'Zwakzinnigenzorg bedroevend'
II
De tekening van een lezer
15 A. «v
mm
y
Commentaar
geneden de maat
Joop Fennis: Buitenwereld moet eerst wat 'zwakzinniger worden'
>k positie Andriessen wankel
Moed houden
|e
DICHTBIJ i
VE
BIX
BB
eer buitenlanders onze taal
boeldag
S~V: :C'-
1
geloven
bed
ÏNDERDAG 11 AUGUSTUS 1977
BINNENLAND
Trouw/Kwartet
5
lister Duisenberg van Financiën
►ft met de portemonnee geram-
►ld nu Nederland zijn bestuursze-
in het Internationale Monetaire
ids (IMF) dreigt te verliezen,
dat gebeurt, waarschuwde Dui
nberg, zal ons land zijn bijdrage
in het „Witteveen-fonds" (voor
iden, die door tekorten op de
ïlingsbalans op de rand van het
ikroet staan) met de helft ver
leren. Nederland had aanvan-
lijk aan dat in het weekeinde in
rijs opgerichte fonds 600 miljoen
len toegezegd; dat wordt dan
•honderd miljoen.
is voorstelbaar dat Nederland
bestuurszetel bij het IMF graag
houden, maar de manier waarop
[isenberg heeft gereageerd is be
de maat. Ons land moet
lts maken voor de olielanden die
steeds grotere financiële macht
rmen, op ruime schaal aan het
^F bijdragen, maar niet in het
ktuur zitten. Ómdat met name de
[renigde Staten weigeren het be-
"lur (nu twintig man) uit te brei-
moet ons land zijn stoel inleve-
0n. Ook al omdat het de directeur
het geldfonds Witteveen
geleverd.
s^t is niet meer dan redelijk dat de
Aloedrijke olielanden worden ver-
,^jenwoordigd in het bestuur van
IMF. Daarnaast is echter ons
^?\d één van de weinige landen met
n gezonde economie en een over-
f\iot op de betalingsbalans (daar-
H was het in het weekeinde ook in
xijs vertegenwoordigd, in tegen-
tiling tot bijvoorbeeld Frankrijk).
hele probleem van het al dan
ut#1 opgeven van de Nederlandse
toetel kan omzeild worden door het
'difctuur te vergroten. Mogelijk is de
van Duisenberg ook bedoeld
dat te bewerkstelligen.
blijven van Nederland is ook
verstandig omdat ons land vaak een
eigen stem heeft laten horen in het
IMF-bestuur (tegenover die van
West-Duitsland bijvoorbeeld). Ver
der heeft het zij het met mate
in het bestuur gepoogd wat weer
stand te bieden tegen het vaak com
merciële leningenbeleid van het
geldfonds, waarbij ontwikkelings
landen de duimschroef wordt aan
gezet, willen zij krediet krijgen. Dat
het IMF een gezonde economie ver
langt, is niet meer dan redelijk,
maar niet zelden ging een dergelijke
druk wel ten koste van onderliggen
de groepen in derde landen.
Ook gezien deze soms overdreven
maar onmiskenbare houding van
ons land in het IMF-bestuur (met
het belang van de derde wereld in
het achterhoofd) is het vreemd dat
Duisenberg onmiddellijk dreigt de
bijdrage aan het „Witteveen-
fonds" te halveren. Daar zouden in
de eerste plaats de ontwikkelings
landen het slachtoffer van worden.
Zij het niet die landen, die een
beleid voeren dat de hele bevolking
ten goede komt, maar een politiek
bedrijven die de verschillen eerder
vergroot dan verkleint (Brazilië en
Mexico bijvoorbeeld). Het „Witte
veen-fonds" is dan ook vooral inge
geven door de zorg van het IMF om
een financieel gezonde wereldeco
nomie (die met voortdurende over
schotten aan de ene en tekorten aan
de andere kant nimmer kan ont
staan), wat inderdaad zijn eerste
taak is.
Mocht ons land inderdaad besluiten
de bijdrage aan het fonds met drie
honderd miljoen gulden terug te
brengen, dan zal dat geld elders
besteed moeten worden. En wat ligt
meer voor de hand om het dan wel
ten goede te laten komen aan de
allerarmste ontwikkelingslanden.
Het nu wat benedenmaats aandoen
de dreigement van Duisenberg kan
dan nog een positieve keer krijgen.
door Kees de Leeuw
„Een onomstotelijk uitgangspunt lijkt mij, dat de zwakzinnige
zwakzinnig is en dat mag blijven. Niet alleen diep in zijn hart,
maar evenzeer in zijn uiterlijk en gedragingen. Echter even
onomstotelijk lijkt mij, dat hij zoals hij is een ontwikkeling
kan doormaken, al lijkt die misschien niet op die van een niet-
zwakzinnige, noch in tempo, noch in richting. Het zien en
stimuleren van deze ontwikkeling is de eerste opgave van de
zorgende". Dit schrijft Joop Fennis in zijn nieuwe boekje „Spe
len met de wolken" met als ondertitel: (Lucht)spiegelingen over
zwakzinnigenzorg.
Centraal ln dit boekje staat het gege
ven, dat een zwakzinnige evenals ie
der ander mens het recht heeft zich
zelf te ontplooien, dat wil zeggen zich
te ontwikkelen overeenkomstig zijn
eigen mogelijkheden en verlangens.
Twee Jaar eerder verscheen van zijn
hand „Het vuile schort", waarin hij
nogal wat kritische vraagtekens zet
te achter de totale structuur van de
zwakzinnigen-Inrichtingen. Dat eer
ste boekje, waarvoor eerst geen uit
gever was te vinden, maar waar in
middels een derde druk van is ver
schenen, veroorzaakte een niet ge
ringe opschudding onder de werkers
in de zwakzinnigenzorg. Temeer om
dat Joop Fennis zo zijn bedenkingen
had en heeft tegen de huidige zwak
zinnigenzorg en daar een eigen visie
tegenover stelt, waarin de zorg voor
de (diep-)zwakzinnigen centraal
staat.
is echter een misverstand, dat veelal
voortkomt uit het feit, dat de volwas
sene ook hier het kind niet zijn eigen
spel laat spelen, maar hem bepaalde
spelactiviteiten opdringt. In feite
gaat de volwassene zelfs hier het
zwakzinnige kind proberen te condi
tioneren en in „Spelen met de wol
ken" probeer ik duidelijk te maken,
dat dit niet lukt, omdat spelen en
conditioneren niet met elkaar te ver
enigen zijn".
Hij vertelt, dat na het uitkomen van
„Het vuile schort" er veel uitnodigin
gen kwamen om lezingen te houden
en discussies te leiden voor de wer
kers in de zwakzinnigenzorg. „Soms
liep dat uit op een ware happening
en werd er daarna in eigen kring
verder gepraat, maar de grote vraag,
die steeds terugkwam, was: wat doen
we nu zelf met ons instituut en het ^et instituut zwakzinnig mogen zijn.
JOOP FENNIS: een zwakzinnige is niet normaal.
(Foto: Peter Drent)
Stof woei op
in onze parlementsredacteur
idjgN HAAG Binnen de CDA-frac-
;vei lijkt de positie van de voormalige
eij^P-leider Andriessen even wankel
worden als die van minister van
lanciën Duisenberg binnen de
■^rdA-fractie. In toenemende mate
Ijkt er binnen het CDA onvrede nu
iiriripsspn na twee weken geleden.
tegen het VAD-akkoord te heb
ben gesstemd, gisteren ook stemde
tegen de overeenstemming op soci
aal-economisch gebied.
In alle geledingen van de fractie
wordt de opstelling van Andriessen
als foutief beoordeeld. Daarmee is
ook de politieke toekomst van An
driessen in het onzekere geraakt.
Joop Fennis (49), die als orthopeda
goog Jarenlang heeft gewerkt in een
zwakzinnigen-inrichting en nu als le
raar is verbonden aan een pedagogi
sche academie in Nijmegen, zegt dat
het nog steeds bedroevend is gesteld
met de zwakzinnigenzorg. „Het vuile
schort" deed nogal wat stof opwaai
en. Er waren twee soorten reacties,
één van de wetenschappelijke kant,
die enorm afwijzend was en één van
uit het veld de groepsleiders en
leidsters waarbij mijn pleidooi
veel bijval oogstte. De „wetenschap
pers", de mensen die zich met rese
arch binnen de inrichting bezighou
den en zo, verweten me dat ik een
veel te negatief beeld had geschetst
en dat daar nauwelijks iets positiefs
tegenover stond. Om daaraan enigs
zins tegemoet te komen heb ik een
tweede boekje geschreven, waarin ik
laat zien dat conditioneringstechnie
ken, waarbij het kind „gedresseerd"
wordt tot handelingspatronen die
niet bij hem passen, moeten worden
verworpen en dat er betere mogelijk
heden zijn te bereiken met het snel".
Joop Fennis: „Nog maar al te vaak
wordt ervan uitgegaan, dat een diep-
zwakzinnig kind niet kan spelen. Dit
antwoord wa$ steevast, dat het niet
mogelijk is om buiten de „toplei
ding" de zaak om te gooien. Je kunt
wel hier en daar individueel verbete
ringen aanbrengen, maar een be
paalde structuur is niet zo maar even
te veranderen. Het taboe dat er ligt,
kun je niet een, twee, drie doorbre
ken. Daarvoor moeten eerst nog al
lerlei remmingen worden overwon
nen. Dat is een proces van lange
jidem."
Respecteren
Joop Fennis: „Met dat taboe bedoel
Kijk, er wordt veel gepraat over inte
gratie, maar eigenlijk zie ik dat op
dit moment nog helemaal niet zitten.
Eerst moet het instituut, dat toch
voor de zwakzinnige in het leven is
geroepen maar eens emanciperen.
Daar heeft men, dacht ik, de handen
vol aan. Gebeurt dat niet, dan is er
alleen sprake van een aangepaste
integratie en wordt het taboe rond
zwakzinnigheid verder in stand ge
houden".
'Deskundigheid'
Hij zegt dat er veel wordt gesproken
ik acceptatie. Ik vind inderdaad, dat over deskundigheid, waarmee dan
je de zwakzinnige in zijn zwakzinnig- wordt bedoeld dat men een bepaalde
zijn moet accepteren. En ik vind ook, studie heeft gevolgd. „Dat heb ik zelf
dat je je bij zijn zwakzinnig-zijn 0ok gedaan, maar ik laat me er abso-
moet neerleggen. Ik ga zelfs nog ver- iuut niet op voorstaan. Van de ortho-
der en vind, aat je hem in zijn zwak- pedagogie heb ik nauwelijks veel ge-
zinnig-zijn moet respecteren. Maar
dat betekent allerminst, dat de
zwakzinnige mij daarom in wezen
niet zou Interesseren of dat ik hem in
zijn eigenheid en ontwikkelingsmo
gelijkheden niét interessant genoeg
meer vind."
Hij wijst erop dat de maatschappij
nog niet zover is, dat de zwakzinnige
wordt geaccepteerd. „En dat kan ik
me nog voorstellen ook, al is het
intolerant, maar goed. Vandaaruit
zeg ik: laat hem dan in ieder geval in
leerd. Wel ben ik in het werk gedo
ken en heb in de inrichting eigenlijk
gedaan wat ook de leidsters en lei
ders doen. Ik ben niet bij het ver
schijnsel zwakzinnigheid als zodanig
stil blijven staan, maar heb doorge
zocht en daardoor zelfvertrouwen ge
kregen in het op een andere men
selijker wijze omgaan met zwak
zinnigen. Die zogeheten deskundig
heid eis ik niet voor mezelf alleen op,
maar die geldt voor iedereen, die
zich aangetrokken voelt tot dit
werk."
Joop Fennis: „Je kunt zeggen, dat ik
me een beetje de spreekbuis voel
van de mensen die in het veld wer
ken, omdat ik toevallig het vermo
gen heb om te verwoorden wat bij
hen leeft. Ik ben destijds uit teleur
stelling geleidelijk uit de zwakzinni
genzorg gestapt, maar ik heb me er
nooit echt los van kunnen maken.
Er zat toch onvrede bij me en ik
kreeg steeds sterker het gevoel, dat
ik er over moest schrijven. Dat ik in
een soort testament moest zeggen,
wat ik ervan denk. Het resultaat
daarvan is „Het vuile schort" gewor
den, waarop dan nu een vervolg is
verschenen. Ik zou best wel in de
zwakzinnigenzorg terug willen,
maar zie het aan de andere kant nu
niet zitten. Ik beschouw mijn eerste
boekje als een sollicitatiebrief en
gezien de kritiek van de „deskundi
gen" daarop koester ik me geen en
kele illusie over het feit, dat welke
inrichting dan ook daar op zou in-
'Doeltreffender'
Bovendien ben ik van mening, dat
wat ik nu doe het schrijven over
zwakzinnigen en het houden van
lezingen doeltreffender is. Je be
reikt meer mensen en wat je doet,
spreekt kennelijk aan. Uiteindelijk
blijf ik er toch mee bezig en kan ik
vrij-uit spreken. Dat alles bij elkaar
brengt me tot de slotsom, dat ik nu
meer doe voor de zwakzinnigenzorg
dan ln al die Jaren, dat ik erin heb
gewerkt."
Hij vertelt, dat hij echt wel het ver
wijt krijgt ondanks zijn kritiek aan
de kant te blijven staan. „En dat
verwijt is niet geheel ten onrechte,
maar dan wordt vergeten dat ik wel
degelijk als een bezetene geknokt en
gevochten heb om veranderingen
door te voeren. Niet alleen in het
instituut, maar ook landelijk. Het
verwijt ligt er echter en na een ge
sprek mot groepsleiders ga ik naar
huls en zij gaan terug naar hun
pupillen, maar toch doe ik er niet
het zwijgen toe. Ik ben bereid mee te
denken en te praten over een andere
zwakzinnigenzorg, waar de (diep)-
zwakzinnige wordt aanvaard zoals
hij is en niet, zoals de buitenwereld
graag zou zien dat hij was."
Joop Fennis: „In mijn laatste boek
je uit ik nogal wat bezwaren tegen
de techniek van conditioneren, die
in de inrichtingen wordt gehan
teerd. Eigenlijk is het een vorm van
dresseren, die soms wel goed is, als
hij wordt gebruikt om een zwakzin
nige geen gevaarlijke dingen te la
ten doen. Veelal echter wordt hij
geconditioneerd naar het normale
toe en daar heb ik bezwaar tegen.
Een zwakzinnige is niet normaal en
hierdoor ontkent men zijn zwakzin
nigheid. Het motief bij conditione
ren mag nooit zijn het normaal ma
ken van een zwakzinnige. Dit nor
maliseren het normaal maken
zie ik als de grote zonde van de
zwakzinnigenzorg. We accepteren
een blinde die met een witte stok
loopt of een dove die een bordje met
SH op zijn fiets heeft. Waarom mag
een mongool niet mijn zijn tong uit
z'n mond lopen? In feite is dat ook
een soort bordje, maar dat accepte
ren we niet, want dan ziet iedereen,
dat hij zwakzinnig is. En dat mag
blijkbaar niet."
En tot slot: „Natuurlijk ben ik er
voorstander van, dat een zwakzinni
ge wordt opgenomen in de maat
schappij, mits hij ook zwakzinnig
mag zijn. Dat Juist zit er niet in.
Daar ligt nog een geweldig zwaar
taboe op. Daarom vind ik, dat eerst
de buitenwereld maar wat meer
-,.zwakzinniger" moet worden, voor
dat er over integratie wordt gespro-
keh. Dat die meer aanvoelt, wat het
unieke is van de zwakzinnige. Hoe
boelend het is zo iemand te zien en
er mee om te gaan, maar ik besef
ook wel dat dat nog een echte utopie
is."
De boekjes „Spelen met de wolken"
en „Het vuile schort" van Joop Fen
nis zijn uitgegeven door Dekker Jc
Van de Vegt in Nijmegen.
li.
tekeningen,,J>j^ voorkeur in liggend formaat, sturen aan: Trouw, jury politieke prent, Postbus 859,
f^msterdam. .Naam en adres aan de achterzijde vermelden. Voor geplaatste prenten Is' er eeri boakenbonT
HET VVEER door Hans de Jong
Terwijl dikke grauwe wolken
velden over mijn waarnemings
station gleden en zo af en toe
een regenvlaag fietsers en wan
delaars noopte een schuilplaats
op te zoeken, terwijl waarnemer
Veldman Ten Post met 0.2 milli
meter raiddagregen, de grootste
etmaal-hoeveelheid aan water
serdert tien juni, registreerde
(het werd daar niet warmer dan
zeventien graden tegenover 33
graden op tien augustus 1975!)
hielden we er de moed toch
maar stug in. Vandaar ook dit
maal een in majeur opgesteld'
verhaal. Tenslotte maakt het
noorden, nu eenmaal het stief
kind van de natuur deze zomer,
niet alleen de dienst uit. De be
richten blijven overigens gun
stig. Er is reden om aan te ne
men, en ook de computers dra
gen in deze hun steentje bij, dat
de zomer binnenkort eindelijk
weer eens bezit zal nemen van
ons land en daarbij denk ik
vooral aan het zuidwesten, ei
genlijk eerder dan het noord
oosten.
Zo tegen het weekeinde zal het
in de bevoorrechte gebieden wel
weer eens 25 graden worden, ge
schraagd door de zon die dan
door een droge atmosfeer
schijnt. De grote animator van
deze, let wel verwachte verbete
ring, is een 1026 millibaar sterk
hogedrukgebied van de Azoren
tot zuid-Scandinavië, maar vol
gens de laatste BBC-berichten
van gisteravond bleef dit nog
nen 70 tot 145 kilometer per uur
kan bedragen, dus ga maar na
wat er gebeurt als zo'n kei van
vier tot viereneenhalve centime
ter doorsnede de grond bereikt.
Sommige koelen liepen na de
bui met dikke bulten en tussen
de gewassen trof men veel dood
geknuppelde vogels, patrijzen
nagenoeg stationair en dat mag en zelfs konijnen aan. Men vond
natuurlijk niet zo blijven wil het
vrijdag en zaterdag werkelijk
droog, zonnig en warmer wor
den, zoals de KNMI ln mijn
prognose aangeeft.
Nog even iets over de zware on
weersbui van zondagmiddag.
„Het was net of ze ons met een
mitrailleur beschoten", aldus
een kop in het Nieuwsblad van
het Noorden boven een artikel
over de drie kwartier durende
hagelbui op een kampeerterrein
in Dieverbrug. Het waren punti
ge brokken ijs, die uit de hemel
tuimelden en die dwars door
tenten heenschoten. Hagelste
nen sloegen dwars door een op
een kop staande plastic emmer
heen. Toen men later probeerde
met een hamer zo'n gat in een
emmer te slaan mislukte dat.
Op de motorkap van een nieuwe
auto zaten twintig deuken. In de
literatuur, staat vermeld, dat de
valsnelheid van grote hagelste-
pootaardappelen die zelfs onder
de grond nog door hagelstenen
waren getroffen.
Heeft het zin dergelijke buien
over de radio aan te kondigen?
Het is zondag Jongstleden niet
gebeurd en naar aanleiding
daarvan gaf een landelijk dag
blad het KNMI een reprimande
in de trant van „Er is duidelijk
sprake van een oneffenheid in
de organisatie: Of men reageert
niet soepel genoeg of andere in
stanties lopen het KNMI voor de
voeten".
Het KNMI zelf blijft er zeer
nuchter onder. De vraag of het
zin heeft „severe weather" aan
te kondigen is enkele jaren gele
den al onderwerp geweest van
breedvoerig beraad met diverse
belanghebbenden en instanties
waaronder de politie. Conclusie:
hoogstens tweemaal per Jaar ln
ons land voorkomt, via de om
roep aan te kondigen. Het pu
bliek is er niet aan gewend en er
kan gemakkelijk paniek ont
staan op de wegen. Die zal meer
slachtoffers kunnen eisen, dan
de zware bui op zich.
Strandweer:
Geduld mensen, maar het wordt
beter met meer zon vooral in het
Zuidwesten. Voor de andere ge
bieden geldt: Is het vandaag
niet, dan morgen wel, ln elk ge
val tijdens het weekeinde ook
aan zee als de computers het
Amsterdam
regenbul
16
De Bilt
zwaar bew.
17
Deelen
regen
16
Eelde
geheel bew.
17
Eindhoven
zwaar bew.
IS
Den Helder
zwaar bew.
17
Rotterdam
zwaar bew.
16
Twente
regenbul
16
VUsslngen
hall bew.
17
Zd. Limburg
zwaar bew.
18
Aberdeen
onbew.
20
Athene
onbew.
32
Barcelona
licht bew.
25
Berlijn
geheel bew.
20
Bordeaux
hall bew.
26
Brussel
zwaar bew.
18
Frankfort
zwaar bew.
23
Oenève
licht bew.
22
Helsinki
hall bew.
21
Innsbruck
regen
15
Klagenlurt
hall bew.
22
Kopenhagen
llcbt bew.
20
Lissabon
onbew,
26
Locamo
licht bew.
26
Londen
half bew.
22
Luxemburg
hall bew.
21
Madrid
onbew.
94
Malaga
geheel bew.
26
Mallorca
onbew.
27
MOnchen
regen
15
Nice
hall bew.
24
Oslo
zwaar bew.
23
Parijs
hall bew.
23
Rome
zwaar bew.
26
Spilt
Stockholm
lonbew.
29
geheel bew.
18
Wenen
onweer
17
ZOrtch
'zwaar bew.
17
Casablanca
zwaar bew.
24
Istanboel
.onbew.
26
Tunis
zwaar bew.
31
Het is ongewenst noodweer, dat W) ^et rechte eind hebben.
1
il
>nder redactie van Loes Smit
i een vreemd land wonen en wer-
ïn zonder de taal machtig te zijn,
niet alleen vervelend omdat je
in niet met anderen kunt praten,
et is niet genoeg om Je in een
en inkel een beetje verstaanbaar te
raien maken. Wie niet weet wat
j se^J kan doen en moet laten, omdat
EsP. van rechten en plichten,
larpels en voorschriften snapt, laat
ifiii Ch alles welgevallen en blijft het
tfst maar stilletjes ln een hoekje
n veften uit angst dat er iets misgaat.
r ree^arom is negen jaar geleden in
irecht de stad met naar ver-
1, rosiuding het grootste aantal bui-
Ob, ganders de WIB, werkgroep
23. sJfirnationaal beleid, opgericht,
ode.fo groep die buitenlanders wil
pen met problemen als huisves-
molg en emancipatie in het alge-
4en. In 1973 ontstond binnen die
21. b een onderwijsgroep om de bui-
28 Sanders onze taal bij te brengen
en lets over hun rechten en plich
ten, zodat ze minder geïsoleerd en
kwetsbaar in deze maatschappij
komen te staan. Het mes snijdt
sindsdien aan twee kanten, omdat
de inhoud van de taallessen gaat
over voor gastarbeiders belangrij
ke onderwerpen: de sociale wetge
ving, trekarbeid, vakbonden, ploe
gendienst en als het zo uitkomt,
over een individueel probleem van
een van de leerlingen. Naast de
lessen wordt er ook actie gevoerd,
waarbij degenen die les geven,
nauw betrokken zijn.
De lesgevers hoeven geen speciale
opleiding te hebben en in principe
kan ledereen hier dus „voor de
klas"; wel leggen ze zich van tevo
ren vast om het hele cursusjaar
(september tot en met mei) mee te
blijven werken, ze moeten het met
de doelstellingen eens zijn, zich in
de door de WIB samengestelde
scholingsmap verdiepen, ze ver
plichten zich om ln september drie
scholingsavonden bij te wonen,
verder tweemaal per maand tijd uit
te trekken voor de werkgroep en na
de dinsdagavondles met de leerlin
gen na te praten en koffie te drin
ken. Kortom: wie mee wil werken,
moet zich ook echt voor buitenlan
ders willen inzetten. Vorig Jaar kre
gen alleen in Utrecht zo'n 250 Ma
rokkanen, Turken, Spanjaarden,
Italianen en Grieken les. Voor de
„klas" staan ook het komende sei
zoen weer vaste krachten en vrij
willigers (de laatsten steeds met z'n
tweeën), die zondagmiddag en/of
dinsdagavond twee uur les geven.
Wie tweemaal per week kan, krijgt
een kleine vergoeding.
Voor de komende cursua xljn weer
vrijwilligers nodig. Wie in Utrecht
wil helpen, moet wel ln de »tad of er
minstens dichtbij wonen. En voor
wie (veel) verder weg woont en toch
graag vrije tijd aan zo'n lesproject
wil geven, weet de WIB ook wel een
oplossing. Er worden ln meer plaat
sen ln het land door weer andere
Instellingen taalcursussen aan bui
tenlanders gegeven; de contacta
dressen zijn bij de werkgroep be
kend. In elk geval dus maar bellen
met een van de volgende telefoon
nummers: 030-936881. 030-945994
(allebei niet voor 5 uur 's middags),
of overdag, maar pas na 15 augus
tus: 030-713431.
3^ .-H'j $#4
vv.y,:. ,v:r.v
Wie ooit Tokio io het echt of op een film gezien heeft, weet wel dat het er zo
krioelt van auto's en voetgangers, dat je daar niet bepaald voor je plezier een
eindje gaat fietsen. Nu wil bet geval dat veel Japanners juist dol zijn op
fietsen en daarom hebben ze net zo lang gepiekerd tot ze een veilige
oplossing vonden. Buiten de stad is nu een fietscircuit aangelegd, waar jong
en oud een fiets kunnen huren. Niet één soort, maar wel vijftig modellen, en
veel exemplaren van elk model, want er is een enorme belangstelling voor.
„De mensen moeten een arts dur
ven vragen wat er aan scheelt, an
derzijds moet men meer vertrou
wen hebben ln wat de arts zegt. In
het algemeen vertel ik alles, maar
als Ik zeg dat het niks ls, dan moe
ten de mensen het ook geloven."
(Kinderarts K. Kwent van het Dia-
konessenhuls Leeuwarden ln het
ziekenhuis-personeelsblad Singel
88).
Nu alvast noteren: op zaterdag 3
september ls het voor de elfde
maal alweer „boeldag" ln Erme-
lo. Een leuk dagje voor mensen uit
Ermelo die er aan meewerken, voor
de bezoekers die uit alle delen van
het land komen, en een belangrijke
dag voor de plaatselijke hervorm
de, gereformeerde en rooms-katho-
lieke kerken. De baten van de boel
dag zijn namelijk voor die kerken
bestemd en vorige jaren liep dat
bedrag op tot zo'n vijftigduizend
gulden.
Wat er te doen en te zien is: er zijn
wel veertig kramen met alle moge
lijke waren, van spullen uit groot
moeders tijd en andere curiosa tot
meubelen en het traditionele Ve-
luwse gerecht „kruüdmoes", die al
bm negen uur open zijn; van half
twee af wordt het „betere goed"
onder leiding van een notaris ver
kocht en om vijf uur is de trekking
van een loterij, 's Morgens worden
ook al ballonnen opgelaten en dui
ven gelost, en zelfs al vrijdagsmor
gens begint de verkoop van meubi
lair, omdat daar zo'n enorme hoe
veelheid van ls.
Het ls bekend: nergens slaap je zo
lekker als in je eigen bed. Ouderen
die naar een bejaardentehuis over
stappen, zullen dan ook wel moeite
hebben met het bed dat op hun
nieuwe kamer voor hen klaar staat
Veel tehuizen hebben eenheidsbed
den in de kamers gezet, maar ge
lukkig al steeds vaker zie Je dat
mèt de eigen meubeltjes ook het
eigen bed meegenomen mag wor
den. Zo ook, lezen we ln „De Be
jaarden", ln het centrum „Wilgen-
plas" ln Rotterdam. Weliswaar zijn
bij de opening dertien jaar geleden
alle kamers van een „tehuisbed"
vooralen, maar wie er nieuw ln
komt, mag dat nu desgewenst voor
het eigen, vertrouwde bed ver-
ruilen.-,
Spaans Vllegende-schotelvaar-
ders spreken 8paans, beweert de
gezagvoerder van een Colomblaans
vliegtuig. Boven de beruchte „Ber
muda-driehoek" ontmoette hij al
thans een onbekend, rond, lichtend
voorwerp, dat hij vla de boordradlo
veraocht wat omhoog te gaan. Dat
gebeurde onmiddellijk, net als toen
de captain ter controle het tegen
deel vroeg. De schotelbemanning
zei zelf niks,' en verdween bliksems
nel uit het gezicht, maar dat het
tamelijk Spaans toeging is zeker.
Klokkenspel - Op alle
vrijdagochtenden en zaterdaga
vonden die deze maand nog resten
spelen zes Nederlandse beiaardiers
op de beiaard van de Eusebluskerk
ln Arnhem. Ze zullen klassieke en
wat lichtere klanken over de Arn
hemmers uitstrooien.
