3=
Rosenkavalier:
Itijd weer
errukkelijk
ü^Oaverende show
Dij Béjarts Mutra
Goed gek: een te
komisch blijspel
TB JdfiO a 12 13
Muziek, nietom overte schrijven,
maar om naar te luisteren
Vocalistenconcours
geen hoofdprijs
Residentie Orkest start
met De Falla Opera
internationale meubelbeurs
jaarbeurs utrecht
Gewestelijk
Orkest: veel
enthousiasme
Internationale Gauteamus Muziekweek
Zwakbezette finale zonder landgenoten
Meer bestuurders
met glaasjes-op
Kritiek Kamerlid
op KLM-tarieven
tet
BINNENLAND
Trouw/Kwartet
ADVERTENTIE
woensdag donderdag vrijdag zaterdag zondag maandag dinsdag
ALLEEN VOOR DE VAKHANDEL KIJKDAG VOOR GESLOTEN ALLEEN VOOR DE VAKHANDEL
PARTICULIEREN
dagelijks open van 9 17 uur
'nlichtingen 030-914914
op VAKDAGEN alleen voor
akhandei na 'eg t'mat e
voor particulieren ALLEEN toegang op zaterdag 10 sept
>e aldus ontstaj
f
)e aldus ontsti
gwerkt. „I
driepieer,
an een hipje
>k beter voor]
aan de hai
dobbelsteentj
eigen brood
il sloe^ aan
zijn
r het brandei
haar ihuiskoi
gratis enki
ze
iceldt die cigi
haar man
me niet kwalij
Ik toch zeki
hééft gehoui
broek d>
moet zich ni
de haar man
op fcroekepli
egen haar
al ,te leren et.
imel vaarderil
ht dat meen
„Je moet
ar nun. Wil
ls ze samen
dig eensgezii
„Ach, ik ht
anna het ma;
r eigen fouti
eemoedig ov.
I;
or Jai Kort
[STERDiM De opvoering van
ir Rosercavalier" van Richard
iuss in ht Holland Festival 1976
ift een zer groot succes gehad,
in wonde, dat de Nederlandse
irastichtig haar seizoen '77-'78
;ft geoperl met een nieuwe serie
irstellinga van deze „komedie
>r muziek op een libretto van
_;o von Hcmannstahl. die Strauss
1912 heeftgeschreven.
ittegenstande het feit, dat het
•k integral op de plaat is opgeno-
was d€Stadsschouwburg vrij-
javond ttfens de première weer
ir druk beocht. „Der Rosenkava-
is eenjpera, die niet slechts
ikkelijks om te horen, maar die
alleszinsde moeite waard is om
zien, dan zij de mooie en soms
gekke chgen, die er op het to
il gebeura. Een echt theaterstuk,
iarbij de toeschouwer dikwijls
;n èn ogei te kort komt.
De bezetting kwam in grote trekken
overeen met die van verleden jaar.
Opnieuw trad Evelyn Lear op als de
Felsmarschallin, maar dit keer had
zij tegenover zich de Engelse so
praan Anne Howells, die optrad zo
wel als haar aanbidder Actavian als
als haar pseudo-kamenier Marian-
del. Een actrice die niet slechts be
schikt over een stralende stem, maar
die bovendien voortreffelijk toneel
prestaties leverde. Telkens weer be
tekende haar optreden (o.a. als Ro
senkavalier) een hoogtepunt in de
voorstelling.
Jules Bastin en Derek Hammond-
Stroud waren opnieuw de prachtig
zingende en kostelijk acterende ba
ron Ocns auf Lerchenav en Herr von
Faninal. Hetzelfde gold van Ruth
Keiling als Sophie, de dochter van
de laatste. Anton de Ridder deed
opnieuw zeer fraai de zanger tijdens
het „lever" van de Feldmarschallin.
Het intrigantenpaar Valzacchi en
Annina werd bezet door Nico Boer
ËveïynLearals MarschaHin en AnnTlowelsTlsRosênkav'ilier
en Sophia van Santé. Vooral in het
derde bedrijf had het paar een be
langrijk aandeel, dat zowel qua zang
als spel uitnemend tot zijn recht
kwam.
In de opera's van Strauss is het in
strumentale aspect tenminste zo be
langrijk als het vocale. Het Rotter
dams Philharmonisch Orkest had
ook ditmaal de dankbare en uiterst
moeilijke taak om dit gedeelte van
de voorstelling te verzorgen. Diri
gent Edo de Waard, die het totale
gebeuren op het toneel en in de or
kestbak uitstekend in de hand had.
zorgde voor een fraaie uitvoering van
de lastige partituur van Strauss'
meesterwerk.
>r Hns W. Ledeboer
IAEEN Voor Amstelveen
de afglopen week een Belgische
?k; de .emeentelijke dienst voor
[tuur hri gezorgd voor Belgische
Begisch theater, Belgische
ende kunst met natuurlijk
tei Pail Rubens als middelpunt
DODDen if en- ^sluiting, zaterdagavond,
olf de gr<rn v°orselling van Mudra, de to-
fg^lschoolvan Laurice Béjart.
man.,
etjes gedeejart> Pïèentieus als altijd, noemt
guljn ins teling 8een school of acade-
1 spreien <re'maar en „smeltkroes, waar jon
den Batisrren hoeken van de wereld
lipte gefer11 °Pleidng voortzetten in klassie-
(de grool
i en moeme dans en zich vervol-
aken in zang, gesproken woord,
in""viiftitmen do,r besPelen van slagwerk-
deed i es Jstrumenen' dramatische interpre-
beroen*tie van feksten, theaterspel, sceno-
rrr -..Jafie" ennog veel meer. Dat is echt
eken en
liceerde begrjl Mudra„ bekend uit de
tidische lans. waar men er de pre-
les voogeschreven handbewegin-
iinn!nJn onderverstaat. In feite is het een
cn-ntP nanoord ui'bet Sanskriet, dat gebaar
hin^nv^tckciit Het werk van „Mudra"
nnVrfoH7nvat 60 breed scala van klassiek-
illow Talirademich via Graham stijl tot
afrikaan en Indisch met misschien
Dg eenviucntig uitstapje naar het
ÏTanTh^azz-piijs uitgereikt
>EN HMG Jazzmusicus Frits
cum feit£aatee ^de eerste aan de Wou"
'doorr
van (oolprijs is toegekend. De
K^Keesifdersch<ding is de Warinettist-
^50 \xofonis en bandleider uitgereikt
Ijdens h<t jubileumconcert in de
lacht var. zaterdag op zondag van
Haagst jazzclub in het gebouw
[fPsychOmjcitia i de residentie.
>raag. Ui
- 24,^ prijS stilde de Haagse jazzclub in
|u zij derig jaar bestaat. De beeld-
louwster Thea IJdens-Schipper-
leijn ontüerp de prijs: het dier uit
iet wapervan Den Haag, zij het dat
deze gaden ooievaar de symbo-
k van en trombone is verwerkt,
prijs keeg de naam van Wouter
Gooi die sedert de oprichting
retarisvan de Haagse Jazzclub
en dee functie nu heeft neerge-
d
Verre Oosten en naar de pop.
Voor de pauze gaf Mudra er een
demonstratie van: eerst klassiek-
academisch, dan Graham-stijl, ver
der India, ten slotte Afrika en om de
hele zaak af te ronden een daverende
trommel-session. Lang niet altijd
even correct en vlekkeloos, maar Bé
jart zou Béart niet zijn, als hij al die
onvolkomenheden niet had bedekt
met de liefdelijke mantel van de
show.
In plaats van het bij demonstraties
van deze aard traditionele zwart
zoet-pastelkleurige maillots, daaro
ver bij het Indische werk mooie
heup-sjaaltjes, verder wat aankle
ding met geurende wierook en extra
aandacht voor belichtingseffecten.
Een opvallende Afrikaanse solo. En
bij de trommel-session ging een stok
in tweeën en vloog er zelfs een trom
„uit de takels".
Na de pauze als wereld-première een
stuk totaal-theater, combattimento,
op muziek van Monteverdi en Allan
Tung. Het motief is vermeld in het
programmablad: de mensheid is ge
boren uit één voorvader. Met alle
mogelijke middelen betracht deze
mens onderling separatisme. Uitein
delijk blijken de gemeenschappelij
ke banden sterker en ieder vindt
zichzelf terug, dus alle Menschen
werden Brüder, een heel bekend Bé-
jart-thema.
Er werden kanppe staaltjes in ver
toond. Ga bijvoorbeeld maar eens
dansen en zingen tegelijk. Interes
sante mime-stukjes. kolderieke the
ater-humor, allerlei daverende show
effecten die met een minimum aan
middelen tot stand kwamen, een
merkwaardige mengeling van de
meest uiteenlopende bewegings- en
dansstijlen. Dat alles in lieve kleur
tjes en opvallende lichteffecten.
Maar ook dansers, die niet bleken
opgewassen tegen de kunst bij ada
gio-passages lang op een been te
blijven staan, veel dik er opgelegde
symboliek. En waarempel, tegen het
eind kwam er zowaar een echte, ou
derwetse toneeldraak de planken op
in de vorm van overladen melodra-
matiek en een uitgerekte stervens-
scène met daarna een hoogst-
merkwaardig weer tot leven komen
van het gedode slachtoffer, zodat
alles ten slotte uitging als een niet al
te smakelijke „soap-opera".
De kruidenier (Joost Prinsen) in bed bezocht door zijn vrouw Agaath Meu-
lenbroek, rechts) en de andere vrouw (Karin Meerman).
door André Rutten
OSS Het zuidelijk toneel Globe
heeft zaterdagavond in de schouw
burg De Lievenkamp de première
gegeven van een blijspel van de En
gelse schrijver Mike Stott, dat in de
Nederlandse vertaling van Joost
Prinsen „Goed gek" is gaan heten.
De draad van het verhaal komt in
het kort hier op neer. De plaatselijke
kruidenier is „vreemd" gegaan met
een nieuwe klante, en dat is uitvoe
rig waargenomen door de aartsrod
delaarster van de buurt. Zij licht de
echtgenoot in, die zeer laconiek rea
geert, en vertelt het vervolgens de
vrouw van de kruidenier, die er ka
pot van is en met haar kindje naar
haar ouders terugkeert. Wat later
probeert de roddelaarster vreemd te
gaan met de dèsolaat achtergeble
ven kruidenier, waarvoor hij letter
lijk zo terugdeinst, dat hij de kelder
trap aftuimelt en in het ziekenhuis
terecht komt. Daar krijgt hij bezoek
van de vrouw, met wie hij vreemd
gegaan is, haar echtgenoot en zijn
eigen vrouw, die bij dat vrijmoedige
echtpaar uitvoerig troost gevonden
heeft en zienderogen is opgeknapt.
De schrijver zelf noemt dit spel een
klucht, en dat is het ook: een tot in
het absurde doorgetrokken staal
kaart van de verschillende manieren
waarop tegenwoordig met „seks"
wordt omgegaan. Nu draaien vrijwel
alle kluchtige blijspelen om seks.
Het ongewone van deze klucht is,
dat er uitvoeriger en vrijmoediger
over seks wordt gepraat, dan wij van
het toneel gewend zijn, en dat ook
wel in termen, die kranten gewoon
lijk vermijden.
Een bezwaar van stuk en voorstel
ling lijkt mij, dat er zozeer de nadruk
op het komische gelegd wordt. Het
krijgt daardoor iets van valse bra
voure.
En dat terwijl het aardige draaito
neel van John Otto twee huiska
mers, een winkel en een ziekenhuis
kamer best de grondslag had kun
nen zijn voor een veel lichter en
menselijker spelletje. De gewone
menselijke, en soms zelfs wat tragi
sche kanten, die er ook in zitten
vooral bij de vrouwen worden wel
gespeeld, maar heel simpeltjes, ze
verdwijnen rnin of meer achter het
komische geweld, dat er zich ook in
voordoet. Dat kan gemakkelijk in
het verkeerde keelgat schieten.
AMSTERDAM Temidden van ae
Nederlandse orkesten heeft het Ge
westelijk Orkest, dat dit jaar zijn
tiende seizoen ingaat, tot nu toe eèn
weinig opvallende en zeer beschei
den plaats ingenomen. Hoewel dit te
Delft gevestigde, uit 37 leden be
staande ensemble gemiddeld b.v. in
de hoofdstad alleen al ongeveer zes
keer optrad per jaar, zal het bestaan
van dit orkest nauwelijks aan de
concertbezoekers zijn opgevallen.
Dit vond zijn oorzaak in het feit, dat
het Gewestelijk Orkest altijd de wel
iswaar belangrijke maar ook be
scheiden functie had van begelei
ding bij oratorium-uitvoeringen,
maar nimmer zelfstandig naar bui
ten optrad.
Nu Van Doorn, de bewindsman van
C.R.M., eindelijk de onzekerheid
over het voortbestaan van dit orkest
heeft weggenomen en men in David
Porcelijn een uitstekend artistiek
leider heeft gevonden, heeft men het
initiatief genomen om het Geweste
lijk Orkest ook als concerterend en
semble onder de aandacht van het
publiek te brengen.
Terecht heeft men ingezien, dat het
geen zin had om nu als zoveelste
Beethoven, Brahms en Tsjaikofski
te gaan doen. Neen, men zoekt het in
een eigen repertoire, bij componis
ten van de twintigste eeuw, zoals
Britten, Frangaix, Martinu. Weill en
Milhaud.
Als experiment gaf het Oewestelijk
Orkest zaterdagavond een concert in
de Posthoornkerk aan de Haarlem
merstraat te Amsterdam, waarbij
het onder leiding stond van de jeug
dige dirigent, Arte van Beek. Pianis
tische medewerking werd verleend
door Hulb Christiaanse als solist in
het Concertino voor piano en orkest
van Jean Francaix.
Het experiment was in één opzicht
weinig geslaagd, daar de belangstel
ling voor het concert bescheiden
was. Het publiek schijnt de weg naar
deze kerk. die een goede akoestiek
heeft, nog niet gevonden te hebben.
Zoiets heeft tijd nodig.
Maar het artistieke deel daarentegen
was beter geslaagd. Er werd mooi en
met veel enthousiasme gespeeld en
het Gewestelijk Orkest heeft in de
samenstelling waarin het deze avond
optrad zeker reden van (voortbe
staan. Ook als zelfstandig optredend
ensemble. Arie van Beek leidde het
geheel zeer muzikaal.
Jac. Kort
ombimfii
men
De
ters, iüj
Daaron|e
van
in
nd
ad.
irtje
rt kum
de
i uw
et een
geveltfol
gonji
i vi 11
be A
I bra ei
nadfra;
aar 1;
oor R.N. Degens
ILVERSIM-AMSTERDAM-
TRECH' „Dit is een werk om
aar te lasteren, niet om over te
zen." De schreef de Britse compo-
ist Davit Bedford als „toelichting"
p een vti zijn werken uitgevoerd
jdens ee van de concerten van de
ïternaticiale Gaudeamus Muziek-
eek
n daarme maakte hij zich terecht
r van af,)m nog eens in woorden te
loeten utleggen wat hij bedoelde
iet de mziek die hij onder de titel
horsebis name was Hunry Fen-
ewaver talkins" de wereld instuur-
Een tuk waarin hij naar mijn
i lening d vreemde effecten, veroor-
i aakt dor onorthodoxe instrumen-
inbeharieling ook als vreemd, en
tak huioristisch werkend, toepast,
iedf die het hoort mag er dan
den en wat hij wil.
er an
an dereacties van het tamelijk
itane groepje van insiders die
Ie achtioncerten (van vrijdagavond
it zonlagavond) in deze Gaudea-
lus-msufestatie bezochten, kon
corre<|rordenafgeleid dat zij Bedfords mu
zikale humor er als zodanig wel van
af hoorden. Wie minder goed op de
hoogte is met de wonderlijke ontwik
kelingen die de muziek van de laat
ste twintig jaar heeft te horen gege
ven. zou misschien bij veel méér van
de ruim dertig werken die tijdens
deze concerten werden gespeeld aan
grappenmakerij of persiflage heb
ben gedacht.
Veriens
Maar de meeste daarvan waren zoals
gebruikelijk uiterst serieus van op
zet. Doorwrochte werkstukken die in
het algemeen het resultaat waren
van een voortgaande exploitatie van
nieuwe compositietechnieken, zon
der de aantrekkelijkheid overigens
van het experimenteren met nog
niet geëxploiteerde mogelijkheden.
In dat opzicht is de aardigheid die
mensen als Cage, Kagel, Stockhau-
sen. Penderecki. Ligeti en Nono (een
hele „oude garde" zo langzamer
hand) aan avant-gardistische mu
ziekfeesten bijdroegen, er al lang af.
Sinds jaren al suddert de westerse
kunstmuziek op een zacht pitje door.
Nut
Zelfs de buiten-Europese kruiderijen
waarmee sommige componisten een
pikant smaakje aan hun produkten
poogden te geven, hebben weinig
wezenlijke variatie in hetmuziekme-
nu gebracht. De smaak van de vele
malen opgewarmde prak gaat meer
en meer overheersen. En die wordt
niet weggenomen door het onthullen
van de ingewikkelde recepten waar
mee (volgens de toelichtingen) de
componisten te werk zijn gegaan.
Integendeel: die werken als een „ver
wachtingspatroon" dat doorgaans in
een teleurstelling resulteert.
Dat wil allerminst zeggen dat mani
festaties als deze Gaudeamus Mu
ziekweek. geen nut hebben. Het is
hoe dan ook nodig dat de, meest
jonge, componisten (leeftijdsgrens is
hier 35 jaar) hun nieuwste werken
kunnen horen uitvoeren: dat zij de
idee en de realisering daarvan kun
nen vergelijken. Dat hun composi
ties worden beoordeeld door een jury
die weet wat er te koop was en is. en
die op grond van die ervaring inge
zonden werken voor uitvoering se
lecteert en aanbeveelt.
Daarin is een subtiel verschil: waf
geselecteerd wordt, moet worden
uitgevoerd: wat wordt aanbevolen
mag ten gehore worden gebracht. In
beide sectoren: indien mogelijk. Bij
zeven van de 29 werken was het om
verschillende redenen niet mogelijk.
De overige 22 werden in Hilversum.
Utrecht of Amsterdam uitgevoerd
door competente ensembles als het
Radio Kamerorkest en Koor onder
Ernest Bour, de „Slagwerkgroep Den
Haag" onder Arie van Beek. het „En
semble Pro Kontra" onder David
Porcelijn, die ook het Radio Philhar
monisch Orkest dirigeerde, en het
Gaudeamus Kwartet, met daarbij
vele vocale en instrumentale so
listen.
Dan waren er nog The Park Lane
Music Players uit Londen die twee
programma's speelden met in totaal
elf werken van Britse componisten,
geen wereldpremières overigens.
Daarbij was het in het begin ge
noemde werk van Bedford, dat ik
alleen heb genoemd vanwege de aan
gehaalde toelichting.
Omdat naar mijn mening muziek in
het algemeen, maar hedendaagse
muziek in het bijzonder, er niet ls om
over te lezen of gedetailleerd over te
schrijven, maar om naar te luisteren.
En dat geldt vooral voor de compo
nisten zelf.
door Adr. Hager
De meesterlijke regie van John Cox
en de prachtige decors en kostuums
van Elisabeth Dalton dienen op
nieuw geroemd te worden. Men kan
deze zeer aantrekkelijke voorstelling
hierna nog bewonderen op 15 en 17
dezer in Scheveningen, 20 september
in Rotterdam, 24 en 26 in Amster
dam en de 30e in Utrecht.
's-HERTOGENBOSCH - Het 24ste
Internationaal Vocalistenconcours
van de stad 's-Hertogenbosch is in
feite niet veel meer geworden dan de
schakel naar het jubileumjaar 1978.
De middelmatigheid overheerste.
Geen Nederlandse deelnemer in de
finale, geen countertenor in de fina
le. geen toekenning van de hoofd
prijs, geen eerste prijs bij de tenoren
en geen prijs van de Vrienden van
het Lied. Een en ander gevoegd bij
de vraagtekens over de toekenning
van de prijzen resulteert in het op
maken van een matige balans.
De juryleden onder voorzitterschap
van dr John Daniskcas hebben in de
afgelopen week 77 vocalisten ge
hoord. De kwaliteit moet nogal te
leurstellend geweest zijn. er waren
slechts dertien finalisten. Zeven
spraken hun voorkeur uit voor het
lied. vier voor de opera en één voor
het oratorium. Deze opsomming zegt
overigens niets, meermalen bleek
een zogenaamde liedzangeres het
sterkst in het operavak. Dat had de
jury in haar overwegingen sterker
moeten laten meespreken. Terecht
wees dr Daniscas erop, dat uitspraak
en dictie verwaarloosde elementen
zijn. Eén sopraan zong uitsluitend in
haar eigen taal en dat lijkt dan ook
onjuist.
Aanvechtbaar
Jury-uitspraken zijn veelal aan
vechtbaar. het was zaterdag in het
Casino van Den Bosch al niet anders.
Zo'n uitspraak is een gewogen ge
middelde van acht juryleden. En
waarom zou men het daarover bij
voorbaat eens moeten zijn. De jury
heeft zich echter wel kritiek op de
hals gehaald door een tweede prijs
toe te kennen aan een sopraan, die
een aria uit Bachs Johannes Passion
aanstellerig, popperig en gespeend
van elk stijlgevoel voordroeg. Dat
was een aanfluiting. Het Juryrapport
sprak van „charme", dat als criteri
um is toch wel merkwaardig Waar
om de Tsjechische Dana Heraova
moest wijken voor de lelieblankzm-
gende Finse Raili Viljakainen blijft
een raadsel
Bij de tenoren ging de tweede prijs
naar de Pool Janusz Marcinak. een
soort heldentenor. De eerste prijs bij
de sopranen was voor de reeds ge
noemde Finse zangeres, die veel
meer in haai- mars blijkt te hebben
dan er nu uitkwam Ook hier zal
charme wel weer bij de Jury-uit
spraak de doorslag hebben gegeven
De tweede prijs in deze categorie
was voon.de Amerikaanse Daisette
Kim. zonder meer onjuist, zoals
hierboven uiteengezet De oudste fi
nalist (32) was de Engelse bas Wil
liam Elvin. die indrukwekkend het
Credo uit Verdi's Otello zong. Hij
lijkt echter niet zuinig met zijn stern-
materiaal om te springen
Toekomst
Meer toekomst schijnt weggelegd
voor de pure Engelse bariton Gra
ham Titus, tweede-prijswinnaar die
tevens in aanmerking kwam voor de
VARA-prijs en de BUMA-prlJs. Hij
zong in de demi-finale een lied van
Daan Manneke, waarmee hij veel
indruk maakte. Bij de alten-mezzo
sopranen was de eerste prijs voor de
Engelse Linda Finnie die expressief
en vol spanning zong. De tweede
prijs ging naar de Poolse Eligia Klo-
sowska en daar kon men nog enigs
zins vrede mee hebben
De Nederlandse Joke de Vin haalde
de finale niet, doch kwam wel in
aanmerking voor de VARA-prijs en
de Toonkunstprijs. Toch moet men
zich afvragen hoe in Nederland de
zangkunst ervoor staat als slechts
één vocaiiste de demi-finale haalt in
een concours, dat internationaal ge
zien zo middelmatig was.
door Adr. Hager.
DEN HAAG Seriu Commissiona is
een dirigent die we graag een vol
gend seizoen bij het Residentie Or
kest terugzien", schreef ik in 1969.
Het heeft acht jaar geduurd, maar
zaterdagavond stond hij dan toch
weer voor het R. O. bij de opening
van het seizoen.
Een nogal ongewone start namelijk
met de opvoering van de opera in
één acte El Retablo de maese Pedro
van De Falla, in samenwerking met
de Nederlandse operastichting. Of
een dergelijke keuze nu wel zo duide
lijk aan een symfonie-orkest is voor
behouden is wel een vraag.
De operaliefhebbers krijgen tevens
een symfonie voorgeschoteld, de
symfonieminnaars krijgen eerst een
operaatje te verwerken. Men wil in
feite twee heren dienen. Of lonkte
het R. O. duidelijk naar de gunster,
van de Operastichting?
De Falla heeft een charmant werk
geschreven, dat het opvoeren zeker
waard is. Er waren nog wel wat pre
mière-zenuwen. maar toch kan men
zich vermaken met zang en spel door
Angelo Bello (de ster van het geheel).
Rudolf Ruivenkamp en Joep Brö-
chelen. De regie was van Jan Bouws.
decor en kostuums van Danielle
Waslander, geslaagde elementen in
een kleurrijk geheel.
Zweedse folklore weerklonk in de
Prins Wlllem-Alexanderzaal dank zij
Hugo Alfvèn die een melodieuze en
smaakvol geschakeerde rapsodie
schreef, waarin ook het effect een
belangrijk aandeel leverde. Een ty
pisch werk voor gastdirigent Comis-
siona, die lichtvoetig, dansant en
overtuigend het orkest leidde.
Misschien had hij er goed aan ge
daan Bizet in zijn symfonie zelf wat
meer aan het woord te laten, de
dirigent trok de aandacht wat te veel
naar zichzelf. Nietttemin een onbe-
kommerd begin van een lang
seizoen.
DEN HAAG (ANP) - Tijdens een in
de nacht van vrijdag op zaterdag
gehouden landelijke alcoholcontro
le bleek dat één op de 38 aangehou
den bestuurders te veel alcolhol had
gedronken om aan het verkeer te
kunnen deelnemen. Naast de meer
dan vierhonderd processen-verbaal
wegens rijden onder invloed kreeg
één op de 54 bestuurders een rijver
bod opgelegd. Tegen één op de 127
bestuurders werd proces-verbaal op
gemaakt wegens andere overtre
dingen.
In vergelijking met eenzelfde actie
vorig jaar ls het aantal automobilis
ten onder Invloed met dertien pro
cent toegenomen Tijdens de actie
werden in totaal 15.650 bestuurders
gecontroleerd. Dat is ongeveer de
helft van dat van de vorige controle-
actie.
DEN HAAG - De KLM geeft Neder
landse emigranten een aanzienlijke
korting op de prijs van een ticket
voor vluchten op Zuid-Afrika Vol
gens het socialistische Kamerlid Ter
Beek doet onze nationale lucht
vaartmaatschappij dit op verzoek
van de Nederlandse regering. Tegen
de verklaring in van het kabinet-
Den Uyl dat Nederland geen subsi
die verstrekt op emigratie naar
Zuid-Afrika
Ter Beek ls het met deze gang van
zaken allerminst eens Hij beschikt
over bewijzen dat de KLM bijna de
helft van de vervoersprijs voor haar
rekening neemt In VARA's radioca
fé „In de rooie Haan" kondigde Ter
Beek zaterdag aan dat hij volgende
week schriftelijke vragen tot de re
gering zal richten, met de bedoeling
deze korting ongedaan te maken
Simpkins
„Ik heb lang
op dit ogen
blik gewacht.
Simpkins.
maar ik hoop
te het met een
ander te be
leven
