Soms heb ik het gevoel
ik maar wat aanmodder
I
Leden Tweede Kamer
boos op Westerterp
'DICHTBIJ
bTERDER
Commentaar
De weg begaanbaar maken (1)
De weg begaanbaar maken (2)
Na te veel slaaptabletten in crisiscentrum
Tropisch Corsica
van niks word je niet dik
paddington
werken
abc
vondeling
uit de gracht
verzoek
geen gezicht
VRIJDAG 7 OKTOBER 1977
BINNENLAND
Trouw/Kwartet
Het heeft zeker zin nog even na te
kaarten over de vraag hoe de infor
matiepogingen van Den Uyl en
Veringa (na het eerste succes van
het uit de weg ruimen van de laatste
programmatische moeilijkheden)
zo in het slop is geraakt. Belangrij
ker echter is de vraag, hoe het nu
verder moet, want zelfs in deze fase
van de formatie kan geen twijfel
meer bestaan over het karakter, dat
het nieuwe kabinet moet krijgen.
Vlak na de verkiezingen schreven
wij in deze kolom al over de duide
lijke aanwijzing van de kiezers over
het te voeren beleid voor de komen
de vier jaren; na vier maanden
formeren en informeren is er geen
enkele aanleiding na te gaan of die
uitspraak toch minder duidelijk was
dan wij toen dachten. Er is tijdens
moeizame onderhandelingen een
programma ontwikkeld, dat de
moeilijkheden voor de komende
vier jaren onderkent en daar oplos
singen voor aangeeft en (wat zeker
zo belangrijk is) dat programma
heeft de instemming gekregen van
een indrukwekkende meerderheid
in het parlement.
Er is op dit ogenblik dus geen reden
om te twijfelen over de weg. die
gegaan moet worden. De vraag is
alleen: hoe kan die weg begaanbaar
gemaakt worden. De beste manier
daarvoor lijkt ons de aanwijzing van
een informateur, die enigszins af
stand heeft van het directe politiek
gebeuren en van wie bekend is,d at
hij (of zij) geen ambities heeft een
actieve rol meer te spelen in de
landspolitiek en die de zaak een
beetje kan losweken van de moei
lijkheden rondom de personen
een man of vrouw, die in staat is om
onorthodoxe combinaties van por
tefeuilles en wensen te bedenken en
aannemelijk te maken.
Laat overigens niemand zich daar
enige illusie maken over de sfeer die
dan in het nieuwe kabinet zal heer
sen. Van enige toegenegenheid zal
vooralsnog geen sprake zijn. Het
wordt een kil verstandshuwelijk,
waarvan men alleen maar mag ho
pen dat er in de loop van de tijd iets
meer onderling begrip zal groeien
en verlangen om elkaar vast te
houden.
Misschien zullen er nog mensen
zijn, die enige waarde hechten aan-
verzekengen dat het ook in deze
fase slechts om de portefeuille van
justitie ging, maar dat moeten men
sen zijn die bij voorkeur bij de
Jezuïten ter kerke gaan. Juist omdat
de hele strijd zich zozeer om die ene
post van justitie concentreerde, was
het alras duidelijk dat het om een
meer ging.
Zeer zeker hebben de informateurs
Den Uyl en Veringa (en Den Uyl
staat hier niet om alfabetische rede-
nen op de eerste plaats) een grote
verantwoordelijkheid bij het laten-
i doordringen in het formatieoverleg
van het binnen en buiten het Bin
nenhof heersende koude oorlogskli-
Imaat rondom Van Agt. Het is met
het oog daarop ook, dat wij pleiten
voor één nieuwe formateur, die aan
,De voorzitters van de drie commis-
sies (landbouw, economische zaken,
verkeer en waterstaat,) wilden aan
vankelijk de minister op het matje
roepen door hem naar de Kamer te
laten komen. Omdat de Kamer vol
gende week niet vergadert zullen zij
nu in schriftelijke vragen hun boos-
heid laten blijken.
te Die vragen gaan vergezeld van een
verklaring. Dat komt zelden voor.
|Bij de voorzitters van de commissies,
en bij andere Kamerleden heerst
Kzo heet het grote onvrede. Er moet
aldus de verklaring, snel duidelijk
heid komen over de aansluiting van
de fabriek op de smeerpijp. Als die
duidelijkheid snel gegeven wordt
„kunnen stappen van de zijde van de
jieKamer achterwege blijven", aldus de.
3.Kamerleden Tuijnman (WD), Scha-
ng.
het werk van de afgelopen vier
maanden beslist geen deel heeft
gehad.
Jan Terlouw heeft zeker gelijk als
hij de oorzaak van de huidige moei
lijkheden niet in de eerste plaats in
feitelijke, maar vooral in psycholo
gische ontwikkelingen zoekt in
het ,,op elkaar uitgekeken zijn" van
met name PvdA en CDA. Vandaar
ook onze scepsis wat betreft de sfeer
in het nieuwe kabinet dat er hoe
dan ook moet komen.
Toch blijft het onbegrijpelijk dat
alle moeilijkheden zich zo gericht
hebben op Van Agt, let wel: in de
fase waarin volgens duidelijke af
spraken eerst over de zetelverdeling
over de partijen onderling zou wor
den gesproken. Pas in een latere
fase zou het gaan over de toewijzing
aan personen.
j Van onze parlementsredactie
DEN HAAG Leden van de Tweede Kamer zijn woedend op
minister Westerterp (Verkeer en Waterstaat). De bewindsman
(g heeft in een gesprek met drie Kamercommissies mededelingen
er gedaan, die „volstrekt afwijken" van mededelingen aan het
at provinciaal bestuur van Groningen. Het betrof de mogelijke
;n aansluiting van de KSH-fabriek te Foxhol op de „Smeerpijp" in
de Eems.
„Eigenlijk kan ik nog niet goed
zeggen, wat er allemaal van
binnen bij me zit. Het is een
opeenstapeling van allerlei per
soonlijke dingen, waarvan ik
sommige wel kan verwoorden,
maar andere voor mij houdt.
Daar wil ik niet over praten.
Misschien wel omdat ze te per
soonlijk zijn."
Ze is 38 jaar, gescheiden en moeder
van drie kinderen. Een maand of vijf
geleden begon ze last te krijgen van
hevige angstverschijnselen, waar
mee ze niet goed raad wist, maar om
hulp vragen durfde ze ook niet. Ze
was na h%ar scheiding inmiddels ver
huisd naar een galerijflat, waar ze
zich enorm geïsoleerd voelde. Voor
telefoon kwam ze voorlopig nog niet
in aanmerking, zodat als ze behoefte
had aan een praatje ze niemand kon
bellen, wat haar nog eenzamer
maakte. Aan de andere kant was ze
bang voor contact. Ging ze de deur
uit. dan keek ze eerst op de galerij of
er niemand was.
„Op een gegeven moment was het zo,
dat ik niet meer verder wilde leven.
Ik zag er helemaal geen gat meer in
en op een avond nam ik een paar
slaaptabletten. Maar slapen kon ik
niet en ik vluchtte de straat op. Ik
was bang om weer naar huis te gaan.
omdat ik wist dat ik er dan te veel
zou innemen. En toch deed ik dat en
nam meer slaaptabletten in. Ik wilde
uit het leven stappen. Ik kon niet
meer en voelde ook dat de kinderen
me niets meer zeiden. Ik was niet
meer in staat liefde te geven en te
ontvangen".
Ze vertelt, dat ze zich midden in de
nacht toch met de moed der wan
hoop naar een telefooncel in de
buurt wist te slepen en de eerste
hulp te bellen. In een ziekenhuis
werd haar maag leeggepompt en
kort daarop werd ze naar het crisis
centrum gebracht, waar ze acht da
gen verbleef.
„Na het ziekenhuis voelde ik me aan
de ene kant opgelucht, want ik leef
de nog, maar aan de andere kant had
ik die slaaptabletten bewust ingeno
men, omdat ik dood wilde. Van een
crisiscentrum had ik nog nooit ge
hoord. Ik dacht dat het iets was voor
duidelijk gestoorde mensen en dat
ben ik per se niet. Ik werd op een
kamer gebracht en daar geobser
veerd. Wat daarvan de bedoeling
was, weet ik niet precies, maar wel
kwam bij mij de gedachte op, dat je
zelfs op die kamer nog niet jezelf kon
zijn. Wel ben ik erachter gekomen in
die dagen in het crisiscentrum, dat je
het allemaal zelf moet doen. Dat je
zelf moet praten als je dat wilt en zelf
moet vragen, als je iets wilt weten. Ik
moet zeggen, dat ik het er persoon
lijk nogal moeilijk mee heb. Ik denk
dat dat voor veel mensen geldt en
dat dat ze ervan weerhoudt om naar
bepaalde instanties te gaan".
Anoniem
Hoewel ze volstrekt anoniem wil blij
ven, is ze wel bereid haar ervaringen
te vertellen. „Je kunt hooguit acht
dagen hier blijven en in die tijd
wordt bekeken, wat er het beste kan
gebeuren. Voor mij is er een behan
delingsplan opgesteld. Een dagthe
rapie, waarbij ik 's avonds naar huis
kan. maar voor het zover is, moet ik
eerst een week overbruggen, en daar
zie ik ontzettend tegenop. Eigenlijk
durf ik niet naar huis te gaan. Vooral
de avond en de nachten lijken me
erg moeilijk. Er is mij gezegd, dat de
therapie in eerste instantie een half
jaar gaat duren en dat die erop is
'gericht om mij met mijn angsten en
eenzaamheid te leren leven. Ik sta er
wel achter, maar toch bekruipt mij
ook de angst. Er is mij ook verteld,
dat ik voor mijn eigen gevoelens
moet opkomen en daar ben ik juist
erg bang voor".
Over de opvang vertelt ze, dat ze
gesprekken heeft gehad met de psy
chiater. doktoren en een psycholoog.
„Eigenlijk heb ik alleen met de
hoofd verpleger erg goed kunnen pra
ten. Hij heeft enorm veel uit me
gepeuterd en mij vooral ook laten
praten. Dat is geen verwijt aan de
anderen, maar je hebt nu eenmaal je
Een crisiscentrum is uitsluitend be
doeld voor mensen die in acute nood
verkeren. Er wordt gezorgd voor een
eerste opvang van de mensen, Waar
bij men via gesprekken er probeert
achter te komen hoe iemand verder
kan worden geholpen. Soms is een
crisiscentrum, dat te vinden is in
enkele grote steden, zoals Den Haag.
Utrecht en Amsterdam, vrij toegan
kelijk, soms alleen via de GGD. De
opvang bestaat uit enkele dagen tot
ongeveer een week. aangezien het
aantal plaatsen vrij beperkt is.
goede en slechte momenten. Je
merkt dan dat je niet meer kunt
huilen en gaat lachen om dingen, die
helemaal niet om te lachen zijn. Een
echt programma is er in feite niet. Je
bent op jezelf aangewezen. Je kunt
in bed blijven als je dat wilt en je
ontbijt op de kamer krijgen Je hebt
soms het gevoel dat je maar wat
aanmoddert, maar nogmaals mis
schien is dat wel de bedoeling. Ik heb
er niet naar gevraagd, durfde dat ook
uiteindelijk niet".
Echt contact
Zegt, dat ze over de verzorging en het
eten niets heeft te klagen „Ook met
de bezoektijden 's middags en
's avonds waren ze soepel, maar echt
menselijk contact heb ik weinig ge
voeld. Dat kan ook wel aan mezelf
liggen en het is niet bedoeld als een
klacht, maar als je zo 's avonds in de
huiskamer komt, is er niemand meer
en juist dan zou je willen dat er
iemand was. Iemand die tegen je
praatte, al was het over de meest
onbenullige dingen".
„Voor een deel kan ik mijn eigen
situatie wel verklaren. Ik heb nooit
iets voor mezelf durven vragen. Was
bang een ander daarmee te belas
ten. Ik heb ook nooit voor mezelf
durven opkomen, terwijl ik nu weet
dat je dat nodig hebt, maar je ver
geet jezelf. Ik ben op zoek naar
troost en warmte, maar dat heb ik
hier niet gevonden. Ik ben wel blij.
dat de kinderen zijn opgevangen
door een goede vriendin. Ze weten
niet dat ik hier ben. Wel is hun
verteld, dat ik erg moe was. Door
mijn scheiding en zo. die ik overi
gens zelf wilde, voel ik me wel schul
dig ten opzichte van hen. Ik heb nu
weer een vriend, maar het opbou
wen van een relatie is niet gemakke
lijk. Bovendien heb ik contacten no
dig met mensen, die mij warmte
geven, zodat ik die op de kinderen
kan overdragen."
In pleeggezin
Ze gaat tastend op zoek in het verle-
kel en Van Houwelingen (beiden
CDA)
Minister Westerterp had de provin
cie Groningen laten weten, dat het
KSH-bedrijf mogelijk per 1 decem
ber 1977 op de smeerpijp lozen kan.
De Kamercommissies hadden echter
te horen gekregen dat er dit jaar
geen sprake zal zijn van aansluiting.
Ook had Westerterp laten doorsche
meren, dat de smeerpijp weieens la
ter in gebruik zou kunnen komen
dan 1 oktober.
„De minister heeft ons verzekerd,
dat de smeerpijp in elk geval op die
dag in werking zal worden gesteld"
aldus de verbolgen Kamerleden. Le
den van de betrokken commissies
spraken gisteren over een .schande
lijke handelswijze van de minister'
en ,dit kan niet door de beugel'.
HET WEER door Hans de Jong
Vreemd weertje gisteren. De wind
trok naar de zuidoost- tot oosthoek
en de temperatuur steeg. In Zuid-
oost-Nederland werd het ruim twin
tig graden. Zuid-Duitsland 22 tot 23.
Straatburg 25, Lyon maximaal 29 en
op Corsica werd het zelfs voluit tro
pisch met Ajaccio op 32 graden! In
Annaba in het oosten van Algerije
liep de temperatuur gistermiddag
op tot 34 graden. Ook in Zuidwest-
Frankrijk werd het tropisch: 31 gra
den in Limoges.
Regenen deed het ook in heel West-
Europa maar nogal ongelijk ver
deeld. Eerst kregen de Britse eilan
den het meeste water: plaatselijk
twintig tot dertig millimeter in acht
tien uur, gisteren overdag ving Pa
rijs tien tot zestien. Plymouth vijf
tien, Limoges 23, Biaritz 22. en in
Spanje viel nog meer: Sevilla 34 en
Malaga 37 millimeter sinds donder
dagmorgen zeven uur. ganger in
Noord-Marokko veertig millimeter.
Om zeven uur gisteravond meldde
Ukkel onweer.
Dat er een vleugje nazomer over
West-Europa is gekomen, kwam
door een onvoorzien sterke lucht
drukdaling van Zuidwest-Engeland
tot NoordwestrFrankrijk: circa 980
millibaar. Zoals u misschien weet,
was enkele dagen daarvoor een
stormdepressie vanuit IJsland naar
Schotland gekomen. Dat was nog
min of meer regulier, maar dat er
daarna zo'n uitzakking van lage
druk in zuidelijke richting zou
plaatsvinden, was toch wel als een
gril van de natuur te beschouwen.
Het ziet er naar uit dat wij de vochti
ge en zachte lucht vooreerst niet
kwijt zullen raken, en wel hierom: de
luchtdruk blijft de komende dagen
laag in het Biskayegebied. Dat
brengt mee een aanhouden van de
onbestendigheid met hier en daar
enkele buien, maar daar tussendoor
redelijke momenten en middagtem-
peraturen lang niet gek voor de tijd
voor het jaar: maximaal zestien of
zeventien graden. De koude lucht
van polaire oorsprong zal dus voor
eerst op afstand moeten voorbij-
stromen.
De verdere vooruizichten duiden
erop dat de diepe depressie van 982
millibar bij Brest zal wegtrekken in
noordoostelijke richting, maar lang
zaam. Een ander minimum van dui
zend millibar en ik citeer hier de
uitgebreide Bracknell-prognose. gel
dig tot zondag 9 oktober op vijftig
graden noord, 49 west zal geleidelijk
naar het zuidoosten bewegen om
wellicht zondagmorgen in het Bis
kayegebied te arriveren. Een derde
depressie gaat van Labrador rich
ting Zuid-Groenland, waar hij als de
computers hem goed inschatten,
zondag aankomt. Een hogedrukzo-
ne handhaaft zich van Noord-Noor-
wegen tot Oost-IJsland. Conclusie
van dit weerpraatje: weinig veran
dering het komende weekend.
Over weerpraatjes gesproken: in de
afgelopen zomer en ook daarvoor is
de schrijver van deze bijdrage twee
maal in de week 's morgens om circa
tien minuten voor acht via de
NCRV-mocrofoon te beluisteren ge
weest op Hilversum II en wel in de
rubriek Vandaag. Met ingang van
maandag 3 oktober zijn de tijden
veranderd. Heel wat luisteraars zijn
mij kwijtgeraakt en die belden of
schreven met de vraag of deze servi
ce was gestopt. Ik kon hen uit de
droom helpen met de mededeling
dat ik ook het komende wintersei
zoen echt wel in lucht zal zijn op
maandag en vrijdag, maar da-
n een uur later om circa tien
minuten voor negen, vlak voor de
rubriek „Plein Publiek."
op een winderig en regenachtig
weertype in de eerste week van ok
tober en is afgeleid van Sint Bavo 1
oktober). De weertype wordt ook
wel peeëweer genoemd naar de sui
kerbieten die met name in West-
Brabant momenteel worden ge
oogst. Wist u dat met een Bamis-
pruim een zeer late soort bedoeld
wordt?
HOOGWATER zaterdag 8 oktober Vlissingcn
Onze medewerker in Roosendaal io 13-2250. Hartngvuetaiuizen 10 34-23.05. Rot
heeft enkele malen de uitdrukking u'rdam 1210- .schevcninK'n 1137 umui
Bamis-weer laten vallen Dat slaat J'i/eM D.SjiH"l""n
t
Een serie over hulpver
lening in de geesteli|ke
gezondheidszorg
door
Cisca Oresselhuys
en Kees de Leeuw
den, vertelt dat ze geen nestwarmte
gekend heeft, in een pleeggezin is
opgenomen en nooit heeft mogen
doorleren „Ik weet van mezelf, dat
ik dat best had gekund. Dat alles
geeft je een gevoel van minderwaar
digheid Je beschouwt jezelf als een
onbenul. Uit de meeste gesprekken
hier heb ik niet gemerkt dat ze me
begrijpen, maar misschien doen ze
dat wel degelijk en zal in de therapie
straks alles duidelijk worden. Ik
vind mezelf nog erg gespannen en
soms zou ik het wel uit willen
schreeuwen, maar tegelijk besef ik
dat ik dat niet durf."
„Als je me eerlijk vraagt wat ik van
het leven verwacht, moet ik zeggen,
niets. Wel weet ik. dat ik niet meer
gekwetst wil worden. Dat kai*ik niet
meer aan. Bovendien weet ik ook,
dat als ik zo doorga, er niets van
mijn kinderen terecht komt. terwijl
ze recht op me hebben. Ik heb het
gevoel dat ik ernorm heb gefaald,
terwijl er daarnaast een enorm ge
voel van schaamte is. dat mij dit
allemaal is overkomen. Misschien
had ik wel eerder een echte nood
kreet moeten laten horen Dan was
dit mogelijk niet gebeurd
Geen raad
Vertelt, dat ze met een heleboel din
gen geen raad weet. „Het gekke is
dat ik best goed kan formuleren,
maar gevoelsmatig kan ik er abso
luut niets mee Bovendien wat er
echt diep in je zit. dat hou je voor
jezelf. Daar praat je niet over. heb ik
gemerkt. Ook niet met vrienden. Die
vinden eigenlijk dat je het maar
flink doet als vrouw alleen met drie
kinderen. Ze begrijpen ook niet,
waarom je toch weer probeert een
realtie aan te gaan. maar ik vind dat
de kinderen recht hebben op een
man, die ze als een vader kunnen
zien."
„Ik hoop niet dat ik te negatief ben
overgekomen Wat ik heb verteld
over het crisiscentrum, zijn mijn
persoonlijke ervaringen. Ik moet je
zeggen, dat ik wel bewondering heb
voor de mensen die hier werken. Ze
worden dag in dag uit met allerlei
problemen geconfronteerd en waar
ze soms de opgewektheid vandaan
halen, is me een raadsel Wat mezelf
betreft heb ik wel houvast aan de
groepstherapie, waaraan ik nu ga
deelnemen Ik besef dat ik dan niet
alleen maar voor mezelf verantwoor
delijk zal zijn, maar ook voor de
groep, waar ik in kom te zitten
Eigenlijk heb ik geen keus meer. Het
enige wat ik weet is, dat ik wil probe
ren uit deze rotsituatie .te komen
En tot slot. „Tegen de mensen die
dit lezen, kan ik alleen maar zeggen,
dat ze niet zo lang moeten wachten
als ik. Zit je in ernstige problemen,
bel dan een instantie die je kan
helpen. Ze veroordelen je niet en
helpen je echt, ook al heb je het
gevoel dat er bij jou toch niets meer
aan te doen is. Geef dat vooral door,
*zou ik je willen zeggen Dat is in feite
ook de enige reden, dat. ik dit ver
haal heb willen vertellen
Dit is het derde artikel in een serie
van vijf. Voorgaande stonden zaterdag
I en woensdag 5 oktober in de krant.
|onder redactie van Loes Smit
Veel dikke mensen denken dat ze
van niks dik worden. Ze zijn er van
overtuigd dat ze er alles aan doen
en dat er dus verder niets aan ze te
verbeteren valt. Maar zouden ze
het oktobernummer van het femi
nistisch maandblad Opzij ter hand
nemen, dan zouden ze daarin lezen
dat daar niets van klopt afgezien
dan van de mensen die met een
organische afwijking sukkelen.
Voor alle anderen ligt de oorzaak
gewoonlijk veel dieper, in je eigen
denkwereld.
Engelse vrouwen menen althans
ontdekt te hebben, dat dik worden
vaak een feministische achter
grond heeft „Vrouwen hebben in
deze maatschappij weinig controle
over hun leven. Ze hebben het ge
voel dat niemand hen serieus
neemt of respecteert, behalve als ze
zich, zo aanpassen dat ze in een
stereotiepe rol passen. Als ze zich
niet willen conformeren, maar ook
weinig mogelijkheden zien om zich
buiten de vaste normen te ontwik
kelen. gaan ze zich vaak op een
passieve manier verzetten. Ze rich
ten hun woede op de maatschappij
tegen zichzelf, kunnen zichzelf niet
accepteren en dus ook hun eigen
behoeftes niet serieus nemen. Dat
is het hele geval. Of ze gaan in
verzet door zichzelf zo onaantrek
kelijk te maken, dat de maatschap
pij hen niet meer in de stereotiepe
rol kan drukken".
Zo zit dat dus. En dan heb je veel
vrouwen die uit een soort schuldge
voel gaan zitten hongeren om maar
slanker te worden, het niet langer
dan een paar weken volhouden en
zich vervolgens dwangmatig gaan
volproppen tot de weegschaal bij
kans doorslaat, waarna het spelle
tje opnieuw begint. Iemand die ja
renlang abnormaal dik geweest is.
de Engelse Susie Orbach. is een
van de oprichtsters van een Lon-
dens therapiecentrum voor dikke
vrouwen. Zij gaat er van uit, dat je
alleen uit dat hongeren-proppen-
hongeren-proppen-systeem kunt
loskomen als je eerst achter je on
bewuste motieven komt en zo leert
jezelf aardig te vinden. Want, zegt
ze, als je eenmaal zo ver bent, gaat
alles wat je gewicht betreft, van
zelf. Susie Orbach heeft met eigen
ogen gezien hoe vrouwen afvielen
als ze eenmaal achter het waarom
van hun dik-zijn waren gekomen,
hoewel de therapie van het cen
trum daar niet eens zozeer op ge
richt is. Bij een van de vrouwen
gebeurde dat bijvoorbeeld, toen ze
ontdekte dat ze de neiging kreeg
zich vol lekkere hapjes te stoppen,
telkens als iemand zich met haar
privéleven bemoeide.
Moet je nou wel of niet „lijnen?"
Voor het antwoord op die vraag
citeren we nog een stukje uit Opzij:
„Je weet. dat dat smakelijke ijsje
en dat glas wijn tot meer gewicht
leiden dan het eten van een stukje
kaas met komkommer. Als je dat
erg vindt, moet je het dus niet eten.
Maar je kunt ook voor jezelf beden
ken, dat ijsjes en drankjes een voor
jou belangrijk onderdeel van eei.
prettig leven in de welvaartsstaat
uitmaken en als zodanig opwegen
tegen een molliger figuur. Maar
dan ook niet zeuren, je kiest zelf!"
Een uitspraak die de VARA-gids
noteerde uit de mond van ene Ray
mond Serré.
„Ik heb niets tegen werken, maar
daar gaat toch te veel vrije tijd in
zitten".
Paddington is een erg zelfstandig
beertje. Hij emigreert in z'n eentje
als verstekeling op een schip
vanuit „donker Peru" naar Enge
land. draagt een grote hoed en kan
een taxichauffeur zo streng aankij
ken dat die er een rood hoofd van
krijgt. Wie gisteravond op de
NCRV-tv de eerste aflevering van
het puur verengelste beertje gezien
heeft, weet daar alles van. Zijn be
denker. de Engelse schrijver Mi
chael Bond, liep hem een kleine
twintig jaar geleden bij wijze van
spreken tegen het berelijf. toen hij
's winters een Londense speelgoed
zaak binnenstapte in plaats van
buiten blauwbekkend op de bus te
blijven wachten. Sindsdien is hij zo
met het beertje vergroeid, dat
NCRV's Gertom de Beer die voor
de gids een gesprek met hem had
hem al wandelend door de Britse
hoofdstad regelmatig op iets of ie
mand ziet wijzen en hem dan
hoofdschuddend hoort opmerken
„Paddington zou dat beter doen
Er zijn dertig korte Padding-
ton-aflevereingen gemaakt, zodat
iedereen het pluchen dier goed kan
leren kennen.
Uit het omroep-abs van de KRO-
gids Studio
Hitparade ranglijst waarvan de
beklimming nóg minder inspan
ning en nóg meer smeergeld kost
dan andere ranglijsten
Honger een ook bij mensen voor
komend onaangenaam verschijn
sel waarover prachtige t v -reporta
ges worden vervaardigd, die niet
nalaten de westerse kijker zeer te
boeien.
Er zit nog genoeg vis in dc grachten.
Veertienjarige Peter Wetterquist
haalde er tenminste een uit de klui
ten gewassen zalm van 27, kilo uit.
Een waarschuwing: maakt u niet blij
met een dooie vis, want helaas moe
ten we hier onmiddellijk aan toevoe
gen dat het niet een Amsterdamse,
en zelfs helemaal geen Nederlandse
gracht was waar Peter zijn vangst
deed. Het jochie woont in de binnen
stad van Stockholm en daar kreeg
hij de zalm ook aan de haak.
Een vondeling heeft onderdak ge
vonden in het Dierenpark Wasse
naar. Het is een zeehondje dat op
het noorderstrand van Schevenin-
gen was aangespoeld. Een nog hul
peloos. klein dier. dat gelukkig op
tijd gevonden werd door strand
tenthouder Letz Hij bracht het
diertje met spoed naar de politie,
die ervoor zorgde dat hetzeehondje
binnen de twintig minuten in het
dierenpark was.
Opnieuw een verzoek uit een ver
land. maar nu eens niet om corres
pondentievrienden. Ditmaal gaat
het om postzegels, die de Canadese
heer Loui Final verzamelt. Hij doet
dat om zijn tijd te vullen, schrijft
hij. want hij moet de hele dag in
een rolstoel zitten en dat zal de rest
van zijn leven wel zo blijven Hij is
vijftig jaar oud. getrouwd en heeft
drie kinderen in de tienerleeftijd.
Sinds 1963 lijdt hij aan multiple
sclerose, maar zijn vrouw en kinde
ren zijn geweldig: „Dankzij hen
kan ons drukke leven gewoon door
gaan", zegt hij in zijn brief. In de
uren waarin hij zichzelf moet zien
te vermaken, werkt hij aan zijn
postzegelverzameling. Nederlandse
exemplaren heeft hij eigenlijk nau
welijks, en daarom zou hij ver
schrikkelijk blij zijn als hij er eens
wat kreeg Wie hem wat postzegels
wil sturen: zijn adres is 127 Wayne
Ave - Scarborough - Ont MIR IY8
Canada En hoewel hij er niet om
vraagt, zal de heer Final een aardig
briefje er bij zeker waarderen. Zijn
voertaal is Engels.
Ze had zoveel indruk op hem ge
maakt. de vriendin van een recla
metekenaar in Stuttgart, dat hij
haar geen moment meer wilde mis
sen Voor het geval ze eens niet bij
hem in de auto kon zitten wat
uiteraard nogal eens het geval is
schilderde hij haar omtrekken op
het rechtervoorportier Zonder
hoofd want dat moet precies op het
lijf passen als ze er wel in zit.
