Leren van het diakonaat
in Oost-Duitsland
Techniek:
moloch
Uit brieven van lezers
Bisschoppen: r.k.kerk
het meest getekend
Bisschoppen gispen
onrecht in Afrika
Gedachten over
gedichten
Krotbewoners
boos op
moeder Teresa
Leven in het Avondland (II)
VANDAAG
Voorbijgangers
WOENSDAG 28 SEPTEMBER 1977
KERK
Trouw/Kwartet
WEIMAR De christenen in de DDR willen zich kritisch opstellen niet naast, maar in de
samenleving. Dit is de officiële lijn van de kerken in dat land. Een delegatie van de raad van
kerken, die deze zomer de DDR bezocht, kon waarnemen, dat de evangelische kerk deze
opstelling, die als een uitdaging wordt ervaren, probeert waar te maken. Eenzelfde ervaring deed
een groep van vijftien Westeuropese diakonale werkers op tijdens een ontmoeting met een gelijk
aantal collega's uit de DDR en Polen in het protestantse ziekenhuis in Weimar, het Sophienhaus.
Uit Nederland waren twee deelnemers aanwezig.
door
H. van der Mersch
Het thema van deze ontmoeting
was: „Jezus Christus, de ene heer ln-
diakonaal werk. In geheel verschil
lende maatschappelijke verhoudin
gen." De leiding berustte bij prof.
Gerhard Bassarak, internationaal
bekend vanwege zijn werk voor de
vredesbeweging.
Aantallen
In de DDR bestaat de organisatie:
„Inwendige zending en hulpverle
ning van de evangelische kerken." In
het kader van deze organisatie zijn
er 51 ziekenhuizen, dat is vier pro
cent van het totaal. Daarnaast zijn
er nog 89 instellingen voor geestelijk
en lichamelijk gehandicapten. 226
bejaardentehuizen en verpleeghui
zen. 117 sanatoria en rusthuizen plus
nog andere sociale instellingen.
Naast deze zorg in instellingen is er
nog ambulante hulp en hulpverle
ning aan de „verre naaste", bv. in de
actie „Brood voor de Wereld". De
minister van gezondheidszorg heeft
enkele jaren geleden nog in de pers
het belang van genoemde instellin
gen erkend.
Het Sophienhaus in Weimar is een
van deze Instellingen. In het bestuur
van dit ziekenhuis van driehonderd
bedden (in Nederlandse verhoudin
gen een middelgroot ziekenhuis) zit
ten onder meer de burgemeester en
de districtsarts voor de gezondheids
zorg.
In financieel opzicht zijn voor de
christelijke ziekenhuizen dezelfde
regelingen getroffen als voor de
staatsziekenhuizen. Terwijl bij
laatstgenoemden de tekorten wor
den aangevuld uit de belastingen.
zijn de christelijke ziekenhuizen
aangewezen op hulp van de kerkelij
ke gemeenten en van het westen.
Het gaat daarbij vooral om vernieu
wingen en aanschaf van apparatuur.
Er is echter een betere regeling te
verwachten.
Meelevend
De hoofden van de verpleeg- en be
handelafdelingen zijn kerkelijk mee
levend. Cijfers van een andere diako
nale Instelling toonden aan. dat van
de medewerkers 18 procent kerkelijk
meelevend waren, 60 procent niet
meelevend en 22 procent kerkelijk
niet gebonden. Het Sophienhaus eist
van laatstgenoemde groep, dat zij
zich loyaal opstelt ten opzichte van
de identiteit van het huis. Daar
wordt ook aan voldaan.
Waarom gaan de kerken in de DDR
door met dit werk? Ze blijven vast
houden aan de woorden van Johan
Wichern, die het werk van de kerk
omschreef met: „Getuigen van het
geloof in het in praktijk brengen van
de liefde, open voor sociale vragen
en opgaven waarin wij in de wereld
worden gesteld". Kerkelijke instel
lingen worden gezien als oefenvel-
den voor het op deskundige wijze in
praktijk brengen van christelijke
naastenliefde. Ze staan voorts ten
dienste van de eigen gemeentele
den. Maar in het Sophienhaus wor
den ook communisten en Russische
soldaten of hun familieleden opge
nomen. Niet alleen in dit christelijke
ziekenhuis worden zo contacten ge
legd, maar ook in staatsziekenhui
zen, waar christenen soms tot goede
gesprekken met atheïsten komen.
Present zijn
Tegen de druk van de situatie in, wil
de kerk van de DDR present zijn in
de dienstverlening aan mensen die
hulp nodig hebben. Verhoudingsge
wijs is dit aanmerkelijk minder dan
in Nederland, waar dank zij particu
lier initiatief vele instellingen op het
gebied van de gezondheidszorg en
De directrice van het Sophienhaus in gesprek met diakonessen uit
West-Duitsland.
maatschappelijke hulpverlening
zijn ontstaan. Besturen en werkers
van deze instellingen worden voort
durend geconfronteerd met maatre
gelen van de overheid, die in toene
mende mate regelend optreedt. In
Oost-Duitsland kunnen we leren
hoe christenen zich daar opstellen
tegenover de druk van de overheid.
Daarentegen ondervinden wij ster
ker de invloed van wetenschap en
techniek, waarover prof. Brocher op
de Kirchentag in Berlijn de vraag
stelde of we met al onze diagnoses
en therapieën werkelijk het lijden
van mensen weten aan te pakken. Is
het al te laat, zo voegde hij daaraan
toe, wanneer de arts lichamelijk iets
ontdekt, terwijl een innerlijk con
flict zich in lichamelijke verschijn
selen heeft verborgen en niets meer
met het eigen ik te maken schijnt te
hebben. Zoals de kerk 'in de DDR
duidelijk present wil zijn als het
gaat om daadwerkelijke hulp aan
mensen in moeilijke situaties, zo zal
ook binnen de kerken in Nederland
meer aandacht moeten zijn voor het
feit, dat het bij de hulpverlening
gaat om de mens als geheel. Zo
kunnen christenen in Nederland
meer gaan betekenen voor hun ge
loofsgenoten in de DDR.
De heer Van der Mersch is secretaris
van de christelijke vereniging van
ziekenhuizen en diakpnessenhuizen.
Korte duidelijk geschreven, liefst aan één kant getypte, brieven kunnen worden
gestuurd naar Secretans Hoofdredactie Trouw/Kwartet, Postbus 059. Amsterdam. Bij
publikatie wordt de naam van de schrijver vermeld
Zesling
(ADVERTENTIE)
In Trouw/Kwartet van 23 september
1977 heb ik met belangstelling de
publicatie gelezen van drs J. J. Klin-
kert betreffende de geboorte van de
zesling. Hierbij sprongen enkele bij
zonder aansprekende zaken naar vo
ren zoals: medische fout, het zoeken
van de publiciteit, het medisch be
roepsgeheim van de heren doktoren.
Bovendien kwam ook nog de com
mercie om de hoek kijken. Het ma
ken van een medische fout is vrij
menselijk, alsook het zoeken van
publiciteit. Maar als het medisch
beroepsgeheim en daarbij de com
mercie in het geding komen, dan
krijg ik wel een beetje kippevel. Ik
laat dit verder maar rusten. Wel wil
ik opmerken, dat de goede doktoren
en de chirurgen o.m. om hun inzet
door de patiénten worden bejubeld
en zeer hoog genoteerd. Dit laatste
mag best weieens in de publiciteit
komen, te meer als men bedenkt dat
men in het Dijkzigtziekenhuis in
staat bleek te zijn om iemands afge
rukte hand er weer aan te zetten!
Nogmaals hulde aan de medici!
Rotterdam H. Groenendijk
Vredesweek (4)
De heer W van den Waal uit Rotter
dam schrijft: „De overheid mag en
moet het zwaard dragen." Als dat
ontleend is aan Romeinen 13 vers 4.
dan moet ik wel even zeggen, dat het
in Romeinen 13 vers 1 en 7 in de
verste verte niet over oorlog gaat en
dus ook niet over de verhouding:
onze overheid en die van een ander
land, maar alleen over de verhou
ding: overheid en eigen onderdanen.
Het zwaard, dat de overheid draagt
(dat betekent dus niet. dat de man
lijke bevolking een zwaard moet
dragen) is nodig om de orde in eigen
land en eigen samenleving te hand
haven. bedoelt Paulus. Iemand die 't
goede doet (vers 3) hoeft voor dat
zwaard niet te vrezen En dat
„zwaard" uit Romeinen 13 vers 4 is
natuurlijk niet letterlijk bedoeld,
maar „het zwaard niet tevergeefs
dragen" staat voor: het kwaad moet
gestraft worden.
Rijswijk P. (en Cate-Kroon
Wiegel-Duisenberg
Jammer, dat minister Duisenberg
blijkbaar niet op de hoogte is van
het markante onderscheid in de In
donesische taal tussen „kami" en
„klta". Kami betekent „wij" aan
deze kant exclusief de aangesproke
nen. terwijl kita betekent „wij" in
clusief de aangesprokenen. Op de
aanval van Wiegel betreffende het
gebruik van „wij politici" had de
minister dan kortaf kunnen reage
ren met „ik bedoel de kami en niet
kita." Dan was Wiegel tevreden
gaan zitten.
Bierniann (1)
Het is voor hun eventuele cliënten
waarschijnlijk maar goed dat be
paalde juristen een baantje nemen
op het ministerie inplaats van de
advocatuur te beoefenen. De zanger
Wolf Biermann wordt echter op die
manier wel het slachtoffer van hun
totale gebrek aan inlevingsvermo
gen. De principiële bezwaren die hij
(Westduits communist die uit Oost-
Duitsland werd verbannen) tegen
het Westduitse paspoort „schijnt te
hebben" gaan hun begrip te boven.
Zij houden echter de zaak in de
gaten: zodra „hij ook" in de Bonds
republiek vervolgd of gemarteld
wordt. voldoet hij geheel aan de
door de autoriteiten met grenzeloos
cynisme gehanteerde wetstekst en
is hij welkom in Nederland.
Apeldoorn
M. Ooms
Ministerssalaris (4)
Met instemming het schrijven gele
zen van de heer M. Goote te Arn
hem. Met hem hoop ik. dat het par
lement deze heren ministers wil
dwingen zich te voegen naar het
geen zij ons zelf voorhouden om op
de nullijn te blijven. Er staat hier
namelijk méér op het spel. Ten eer
ste: de democratie, die door dergelij
ke handelingen om hals gebraakt
wordt. Ten tweede: hoe zij met goed
fatsoen maatregelen mogelijk tot af
knotting van de topinkomens! Ver
beter de wereld heren, maar begin
met u zelf.
UTRECHT „Alle christelijke ge
meenschappen in ons land zijn min
of meer in een crisis geraakt. Of
schoon nog steeds de plaats en de
functie van deze gemeenschappen in
het maatschappelijk leven van waar
de worden geacht, hebben zij als
dragers van godsdienstige en ethi
sche waarden bij uitstek, aan bete
kenis Ingeboet. Het is niet overdre
ven te stellen, dat de r.k. kerk in
Nederland, kwantitatief de belang
rijkste geloofsgemeenschap, door de
geestelijke en maatschappelijke ver
anderingen wellicht het meest gete
kend is."
Zo schrijven de r.k. bisschoppen van
Nederland in een „panorama" van de
r.k. kerk in Nederland ten behoeve
van de bisschoppensynode, die vrij
dag in Rome begint. Hun overzicht
behandelt vooral de periode 1975/77.
De bisschoppen schrijven, dat vele
Jaren de grote r.k. gezinnen zorgden
voor groei van de kerk. De rek is er
nu wel uit. Als typerend voorbeeld
noemen zij de provincie Limburg,
van oudsher de meest r.k. provincie,
maar thans ook de provincie met het
laagste geboortecijfer van heel ons
land (1,18 procent tegenover 1,3 ge
middeld in Nederland).
Verder constateren zij, dat ln 1975
nog 37,5 procent van de levendgebo
renen als katholiek werden opgege
ven, terwijl officieel nog ruim veertig
procent van ons volk als r.k. geldt.
Met andere woorden: steeds minder
r.k. ouders laten hun kinderen als
r.k. inschrijven. Als een der oorzaken
daarvoor noemen de bisschoppen
het gemengde huwelijk. Ruim 35.
procent trouwt met een protestantse
of niet-kerkelijke partner.
Bij jongeren overheerst het gevoel te
maken te hebben met een sprekende.
in plaats van een handelende, met
een over-gelnstitutionaliseerde in
plaats van een vrijmakende kerk en
met een wijze van geloven, die voor
het oog weinig uitwerkt, aldus de
bisschoppen. Zij stellen verder vast,
dat er ten aanzien van de Jongeren
die wel deelnemen aan de zondagvie
ring een aanzienlijk verschil is tus
sen wat de kerk van hen verwacht en
hun feitelijke motivatie. De bis
schoppen concluderen, dat de pre
sentatie en de geloofwaardigheid
van de kerk onder zware druk staan.
Den Haag
NAIROBI(Reuter) Rooms-katholicke bisschoppen uit heel Oost-Afrika
hebben martelingen, geweld en onrecht in veel Afrikaanse landen over de
hekel gehaald. Op een bijeenkomst in Eldoret (Kenia) riepen zij verder op tot
een onderzoek naar de schending van de mensenrechten in Oeganda, en
steunden zij een protest van Zaïrese geestelijken tegen martelingen in Zuid-
H. de Koning Afrika, Rhodesië, maar ook Ethiopië.
ZOJUIST VERSCHENEN:
door Dt J. J. Poort
Niet minder dan vijl en twintig gedichten
(of gedeelten van gedichten) zijn in dit
boek bijeen gebracht. Heel
uitéónlopend van aard, vaak. Oude
meesters, van eeuwen terug, maar ook
eigentijdse dichters. Gedichten van
„christelijke" als van „niet-christelijke"
herkomst. In alle gevallen evenwel met
onderschrijvend of er dwars tegenin
schrijvend commentaar. Heel
persoonlijk heeft ds Poort deze
bloemlezing samengesteld. Heel
persoonlijk ook is zijn vanuit de Bijbel
geschreven commentaar! Wat hij er
mee beoogt is: liefde wekken. Voor
verzen, die in zijn eigen leven een grote
rol gingen spelen.
Deze bundel werd samengesteld met
een keuze uit het werk van: Huygens,
Revius, Van Lodensteyn. Nijhoff.
Gossaert, Henriëtte en Adriaan Roland
Holst. Leopold. Gerhardt. Paaltjens,
Bloem. Poppema.Campert, Marsman,
Den Braber, Nobel, Smit, Wapenaar,
Beets, Vasalls, Speenhoff, G. v.d. Graft
en enkele „anoniemen".
168 blz., fraaie paperback f 1*6.90.
Verkrijgbaar in de boekhandel of bij:
UITGEVERIJ
J. P. VAN DEN TOL
Voorstraat 94 Dordrecht Tel.
070-39558
MANILLA (ANP) Bewoners van
de Filippijnse krottenwijk Tondo in
Manilla zijn woedend op de interna
tionaal bekende moeder Teresa uit
Calcutta. Zij reageren hun woede af
op de tientallen zusters, die in de
krottenwijken werken. Menige zus
ter is al ternauwernood aan steni
ging ontkomen. Dit heeft een Filip
pijnse zuster gemeld aan het missie
secretariaat van het bisdom
Haarlem.
De krotbewoners verwijten moeder
Teresa, dat zij zich samen met kar
dinaal Sin van Manilla voor het kar
retje van president Marcos en diens
vrouw heeft laten spannen. Moeder
Teresa liet zich door de presidents
vrouw met de grootste vormen van
eerbetoon ontvangen. Zij nam haar
intrek in een gebouw, waarvoor de
krotten der armen moesten wijken.
Onmiddellijk werd de straat voor
het gebouw geasfalteerd en er werd
straatverlichting aangebracht. De
massa-media werden opgetrommeld
om complete verslaggeving te doen
van alles wat de „moeder der ar
men" zei en deed, steeds vergezeld
van presidentsvrouw Imelda
Marcos.
In feite zo schrijft de Filippijnse
religieuze heeft moeder Teresa
gebogen voor de dictatoren en voor
het klinkende geld. Naar de werke
lijke stem der armen op de Filippij
nen heeft zij niet geluisterd.
Volgens het Haarlemse missiesecre
tariaat is de klacht afkomstig van
een leidinggevende Filippijnse reli
gieuze, die als gematigd bekend
staat. Uit vrees voor repercussies wil
men haar naam niet bekendmaken.
In 1973 werd dr. ir. E. Schuurman benoemd tot hoogleraar in de
reformatorische wijsbegeerte aan de technische hogeschool in
Eindhoven. In 1975 volgde nog een professoraat ln Delft. Aan
beide hogescholen aanvaardde hij zijn ambt met het uitspreken
van een rede over de problemen van het leven in een vertechni-
seerde kuituur
Doorworth
H. A.C. Hildcring
Onze adressen:
AMSTERDAM
Postbus 859
Wibautstraat 131
Tel. 020-913456
Telex 13006
ROTTERDAM/DORDRECHT:
Postbus 948
Westblaak 9 Rotterdam
Tel. 010-115588
DEN HAAG/LEIDEN:
Postbus 101
Parkstraat 22. Den Haag
Tel. 070-469445
ZWOLLE/GRONINGEN:
Postbus 3
Melkmarkt 56. Zwolle
Tel. 05200-17030
Deze redevoeringen zijn met nog en
kele beschouwingen gebundeld tot
een boek. getiteld: Techniek: middel
of moloch (afgod). Ik volg in dit arti
kel een hoofdlijn van zijn verhaal.
Krisls
Onder veel ingenieurs en andere we
tenschappers leeft tegenwoordig een
besef van krisis. De ontwikkeling
van de techniek heeft in de westerse
wereld een geweldige verrijking ge
bracht. Zij heeft zich echter tevens
ontwikkeld op een wijze die ons kan
benauwen. Roofbouw op delfstoffen,
verontreiniging van het milieu, een
groeiende en steeds meer geperfekti-
oneerde wapenindustrie Enerzijds
bijvoorbeeld ruimtevaartprojekten
van de NASA. die de grootsheid van
de mens kunnen tonen, anderzijds
het onvermogen meer te doen op
lange termijn aan de materiële en
immateriële belangen van de volken
ln de derde wereld (waarvoor met het
geld van de ruimtevaartprojekten,
effektieve oplossingen op lange ter
mijn zouden kunnen worden gereali
seerd).
Technokraten
Technokraten als Kahn, Wiener,
Steinbuch en anderen waarderen de
wetenschappen en met name de na
tuurwetenschappen zeer positief De
techniek zien zij als de motor van de
vooruitgang Zij zien wel dat de tech
niek problemen met zich mee kan
brengen, maar zij geloven dat deze
met behulp van de techniek na ver
loop van tijd overwonnen kunnen
worden. Wat technisch mogelijk Is.
moet volgens hen uitgevoerd worden
want de vooruitgang en het geluk
van de mensheid zouden er mee ge
diend zijn. De techniek moet ook
gebruikt worden om de samenleving
te beheersen. Met behulp van plan
ning moeten wij de toekomst in de
greep proberen te krijgen en daar
mee problemen uitbannen. Het zal
onze welvaart en ons welzijn ver
groten.
Schuurman beschrijft hoe conserva
tief (conserverend) deze visie op de
toekomst eigenlijk is. Vanuit de be
staande samenlevingsverhoudingen
en haar geschiedenis trekt men lij
nen naar de toekomst. Dit betekent
dat de toekomst v&st gelegd wordt.
Interessant is het hoofdstuk over de
systeemtheorie. De schrijver toont
aan. dat de opstellers van het eerste
Rapport van de Club van Rome stel
len: bij de huidige ontwikkeling van
de westerse kuituur zijn er ontkoom-
bare grenzen aan de groei. Er zijn
nieuwe normen nodig voor de rich
ting van ons wetenschapsbeleid en
technische ontwikkeling. Tevens zit
de Club van Rome zo zeer in het
systeemdenker» gevangen, dat zij de
verwachting koestert dat nieuwe et
hische normen en een nieuwe geeste
lijke instelling van de mens uit we- -
tenschappeltjke modellen zullen
voortkomen.
Revolutionaire utopisten
Veel aandacht besteedt de schrijver
aan de tegenkrachten in onze cul
tuur: Marcuse, Bloch en anderen. Zij
zien dat bij de technokraten de toe-
Prof. dr. E. Schuurman
komst wordt vast gepind op het he
den en wordt 'dichtgeschroeid'. De
technokraten geloven wel in een be
tere toekomst, maar er ls meer reden
te denken dat armoede, onrecht en
lijden ln de tijd zal worden verlengd
en versterkt. Revolutionaire utopis
ten. d w z. zij die op revolutionaire
wijze hun wensdromen over de toe
komst willen verwerkelijken, vinden
dat de toekomst open moet blijven.
Zij willen niet vanuit onze samenle
ving met al haar gebreken lijnen
doortrekken naar de toekomst; de
mensen moeten juist hun hoop. hun
streven naar bevrijding uit lijden en
onderdrukking in de toekomst ver
werkelijken. Veel van wat deze cul
tuurcritici beogen, spreekt ons aan.
Maar welk Inzicht normeert hun den-
ken over de toekomst? Ten diepste
worden zij door hetzelfde gedreven
als de technokraten: de mens die
zichzelf genoeg is, die zonder geloof
in God, en op basis van zijn eigen
rede de toekomst wil maken.
Tegencultuur
Niet alleen marxisten signaleren
deze problemen. Tot de critici van
onze cultuur behoort tegenwoordig
zeker genoemd te worden de bewe
ging van de tegencultuur; mensen
als Roszak en Relch. Zij zien het
leven in een technische samenleving
als zinloos, absurd. In het westen is
volgens hen een godsdienst van de
wetenschap ontstaan. Deze verering
van de wetenschap heeft de visie op
het leven verengd en verziekt. Terug
naar het echte mens-zijn is hun de
vies: d.w.z. terug naar inhoudsvolle
relaties tot de natuur en de mede
mens. Hoeveel waardevols de verte
genwoordigers van de tegencultuur
ook naar voren brengen in hun kri
tiek. het valt op dat zij zelf vrij
weinig constructiefs bijdragen. In
onze verscheurde cultuur blijken zij
geen alternatieve en eigen cultuur-
roeping te hebben.
Afremmen.
Ombuigen en afremmen van de ont
wikkeling van onze cultuur is vol
gens Schuurman vereist. Maar hoe?
Als christen-ingenieur en -filosoof
wijst hij de zelfgenoegzaamheid van
de mens af. De problemen waarin de
westerse cultuur verzeild geraakt is,
ziet hij voortkomen uit het in toene
mende mate geen rekening houden
met de bijbelse visie op de mens en
de natuur. Vervolgens stelt hij de
wetenschappelijke basis van de
techniek niet te willen loslaten.
Maar hij accentueert de dienende
functie van de wetenschap voor de
techniek en van de techniek voor de
mens. Voor de ingenieur mag niet
door
dr. H. E. S. Woldring
van belang zijn dat hij maakt wat
kèn, maar dat hij maakt wat nodig,
d.w.z. dienstig is. De wetenschappen
en de techniek moeten in hun zin
rijkdom verstaan worden; zij moe
ten het leven en de natuur dienen en
ontplooien. Het is een eis van ge
rechtigheid bijvoorbeeld, dat men
met de techniek de natuur schoon
houdt. Het boek van prof. Schuur
man typeer ik als een modern ver
haal van een eigentijds christen
over actuele problemen. Zijn visie is
wijsgerig en evenwichtig, zijn oor
deel genuanceerd. Soms kan een ge
nuanceerde redenering de ernst van
problemen maskeren. Dit is bij hem
niet het geval en mag niet het geval
zijn. Op de laatste bladzijde van zijn
boek pleit hij voor de noodzaak van
een nieuwe ethiek voor de techniek.
Uit Schuurmans beschouwing volgt,
dat christen-ingenieurs, juist gezien
de ver gevorderde en daarin mens
en natuur- bedreigende ontwikke
ling van de techniek in het Avond
land, NEE moeten zeggen tegen be
paalde projecten. Het is bekend dat
Schuurman voor de t.v. standpunt
bepaalde en koos tegen de totale
afsluiting van de Ooster-Schelde,
terwllle van het milieu. Zijn visie
heeft onontkoombaar consequen
ties voor de wijze van industrialise
ring van bijv. het Rijnmondgebied,
voor snelle kweekreactoren en voor
de ontwikkeling van de neutronen
bom. De christen-ingenieurs beho
ren in onze tijd (na grondige studie
van de problemen) geargumenteer
de protesten te laten horen, ten ein
de signalen te geven voor het be
houd van Gods schepping.
Dr. H. E. S. Woldring. die sociale
filosofie doceert aan de Vrije Univer
siteit te Amsterdam, bespreekt
E. Schuurman, Techniek: middel of
moloch, uitg. J. H. Kok te Kampen,
136 blx., 15,90. Het eerste artikel in
deze reeks stond in ons blad van
gisteren.
ONREGELMATIGHEDEN
Het kan gebeuren dat je ineens op
een aantal onregelmatigheden stoot
die toch de moeite van het
overwegen waard zijn. Zo vernam ik
onlangs dat een groot aantal
mensen die recht hebben op een
overheidspensioen dit zelf moeten
aanvragen. Soms is het bij eerste
aanvraag niet duidelijk of iemand er
recht op heeft. Dit moet dan
uitgezocht worden. Dit kan nog al
eens enige tijd aanlopen. Vaak is
men verplicht deskundige hulp in te
schakelen om datgene te verkrijgen
waarop men recht heeft. Wanneer
men het dan eindelijk toegewezen
krijgt, het recht is dus erkend, dan
behoeft men vanzelfsprekend niet
op rente of op vergoeding voor de
hulp te rekenen. Nog daargelaten
wat er dan al allemaal aan chagrijn
geleden is. Waarom kient men dat
bij de overheid niet meteen uit en
moeten mensen die op dit gebied
van toeten nog blazen weten (heus
nletzo'n slechte eigenschap) eerst
geconfronteerd worden met een
aantal moeilijkheden? We hebben
toch een rekenkamer en
pensioeninstanties en we zijn toch
gezegend met computers die ons in
zo'n bijzonder korte tijd alles aan de
weet kunnen laten komen wat we
willen! Bij het uitbetalen van
verzekeringsgelden is het vaak niet
minder, eer erger, gesteld. Men leze
wat Vincent Bakker over dit
onderwerp schrijft in Vrij Nederland
van de vorige week. Enkele ten
hemelschreiende gevallen
verluchten zijn relaas. Een klein
tipje van de sluier wordt opgelicht
in het uit 1973 daterende rapport
van prof. Bloembergen en mr. van
Wersch (Leiden), waarin te lezen
staat: „Het is niet onaannemelijk
dat alle of sommige
WA-verzekeraars minder makkelijk
met het betalen van vergoedingen
worden naarmate de omvang van de
schade toeneemt; hun belangen
worden dan immers groter". En de
belangen van de slachtoffers?
Worden die dan ook niet groter?
Men kan zich afvragen of dit
bepalen van vergoedingen en
dergelijke rechten nog langer in
handen van particulieren moet
blijven. In zaken van recht dienen
we voor elkaar in te staan.
Beroepirigswerk
NED. HERV. KERK
Beroepen te Nederhemert: G. tie
Greef te Wijngaarden; te Lemmer eu
te Kerkrade A. Bakker te Dalfsen; tt
Delft: C. D. Kousemaker te Zwijn-
drecht; te Kamerik: H. Smit te IJs-
selmuiden; te Franeker: T. J. de
Heer te Akkrum.
Bedankt voor Bleskensgraaf: J. P.
Verkade te Montfoort.
Aangenomen naar Haaften: P. West-
land te Uddel.
GEREF. KERKEN (VRIJG.)
Beroepen te Zuidlaren: H. D. van
Herksen te Heemse.
Aangenomen naar Helpman: W. Wie-
renga te Berkel en Rodenrijs.
Bedankt voor Buitenpost: C. J. de
Ruyter te Sneek.
GEREF. GEMEENTEN
Bedankt voor Enkhuizen: J. Mol te
Rijssen; voor Den Haag-Centrum J.
C. Weststrate te St. Catharines
(Can.).
Eimert Pruim
Met ingang van 1 oktober neemt de
heer Eimert Pruim (43) de eindre
dactie van de zojuist gefuseerde bla
den Open Deur/Goede Tijding over
van de heer Jac. Roos. Ruim twaalf
jaar was Eimert Pruim cursusleider
op het vormingscentrum Den Aler-
dinck in Laag Zuthem bij Zwolle.
Hij is nu in dienst getreden van de
stichting Kerk en Wereld in Drieber
gen. Naast deze halftime functie
gaat hij zijn werkzaamheden als re
dactiesecretaris van het maandblad
Voorlopig uitbreiden. In de plaats
van Eimert Pruim is als cursusleider
op Den Alerdinck benoemd de heer
C C. Smitskamp, tot voor kort gere
formeerd predikant te Amstelveen.
Ds. J. W. van de Meene
In Brisbane (Australië) is overleden
ds. J. W. van de Meene (66). Nadat
hij als hervormd predikant achter
eenvolgens had gestaan in Nieuw-
Dordrecht. Wezepe, Voorst en
Utrecht, ging hij in 1952 naar Au
stralië, om daar pastoraal werk on
der Nederlandse immigranten te
verrichten.
John Ord
Per 8 oktober is als bevelhebber van
het leger des heils in België aange
steld luitenant-kolonel John Ord,
tot nu toe divisie-officier in Edin
burgh, Schotland. Hij volgt kolonel
Jean-Samuel Fivaz op. die uit de
actieve dienst treedt na 41 jaar
werkzaam te zijn geweest als heils
officier. waarvan de laatste drie en
een half jaar als bevelhebber in Bel
gië. Het echtpaar Fivaz gaat zich in
Zwitserland vestigen. De nieuwe be
velhebber en zijn Belgische echtge
note hebben reeds enkele jaren in
België gewerkt in het Jeugdwerk. Op
13 oktober zal de internationaal se
cretaris voor Europa, commissioner,
Per-Erik Wahlström, hen instal
leren.
Morgan Derham
De 62-jarige Engelse baptistenpredi
kant Morgan Derham is gekozen tot
voorzitter van de Europese evangeli
sche alliantie.
