Een zomer vol wolken
ïr
Verrassende eenakters
Christen-democraten en de abortus
KUNST
Verwachtingen waren voor 1977 te hoog gespannen
Zomer in cijfers
Toneeldebuut van Don Dekker
Rotterdams
Philharmonisch
in Londense
Prom-concerten
Gedreven „punk" van Stranglers
ir
«UI
Utrechts Symfonieorkest
verwacht meer bezoek
Christelijke gereformeerden
doen niet mee met bijbelweek
-fATERDAG 10 SEPTEMBER 1977
A/AR
BINNENLAND
T rouw/Kwartet11
door Hans de Jong
Na het warmtehoogtepunt in
de vorige zomer (van '76) wa
ren aan het begin dit seizoen
aller ogen gericht op de zomer
van 1977. Zou er een herhaling
volgen? „Kans er op slechts
zes procent", schatte ik in het
door de NCRV-radio uitge
zonden oude jaarsoverzicht
1976. „De mogelijkheid is niet
uitgesloten", zeiden anderen,
verwijzend naar gevallen in
een bestoft verleden, waarin
twee, drie of meer van derge
lijke bijzondere zomers elkaar
hadden opgevolgd. De natuur
koos voor iets anders.
Na een niet onprettige aanloop in
juni op de dertiende werd
zoals we nu weten meteen al met
30 tot 32 graden de hoogste tempe
ratuur van het hele seizoen bereikt
werd de lijn omgebogen. Op een
moment, dat vrijwel iedereen een
zonnig vervolg verwachtte, scho
ven er van de Noordzee wolkenvel
den binnen. Nu gebeurt dat ook in
de beste zomers wel eens, maar dit
keer bleven ze langer hangen dan
normaal en keerden na een paar
zonnige kiertjes ogenblikkelijk te
rug. Een domper voor de vroege
vakantiegangers; geen tegenwer
king door regenbuien maar door
grauwsluiers.
In juli opnieuw een thermische op-
f flikkering met in de eerste week
een serietje zomerse dagen. Daarna
van hetzelfde laken een pak: bin-
I nendrijvende bewolking.
Veelbelovende Atlantische hoge-
drukgebieden, die via Schotland
i een poging waagden een droge
noordooster bij ons te doen binnen-
i vallen, werden met succes van dit
I plan afgehouden door ijskoele de-
I pressies in Oost-Europa. Zodoende
bleef de wind al maar hangen in de
noordhoek: het leek wel of-ie daar.
j jongen had.
Scandinavisch schokje
Een complete inzinkipg met regen
en onweer volgde half juli. Het
kwik bleef onder de twintig graden.
Ook in Scandinavië, waar het weer
afgelopen zomer over het algemeen
warmer en zonniger was dan bij ons
(vooral in juni en juli) zakte het
weer toen in. Het regende er pijpe-
stelen: 50 tot 65 -millimeter in
Stockholm en omgeving. Midden
op de dag was het daar 12 juli niet
warmer dan acht graden. Noord-
Zweden moest een zware storm in
casseren met stoten tot 26 meter'
per seconde in Haparanda en Sö-
derhamm.
Beeld van een zomerdag die tegenviel
waarvan gezegd wordt, dat ie de
zomer maken of breken kan. Nou,
hij deed geen van beide dit jaar. Zo
viel er bijvoorbeeld niets meer te
breken, de scherven zag je overal in
het rond liggen: op de stranden was
het huilen en kleumen geblazen of
mopperen op de voorspellers van
De Bilt, die beter een aanvullende
stoomcursus weervoorspellen kon
den volgen.
Móken deed augustus de zomer
ook al niet. Daarvoor bleef het veel
Vakantiegangers die uit Engeland
terugkeerden, vertelden dat je daar
volop aan je trekken kwam. Zelfs
Cornwall, waar het doorgaans re
gent en waait van je welste, bleef
dagen- en wekenlang een dorado
voor de relaxers.
Toen kwam augugstus, de maand
Zo waren op 13 juni, de topdag van
de zomer, de temperaturen. (De 32.5
graden celsius voor Eindhoven be
rusten waarschijnlijk op een vergis
sing.)
te on-zomers (geen enkele zomerse
dag op de meeste plaatsen), alhoe
wel het op een paar momenten van
de maand toch wel aangenaam
aanvoelde, vooral in de laatste
week. Tenslotte kwam het kwik in
Gorredijk op twintig van de 31 da
gen boven de twintig graden-grens
uit.
Zon-tekort
De conclusie van dit zeer summiere
en onvolledige zomerverhaal kan
niet anders zijn, dat de Nederlan
ders dit jaar niet hebben gekregen,
waar ze op hadden gehoopt. Het
grote tekort aan zon verstoorde de
humeuren, de herinnering aan de
langgerekte perioden met super-
warmte uit 1976 deed elke poging
van zomer '77 om er toch nog iéts
van te maken, tot iets siprpels ver
bleken (we waren verwend), en
ja in zo'n stemming incasseer je
natuurlijk ook niet zo véél meer.
Dan telt elke regenbui of waterige
dag dubbel zwaar in Brabant,
Zuid-Holland en Zeeland waren ze
op 22 augustus tiendubbel! en
valt snel het besluit: Volgend jaar
maar weer naar het buitenland
Spanje, Italië, Joegoslavië, Grie
kenland of het midden-Oosten,
want niets is ons ver genoeg tegen
woordig.
Ten besluite een tegenstem. Toen
ik de installateur, die mijn gaska
chel voor de komende herfst kwam
repareren vroeg, wat hfj dacht van
de afgelopen zomer, volgde als re
actie: „Een erg goeie zomer was
het! Beter in elk geval dan die van
vorig jaar met al die bloedhete da
gen boven de dertig. Je kon nou
tenminste weer eens lekker wer
ken
Temperatuur «etmaalgemiddelde De
Bilt)
1977 15.9 gr. C (normaal 16.4)
te koud 0.5 gr.
1976 18.4 te warm 2.-gr. C
1975 17.6 te warm 1.2 gr. C
1974 15.5 te koud 0.9 gr. C
Zomefse dagen (25 gr. C of hoger te
De Bilt)
1977 5 (normaal 18)
1976 41
1975 31
1974 7
1973 20
1972 9
1971 11
1910 24 ?\l-
1956 2
1947
Zonneschijn (uren te De Bilt)
1977 432 (normaal 607)
afwijking - 1975
1976 813 afwijking 206
1975 735 afwijking 128
1974 611 afwijking 4
1973 698 afwijking 91
1972 528 afwijking- 79
1971 580 afwijking- 27
Neerslag (landelijk)
1977 200 mm (normaal 214)
afwijking - 14
1976 90 afwijking-124
1975 170 afwijking- 44
1974 210 afwijking- 4
1973 155 afwijking- 59
1972 250 afwijking 36
Door André Rutten
HAARLEM Peter Oosthoek
heeft bij de toneelgroep Cen
trum twee eenakters geregis
seerd, die het toneeldebuut zijn
van een Nederlandse schrijver,
Don Dekker. Beide „Tussen
de middag" en „Later op de
avond zijn in de Haarlemse
Toneelschuur te zien, het eer
ste gaat als lunchpauzevoor
stelling in het Amsterdamse
Bellevue (op donderdagen en
vrijdagen.
Bij „Tussen de middag" wordt het
meest gelachen. Het komt als ko
misch over: de directeur van een
bedrijf luncht met een jubilerende
werknemer in een duur restaurant in
de weinig doordachte maar eerlijke
overtuiging, dat hij de man daar een
genoegen mee doet. Wat die man ook
zo begrijpt, zodat hij zich uitslooft
om te laten merken hoe geweldig hij
het vindt. Maar dat maakt hem ook
doodzenuwachtig, zodat hij tegen
ROTTERDAM (ANP) Het Rotter
dams Philharmonisch Orkest ver
trekt dinsdag 13 September naar
Londen voor twee concerten in het
kader van de „Proms", de jaarlijks
terugkerende reeks van promenade
concerten in de Royal Albert Hall in
de Britse hoofdstad. Het Rotter
damse orkest is een van de weinige
buitenlandse deelnemers aan dit
muziekfestijn. Het beschouwt het
dan ook als een grote eer aan de
Proms te mogen deelnemen.
In totaal nemen 55, meest Britse,
muziekgezelschappen aan de proms
deel. De enige buitenlandse gezel
schappen zijn, behalve het Rotter-
damse orkest een koo^uit Keulen en
^ep ensemble uit Nieuw-Zeeland.
het orkest/" spVéltctyns&ag 13 en
woensdag-14 september o.a.de Vier
de Symphbnie van Brahms en de
Eerste Symphonie van Mahler.
Voorts worden twee Nederlandse
werken ten gehore gebracht: „En
tr'acte Marsyas" van Alphons Die-
penbrock en „Sinfonia" van Tristan
Keuris.
Als solisten treden op Jessye Nor
man, een Amerikaanse zangeres die
liederen zingt van Richard Strauss,
en de pianist Paul Schenly uit de
Verenigde Staten. Zaterdag 17 sep
tember is „The last night of the
Proms", maar dan is het orkest al
weer terug in Nederland.
alle regels zondigt, die in zo'n gele
genheid in ere worden gehouden.
Het is natuurlijk komisch, als hij de
plechtige ober een handje gaat hel
pen, om maar een detail te noemen,
maar er zit ook een kleine tragiek in.
Dat komt ook uitstekend uit in de
manier waarop Onno Molenkamp
die man speelt, met voortreffelijk
tegenspel van Lou Steenbergen als
de heel beminnelijke, maar natuur
lijk niet echt geïnteresseerde direc
teur en Elias van Zanden als een
stijlvolle ober.
Vervalst
In het tweede, „Later op de avond" is
de kleine tragiek minder komisch
uitgewerkt, maar verpakt in een ver
valste opgewektheid. Een bejaard
echtpaar haalt herinneringen op aan
al het leuke en gezellige, dat zij sa
men beleefd hebben. Maar uit wat zij
daarover vertellen op een wat on
samenhangende manier, wel „naar
het leven getekend" is op te ma
ken, dat er eigenlijk weinig leuks en
gezelligs geweest is, dat zij zich altijd
maar wijs gemaakt hebben hoe leuk
en hoe gezellig het was om niet te
hoeven zien dat het allemaal niets
Onno Molenkamp als de
jubilaris, Lou Steenber
gen als de beminnelijke
directeur in „Tussen de
middag".
voorstelde. Zoals ook nu: lachen
maar, zij blijven er op het laatst
bijna in, terwijl je als toeschouwer
langer hoe duidelijker gaat zien dat
er geen enkele reden tot lachen is. In
tegendeel. Ook weer uitstekend ge
daan, dit keer door Elisabeth Hoij-
tink en Onno Molenkamp. In een
uiterst simpel, zeer tekenend decor
waarin de smyrnatapijten over
heersen.
Opvallend is. dat het eerste stukje
slechts summiere teksten heeft, op
zichzelf al zeer tekenend voor de
situatie: de twee mannen hebben
elkaar in het geheel niets te zeggen.
Het tweede daarentegen zit boorde
vol tekst, vooral voor de vrouw, wat
ook weer heel tekenend is: praten,
praten, praten en onnozele grapjes
uithalen, daarmee heeft ze altijd
haar bestaan draaglijk gemaakt. Dat
zijn boeiende aspecten in dit toneel
schrijversdebuut.
door Wim de Hair
:nsv«_
tverioor ds C. Blomaard
2nnc
horige week werd in de abortus-strijd een wapenstilstand gesloten, maar niemand kan voorspellen
f over anderhalf k twee jaar het gevecht weer zal losbarsten. Het zou verstandig zijn in die
lissentijd van beide kanten naar een aanvaardbaar compromis te zoeken, maar het is niet zeker of
datlat wat in het nabije verleden had moeten gebeuren in de nabije toekomst inderdaad zal plaats
"1 mefnden' Het verse VerinSa'comPromis lijkt weinig stevig.
n Trouw van 3 september vraagt
y rof. dr. O. Kuiper Hzn. om een
■principiële discussie in dit blad over
e vraag wanneer er sprake is van
lensenmoord. Hij vraagt zich af
'aarom niemand zich met deze
raag bezig houdt. In hetzelfde num-
lUlDer stond de korte inhoud van een
rief, waarin zeven theologen een
1 eroep doen op het CDA mee te
iveeft
a. erken aan de vorming van een pro-
li U ressief kabinet en waarin zij stellen,
it het CDA de christelijke beginse-
a heeft gehanteerd om zich aan een
emocratische procedure te ont
lekken.
■leeft het zin om, na alles wat er over
It onderwerp reeds geschreven is, te
roberen op bepaalde punten wat
ïrder te komen in de discussie?
'ndanks lichte twijfel aan het nut
an zo'n poging, waag ik het er op
akele aspecten naar voren te bren-
?n, die ik in de tot op heden gevoer-
p discussie nog weinig aantrof. Ove-
gens is wat hieronder naar voren
pbracht wordt niet origineel in deze
h, dat alles zo maar in het brein van
Bdergetekende uit het niet te voor-
ïhijn kwam.
eel is ontleend aan een artikel van
rof. dr. Gerhard Barth in het „Deut-
ihes Pfarrerblatt" van februari
■>77. ik wil proberen dit met eigen
porden zó weer te geven, dat ener-
1s de vraag van prof. Kuiper
gszins beantwoord wordt en an-
lijds aan de brief van de theolo-
een dimensie wordt toegevoegd,
ik (althans in de verkorte weerga-
in de krant) miste. Het artikel van
'f. Barth is vooral geschreven mét
oog op de situatie van de Duitse
gers na de herziening van de
tuswetgeving in de Bondsrepu-
tk. Maar het is naar mijn mening
inzeer geschikt voor de abortus-
ussie in Nederland.
bijbel
officiële standpunten'vaii de ker-
ERZEKl
DRN
ken op het punt van de abortus
waren de afgelopen jaren niet eens
luidend en duidelijk. Dat is begrijpe
lijk als we beseffen, dat de Bijbel zelf
op deze vraag geen uitgesproken
antwoord geeft. In het Oude Testa
ment is geen abortus-verbod te vin
den. Het sprak vanzelf, dat zoiets
niet in Israël gedaan werd. Niet om
dat men opzag tegen het doden op
zichzelf of omdat de positie van de
vrouw zo geheel anders was dan die
van haar moderne zusters, maar om
dat voor de Israëlieten de belofte
van veel nakroost tot de heilsgoede-
ren hoorde, die de Heer aan Abra
ham en zijn nageslacht had toege
zegd. Kinderloosheid was een teken
van de goddelijke toorn, kinderrijk
dom gold als zegen.
In Joodse geschriften uit de tijd na
het Oude Testament is wel sprake
van een abortusverbod. Onder meer
bij de bekende Flavius Josephus.
Deze leefde in een hellenistische om
geving, waarin de vraag van de
vruchtafdrijving een belangrijke rol
speelde. Niet geheel zeker is of in het
oude Griekenland abortus wettelijk
was toegestaan. Plato laat in zijn
ideaalstaat heel wat ongeboren kin
deren afdrijven, terwijl ook Aristo-
teles abortus toelaat in het geval dat
er te veel kinderen komen. Hij be
perkt echter de termijn tot de perio
de waarin de vrucht nog geen „leven
en gevoel" heeft, hetgeen naar toen
malig inzicht der artsen voor de jon
getjes van de veertigste en voor de
meisjes van de negentigste dag af
wel het geval is. Hier komen we dus
voor het eerst de bekende termijn
van drie maanden tegen. Als ant
woord op de vraag van prof. Kuiper
kan dus gesteld worden, dat er wel
degelijk lang en veel is nagedacht
over de vraag, die hij stelt, te begin
nen met Aristoteles. In de Romeinse
tijd was men op het punt van de
abortus evenmin erg streng. Dit
spreekt haast vanzelf als we weten,
dat een andere manier om het kin*—
dertal te beperken minstens even
wijd verbreid was nl. het te vonde
ling leggen. Dit gebruik is tot de tijd
van keizer Constantijn niet verbo
den geweest.
Christendom
In deze Grieks-Romeinse wereld
ontstond het jonge Christendom. In
het Nieuwe Testament treffen we
geen uitgesproken verbod van abor
tus aan. Wel komen we dergelijke
verboden tegen direct na de tijd van
het Nieuwe Testament b.v. in de
Didachè een christelijk geschrift
van omstreeks 100 na Christus. Tal
van andere plaatsen zijn aan te wij
zen waarin abortus met zoveel woor
den verboden wordt voor Christe
nen. De kerkvaders overpeinzen in
hun geschriften druk de vraag van
wanneer af de vracht „bezield" is
van de conceptie af, tijdens de zwan
gerschap of eerst bij de geboorte?
De antwoorden gaan in de richting
van: van het allereerste begin, dus
van de conceptie af. Het nee-zonder
compromis, dat we van r.k. zijde
horen heeft dus oude en stellig eer
biedwaardige papieren.
Hoe komt het nu, dat het Nieuwe
Testament over deze zaak zwijgt?
Een eerste antwoord zou kunnen
zijn, dat de boeken van het Nieuwe
Testament gelegenheidsgeschriften
zijn. die geen uitputtende ethische
voorschriften willen gever», maar die
ingaan op vragen, die „toevallig"
ergens aan de orde komen en dat
zou dan met de abortus niet het
geval zijn geweest. Nu zien we hoe
Jezus het zesde gebod (gij zult niet
doodslaan) radicaal uitlegt en er
zelfs het kwade woord, de toorn en
de haat in onderbrengt. (Mattheus 5:
en volgende. Het gebod heeft de
door de liefde geboden bescherming
van het leven in de meest strikte zin
op het oog.
De Oude Kerk heeft deze uitbrei
ding of liever: radicalisering van het
Op het vorige week zater
dag, 3 september, geplaat
ste artikel van prof. dr G.
Kuiper Hzn (is abortus
mensenmoord?) kwamen
veel reacties binnen. Enke
le daarvan werden reeds
geplaatst. Uit de overige
kozen wij deze bijdrage
van ds. C. Blomaard.
gepast. Prpf...Barth acht dit in zeke
re zin terecht. Maar hij stelt (en ik
volg hem daarin) de vraag of de
bescherming van het leven het
hoogste principe mag zijn? In menig
geval immers houdt het niet-afdrij-
ven ook en zekere mate van doden
in (de bedreigde moeder, de Joodse
vrouw in een concentratiekamp). En
Barth stelt de vraag of de kerkva
ders het radicale liefdesgebod in we
zen niet hebben afgezwakt door er
een casuïstiek van te maken en het
zesde gebod zonder meer ook op
zwangerschapsonderbreking te la
ten slaan. Hij maakt in dit verband
vier opmerkingen:
1. Jezus' aanwijzingen voor het le
ven zijn geen wetsbepalingen, die
door de burgerlijke stafwetgeving
kunnen worden afgedwongen. De
wetgever zal er goed aan doen het
radicale gebod der liefde ergens in
het oog te houden, maar hij moet»
ook met andere gezichtspunten re
kening houden. D.e Kerk kan van de
staat niet vragen de christelijke
etlpek dwingend aan het volk op te
leggen. Christelijke ethièk ontstaat
waar gelovend het Woord wordt ge
hoorzaamd, niet op grond van de
burgerlijke wetgeving. Voor de en
kele christen houdt dit o.a. in, dat
voor hem niet alles geoorloofd is wat
de staat toelaat.
2. Jezus heeft niet op de manier van
de rabbijnen en de kerkvaders aller
lei zeer specifieke en ver uitgewerk
te voorschriften gegeven, maar ons
geboden de naaste lief te hebben als
onszelf. Daarmee is een ruimte ge
schapen waarbinnen wij zelfstandig,
van geval tot geval, kunnen beslis
sen wat de liefde van ons eist.
3. Het gebod der liefde kan ons in
conflikt brengen met andere gebo
den, zelfs met die van de Bijbel. Zo
b.v. op het punt van de abortus met
zesde gebod-ook op jle abortus ybori. oLi zult nirtrtnflqy' Hf'. 1
kan zijn, dat er slechts leven te
beschermen valt door ander leven
prijs te geven of te vernietigen. Dan
zal er moeten worden afgewogen
tussen grotere en kleinere schuld.
4. De roeping van de Heer geldt
voor alle mensen, maar Zijn gebod
vindt vooral hen, die Zijn roep ho
ren. Het gebod van Jezus bindt mijn
geweten, maar ik kan deze gewe
tens-beslissing niet opleggen aan
een niet-gelovige. Als Paulus het in 1
Corinthe 7 vers 12 en volgende heeft
over de echtscheiding, dan legt hij
de strenge ethische houding van de
christelijke partner niet op aan de
niet-christelijke echtgenoot. Deed
hij dit wel, dan zou de liefde, die de
christen opbrengt, tot een wetsvoor
schrift voor de niet-christen worden
en dat is niet de bedoeling. In zo'n
situatie dient de christen rekening
te houden met de opvattingen van
de niet-christen en niet deze laatste
te dwingen tot een houding, die
slechts naar de uiterlijke vorm in
overeenstemming is met het liefdes
gebod.
Met name de vierde opmerking lijkt
mij van groot praktisch belang in
het abortus-debat. Wat het CDA na
streeft is, hetgeen het ziet als door
God geboden, op te leggen aan de
niet-christenen in ons land. De ze
ven theologen vinden dat ondemo
cratisch. Het is, zou je kunnen stel
len, niet alleen ondemocratisch, het
is ook niet christelijk om dit te wil
len. Het is stellig in overeenstem
ming met de r.k. leer van het kerke
lijk wetboek (canon 2350). Maar zou
het de taak van de protestantse
partners in het CDA kunnen zijn om
achter het r.k. wetboek erl de kerk
vaders terug te gaan tot het Nieuwe
Testament en zich af te vragen of
het zwijgen daar inzake de abortus
zou kunnen samenhangen met het
inzicht, dat je als christenen niet-
christenen niet kunt dwingen je ra
dicale verstaan van het gebod over
te nemen en op te leggen?
Andere actuele vragen zullen de
abortus-discussie in de komende
tijd stellig overschaduwen. Maar het
zou m.i. nuttig zijn de tussentijd te
gebruiken om in CDA-kring gedach
ten als hierboven ontvouwd nog
eens te laten bezinken.
Ds. C. Blomaard is hervormd predi
kant en secretaris van de Bond van
f.
AMSTERDAM Karakteristiek
Voor^dfe jóngste muzikale stroming,
de „punkrock", is het zich fel afzet
ten tegen de sleur van het dagelijks
leven, tegen de „nette" maatschap
pij en tegen de tegenwoordige vaak
inhoudsloze popmuziek. Dit onge
noegen werd donderdagavond muzi
kaal geëtaleerd in het Amsterdamse
Paradiso, waar een van de betere
exponehten van de Engelse „punk
rock", The Stranglers, optrad.
Zoals dat bij de meeste punkbands
het geval is uiten The Stranglers
hun ongenoegen door een enorm
brok agressie. Agressie in tekst, mu
ziek en gedrag. Alle muzikale taboes
worden aan de kant gezet: je hoeft
niet mooi te spelen, als je maar
zorgt, dat die agressie overkomt.
Dat de mensen begrijpen waarom je
baalt. Wat dat betreft is het concert
van donderdag zeker geslaagd, De
sfeer in de bomvolle zaal was opper
best, mede door de gedreven wijze
waarop The Stranglers hun keihar
de, op de onvervalste rock and roll
gebaseerde, nummers, -vertolkten.
Tijdens een groot gedeelte van het
optreden werden The Strahglers vi
sueel bijgestaan door een aantal
fans, die onder het toeziend oog van
de uit Heli's Angels bestaande orde
dienst, dansten dat het een lieve lust
was,
Wat de Stranglers verder positief
onderscheidt van de meeste punk
bands is het orgelspel van Dave
Greenfields, dat veel gelijkenis ver
toont met dat van de Doors In hun
glorietijd. Greenfield zorgde op de
juiste momenten voor de nodige ver
luchting, want zeventig minuten
lang continu monotoon gedreun zou
zelfs de grootste Stranglers-fan niet
hebben kunnen boeien.
Met het concert van The Stranglers.
dat als hoogtepunten Sometimes,
Hanging Around, Grip en Peaches
kende, heeft Paradiso trouwens een
hele serie punk-concerten Ingezet.
Zo zullen binnenkort nog Mink De
Ville en The Clash naar Amsterdam
komen.
UTRECHT (ANP) Het Utrechts Symfonie Orkest (USO) ver
wacht dat de ingebruikneming van het nieuwe Muziekcentrum
op het Vreeburg eind 1978 een injectie zal betekenen voor het
concertbezoek in de domstad.
Het zal ook de kwaliteit van het
orkest ten goede komen omdat een
wisselwerking mag worden verwacht
tussen de kwaliteit van de zaal en die
van het orkest. Het USO, dat vaste
bespeler van het nieuwe Muziekcen
trum zal worden, verwacht zelfs dat
de concertbezoekers uit de regio
Utrecht, die nu hun „symfonisch
heil" in Amsterdam en Rotterdam
zoeken, weer terug zullen komen bij
het Utrechts Symfonie Orkest. Dit
staat in het beleidsplan 1977-1980
zoals dat door het USO is opgesteld.
Volgens het USO zal wellicht ook het
aantal concerten moeten worden op
gevoerd omdat er blijkens ervarin
gen met nieuwe concertzalen in Rot
terdam en Groningen rekening mee
moet worden gehouden dat de vraag
van het publiek oploopt.
Het USO-beleid is dan ook gericht
op een grotere differentiatie in de
symfonische muziek. De zogenaam
de A-serie, concerten voor de muzi
kaal meer ontwikkelde liefhebbers,
zal drastisch worden uitgebreid door
inschakeling van het Concertge
bouworkest en het Rotterdams Phil
harmonisch Orkest. Ook het aantal
concerten voor de „doorsnee'Mief-
hebber zal worden uitgebreid. Over
wogen wordt om als vervolg op de
koffieconcerten specifieke gezins
matinees op de zondagmiddag te
houden.
(Van een onze verslaggevers
HOOGEVEEN - De Christelijke ge
reformeerde kerken zullen niet mee
doen met de nationale bijbelweek in
oktober.
De generale synode nam dit besluit
na dat in de synode bedenkingen
waren geuit tegen het werkboekje
voor onze bijbelweek „De Bijbel, een
boek om te vieren." De bezwaren
betroffen de benadering van de bij
bel en de opvattingen over het bij
belgebruik in dit boekje.
De synode besloot tevens in principe
dat de Christelijke gereformeerde
kerken niet langer zullen deelnemen
in. de Raad voor contact en overleg
(RCOB) dfr
deze blJbeLweek organlseerd.
De RCOB heeft volgens de synode
een verschuiving ondergaan. Opge
richt als ten hulporgaan van het
Nederlands Bijbelgenootschap om
contacten met de kerken te onder
houden is de RCOB meer en meer
tot eigen activiteiten naar buiten
overgaan zoals het beleggen van be-
leldsconferenties en het publiceren
van materiaal rond de bijbel. Het
leek de synode onmogelijk voor de
christelijke gereformeerde kerken
om achter al de publicaties en acties
van de RCOB te kunnen staan. Ove
rigens zal er eerst nog een gesprek
met de RCOB komen waarbij de
synode de mogelijkheid open liet dat
de bezwaren zouden kunnen worden
ïïiganmm,
