Plan Rhodesië
officieel bekend
Slagveld Midden-Oosten ligt in Washington'
Italië wijst Suarez niet af
Assistent-verkeersleiders
in Engeland weer in staking
Wapenwedloop gaat
onverminderd voort
Kans van slagen lijkt kleiner
Spaans lidmaatschap EG
Japan mag van VS
splijtstof opwerken
Cuba en VS hebben
nu direct contact
„Strategische Studies" in Londen
Botsing tussen Washington en Jeruzalem onvermijdelijk
VRIJDAG 2 SEPTEMBER 1977
BUITENLAND
T rouw/Kwartet7
LONDEN, SALISBURY (Reuter, UPI. AP) In Londen zijn
gisteren de Brits-Amerikaanse plannen voor een vreedzame
regeling van het conflict in Rhodesië en de totstandkoming van
een meerderheidsbewind in het land gepubliceerd. De Rhodesi-
sche premier Ian Smtih heeft reeds negatief gereageerd op de
hoofdpunten zoals die een week geleden uitlekten, namelijk zijn
aftreden als premier en de ontbinding van zijn leger.
De Britse minister van buitenlandse
zaken David Owen en de Ameri
kaanse ambassadeur bij de Verenig
de Naties Andrew Young, zijn mo
menteel in Rhodesië om de plannen
zo nodig toe te lichten en om Smith
over te halen eindelijk wat inschik
kelijkheid te betonen. Hetgeen ze
gevoegelijk kunnen vergeten. Owen
en young hebben in Salisbury te
maken met een man die zich door
zijn enorme verkiezingsoverwinning
van woensdag (Smith won alle 50
blanke zetels) zeker niet toeschiete
lijker zal opstellen. Te meer daar
zijn beschermheer uit Zuid-Afrika,
premier Vorster heeft laten weten
pal achter Smith te staan wat be
treft zijn plannen om te komen tot
een interne regeling. Een regeling
dus met zwarte leiders die geen gu
errilla voeren tegen zijn rebellenbe-
wind, zoals bisschop Abel Moezore-
wa en dominee Ndabanningi
Sithole.
Smith zei na zijn verkiezingsover
winning dat hij nu ernst gaat maken
met zijn „interne regeling". „Ik ben
daar al lang geleden mee begonnen
en houd daar niet mee op". Wel zei
Smith, nadat hij met het duo Owen-
Young gesproken had dat hij hun
voorstellen „zorgvuldig zou bestu
deren".
Owen en Young hebben de plannen
al besproken met de leiders van het
wel degelijk tegen Smith vechtende
„patriottisch front", Johua Nkomo
en Robert Moegabe, evenals met de
vijf „frontlijnstaten" die hun guer
rillastrijders maximale steun geven.
Dat zijn Tanzania, Botswana, Zam
bia, Mozambique en Angola. Ook uit
'deze hoek schreef men geen brieven
naar huis over de Brits-Amerikaan
se voorstellen.
Met name ontbinding van het guer-
rillaleger is niet te verteren, en waar
nemers menen dat de kans op het
slagen van de plannen niet erg groot
is.
De hoofdpunten van het plan zijn:
1. Het illegale (immers eenzijdig van
Vic t. Verenigd Koninkrijk losge
scheurde) regime Ian Smith treedt
terug als eerste stap naar een legaal
bewind.
2. Tussen dat tijdstip en eind 1978
komt er een overgangsbewind dat
op ordelijke en vreedzame wijze toe-
'Indonesië wil
Frelitin aanvallen'
CANBERRA (AP) Het ministerie
van buitenlandse zaken van Austra
lië heeft gisteren geweigerd com
mentaar te leveren op de berichten
dat Indonesië van plan is om spoe
dig een grote aanval te lanceren
tegen het Fretilin, de bevrijdingsbe
weging van Oost-Timor. Hierbij zou
den naar verluidt de laatste resten
van het Fretilin moeten worden op
gerold.
werkt naar volledige onafhankelijk
heid van de nieuwe staat „Zim
babwe".
3. Uiterlijk zes maande na het aftre
den van Smith worden er vrije, on
partijdige en algemene verkiezingen
gehouden waaraan alle volwassenen
kunnen deelnemen. Er zijn in Rho
desië ca. zes miljoen zwarten en on
geveer 270.000 blanken. (De verkie
zingen van woensdag waren alleen
voor de blanken en een handjevol
zwarten dat aan de door blanken
vastgestelde normen voldeed).
.4. De Britse regering stelt voor de
overgangsperiode een bewindvoer
der („resident commissioner") aan.
In zijn handen rust de hoogste rege
ringsbevoegdheid. Hij ook is verant
woordelijk voor de eerste algemene
verkiezingen. (Londen benoemde
gisteren meteen de kandidaat voor
deze post. Het is veldmaaarschalk
Lord Carver,voormalig chef van de
Britse defensiestaf).
5. De vrede in Rhodesië wordt gedu
rende de overgangsperiode gehand
haafd en gegarandeerd door een
strijdmacht van de Verenigde Na
ties. Ook op burgerlijk bestuursge
bied is de VN vertegenwoordigd.
6. Met het oog op de onafhankelijk
heid wordt er een grondwet voor
Zimbabwe geschreven. Centrale
punten daarin: een democratisch
gekozen regering, afschaffing van de
discriminatie, de bescherming der
individuele mensenrechten en de
onafhankelijkheid van de rechterlij
ke macht.
7. De stichting van een ontwikke
lingsfonds om de nationale econo
mie van Zimbabwe/Rhodesië nieu
we impulsen te geven. Voorwaarde
voor dit fonds mogelijk 3,75 mil
jard gulden groot en vol te storten
door de internationale gemeen
schap is, zegt het witboek, „de
tenuitvoerlegging van de regeling in
haar geheel".
ROME (Reuter, UPI, AP) - Premier
Giulio Andreotti van Italië heeft gis
teren de Spaanse premier Adolfo Su
arez volledige steun toegezegd in zijn
streven Spanje lid te laten worden
van de Europese Gemeenschap. Wel
verlangt Italië dat het Spaanse lid-
maatscahp een verandering van de
landbouwpolitiek van de EG met
zich mee zal brengen, waarin er meer
nadruk komt op Zuid-Europa.
Premier Andreotti en minister van
landbouw Giovanni, Marcora licht
ten het standpunt van hun regering
toe tijdens een vergadering met de
Spaanse premier. De beide Italianen
zeiden niets over hun vrees over de
concurrentie die hun export van on
der andere wijn en spijsolie van de
goedkopere Spaanse produkten zal
ondervinden als Spanje eenmaal
toegetreden is tot de EG. Zij spraken
eigenlijk alleen in politieke termen.
De premier en zijn minister waren
het gloeiend eens dat de huidige
landbouw-politiek van de EG Noord-
Europa bevoordeelt, en zij hopen dat
het lidmaatschap van. Spanje daarin
verandering zal brengen.
Suarez zei in Italië dat de Spanjaar
den vanaf het ogenblik waarop zij
democraten geworden waren, von
den dat zij klaar waren om deel van
democratisch Europa te gaan uitma
ken. „Wij vragen om het recht daar
toe", aldus Suarez. De premier zei
verder dat Spanje al begonnen was
zijn handelsbepalingen te verande
ren om ze meer in overeenstemming
te brengen met die van de EG.
Suarez werd in Rome duidelijk har
telijker ontvangen dan in Parijs,
waar president Valery Giscard d'Es-
taing tussen de regels door liet weten
niets voor een Spaans lidmaatschap
van de EG te voelen. Italië staat
minder afwijzend, maar zal ook dui-
LONDEN (UPI, AP) De Britse assistent-luchtverkeersleiders
zijn gisteren voor de tweede maal binnen een week in staking
gegaan nadat drie collega's door hun werkgever, de Engelse
dienst burgerluchtvaart (CAA), geschorst waren omdat zij wei
gerden met een computer te werken.
De staking van de 850 assistenten
vormt een nieuw hoogtepunt in een
salariskwestie, die ertoe geleid heeft
dat vanaf de Britse luchthavens al
sinds twee weken slechts 60 procent
van de vluchten vertrekt. British
Airways deelde mee dat zij gisteren
85, merendeels binnenlandse, vluch
ten van zeven luchthavens had afge
last. John Mcreadie van de vakbond
van de assistenten (CPSA) waar
schuwde dat „wij gereed zijn voor
een langdurige strijd.... wij laten ons
niet afschrikken".
De perswoordvoerder van de CPSA
verklaarde dat „al onze mensen voor
een onbepaalde tijd officieel in sta
king zijn. Wij graven ons in voor een
langdurige slag". De assistent-ver
keersleiders willen dat de regering
een in juni 1975 gemaakte belofte
voor een salarisverhoging met 20
procent niet langer tegenhoudt, het
geen de regering weigert op grond
van de bewering dat dit in strijd zou
zijn met haar loonmaatregelen, die
salarisverhogingen tot 10 procent
beperken.
De assistenten van de twee grootste
luchthavens van Londen begonnen
op 17 augustus een stiptheidsactie,
die leidde tot grote vertragingen. Af
gelopen weekeinde hielden zij een
vierdaagse staking op alle vliegvel
den en zeiten zij dinsdag hun lang-
zaam-aan-actie voort.
De verstoring van het luchtverkeer
wordt verergerd door soortgelijke ac
ties van Franse en Spaanse luchtver
keersleiders, welke laatsten al meer
dan een jaar betere veiligheidsvoor
zieningen eisen.
delijk zijn eigen landbouwbelangen
willen beschermen.
Op de foto staat Andreotti links en
Suarez rechts.
TOKIO (UPI) Japan mag ge
bruikte splijtstof uit zijn kerncen
trales opwerken in de eigen proefin
stallatie. Na vier dagen onderhande
len met de Verenigde Staten is daar
over een basis-akkoord bereikt. De
voorwaarden waaronder het bedrijf
mag werken, worden later deze
maand bekendgemaakt na een af
rondende bespreking in Was
hington.
Die voorwaarden zullen betrekking
hebben op het toezicht op en het
gebruik van het plutonium dat in de
opwerkingsfabriek uit de splijtstof
wordt geïsoleerd. Japan wil het ge
bruiken als brandstof in kweekreac
toren. Amerika zal garanties eisen
dat het niet tot kernwapens zal wor
den verwerkt.
Omdat hij de risico's van plutonium
te groot vindt, wil president Carter
voor Amerika zelf voorlopig van
commerciële splijtstofopwerking af
zien. Hij hoopte dat dat internatio
naal een voorbeeld zou zijn, maar
wilde zo'n gedragslijn niet aan ande
re landen opleggen.
WASHINGTON (UPI) - De Vere
nigde Staten en Cuba hebben sinds
gisteren weer rechtstreeks diploma
tiek contact. Hoewel dit contact
plaatsvindt op bescheiden niveau,
beschouwen beide landen het als
een mogelijke prelude op volledig
herstel van de in 1961 verbroken
betrekkingen.
LONDEN (Reuter, UPI) De Sowjet-Unie is bezig in snel tempo
haar strategische wapens te vervangen, terwijl de Verenigde
Staten even hard bezig zijn met het verbeteren van hun bestaan
de wapens. In beide mogendheden zijn geavanceerde wapensys
temen voor de jaren tachtig in ontwikkeling. Dit alles in verband
met het aflopen van de bestaande akkoorden over de beperking
van de strategische bewapening (de SALT-akkoorden) en het
ontbreken van een reëel uitzicht op een nieuw akkoord.
Dit stelt het Internationaal Instituut
voor Strategische Studies (IISS) in
zijn jaarlijkse rapport „de militaire
balans". Het rapport, dat vandaag in
Londen is gepubliceerd, verschijnt
kort voordat de ministers van bui
tenlandse zaken van de Sowjet-Unie
en de Verenigde Staten, Andrej Gro-
myko en Cyrus Vance, hun bespre
kingen over een nieuw SALT-ak-
koord zullen hervatten. Volgens het
nss hebben Moskou en Washington
hun militair potentieel gemoderni
seerd en hier en daar uitgebreid,
echter binnen de grenzen die in het
interim-akkoord van 1972 zijn vast
gelegd en binnen de richtlijnen voor
een tweede akkoord die in 1974 in
Wladiwostok werden vastgelegd. Het
interim-akkoord, dat een maximum
stelt aan het aantal raketlanceerin-
richtingen (silo's te land en onder
zeeboten ter zee), loopt op 3 oktober
af.
Precisie
Volgens het 111 pagina's tellende
rapport hebben Amerika en Rusland
het afgelopen jaar voortgewerkt aan
hun streven hun wapensystemen
met grotere precisie te doen opere
ren. Washington concentreerde zich
op het verbeteren van de bestaande
intercontinentale ballistische raket
ten (ICBM's), van de door onder
zeeërs gelanceerde raketten
(SLBM's) en van bommenwerpers,
terwijl het tevens gelden uittrok
voor de ontwikkeling van nieuwe
systemen in de jaren '80. Het aantal
ICBM's waarover Amerika beschikt
blijft 1054, maar de nauwkeurigheid
waarmee de raket op haar doel af
gaat is zo sterk verbeterd dat het
Amerikaanse vermogen om doelen
als raketsilo's te verwoesten tegen
het eind van de jaren zeventig aan
zienlijk zal zijn toegenomen. Het
IISS wijst op het annuleren van de
plannen voor een B-l bommenwer
per en zegt dat proefvluchten wor
den uitgevoerd met een Kruise-raket
vanaf een B-52. Een aanvang is ge
maakt met de modernisering van
regio-kernwapens, zoals de ontwik
keling van wapens met verhoogde
straling (neutronenbom).
Over de Sowjet-Unie staat in het
rapport dat Moskou het afgelopen
jaar minstens 80 nieuwe ICBM's
heeft vervaardigd, waarvan enkele
met meervoudige kernkoppen. Een
type daarvan zou de precisie bena
deren van de huidige Amerikaanse
ICBM's. In het Westen van Rusland
is de SS-20 ln ontwikkeling geno
men, een raket met meervoudige
kernkoppen die opnieuw geladen
kan worden. Volgens het IISS wordt
veelvuldig melding gemaakt van ac
tiviteit op het gebied van de civiele
verdediging. Over de Russische
vloot zegt het instituut dat deze in
omvang en kwaliteit blijft toenemen
(de eerste drie vliegdekschepen van
de Kiew-klassse zijn operationeel,
de bouw van geleide-wapenkrui
sers). Een vergelijking tussen de
NAVO en het Warschau-Pact toont,
met uitzondering van kernonder
zeeërs. aan dat de NAVO als geheel
„met name de laatste tien jaar in
alle. behalve de kleinste, scheeps-
klassen gelijke tred heeft gehouden
met en soms meer schepen heeft
gebouwd dan het Warschau-Pact"
China
De Chinese Volksrepubliek heeft
sinds het overlijden van Mao Tse-
toeng, vorig jaar september, een mo
dernisering van haar strijdkrachten
op gang gebracht waarbij het oude
concept is verlaten dat „de mens
belangrijker is dan het materiaal",
zo meent het IISS. Sinds de terug
keer van Teng Hsiao-ping is dit mo
derniseringprogramma „wellicht
ook gebaseerd op het verkrijgen van
Westerse militaire technologie". Het
volksbevrijdingsleger blijft deson
danks in wezen „een defensieve
macht die noch de middelen heeft,
noch over de noodzakelijke logistie
ke steun beschikt om grote opera
ties buiten China te ondernemen",
aldus het rapport. De kernmacht
van China bestaat nog steeds uit
ballistische raketten voor de mid
dellange afstand die grote delen van
de Sowjet-Unie en Azië kunnen be
strijken. Ballistische raketten voor
korte en lange afstand zijn in ont
wikkeling.
In het Midden-Oosten, zo staat in
het rapport, worden overal conven
tionele strijdkrachten uitgerust met
nieuwe wapens. Dit is met name het
geval in Iran. Israël, Libië en Saoedi-
Arabië, terwijl zich verder het ge
bruikelijke beeld vertoont dat de
Arabische landen die direct gewik
keld zijn in het conflict met Israël
hun militair potentieel blijven ver
groten Moderne vliegtuigen, tanks
en raketten, inclusief gronddoelra
ketten. behoren tot de alledaagse
wapens in het gebied.
Schattingen
De defensie-uitgaven van China zijn
evenals die van de Sowjet-Unie niet
gemakkelijk te schatten. Een Ame
rikaanse bron suggereert dat die
van Moskou drie maal zo hoog zijn
als officieel wordt opgegeven. Wat
China betreft schat het rapport dat
ze liggen tussen een vijfde en een
vierde van wat de Verenigde Staten
uitgeven.
De Verenigde Staten en de meeste
NAVO-landen hebben het niveau
van hun werkelijke uitgaven ge
handhaafd of licht verhoogd. Voor
Amerika was het percentage van he).
BNP dat naar defensie ging 6, voor
de Europese NAVOpartners gemid
deld 3.7. De uitgaven in het Midden-
Oosten bleven onveranderd hoog als
weerspiegeling van de grote aanko
pen die werden gedaan. De financië
le wissel die daarmee op de econo
mieën werd getrokken vertoonde
echter uiteenlopende cijfers Israel
gaf 35 procent van zijn BNP uit aan
defensie en Egypte 37. driemaal zo
veel als Iran dat terugviel van 17
naar 12 procent ondanks wapenaan
kopen op een nog groter schaal. Ver
der naar het zuiden vertoonden de
defensie-uitgaven van zowel Rhode
sië als Zuid-Afrika scherpe stijgin
gen, respectievelijk 22 en 27 procent
van het BNP, aldus het rapport van
het IISS
door James Dorsey
De Amerikaanse president, Jimmy Carter kan zich momenteel
nauwelijks veroorloven, frontaal met de regering in Jeruzalem,
de pro-Israëlische leden van het Amerikaanse Congres en de
Joodse gemeenschap in de Verenigde Staten te botsen. Toch
vrezen vele politieke waarnemers dat Carter op een gegeven
ogenblik de knoop of naar de Arabische kant of naar de
Israëlische kant zal moeten doorhakken.
Dat Carter tenminste voorlopig een
frontale botsing uit de weg wil gaan
hangt samen met het feit dat hij al
een aantal zeer hete hangijzers in het
vuur heeft. Slechts met uiterste in
spanning zal hij er misschien in sla
gen het verdrag over het Panama
Kanaal geratificeerd te krijgen. Bo
vendien wil hij graag de betrekkin
gen met de Volksrepubliek China
genormaliseerd zien. wat inhoudt
dat de Verenigde Staten met Taiwan
zouden moeten breken. Iets dat bij
de vele vrienden van Taiwan in Ame
rika niet in goede aarde zou vallen.
Ook de Cubaanse ballingen in de VS
dreigt Carter tegen zich in het har
nas te jagen door betrekkingen met
het Cuba van Fidel Castro aan te
halen. En dan is er tenslotte ook nog
het netelige vraagstuk van de terug
trekking van de Amerikaanse troe
pen uit Zuid-Korea.
Het is juist deze situatie die Israël's
premier Menachem Begin probeert
uit te buiten door telkens weer
Washington voor het hoofd te stoten
met nieuwe beslissingen ten aanzien
van de toekomst van de westelijke
Jordaanoever; beslissingen die in de
Arabische wereld slechts de indruk
kunnen achterlaten dat Begin noch
tot vrede noch tot een werkelijk
compromis bereid is. Op korte ter
mijn lijkt Begin het een succes na
het andere te behalen. Terecht mag
men zich echter afvragen hoe lang
het zal duren voor men hem gaat
dwingen om er een punt achter te
zetten.
Vertrouwen
Vooralsnog is men in Washington
geneigd te geloven dat Begin zich
wat meer flexibel zal opstellen ten
aanzien van de toekomst van de in
1867 door Israël bezette gebieden
zodra de Arabieren met daadwerke
lijke vredesvoorstellen komen. Met
enig succes lijkt de Amerikaanse di
plomatie met dit argument achter de
hand Egypte, Syrië en Jordanië er
toe te bewegen in het kader van een
algehele vredesregeling daadwerke
lijke vredesverdragen met Israël te
sluiten. Wat Egypte en Jordanië be
treft is de kans van slagen bijzonder
groot. Ook president Hafez al Assad
lijkt zich deze week, getuige zijn
vraaggesprek in The New York Ti
mes wat soepeler op te stellen.
In Washington heeft men de per
soonlijkheid en de ideologie van Me-
nachim Begin en de binnenlandse
politieke situatie in Israël zeer nauw
keurig bestudeerd. In principe neigt
men ook Israël's premier een goed
hart toe te dragen. Hieruit komt ook
de relatief milde Amerikaanse reac
tie voort op het besluit van de Israë
lische regering om de bezette gebie
den dezelfde rechten op overheids
diensten te geven als Israël zelf. Im
mers Begin's politieke en ideologi
sche schoolmeester. Zeew Jabotins-
ky stond al op het standpunt dat de
Arabische bevolking van Israël de
zelfde rechten moest hebben als de
Joodse bevolking.
Desalniettemin valt er binnen de
Ondanks alle meningsverschillen wekken president Carter en
premier Begin de indruk als of alles koek en ei is.
Amerikaanse regering en bij Carter
zelf een groeiende, irritatie te bespeu
ten ten aanzien van Begin's beleid
met betrekking tot de westelijke Jor
daanoever. Immers, dit gebied is in
de ogen van Washington niet „be
vrijd" maar „bezet" gebied en moet
in de toekomst als een Palestijns
„thuisland" fungeren. Carter speelt
het sterk. In scherpe bewoordingen
wordt de Israëlische nederzettings
politiek veroordeeld zonder echter
de pro-Israël lobby in de Verenigde
Staten tot het uiterste te provo
ceren.
Slagveld
Professor Amos Perlmutter. een Is
raëli die verbonden is aan de Ameri
can University in Washington zou
wel eens gelijk kunnen hebben wan
neer hij stelt dat „het slagveld in
Washington is en niet in het Midden-
Oosten" Immers ofschoon Carter
keer op keer herhaalt dat hij Israël
niet rechtstreeks onder druk zal zet
ten, bij voorbeeld met behulp van de
immense economische en militaire
steun van de VS aan Israël, wordt er
in Washington zeer subtiel te werk
gegaan. Men spant zich in om de
Amerikaanse publieke opinie duide
lijk te maken dat het vooral Israël is
die obstakels op de weg naar vrede
opstelt. Onlangs nog liet Carter we
ten dat geen enkel politiek leider in
het Midden-Oosten zich aan de in
vloed van de publieke opinie kan
onttrekken. Het is duidelijk dat de
Amerikaanse president in dit ver
band met name aan premier Begin
dacht. Carter doet dan ook moeite
de publieke opinie naar zijn hand te
zetten. Vandaar ook dat Perlmutter
meent dat Israël de Amerikaans-
Arabische samenzwering om Israël
als het struikelblok af te schilderen
moet verijdelen. Perlmutter; „De VS
hebben in Washington en niet in
Vietnam de oorlog verloren. Hanoi
voerde z'n oorlog in Washington, in
de Amerikaanse media, in de univer
siteiten en onder de intellectuelen.
Hanoi heeft zonder twijfel zeer goed
werk geleverd. Israël moet nu begin
nen om het belangrijke bastion van
de Amerikaanse media te bestor
men en er binnen te dringen. Dit is
momenteel het slagveld van de pre
sident en het moet het slagveld van
Israël worden. Dit zeer belangrijk
veld mag niet alleen aan het Witte
Huis toebehoren."
Volgens Perlmutter zit de samen
zwering als volgt in elkaar: De Ara
bieren willen Israël van Amerika iso
leren, en het in de ogen van de
Amerikaanse publieke opinie zwart
maken. Tegelijkertijd tonen zij zich
van hun meest gematigde kant ZIJ
zijn Amerika's vriend en bondge
noot. Zie bij voorbeeld hun inspan
ning om het rode gevaar in de hoorn
van Afrika terug te dringen Deze
zeer gematigde Arabieren vinden
veel gehoor op buitenlandse zaken
in Washington en ook bij leden van
de Nationale Veiligheidsraad. Perl
mutter beschuldigt in feite de rege
ring Carter ervan zich aan deze ge
matigde Arabieren te hebben vast
geklampt en zich aan hun strategie
té hebben aangepast.
Fanatisme
Voor vele fervente aanhangers van
Israël komt dit het meest duidelijk
naar voren ln Washingtons enorme
inspanningen om de Palestijnse Be
vrijdingsbeweging (PLO) via aan
vaarding van resolutie 242 van de
Veiligheidsraad van de Verenigde
Naties bij het vredesoverleg te be
trekken. Het is juist dit dat de Ame
rikaanse Joden de grootste zorgen
baart Immers de Amerikaanse
Joodse leiders hebben zeker bin
nenskamers nogal wat moeite met
Begins op religieuze argumenten ge
baseerde ideologische fanatisme.
Weliswaar keren de Amerikaanse
Joden zich niet tegen het vestigen
van Joodse nederzettingen in bezet
gebied, maar zij vinden deze zaak
niet van het allergrootste belang.
Hoe zwaar de zaak van de PLO
Iedereen op de maag ligt, blijkt uit
het feit dat verleden week Rabbijn
Alexander 8chindler. de voorzitter
van de conferentie van voorzitters
van de belangrijkste Amerikaanse
Joodse organisaties, door Carter
persoonlijk werd ontvangen om van
Schlndler een brief ln ontvangst te
nemen waarin deze de argumenten
tegen Amerikaanse erkenning van
de PLO op een rijtje zette. De ont
moeting vond plaats op een gunstig
ogenblik, namelijk juist nadat het
centraal,comité van de PLO in Da
mascus had besloten de verwerping
van resolutie 242 te handhvaven.
Schindler heeft Carter duidelijk la
ten weten dat een Amerikaanse er
kenning van de PLO tot een frontale
botsing met de Joodse gemeen
schap in de Verenigde Staten zou
leiden.
Duidelijk is dat Carter ondanks het
door minister van buitenlandse za
ken Cyrus Vance geboekte „succes"
tijdens zijn rondreis door het Mid
den-Oosten wat minder optimis
tisch is over de verloop van het
vredesproces dan eerder dit Jaar
leek. Ondanks de indirecte bespre
kingen die deze maand zullen
plaatsvinden wanneer alle Midden-
Oosterse ministers van buitenland
se zaken naar New York reizen voor
de Algemene Vergadering van de
Verenigde Naties wees Carter verle
den week op het „groeiende onge
duld" bij sommigen in het Midden-
Oosten. Hij voegde hieraan toe dat
elk land da' -.flexibel blijkt te zijn
of een obsUnd vormt voor vooruit
gang door de veroordeling van de
rest van de wereld worden getroffen.
Dat is een vorm van overreding op
zich zelf".
Tijdelijk
Het is duidelijk dat de vrijwel onver
mijdelijke botsing tussen Washing
ton en Jeruzalem slechts tijdelijk
kan worden uitgesteld. Hieraan zul
len de indirecte besprekingen in
New York later deze maand niets
veranderen. Er is nu al sprake van
een mogelijk nieuw bezoek van Be
gin aan Washington volgende
maand. Het is in ieder geval een
illusie om deze zaak af te doen met
het argument dat er sinds de Okto-
beroorlog van 1973 herhaaldelijk
wrijvingen zijn geweest maar dat
deze nog nooit tot een werkelijke
botsing tussen Israël en Amerika
hebben geleid. Perlmutter heeft niet
helemaal ongelijk dat „wij nooit mo
gen vergeten dat het slagveld de
hersenen zijn van mannen ln het
westen en met name in de Verenigde
Staten". Het slagveld is inderdaad
Washington en het confllctpunt is
de vraag wie zwaait de scepter ln
het Amerikaanse Congres, de Ame
rikaanse president Carter of de Is
raëlische premier Begin?
