De Utikers zorgden voor dorpsboek
rïï?TWTffe ?EBDEB
De tekening van een lezer
rouw
commentaar
Hendrik Colijn beet meester Mooy in zijn been
pan je en Portugal (2)
Ouwe taaie
ügklas nog bijeen na 65 jaar
concurrentie
mis miss
naar de keizer allemaal weg
nee
IJDAG 18 NOVEMBER 1977
BINNENLAND
Trouw/Kwartet
■Atoanje en Portugal (1)
is heel verleidelijk een vergelij-
te trekken tussen de ontwikke
len die aan de gang zijn in Portu-
en de politieke situatie in Span-
De twee landen van het Iberisch
iiereiland hebben de afgelopen
:n een gelijksoortige ontwikke-
doorgemaakt. Beide landen
pkeerden in betrekkelijk korte
van een dictatuur in een demo-
In Portugal werd de dicta-
van Salazar ontmanteld. In
inje maakte de dood van gene-
il Franco een einde aan veertig
autoritair regiem. Deze ont-
tkeling heeft het beide landen
jgelijk gemaakt het lidmaatschap
li de Europese Gemeenschap aan
vragen. Niemand durft Spanje en
tugal principieel meer het recht
[ontzeggen op dat lidmaatschap,
zijn algemene verkiezingen ge
lden, in beide landen functione-
democratisch verkozen parle-
jnten, de politieke gevangenen
vrij gelaten en de rechten en
jheden van de burgers zijn gega-
leerd.
armee houden de overeenkom-
fn in de politieke situatie tussen
lanje en Portugal echter wel op.
I Spanje heeft de regering van
tmier Adolfo Suarez kans gezien
brede steun te verwerven voor zijn
beleid. De .kansen van de Spaanse
democratie werden kort na de dood
van Franco niet hoog aangeslagen.
Menigeen vreesde de gevolgen van
het hartstochtelijke karakter dat de
Spanjaarden wordt toegeschreven.
Geweld en sociale spanningen zou
het deel van de regering Suarez
zijn. Deze verwachtingen zijn niet
bewaarheid. Suarez bleek een bij
zonder gelukkige hand te hebben in
het afbreken van de Franquisttsche
dictatuur. Hij verleende de Catala
nen autonomie vóór het moment
waarop zij massaal hun zelfstandig
heid gingen bepleiten. Suarez slaag
de er zelfs in met socialisten, com
munisten en de rechtse Volksallian
tie een pact af te sluiten dat de
sociaal-economische vrede voor de
komende tijd lijkt te hebben verze
kerd. De regering van Suarez komt
de lof toe de dreiging in de politieke
situatie onderkend te hebben en de
passende maatregelen te hebben ge
nomen om die dreiging af te wen
den. Door het akkoord met de
oppositie heeft Suarez de kans dat
de sociale en economische proble
men waarmee het land kampt zullen
leiden tot een politieke confrontatie
tot een minimum beperkt.
Portugal heeft de situatie zich
el tegengesteld ontwikkeld. In
;abon regeert een socialistische
iderheidsregering die op zeer ge-
Jnnen voet staat met de oppositie
1 r i communisten, sociaal-democra-
j en centrum-democraten en die
vendien te kampen heeft met ern-
ge ;e onenigheid in eigen gelederen,
jn.
',e*
lat t aftreden van de sociaal-demo-
^tische leider Sa Carneiro, die niet
eid is naar het voorbeeld van de
lanse oppositie stilzwijgende
un te verlenen aan de socialisti-
le minderheidsregering van Mario
de arcs, geeft blijk van grote onenig-
id ook binnen deze partij. De
ifrontatie tussen de socialistische
nderheidsregering en de sociaal-
iocratische oppositie lijkt in fel-
I toe te zullen nemen nu de
aal-democraten hun leider heb-
gevraagd terug te komen. Sa
trneiro wil Soares alleen steunen
j hij wordt opgenomen in de rege
ring en daar schijnt Soares in het
geheel niet toe bereid.
Evenals Spanje kampt Portugal met
ernstige economische en sociale pro
blemen, die om een oplossing sme
ken. De politieke verdeeldheid
houdt de Portugese partijen echter
zo zeer bezig dat men aan een wer
kelijke oplossing van de problemen
niet toekomt. De regering heeft al
haar tijd en energie nodig in het
zadel te blijven. Wanneer er in Lis
sabon niet op korte termijn een
Spaanse oplossing wordt gevonden,
dan' is de kans groot dat alleen een
meer autoritair regiem de zaken nog
kan rechtbreien. President Eanes
lijkt al serieus over deze mogelijk
heid na te denken. De vorming van
een regering van nationale eenheid
lijkt momenteel nog het enige alter
natief voor een dergelijk autoritair
bestuur.
door Fred Lammers
UITWIJK Ze zullen er van
avond allemaal zijn in het ge
meentecentrum „De Hoogt":
de boeren, de burgers en, zij het
minder talrijk, ook de buiten
lui. Het wordt een bijzonder
dagje voor Uitwijk en Waard
huizen, de twee kerkdorpen in
het Land van Heusden en Alte-
na, die bij elkaar zo'n zeshon
derd inwoners tellen, plus dan
nog de leden van de veestapel,
waartoe ook de ezel Tom en de
hond Sproetje van de schrijf
ster Mink van Rijsdijk
behoren.
Vandaag verschijnt er een boek
waarin de historie van beide dorpen
is vastgelegd. En dat is iets waar de
Utikers en de Waardhuizers wel een
beetje trots op zijn. Er komen tegen
woordig wel meer boeken over ste
den en dorpen uit. maar voor een
kleine gemeenschap als Uitwijk en
Waardhuizen zien uitgevers daar
geen brood in. Als het aan hen had
gelegen, was „Ik kom van Uitwijk en
ik weet van niks" er dan ook nooit
gekomen. Dat het toch is gebeurd, is
te danken aan de gezamenlijke acti
viteiten van de hele dorpsgemeen
schap.
Het is begonnen met het pakketje
oude foto's en prentbriefkaarten dat
de postbode vorig jaar zomer op de
hervormde pastorie bezorgde. Het
was afkomstig van de 86-jarige me
vrouw M. Rijnsdorp-Van Eeuwen uit
Eist, die als klein meisje dikwijls in
Uitwijk logeerde, het dorp waar haar
moeder in de vorige eeuw dienstbode
was bij de toenmalige domineesfa
milie Aitton. Zij meénde dat die
oude foto's wel op hun plaats zouden
zijn in het kerkelijk archief en, dat
ds. Van Asselt er wel raad mee zou
weten. Nu, dat wist hij ook. Nadat ze
er op de hervormde pastorie een ge
noeglijke avond mee hadden be
leefd, mochten ook andere dorpsge
noten van de prenten genieten en zo
ontstond het plan er in breder ver
band iets mee te gaan doen door ze
op te nemen in een boek over
Uitwijk.
Het was niet helemaal voor het eerst
dat de Utikers figureerden in een
boek. In het begin van deze eeuw
had Anna Hers, die connecties had
met Henri van Eeten, de laatste heer
van Uitwijk op de Almingshoeve, in
haar historische romans „De oude
hoeve" haar jeugdherinnerinb.m
vastgelegd, en de schrijver L. Pen
ning had sterk geromantiseerd en
daarom minder betrouwbaar in
„De Watervloed" de St. Elisabeths-
vloed beschreven, die in de vijftien
de eeuw ook het Land van Heusden
en Altena trof.
Het „mutsevrouwke"
Het boek dat nu verschijnt is totaal
anders. De grijze oudheid krijgt
daarin aandacht, maar ook het re
cente verleden. Zelfs het laatste
„mutsevrouwke", Johanna Schot
man uit Waardhuizen, is niet verge
ten. vooral niet haar bezoek aan de
Koningin in de zomer van 1965. twee
maanden voor haar dood, waarbij ze
de vorstin bloemen aanbood „van
ons allegaren" en bij thuiskomst
concludeerde „het was hartstikke
gezellig bij de koningin"
Om Uitwijk en Waardhuizen aan een
Rigen dorpsboek te helpen werd
eind vorig jaar een commissie opge
richt. Alle groeperingen waren verte
genwoordigd: de hervormden, de ge
reformeerden en de artikeltjes, zoals
de Utikers de vrijgemaakten noe
men. De taken werden verdeeld. De
een ging foto's bijeen zoeken, want
de prenten van mevrouw Rijnsdorp
waren ontoereikend om er een boek
mee te vullen.
Het was een verre van gemakkelijke
opgave. Oude foto's zijn er genoeg,
opgeborgen in de solide kabinetten
van de Utikers, maar sommigen wa
ren niet zo scheutig met uitlenen. Ze
waren bang ze niet terug te zullen
zien. Sommigen dachten zelfs dat
hun bierbare foto's in dat boek inge
plakt zouden worden.
Andere commissieleden doken in ar
chieven, noteerden oude dorpsver
halen of bewerkten die. Judith Ver-
meeren, de plaatselijke beeldende
kunstenares, maakte zeven aquarel
len en vele pentekeningen voor het
boek. Iedereen deed het pro deo.
„Wij hebben het gedaan uit liefde
voor dit dorp. Het is misschien een
raar dorp, maar toch zijn we er alle
maal gek op", zegt Mink van Rijs
dijk.
Bernardus van Cleeff
Degenen die er niets hebben te zoe
ken, zullen waarschijnlijk nooit van
hun leven in Uitwijk komen. Het ligt
vergeten, ver van de grote wegen, in
het polderlandschap, een dorpje zo
als er in ons land vele zijn. Er wonen
alledaagse mensen, het dorp heeft
geen beroemdheden voortgebracht,
maar in de loop der eeuwen is juist
dit plekje in het Brabantse land
tussen de peppels en de grienden
voor hen die er zijn opgegroeid hét
plekje geworden. Daarvan getuigen
de verhalen in het boek zoals de
tragedie rond ds. Bernardus van
Cleeff, die na zestien dienstjaren in
1734 uit zijn ambt werd ontzet om
dat hij aan de drank was, wat op het
laatst zulke ernstige vormen aan
nam dat hij volgens een beschrij-
Zo tekende Judith Vermeeren Hendrik Colijn als schooljongen in
Uitwijk. Soldaatje spelen op het erf bij grootvader was de meest
geliefde bezigheid van „rooie Driekus"
ving in de classicale notulen (de
archieven van de plaatselijke her
vormde gemeente zwijgen over deze
pijnlijke zaak) waggelend de kansel
wilde beklimmen. Niemand stak een
hand uit om hem letterlijk en figuur
lijk te helpen. Waarom hij aan de
drank gegaan was en hoe eenzaam
deze man was, daarover maakte
men zich niet druk. Na zijn vertrek
is hij in de nevelen van de historie
opgegaan.
Kuin Ruis was een figuur waar de
Utikers meer over weten. Natuurlijk
betreft het vooral zijn omvang. Die
begint ruim 32 jaar na zijn dood
legendarisch te worden. Wat alles
nog interessanter maakt is zijn af
komst. Elke rechtgeaarde inwoner
van Uitwijk weet daar de details
van, maar fijnproevers die op pikan
te verhalen zijn belust, zullen daar
in het boek wat Kuin Ruis betreft
tevergeefs naar zoeken. De dorpsa
dat verbiedt dat zulke verhalen
zwart op wit worden afgedrukt.
Overigens maken de Utikers van
hun hart geen moordkuil. Vandaar
dat de organist Dirk Kant in 1925 bij
het bekend worden van het aanne
men van het door Zoelmond op ds.
De Wit uitgebrachte beroep aan het
eind van de dienst op eigen houtje
het „Dankt, dankt, nu allen God"
inzette. Pijnlijk voor ds. De Wit.
maar wel eerlijk van zijn organist.
buitenwereld zijn de herinneringen
aan dr. Hendrik Colijn. die zijn lage-
re-schooljeugd in Uitwijk door
bracht. Zijn ouders, die uit het Land
van Heusden en Altena afkomstig
waren, verhuisden naar de Haarlem
mermeer, maar omdat daar geen
christelijke school was werd Drie
kus naar zijn grootouders in Uitwijk
gestuurd. Zes jaar lang was hij leer
ling van het éénlokalige schooltje
van meester Mooy op het Kerkplein.
„Rooie Hendrik"
Een brave Hendrik was „rooie Drie
kus". zoals hij algemeen werd ge
noemd. niet volgens degenen die
hem meemaakten. Op de Almings
hoeve. op bevel van de laatste heer
van Eeten omstreeks 1897 afgebro
ken omdat hij niet kon verdragen
dat na zijn dood vreemden het huis
zouden bewonen, werd herhaalde
lijk gezegd dat. „rooie Hendrik"
voor galg en rad opgroeide „naar
een harde dood in een ver ver
schiet". Hendrik vertikte het na
schooltijd een handje mee te helpen
op het land, zoals de andere dorps
jongens. In de hooitijd verstopte hij
zich onder de hooiwagen. Toen
meester Mooy Hendrik Colijn eens
een pak slaag wilde geven, beet
Driekus hem onverwacht in zijn
been. Van schrik zag de dorpsonder
wijzer van verdere tuchtiging af.
„Rooie Driekus" had zich vast voor
genomen om geen boer te worden.
Het liefst speelde hij soldaatje op de
deel van grootvaders boerderij. Met
een stok als sabel marcheerde hij
rond. De in het gelid staande koeien
waren zijn soldaten. Hendrik Colijn
bewaarde niet zulke prettige herin
neringen aan Uitwijk. Het is niet
bekend of hij er later, toen hij het
had gebracht tot minister nadien,
nog eens terug is geweest. Aanneme
lijk is het niet.
Uitwijk: een dorp ver van de grote wegen tussen de grienden en
Historisch interessant ook voor de peppels van het Brabantse land.
Tekeningen, bij voorkeur in liggend formaat, sturen aan: Trouw, jury politieke prent. Postbus 859,
Naam en adres aan achterzijde vermelden. Voor geplaatste prenten is er een boekenbom
HET WEER door Hans de Jong
Weerrapporten
Hij zag er goed geconserveerd
uit, met blozende wangen, een
stevige stap, een paraplu bij
zich: de grijzende wandelaar die
ik gistermiddag op de heide van
het Friese Lippenhuizen tegen
het lijf liep. Op dezelfde oude
leger (zand-)weg eens betreden
door Bonifatius op weg naar zijn
eindstation Dokkum. Een on
verwacht grote knipoog van de
zon en veel stil spel door de wind
bevorderden een gesprekje, dat
uitliep op wat in Friesland „in
petear" genoemd wordt (geani
meerde gedachtenwisseling),
een stief kwartiertje aangezien
we op dezelfde golflengte bleken
te zitten.
Blijf fit door je te bewegen in de
natuur," was zijn lijfspreuk
en hij handelde ernaar: elke
dag zeventien kilometer om con
ditiefris te blijven. Hij vertelde
overigens wel, door -zijn omge
ving bij het uitrukken onder bij
voorbeeld een stromende regen
voor gek te worden versleten.
„Je hoort het ze denken." Bei
den kwamen we tot de conclu
sie, dat „gek" een zeer betrekke
lijk begrip is en dat het maar
zeer de vraag is, wie daarvoor
versleten moet worden: de all
weather-loper of de stoelzitter.
Ook de komende dagen zal deze
man ongetwijfeld de buien die
er nog vallen, trotseren en moge
lijk ook de aangekondigde regen
in het weekeinde. Deze is voor
ons besteld door een depressie
die momenteel in ontwikkeling
is ten noordwesten van IJsland.
Eerst trekt er een ruggetje van
wat hoge druk over met flinke
brede opklaringen (daardoor
kan het in het binnenland tot
lichte vorst komen, maar helaas
ook tot gladheid van de wegen),
in de loop van zaterdag volgt er
dan meer bewolking, wat uit
loopt op nieuwe neerslag, in*
hoofdzaak regen.
De Engelse computers projecte
ren de IJslandse depressie zon
dag boven de Noordzee, maar zo
een sterke uitdieping als zijn
voorganger begin deze week
wordt niet voorzien, hooguit 992
millibar. Verder wordt ver
wacht, dat zich bij IJsland een
nieuwe hogedrukcel (1.020 mb.)
zal opbouwen. Komt deze inder
daad tot stand, dan betekent dit
ook voor de eerste helft van vol
gende week een continuering
van het koude weer
Over computer-verwachtingen
gesprokenNa het aardige
succesje van de Bracknell-ma-
chine die zaterdagmiddag al een
stormdepressie van 952 mb. bij
de zuidwest-punt van Noorwe
gen en boven het Skagerrak
„zag" liggen, met gelijktijdige
aanduiding van hoge druk van
zuid-Groenland tot west-Portu
gal, zijn er een paar lovende
reacties bij mij binnen geko
men, wat betreft het vroege tijd
stip waarop die zware storm van
begin deze week gesignaleerd
werd.
Natuurlijk was er ook hier en
daar een zuiniger reactie, bij
voorbeeld van de collega-meteo-
schrijver die „Bracknell" hele
maal niet zo goed vindt, als er
verder vooruit gekeken wordt
dan twee of drie dagen.
Een roestig spijkertje bij laag tij
gevonden dus, en niet „des Pu-
dels Kern'' rakend. Is het geen
bagatellisering, dan wordt er
nog wel iets anders gevonden,
bijvoorbeeld de gelegenheidsop
merking, dat de betrouwbaar
heid van de computerprognose
voor tweeënzeventig uur vooruit
vijfenzestig procent is: „Vrij
dicht bij de gok". Tegenwerping
mijnerzijds: het maakt verschil,
of je met zo'n welbekende IJs
landse afzak-depressie of met
een over de Alpen springend A-
frika-laag te doen hebt. De be
trouwbaarheid van de compu-
Werrrapporlen vin gisteravond 19 uur:
ters houdt toch zeker ook ver
band met het weertype, Atlan
tisch of niet. dat er op een be
paald ogenblik heerst?
Papendrecht stond donderdag
morgen op 199 millimeter water.
Oostkapelle daarentegen niet
meer dan 65 mm. Op de Ffiröer
sneeuwde het donderdagmid
dag stevig bij-O graden, de tem
peratuur in Helsinki, Stockholm
en Oslo was op of Iets onder nul.
in noord-Zweden werd midden
op de dag plaatselijk -14 graden
waargenomen. Brrr
Amsterdam
licht bew
8
1
Dc Bilt
zwaar bew
8
1
Eclde
regenbul
7
2
Eindhoven
regen
7
0
Den Helder
licht bew
8
6
Rotterdam
zwaar bew
8
4
Twente
mist
6
OS
Vlissingen
zwaar bew.
7
12
Zd Limburg
motregen
4
03
Aberdeen
hagelbui
5
7
Athene
onbewolkt
21
0
Barcelona
zwaar bew
19
0
Berlijn
geheel bew
6
0
Bordeaux
half bew.
11
4
Brussel
regen
5
2
Franklort
half bew
5
3
Oeneve
half bew
6
0.1
Helsinki
metsneeuw
-0
0
Innsbruck
sneeuwbui
6
06
Klagenfurt
zwaar bew
3
04
Kopenhagen
ilchl bew
4
0
Lissabon
zwaar bew
18
0
Locarno
onbewolkt
10
0
Londen
zwaar bew
5
0
Luxemburg
geheel bew
2
02
Madrid
half bew
15
0
Malaga
zwaar bew.
20
0
Mallorca
half bew
21
0
München
half bew
4
2
Nice
licht bew
17
0
Parijs
licht bew
Rome
licht bew
7
2
Split
regen
18
6
Stockholm
zwaar bew.
12
4
Wenen
zwaar bew
2
0
Zürtch
sneeuwbui
9
0
Casablanca
half bew
3
9
Istanbul
onbewolkt
20
0
Las Palmas
zwaar bew
17
21
New York
regen
22
0
Tel-Avtv
half bew
02
Tunis
half bew
22
0
HOOGWATER. zaterdag 19 november
Vllssingen 819-2109, HaringvlieUluizen 8 33-
2114, Rotterdam 10 19-23 23, Scheveningen
9 28-22 09, IJmulden 10 17-22 58. Den Helder
103-1313, Harllngen 324-13 52. Delfzijl 5 38-
18 42
onder redactie van Loes Smit
VUl
hi
'uf Melis is nu vierentachtig. Ze
ol "oont in Rotterdam, maar dat
veerhoudt haar niet om nog gere
haar „kinderen" op Schier-
nonnikoog op te zoeken. Die zijn
rouwens ook de jongsten niet
neer: allemaal éénenzeventig,
.ïnaar het is dan ook al vijfenzestig
aar geleden dat ze bij Juf Melis in
de eerste klas van de openbare la
s' (ere school van Schiermonnikoog
:aten.
y
f ..Een flinke vrouw", zegt haar oud-
v ecrling Jakob Visser. Hij heeft nog
Veel prettige herinneringen aan die
eerste klas-tijd. Dat kan haast niet
yianders, want de herinneringen wor-
len nu al vijfenzestig jaar levend
>(ehouden door hem en zijn mede
leerlingen. De kinderen uit die eer
ste klas hebben elkaar eigenlijk
nt 'ooit meer losgelaten. Eén is er
in J^rongelukt boven wat toen nog
Nederlands Indië heette, maar de
^overige negen komen nog altijd op
(eikaars verjaardagen, negen keer
.Per jaar dus. En ook juf Melis komt
er zo vaak bij als ze kan, dit jaar tot
tweemaal toe. Ze zijn niet allemaal
op Schiermonnikoog gebleven,
zegt Visser, maar de meesten toch
wel. En in elk geval slaan ze de
reünies op eikaars verjaardagen
nooit over. Hoe vaak ze sinds hun
schooltijd bij elkaar geweest zijn?
Niet meer te tellen, zo vaak. Dit
jaar is er voor het eerst een beetje
de klad in gekomen. Dat komt
doordat er twee uit het ploegje van
negen behoorlijk ziek geworden
zijn. Ze willen pas weer bij elkaar
gaan zitten, als ze er allemaal weer
bij kunnen zijn.
We maken hier melding van, omdat
er nu alweer een week of zes gele
den in deze krant stond dat de
eindexamenklas van de Prof. van
der Leeuwschool in Krommenie na
veertig jaar nog steeds bij elkaar
komt. Nou, schreef ons daarop ie
mand van Schiermonnikoog, bij
ons hebben we een bijna complete
klas die na vijfenzestig jaar nog
geregeld contact houdt. Die open
bare lagere school op het eiland
was vijfenzestig jaar geleden de
enige op Schiermonnikoog. „Pas
toen we in de vierde klas zaten",
zegt de heer Visser, „kwam er een
protestantse school bij." Hij is
trots op zijn school en weet er alles
van. Een goeie school, zegt hij, wel
iswaar al een van 1877. maar toen
hadden ze al vier leerkrachten en
dat was voor die tijd erg veel. Later
vertrok er één naar de wal en toen
hijzelf op school kwam, waren er
drie onderwijzers: juf Melis die van
Groningen kwam en de eerste en
tweede klas had, een tweede onder
wijzer die ook twee klassen deed en
het hoofd dat er zelfs drie tegelijk
had: „De onderwijzers leefden hele
maal voor de school". Er werd ook
niet zo nauw gekeken of je al zes
was als je in de eerste kwam; ver
schillende waren pas 5'L Vakan
ties? „We kenden toen alleen de
grote vakantie, één maand duurde
die. Geen herfst- of paasvakantie
en zelfs niet met kerst. Dan kreeg je
drie dagen vrij en dat was dat. En
natuurlijk was er zaterdagochtend
ook school".
Voor de kinderen van de lichting-
Visser, zullen we ze maar noemen,
waren er niet veel mogelijkheden
om verder te leren. Er heerste nogal
wat armoede op het eiland, maar
ook wie het kon betalen had niet
veel keus: óf naar het vasteland, bij
familie in de kost en alleen in de
grote vakantie naar huis, óf op de
enige vervolgschool die het eiland
rijk was: de zeevaartschool. Zo
doende zijn er heel wat Schiermon-
nikogers op zee terecht gekomen.
Meisjes, weet de heer Visser, gingen
ook wel op de zeevaartschool; dat
was gewoon de enige manier om
dicht bij huis wat algemene ont
wikkeling op te doen. En wie daar
geen geld voor had, ging op het
land werken. Dat is nu verleden
tijd. De openbare en de bijzondere
basisschool zijn er nog, de zee
vaartschool bestaat al sinds 1934
niet meer. Wel is er in 1949 een
mavo op het eiland gekomen. Dat
is al heel wat voor Schiermonnik
oog.
Maar voor juf Melis en Jakob
Visser en zijn vroegere klasgenoten
is maar één school je ware: de open
bare, hun school, waar ze als jong
onderwijzersje en kleine kinderen
aan het begin van deze eeuw voor
het eerst binnenstapten en die ze
sindsdien nooit meer hebben ver
geten.
„Ze kunnen wel teksten op uw t.v -
scherm projecteren en daarmee de
krant concurrentie aandoen, maar
je kunt Je toestel niet in de katte-
bak leggen. Noch er haringen mee
inpakken."
Nou had miss Indonesië zó gehoopt
om in London Miss World te wor
den. Voor Siti Arifin, de eerste In
donesische die ooit bij dit spekta
kel is ingeschakeld, zou dat een
enorme triomf geweest zijn. Maar
het mag niet zo wezen: omdat Zuid-
Afrika ook een miss heeft gestuurd,
heeft de Indonesische regering Siti
opdracht gegeven zich terug te
trekken en de missen van India en
de Filippijnen hebben hetzelfde
van hun regeringen te horen gekre
gen. Aanvankelijk miss Sri Lanka
ook, maar die order is ongedaan
gemaakt. Miss Zwaziland gehoor
zaamt gewoon niet; zij was de zo
veelste die niet mocht meedoen,
maar ze weigerde omdat ze zo goed
bevriend is met Miss Zuid-Afrika.
Intussen krijgt de jury het steeds
makkelijker natuurlijk.
Omdat de Fran^oise Marie-Ange
Brillet kampioen-majorette van Eu
ropa is (dat kun je ook al worden
tegenwoordig) mag ze volgende
maand naar de kroning van keizer
Bokassa van Centraal Afrika. In dat
zanderige land zijn driehonderd jon
gens en meisjes opgetrommeld om
voor hun nieuwbakken keizer te de
fileren. Van Marie-Ange wordt ver
wacht dat zij voorop loopt en er een
ordelijke vertoning van maakt.
Als het eerste kleinkind op komst is,
zal de hele familie meestal in span
ning naar het grote moment uitkij
ken. De opa's en oma's toch zeker,
maar ook de broers en zusjes, en de
tantes en ooms soms ook nog wel. In
het geval van prinses Anne was de
hele familie zo'n beetje op stap. We
zetten ze op een rijtje: haar moeder
Elisabeth was thuis, in Buckingham
Palace; vader Philip zat in Duits
land. bij familie; broer Charles
moest zo nodig naar een feestje met
vrienden in het noorden van het
land: tante Margaret was naar haar
buitenhuisje op het Caribische ei
land Mustique vertrokken; de jong
ste broers Andrew en Edward zaten
op het internaat in Schotland. Al
leen echtgenoot Mark was de hele
tijd bij zijn vrouw, maar dat kon ook
moeilijk anders.
Nee zeggen is vermoedelijk de
meest gebruikte methode om
zwangerschap te voorkomen. Ten
minste in Engeland en ook maar
alleen in de ogen van het Britse
ministerie van onderwijs. Dat heeft
een brochure over gezondheidsop
voeding op school uitgegeven,
waarin het vaststelt dat jongeren
zeker niet steeds ondoordachter en
slordiger met de seksualiteit om
springen. zoals vaak beweerd
wordt. Dus, adviseert de brochure,
moeten in gesprekken met scholie
ren over voorkoming van zwanger
schap de morele vraagstukken een
belangrijke plaats Innemen En
daarbij mag dan best benadrukt
worden, dat „nee" nog altijd het
beste voorbehoedmiddel voor jon
ge meisjes is.
