Wiegel is de ARP te erg
Tekening van een lezer
WITBOEK FRIESLAND
FEBRUARI'79
röuw
Commentaar
POLITIEK
M
o-0-" >°V'
.V- v"
zo wordt tucht een lachertje
Het benoemingenbeleid van het kabinet-Van Agt
holtens rookgordijn (1)
a-ioltens rookgordijn (2)
ta9
ommentaar van anderen v
J Plaats
spokentrip
stuur 'n brief
andere strijd
ERDAG 10 MAART 1979
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
Scholten van defensie
i-zich gemengd in het gesprek
to ien de hervormde synode over
't ernwapens. Hij heeft het ge-
t van deze besprekingen daar-
benadrukt. Het debat was al
ovjerkelijk, omdat de gebruike-
tegenstellingen tussen links
/e! :chts met het oog op het ernsti-
nj espreksthema weggevallen wa-
En nu kwam de minister via
,wijkpredikant met enkele op-
ac tingen de serene stemming
oren.
I
mi s het er nu uitziet zal de Ne-
ndse Hervormde Kerk zich
s"' een jaar officieel uitspreken
30[het bezit van kernwapens on-
;igl is. De kerk zal dan een stapje
afi :r doen dan zij in 1962 reeds
toen zij het gebruik van
1 wapens afkeurde. De stap die
ier rordt voorbereid is een logisch
1 Dig. want een „neen" tegen
1111 lezit alleen is maar een halve
n raak
tra
ras in 1962 nog niet zo duide-
Jt< omdat toen bij sommigen de
:hte leefde dat we de kernwa-
slechts hadden om er van af te
ie n. Hoe duidelijk blijkt deze
:hte toen onjuist te zijn ge-
Want sindsdien is er een
rkelijk snelle en brede ont-
tling op het gebied van de
papens gekomen. Een raket
H nu meer dan een kernkop
die richtbaar zijn op
derlijke doelen. De richtpre-
taai
cisie is verbeterd doordat de richt
en geleidingssystemen steeds doel
matiger worden. De kwestsbaar-
heid van de raketten is vergroot.
De reactiesnelheid is verkort. De
vijandelijke doelen worden met
satellieten in de gaten gehouden.
En nu spreken we nog niet eens
van het toegenomen aantal kern
wapens en van de wapens, die nog
op de tekentafel liggen.
Er zijn sinds 1945 minstens zesdui
zend officiële besprekingen ge
weest over ontwapening en wapen
beheersing. De resultaten zijn tot
dusverre bedroevend. Het verdrag
tegen de verspreiding van kernwa
pens heeft niet gewerkt en de over-'
eenkomst over de beperking van
kernwapens heeft slechts geleid tot
beperking van de vermeerdering
en tot dusver ongekende verfijning
van de wapens.
Er zijn nu meer dan veertigdui
zend kernwapens in de wereld.
Men zegt wel eens dat er sinds
1945, dank zij de kernwapens geen
grote oorlogen meer geweest zijn.
Maar wat te denken van de vijftig
miljoen doden, die sindsdien bij
kleinere oorlogen in de randgebie
den van de grote machtsblokken
zijn gevoerd? Het afschrikkings
systeem werkt niet buiten het ge
bied van Navo en Warschau-Pact
en als het ooit eens zou falen
binnen dat gebied is het aantal
doden niet meer in miljoenen uit te
drukken.
DEN HAAG Dezer dagen heeft minister
Wiegel (binnenlandse zaken) met de voor
dracht van mr. Ph. J. I. M. Houben tot voorzit
ter van de Gewestraad Twente een pakket
benoemingen afgesloten, dat de toenmalige
fractievoorzitter mr. Willem Aantjes vorig
jaar juli al in verhoogde staat van alarm had
gebracht. Hij voorzag toen een benoemingen
reeks, die sterk ten nadele van het CDA zou
uitpakken. Gezien een zekere overbedeling
van deze partij kon hij daar nog wel vrede
mee hebben. Wat hem echter het meest stak,
was dat dit nadeel vrijwel uitsluitend zou
worden afgewenteld op het protestantse deel
van het CDA, ARP en CHU. De nacht vóór hij
met vakantie ging dicteerde hij daarom een
boze brief aan alle CDA-ministers waarin hij
vroeg met dit feit rekening te willen houden.
De balans die nu aan het eind van de benoe
mingenreeks opgemaakt kan worden, blijkt
Aantjes inderdaad grotendeels in het gelijk te
stellen. De ARP moest achtereenvolgens
prijsgeven de burgemeestersposten van Vel-
sen en Rijswijk, alsmede het voorzitterschap
van Rijnmond. De CHU verloor Amstelveen.
De KVP behield, zeer tegen de zin van de
minister van Binnenlandse Zaken, Nijmegen
en uiteraard Den Bosch. Weliswaar leverde
deze partij Nieuwegein in, maar daar staat
het voorzitterschap van de gewestraad Twen
te tegenover. Wanneer deze post inderdaad
moet worden beschouwd als de voorloper van
een nieuwe provincie, zou deze benoeming'
bovendien wel eens kunnen betekenen dat het
CDA. in casu de ARP, volgend jaar ook zijn
commissaris van de koningin in de provincie
Utrecht de huidige commissaris mr Ver
dam gaat dan met pensioen zal moeten
offeren. Hieronder een beschouwing over het
benoemingenbeleid van het kabinet Van Agt.
door
Willem Breedveld
een toenemend aantal politici
loet toegeven dat zij de greep
t kernwapen hebben verloren
enen dat kernwapens eigen-
en wapens in de ware zin zin,
t zij niet bruikbaar zijn om
e verdedigen. De schets, die
xvormde synode deze week
besproken, noemt de situatie
htloos en hopeloos. Een vér
kwalificatie, die echter
uist is.
|we van deze „on"-wapens
en is de volgende vraag, die
niet onmiddellijk te beant-
!n is. Minsister Scholten
Ch
et
ai
"Sn uit de provincie
in een wonderlijke ervaring
tin n een buitenlandse krant
iets te lezen over de Neder-
toestanden en gebeurtenis-
o NHoor journalisten soms een
was me en tot bezinning nopen-
rijplzigheid: als dit het elders
ersfpen beeld van ons land is,
dan het hier ontworpen
van andere landen waard?
üeli
tan
ucc
heeft van de hervormde schets ge
zegd dat deze afkomstig is uit een
vooringenomen hoek. In plaats
van de nota met argumenten te
bestrijden, heeft hij die verdacht
gemaakt. Dat is niet de taak van
een minister van defensie. Als hij
het met de schets oneens is, dan
kan hij daarvoor de bewijzen over
leggen. Is hij het met de inhoud
eens, maar bevallen de boodschap
pers hem niet, dan legt hij in de
beste militaire traditie een rook
gordijn. Hij zou zich dan beter
kunnen beraden op de vraag hoe
we van die dingen afkomen en
daar stappen toe ondernemen.
DEN HAAG Een minister van binnenlandse zaken staat
voor de onmogelijke opgave het onverenigbare te verenigen.
Hij moet enerzijds tegemoet komen aan de locale democrati
sche wens een burgemeester te benoemen, die zoveel mogelijk
past bij de politieke kleur van de gemeente. Anderzijds moet
hij rekening houden met de landelijke politieke krachtsver
houdingen. Een burgemeestersbenoeming (tenminste die van
grotere gemeenten) vereist een kabinetsbeslissing en daarmee
zijn de landelijke verhoudingen onvermijdelijk mede in het
geding.
Een vluchtige blik op de Nederlandse
politieke kaart leert al snel, dat beide
beginselen elkaar tot op zekere hoog
te uitsluiten. Een minister van bin
nenlandse zaken die de plaatselijke
democratie vooropstelt, zal al gauw
tot de ontdekking komen dat dan
met name de kleinere partijen in de
verdrukking komen. Want waar vind
je een gemeenteraad die in meerder
heid de voorkeur zal geven aan een
D'66-, een WD- of een ARP-burge-
meester?
Het is duidelijk, de minister zal
krachtig moeten bijsturen om eniger
mate recht te kunnen doen aan de
landelijke politieke krachtsverhou
dingen. En zo is het in het verleden
mogelijk gebleken een ARP'er (Fib-
be) te benoemen tot voorzitter van de
Rijnmondraad, een KVP'er (Schols)
tot burgemeester van Den Haag, of
een WD'er (Vonhof!) tot burgemees
ter van Utrecht.
Het is een benoemingenpysteem van
telkens weer moeizaam de eindjes
aan elkaar knopen, dat bovendien
nogal eens mank gaat aan een onuit
roeibaar euvel. Politieke partijen ge
bruiken namelijk al naar gelang het
in hun kraam te pas komt, twee be
ginselen door elkaar heen. De KVP
bij voorbeeld stelde zich op grond
van het beginsel van de plaatselijke
democratie krachtig teweer tegen de
benoeming van een PvdA-burge-
meester in Eindhoven (Van der Lee).
Maar diezelfde partij hanteerde ech
ter de landelijke krachtsverhoudin
gen om het burgemeesterschap in
Den Haag te kunnen handhaven. De
PvdA gedraagt zich in dit opzicht al
niet anders.
KVP'er Schols, Den Haag WD'er Vonhoff, Utrecht KVP'er Hermsen, Nijmegen Minister Wiegel
Minister Wiegel heeft van meet af aan
met veel verve een beleid uitgestip
peld om enigermate aan dit dilemma
te ontsnappen. Vooreerst stelde hij
vast dat het CDA, gegeven de lande
lijke krachtsverhoudingen, overbe-
deeld is en kondigde meteen ook
maar aan die verhoudingen ten gun
ste van PvdA en WD recht te zullen
trekken. Er kwam wel wat weerwerk
uit CDA-hoek, maar erg overtuigend
was dit ook weer niet. Wiegel had dus
zijn eerste punt gescoord.
Het bleek minder eenvoudig dit voor
nemen ook met succes in praktijk te
kunnen brengen. Om zichzelf wat
meer kans te geven probeerde hij
eerst een streep te zetten onder de
speculaties over niet te benoemen
burgemeesters. Die speculatievor
ming zou immers te veel slapende
honden wakker maken. Vandaar dat
Wiegel „uit hoffelijkheid" Jegens de
vorstin brak met de gewoonte een
voordracht van het kabinet bekend
te maken, nog voor de feitelijke be
noeming door de Koningin. Hoe vaak
kwam het immers niet voor dat een
voordracht vrijdagmiddag al als
agendapunt van de ministerraad
werd meegedeeld en dat achteraf dan
weer bleek dat de raad er toch weer
niet uitgekomen was. Het „kwaad"
van de speculatie was dan al wel in
gang gezet. En dat wilde Wiegel voor
komen.
Een tweede poging van Wiegel om de
teugels wat krachtiger in handen te
krijgen, was zo mogelijk nog ingrij
pender. Hij maakte een einde aan de
onmiskenbare grotere greep, die de
lokale democratie op het benoe
mingsbeleid kreeg. Zo verbood hij de
sommiss arissen der koningin nog
langer te werken met zogenaamde
vertrouwenscommissies uit de raad.
Deze commissies beperken zich niet
alleen tot het uitbrengen van een
profielschets van de nieuw te benoe
men kandidaat, zij horen ook zelf
kandidaten en dat werd Wiegel wat al
te gortig.
De derde pijl op zijn boog was de
Introductie van het begrip promotie.
Burgemeesters moeten promotie
kunnen maken, vindt Wiegel en dat
wordt onmogelijk gemaakt als aller
lei landelijke politici wegens hun-ver
dienste voor de partij zonodig met
een burgemeesterschap moeten wor
den beloond.
Op zichzelf is het niet onredelijk
enigszins tegemoet te komen aan de
promotie-wensen van burgemeesters.
Het spreekt echter vanzelf dat de
beoordeling daarover op centraal ni
veau moet geschieden. In de opzet
van Wiegel is het daarmee tevens een
instrument om meer greep op het
benoemingenbeleid te krijgen. De mi
nister heeft alles bij elkaar opgeteld
de ontwikkeling naar meer plaatselij
ke zeggenschap over de te benoemen
burgemeester krachtig een halt toe
geroepen.
Ten einde het ook met succes op te
kunnen nemen tegen de landelijke
politici nam Wiegel zijn toevlucht tot
de zogenaamde pakket-benoeming.
Je spaart gewoon een aantal vacatu
res op en Je hakt vervolgens de knoop
door. Alleen op die manier is een
partij er toe te brengen wat water in
de wijn" te doen, bijvoorbeeld omdat
zij overbedeeld zou zijn. Zo'n pakket
vormden ook de posten van Nijme
gen, Den Bosch, Velsen, Rijswijk,
Ede, Amstelveen, Nieuwegein en de
voorzitterspos ten van de gewestraad
Twente, en het openbaar lichaam
Rijnmond.
Offers
Vaststond dat het CDA in dit pakket
de nodige offers zou moeten brengen.
Velsen (kandidaat, ARP-voorzitter
Hans de Boer) ging op basis van deze
afspraak daarom vlot over naar de
PvdA. Minder succes had Wiegel ech
ter met Nijmegen. Hier stuitte hij op
een krachtige KVP-lobby, die kosten
noch moeite spaarde deze stad voor
de eigen partij te behouden. Het re
sultaat van de actie was, dat Wiegel
in het kabinet het onderspit moest
delven. Het werd niet de PvdA-er
Borrie, (ook door de commissaris van
de koningin Geertsema nummer 1 op
de lijst gezet) maar de KVP-er Herm
sen. De minister realiseerde zich toen
onvoldoende dat de KVP later ook
weer met 's Hertogenbosch aan het
langste eind zou trekken. De hoofd
stad van Brabant, tevens zetel van de
bisschop, kon onmogelijk met een
PvdA-burgemeester worden opgeza
deld. En aldus werd ook hier een
KVP-er benoemd.
Om toch enigermate de onderbede
ling van PvdA. en WD op te heffen
restte Wiegel niet veel anders de ARP
en CHU de offers te laten brengen. Op
die manier gingen Rijnmond en Rijs
wijk voor de ARP verloren en moest
de CHU Amstelveen prijsgeven. De
minister rondde het pakket af met de
benoeming van
de KVP'er Houben tot voorzitter van
de gewestraad Twente. Weer tot on
genoegen van de PvdA, die zich an
dermaal de voet dwars gezet zag door
de KVP. maar al evenzeer tot groot
ongenoegen van de ARP.
In AR-kring vreest men dat de ge--
westraad als een opstapje moet wor
den gezien naar een nieuwe provincie.
En ook in de sector commissarissen
der koningin gevoelen PvdA en WD
zich onderbedeeld. Dat zou dan wel
eens kunnen betekenen dat bij de
eerstvolgende benoeming het CDA
andermaal een offer moet brengen en
het zou weer de ARP zijn die aan het
kortste eind zou trekken, namelijk
als de vraag aan de orde komt wie de
ARP'er Verdam volgend Jaar moet
opvolgen als commissaris van de pro
vincie Utrecht.
Wellicht is het tegen deze achter
grond van politiek getouwtrek zo gek
nog niet de plaatselijke democratie
toch maar belangrijk meer inspraak
te geven bij de benoeming van burge
meester. Ongetwijfeld zal die ontwik
keling ook ten koste gaan van de
kleinere partijen, zoals de ARP. Maar
dat gebeurt nu ook.
Tekeningen, bij voorkeur in liggend for
maat. sturen aan Trouw, jury politieke
prent, postbus 859, 1000 AW Amster
dam. Naam en adres aan de achterzijde
vermelden. Voor geplaatste prenten is er
een boekenbon.
ADVERTENTIE
hoe moet je reageren als
de toch zeer Hollandse
sto arder Courant schrijft over
i waar je dagelijks werkt en
traat loopt en in de eerste
die beschouwing al gecon-
erg rd wordt dat deze stad rijp
voor een regering scommis-
Laten ingezetenen en bui-
inders, kenners en niet-in-
che en maar even meelezen.
steking van Amsterdam
ook uit de staking van hel
ipersoneel op het Centraal
waar eveneens verslaaf-
iin wanhoopstereur uitoef e-
nen Een vakbondsman zei
over het Centraal Station: „Wat
de mensen hier hoog zit is het, dat
zij minder beschermd worden
door politie en justitie dan de
criminelen die het hun zo moeilijk
maken." De vrouw van burge
meester Polak, op straat omringd
door woedende bewoners van de
Kloveniersburgwal, die over de
verloedering klaagden en over de
aanbieding van drugs aan hun
kinderen zei: „Toen ze hier nog
aan de overkant in het Sosage-
bouw zaten, boden ze mij ook
drugs aan." Amsterdam, big city.
Men moet er zich niet over verba
zen als de bewoners van de bin
nenstad zelf nog eens in actie ko
men. Zij zullen zich dan wel keren
tegen die beklagenswaardige ver
slaafden, terwijl de eigenlijke
boosdoeners de handenwassers
van gemeente, politie en regering
zijn. De hoofdstad des lands
wordt als een melaats oord door
mensen van elders steeds meer
gemeden.
POSTMA
~1
1
Verschijnt eind maart
Friesland zoals u het nog niet kende. Door vliegende sneeuwstormen
bijna een week volledig van de buitenwereld afgesneden
Geïsoleerde steden en dorpea Wanhopige
boeren. Huizenhoge sneeuwduinea Foto
grafisch verslag van de ijzingwekkende J
februari-winter 1979.140 unieke foto's
onder extreme omstandigheden gemaakt
door Frans Andringa. Tekst van
Klaas Jansma en Lütsen Kooistra.
Ca 100 pagina's. 15.90
Rechtstreeks bestellen kan. H
Bel 05100-51135.Of gebruik de boa U Lfi
Zend hem in een open envelop aan
De Tille, Antwoordnummer 105,
Leeuwardea Géén postzegel plakken.
tuurt u mij rechtstreeks/via boekhandel
.ex. van Witboek van Friesland Ik betaal na ontvangst via
acceptgirokaart (15.90 verzendkosten).
Naamj
Straati
^Randtekening.^j
Gezamenlijke ritgave van Friesch Dagblad en De Tille te Leeuwarden.
nen j|
2. 1
Een zich uitslovende Germaan
maakt toch een groter kans om
begrijpelijk „Nederlands" te
schrijven dan een behulpzame
Francofoon, contsteert Dick te
Winkel uit Amstelveen na het le
zen van de Duitse „boerderei"-
reclame. Hij kreeg het in het „Ne
derlands" gestelde „binnenregle-
ment" van de Camping de la
Dune in het Franse Pyla-sur-Mer
aan de Golf van Biscaye in han
den. De dertien geboden van de
camping, die met dit hartelijke
zinnetje beginnen: „Wij wensen u
een zeer goede verblijf hier in
onze camping. Wat de tucht be
treft, beschouwen we dat uw in
gang betekent het aannemen van
dit reglement". En dan volgen de
dertien tuchtregels:
1. Vóór het inplaatsen, presen
teert u bij de receptie om het
geven van u identiteitspapieren
dat we u teruggeven na uw in
schrijving. Maar u moet een cam-
peurlicentie of een attest van
burgerlijke verantwoordigheid
aan geven.
2. U zult niet toegelaat worden
als u een besmettelijke ziekte
hebt. U verklaart onmiddelijk de
verschillende ziekten u kunt
oplopen.
3. De bezoekers zijn onder uw
verantwoordigheid toegelaten.
Bij hun aankomst wordt u ver
plicht dit aan de receptie zeggen;
een som te betalen wordt ge
vraagd op meer dan 2 uur bezoek.
4. U zult de hygiënische regelen
respecteren (ook die van wegver
keer).
5. De toiletten en waslnstallaties
zullen, na verbruik, altijd net
worden gelaten, papieren en vuil
nissen worden geworpen in vuil
nisbakken.
6. De houtvuren en het gebruik
van barbecues zijn streng ver
boden.
7. De translstoren worden ge
bruikt zonder lawaai.
8. Totale stilte is gevraagd vanaK
22 tot 7 uur. 's Nachts is het wa-
genverkeer verboden. Een par
king is voorbehouden aan de in
gang van de camping daarvoor.
9. Wees voorzichtig met uw hon
den; u bent verantwoordiger van
hun daden.
10. U bent ook verplicht de bo
men te respecteren: daarom ver
mijdt u koorden op te hangen en
strekt u bescheiden uw linnen;
een beschuttende verdroger
wordt voorgezien.
11. Uw vertrek zal na het ver
dwijn van uw verblijfsresten
kalm gedaan worden. Als u ver
trekt 's morgens is het betalen
verplicht de vorige dag vóór 19
uur.
12. Ieder overtreding dit regle
ment wordt vervolgd door het
verjagen van de camping.
13. We zijn niet verantwoordig
van de stelen en beschadigen in
onze installaties en materiaal.
Wij bedanken u voor uw begrip
van die regelen. Hun toepassen
zal uw verblijf nog verbeteren!"
Op deze manier wordt tucht wel
een lachertje.
In het oude Engelse stadje Ches
ter kun je als toerist 's nachts de
plaatselijke spoken bespieden.
Er moet er een met een rode
mantel bij zijn, verder een Ro
meinse centurion uit de tijd dat
de stad gesticht werd. en nog zo'n
stelletje. De spokentrips zijn al
leen in groepsverband te doen en
worden georganiseerd door een
plaatselijk reisbureau. „De gas
ten klaagden er over dat het hier
's avonds en 's nachts maar een
dooie boel was", zegt directeur
Peter Beighton. „Nu kunnen ze
met eigen ogen zien hoe levendig
die dooie boel kan zijn". Biegh-
ton kan evenwel niet garanderen
dat de geesten van Chester zich
voor elke groep toeristen zullen
manifesteren. Ook een spook
heeft een vrije wil, zegt hij.
De baasjes willen wel, de honden moeten nog even wennen aan dit
super-de-luxe, mobiele honden toilet, compleet met schep en bezem
voor algemeen bazengebruik, waarvan er een stuk of wat in het
centrum van Düsseldorf geplaatst zijn. Eén herdershond is er
terwille van een vrolijk plaatje in geduwd, een andere kijkt zijn
vrouwtje angstig aan of hij soms ook in dat malle hok moet. En
inderdaad: hij moet, als hij tenminste moet.
De journalist Boris Evdokimov is
volgens de jongste berichten ver
oordeeld tot opsluiting in een bij
zondere psychiatrische inrich
ting, waar hij in elk geval tot voor
kort voortdurend werd „behan
deld" met sterke verdovende
middelen. De nu 55-jarige Evdo
kimov werd in oktober 1972 in
Leningrad gearresteerd op be
schuldiging van „antl-Sowjet-
agitatle en -propaganda", omdat
hij artikelen met kritiek op de
sowjet-autorltelten naar het bui
tenland zond. Hij werd veroor
deeld tot een verblijf in de bijzon
dere psychiatrische inrichting
van Dnepropetrovsk in de
Oekraïne. Daar kwam hij in con
tact met Leonid Plioetsj, even
eens een gewetensgevangene, die
inmiddels de Sowjet-Unie verla
ten heeft en Evdoklmov's situa
tie in de openbaarheid bracht.
Vier Jaar later werd Evdokimov
overgebracht naar het bijzonder
psychiatrisch hospitaal van Ka
zan, waar hij volgens herhaalde
berichten behandeld is met ster
ke verdovende middelen, waar
door zijn gezondheid ernstig ge
schaad is; volgens de laatste be
richten kan hij zelfs moeilijk
meer lopen, waarschijnlijk een
symptoom dat aan zijn behande
ling toegeschreven dient te wor
den. Amnesty International heeft
Evdokimov als gewetensgevan
gene geadopteerd op grond van
het feit dat hij opgesloten zit
wegens het op geweldloze wijze
gebruik maken van zijn rechten
als mens en niet op medische
indicatie.
In beleefde termen gestelde brie
ven (Russisch. Engels of Frans),
waarin u uw verontrusting ken
baar maakt over het feit dat Bo
ris Evdokimov een medische be
handeling ondergaat die zijn ge
zondheid schaadt, en waarin u er
op aandringt dat al het mogelijke
in het werk wordt gesteld voor
zijn vrijlating, kunnen gestuurd
worden naar: SSSR, RSFSR
Tatarskaya ASSR g. Kazan
420082, ul. Ershova 49. uchr UE
146 - Nachalniku. Polkovniku.
K.L. Sveshnikovu.
David Simpson, die zich sinds
vier jaar als leider van de Britse
afdeling van Amnesty Internatio
nal bezighoudt met de strijd te
gen marteling van politieke ge
vangenen in de hele wereld, stapt
in mei over naar een heel ander
soort strijd: die tegen het roken.
Hij wordt dan directeur van de
ASH, de Engelse beweging tegen
het roken. Sommige mensen vin
den het een gekke overstap en
begrijpen er niets van. zegt hij In
het Engelse dagblad The Guar
dian: „Ik heb er lang over nage
dacht en ben tot de conclusie
Eekomen dat deze nieuwe baan
sommige opzichten nog veel
meer een uitdaging voor me bete
kent dan die bij Amnesty. Kijk,
marteling is iets dat de gewone
mensen zelf niet in de hand heb
ben. Roken wel. Het lijden dat
door roken kan ontstaan, kun je
vermijden; de mensen doen het
zichzelf aan. Als Je ziet hoeveel
levens die ongezonde gewoonte
kost en hoeveel ellende en ziekte
de mensen zich op de hals halen,
dan vind ik roken echt een nog
groter probleem dan waar ik me
tot nu toe mee bezighoudt". Da
vid Simpson is nu 33. Als school
jongen heeft hij wel eens stiekem
een paar sigaretten gerookt,
maar hij vond het niet lekker.
Toen hij begin twintig was. pro
beerde hij vol enthousiasme di
verse pijpen en sigaren uit, maar
die bevielen hem evenmin. Sinds
dien staat hij geen mens toe in
zijn omgeving een sigaret op te
steken, zelfs niet na urenlang ver
gaderen. Iedereen heeft zich aan
het bordje- „niet roken" in zijn
kantoor te houden.
