Mobilisatie
in Vietnam
Saoedische troepen
blijven in Libanon
lorrende volk verlangt actie van Carter
Italië wacht nu op
congres van PCI
Soares herkozen als partijleider
ibië komt
Peking kondigt terugtocht officieel aan
Amm
ïelpen
Kabinetscrisis lijkt onoplosbaar
Thailand bewaakt grens met Cambodja
Mat congres Portugese socialisten
Generaal in Madrid gedood
Juitenlands beleid zonder wapengekletter wordt slecht begrepen
IINSDAG 6 MAART 1979
TROUW/KWARTET
j >EKING, HANOI (Reuter, AFP, UPI) Enkele uren nadat
ihina officieel de terugtrekking van zijn troepen uit Vietnam
J iad aangekondigd, kondigden de Vietnamese leiders gisteren
r3een algemene mobilisatie voor het hele land af, om de „Chine
se agressors te bestrijden en te verslaan".
terugtrekking van de Chinese
tpen werd in Peking bekendge-
^akt door het officiële Chinese
irsbureau „Nieuw China". In de be-
mdmaking staat dat de „Chinese
inttroepen de doelen bereikt heb-
»en die zij zich hadden gesteld" en
Jiat het nooit de bedoeling is geweest
rietnamees gebied in bezit te nemen.
)e Chinese leiders waarschuwen de
lletnamezen dat zij geen „gewapen
de provocaties" meer moeten uitvoe
ren na de terugtrekking van de Chi
nese grenstroepen. China behoudt
^ch wel het recht voor terug,te slaan
jn geval van dergelijke Vietnamese
rak tijken".
Jüna stelt in de verklaring opnieuw
oor onderhandelingen te beginnen
le moeten voorkomen dat de stabili-
lit in het gebied gevaar loopt. De
lese leiders spreken de hoop uit
it „alle landen die van vrede hou-
in de Vietnamese autoriteiten on-
t druk zullen zetten zodat Vietnam
ljn troepen terugtrekt uit Cambod-
i", maar een Vietnamese terugtrek
ing uit Cambodja is geen voorwaar
voor een Chinese terugtrekking uit
Ktnam.
Ingeloof
^Vietnam gelooft blijkbaar van de Chl-
i<3iese terugtrekking geen woord en is
e^van mening dat Peking de wereld
gland in de ogen strooit met mooie
.^verklaringen, maar intussen door-
i
Hei AIROBI (Reuter, UPI) De voor
malige Oegandese president Milton
>bote heeft gisteren verklaard dat
'tg, lomenteel twee miljoen Oegandezen
nu. i „bevrijde gebieden" leven. In een
be tlevisie-interview zei Obote dat zijn
roepen oprukken naar de hoofdstad
hel impala. Zijn troepen hebben wel
df»en gebrek aan wapens.
wDe aanval op de belangrijke stad
«ffororo vorige week was alleen gelan-
jeeerd om wapens in beslag te nemen.
Daarna hebben zij zich weer terugge-
lrt trokken. Bij de aanval op Tororo zou-
icly iden 300 tot 400 soldaten van presi-
tg. Bent Amin om het leven zijn ge
in, bracht. De troepen van Amin hebben
vanpe stad naderhand weer heroverd na-
•kofat de opstandelingen zich hadden
trokken met de wapens in
bezit.
ibifi heeft volgens diplomatieke
4 ten in Nairobi duizend milltai-
naar Oeganda gestuurd om het
^nd van Amin bij te staan. Libi-
C-130 transportvliegtuigen zou-
m de laatste tien dagen een militai-
luchtbrug tussen Tripoli en Kam-
hebben onderhouden. Behalve
laten zou ook materieel van Rus-
1e makelij zijn overgebracht. Oe-
la heeft gisteren gedreigd met
grootscheeps offensief tegen de
:aniaanse invasiemacht". Het
;r heeft volgens radio-Oeganda de
icht gekregen tot de laatste man
vechten.
gaat met de oorlog en zijn troepen
nog versterkt. Volgens het Vietname
se dagblad „Nhan Dan" werpen de
Chinezen in feite reservisten in de
strijd om nieuwe aanvallen uit te
voeren. Hanoi liet verder weten dat er
nog altijd gevochten wordt om de
strategisch gelegen provinciehoofd
stad Lang Son. Volgens de Chinezen
is die stad zaterdag al gevallen en was
de verovering ervan het laatste deel
van het lesje dat de Vietnamezen
geleerd diende te worden.
Over een daadwerkelijke Chinese te
rugtrekking waren er gisteravond
nog geen concrete berichten. Inlich
tingendiensten in Bangkok meldden
dat de Chinezen achter het front
nieuwe troepen aanvoeren, maar die
zouden bedoeld kunnen zijn om de
terugtocht te dekken. Maar ook de
mogelijkheid van een nieuwe Chinese
aanval werd in Bangkok niet uitge
sloten, omdat uit de Vietnamese hou
ding werd afgeleid dat Vietnam alles
zal doen om een eventuele Chinese
terugtocht op een vlucht te laten lij
ken. Beide landen wensen blijkbaar
de eer aan zich te houden.
China zegt dat zijn „strafexpeditie"
een grote overwinning is geworden en
dat de legers dus terug getrokken
kunnen worden. Vietnam laat weten
dat het de Chinezen zeer zware verlie
zen heeft toegebracht (meer dan veer
tigduizend slachtoffers worden ge
meld). dat de Chinese inval een jam
merlijke mislukking is geworden en
dat de verhalen over een vrijwillige
terugtocht op nonsens berusten. Als
de Chinezen Vietnam verlaten, zal
dat zijn omdat het Vietnamese leger
hen er uit slaat, zo menen de Vietna
mese leiders.
Noodtoestand
door J. den Boef
Het is vrijwel onmogelijk geworden om een formule te vinden
voor de vorming van een nieuwe Italiaanse regering. Deze zou
het al vijf weken lang demissionaire christen-democratische
minderheidskabinet van Giulio Andreotti moeten vervangen.
Thaise legerpatrouilles bewaken de grens met Cambodja, nadat de oorlog tussen de Rode Khmers van het
verdreven bewind van Pol Pot en de door Vietnam gesteunde Cambodjanen van het nieuwe bewind van Heng
Samrin, naar Thailand was overgeslagen. Overigens lijkt die strijd bij het grensplaatsje Klong Luek, aan de
Cambodjaanse kant van de grens, beslecht te zijn in het voordeel van het nieuwe bewind in Phnom Penh. Gisteren
hesen Cambodjaanse en Vietnamese militairen in Klong Luek de vlag van het nieuwe bewind.
BEIROET (Reuter, UPI, AP) Saoedi-Arabië zal de troepen, die ingedeeld zijn bij de Mogelijkheden
Arabische vredesmacht in Libanon niet terugtrekken. Dit is gisteren meegedeeld door de
Libanese premier Salim El Hoss.
Terwijl de leden van Andreotti's ka
binet de regeringszaken blijven be
hartigen, of er niets aan de hand is,
probeert de bejaarde socialistische
president Sandro Pertini een uitweg
te vinden uit de politieke crisis, zon
der dat hij vervroegde verkiezingen
hoeft uit te schrijven. Pertini wil zul
ke verkiezingen alleen, als alle partij
en die het kabinet van Andreotti
steunden, daar voorstander van zijn.
De mogelijkheden om deze verkiezin
gen te vermijden, zijn in de afgelopen
dagen echter heel gering geworden.
De 76-jarige voorzitter van de kleine
republikeinse partij, Ugo la Malfa,
moest bitter teleurgesteld naar presi
dent Pertini gaan om mee te delen
dat het onmogelijk is een nieuw kabi
net te vormen, dat de steun heeft van
de vijf tot eind januari samenwerken
de partijen. Eigenlijk was dat al dui
delijk toen de demissionaire premier
Andreotti enkele weken geleden al
met eenzelfde boodschap naar Perti
ni moest.
Volgens de Vietnamese leiders is de
algehele mobilisatie noodzakelijk
„voor de handhaving van de onafhan
kelijkheid, de souvereiniteit en de
territoriale integriteit van Vietnam."
De mobilisatie, waarover in het week
einde ook al gerept werd, houdt in dat
alle weerbare burgers in actieve
dienst worden geroepen. Tevens wor
den maatregelen getroffen om de eco
nomie zodanig te organiseren dat met
succes „verzet kan worden geboden
voor het nationale heil."
Hanoi heeft ook het personeel van
buitenlandse ambassades in de stad
gewaarschuwd zich voor te bereiden
op een noodtoestand en rekening te
houden met luchtaanvallen. Het niet
onmisbare personeel, kinderen en
oude mensen, kunnen beter het land
verlaten, aldus de autoriteiten in Ha-
nol. De buitenlanders is gevraagd
zich op de hoogte te stellen v^n de
plaats van schuilkelders en verder
voedsel en benzinereserves aan te
leggen.
In Hanoi deden zelfs geruchten de
ronde dat de autoriteiten overwegen
de burgers van de stad te evacueren.
De Sowjet-Unie heeft gisteren voor
zichtig gereageerd op de berichten
over de Chinese terugtrekking. Het
Russische persbureau Tass, dat een
verklaring van het Kremlin bekend
maakte, zei dat de komende dagen
zal blijken wat de Chinese verklaring
precies Inhoudt. Het partijblad Praw-
da schreef gisteren dat Moskou er „op
tijd" in geslaagd was de poging van
de Chinezen om de Sowjet-Unie in
een oorlog met de Verenigde Staten
te betrekken, te verijdelen.
De regering van koning Khaled van
Saoedi-Arabië liet vorige week weten
het 1250 man sterke contingent terug
te roepen in verband met de gevech
ten tussen Noord- en Zuid-Jemen. De
Libanese regering had daarop ver
zocht dit besluit te herzien omdat de
kans zeer groot werd geacht dat Liba
nese christelijke legertjes de door de
Saoedische militairen verlaten stel
lingen zouden gaan innemen. En dat
zou dan opnieuw tot gevechten kun
nen leiden tussen de Syrische eenhe
den van de Arabische vredesmacht
en de christelijke milities in Oost-
Beiroet, waar de meeste christenen
wonen. Overigens is de sfeer in Bei
roet, waar de meeste christenen wo
nen. Overigens is de sfeer in Beiroet
al bijzonder geladen en moet nog
maar worden afgewcht of de aanwe
zigheid van Saoedische militairen
kan voorkomen dat de gevechten als
nog losbarsten.
Sluipschutters van de elkaar bestrij
dende partijen zijn al bezig elkaar
onder vuur te nemen. Gisteren werd
een officier van wat dan het geregelde
Libanese leger heet, gedood door
sluipschutters.
In het zuiden van Libanon oefenen'
volgens een majoor van het Libanese
leger, Israëlische troepen een effectie
ve controle uit in het hele grensge
bied. De majoor zei dat Israëlische
troepen twaalf posities in het gebied
bezet houden. Het is voor het eerst
dat iemand van de Libanese legerlei
ding bevestigt dat er in het zuiden
van Libanon nog steeds Israëlische
troepen aanwezig zijn, sinds Israël
bijna een Jaar geleden dat gebied
binnendrong.
Vorig jaar werd een zesduizend man
sterke vredesmacht van de Verenigde
Naties (Unifil) gevormd om toe te zien
op de terugtrekking van de Israëli
sche troepen en om de Libanese rege
ring te helpen haar gezag in het zui
den weer te vestigen. De secretaris
generaal van de VN, Kurt Waldheim
heeft in het verleden de christelijke
milities er meermalen van beschul
digd met steun van Israël de werk
zaamheden van de Unifil te belemme
ren. De Veiligheidsraad heeft toen
een beroep op Israël gedaan zich niet
met de taak van de VN te bemoeien.
Volgens de Libanese majoor zaten de
Israëli's onder andere in de stad Mar-
jayoen, acht kilometer van de grens.
In deze stad bevindt zich het hoofd
kwartier van de door Israël gesteunde
christelijke militie.
Aan de andere kant zijn er in Israël
verwijten te horen over de opstelling
van sommige Unifilsoldaten, die niet
neutraal zouden zijn, maar samen
werken met de Palestijnen. Het dag
blad Haaretz heeft gisteren gemeld
dat die samenwerking tussen Unifil
en Palestijnen veel nauwer is dan
over het algemeen gedacht wordt.
Het dagblad verwees naar het onder
zoek dat volgde op de arrestatie van
een Senegalese onderofficier van de
vredesmacht. De man werd gepakt
op het moment dat hij explosieven
overhandigde aan een Palestijn die
lid was van El Fatach, de grootste
Palestijnse verzetsorganisatie binnen
de PLO.
Een ding is duidelijk: de communisti
sche partij (PCI) probeert zo lang
mogelijk te voorkomen, dat opnieuw
een christen-democraat premier
wordt. PCI-leider Enrico Berlinguer
heeft de christen-democratische par
tij DC drie mogelijkheden aan de
hand gedaan: 1. een vljf-partijen-
kabinet, inclusief de PCI; 2. een
kleine coalitie van socialisten, soci
aal-democraten en republikeinen,
(zonder DC en PCI dus, die alleen
parlementaire steun zouden moeten
geven); 3. een kabinet met voor de-
PCI aanvaardbare personen, be
staande uit alle vijf partijen en onder
leiding van La Malfa.
Opvallend is dat premier Andreotti
de PCI vóór de val van zijn kabinet
nog had aangeboden, enkele voor
deze partij aanvaardbare personen
als ministers te accepteren. De DC
weigerde nu op haar beurt om op het
aanbod van Berlinguer in te gaan,
omdat zij zelf de premier wilde leve
ren. De PCI-leider bleef echter bij zijn
eis met de verklaring, dat met La
Malfa als premier de DC uit het cen
trum van de macht zou worden ver
drongen.
Toch verkiezingen?
Het is de vraag of er nog beslissingen
zullen vallen voordat de PCI van 20
tot 25 maart een heel belangrijk con
gres gaan houden. Er bestaat een
kleine kans dat de PCI in de oppositie
zal gaan om een open debat binnen
de partij mogelijk te maken. Een vóór
20 maart te vormen kabinet zou dan
een kort leven beschoren zijn, omdat
de uitkomst van het PCI congres
waarschijnlijk duidelijk zal aange
ven. welke koers Berlinguer moet
varen.
Of aan vervroegde verkiezingen valt
te ontkomen wordt steeds meer be
twijfeld. Volgens Indiscreties van de
christen-democraat Donat Cattin
doet zijn partij alsof ook zij om rede
nen van staatsbelang geen verkiezin
gen wenst, maar wil zij in werkelijk
heid de strijd bij de stembus uitvech
ten. In Juni worden verkiezingen ge
houden voor het Europese parle
ment; zij zouden wel eens kunnen
samenvallen met vervroegde verkie
zingen voor het parlement in Rome.
door Jan Halkes
democraten
vormde.
in 1978 een regering
LISSABON Het derde con
gres van de socialistische par
tij dit weekeinde in Lissabon
heeft niet de duidelijkheid op
geleverd die er van verwacht
werd. Mario Soares werd vrij
wel -unaniem als partijleider
herkozen.
Maar of hij ook in de toekomst weer
eigenmachtig zjln stempel op de par
tijlijn kan drukken is de vraag. Het
congres sprak zich uit over het ver
slag van de algemeen secretaris Soa
res en de programmalijnen voor de
jaren tachtig. Belde stukken werden
zonder veel tegenstemmen aangeno
men. Meer problemen lagen er op de
korte termijn. Maar over dat onder
werp waren geen stukken aanwezig.
Wel werd het standpunt van het con
gres van 1976, zonder coalities te re
geren, herzien. Dat standpunt was
door Mario Soares in de praktijk al
verlaten toen hij met de centrum-
Na het debacle van die regering is een
nieuwe coalitie met de centrum-de
mocraten nog steeds uitgesloten. On- k
duidelijk blijft of de socialisten daar
voor in de plaats toenadering tot de
liberale PSD of anderzijds de com
munisten willen zoeken. De voorzich
tige pogingen van Mario Soarez in de
eerste richting, bleken weinig gehoor
te vinden bij de gedelegeerden. Ook
binnen de partij-top uitten verschil
lende vooraanstaande socialisten
zich in meer of minder bedekte woor
den tegen de afwijzing van de com
munisten, hetgeen sinds zomer 1975
het kenmerk is geweest van 8oares*
politiek.
Onmiskenbaar was de algemene on
vrede bij de congresgangers over de
regering Mota Pinto. Met name de
politieke saneringen bij pers, radio en
televisie onder verantwoordelijkheid
van minister van voorlichting Pr oen-
ca do Carvalho werden bekritiseerd.
Een aantal sprekers zag het kabinet
liever vandaag dan morgen vallen.
Mario Soares noemde die houding in
de huidige omstandigheden onver-
MADRID (AFP, Reuter) In het
centrum van Madrid is gistermiddag
een Spaanse generaal door gewapen
de lieden in zijn auto doodgeschoten.
Drie Jonge mannen stapten uit een
Fiat en begonnen te schieten op gene
raal Agustin Muftoz Vazquez, die met
zijn auto stopte voor zijn woonhuis.
Hij werd meteen overgebracht naar
een ziekenhuis waar hij korte tijd na
aankomst overleed. In de auto zat
behalve de generaal alleen zijn chauf
feur. Het is de eerste aanslag na de
algemene verkiezingen van afgelopen
#donderdag. Generaal Agustin Muhoz
Vazquez is het 25e slachtsoffer van
het terrorisme in Spanje dit jaar.
Meestal stelde de extremistische Bas-
kische afscheidingsbeweging ETA
zich verantwoordelijk.
antwoordelijk maar beloofde wel een
frontale en absolute oppositie tegen
het kabinet te voeren.
Onervaren
Kenmerkend voor de debatten was
de onervarenheid en vormloosheid
van de oppositie. Alleen bij de debate
ten over de vak bonds politiek kwam
het tot heftige onderlinge discussies.
Na de vele opzeggingen ter linker en
rechterzijde sinds het vorige congres
zijn er blijkbaar geen leider-figuren
meer die het openlijk tegen Soares
willen opnemen. Achter de schermen
blijft het echter rommelen. De hete
hangijzers die nu zorgvuldig omzeild
zijn, zullen vroeg of laat in de partij
raad tot nieuwe uitbarstingen leiden.
De positie van Soares lijkt ondanks
zijn ondubbelzinnige herverkiezing
niet meer zo sterk als vroeger. Zelf
beloofde hij in de toekomst meer re
kening te houden met de uitspraken
van de partijraad en andere bestuurs
organen. Welke richting in die orga
nen op voorstel van Soares zo
representatief mogelijk samenge
steld de overhand heeft, zal nog
moeten blijken.
f >or Rimmer Mulder
e Verenigde Staten staan er weer eens beroerd voor. Het gaat de laatste
aanden in de wereld niet helemaal zoals de Amerikanen zich het
idden gedacht en dat heeft het volk en sommige van zijn leidslieden in
ote verwarring gebracht. Overal zien zij de rode Russische beer, die nu
ruim dertig jaar bezig is de Amerikaanse vrijheid en waarden te
idermijnen, ineens weer opduiken. En president Carter, die brave
irst, schijnt daar maar niets tegen te willen doen.
>lgens commentator Joseph Kraft, een
in die toch al wat jaren meeloopt, staat
nerika voor de ernstigste uitdaging sinds
Tweede Wereldoorlog. Het dagelijks be-
iur van de Republikeinse partij verzon
nog groter historisch inzicht. Het waar-
luwde het volk vorige week dat de Ver
gde Staten in een gevaarlijker positie
keren dan toen zij in de Tweede Wereld-
log betrokken raakten,
die laatste stelling is weinig af te dingen.
van de ingrijpendste gevolgen van die
reldoorlog was immers de opkomst van
Werenigde Staten als supermogendheid,
het nu uit puur idealisme, wel begrepen
enbelang of boze machtshonger was,
't er hier niet zoveel toe, feit is dat de
lerikanen sinds de Jaren veertig een goed
1 van de wéreldzorgen op hun schouders
gen. Zij lopen daardoor voortdurend een
1 groter risico bij een groot gewapend
ifiict betrokken te raken dan in de Jaren
dg toen zij zich konden beperken tot de
van belangstellend toeschouwer, terwijl
Europa al in brand stond,
de Tweede Wereldoorlog lag dat wel
n anders: de Amerikanen snelden toe bij
vuurtje, groot of klein, dat zij op de
feldkaart ontdekten. Ze rolden van het
conflict in het andere. Daarbij maakte
geen verschil of er nu een Democrati-
of een Republikeinse president aan de
cht was
Hoe gevaarlijk die rol van „politiemacht
van de wereld" is leerden de Amerikanen
pas goed in Vietnam. Ze offerden er enkele
tienduizenden militairen, maar verloren de
oorlog en moesten op de koop toenemen dat
zij door een goed deel van de wereldopinie
en hun eigen kinderen voor rotte vis werden
uitgescholden. Dan staan de Verenigde Sta
ten er op dit moment heel wat beter op. Het
aanzien van deze naties is met name in
Europa onvergelijkbaar veel beter dan in de
jaren zestig. In zijn Jaarrede in Januari kon
president Carter trots meedelen dat er on
der zijn bewind nog geen enkele Ameri
kaanse militair bij een overzeese actie was
gesneuveld. Toch krijgt Carter op dit mo
ment bitter weinig applaus voor zijn ver
richtingen in de buitenlandse politiek. De
overheersende teneur in de pers is dat hij
nooit eens zijn tanden laat zien en daardoor
de natie in ernstig gevaar dreigt te brengen.
Iran
Wat is er dan allemaal wel verkeerd gegaan
onder Carter? Ach. de Amerikaanse burgers
hebben weer eens ontdekt dat wat zij. geze
ten voor de televisie in hun groene voorste
den. voor mooi en redelijk houden niet in de
hele wereld als hoogste wijsheid geldt.
Neem nu Iran. Dat was nog eens een be
trouwbare bondgenoot. De baas daar was
een keurig in het pak zittende en Engels
sprekende „sjah", een echte heer die het
Carter en zijn opponent, senator Edward Kennedy.
beste voor had met zijn land. Een man met
een moderne visie. Een zegen voor zijn
eigen volk en de Verenigde Staten, die sjah.
Maar dan komen er ineens beelden van
massa's schreeuwende Iramërs, die de sjah
weg willen hebben, de boel in het honderd
laten lopen en zelfs met het geweer niet van
de straat zijn te krijgen. Voor zulke wonder
lijke, geheel buiten de verbeelding vallende
gebeurtenissen, heeft de gemiddelde Amen-
kaan maar één afdoende verklaring daar
zitten de communisten achter. De vraag die
dan vervolgens onvermijdelijk opwelt is:
Waarom doet de regering daar niets aan?
Kortzichtigheid
Dit reactie-patroon keert terug zodra het de
Amerikanen maar even tegenzit in het bui
tenland. Zon golf van voornamelijk op
kortzichtigheid gebaseerde opschudding is
niet zo erg. als zij maar niet te lang duurt
Gebeurt dat wel. dan ontstaat de kans dat
de wat redelijker en afstandelijker mensen
er ook door in de war raken en dat zelfs het
hele proces van besluitvorming er door
wordt aangetast.
Wat er op dit moment in de Verenigde
Staten aan de hand is, lijkt gevaarlijk veel
op dat laatste. Zelfs over het algemeen
redelijke bladen als de Wall Street Journal
en de New York Times komen al met jam
merklachten over Amerika's gebrek aan
durf en kracht. Behalve Iran zijn er nog
meer voorbeelden voor handen voor de af
brokkeling van het Amerikaanse prestige:
het vredesproces in het Midden-Oosten ver
loopt moeilijker dan was gehoopt na Camp
David. In zuidelijk Afrika heeft het Ameri
kaans-Engels initiatief nog praktisch tot
niets geleid. Presidents Carters bezoek aan
Mexico was voor de Amerikanen teleurstel
lend. Het ontwapeningsoverleg met de Sow
jet-Unie schiet maar niet op. Afghanistan
neigt sinds de vorige staatsgreep naar de
Russen. „Deze betreurenswaardige gebeur
tenissen zijn niet alleen maar een kwestie
van ongegronde trots," waarschuwde het
goed rechtse weekblad US News vorige
week in een commentaar. „Zij passen per
fect in de blauwdruk van het Kremlin voor
acties in de wereld, die vijandig zijn aan
Amerikaanse belangen."
Betrekkelijkheid
Er zijn nog wel beschouwers die het betrek
kelijke van de „geopolitieke aardschokken"
van de laatste tijd proberen uit te leggen.
Arthur Schleslnger, één van de briljante
vertrouwelingen van wijlen John en Robert
Kennedy, herinnerde deze dagen fijntjes,
aan de „Russische successen" in China.
Roemenië en Joegoslavië En senator Ed
ward Kennedy verweet zijn politieke tegen
standers dat zij „ons land een slechte dienst
bewijzen" want „zij kleineren of ontkennen
de zwakte van onze tegenstanders."
Maac voor zijn politieke voortbestaan heeft
president Carter meer nodig dan de redelij
ke verhalen van mensen als Kennedy en
Schleslnger. Hij moet wel degelijk rekening
houden met de publieke opinie en die roept
momenteel om „actie". Binnen een Jaar is in
de Verenigde Staten de lange reeks van
voorverkiezingen voor het presidentschap
geopend. Voor die tijd moet Carter het
publiek van de redelijkheid van zijn poli
tiek shebben overtuigd; óf hij moet het mor-
rende volk Iets spectaculairs hebben laten
zien. Voorlopig gelooft de president nog in
zijn overredingskracht. Hij heeft de laatste
tijd bij verschillende gelegenheden uitge
legd dat het land niet in gevaar ls. Hoe
moeilijk dat is verwoorde hij zelf vorige
week op een persconferentie: „Het ls niet zo
gemakkelijk om een overweldigende, geest
driftige. vastberaden steun te verwerven
voor een president die de vrede heeft weten
te bewaren."
Carters voorganger, Oeraid Ford, kreeg in
mei 1975 te maken met het incident rondom
de Mayaguez. Dat was een tweederangs
Amerikaans vrachtschip dat werd opge
bracht door een Cambodjaanse kustpa-
troullle. De Verenigde 8taten namen de
zaak hoog op en toen de Cambodjanen
weigerden om op eerste afroep het schip
weer te laten gaan greep Ford in: het achlp
werd in een snelle actie „ontzet" door mari
niers. De hele gebeurtenis had niet veel te
betekenen. Het regime van Cambodja is er
geen centje door veranderd, de invloed van
de Verenigde Staten in het Verre Oosten ls
er niet door versterkt. Ronduit pijnlijk waa
dat er bij de actie meer mariniers sneuvel
den dan er zeelui waren te ontzetten. Maar
de populariteit van Ford ging direct na het
incident ging met sprongen omhoog. Dit
was nog eens een mooi voorbeeld van door
tastend leiderschap Misschien een idee
voor Carter Er moet toch zo omstreeks het
begin van de verkiezingscampagne ergens
in de Stille Oceaan een soortgelijk incident
te organiseren zijn Het voordeel is dat
de president ondertussen gewoon kan door
gaan met zijn echte buitenlandse politiek
zonder wapengekletter.
