Geen vrede zonder Palestijnen'
Jasser Arafat gelooft in
de kracht van zijn volk
Ook vloei
baar biedt
Pokon
de meest
ideale
planten
voeding!
POKON
Roxv Dual Extra Light
heeft het laagste "teer" en
nicotinegehalte* van de 20
grootste sigarettemerken
en is bovendien overal
verkrijgbaar.
n
Garanties
Misdaden'
Oorlog
Libanon
Heroïsche strijd
Toch PLO
OAG 19 MEI 1978
BUITENLAND
Trouw/Kwartet PS 15 - RH 17
James Dorsey
pOET Op één van de
pren van de Palestijnse or
atie PLO in het westelijk
Ivan de Libanese hoofd-
bewaakt door zwaar be-
Inde mannen, staat Jasser
bt ons te woord. Pratend in
Arabisch formuleert de
^leider zijn antwoorden
ïid zorgvuldig. Nauwlettend
1 t hij de weergave van zijn
'"■den in het Engels. Her-
Belijk corrigeert hij de ver-
zichzelf dan wel bedie-
van het Engels.
ie ene kant lijken Arafat en zijn
■Jich al neergelegd te hebben bij
istaan van de staat Israël. Er
[gesproken over de stichting
en onafhankelijke Palestijnse
In gebied dat „werd bevrijd" of
uit de Israëli's zich hebben te-
trokken". Aanduidingen als
ionisten" of „de zogenaamde
als Israël wordt bedoeld blij-
pvallend achterwege.
andere kant belijdt Arafat
ote nadruk zijn hartstocht
et Palestijnse volk en gebruikt
krachtigste termen om het
ht te schilderen dat dit volk
lijn mening is aangedaan. Zo
»mt hij niet de tegen de Pales-
begane „misdaden" op één
[plaatsen met de Jodenvervol-
i van de Nazi's. De daden van
j's worden zonder blikken of
i vergeleken met die van
i"
•Duitsland.
rdLen? Waar zbn onze rechten?
lertig jaar leeft zestig procent
J* volk als vluchtelingen. Waar
Morgen komt in de Syrische hoofd
stad Damascus het centrale comité
van de PLO bijeen. Op deze cruciale
vergadering zal de PLO zich behalve
over haar toekomstige koers ten aan
zien van de oplossing van het con
flict in bet Midden-Oosten ook over
de situatie in het door oorlog geteis
terde Libanon moeten buigen. Ant
woorden zullen er gevonden moeten
worden op vragen over de toekomst
van de Palestijnen in Libanon, de
Palestijnse houding jegens het vre-
desleger van de Verenigde Naties en
het standpunt van de PLO ten aan
zien van het uit 1969 daterende ak
koord van Cairo.
Dit door de PLO en de Libanese
regering overeengekomen akkoord
regelt de Palestijnse aanwezigheid
in Libanon cn met name in het
zuiden van dit inmiddels door oorlog
geteisterde land. Sommige Pales
tijnse leiders vinden dat het akkoord
van Cairo herzien moet worden en
dat er een nieuwe overeenkomst no
dig is die de Palestijnse aanwezig
heid in Libanon garandeert. Gesug
gereerd wordt dat de PLO eventueel
bereid zou zijn sommige stellingen
in het zuiden van Libanon op te
geven onder de voorwaarde dat de
militaire aanwezigheid van de Pales
tijnen ten noorden van de rivier de
Litani en dat hun politieke activitei
ten in Beiroet in afspraken gelegali
seerd worden.
Deze discussie is des te belangrijker
gezien de meningsverschillen tus
sen de PLO en het vredesleger van
de VN. Radicale Palestijnse groepe
ringen blijven infiltreren achter de
linies van de Verenigde Naties in het
zuiden van Libanon. Herhaaldelijk
zijn er de afgelopen weken botsin
gen geweest tussen Palestijnen en
eenbeden van de vredesmacht van
de Verenigde Naties. PLO-leider
Jasser Arafat beeft herhaaldeijk
zijn strijders opgeroepen om zicb
koest te houden, opdat de Israëli
sche terugtrekking uit Libanon
wordt versneld. Hij moest echter in
het verleden toegeven, dat hij niet
alle guerrilla's onder controle beeft.
In een recent vraaggesprek met het
Libanese weekblad Monday Mor
ning liet de bevelhebber van de VN-
troepen generaal Erskine weten dat
het akkoord van Cairo in strijd is
met resolutie 425 van de Veiligheids
raad van de VN. Deze resolutie re
gelt de aanwezigheid van de VN-
troepen in Libanon. „Wanneer", al
dus Erskine volgens de bepalingen
van het akkoord van Cairo zij (de
Palestijnen) in het zuiden zouden
mogen opereren en het onze taak is
om de aanwezigheid van gewapend
personeel tegen te houden, dan zijn
het akkoord en onze taak strijdig.
Het is misschien nodig dat de PLO
de infiltratie (in door de VN-macht
gecontroleerd gebied) stopzet. Ik
weet dat dit vanuit hun standpunt
gezien misschien moeilijk is om te
doen. Maar wanneer zij het niet
doen, komen wij tegenover hen te
staan en wij hebben duidelijk ge
maakt dat wij ons met niemand in
een oorlogstoestand bevinden. Wij
willen tegen niemand vechten. Wij
moeten de Libanese regering bij
staan om haar eigen autoriteit in het
gebied te herstellen en zodra dat
gebeurd is, neem ik aan dat het tijd
wordt voor de VN om zich terug te
trekken. Dan is het natuurlijk aan
de Libanese regering en aan Arafat
zelf om de zaken uit te zoeken."
Tijdens het gesprek in Beiroet leek
het standpunt van PLO-leider Jas
ser Arafat hier lijnrecht tegenover te
staan. „Resolutie 425 verwijst op
geen enkele manier naar de Palestij
nen. Niemand kan op basis van deze
resolutie actie ondernemen tegen de
Palestijnen. In deze oorlog hebben
de Palestijnen de grootste last op
hun schouders gedragen. Dit om
twee redenen. Ten eerste vanwege
onze aanwezigheid in zuid-Libanon.
Deze aanwezigheid is het gevolg van
het akkoord van Cairo tussen ons en
de Libanese regering. Dit akkoord
werd door de Arabische topconferen
ties van Riad en Cairo goedgekeurd.
Zowel Libanon als wij zijn leden van
de Arabische Liga. Het omgekeerde
van wat Erskine zegt is juist. Erski
ne praat over het herstel van de
Libanese soevereiniteit in het zui
den. Het eerste bewijs van soevere-
niteit is echter het zich houden aan
bilaterale, inter-Arabische en inter
nationale afspraken. Dit geldt voor
de soevereiniteit van elke staat. De
aanwezigheid van de Palestijnen in
het zuiden is gebaseerd op bilaterale
afspraken tussen de Palestijnen en
Libanon. Dit zijn Palestijns-Libane-
se-Arabische afspraken. Het ligt
naar mijn mening niet binnen de
macht van de Verenigde Naties om
binnen het kader van de Arabische
Liga gesloten akkoorden te annule
ren. Anders zou dat beschouwd moe
ten worden als een agressie tegen de
Arabische soevereiniteit op het
hoogste niveau, namelijk tegen de
resoluties van de Arabische topcon
ferenties. Dit zijn wettige zaken.
Zonder twijfel is elke tegenstelling
tussen resolutie 425 en het akkoord
van Cairo onrechtvaardig, zowel wat
het Palestijnse als het Arabische als
het internationale aspect betreft".
zijn onze mensenrechten? Waar zijn
degenen gebleven, president Carter
inbegrepen, die het over mensen
rechten hebben?"
•te kracht bestrijdt de ge-
PLO-leider ook de stelling
si Palestijnse staat een gevaar
|n voor Israël. Het omgekeerde
geval. Als bewijzen voor het
Üjnse goed gedrag noemen
jdiinctionarissen de activiteiten
ènie PLO binnen de Verenigde
uil en „onze aanvaarding van de
l dfies van de VN". „Zou u gelo-
hejzo gaat Arafat verder, „dat
>ijj dat al haar omringende Arabi-
ak|taten angst aanjaagt, bang is
rtde Palestijnse verzetsbewe-
;eriDeze staat die tot aan de tan-
ge e bewapend is?" Arafat wijst
at de nieuwe Israëlische op-
vfelhebber Eitan „beweert dat
uj«de grootste militaire slag-
hej in het Midden-Oosten bezit,
en
4Ms de discussie over de Ameri-
-ie verkoop van wapens aan het
i-Oosten kwam de Ameri-
1 regering tot de slotsom dat
meer wapens bezit dan alle
che confrontatiestaten bij el-
-ei ij hebben ook de nieuwste en
est ontwikkelde wapens. Ieder-
Jet en de Israëli's hebben laten
lat zij beschikken over twaalf
tien atoombommen. Hoe kan
igeboren staat een bedreiging
lj([i voor een dergelijke militaire
Wij zullen vanaf het begin
beginnen en onze economie,
p' iderwijs en onze instellingen
5. i opbouwen. Daarom kunnen
Hen dat de Israëli's een grote
zr verspreiden. Het is spijtig dat
|v n het westen dergelijke leu-
eloven. Jullie praten alleen
j e toekomst en de veiligheid
raël. Wat moet er met ons
Dien ten gevolge is er volgens Arafat
maar één partij in het Midden-Oos
ten die garanties voor zijn veiligheid
nodig heeft en dat zijn de Palestij
nen. Deze garanties moeten door de
grote mogendheden, de Verenigde
Staten en de Sowjet-Unie, worden
afgegeven. Arafat is bereid om met
„alle garanties" akkoord te gaan
„waartoe de grote mogendheden be
sluiten". De vraag of hij bereid is een
oplossing van het conflict in het Mid
den-Oosten te aanvaarden waarbij
zowel garanties aan de Palestijnse
staat als aan Israël worden verstrekt
kan Arafat „pas beantwoorden als
wij een dergelijk aanbod hebben".
Impliciet geeft Arafat wel een ant
woord op deze vraag wanneer hij
stelt dat de op 1 oktober verleden
jaar gepubliceerde gemeenschappe
lijk Amerikaans-Russische verkla
ring over het Midden-Oosten een
„fundamentele basis voor een realis
tische oplossing" van het conflict
zou kunnen vormen. In deze verkla
ring. die op fel verzet stuitte van de
kant van Israël en de Amerikaans
Joodse gemeenschap, werd verwezen
naar de „wettige rechten van het
Palestijnse volk". Bovendien stelden
Washington en Moskou dat zij de
„veiligheid van de grenzen tussen
Israël en de naburige Arabische sta
ten" mede zouden willen garan
deren.
de Verenigde Naties. Wanneer zij het
hebben over de vertegenwoordigers
van het Palestijnse volk bedoelen zij
rechtstreeks de PLO."
Sinds het bezoek van president Sa-
dat van Egypte aan Jeruzalem in
november verleden jaar is de Ameri
kaans-Russische verklaring op de
achtergrond geraakt. Carters aan
vaarding van het voorstel van Israëls
premier Begin om de Palestijnen in
het sinds 1967 bezette gebied be
perkt zelfbestuur te geven vormt vol
gens Arafat een „terugtocht van de
verklaring van 1 oktober. Zij negeren
de Palestijnen nog steeds. Maar het
is belangrijk om te weten dat er geen
oplossing, geen vrede en geen stabili
teit in dit gebied mogelijk zijn wan
neer de Palestijnse rechten worden
gepasseerd. Deze rechten zijn de be
langrijkste factor in dit gebied. Wij
zijn de kern van het probleem."
Arafat vindt het „spijtig" dat het
„Amerikaanse beleid volledig op Is
raël is afgestemd." „Is het niet pijn
lijk", zo vraagt hij, „dat Amerika zo
een hoog percentage olie uit de Ara
bische landen haalt terwijl Carter
soms verklaringen aflegt tegen de
landen waarmee hij zaken doet? Ik
zie de voortdurende Amerikaanse
steun aan Israël met inbegrip van de
levering van de verboden fragmenta-
tiebommen. Begin wordt op het Wit
te Huis ontvangen terwijl zijn han
den nog druipen van ons bloed uit
zuid-Libanon waar deze verboden
fragmentatiebommen werden ge
bruikt. Al deze misdaden worden
vergeten en Israël viert samen met
Carter in het Witte Huis zijn dertig
ste verjaardag. Is dit geen tragedie?
Wanneer het over de Palestijnen
gaat worden de mensenrechten op
zij gezet. Zijn wij geen mensen, zijn
dit niet dezelfde misdaden waarvoor
de Nazi-leiders terecht moesten
staan? Begin biedt ons minder aan
dan wat Zuid-Afrika aan de Bantoe-
stans geeft. En dit terwijl wij als
Palestijnen wat ontwikkeling betreft
vele volkeren in het Midden-Oosten
en zelfs de Israëli's voorbij zijn ge
streefd. Dit geldt voor alle terreinen
met uitzondering van medicijnen.
Binnen vijf of zes jaar zal ook dit
verschil opgeheven zijn. Wij zijn
geen Bantoestans."
Het jongste voorstel van Sadat om
Israël de westelijke Jordaanoever tij
delijk aan Jordanië en de Gaza-
strook tijdelijk aan Egypte te laten
teruggeven acht Arafat „in strijd
met de besluiten van de Arabische
topconferentie van Rabat." Deze in
1974 gehouden top „omschrijft de
PLO als de enige wettige vertegen
woordiger van het Palestijnse volk.
De conferentie erkende het Pales
tijnse recht op zelfbeschikking en
het recht om een eigen onafhankelij
ke staat te stichten. Niemand kan
om deze besluiten heen tenzij hij een
nieuwe Arabische topconfentie bij
eenroept."
Niettemin onthoudt Arafat zich van
rechtstreekse aanvallen op Sadat.
Gevraagd of hij het verleden jaar
gelanceerde Egyptische vredesiniti
atief als mislukt beschouwd zegt de
PLO-leider: „Ik zeg niet dat het een
mislukking was. Begin zegt dat. Be
gin heeft dit initiatief verbrijzeld
met zijn tanks en zijn straaljagers in
het zuiden van Libanon." Wel, zegt
Arafat te twijfelen of Sadats initia
tief succesvol had kunnen zijn.
„Oorlog is een van de beleidsinstru
menten van de politiek" stelt de
PLO-leider. „En tegen geen volk zijn
in deze eeuw de misdaden begaan
die tegen het Palestijnse volk wer
den begaan. U moet begrijpen dat de
militaire strijd deel uitmaakt van de
politieke strijd. Toen de Nazi's Uw
land bezetten verzette U zich hier
niet tegen met politieke middelen.
Wij verzetten ons politiek, diploma
tiek, economisch en door middel van
de gewapende strijd. Hiertoe hebben
wij het recht. Wij hebben gewacht en
gewacht dat de resolutie van de Ver
enigde Naties (Arafat wekt de indruk
dat het uit 1947 daterende verde
lingsplan te bedoelen, maar laat zich
hierover niet precies uit) zou worden
uitgevoerd, maar er gebeurde niets.
De weg van de gewapende strijd is
zodoende onze enige keuze. Wanneer
U in onze situatie zou verkeren, zou
U hetzelfde doen. Mijn volk lijdt heel
veel. Wij moeten voor onze kinderen,
voor de komende generaties vech
ten, zodat tenminste zij in vrede in
het land van vrede zullen kunnen
leven."
Het jongste bewijs van de lijdensweg
van het Palestijnse volk is volgens
de PLO de Israëlische invasie van
zuid-Libanon. Palestijnse functiona
rissen noemen de invasie terreur,
maar verwerpen deze omschrijving
wanneer het gesprek gaat over de
Palestijnse aanval op een bus in
maart op de snelweg tussen Tel Aviv
en Haifa. „Het verschil," aldus een
PLO-vertegenwoordiger. „is dat de
bus een actie was in ons eigen land,
terwijl de Israëlische actie een aan
val over de grens was." PLO-leider
Arafat stelt dat de oorlog in Libanon
„zonder twijfel het resultaat was van
het besluit van het Israëlische kabi
net dat door de Knesseth (het Israë
lische parlement) werd goedgekeurd
om de Palestijnen en de krachten
van de PLO uit te roeien." Arafat
doelt hierbij op de resolutie die op 13
maart door de Knesseth werd aange
nomen en die Israël de vrije hand gaf
om vergelding te zoeken voor de
aanval op de bus. „Natuurlijk is dit
een barbaars besluit", aldus Arafat
„dat internationaal veroordeeld
dient te worden volgens de normen
van de Neurenberger processen.
Door de meest destructieve wapens
te gebruiken en door meer dan dui
zend Palestijnse en Libanese bur
gers te doden begingen zij dezelfde
misdaad als de misdaad van de Duit
sers tegen de Joden in Europa."
(ADVERTENTIE)
Deze verklaring ziet Arafat als een
mogelijke basis voor een oplossing
omdat het „overeen werd gekomen
door de twee grote mogendheden
Onze afvaardiging bij de Verenigde
Naties liet direct na publikatie van
de verklaring weten dat wij het do-
cumentaanvaardden.Wij mogen niet
vergeten dat de twee grote mogend
heden beide verantwoordelijk zijn
voor de vrede in het Midden-Oosten.
Voor de eerste keer werd er in de
Amerikaans-Russische verklaring
melding gemaakt van de wettige
rechten van de Palestijnen. Boven
dien worden de Palestijnen als een
volk omschreven. Ook werd voor de
eerste keer gesproken over de verte
genwoordigers van het Palestijnse
volk". Arafat lijkt zich weinig aan
het feit te storen dat de Amerikaans-
Russische verklaring de PLO niet
uitdrukkelijk noemt. „Natuurlijk is
de PLO de internationaal erkende
vertegenwoordiger van het Pales
tijnse volk. Wij zijn waarnemers bij
Volgens het jongste TNO onderzoek voor het Ministerie van Volksgezondheid
Vol vertrouwen spreekt Arafat van
de prestatie van de Palestijnse en
Libanese strijders tijdens „de oorlog
die acht dagen en acht nachten
duurde en waarin de Israëli's een
derde van hun land-, zee- en lucht
macht hebben ingezet en waarin zij
de hoogst ontwikkelde Amenkaanse
wapens gebruikten zoals het F-15
gevechtsvliegtuig, raketten, laser
stralen en zelfs de internationaal
verboden fragmentatiebommen.
Door deze oorlog werd het vermogen
van de Palestijnse en Libanese strij
ders bewezen in de confrontatie met
deze enorme Israëlische macht, hier
bij in aanmerking genomen dat de
verhouding tussen hun krachten en
de onze 12 tot 1 bedroeg. Militair
bestaat er geen vergelijking tussen
onze krachten en deze enorme Israë
lische macht."
„De Israëli's slaagden er niet in"
constateert de PLO-leider „om onze
krachten militair te verslaan. Inte
gendeel wij brachten hen zware ver
liezen toe. Dit is het resultaat van de
heroïsche strijd van onze moedige
Palestijns-Libanese krachten, die
deze agressie het hoofd boden. Van
zelfsprekend werd deze agressie ge
pleegd in overeenstemming met de
Verenigde Staten. Dit werd onthuld
in de verklaringen van (de Ameri
kaanse minister van buitenlandse
zaken) Vanct en (de oud-minister
van buitenlandse zaken) Kissinger
Begin gaf later toe dat deze actie
vele jaren geleden werd gepland. Dit
bewijst de onjuistheid van de bewe
ringen dat deze operatie in zuid-Li
banon een reactie was op de actie die
plaatsvond op de snelweg tussen Tel
Aviv en Haifa, zoals zij aan het begin
van de invasie verklaarden. Wij be
schouwen de resultaten van de oor
log als een groot succes. De Israëli's
wisten met deze actie noch militair
noch politiek een succes te boeken.
Wat betreft de verliezen in het zui
den: 82 Libanese dorpen werden ge
troffen. waarvan zes met de grond
gelijk gemaakt werden. Bovendien
werden zeven Palestijnse vluchtelin
genkampen vernietigd. Dit is het re
sultaat van de oorlog.'
(ADVERTENTIE)
Ook in vloeibare vorm
heeft Pokon de hoogste
voedingswaarde. Wie een
garantie wil voor gezonde,
sterke kamerplanten
kiest daarom altijd Pokon.
Al bijna 50 jaar het merk
melde meeste
groeikracht-nog
nóóit overtroffen!
DOET MEER VOOR LVV PLANTEN
