Hulpverlening ook politietaak
e tekening van een lezer
Trouw
Commentaar
angsten en twijfels op papier
iAsielplaatsen (1)
isielplaatsen (2)
Geslaagd experiment in Utrecht met opvang problemen
•n/an Otterloo gecremeerd
HET WEER door Hans de Jong
Weerrapporten
Plaatselijk bui
Strandweer
mis poes
stuur 'n brief
moordvis
rechtsstaat
ZATERDAG 5 AUGUSTUS 1978
BINNENLAND
TROUW/KWARTET
Iet is stuitend mensen aan te hou-
en tijdens een godsdienstoefening
terecht bestaan er wettelijke
epalingen om dat tegen te gaan.
laar even stuitend is het een esta-
ette van godsdienstoefeningen op
zetten met het uitsluitende doel
lensen te vrijwaren van arres-
itie.
Iet is in het algemeen gesproken
uitend, omdat een dergelijke es-
ifette het gevaar in zich draagt
ille goede bedoelingen ten spijt)
lit te lopen om een continueGods-
tering. Het is in het concrete
:val, naar aanleiding waarvan wij
schrijven(de Marokkanen, die
:n wijkplaats hebben gezocht in
rooms-katholieke kerk „De
•uif" in Amsterdam) nog eens
:tra kwalijk, omdat de gods-
(ienstoefeningen dan misbruikt
eigen te worden om een hoogle-
et doel heiligt de middelen niet,
zou het voorgaande kunnen
orden samengevat en naar onze
ening zullen dergelijke séances
et nodig zijn als volgende week
besluit van staatssecretaris
niet op het scherp van de
pede wordt uitgevoerd.
zou misleidend zijn te suggere-
dat dit optreden van me
Haars kan dienen als illu-
van een hard beleid ten
opzicht van gastarbeiders. Er is
idertijd een ruimhartige regeling
-^ntworpen om het probleem van
illegale gastarbeiders in ons
ind te reguleren en daar hebben
[telijke duizenden gebruik van
binnen maken.
t Jok deze Marokkanen heeft het
iet ontbroken aan kansen hun
[04langen bij officiële instanties en
u ^partijdige rechters te bepleiten.
hP
raar in de juridische faculteit aan
de Vrije Universiteit gelegenheid
te geven een door hem ontworpen
theorie over asielplaatsen in de
praktijk bij de rechter te toetsen.
Want om dat laatste gaat het Her
man Bianchi zo heet de betrok
ken VU-hoogleraar evenzeer,
blijkens zijn uitlating, dat het „los
van de belangen van de Marokka
nen interessant zou zijn eindelijk
eens een proefproces uit te lok
ken" over deze door hem al enige
tijd gekoesterde theorie. Met alle
waardering voor Bianchi en zijn
theorieeën; het lijkt ons onjuist als
kerkbesturen en voorgangers zich
zouden lenen voor een dergelijke
proefneming ter verkrijging van
genoegdoening door één of meer
beoefenaars van de wetenschap.
Er zijn hier warempel wel belang
rijker dingen aan de hand.
Tevergeefs en dat is sneu voor
deze mensen, maar het is de vraag
of een andere beslissing van de
staatssecretaris niet tegelijk onbil
lijk zou zijn geweest ten opzichte
van die honderden eveneens niet
gereguleerde, maar stilzwijgend
vertrokken gastarbeiders.
Blijft de twijfel over de vervolging
waaraan deze mensen naar de ver
klaring van Amnesty International
kunnen worden blootgesteld bij
hun terugkeer in Marokko. Ook
van dit argument mag niet gezegd
worden dat de staatssecretaris, en
eerder de Raad van State, het
lichtvaardig heeft afgedaan. Ge
zien het voorgaande lijkt het ons
echter wel verstandig als de rege
ring de Marokkanen volgende
week niet direct een enkele reis
Marokko geeft, maar hun de kans
zou laten en zou helpen zelf een
land van bestemming te kiezen.
door Leo Kleyn
Op de oprichtingsvergadering van de Algemene christelijke
politiefederatie, begin vorig jaar in Utrecht gehouden, verras
te de toenmalige minister van justitie Van Agt zijn gehoor met
de uitspraak dat de politieman zich niet te zeer als hulpverle
ner diende te gedragen. „De neiging om steeds meer de
nadruk op de dienstverlening te leggen", zei hij, „is natuurlijk
heel mooi. Maar ik geef wel een waarschuwing: er is een
neiging om de politie zo civiel te maken dat er nauwelijks
verschil meer is tussen de politie eri de echte welzijswerker."
a DOSDUINEN (ANP) Onder grote
{langstelling er waren ongeveer
ishonderd mensen is gisteren op
spfckenburg in Loosduinen de dirigent
Oil em van Otterloo gecremeerd. Van
t otterloo, die bijna 24 jaar als vaste
het Residentie-orkest heeft
en in 1973 afscheid nam, kwam
hihd juli bij een auto-ongeluk in Au-
oplië om het leven. Hij bereikte de
nicfcitijd van zeventig jaar.
L. Brouwer, die als voor-
^fter van de stichting „Het Residen
tie-orkest" het woord voerde, noemde
Van Otterloo een dirigent wiens in
vloed nog lang voelbaar zal blijven.
„Het ging hem altijd om de muziek en
om de bedoeling van de componist.
Hij zag zijn taak als een dienende."
De plechtigheid werd opgeluisterd
door muziek. Zo speelden Herman
Krebbers en Theo Olof het midden
deel van het dubbelvioolconcert van
Bach en leden van radio-orkesten
werken van Bruckner, Bach, Ravel,
De Flesch en Handel.
Hoewel Van Agt zich op die bijeen
komst nadrukkelijk „een vriend van
de politie" noemde, bewees hij de
politie met zijn waarschuwing niet
bepaald een vriendendienst. Hij blok
keerde bruusk een weg die de politie
de mogelijkheid zou kunnen bieden
beter te functioneren. Overigens was
die weg, anders dan Van Agt het
voorstelde, nog nauwelijks betreden.
Wat hij zag. waren spoken.
De ook aanwezige burgemeester van
Utrecht. H. J. L. Vonhoff, wees de
minister dan ook ter plekke terecht.
Meer in overeenstemming met de
werkelijkheid, betoogde Vonhoff dat
juist aan de bestrijding van de crimi
naliteit een te zwaar accent werd ge
geven. Geheel anders dan Van Agt,
wilde hij meer aandacht aan de
dienstverlenende taak van de politie
besteed zien.
Zijn pleidooi was allerminst overbo
dig. Ruim een jaar later, in maart
jongstleden, moest mr. Anneke Vis
ser. hoofdinspectrice van politie in
Utrecht, in het weekblad De Neder
landse Gemsente vaststellen dat de
dienstverlenende taak van de politie
er „veelal bekaaid" afkomt. Er wordt,
schreef zij. wel veel gepraat over de
welzijnstaak die de politie naast haar
ordehandhavende taak heeft, maar
tot daadwerkelijke hulpverlening is
het nog nauwelijks gekomen.
Anneke Visser wist waarover ze het
had. toen ze over de welzijnstaak van
de politie schreef: ze was nauw be
trokken bij een experiment dat be
oogde bulten de kantooruren hulp te
bieden aan wie op de een of andere
manier in moeilijkheden was geraakt.
De hulpverleners hadden domicilie
gekozen op het hoofdbureau van poli
tie in Utrecht, de stad waar Van Agt
de ordehandhavers juist onder de wa
penen had geroepen.
Grote toeloop
Kortgeleden is van dat zogeheten
weekend-expierment in Utrecht de
balans opgemaakt. In een omvang
rijk rapport kon worden geconsta
teerd dat degenen die hulp nodig
hadden, de weg naar het politiebu
reau uitstekend hebben kunnen vin
den. Het experiment, zo staat in dat
rapport, zou moeten leiden tot de
instelling van een blijvende maat
schappelijke eerste-hulppost. Waar
schijnlijk wordt dat het door de Zie
kenfondsraad gesubsidieerde Krisis-
centrum in Utrecht, dat te zijner tijd
dag en nacht bereikbaar zal zijn.
Aan het experiment is een ander
voorafgegaan. In februari en maart
1976 zaten gedurende drie weekein
den elf hulpverleners op het Utrecht
se politiebureau, waar degenen die
met problemen worstelden gehoor
vonden en eventueel werden doorver
wezen. De toeloop was grotér dan
werd verwacht: er meldden zich 67
cliënten. De problemen waarmee de
hulpverleners werden geconfron
teerd, waren veelsoortig van aard.
Toen op grond van dit experiment
duidelijk was dat er behoefte bestond
aan opvang buiten de kantooruren,
werd vorig jaar besloten de deuren
van het politiebureau gedurende een
langere periode in de weekeinden ge
opend te houden voor wie hulp nodig
had. In december vorig jaar kwam
het weekend-experiment, dat ruim
een half jaar zou duren, van de grond.
matiek die je dan signaleert, moet Je
verder brengen."
Kentering
Anneke Visser (links) en Gretha Kostwinder. (foto: 't Sticht).
De politie bood gastvrijheid aan 77
medewerkers van 14 Utrechtse hulp
verleningsinstellingen. Behalve
daadwerkelijke hulpverlening had
het experiment ook tot doel na te
gaan of en hoe een organisatie met
een blijvend karakter op poten moest
worden gezet. Daartoe werd de mede- WGZGnlljk
werking ingeroepen van studenten
van de vakgroep andragologie van de
Rijksuniversiteit in Utrecht. De coör
dinatie en begeleiding van het experi
ment was in handen van een team,
waarvan de Utrechtse inspectrice van
politie Gretha Kostwinder deel uit
maakte.
Dat de hulpverleners zich op het poli
tiebureau installeerden, was niet zo
vanzelfsprekend. Op grond van mo
gelijke drempelvrees werd ook ge
dacht aan onder meer het acade
misch ziekenhuis in Utrecht en het
Krisiscentrum. De keus is, na afwe
ging van de voor- en nadelen, toch op
het politiebureau gevallen. Over de
vraag of er nu wel of geen sprake is
geweest van drempelvrees, zijn de
meningen onder de hulpverleners
verdeeld.
In de experimentee periode werd
hulp geboden aan 293 mensen. De
problemen hadden overwegend be
trekking op relaties tussen partners,
relaties tussen kinderen en opvoeders
en relaties met de omgeving.
In elk geval zal het politiebureau niet
permanent als „crisiscentrum" dienst
gaan doen. „Om rolverwarring te
voorkomen is het minder gewenst een
dergelijke voorziening bij de politie
onder te brengen," heet het in het
rapport. Maar de Utrechtse politie zal
wel nauw bij de opvang betrokken
blijven, ook als de sociale afdeling op
het hoofdbureau, bemand door drie
maatschappelijk werksters in politie
dienst, niet langer als „meldkamer"
zal fungeren.
Hulpverlening, vinden Anneke Visser
en Gretha Kostwinder, heeft de poli
tie al te lang als een oneigenlijke taak
beschouwd. Zij zijn ervan overtuigd
dat het juist om een wezenlijk aspect
van de politietaak gaat.
„Je hebt," zegt Gretha Kostwinder,
„een veel grotere kans dat iemand die
bij voorbeeld een inbraak pleegt, dat
geen tweede keer doet, als je er die
eerste keer achter probeert te komen
waarom dat strafbare feit is gepleegd.
Als je daar geen oog voor hebt. en
alleen maar een proces-verbaal op
maakt. kom je geen stap verder met
de preventiegedachte. Je bent dan
alleen maar bezig met repressie die
nergens toe leidt."
Anneke Visser: „Je hoeft niet zo diep
door te graven. Een politieman moet
geen maatschappelijk werker wor
den. Maar je kunt wel een aanzet
geven tot hulpverlening, de helpende
hand bieden. Als politieman loop je
vaak als enige tegen grote problemen
aan op het moment waarop de men
sen het meest knijp zitten wanneer
ze worden aangehouden. De proble
Anneke Visser en Gretha Kostwin
der. beiden verbonden aan de kinder-
en zedenpolitie, hebben tijdens het
experiment gemerkt dat hun colle
ga's niet (langer) met een grote boog
om de hulpverlening heen lopen. Ze
vinden dat er bij de politie duidelijk
sprake is van een kentering.
Volgens Anneke Visser wordt de laat
ste tijd bij de politie-opleidlng ook
veel meer aandacht besteed aan de
sociale aspecten van het beroep, en
zijn de toekomstige politie-ambtena-
ren daarin ook geïnteresseerd. „Wij
worden geregeld uitgenodigd om
daarover te komen praten," Greta
Kostwinder zegt. „De politie zoekt
tegenwoordig veel meer aansluiting
bij wat er in de maatschappij ge
beurt. Ze krijgt ook meer in de gaten
dat ze het niet meer alleen kan."
Binnen en buiten het politie-appa-
raat blijft menigeen zich intussen af
vragen of het mogelijk is enerzijds
met gummiknuppel en proces-ver
baal te zwaaien en aan de andwe
kant hulp te verlenen. In Utrecht lijkt
minder met die vraag geworsteld te
worden. „Je moet het." zegt Gretha
Kostwinder. „wel eerlijk spelen. Als
je praat met iemand die wegens in
braak is aangehouden, moet Je niet
de illusie wekken dat het proces-ver
baal verder maar vergeten zal
worden."
Anneke Visser: „Wat zijn dat nou
voor mensen die met de politie in
aanraking komen? Dat zijn de pro
bleemgevallen. de drop-outs van de
samenleving. En iedere samenleving
moet beoordeeld worden aan wat ze
met de uitvallers doet. Dat geldt ook
voor de politie. Die wordt daarmee
nog geen welzijnswerker. De taak van
de politie blijft beperkt tot het signa
leren en doorverwijzen. Misschien
heb je dan een kans, en dat is qok in
het belang van de politie, dat je ze
niet terugziet."
Bespreekbaar
Ook op regeringsniveau is de door
Van Agt geventileerde opvatting over
de welzijnstaak van de politie intus
sen al geen gemeengoed meer. De
minister van binnenlandse zaken.
Wiegel, heeft in de Tweede Kamer en
onlangs op een congres van de Vere
niging van Nederlandse gemeenten
betoogd dat de politie aan het welzijn
even veel aandacht moet besteden
als aan de ordehandhaving. „De hulp
verlening," zegt Anneke Visser,
„wordt nu bespreekbaar. Dat is ook
geen wonder, want op de traditionele
weg begint de politie vast te lopen.""
Tekeningen, bij voorkeur in liggend formaat, sturen aan Trouw, jury politieke prent, postbus 859,
ïaa) Amsterdam. Naam en adres aan de achterzijde vermelden. Voor geplaatste prenten is er een
boekenbon.
\Ve re\d r u il b eu rs
Ik bied
Vrede.
Vooreen
stuk betel
c^e-loieA
Wij bieden.: joden.
Voor 1 gebei m. agent/
U.S.S.R
De luchtdrukverdeling met hoge
druk boven Frankrijk en lage
druk boven Scandinavië is niet
geëgend voor het tot stand ko
men van een zomerse periode
met zonneschijn van allure en
lange duur. Daartoe zit de wind
niet in de goeie (oost)hoek. Die
wind blijft de komende dagen
waaien uit richtingen tussen
west en zuid en dat brengt mee,
dat de oceaan nog altijd een
woordje meespreekt. Vandaar
ook die aanhoudende kans op
een plaatselijke bui. Maar zo
gaandeweg is de invloed van de
koude putdepressie boven de
Noordzee toch wel wat afgeno
men. Ook op de hoogtekaarten
bijvoorbeeld van vijf- en negen
duizend meter zien we het lage
drukgebied langzaam over De
nemarken naar het noorden
trekken.
Dit brengt een afname van de
onstabiliteit met zich. Vooral in
het noordoosten zijn er gisteren
nog zware buien gevallen, soms
met 30 mm in de ochtend, maar
onweer werd er nauwelijks meer
gehoord en in het zuidwesten
van het land kwam de zon zelfs 's
middags even kijken. Dat zal dit
weekend ook wel meer en in een
groot deel van het land het geval
zijn, maartijdelijk schuift er
toch weer bewolking over van
een Atlantische storing die over
Zuid-Engeland een baan naar
het oosten kiest.
Veel water schijnt daar niet
meer uit te vallen en zodoende
mag het weer van de komende
dagen inclusief maandag met
enig vertrouwen tegemoet wor
den gezien. De temperatuur
blijft gematigd zo van 19 tot 21
graden, maandag zou er wel eens
minder wind kunnen zijn dan de
deelnemers aan de Sneekweek
lief zal zijn omdat we ons dan,
althans volgens een Franse com-
puterkaart, juist tussen minima
over Finland en de Golf van Bis-
caje in bevinden. Een kleine stij
ging van temperatuur bij zuide
lijke wind op de nadering van
een Iers koufrontje blijkt niet
helemaal uitgesloten. Conclusie:
het weer is niet geheel vast, maar
valt periodiek toch zeker mee.
Terugblik op juli. Een koude,
sombere maar toch vrij droge
maand. Gemiddelde etmaaltem-
peratuur in De Bilt 15.4 graden
tegen normaal 17; aantal zomer
se dagen 4 (6), tropische dagen 2
(1). Zonuren in De Bilt 167 (199),
St. Maarten (N.H.) 204, Ten Post
175. Gemiddelde landelijke
neerslag 65 mm tegen 77
normaal.
Hier volgt het gebruikelijke
neerslagoverzicht van plaats tot
plaats: Amsterdam 110, Lemmer
en Haarlem 103, Scheveningen n
96, Uithuizen 95. Losser 91, Roos
endaal en Oud-Beierland 89,
Wijk bij Duurstede 88. Koog aan
de Zaan 86. Arnhem I en Emmen
85. Hazerswoude, Papendrecht,
Musselkanaal 83. Zwijndrecht en
Hoogeveen 81, Apeldoorn 79,
Marken 77, Zuid-Beierland, Alp
hen aan de Rijn en Oosterbeek
75, Maarssen 74, Andijk 73, Aal
ten en Zwolle 72. Alkmaar 70,
Dinxperloo en Huizen 69. Sant
poort, Wouw, Rozenburg, Nijme
gen en Ten Post 68, Bussum 67,
Oost-Kapelle en Nunspeet 66,
Almkerk en Deventer 63. Kam
pen 60, Siddeburen 56, Werken
dam 55, Herwijnen 51. St. Maar
ten 49, Fijnaart 48, Ede 45. Melis-
kerke 43, Texel 31 mm.
Het regende op Marken 43 uur
uit in totaal 48 juli-buien. De
maximumtemperatuur op an
derhalve meter hoogte was daar
29.2, op het gras 18.9, min 5 centi
meter 25.6, min 10 cm 22.8, min
20 cm 21.3, min 30 cm 19.2, min
50 cm 17.2 en min 100 cm 14.5
graad Celsius overwegend op de
31ste juli.
Vandaag half tot zwaar bewolkt,
later weinig of geen regen. Zwak
ke tot matige wind uit west tot
zuid, maximum temperatuur 18
graden, zeewater 17. Verdere
vooruitzichten: nu en dan opkla
ringen, plaatselijk een bui en
weinig verandering in tempera
tuur.
Amsterdam
Dc Bilt
Doelen
Eeldr
Eindhoven
Den Helder
Rotterdam
Twente
Zd Limburg
Aberdeen
Barcelona
Berlijn
Bordeaux
Brussel
Frankfort
OenCve
Helsinki
InnsbrOek
Klagenlurt
Kopenhagen
Lissabon
Locarno
Londen
Luxemburg
Madrid
Malaga
Mallorca
Munchen
Nice
Oslo
Parijs
Split
Stockholm
Wenen
Zürlch
Casablanca
Istanbul
Tunis
HOOOWATER zondag 8 augustus
Vllsslngen 4.10-10.35, Haringvlietsluizen
4.28-16.48, Rotterdam 6 28-18 24, Scheveningen
5.23-17 46. IJmuldcn 5 57-18.20. Den Helder 10.15-
22.48. Harllngen 0 33-12.19. Delfzijl 2.22-14.25.
HOOOWATER maandag 7 augustus
Vllsslngen 4.52-17.06. H anngvlieUlutaen
4.59-17 21, Rotterdam 6 58-18.57. Scheveningen
552-18 17. IJ muiden 626-1853. Den Helder 1046-
23.19. Harllngen 1 06-12.51. Delfzijl 2 55-14 57
regenbui
17
zwaar bew
18
zwaar bew.
16
regenbui
16
geheel bew
regenbui
18
16
zwaar bew
18
regenbui
15
geheel bew
17
licht bew
18
onbewolkt
hall bew
26
half bew
23
zwaar bew
24
hall bew
18
zwaar bew
23
zwaar bew
26
regenbui
21
licht bew
19
hall bew
21
onbewolkt
19
hall bew
24
zwaar bew
zwaar bew.
21
onbewolkt
18
onbewolkt
32 -
onbewolkt
29
hall bew
31
onbewolkt
21
regenbui
27
zwaar bew
16
regen
18
zwaar bew.
26
hall bew
20
hall bew
29
half bew
21
onbewolkt
22
onbewolkt
27
31
15.05
Rosti
iziekf
els. g
Joui
De man van Barbara geloofde
eigenlijk nergens in, net zo min
als zijzelf. Maar toen hij ernstig
ziek werd, wekenlang in coma in
het ziekenhuis lag en Barbara op
geen enkele manier contact met
hem kon krijgen, kwam het ver
langen in haar op om voor hem te
bidden. „Als lk maar wist hoe!"
zei ze vertwijfeld tegen haar zus
ter Joan. Ze vroeg Joan een ge
schikt gebedenboek voor haar
aan te schaffen. Die zocht alle
boekhandels en bibliotheken in
de buurt af, maar kon niets vin
den waar haar zoekende zuster
volgens haar iets aan kon heb
ben. Dan maar niets? Zo makke
lijk wilde ze zich er niet van af
maken. Barbara had iets nodig
en Joan voelde precies aan wót.
Daarom schreef ze het zelf op. Ze
schreef „gedachten en gebeden
voor sceptische mensen". Toen
haar zwager al overleden was.
zijn deze gedachten en gebeden
op aandringen van Barbara en de
ziekenhuispastor gebundeld tot
een boekje, dat Joan Bel Geddes
aan haar zuster opdroeg. „Voor
Barbara, met veel liefs, Joan"
heet het daarom. Ria IJsselmui-
den zorgde voor de Nederlandse
vertaling, J. H. Gottmer gaf het
uit en nu ligt het voor 15,90 in
de winkel.
„U hebt er geen idee van", zei de
predikant tegen Joan, „hoeveel
mensen er speciaal in ziekenhui
zen zijn die, zoals Barbara, gehol
pen zijn met een boek als dit.
Mensen met een maar zwak ge
loof, of die helemaal geen geloof
hebben, of die zwaarder beproefd
worden dan ze menen te kunnen
verdragen".
In de eerste plaats dus voor haar
zuster, maar verder voor alle zoe
kers, twijfelaars en sceptici heeft
Joan getracht de gedachten van
zulke mensen te verwoorden.
Deze bijvoorbeeld: „Ik heb het
grootste deel van mijn leven God
genegeerd of Hem de rug toege
keerd en toch het feit dat ik Hem
niet kon zien of horen en niets
van Hem afwist dan be
schouwd als bewijs dat Hij niet
bestond. Het doet een beetje den
ken aan blind zijn en daaruit
concluderen dat er geen kleuren
bestaan, of doof zijn en weigeren
te geloven in het bestaan van
muziek(.Als er werkelijk een
God bestaat die ook maar een
beetje persoonlijke aandacht
voor mensen heeft, dan is Hij
waarschijnlijk razend op me om
dat ik me nooit veel aan Hem
gelegen heb laten liggen
Maar er wordt van God gezegd
dat Hij heel vergevensgezind is.
meer dan welke mens ook. Ik zal
mijn trots dus maar opzijzetten
en Hem vragen het verleden te
willen vergeten". Een aantal pa
gina's verder volgt dan dit (ge
deelte van een) eerste gebed:
Is er een manier waarop U
mij kunt helpen U te vinden, God
als U werkelijk bestaat? En éls
U bestaat, kunt U me dan echt
helpen om een sterker, beter en
gelukkiger mens te zijn dan ik nu
ben? Doet U alstublieft wat U
ook maar kunt!"
Het zijn gedachten van één enkel
mens. die zeker niet allemaal ie
der ander mens zullen aanspre
ken. Joan heeft dat zelf ook wel
begrepen. In de inleidende brief
aan Barbara schreef ze er dit bij:
„Denk vooral niet dat je alles
moet lezen wat ik heb geschre
ven, of dat je het er mee eens
moet zijn. Neem gewoon hier en
daar een stukje; als iets aanlei
ding voor je is om zelf verder te
denken dan wat er staat, ga dan
gerust je eigen gang. En als iets Je
niet zint, laat het dan rustig
liggen".
Het had natuurlijk overal kun
nen gebeuren, maar dit plaatje is
gemaakt in de plaats Greenville
in de Amerikaanse staat Zuid-
Carolina. De fotograaf betrapte
de kat die net een vogeltje gevan
gen had, op het moment dat hij
zich likkebaardend aan de maal
tijd wilde zetten. Maar het feest
ging niet door: de fotograaf knip
te af en bevrijdde vervolgens het
van doodsangst piepende vogel
tje uit de klauwen van zijn
belager.
Li Tsjeng-tian (36, geboren in
Woehan, hoofdstad van de pro
vincie Hoebei in de Volksrepu
bliek China) nam in 1966 zoals
miljoenen jonge Chinezen deel
aan de culturele revolutie. Hij
schreef muurkranten en artike
len. Aan het eind van de „revolu
tie" vond een reeks arrestaties
plaats, waarbij ook Li Tsjeng-
tian (in 1968) opgepakt werd; drie
jaar zat hij in Kanton gevangen.
Na zijn vrijlating werkte Li in de
bibliotheek van de kunstacade
mie van Kanton en begon weer
met het schrijven van artikelen
en muurkranten. De laatste wer
den ondertekend met Li Yizhe,
een combinatie van zijn naam en
die van zijn vrienden en mede
werkers Tsjen Yiyang en Wang
Xizhe. In de krant, die honderd
meter muur besloeg, werd kritiek
geleverd op de onderdrukking
onder Lin Piao de voormalige,
in 1971 verdwenen vice-voorzitter
van de communistische partij
en op het feit dat veel van de
onder Lin Piao begane justitiële
fouten nog niet waren rechtgezet;
geelst werd dat er stappen onder
nomen zouden worden om „het
democratisch recht van het volk"
te respecteren en hun rechten te
beschermen. Dat kwam de drie
duur te staan: de muurkrant
werd officieel bestempeld als „re
actionair" en Li. Tsjen en Wang
werden naar „kritische bijeen
komsten" in Kanton gebracht.
Begin 1975 werden de mannen uit
Kanton weggevoerd om onder
supervisie te werken, wat een be
perkte bewegingsvrijheid en wer
ken onder toezicht inhoudt. Li
Tsjeng-tian ging naar een mijn in
het Sjaogoeandistrict, waar hij
eind 1976 nog steeds was. Midden
vorig jaar meldden verschillende
bronnen dat Li veroordeeld was
tot levenslange gevangenisstraf,
omdat hij in zijn muurkrant een
„contra-revolutionair beleid" zou
hebben bepleit. Of Tsjen en
Wang gelijk met Li zijn berecht is
niet zeker, wel dat er meer dan
tien mensen in verband met de Li
Yizhe-zaak veroordeeld zijn
In beleefde termen gestelde brie
ven met het verzoek om vrijla
ting van Li Zheng-tian (dat is de
Engelse spelling, die beter past in
de in het Engels te stellen brie
ven) kunnen gericht worden aan:
Chairman Hua Quo-feng - Pe
king, Peoples Republic of China.
In Mexico heeft een vis het voor
elkaar gekregen de hengelaar te
doden die hem net gevangen had.
Er zat veel vis op het stekkie van
de jonge Mexicaan en om zijn
handen vrij te hebben voor het
vangen van een volgende, hield
hij de net van de haak gehaalde
vis tussen zijn tanden. Het glad
de dier wist zich los te wringen,
gleed in de mond van de jongen,
door zijn keelgat en belandde via
de slokdarm ten slotte in de
maag. Op weg naar de maag
bracht hij de hengelaar zulke
zware verwondingen toe dat de
jongen overleed. Na deze curieu
ze gang van zaken met ontstelte
nis te hebben aangehoord, kreeg
de arts die de lijkschouwing
moest verrichten een tweede
schok te verwerken: bij het ope
nen van de maag haalde hij de
„moordvis" er levend uit
Het begint de Oostduitsers be
hoorlijk de keel uit te hangen: al
meer dan een jaar sturen ze met
de regelmaat van de klok een
WestDuitser terug die steeds
maar weer van West naar Oost
over de Muur klimt. De Oostduit-
se autoriteiten beschouwen hem
als geestelijk gestoord en hebben
van hun Westdultse collega's
geëist dat ze de man in eigen land
ir een inrichting stoppen. Dat
gaat de West-Berlijners te ver: de
man kan dan misschien als ziek
worden aangemerkt, zeggen ze,
daarom hoeft hij nog niet te wor
den opgesloten. Bovendien kun
nen we hier niet zomaar iemand
opsluiten, aldus de Westberlijnse
woordvoerder, in een rechtsstaat
kan iemand alleen In een geslo
ten inrichting worden geplaatst
na tussenkomst van de rechter.
