Deining over aanleg
Rijksweg 15 door Twente
Weerprofeet heeft
iet in acht van de
ien gevallen goed
De Europese veiligheid en
de militaire verhoudingen
geenR.w.15!
w-
spaartwente's
natuur+milieu
$ritici overdrijven vaak
Beslissing van minister Westerterp
wordt aangevochten
Tien deelnemers
toegelaten NOS-
dirigentencursus
Dóór Oldenzaal of
ten zuiden ervan?
Studenten willen praten over inning schuld
•p»*
,NDAG 15 AUGUSTUS 1977
7-£andag
RH 9
m1 oor Hans de Jong
iei Dlang Nederland een Instituut heeft dat pretendeert het i
Uvjten te kondigen dat komen gaat, wordt er gemopperd. I
weer
Door
len, die doornat regenen op het moment, dat het volgens 'De
lt' droog had moeten zijn of door zonaanbidders, die het
«rwachte zonnetje zien wegkruipen achter een grauwsluier om
ts aar niet te spreken van de zeiler, die ondanks het in uitzicht
!etfestelde briesje slachtoffer wordt van een drijfpartij. Vooral in
Jjj t zomermaanden klinken er zeer kritische geluiden op.
i*; ït is maar goed, dat de muren van
t KNMI „geluid-dicht" zijn, anders
p., aden de oren van de weerkundigen
iten en het beroep van weerkundi-
eP een hondebaan zijn. Dat is het
fa. slist niet. Elke weerman weet, dat
zich bij tijd en wijle situaties
nen voordoen, die het hem on-
jelijk maken de roos te raken,
t het atmosferisch gebeuren on-
orgrondelijk is of op een vier-
rong is aangeland, waarin in feite
het enige logische zou
n, net wat een dokter overblijft te
ioe
en bij een patiënt, die zweeft tus-
CU UIJ CC1I JJUUCI
n dood en leven,
rge
lar de weerman kan zijn verwach-
ig niet een dag uitstellen. Van hem
irdt gevraagd te zeggen hoe het
irdt en liefst ook nog in duidelijke
men. Het kan niet anders of daar-
IN, worden wel eens brokken
maakt.
'"Haar dit risico heeft hij ingecalcu-
rrd. Wanneer het op een dag regent
'n er was mooi weer voorspeld, heeft
le®' voor zichzelf de zekerheid, dat
B ch naar beste weten een uitspraak
^6® gedaan op grond van alle hem op
1 211 moment ter beschikking staande
toe gevens. De lijfspreuk van alle
e Dl lerkundigen ter wereld blijft onder
Ie omstandigheden „to make the
atst of it",
er
ecompliceerd
e zijn er veel mensen, wie het
(n 8 eemd voorkomt, dat in deze tijd»
1 ej ft zijn tot een hoge graad van
er" fcisie opgevoerde computers-met-
'aaJ iot-vermogen, de weerberichten
it voor honderd procent uitkomen.
Z% weerkundigen hebben daarop
n laar één antwoord: de atmosferi-
ihe processen, die aanleiding geven
t bepaalde weersituaties zijn soms
ieel gecompliceerd en zo „in elkaar
ijpend", dat in de eerste plaats
eteiet volkomen kan worden overzien
•Ipfit begrepen vooral op het actuele
\ed<%nent niét „hoe alles in elkaar
ien T «n „hoe alles op elkaar inwerkt"
(dus) ten tweede: ook lang niet
flati ie elementen, die een bepaald
tot ertype tot stand brengen „in de
imputer kunnen worden gestopt"
Dijk D er een produkt van te maken, dat
Jor honderd procent overeenkomt
^let de atmosferische werkelijkheid.
TJ dit alles heb ik hier steeds de
„voor morgen" voor
ggjjien, die „vandaag" wordt gemaakt,
oomfn prognose tot 36 uur vooruit.
lelangrijk
mag de betekenis van de compu-
ook weer niet verkleind worden.
blijft een Zeer belangrijk hulp-
ddel, in de eerste plaats voor het
stellen van verwachtingen op lan-
re termijn, van twee tot drie dagen
oruit (in Euro-verband wordt er
.arstig aan gewerkt deze termijn te
'e Btgroten), maar zeker ook bij het
stellen van de 36-uurs-verwach-
g-
augi
"Itachtig procent
zend meter, stoorden langer achte
reen dan sedert het begin van deze
eeuw voorgekomen was in deze peri
ode van de zomer: juni/juli.
Geen wonder, dat zelfs ervaren
weerkundigen steken lieten vallen.
In de meeste gevallen pleegt uitbrei
ding van een atlantisch hogedrukge-
bied over de Noordzee naar Skandi-
navië na wat aarzelingen uit te lo
pen op een drogere noordoostelijke
stroming met de zonneschijn; nü
behield de wind als maar een noord
elijke component: gevolg van een
noord-zuid verloop van de isobaren
in plaats van noordoost-zuidwest.
Nu zou men kunnen tegenwerpen:
maar was dat afwijkende gedrag
van de isobaren dan niet te voorzien
door meer gewicht toe te kennen
aan depressies in Oost-Europa, die
in deze niet brandschoon waren?
Antwoord: op dat actuele moment
niet, achteraf natuurlijk wel. Als een
bepaalde ontwikkeling in negen van
de tien gevallen een droog en zonnig
weertype inleidt en in één geval niet,
kiest geen zinnig mens voor die uit
zondering.
Die mooie zomer
Het is niet alleen de bewolking ge
weest, die de kritiek heeft doen aan
zwellen. Toen een bepaalde zondag
sterke gietbuien in plaats van zon
neschijn opleverde, was de boot he
lemaal aan. Dat felle reageren zal
ongetwijfeld ook een psychologi
sche oorzaak gehad hebben! We wa
ren verwend.
Vergeet niet, dat we twee mooie,
warme zomers gehad hebben. In zul
ke seizoenen is iedereen in een kos
telijke vakantiestemming en tellen
een paar missers veel minder zwaar
dan in een seizoen als het huidige,
dat in veel opzichten „normaler Ne
derlands" is. Verder weegt ook het
tijdstip van de onverwachte regens
zwaar: in het weekeind zakt het hu
meur veel minder dan midden in de
week. Extra hard voelt men de te
genslag als iemands vakantie juist
begint.
en rjver de vraag wat het beste is: een
mputerprognose voor „morgen"
n één „uit de hand", wordt niet
heel gelijk gedacht. De computer
ift nogal eens moeite met sterke
trdelijke of zuidelijke stromin-
i, maar in situaties met grote
randeringen in korte tijd zal hij
teer punten scoren dan „de mens",
e meestal iets te conservatief en
oizichtig blijft. Een combinatie
jkt het meest nuttig.
Sinds de tweede wereldoorlog ver
keert West-Europa in een nogal af
hankelijke positie binnen de militai
re Oost-West verhouding. In de eer
ste plaats berust het militaire zwaar
tepunt bij de twee groten: Amerika
en Rusland en is West-Europa's ver
dediging in belangrijke mate in han
den van zijn bondgenoot. Ten twee
de: zou er een conflict ontstaan, dan
zou dat wellicht op Europese bodem
beginnen en pas daarna waarschijn
lijk zich meedelen aan het grondge
bied van de supermachten.
De Westeuropese situatie werd er
niet beter op toen Ruslands militaire
macht groeide en de twee super
machten steeds duidelijker een ge
meenschappelijk belang kregen in
het voorkomen van een directe con
frontatie. De toestand van even
wicht op (ongeveer) gelijke militaire
sterkte droeg er sterk toe bij dat de
zeventiger jaren zouden worden ge
kenmerkt door onderhandelingen en
ontspanningspolitiek tussen Oost en
West. Hierdoor zou de veiligheid in
Europa en die tussen de VS en Rus
land rechtstreeks worden vergroot.
Vanzelfsprekend dienen de Westeu
ropese landen, waaronder Neder
land, gedurende dat proces er op toe
te zien dat het doel van een grotere
veiligheid dichterbij werd gebracht,
ook al spelen zij daarin slechts de
tweede viool.
Niet alles echter wijst op een actieve
rol van Europa en evenmin lijken
enkele ontwikkelingen de Europese
veiligheid zonder meer, te dienen.
Ten eerste rijzen er vragen omtrent
de belangrijke Russisch-Amerikaan-
se besprekingen over de beperking
van strategische wapens (SALT).
Zolang SALT gaat over wapens die
centraal staan in de verdediging te
genover elkaar, kunnen overeen
komsten zoals die van 1972
weinig anders dan de Oost-West vei
ligheid bestendigen en wellicht ver
beteren.
Maar het wordt anders wanneer er
ook wapens ter sprake komen die
direct deel uitmaken van Europa's
verdediging. Een aantal Amerikaan
se kernwapens, die Rusland kunnen
bereiken en dat zijn dan in Russi
sche ogen strategische wapens
door P. M. E. Volten
bevindt zich in Europa en draagt bij
tot de afschrikking. Het bespreken
in SALT van die wapens zou natuur
lijk ook de bondgenoten aangaan.
Amerika heeft dan ook geweigerd
deze zgn. „vooruitgeschoven kern
wapens" op te nemen in zowel
SALT-I als in het huidige SALT-II
overleg. De Russen hebben echter al
laten weten dat in het vervolg deze
concessie niet meer gedaan zal wor
den en dat de vooruitgeschoven
kernwapens in SALT-III aan de
orde moeten komen.
Het lijkt verstandig dat de Europese
partners zich op tijd buigen over dit
probleem, dat, zoniet direct, dan
toch eens aan de orde zal komen. De
Russen zullen aanhouden en zij
staan niet met lege handen wat argu
menten betreft. Het is bijvoorbeeld
merkwaardig dat de Amerikanen
wel de Russische bommenwerper
„Backfire" in SALT wil betrekken,
ofschoon deze alleen de Verenigde
Staten kan bereiken met extra hulp
middelen, dat wil zeggen: van voor
uitgeschoven bases. Op welke ma
nier de Sowjet-Unie dat toestel ook
gaat gebruiken tegenover Amerika;
voor Europa is de „Backfire" wel
degelijk een strategische bommen
werper. Hij valt echter binnen geen
enkel overleg waar Europa direct bij
betrokken is. Met andere woorden:
de Verenigde Staten spreken over
een wapen dat Europa's veiligheid
-raakt (en niet of nauwelijks het
Amerikaanse continent kan berei
ken) terwijl Europa toekijkt.
Ook het wapen waartegen de „Back
fire" geruild zou'moeten worden in
SALT de kruisraket is voor
Europa van grote betekenis. Wat de
SALT-afspraak hierover ook moge
worden, een afspraak over de kruis
raket houdt het gevaar in van een
beperking van zijn toepassingsmo
gelijkheden in de Europese verdedi
ging.
Het gaat er hier niet om de Amerika
nen te wantrouwen, het gaat veeleer
om te waarschuwen tegen het ge
brek aan betrokkenheid van Europa
bij de bepaling van zijn eigen veilig
heid. Waar het de supermachten te
doen is om maximale militaire flexi
biliteit, dienen de geallieerden zorg
te hebben over beperkingen voor
henzelf welke kunnen voortspruiten
uit dat doel van de supermachten.
Dit geldt ook zeker voor het overleg
tussen de NAVO en het Warschau
Pact over militaire reducties in Eu
ropa (MBFR-overleg). De huidige
opzet van MB FR doet niet veel meer
dan het bevestigen van de status-
quo, ja, de besprekingen zullen er
niets tegen doen dat het relatieve
gewicht van de grote twee geleidelijk
aan zal toenemen.
Veel kan verklaard worden uit de
situatie waarin de NAVO zich be
vond toen het westerse standpunt
bepaald moest worden. Zoveel jaren
later kan dat geen verklaring blijven
in een veranderde en inmiddels mis
schien duidelijker situatie. De
MBFR-benadering van het Westen
concentreert zich op een uiterst be
perkt gedeelte van het militair arse
naal, op een klein gebied (Centraal-
Europa), op interne overeenstem
ming vooraf binnen de NAVO met
weinig aandacht voor het onderhan
delingsproces in Wenen en richt zich
bijna uitsluitend op militaire ver
houdingen. Zo moesten de Ameri
kaanse troepen eerst worden gere
duceerd volgens het NAVO-plan,
moesten kernwapens en luchtmacht
buiten beschouwing blijven, zouden
slechts enkele Europese landen aan
afspraken worden gebonden ofwel
een aparte status krijgen naarma
te de tijd verstreek werden de mili
taire aspecten van MBFR groten
deels ontkoppeld van andere facto
ren (economische, culturele, diplo
matieke) zoals die bijv. in de Euro
pese Veiligheidsconferentie aan de
orde komen.
Kortom, de NAVO-benadering in
Wenen is weinig dynamisch, zelfs
bepaald rigide en is als gevolg o.m.
daarvan van steeds minder belang
geworden voor het veiligheidsvraag
stuk in Europa.
Belangrijke ontwikkelingen voltrok
ken zich voornamelijk buiten de
sfeer van de MBFR. De bewape
ningswedloop was voor alles kwalita
tief in de jaren zeventig en had
geenszins alleen maar betrekking op
de aantallen grondtroepen waar het
MBFR-overleg zich nu mee bezig
houdt. Die wedloop zette zich in tal
van sectoren voort en bovendien op
een groter gebied dan Centraal-Eu-
ropa alleen. De ontwikkeling van de
kruisraket en neutronenbom hoort
er bij en aan de andere kant de
Russische SS-20 raket, die wel in de
Sowjet-Unie staat, maar op Europa
is gericht. Evenmin kan onvermeld
blijven dat een eventueel succes van
MBFR voornamelijk zou afhangen
van de supermachten en h u n poli-
tiek-militaire betrekkingen.
In de loop van dc tijd is MBFR
steeds meer de „gegijzelde" van de
Russisch-Amerikaanse ontspanning
geworden. Natuurlijk blijven deze
betrekkingen onder alle omstandig
heden en in elke vorm van overleg
van het allergrootste belang. Maar in
het huidige proces van de Europese
veiligheid dreigen de Europese lan
den weinig invloed te kunnen uitoe
fenen op een mogelijke verbetering
van hun eigen veiligheid. Het Euro
pese veiligheidsoverleg bijv.
MBFR kan en mag zich niet aan
de dynamiek van de bewapenings
wedloop, van de militaire strategie of
van de politieke ontwikkelingen ont
trekken.
Zo gaat de discussie over de „revolu
tionaire" kruisraket in SALT ook
zeker Europa aan en de mogelijke
invoering van de nieuwe neutronen
bom heeft belangrijke gevolgen voor
de NAVO-strategic in Europa. Een
grotere Europese betrokkenheid bij
SALT, zoals onlangs door het Twee
de Kamerlid De Koster is voorge
steld in de Assemblee van de Raad
van Europa, behoort urgente Euro
pese gesprekstof te zijn aangezien
de toch al kunstmatige scheidslijn
tussen Europese en Atlantische mi
litaire vraagstukken steeds minder
zichtbaar is geworden door tal van
ontwikkelingen, met name de tech
nologische.
Dc Nederlandse regering heeft met
Amerikaanse steun bereikt dat takti-
sche kernwapens in MBFR worden
besproken, zij het in beperkte mate.
Zij heeft ook met succes aangedron
gen op een „tweerichtingsverkeer"
tussen de V.S. en Europa op het
punt van de militaire productie en
het standaardisatie proces binnen de
NAVO. In het licht van de beschre
ven ontwikkelingen lijkt een meer
actieve „Eurostrategic" (die zeker
niet in plaats van de NAVO zou
moeten komen maar wel een duide
lijker „tweerichtingsverkeer op het
gebied van de Westerse veiligheid
zou nastreven) een nuttige en nodi
ge doelstelling.
door Hans Schmit
Verbetering?
weersverwachtingen komen voor
tot 85 procent uit. Bij de huidige
and van de wetenschap is het niet
ogelijk dit cijfer in belangrijke
ate op te trekken. Van de tien
rwachtingen zijn er dus gemid-
ld acht wel en twee niet geslaagd.
doen er zich bijvoorbeeld bij
rioden met vast hogedrukweer
ïl wat hogere scores voor. Daar
aat tegenover dat het percentage
O wisselvallige en vaak grillige si-
laties lager ligt.
k ga nu maar voorbij aan de moei-
Jke opgave een allesomvattende
Titerium te maken, waarmee de
wachtingen zo eerlijk mogelijk
>ordeeld worden. Zoals bekend
fuden de amateurs zich al een half
bezig de Biltse weersverwach-
ngen regionaal op hun betrouw-
irheid te testen. Jammer genoeg
i er nog geen resultaten van).
Irauwsluiers
de afgelopen zomerweken heeft
ch enkele malen een moeilijke pe-
Pde voorgedaan. Wellicht herin-
ofd%t u zich nog wel hoe er dagen
2io. htereen zonneschijn werd aange-
ndigd, terwijl in de plaats daar-
h"sl n met een irriterende herdnekkig-
"in id en sleur grauwsluiers van de
m vordzee ons het zicht op de zon
tnamen. Dat was ook voor de
16 ai erlieden om tureluurs van te wor-
6raafn en de natuur ging in dit geval
igenjht buiten zijn boekje. De lage stra-
is- en stratocumulusbewolking*
ïskliÉPectievelijk beneden duizend
eter en tussen duizend en tweedui
Is er wat aan te doen? Kan de kwali
teit van de verwachting verbeterd
worden? De kans daarop lijkt niet
groot wat het weer van morgen be
treft. De resultaten van de afgelo
pen jaren geven geen bemoedigende
opgaande lijn te zien. In feite is het
percentage treffers de laatste vijf
tien jaar niet hoger geworden, aldus
KNMI-hoofddirecteur H. Bijvoet
Het zijn vaak kleine storingen, die
de meteorologen van De Bilt en die
uit Engeland, Frankrijk, Duitsland
en noem maar op dwars zitten. Ze
kunnen overdag „nergens" zijn en
toch in één nacht bijvoorbeeld een
omvangrijke regengebied produce
ren. Verder heeft ons landje de han
dicap, dat het zo'n beetje op de wip
ligt tussen de Oceaan en het conti
nent, wat de wisselvalligheid Juist
wat groter doet zijn dan elders.
Voorlopig zullen de weerkundigen
dus wel moeten blijven leven met
het vertrouwde boegeroep als er
weer eens Iets mis gaat en een deel
van het publiek met de traditionele
zucht tot overdrijving vaststelt dat
ze er niks van kunnen".
Maar verreweg het grootste aantal
verwachtingen komt vrij goed tot
goed uit. Als er rechtvaardigheid in
deze wereld was, zou de KNMI-tuin
dus eigenlijk doorlopend het podi
um moeten zijn voor blijde zangers,
die jubelzangen aanhieven, als ui
ting van hun grote tevredenheid.
HILVERSUM - Van de 85 kandida
ten die zich uit twaalf landen had
den aangemeld voor de jaarlijkse
Internationale Dirigentencursus
van de NOS, zijn er na voorselectie
en een examen, tien toegelaten.
Het zijn de Britten Malcolm Hicks,
Andrew Penny en Richard Vardi-
gans, de Hongaarse Katalln Varadi,
de Oostenrijkse G. Schmldt-Ha-
nusch, de Westduitser Jan Lang, de
Rus Alexander Vakoulsky, de Ame
rikaan Hugh Kronroth, de Canadees
Geoffrey Moull en de Nederlander
Bastiaan Blomhert.
Onder leiding van de Engelse diri
gent Edward Downs zullen zij tot 3
september de cursus volgen. Daar
bij hebben zij de beschikking over
twee orkesten van de NOS: het Om
roeporkest en het Promenadeor
kest, het Omroepkoor en instrumen
tale solisten. Het te bestuderen re
pertoire is samengesteld uit werken
van onder meer Grieg, Mozart, Mah
ler, Strawinsky, De Leeuw en
Walton.
ENSCHEDE Minister Westerterp (Verkeer en Waterstaat) heeft bij herhaling benadrukt dat bij
de aanleg van nieuwe autosnelwegen terughoudendheid past en dat het kabinet-Den Uyl ook
natuur, milieu en landbouw bij dergelijke ingrijpende beslissingen aan bod wil laten komen.
Enkele dagen voor de verkiezingen echter heeft de demissionaire minister Westerterp een
beslissing genomen, die volgens velen in en buiten Twente in strijd is met het beleid zoals dat de
afgelopen jaren is geformuleerd.
Op 23 mei stelde drs Westerterp het
tracé vast van de A 15 vanaf de grens
tussen Gelderland en Overijssel
naar de grens met West-Duitsland
ter hooge evan Oldenzaal (grensover
gang De Poppe). Hij heeft daarmee
een twintig jaar oude knoop doorge
hakt op een wijze die de gemoederen
in Twente (blijkens de ingezonden
brieven in de regionale pers) geens
zins tot rust heeft gebracht.
De ANWB (met onder meer de Open
werkgroep wegen Twente, landbou
wers en natuurbeschermers tégen de
gekozen oplossing) vroeg zich eind
vorige maand in Autokampioen zelfs
af of deze demissionaire minister wel
een zo belangrijke beslissing heeft
mogen nemen. De beslissing van
Westerterp betekent dat een tweede
autosnelweg Twente zal doorkrui
sen, naast de in aanleg zijnde A 35
die ten zuiden van Enschede komt te
lopen en bij Gronau de grens over
gaat. Die weg is, zo vinden naast de
genoemde groeperingen onder meer
ook de ministeries van CRM en
Volksgezondheid en milieuhygiëne,
meer dan voldoende.
De bijzonder ingewikkelde proble
matiek van de Twentse autosnelwe
gen dateert al uit de jaren vijftig,
toen de Europese ministers afspra
ken maakten over de E-wegen. Eén
ervan, de E-8 zou in de buurt van
Oldenzaal de grens overgaan. In het
Rijkswegenplan van 1968 kwamen
vervolgens drie autosnelwegen voor
die in Twente de Westduitse grens
zouden passeren. Dat waren:
Rijksweg 15 van Roermond via
Gorinchem en de Achterhoek langs
Oldenzaal ten noorden van deze
plaats (bij Nordhorn) de grens over;
Rijksweg 1 van Amsterdam via
Amersfoort, Apeldoorn en Oldenzaal
bij De Poppe de grens over;
Rijksweg 35 van Zwolle via Hen
gelo ten zuiden van Enschede bij
Gronau de grens over.
Geen behoefte
De verkeersintensiteit bij de grens
overgangen is echter zo gering dat
aan drie van deze autosnelwegen
geen behoefte is bovendien zou
het probleem van het regionale ver
keer in Twente (de wegen lopen van
kerktoren naar kerktoren en doors
nijden de dorpen en steden) weinig
baat vinden bij drie van deze wegen.
In het begin van de jaren zeventig
werd ook dat voorstel Rijkswater
staat te gortig en werd de noordelij
kste grensovergang, bij Nordhom,
uit de plannen geschrapt. Rijksweg
zouden daar van het land worden
afgesneden en ten zuiden van Olden
zaal zou het landgoed De Boerskot-
ten worden aangetast
Voorrang
TSulfcilonJ
y HAAKS BERGEN
15 (de huidige aanduiding van A-
wegen bestaat pas kort) zou tussen
Hengelo en Enschede doorlopen en
ten zuiden van Oldenzaal naar de
grensovergang De Poppe buigen.
Rijksweg 35 zou ten zuiden van En
schede bij Gronau de grens over
gaan.
Werkgroep
Inmiddels gingen er in Twente
steeds meer stemmen op om slechts
één autosnelweg de grens te laten
passeren. De Open werkgroep wegen
Twente werd in het leven geroepen,
die zich sterk maakte voor de weg
ten zuiden van Enschede als enige
grensoverschrijdende auto(snel)weg.
Tijdens de hoorzittingen in Twente
bleken de bezwaren tegen Rijksweg
15 tussen Enschede en Hengelo zo
groot (het Lonnekermeer dreigde
voor een groot deel te verdwijnen;
enkele landgoederen zouden worden
doorsneden), dat Rijkswaterstaat
een variant uitwerkte: de weg zou
niet ten oosten van Hengelo komen,
maar tussen Bome en Hengelo van
de samengekomen rijkswegen 1 en
35 worden afgetakt en rond Hengelo
komen, als een soort rondweg. Een
tweede inspraakronde leverde nog
meer bezwaren op: de rondweg zou
dicht langs de huizen van Hengelo
komen te lopen, het landschap bij
Buren (de piaats van de aftakking)
zou worden aangetast, boerderijen
Sal Schuyer, voorzitter van de Open
werkgroep: „We hebben ons ook te
gen de variant rond Hengelo uitge
sproken. Hengelo heeft wel behoefte
aan een rondweg, maar dan op stede
lijk niveau en niet als onderdeel van
een autosnelweg. Wij vinden dat
voorrang moet worden gegeven aan
de A 35„ ten zuiden van Enschede.
Die wordt nu aangelegd tot aan de
westelijke invalsweg van Enschede.
Westerterp heeft aangekondigd de
rest van het tracé, tot aan de grens,
ook snel te willen vaststellen. Even
tueel zou die weg eerst als enkel-
baansweg kunnen komen."
De argumenten om voorrang te ge
ven aan de A 35 ten zuiden van
Enschede en de rest nog te laten
rusten, vinden ook gehoor in de
Commissie Overleg Wegen, een on
dercommissie van de Raad van de
Waterstaat waarin naast overheids
diensten ook particuliere organisa
ties zijn vertegenwoordigd. Het
Landbouwschap, Natuur en Milieu,
de Spoorwegen, CRM en Volksge
zondheid en Milieuhygiëne en de
ANWB spraken zich in die commis
sie tégen De Poppe en vóór Gronau
uit. De Raad van de Waterstaat zelf
echter adviseerde minister Wester
terp met grote meerderheid De Pop
pe aan te houden. Waarbij de Raad
ineens met een nieuw argument
kwam: de E-8 ten zuiden van En
schede gaat honderd miljoen gulden
extra kosten. De ANWB schrijft
hierover dat de Raad achterwege
liet extra voorzieningen bij de ande
re oplossing (bij Bome en Hengelo)
op te voeren en noemde het advies
daardoor „ernstig verzwakt".
Eerder besluit?
De minister volgde, gezien zijn be
slissing van 23 mei. de Raad van de
Waterstaat en het is de vraag of die
beslissing eigenlijk al niet lange tijd
vastlag, gezien het feit dat minister
Westerterp al eind 1975 had laten
weten met de Westduitsers te heb
ben afgesproken dat de grensover
gang bij De Poppe zou liggen.
Sal Schuyer, werkzaam op de TH
Twente en afhankelijk van de kabi
netsformatie mogelijk binnenkort
Tweede-Kamerlid voor D'66: „De
Westduitse minister Kurt Gscheidle
heeft zijn argumenten uiteengezet
in een persoonlijk, niet gedateerd
briefje. Hij spreekt over moeilijkhe
den als de overgang bij Gronau
komt, maar deze zijn van Westduit
se bestuurlijke aard, niet van ver
keerstechnische aard. Hij spreekt
over extra geld als niet voor De
Poppe wordt gekozen, maar ver
meldt niet dat als de keus op Gro
nau valt een ander stuk weg achter
wege kan blijven. Bovendien zwijgt
hij over een op het Westduitse we
genplan voorkomende Bundesstras-
se die een goede verbinding vormt
tussen Gronau en Rheine, de plaats
waar ook de weg vanuit de Poppe
uitkomt. Het zijn argumenten waar
Westerterp niet voor door de knieën
had mogen gaan."
Bij De Poppe
Het gebeurde toch: de E-8 gaat bij
De Poppe de grens over. Maar dat
wil nog niet zeggen dat de proble
men zijn opgelost. Want minister
Westerterp heeft niet het gehele tra
cé vastgesteld: hij heeft aan de
Rijks Planologische Commissie
(RPC, hoge ambtelijke adviseurs)
gevraagd te bezien hoe de weg bij
Oldenzaal moet komen te lopen, ter
wijl (hetgeen eveneens al in de twee
de Inspraakronde naar voren was
gekomen) zich ook moeilijkheden
voordoen met de aftakking bij Bu
ren, waar een landschappelijk aan
trekkelijk gebied wordt doorsneden
en boerderijen van het land worden
geïsoleerd.
Enkele landbouwers, een actiegroep
en een particulier hebben zich tot de
Raad van State gewend met het
verzoek te bepalen dat de lus zo
wordt aangelegd dat de schade aan
zienlijk geringer is. Staatsbosbeheer
had hiertoe al een voorste! gedaan,
maar de Raad van de Waterstaat Zei
vertraging te vrezen. Er valt nu wei
nig meer te redden, want dezer da
gen bepaalde de Raad van State
zich niet ontvankelijk, zodat bij de
aanbesteding van het wegvak (waar
schijnlijk in september) de doorsnij
ding onherroepelijk is.
Landgoed aangetast?
Bij Oldenzaal is het de vrhag of de
weg dóór de stad of ten zuiden van
de stad moet. In het laatste geval
wordt het landgoed De Boerskotten
ernstig aangetast. Sal Schuyer: „De
weg door de stad kan langs de spoor
lijn lopen, zodat van een nieuwe
doorsnijding geen sprake is. De weg
kan worden ingegraven, zodat de
bestaande verbindingen gelijk
vloers kunnen worden gehandhaafd
en de geluidshinder binnen de ge
stelde grenzen blijft Het gebied
waar de weg doorloopt, bestaat uit
een voormalig industrieterrein." Dc
Commissie Overleg Wegen heeft
zich met de kleinst mogelijke meer
derheid voor het tracé langs Olden
zaal uitgesproken, maar de Raad
van de Waterstaat toonde een lichte,
voorkeur voor de weg door Olden
zaal. Minister Westerterp heeft in de
opdracht aan de RPC laten weten
een voorkeur te hebben voor de weg
óm Oldenzaal, in afwijking van het
advies van de Raad van de Water
staat. Verwacht wordt dat de RPC
volgende maand advies zal uit
brengen.
Wat uiteindelijk wordt besloten
(door of langs Oldenzaal), maakt
voor waar de acties zich de afgelo
pen jaren tegen richtten, weinig
meer uit: Twente krijgt twee auto
snelwegen in de richting van de
grens. Dat is er één minder dan
volgens de eerste plannen, maar ook
één méér dan velen nodig achten.
nisaties streven ernaar dat die be
kentenissen pas ni de studie wor
den ingelost
Dat is besloten in een vergadering
van het Landelijk Overleg Grondra-
den (LOG), in de technische hoge
school Twente in Enschede. Het
LOG is bezorgd onder meer over de
financiële situatie van de studenten,
en de bezuinigingen in het onder
wijs, waardoor de kwaliteit zou wor
den aangetast.
EN8CHEDE (ANP) - Als staatsse
cretaris Klein deze week van vakan
tie thuis komt krijgt hij zo spoedig
mogelijk bezoek van de Nederland
se studentenvakbonden. Die willen
praten over zijn plan deurwaarders
in te schakelen tegen studenten die
hun collegegeld-schuldbekentenis
sen nog niet hebben ingelost. Mocht
het gesprek geen resultaat opleve
ren dan willen de studentenorgani
saties met acties beginnen. De orga-
