Nijland en zijn zéér
Hollands realisme
Deel III 1979
Bulgaarse folklore
zonder pretenties
Weinig luistergenot
bij ENG-concert
Dans-aanklacht past
niet meer in deze tijd
Israëlische president bezocht Nes Ammim
In Gemeentemuseum te Arnhem:
De Groene Tafel mist zeggingskracht
Oud en nieuw
op het scherm
TV COMMENTAAR
DINSDAG 2 JANUARI 1979
KUNST/RADIO/TELEVISIE
TROUW/KWARTET
PH 4
door Jac. Lelsz
ARNHEM Evenmin als de schilder Dirk Nijland in Parijs kon aarden, zou hij dat
bijvoorbeeld op de Veluwe hebben kunnen doen. „Ik zou niks terecht brengen van bosschen en
van gehakte boomstammen erin, of de hei met schapen, dat vraagt een diepe studie vooraf,"
schreef hij in 1949. Nijland bedreef een wel zéér Hollands realisme, niet alleen in de wijze
waarop hij schilderde, maar ook in de onderwerpen, die zijn voorkeur hadden. Die betroffen
het water rond de Zeeuwse en Zuidhollandse eilanden, de bedrijvigheid daar, de stadjes en
ook de mensen, maar bijna altijd in relatie tot het water.
In het Gemeentemuseum te Arnhem
wordt tot 5 februari een tentoonstel
ling gehouden, die aan het werk van
Nijland is gewijd De keuze, die ge
maakt is. omvat de Jaren 1900 tot
1050 Schilderijen, tekeningen en gra
fiek Nijland 1881-1955) is in het oos
ten van Nederland tamelijk onbe
kend gebleven, Jammer genoeg, maar
deze expositie kan daar misschien
wat aan veranderen.
Zijn vader was kunstverzamelaar in
Dordrecht, zijn moeder kwam uit een
familie van Sliedrechtse baggeraars
Ket eerste zal zijn artistieke aspira
ties gestimuleerd hebben (in het ou
derlijke huis bevonden zich Van
Ooghs. Breltners en Toorops. waar
van nog invloeden te onderkennen
zijn In zijn vroege tekeningen en gra
fiek) Het tweede heeft mogelijk voor
een belangrijk deel de richting be
paald. waarin hij zich qua genre
begaf.
Ambachtelijk
Voordat Nijland naar de Rijksschool
voor Kunstnijverheid in Amsterdam
ging. was hij enkele jaren op het
atelier van Anton Derkinderen ln La
ren (NH) werkzaam. Dat ging er zeer
ambachtelijk aan toe. Wat heeft hij er
zelf over geschreven? „Het kwam
erop neer dat ik bij Derkinderen
moest sjouwen, met lithografische
steenen naar de tram en terug, dat ik
den kachel aan moest maken en den
vloer vegen. Want Derkinderen was
van mening, dat wij Jongens moesten
worden opgeleid zoals de schilders
der middeleeuwen en de gilden, waar
men opklom van leerling tot gezel en
van gezel het misschien eenmaal tot
meester bracht."
Het was H P. Bremmer. de man die
een grote rol heeft gespeeld bij de
totstandkoming van de collectie-
Krdller-Müller, die Nijland adviseer
de ook aan houtsneden te gaan doen.
Op de tentoonstelling in Arnhem ziet
men van deze grafische activiteiten
gave voorbeelden, voor een deel
het was nog begin 20ste eeuw in
Jugendstil. „Duikboot". „Golven in
de riviermond" enz Ook fijnzinnig
tekenwerk trekt de aandacht, stille
vens met petroleumstel, olielamp,
dekschalen, oude schoenen en meer
van dat soort zaken. Prozaïsche, alle
daagse. gewone om niet te zeggen
banale dingen, waarvan hij de schil
derachtigheid bespeurde.
Dat is ook met een belangrijk deel
van zijn schilderijen het geval en
daardoor heeft hij, naar de vorm wer
kend in de traditie van een Hollands
realisme, zoals opgemerkt is toch
„een wending gegeven aan de tijdens
zijn jonge Jaren heersende late stem
mingkunst van de Haagse school". Zo
schiep Nijland een oeuvre van een
voud en echtheid. Een oeuvre waarin
het onopvallende opvallend wordt.
Een oeuvre met veel argeloze schoon
heid.
Ook hier een reeks fraaie stillevens
in. zoals meestal bij Nijland. een so
ber kleurgebruik. De attributen zijn.
bijvoorbeeld, pijp, tabakspot en siga
rendoos. Maar dikwijls voorwerpen,
die te maken hebben met de zee en de
scheepvaart: een bosje zeewier,
scheepsmodellen, een verrekijker,
glazen bollen.
Vreemde gloed
Ook veel andere schilderijen hebben
te maken met de zee. het water, de
haven, de visserij enz. Oer-Hollandse.
frisse doeken. De wind blaast er door
heen. Bij de overige schilderijen trof
fen ons „Kerkhof, Wierlngen" met die
heel vreemde, roodachtige gloed van
de lucht boven de zerken, waartussen
Vanaf 1 februari:
Op 1 februari moet het deel III1979 achter
de voorruit van uw auto zitten.
Heeft u nog niet betaald
met dc u toegestuurde acceptgirokaart, doe dat dan dadelijk.
Alleen dan krijgt u nog op rijd uw nieuwe deel III.
Heeft u geen acceptgirokaart ontvangen,
dan kunt u vanaf 2 t/m 31 januari op het postkantoor een
deel 111 in ontvangst nemen tegen betaling van f 18.50.
Neem uw legitimatiebewijs en de delen 1 en II van uw
kentekenbewijs en de kopie van deel III mee.
Ook na 31 januari
kan men op het postkantoor een deel III verkrijgen. U moet
dan wel f 30,- betalen wegens de extra verwerkingskosten.
Publikatic van het
Ministerie van Verkeer en Waterstaat
door Adr. Hager
Dirk Nijland: De kijker, 1931, olieverf.
een lege baar (het geheel leunt tegen
't surrealisme aan), een sterk portret
van mevr. M. Nijland-Van der Meer
de Walcheren en een doek als „De
barbierswinkel", dat bijna 50 jaar ge
leden werd geschilderd, maar op een
expositie van nieuwe realisten een
uitstekend figuur zou slaan. Een heel
vroeg werkje. „Polderlandschap bij
Rhoon" (1910) toont aan dat in zijn
korte Franse tijd het pointillisme Nij
land niet onberoerd heeft gelaten.
DEN HAAG Bulgarije is een van de weinige Balkanlanden
waar de volksmuziek het zuivere karakter heeft behoudea
Uiteraard heeft de eeuwenlange Turkse overheersing een
stempel gedrukt op de geest van de liederen, doch met recht
mogen de Bulgaren trots zijn op een bezit van meer dan 33.000
volksliederen. Dit enorme aantal dankt men aan het feit, dat
iedere streek en ieder dorp zijn eigen melodieën en eigen
ritmen kent.
door Jac Kort
AMSTERDAM Na de engelkens en de herdertjes, na het
zoete decembergebak en de plechtige oude- en nieuwjaarstoe
spraken nu maar eens heel wat anders aldus heeft het
Nederlands Blazers Ensemble waarschijnlijk gedacht.
Het gaf zijn Nieuwjaars-matinee ln de
Grote Zaal van het Concertgebouw
daarom de Utel ENO-conccrt en zette
drie composities op het programma,
die aan het begrip „Eng" beant
woordden. of die daaraan waren aan
gepast
Om met dit laatste te beginnen: het
Concerto ln Sol Mlndre „La Notte"
van Antonio Vivaldi was ln een muzi
kaal kleed gestoken, waarin het nau
welijks meer Iets te maken had met
de oorspronkelijke compositie.
Zodoende kon het zonder onderbre
king overgaan ln ..Kaïn en Abel", een
muziektheaterstuk van Willem Breu-
ker en Lodewijk de Boer. geschreven
ln 1972 voor de Instant Composers
Pool en het N B E.. waarin evenzeer
de spookgelulden en gewaden, de si
renes en tamtams de kenmerkende
elementen waren.
Allemaal heel boeiend voor iemand.
die meer op het kijkspel dan op de
muziek afgekomen Is. maar voor ie
mand. die naar de schouwburg of het
circus gaat voor het eerste en naar de
concertzaal voor het laatste, een nog
al teleurstellende zaak.
Enigszins bevredigender aangelegen
heid waren de „Acht liederen voor
een Engelse koning" van Peter Max
well Davies, gebaseerd op teksten,
die uit de mond van de waanzinnige
18e-eeuwse koning George III zijn
genoteerd.
Maar ook uit deze een half uur duren
de compositie, waarin uiteraard geen
enkele ontwikkeling zat (de koning
verdween net zo gek als hij was opge
komen) zat muzikaal slot noch val.
Bewondering kon men hebben voor
de bariton Lieuwe Visser, die schitte
rende vocale prestaties leverde en
tevens grote acteurskwaliteiten ten
toon spreidde.
Ondanks dat een concertpodium niet
de plaats is om een volksmuziekfeest
te houden het dorpsplein is de
Juiste entourage bracht het Trio
Traycho Sinapov iets van de sfeer
van de Bulgaarse folklore over in een
uitstekend bezet Diligentia in Den
Haag. Het trio is genoemd naar de
leider van het ensemble, die met
vaardige hand de accordeon bespeelt.
Dlmitar Paskov bleek een meester op
de klarinet en Georgi Popekov nam
het gitaarspel en de zang voor zijn
rekening. De drie musici namen ook
een kijkje ln de andere Balkanlanden
en het klapgrage publiek liet zich
blijmoedig meeslepen op de ritmen
en hartstochtelijke melodieën. Daar
bij gaat het om de sfeer en de virtuo
siteit. technisch was het niet zo per
fect en de vocaliteit bleef ln de goede
bedoelingen steken.
Choreografie
De kostuums waren authentiek Bul
gaars. de danseressen authentiek
Amsterdams. In regie en choreografie
van Jaap Leegwater dansten zij de
zjenska kopanitsa en de dansen vail"
het jaarfeest op Sint Lazarusdag. -
Met de spontaniteit en levendigheid
waarmee zij hun aandeel presenteer
den oogstten ook zij veel applaus.
Een pretentieloos geheel, een onbe
kommerd en probleemloos program
ma waarmee men het vooral jeugdige!
publiek een groot genoegen deed.
door Eefje van Schaik
De sopraan Joan Sutherland kreeg eind vorige week van de heer Esseveld uit Den Haag een Cohen),
houtsnijwerk aangeboden toen zij in een Haagse muziekhandel handtekeningen uitdeelde.
De van oorspong Australische zangeres, die op het ogenblik eeh toernee door ons land
maakt, werd op dezelfde dag door koningin Elisabeth van Engeland onderscheiden met de
titel Dame of the British Empire.
AMSTERDAM Niet alleen het brengen van nieuwe produk-
ties maar ook het conserveren van in deze eeuw legendarisch
geworden standaardwerken wordt door het Nationale Ballet
als één van zijn essentiële taken gezien. Afgelopen vrijdag
werd deze museumfunctie in een uitverkochte Amsterdamse
stadsschouwburg nogmaals benadrukt, want naast La Valse
(Balanchine/Ravel) en Ramifications (V. Dantzig/Ligetl-Pur-
cell) werd een reprise gegeven van De Groene Tafel (Jooss/ h
Van een medewerker
NES AMMIM Gisteren, op
nieuwjaarsdag, bracht de pre
sident van Israël, Jitschak
Navon een officieel bezoek
aan Nes Ammlm. Hij is de
vijfde president van Israël en
was jarenlang de persoonlijke
secretaris van president Ben
Goerion.
Speciaal morgen
De Onedin Line vaart weer
uit. De eerste aflevering van
een nieuwe reeks is fetiteld
„Er is f een rook zonder vuur".
Ned. 220.27
In EO's Tijdsein aandacht
voor flesvoeding Ned.
1-20.5#
Om de geschiedenislessen
op eigentijdse en realistische
manier op te frissen een herha
ling van de serie 58 miljoen
Nederlanders.
Ned.1/21.55
De verleiding, een Neder
landse film van iets minder
dan een uur lengte, die tot
stand kwam door samenwer
king tussen CRM, The Movies
en de VARA.
Ned. 2*1.17
In VARA-VIsie de docu
mentaire Polen tussen twee
polen.
Ned. 2/22.10
Ook een geschiedenisles In
het programma De Belgische
republiek
België 1*1.10
De Zandbakshow voor de
kleinste luisteraars.
Hllv. I 10 00
De letter M gaat dit keer
over bruiloften en partijen.
Ililv. 29.40
Zijn bezoek aan Nes Ammim op 1
januari is van grote symbolische be
tekenis: vijftien Jaar geleden begon
Nes Ammim onder groot verzet van
Joods orthodoxe zijde, omdat men
bang was voor missionaire bedoelin
gen. In I960 waren er o m. felle discus
sies over deze zaak ln de Knesseth en
het duurde vier Jaar voordat op 13
Januari 1964 de toenmalige minister
president Levi Esjkol zijn toestem
ming gaf voor de stichting van deze
christelijke nederzetting.
Het officiële bezoek van de president
onderstreepte de grote waardering en
weerklank die Nes Ammim ln Israël
heeft gevonden. De Nederlandse am
bassadeur en zijn vrouw, de heer en
mevTouw Arjens. waren ook bij het
bezoek aanwezig. De kinderen zon
gen bij zijn aankomst liederen ln het
Hebreeuws en Nederlands. De presi
dent vroeg of ze nog een chanoeka-
lled een Joods feest dat op het
ogenblik ln Israël gevierd wordt
kenden en de kinderen brachten nog
een extra nummer ten gehore
Christina Pllon. de weduwe van de
overleden pionier van Nes Ammim.
dr Johan Pllon. vertelde iets van de
achtergronden van Nes Ammim en de
moeilijkheden van de begintijd. De
president legde een grote belangstel
ling aan de dag en bleek goed van
allerlei details uit de geschiedenis
van Nes Ammim op de hoogte te zijn.
Na een rondgang over het dorp en
door de rozenkassen werd hij ontvan
gen ln het dorpscentrum waar vrijwel
de hele dorpsgemeenschap aanwezig
was Namens die dorpsgemeenschap
werd hij toegesproken door de predi
kant 8imon Schoon. Benadrukt werd
dat de Nes Ammimers zich slechts
vertegenwoordigers voelen van dui
zenden christenen ln allerlei landen,
die met Israël meeleven en bidden
voor de vrede van Jeruzalem.
Nieuwe wegen
..Niet een schuldcomplex drijft ons
naar Israël, hoewel we de gebeurte
nissen van dc tweede wereldoorlog
niet willen verdringen, maar we zoe
ken als jonge mensen nieuwe wegen
van vriendschap en verzoening Nes
Ammim is een project van beleefde
solidariteit midden tussen Joden en
Arabieren ln Galllea 1 januari is een
bijzondere dag omdat deze dag in de
kerkelijke kalender de dag van de
besnijdenis van Jezus heet: de acht
ste dag na kerst Deze dag herinnert
ons aan de Joodse wortels van ons
geloof Tegelijk is deze dag de laatste
dag van het Joodse chanoekafeest,
waarop het licht van de hoop straalt.
De hoop voor dc toekomst verbindt
ons Joden en christenen en Nes Am
mim wil daarvan het teken zijn", al
dus de Schoon.
Vervolgens nam de president zelf het
woord. Hij legde de nadruk op de
geschiedenis van de Joden in Europa
die verre van rooskleurig is geweest.
Met name sprak hij over de moord op
de zes miljoen Joden ln Hitler-Duits-
land. In de nazitijd hadden velen on
der ons het geloof ln de menselijkheid
verloren, aldus de president.
Nes Ammim zie ik als een unieke
plaats en ik heb er diep respect voor.
Hier zijn christenen die geloven ln
humaniteit, coëxistentie en respect
voor de identiteit van de ander. Het is
een beweging, die met de herinnering
van de grote moord in de tweede
wereldoorlog ln gedachten in daden
een nieuwe bedoeling probeert te ge
ven aan het woord christendom en
zijn houding tegenover het Joden
dom. Vele dingen werden vernietigd
in de tweede wereldoorlog: niet alleen
lichamelijk het derde deel van alle
Joden maar ook het geloof in de hu
maniteit. Deze plaats geeft ons weer
moed en geloof in mensen en in de
waarde waarvoor de mensheid eeu
wenlang heeft gestaan."
Een tijdsdocument uit de jaren der
tig, waarmee de Duitser Kurt Jooss
als één der eerste danskunstenaars
bewees, dat het maken van een ballet
ook een politiek bewuste daad kan
zijn. Toen hij met deze 20ste eeuwse
dodendans ln acht taferelen de eerste
prijs op een choreografenconcours ln
Parijs (1932) won. verwierf hij daar
mee op slag de internationale faam
een sociaal-geëngageerd choreograaf
te zijn. Een aureool, dat hem is blij
ven achtervolgen, ondanks het feit,
dat veel van zijn andere werken niets
met politiek uitstaande hebben.
Nooit afkerig
Jooss is een vertegenwoordiger van
het vooroorlogse Duitse expressionis
me maar heeft zich nooit afkerig van
de klassieke academische techniek
We hebben weer een jaar volge-
maakt. 1979 schrijven de nieuwe
kalenders. En zowaar was ook
Wlm Kan daar nog even om ons
over de drempel te helpen. Niet zo
spraakzaam als de echte en ook
zonder kennis van politieke zaken.
Maar die naam alleen was al ge
noeg om mij bijna naar een plaat
van de vorige oudejaarsconféren
ce van Wlm Kan te doen grijpen.
Want wat de televisie verder te
bieden had op die avond was niet
bepaald erg sterk. Omdat het weer
ook al niet meewerkte was dat
niet zo leuk.
Maar goed. de AVRO had voor ons
Willem Duys uit Frankrijk ge
haald. In een zogenaamde recht
streekse ultzencllng konden wij de
tijd tot de klok van bijna twaalf
uur bij hem en zijn gasten door
brengen. Hoewel er best aardige
dingen ln die show zaten moet
men bij de AVRO niet doen alsof
dat allemaal op hetzelfde moment
gebeurde Want dat was natuur
lijk niet zo. Waar komen anders
Ineens die ondertitels vandaan ln
het laatste onderdeel van het pro
gramma? En hoe kan er dan ln dat
klokkenitem een vreemde monta-
gefout zitten? Nee. men moet geen
moeite doen om ons te bedotten of
men moet het zo goed doen dat
het niet opvalt
Er was ook een echte waarzegger.
Wat hij te zeggen had met de
nodige slagen om de arm natuur
lijk was niet mis. Het kabinet
maakt de vier jaar niet vol. We
krijgen geen koningin Beatrix,
maar mogelijk wel koningin Mar
griet. De heer Den Uyl treedt ln de
loop van dit Jaar ergens in au
gustus meer op de voorgrond,
maar minister-president wordt hij
niet. Het was aardig dat de heer
Van Agt als kersverse man van het
Jaar ook even ln de studio was. Hij
kon zo tenminste direct op een
paar voorspellingen van die Haag
se astroloog Ingaan. Hij noemde
zijn huidige werk „wielrennen te
gen de berg op en met de wind
tegen", maar wilde voorlopig best
doorgaan. Zijn belangrijkste wens
voor dit Jaar was wat minder te
genstelling en conflict ln ons land
en wat meer naar elkaar luisteren.
Nog twee opmerkingen over die
„Vuist". Het werd duidelijk dat we
weer richting carnaval gaan. want
Adèle Bloemendaal mocht maar
liefst twee nieuwe knallers promo
ten. En dat is op zo'n moment van
het Jaar natuurlijk nooit weg. De
andere opmerking gaat ook over
muziek. Men had een groot en
goed mannenkoor uit Heerlen
naar 't Spant ln Bussum laten
komen. Best een aardig idee. Maar
waarom moet er zo nodig weer
alleen lucht worden gehapt? Had
dat koor niet echt „levend" kun
nen zingen?
Op het andere net kregen de hele
avond de heren Koot en Bie de
kans om hun activiteiten van dit
jaar nog eens de revue te laten
passeren. Al heb ik geen twee toe
stellen. met genoegen heb ik al
schakelend het een en ander te
ruggezien. Alleen, waarom dat to
neelstuk er zo nodig bij moest? De
capaciteiten van dit tweetal acht
ik wel zo hoog dat ze mijns inziens
die onderbroekenlol slipjes in
dit geval bepaald niet nodig
hebben om zich te handhaven.
Nog een paar andere opmerkin
gen. De eerste over het Jaarover
zicht van het NOS-journaal. Het
was een goed geheel en vooral
moet de prima presentatie van
Joop van Zijl worden genoemd.
Het overzicht van Studio Sport
mocht er ook best zijn. Een ding
werd weer eens duidelijk. Dat klei
ne Nederland mag er op sportlef
gebied best wezen. Het Neder
lands elftal had met enig geluk
onverdiend weliswaar toch die
wereldbeker mee moeten brengen
uit Argentinië. En Paul Litjens
heeft gelijk: waar blijven de ver
halen en reportages over Argenti
nië nu? Je hoort, ziet en leest
eigenlijk niets meer over dat land
na de enorme massa kopij tijdens
de wereldkampioenschappen
voetbal.
Dan iets over de Alles is anders
show van Aad van de Heuvel. Die
heb ik in totaal wel eens beter
gezien maar een paar zaken zijn
het memoreren waard. „Het feit
dat er een jaar voor het kind moet
komen is een godsgruwelijk
schandaal", sprak Herman van
Veen, en hij heeft gelijk. Maar nu
het eenmaal zover Is doen we er
met z'n allen natuurlijk wel Iets
aan. Wat de heren Hofland en Die
penhorst op die late vrijdagavond
nu eigenlijk kwamen doen werd
mij niet duidelijk. Ik had de In
druk dat Diepenhorst of mis
schien de ARP? onderuit moest
maar misschien Is mijn Indruk
niet juist. Feit is dat het onderuit
halen niet lukte en dat Diepen
horst wat ik nog nooit eerder
zag zich echt kwaad maakte. Ik
zwijg verder maar over de „hoog
tepunten" van het televisieamuse
ment van het vorig jaar. Hoogte
punten bevatte het voor mij nau
welijks. Het traditionele nieuw
jaarsconcert was wel een hoogte
punt. maar dat kwam weer uit het
buitenland, zoals zoveel toppers
op het Nederlandse scherm.
Ad Interim
-po
opgesteld. In zijn balletten, die voor
namelijk simpel en pantomimisch^
van gebarentaal zijn en op een een-te
voudig herkenbare symboliek zijn ge^ie
baseerd. is dat duidelijk terug te vüvBc
den. Dat het Nationale Ballet dezejn
dans-aanklacht over dreiging, terreurla
en gevolgen van oorlogsgeweld op-»e
nieuw door Jooss' dochter Anna Mawni
kard liet instuderen, is op zichzelftn
prijzenswaardig, want het is zeker
boeiend om te weten of de actualitettB|
van 45 jaar terug nü nog aanspreektr
en de visie op diplomatieke schijnheM)e
ligheid en oorlogsterreur nog betekcoe
nis heeft voor het publiek van den
jaren zeventig. 'ii
la
Het is stellig waar dat Jooss' choreo- ei
grafische vertaling van de provoce-lO(
rende uitspraken rond Groene Tafel-fa
conferenties en de onvermijdelijk»,
gevolgen zoals prostitutie, profiteur
schap e.d. zeer raak zijn. ,a
rr
Bovendien roept het bewondering op?"
als men bedenkt wanneer en ondelfe]
welke omstandigheden dit ballet ge*
maakt is. Maar tijdens het zien val
deze produktie bij het Nationale Bal
let bekroop mij steeds meer het gel
voel. dat De Groene Tafel voor dei
huidige tijd een té primitieve en pai
tomlmische voorstelling van zakei
geeft. Ondanks ontroerende mornet
ten is de actuele zeggingskracht v~
loren gegaan en blijven de zestiei
uitvoerende dansers als het ware ste
ken ln een uiterlijk weliswaar uits
kend gedanste compositie, maar zoi
der een innerlijke overtuiging.
Niet dreigend genoeg
Misschien komt dit ook omdat den
gebarentaal vol nadrukkelijke. som#a
verstilde momenten voor deze klaMu
siek geschoolde dansers in wezel
vreemd is. Slechts met moeite en ii
vlagen werd de verlangde intensitel
aangevoeld. Zo was de doodsflguul
(Francis Sinceretti) niet dreigend g*re
noeg en verviel de ganzenpas der sol
daten soms tot een ongeïnsplreer 11
marcheren. Alleen Mea Venema aH a
het Jonge meisje en Han Ebbelaar al !1
de profiteur wisten hierboven uit t
stijgen.
Jammer, want wat betreft belichtln UJ
(Herman Markard), muzikale uitvoe r<
ring (Gerard Wlllems en Eddy va#**
Dijken) en aankleding (Hein Heek
roth) was deze voorstelling verde £1
perfect.
Als historisch dansdocument blijft d 01
Groene Tafel een fascinerend balie
maar in deze uiterlijke ultvoerin J1
heeft het zijn inspirerende of lieve e
waarschuwende kracht voor de huid*1"
ge toeschouwers verloren.
