vaak
alleen zult zijn, maar hoe dat zal zijn
ervaar je pas als je er al midden in
zit.'' Dit is de reactie van een vrouw
van een sergeant bij de marine, één
van de velen die geïnterviewd zijn in
het kader van een grootscheeps on
derzoek naar de gezinssituatie van
zeevarenden. Het onderzoek is ver
richt door het sociaal research cen
trum van het Nederlands Maritiem
Instituut in samenwerking met de
afdeling sociaal wetenschappelijk on
derzoek van de Koninklijke marine.
Nog nooit was de gezinsproblematiek
van zeevarenden in Nederland in
kaart gebracht. Het onderzoek is ge
daan door drs. Willem van Breukelen
(Marine) en drs. Leo Bedaux (Mari
tiem Instituut)
lof-verhouding, die neerkomt op twee
maanden varen, één maand verlof.
Deze cijfers gelden voor de koopvaar
dij. Bij de marine wordt de vaar-
verlof-verhouding bepaald door het
dienstvak, waarin men ingedeeld is.
Kan de ene marineman bij wijze van
spreken elke avond naar huis, de an
dere ziet soms zijn vrouw (en kinde
ren) negen maanden niet.
.Zielig"
ondernemingsraden, vermogen-
saanwas-deling, bezuinigen op so
ciale uitkeringen. En de FNV heeft
niet geprobeerd het huidige kabi
net onderuit te halen door groot
scheepse arbeidsconflicten uit te
lokken of extreme looneisen te
stellen. Juist de industriebond
NVV, waar je de meeste weer
stand tegen het huidige kabinet
kunt vermoeden, weigert tot nu
toe aanvullende looneisen te
stellen.
Anderzijds heeft het kabinet-Den
Uyl gedurende twee van de vier
jaar van zijn bewind de vakbewe
ging goeddeels lamgelegd met
loonmaatregelen, waarbij de laat
ste loonmaatregel leidde tot span
ningen tussen FNV en PvdA toen
deze laatste het kabinet ronduit
steunde.
De voormalige WD-leider Wiegel
betoogde in 1978 bij de kabinets
formatie dat de vakbeweging voor
al Iet op het beleid dat een kabinet
voert, en niet zozeer op zijn poli
tieke kleur, en dat dus ook een
kabinet met de VVD best in staat
zou zijn zaken te doen met de
vakbeweging. Zelf oogstte Wiegel
vorige maand nog lof van de groot
ste vakbonden binnen FNV en
CNV, nl. de bonden van ambtena
ren, door als minister van binnen
landse zaken te besluiten tot aftop
ping van prijscompensatie voor ho
gere ambtenaren.
Er bestaat in dit land vrijheid van
vereniging en vergadering. Wij
zien dan ook met belangstelling uit
naar Keja's nieuwe „onafhankelij
ke en politiek neutrale vakbond".
Maar als de VVD verstandig is,
behoedt zij haar Kamerlid voor
een verdere afgang.
„Als er één ding duidelijk is gewor
den, is het wel dat zeemansvrouwen
voorgoed afwillen van het etiket van
„zielige, eenzame zeemansvrouw",
dat de omgeving hun nog maar al te
vaak opplakt." zegt Leo Bedaux. De
omgeving heeft volgens beide onder
zoekers vaak totaal geen benul van
en begrip voor de situatie van een
gezin, waarvan de man vaart. Dit
beeld is overigens minder negatief in
plaatsen als Den Helder en het Zuid
hollandse Valkenburg, waar vrij veel
marinegezinnen bij elkaar wonen en
waar de niet-marinemensen waar
schijnlijk beter op de hoogte zijn van
het marine-bestaan.
Gebleken is dat er grote behoefte is
aan een gesprek over de situatie
waarin de gezinnen van zeevarenden
verkeren, zowel bij mannen als bij
vrouwen. Nog veel mensen denken
dat in deze tijd een zee- of marineman
gemiddeld niet langer dan hooguit
zes weken van huis is. De afwezigheid
kan echter variëren van 24 uur tot zes
maanden. De gemiddelde vaarperio-
de bedraagt in de koopvaardij onge
veer vier maanden.
Blijkens het onderzoek wil men niet
terug naar kortere vaartijden. Dat is
een opmerkelijk resultaat, omdat
verwacht werd dat kortere vaartijden
een van de belangrijkste wensen in
zeemanskringen zouden zijn.
Veel meer belang wordt gehecht aan
handhaving van de huidige vaar-ver-
Te korte vaarperioden worden niet
wenselijk geacht, omdat die te veel
onrust in het gezin zouden brengen.
In te snel tempo moet het gezin zich
dan instellen op de aan- en afwezig
heid van de man. „Zoiets is niet be
paald bevorderlijk voor de rust in een
gezin," zegt Leo Bedaux. Bovendien
zijn korte vaarperiodes nadelig voor
de man, die nauwelijks tijd heeft zich
weer helemaal te verdiepen in zijn 0pV06diflQ
werk aan boord.
werktijden onderling zo ingedeeld,
dat ze met de verlofdagen van de man
thuis kunnen zijn. hetzij voor hele
hetzij voor halve dagen.
„Juist omdat de ondergeschiktheid
van de vrouw aan dit beroep zo bena
drukt wordt, kan dit op den duur wel
eens sterk belemmerend kunnen wer
ken op de wervingskracht van de
zeevaart." menen de onderzoekers.
Leo Bedaux: „De vrouw voelt zich
soms inderdaad erg alleen. Vooral op
feestdagen en 's avonds manifesteert
dat gevoel van alleen-zijn zich."
Het onderlinge contact wordt binnen
de koopvaardij de laatste jaren sterk
gestimuleerd door het Gezinscontact
Zeevarenden in Rotterdam, terwijl
ook de rederijen proberen iets te doen
aan de begeleiding van zeemansge
zinnen. Bij de marine ontbreekt het
nogal aan deze vorm van begeleiding,
maar naar aanleiding van dit onder
zoek is een werkgroep ingesteld die
zal onderzoeken wat er gedaan kan
worden aan een betere opvang van
marine-vrouwen.
Vooral jonge gezinnen blijken bezwa
ren te hebben tegen langdurige perio
den van afwezigheid van de man. Hoe
langer het huwelijk duurt, hoe gerin
ger het verlangen naar kortere vaar
periodes wordt.
Emancipatie
Een andere, minstens zo belangrijke
factor in deze problematiek is vol
gens Van Breukelen en Bedaux de
emancipatie. Vooral jonge vrouwen
voelen zich beknot in hun mogelijk
heden door het beroep van de man.
Ze staan vrijwel alleen voor de opvoe
ding van de kinderen. Willen ze een
baan, dan kan die hooguit parttime
zijn. omdat de man er niet is om de
kinderen op te vangen. Bovendien
speelt mee dat de meeste vrouwen
liever thuis zijn in de tijd dat hun
man met verlof is. Hierdoor is voor
hen de mogelijkheid op een baan
vrijwel helemaal verkeken.
Een mogelijke kans voor deze vrou
wen is volgens Leo Bedaux het creë
ren van zogenoemde duo-banen. In
Noorwegen wordt dit systeem al toe
gepast: zeemansvrouwen hebben hun
Duidelijk wordt dat. naarmate de
kinderen ouder worden, de vrouwen
minder behoefte hebben aan begelei
ding. In het gezin kan dan beter van
gedachten worden gewisseld dan
wanneer de kinderen klein zijn. Daar
staat tegenover dat zeemansvrouwen
het juist extra moeilijk kunnen krij
gen met de opvoeding, wanneer de
kinderen de puberteitsjaren doorma
ken. Dan wordt de afwezigheid van
de man het sterkst gevoeld.
Over het algemeen menen de vrou
wen echter dat ze de opvoeding van
de kinderen redelijk goed aankun
nen. Ruim tachtig procent van de
mannen zegt tevreden te zijn over de
opvoeding, vijftien procent heeft wat
aanmerkingen, terwijl twee procent
vrij veel kritiek heeït.
Contacten
Het contact tussen man en vrouw
wordt belangrijk gevonden. Er wor
den veel brieven geschreven. Over de
telefoon zijn er minder positieve reac
ties. De telefoon geeft velen een koud
gevoel en een gevoel van heimwee of
eenzaamheid, wanneer de hoorn is
neergelegd. Bovendien zijn de kosten
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat, sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon.
NIEUW AMSTERDAMS IDEE
vaak een struikelblok. Op dit punt
pleiten de onderzoekers voor een be
ter vergoedingssysteem. Opmerkelijk
is overigens dat dertien procent van
de ondervraagde marinevrouwen niet
op de hoogte was van het feit dat hun
man in principe altijd bereikbaar is,
ook tijdens oefeningen.
Een andere vorm van contact niet
mogelijk bij de marine is het af en
toe meevaren van de vrouw (en kin-
deren).
Over het algemeen blijkt uit de reac
ties dat men binnen de marine niet zo
tevreden is over de opvang van vrou
wen. Een vrouw van een luitenant ter
zee der eerste klasse zei hierover: „De
marine houdt te weinig rekening met
persoonlijke situaties. Bijvoorbeeld
huwelijksmoeilijkheden, echte moei
lijkheden met kinderen, het feit of de
vrouw lang zonder man kan. zowel
emotioneel als seksueel. En met lang
bedoel ik dan langer dan zes weken
Er wordt voor de vrouwen die alleen
blijven weinig gedaan. Bij de koop
vaardij bestaat de mogelijkheid om
mee te varen. Bij de marine is dat
uiteraard uit den boze."
Aan boord
Ook de positie van de man aan boord
is onder de loep genomen. Hoewel
over het algemeen de voldoening in
het werk groot is. blijkt men nogal
ontevreden over de werkomstandig
heden. „Als er al gepraat wordt, gaat
het altijd over het werk", zeggen ve
len. Bovendien worden onderlinge
contacten niet bepaald bevorderd,
doordat men telkens met anderen
werkt. De onderzoekers suggereren
daarom dat onderzocht moet worden
of zo vaak mogelijk dezelfde groep
mensen in dezelfde periode kan wer
ken. „Op die manier voorkom je dat
er alleen oppervlakkige contacten
worden gelegd", zegt Leo Bedaux.
Bij de marine spelen in dit opzicht de
hiërarchische verhoudingen een be
langrijke rol. „Alle officieren klitten
buiten werktijd bij elkaar en hebben
geen contact met het lagere perso
neel", vertelt hij. Volgens Van Breu
kelen werken de verschillen in rang
zelfs door aan de wal: zo zou de vrouw
van een korporaal niet gauw geneigd
zijn contact te zoeken met een offi
ciersvrouw.
Leo Bedaux en Willem van Breukelen
hebben hun onderzoek afgesloten
met de vraag of een zeemans- of mari
ne-huwelijk „langer jong" blijft. Bij
na zestig procent van de ondervraag
de marinevrouwen was het eens met
deze uitspraak. De vrouw van een
sergeant-ziekenverpleger: „Inder
daad blijft een marine-huwelijk lan
ger jong. Als de man na afwezigheid
weer thuiskomt, begin je weer op
nieuw. Maar tijdens de afwezigheid
krijg je toch wel grijze haren en heb je
psychisch heel wat te verwerken."
De mening van de vrouw van een
sergeant-elektromonteur: „Soms
lijkt het er wel op. dat de mannen met
de marine zijn getrouwd in plaats
met ons. Als je man weg is. leef je zo'n
ander leven, dat het moeilijk is om
weer aan elkaar te wennen wanneer
hij terugkomt. Ik wil per se niet, dat
ons huwelijk stuk loopt, maar het is
moeilijk om niet van elkaar te ver
vreemden."
ADVERTENTIE
voor de
maanden april
Op6Cldl en mei
Een buitengewoon boeiend
beeldverhaal en tegelijk een aan
trekkelijk overzicht van de
Nederlandse zeeschiiderkunst.
Prijs tot 1 juni: f 24,50,
daarna f 29,50.
De Boer Maritiem
il Si
1
Niet elke gans is een Wammes
Waggel, die zelfs naast Heer
Bommel nog dom lijkt. Als je het
over ganzen hebt, is de uitdruk
king „zo dom als een gans" zeker
niet op zijn plaats, concludeert
H. P. Rensenbrink in het tijd
schrift Artis. In één opzicht kun
je ganzen die door de oude
Grieken, en misschien zelfs al
door de Egyptenaren als huisdie
ren werden gehouden wel dom
noemen: honger of niet. zolang ze
eten zien, eten ze ook. „Wat dat
betreft, zijn ganzen net mensen,"
zegt Rensenbrink. Tamme gan
zen dan, want in de natuur, waar
het eten niet voor het oprapen
ligt, krijgen ze niet zo gauw te
veel naar binnen.
Ganzen zijn uitermate sociale
dieren. Ze leven in kleinere
groepjes, meest echte families.
De familieleden kennen elkaar
ook allemaal en onderhouden al
lerlei sociale contacten. De aan
voerder gedraagt zich helemaal
als het hoofd van de familie, waar
vreemde ganzen geen gemakke
lijke aan hebben. Komt zo'n
vreemdeling te dichtbij of loopt
hij de familie voor de voeten, dan
krijgt hij met vader te maken: die
neemt een dreigende houding
aan en als de indringer niet gauw
maakt dat-ie wegkomt, kan-ie
een flinke oplawaai van de vleu
gels of een beet krijgen die hem
lang zal heugen. De gent, het
mannetje dus, gaat na zijn over
winning terug naar zijn vrouwtje,
klappert met zijn vleugels en laat
een harde schreeuw horen, zodat
iedereen weet dat de zaken gere
geld zijn. Mannetje en vrouwtje
halen elkaar dan aan door de
halzen liefkozend langs elkaar te
strijken.
In tegenstelling tot de meeste
vogelsoorten blijft de familie
band onder ganzen ook na de
broedtijd intact: „Al voor ze oud
genoeg zijn om te broeden
meestal in hun derde levensjaar
zoeken ze een partner, zodat er
van een echte verlovingstijd
sprake is. Vooral in het voorjaar
leidt dit in een ganzentroep dik
wijls tot grote opwinding, die
zich ook uitstrekt tot de al ge
vormde paren. Die moeten ten
eerste hun jongen „uithuwelij
ken", wat nogal eens tot span
ning tussen de vader en de aan
staande schoonzoon leidt, maar
bovendien worden kort voor de
broedtijd de bestaande verbinte
nissen nog eens stevig aange
haald. Uiteindelijk moet een vo
gelpaar bij het broeden en het
grootbrengen van de Jongen een
zeer gecompliceerd karwei vol
voeren. waarbij het heel belang
rijk is dat beide partners goed op
elkaar zijn ingesteld."
Families sluiten ook wel eens
vriendschappen met elkaar. Mis
schien komt dat, zegt Rensen
brink, doordat ze nog met elkaar
verwant zijn. In zo'n gemengde
groep is sprake van een rangorde.
Eerst komen de paren met jon
gen. die vaak de baas spelen.
Daarna volgen meestal de paren
zonder jongen, dan de alleen
staande volwassenen en ten slot
te de jongen die nog geen partner
hebben. Als de dieren voedsel
zoeken of ergens te poot heen
gaan. moet die volgorde er uit te
halen zijn.
Dat ganzen uitstekende „waak
honden" zijn mag als bekend
worden verondersteld. In het
oude Rome bewaakten ze het Ca-
pitool en wel zo goed, dat ze in
390 voor onze jaartelling een
overval van Galliërs wisten te
voorkomen. Ganzen zijn nu een
maal waakzaam als hun territori
um bedreigd wordt; ze slaan niet
alleen alarm, maar bijten ook
graag en hard in de benen van
indringers. De oude Romeinen
aten ook graag gans. maar ze
dachten dat alleen het voorstel
deel gezond voor ze was. Het per
soneel kreeg dus het „afval", de
achterste delen, onbedoeld lang
niet de slechtste stukken. Die
Romeinen zijn ook de uitvinders
van de paté. Zij waren de eersten
die de lever van de gans voor de
mens groot, vet en lekker, maar
voor het dier ziek maakten.
In Nigeria moeten ze niets meer
hebben van een gokje. Althans,
de Nigeriaanse regering niet.
want die heeft via radio Lagos
bekend laten maken, dat na 15
april de voetbaltoto verboden zal
zijn en dat ook de casino's hun
deuren moeten sluiten. Een re
den is er niet bij gegeven.
Sjanie Zeevat is dierenverzorg
ster in Oudehands Dierenpark.
Precies op haar verjaardag werd
daar een zebra geboren die
prompt naar de verzorgster ge
noemd is. Niet Zeevat natuurlijk,
maar wel Sjanie, het derde zebra
veulen van moeder Aleid. Die is,
evenals het jong uiteraard, een
Grevyzebra, een van de zes (twee
hengsten en vier merries) waar
mee Ouwehand zeven Jaar gele
den een fokgroep vormde. Dat is
een duidelijk succes gev/orden.
net als het fokken van de apart
lopende Chapmanzebra's. Ze
brabaas Cees Derlcsen verwacht
binnenkort nog meer jonge
zebra's.
Steigers bouwen is duur en kost
geld, maar de Zwitserse stuka-
doorsbedrijven moesten er wel
aan. Tot een van die bedrijven
het ei van Columbus vond: ééen-
persoons steigertjes, een soort
stelten eigenlijk waaraan de stu
kadoors vastgegespt zijn. Ze heb
ben aan elk been zo'n steigertje,
dat ze op elke gewenste hoogte
kunnen verstellen. Stevig staan
ze er ook nog op, want zowel voor
hun voeten als helemaal onder
aan is een plateautje gemaakt
Waarom horen we een inter
viewer en de geïnterviewde alleen
•in een lucht- en geluiddichte
ruimte, en niet bijvoorbeeld mi
nister Ginjaar over de abortus
wet met op de achtergrond een
omfloerste doktersstem die de
zuster om een steriel gaasje
vraagt?
Waarom niet de metaal-
ondernemer in de oorverdovende
herrie van de fabriekshal waar
zijn arbeiders met de dag dover
worden? Dat vraagt in de Va-
ra-gids Joop van Tijn zich af en
hij weet het antwoord ook al:
„Geen tijd, geen zin. en de grote
verlegenheid om de prominenten
in het nieuws naar zo'n lokatie te
slepen". Hij heeft er gelukkig zelf
iets op gevonden. Iedere geïnter
viewde moet kunnen kiezen uit
een aantal geluiden die op band
jes staat en die iedere verslagge
ver altijd bij zich heeft: „Hij of zij
kan de vogels kiezen in het
Spaanderswoud, of de Munt tij
dens het spitsuur, een gregori
aans lied op het Sint-Pieters
plein, de beschaafde geluiden
van een deftig restaurant of het
doorbreken van de geluidsbarriè
re". Deze methode, denkt Van
Tijn, kost geen extra-tijd. Maar
er zitten grote voordelen aan: het
maakt de reportages levendiger
en vooral: het leidt de aandacht
een beetje af van de ant
woorden".
Wat doet een man die zijn kunst
gebit kwijt is? Vermoedelijk be
sluit hij ten einde raad maar zon
der tanden naar de politie te
stappen, want Je weet maar nooit
of ze gevonden zijn. Beter om Je
dan maar die ene keer zonder
valse tanden in het openbaar te
vertonen dan nieuwe te moeten
kopen. Voor een 26-jarige man in
het Noordfranse Verdun zat er
ook niet veel anders op dan aan
gifte te doen, hoewel hij daarbij
een behoorlijk risico liep. Hij was
een levensmiddelenzaak binnen
geslopen en had daar stiekem
zijn tanden in een dikke kaas
gezet. Nog net op tijd kon hij
ontsnappen, maar zonder mede
neming van zijn kunstgebit, want
dat bleef eerst in de kaas zitten
en rolde toen in een hoekje. Bin
nen 24 uur besloot hij. uuthand
én onttand, toch maar bij de poli
tie te Informeren of zijn gebit
soms gevonden was. Ze hadden
het. net als de aangebeten kaas.
waarin het precies paste. Het
kostte hem ruim 400 gulden boe
te voor hij weer met zijn mond
vol tanden naar huis kon Achter
af had hij zich toch maar beter
nieuwe kunnen laten aanmeten.
