Syrië: Front tegen
erkenning Israël
Koerden geven
strijd niet op
Djiboeti onafhankelijk
Airika wil buren
Rhodesië steunen
Suarez' centrumunie
wordt een partij
Alle Chinese waar naar zijn geld
]Bezette gebieden nooit opgeven'
Verzet volgt andere taktiek
Communisten
Spanje laken
Sowjet-kritiek
ANDAG 27 JUNI 197
BUITENLAND
Trouw/Kwartet
IRO (UPI, Reiter) Syrië is bereid als kern te fungeren van een Arabisch „afwijzingsfront"
;en de Israëlishe eis dat erkenning van de Joodse staat deel moet uitmaken van een
xkoepelende vedesregellng voor het Midden-Oosten.
resident Hafez al Assad stelde on-
ings, in een gesprfc met de Egypti-
che pers, dat ziji land desnoods
honderd oorlogen' zal voeren om te
oorkomen dat e ook maar een
uimbreed van dedoor Israël bezet-
gebieden blijveid verloren gaat.
ssad noemde de ïleuwe rechtse re
eling Begin nietmet name. Maar
npliciet reageer© hij wel op de
ïachtsverschuiviig in Jeruzalem
oor te stellen, at „de geest van
xpansionisme in Israël de boven-
jon voert".
Het enige waarin wj kunnen toe-
temmen is een beëiidiging van de
taat van oorlog doorteruggaaf van
nze grond en door ;erstel van de
itionale rechten vanhet Palestijn-
s volk," aldus de Arische presi-
ent, sprekend overeen mogelijk
redesakkoord.
en deel van de Paletijnse guerril
labeweging groepen die niet zijn
aangesloten bij Jasser Arafats Pales
tijnse bevrijdings-beweging heeft
zich georganiseerd in een „afwij
zingsfront" dat niet aan de conferen
tietafel met Israël tot een schikking
wenst te komen.
Qp dat gegeven inspelend zei Assad:
„Persoonlijk sta ik de vorming voor
van een echt afwijzingsfront in de
Arabische wereld. Wij zijn bereid
daar de kern van te zijn, op voor
waarde dat het niet bij louter kreten
blijft, maar dat de Arabische slag
kracht werkelijk wordt gemobili
seerd."
Syrië heeft over een dergelijk „front"
contact gehad met Irak, Libië en
Algerije. „Maar," zei Assad, „nadat
enkele denkbeelden waren uitgekris
talliseerd, verslechterden de betrek
kingen weer, met name tussen ons
en Irak." Hij noemde de gebeurtenis
sen in Libanon waar Syrië als
„vredesengel" optrad als de hoofd
oorzaak. Overigens heeft het tussen
Damascus en Bagdad, waar twee on
derling strijdende vleugels van de
socialistische „Baath"-partij rege
ren, nooit best geboterd. Met name
Irak ziet niets in het denkbeeld van
de Geneefse conferentie omdat de
gang daarheen volgens Bagdad
reeds een „de facto" erkenning van
Israël Inhoudt.
Assad nam stelling tegen die visie.
Volgens hem is de Geneefse confe
rentie, die overigens „niet onze enige
weg naar het herstel van onze rech
ten is", niet de plaats waar Israël als
staat door Syrië zal worden erkend.
Assad noemde president Carter van
Amerika, met wie hij niet lang gele
den in Europa kennismaakte, „se
rieus en betrouwbaar". De vraag is
volgens Assad echter „in hoeverre
hij bereid is een rechtvaardige rege
ling voor het Midden-Oosten door te
drukken".
Sinds het akkoord van Algiers
in het voorjaar van 1975 tussen
Irak en Iran hebben de Persj-
mergas, de strijders van de
Koerdische Democratische
Partij (KDP) veel geleerd. In
1975 werden zij gedwongen de
wapenen neer te leggen en op
de vlucht te slaan toen Iran ten
gevolge van de overeenkomst
van 1975 haar steun aan de
Koerdische opstandelingen
staakte.
Inmiddels na ruim een Jaar van reor
ganisatie, hergroepering en herzie
ning van de strategie hebben de
Persjmergas opnieuw de strijd her
vat. Deze keer weten de Koerdische
nationalisten dat het geen zin heeft
om van één land, zoals tot 1975 met
Iran het geval was, volledig afhanke
lijk te worden. Zij hebben geleerd
dat voor zover zij een kans van sla
gen hebben zij het op eigen kracht
zullen moeten doen. Vandaar dat de
Persjmergas van militaire strategie
zijn veranderd.
In tegenstelling tot de vorige oorlog
hebben de Koerden zich niet tot doel
gesteld om gebieden te „bevrijden".
Zij streven er nu niet na, om op korte
termijn het feitelijke bestuur uit te
oefenen over grote gebieden van
Iraaks Koerdistan. De Persjmergas
die uit vier tot zesduizend bewapen
de Koerden bestaan, voeren een gue-
rillaoorlog. Het gaat hen erom het
Iraakse leger uit te putten. Vooral in
de steden van Iraaks Koerdistan ko
men hun acties hard aan.
Verraders
Het zijn echter niet alleen de Iraak-
den hierbij tachtig Iraakse soldaten.
Maar ook de Persjmergas leden zwa
re verliezen. De felheid van de strijd
deed zeven Iraakse soldaten naar
Turkije uitwijken waar zij door de
autoriteiten werden opgepakt en
naar Irak werden teruggestuurd,
waar zIJ vrijwel onmiddellijk werden
terechtgesteld.
Vergelijk
door James Dorsey
se strijdkrachten, die het met de
guerrillaoorlog moeilijk krijgen.
Veelvuldig vormen ook „verraders".
Koerden die met het regime in Bag
dad of functionarissen van de rege
rende Baüth-Partij het doelwit van
de Koerdische operaties. Zo werd in
december vorig Jaar door Persjmer
gas ln uniform een aanslag gepleegd
op de gouverneur van Soeleimanija.
een in Iraaks Koerdistan gelegen
stad. In antwoord hierop werden in
Soeleimanija tien Koerdische uni
versiteitsstudenten opgepakt, die
weliswaar tot verschillende nationa
listische Koerdische groepen be
hoorden maar niets met de moord
aanslag te maken hadden.
Begin mei maakte het orgaan van
de BaSth-partij, Al Goumhourrijah,
bekend dat de tien Koerdische stu
denten door een bijzondere recht
bank op 3 april ter dood waren ver
oordeeld. Familieleden van de ter
dood veroordeelden werden niet in
de gelegenheid gesteld om nog een
laatste bezoek in de gevangenis te
komen brengen. Iets wat zelfs in een
land als Irak nog normaliter wordt
toegestaan. Ook werd de familiele
den niets verteld over de datum
waarop de terechtstelling zou
plaatsvinden. Dat de terechtstelling
had plaats gevonden kreeg men pas
onlangs te horen toen van de betref
fende families een bedrag van bijna
duizend gulden werd geëist ter dek
king van de begrafeniskosten, of zo
als het sommige Koerden het stellen
„als vergoeding van de gebruikte
kogels". Deze tactloosheid van de
kant van het regime in Bagdad heeft
tot ontsteltenis geleid bij de Koer
den. Niet allen zijn de meeste fami
lies niet ln staat om duizend gulden
bij elkaar te brengen, ook is men
verbijsterd over het feit dat de lij
ken van de terechtgestelden niet
werden vrijgegeven zodat men z'n
doden zeil kon begraven.
De Persjmergas hebben het hierbij
niet laten zitten. Begin juni werd
Osman Faik, lid van de Uitvoerende
Raad van het Autonome Koerdis
tan, een orgaan van het regime in
Bagdad, door Koerdische strijders
vermoord. Eind mei leverden Persj
mergas slag met Iraakse eenheden
in de provincie Dihok. Volgens een
communiqué van de KDP sneuvel
In het afgelopen Jaar heeft het regi
me in Bagdad tot twee keer toe
geprobeerd met de Koerden tot een
vergelijk te komen. Maar Bagdad
had hen niets meer te bieden dan
een vorm van schijnautonomie, iets
dat zij herhaaldelijk in het verleden
van de hand hebben gewezen Bo
vendien hebben de Koerden weinig
aanleiding te geloven dat Bagdad
zich aan eventuele beloftes zou hou
den. Dit bleek bij de vrijlating van
een eerder dit Jaar door de Koerden
gevangen gezette groep van vier Po
len, een Fransman en een Algerijn.
De Koerden eisten in ruil voor hun
vrijlating dat driehonderdduizend
Koerden, die naar het zuiden van
Irak waren gedeporteerd naar hun
dorpen aan de grens met Turkije
zouden mogen terugkeren. Met be
hulp van de ambassade van de Sow-
Jet-Unie in Beiroet werd uiteindelijk
overeengekomen dat de veertigdui
zend gedeporteerde Koerden naar
Koerdistan zouden mogen terugke
ren. In ruil hiervoor zouden de bui
tenlanders worden vrijgelaten. Toen
Bagdad de overeenkomst serieus
leek te nemen en de eerste vierdui
zend Koerden in Koerdistan waren
teruggekeerd, lieten de Persjmergas
hun gijzelaars vrij. Op dat ogenblik
verbrak Irak het akkoord. De overi
ge 36.000 Koerden kunnen de terug
keer naar hun dorpen wel vergeten.
JBREVILLE (Reiter, AFP) De Organisatie van Afrikaanse
Senheid (OAE) beradt zich deze week over de bijstand die moet
rorden gegeven an de drie Rhodesische buurlanden die het
ilachtoffer zijn vai wat wordt genoemd de agressie van het
lianke minderheidbewind van premier Ian Smith.
Een speciale commisse waarin ver
tegenwoordigers van ten Afrikaanse
landen zitting hebbo moet voor
donderdag verslag utorengen over
de mogelijkheden vn steunverle
ning. De commissie zl zich ook be
raden op de stichting an een solida
riteitsfonds voor de rie betrokken
landen, Mozambique Botswana en
Zambia.
lambique is de laaste weken her-
ialdelijk binnengevllen door troe-
m van de blanke miderheidsrege-
ig. Zambia beschuligde Rhodesië
iteren nog van gresbeschletingen
de buurt van de Vitoria waterval
len. President Kaoeria van Zambia
verklaarde dat Rhodsische troepen
bij de brug over d» Zambesirivier
vuurden op Zambiaas grondgebied.
Zambiaanse eenhedn zouden het
vuur beantwoord heben. Zowel Mo
zambique als Zamfca worden door
het zwarte verzet Rhodesië als
uitvalsbases gebruiL
Afgelopen zaterdagverd op de Afri
kaanse top, die i de Gabonese
hoofdstad Librevili wordt gehou
den, reeds beslote tot steun aan
Mozambique. Gistren werden ook
Botswana en Zamta in de discussie
betrokken. Het vorzitterschap van
de bijstandscommisie berust bij het
Westafrikaanse larl Togo.
Veroordeling
ln een scherpe 'erklaring veroor
deelde de OAE-ninisterraad giste
ren de aanvallen van Smith op de
buurlanden van Rhodesië. De verga
dering is een voorbereiding op de
Afrikaanse topconferentie die op 2
juli begint.
De Veiligheidsraad van de Verenigde
Naties zal deze week nog een debat
wijden aan de aanvalsacties van
Rhodesië. De Organisatie van Afri
kaanse Eenheid heeft een vijf man
sterke delegatie naar dit debat afge
vaardigd.
In een emotionele uitbarsting aan
het adres van de zwarte nationalis
ten heeft de Rhodesische minister
van buitenlandse zaken, Pieter van
der Byl, gisteren verklaard dat hij
liever tot het einde toe door wil vech
ten dan zich uit te leveren aan wat
hij noemde een walgelijke en woeste
vijand. Hij voorspelde een onbe
schrijflijke chaos en onherstelbare
verwoestingen als de strijd uitgroeit
tot een grootschalig conflict binnen
Rhodesië.
„De Russische kolos is op weg om
heel Afrika te onderwerpen en tot
slavernij te brengen en wij, als de
Spartanen van Thermopylae, zijn
een struikelblok op hun pad. Een
walgelijke en woeste vijand brult
voor onze poorten, gesteund door de
Russen en aangemoedigd en onder
steund door hen die onze vrienden
zouden moeten zijn", aldus de minis
ter. Van der Byl sprak bij de opening
van een gedenkhal ter nagedachte
nis van gesneuvelde Rhodesische
militairen.
MADRID (AP. Reuter) De 8paanse Unie van het Democra
tisch Centrum (UCD), die onder leiding staat van premier Adolfo
Suarez. wordt morgen officieel één partij. Dit werd zaterdag
duidelijk toen de sociaal-democraten afzagen van het opstellen
van een eigen hervormingsprogramma.
In Jeruzalem is gisteren voor
het eerst het kabinet van pre
mier Menachem Begin (links
vooraan) bijeen geweest. De
aanwezige ministers, waaron
der Mosje Dajan (rechts voor
aan) kregen meteen van Begin
te horen dat er voortaan tijdens
kabinetsvergaderingen niet ge
rookt mocht worden. Naar aan
leiding hiervan vroeg Dajan, die
nu minister van buitenlandse
zaken is, wat er zal gaan gebeu
ren als de Democratische Bewe
ging voor Verandering alsnog
besluit tot het kabinet toe te
treden. Immers, de leider van
deze beweging, Jigal Jadin is
beroemd om zijn pijp. ,,Dat pro
bleem zullen wij tegen die tijd
bezien", antwoordde Begin,
daarmee de discussie afslui
tend.
De UCD was in eerste instantie niet
meer dan een verkiezingsalliantie
van christen-democraten, liberalen,
sociaal-democraten en onafhankelij-
ken. De alliantie haalde bij de op 15
juni gehouden verkiezingen 166 van
de 350 zetels van de tweede kamer.
Het laatste obstakel voor de vorming
van één partij verdween zaterdag
toen de leider van de sociaal-demo
craten, Francisco Fernandez Ordo
nez. meedeelde dat zijn partij afzag
van de formulering van een eigen
hervormingsprogramma en dat hij
bereid was het officiële document
voor de vorming van een partij te
ondertekenen.
In een interview met een Frans
DJIBOUTI (AFP, UPI, Reuter) Na 115 jaar koloniale overheersing door Frankrijk is het
voormalige „Land van de Afars en de Issa's" gisteren om middernacht onder de naam „Republiek
Djiboeti" onafhankelijk geworden. Het kleine land is met zijn omstreeks 210.000 inwoners uiterst
dun bevolkt en zal economisch met handen en voeten aan de vroegere kolonisator vast blijven
zitten.
Het jonge land gaat een uiterst onze
kere toekomst tegemoet. Het is in
wendig verscheurd door vijandschap
tussen de twee belangrijkste etni
sche groeperingen, de Afars en de
Issa's, en zal het hoofd moeten bie
den aan twee begerige en onderling
op gespannen voet staande buurlan
den Somaliefj en Ethiopië. Vanwe
ge zijn strategische ligging aan de
monding van de Rode Zee het
voorportaal naar de Saoedi-Arabi-
sche oliehavens zal Djiboeti
voorts betrokken raken in het grote
strategische steekspel van de super-
mogendheden en hun machts
blokken.
Op 8 mei stemde de bevolking met
overgrote meerderheid voor de onaf-
De Volksrepibliek China
mag zich verleugen in een
toenemende oelangstelling
van ook Nederlandse kant.
Een moellijkpunt hierbij is
de betrouwb;arheid van de
informatie de uit dit nog
steeds „geslden" land naar
buiten word gebracht. Chi
na is nog steeds niet vrij
toegangkelijc voor iedereen
die zich in iet hoofd haalt
er een reis naar toe te ma
ken. En de veinige gelukki
gen die welde kans krijgen,
worden in iet land rondge
leid door s>eciaal daarvoor
opgeleide gidsen (volgens
degenen de de Chinese po
litiek een varm hart toedra
gen) of bsvakers )voor de
genen die een meer kriti
sche houdng aannemen en
graag op eigen houtje het
land zoulen willen ver
kennen).
De eerste groep Chinagan-
gers kom dan ook steevast
terug me verhalen waarin
de Volfcrepubliek bezon
gen worct zijnde het para
dijs op larde. Met veront
waardiging wordt gespro
ken ove de feodale tijden
van vod de revolutie (de
bevrijdiig van 1949), waarin
een haidvol uitbuiters de
Chinese miljoenen afper
sten en remederden. Vol lof
is men over de tijd na de
bevrijdhg, waarin aan dit
alles grrndig een eind werd
gemaak, en China herscha
pen wend in een staat waar
in gelijcheid, broederschap
en vriendschap de boven
toon vieren. En dat alles
dank zj de onvolprezen ge-
dachtei van vroeger voor
zitter Hao Tse-toeng en te
genwoordig Hoea Kwo-
feng. Vat er dan nog mis
zou kunnen zijn in de Chi
nese samenleving is te wij
ten aan de naweeën van het
optreden van aartsreactio
nairen en volksvijanden als
Lioe Tsjao-tsjl, die in de ja
ren zestig de kapitalistische
weg bewandelde, Lia Piao,
die nota bene voorzitter
Mao zelf aan de kant wilde
zetten, Teng Hsiao-ping, in
de tijd dat hij nog kapitalis
tisch reptiel was, en tegen
woordig dan de „bende van
vier" met aan het hoofd me
vrouw Mao, die weer veel te
links en te radicaal was en
eigenlijk dus veel te rechts.
Dat Lia Piao door de grote
Mao zelf naar voren werd
geschoven als de grote wa
penbroeder en mogelijke
opvolger, en dat Teng in de
eveneens onvolprezen over
leden premier Tsjoe En-lai
zijn beschermheer vond, en
dat mevrouw Tsjiang
Tsjing de wettige echtgeno
te was van voorzitter Mao
zelf (die dus Jarenlang in
zeer slecht gezelschap ver
keerd moet hebben) wordt
gemakshalve vergeten of in
ieder geval van geen belang
geacht. De Chinese voor
lichters en gidsen vonden
dat blijkbaar van geen be
lang en wie zijn dan de Chi-
nagangers die daar vragen
over zouden stellen? China
vindt in deze fellow-travel
lers zijn grootste propagan
disten.
Identificatie
De weinige reizigers die dur
ven gewagen van „bewa
kers" in plaats van gidsen,
die de Chinese Volksrepu
bliek een totalitair en auto
ritair systeem toedichten
waarin wel degelijk van gro
te verschillen in status, in
komen en zelfs klassen
sprake is, worden als bour-
geois-reactionairen, die de
grote gastvrijheid van het
Chinese volk niet op waarde
weten te schatten, ter zijde
geschoven. Terwijl ook deze
mensen vaak vol bewonde
ring verhalen over de enor
me krachtsinspanning die
het Chinese volk geleverd
heeft om er na de verwoes
tende burgeroorlog weer
boevenop te komen. Het
verwijt dat zij een groot
wantrouwen koesteren ten
opzichte van het Chinese
volk is niet terecht, dat zij
met enige argwaan de altijd
sluitende verklaringen van
de officiële autoriteiten en
gidsen aanhoren is zeker en
strekt hen alleen maar tot
eer. China-adepten zouden
vrijwel zeker elk ander land
waar ze op bezoek gaan met
de nodige kritiek tegemoet
treden.
Het verschil tussen beide
groepen ligt waarschijnlijk
in de identificatie. De eerste
groep identificeert zich dui
delijk met de huidge macht
hebber, met de officiële po
litiek en neemt de propa
ganda zonder meer als zoete
koek aan. Terwijl zij zich in
de tijd van voor de bevrij
ding met het Chinese volk
vereenzelvigden. Toen had
het volk te maken met uit
buitende leiders, terwijl nu
de leiders te maken hebben
met een volk dat „de correc
te interpretatie van de leer
van Mao" moet worden bij
gebracht en dat. als het vrij
gelaten zou worden, zeer
snel zou bestaan uit miljoe
nen kleine kapitalisten.
Voor de tweede groep is de
identificatie van voor 1949
nagenoeg gelijk aan de eer
ste. Maar de tweede groep
probeert zich ook nu te
identificeren met het Chi
nese volk, dat dan wel min
der met uitbuitende leiders
te maken heeft, maar wel
degelijk met een autorititai-
re structuur, onderbouwd
door een niet aflatende
stroom van propaganda die
datzelfde volk gehersen
spoeld heeft.
Discussie tussen beide groe
pen gaan steeds minder
over China en steeds meer
over de eigen ideologie. Niet
verwonderlijk want het is
de eigen ideologie die de
interpretatie van het China
van nu bepaalt.
Wantrouwen
Informatie over China moet
met het nodige wantrouwen
bekeken worden. Zo ook het
op zich loffelijke streven
van de in maart opgerichte
vriendschapsvereniging Ne-
derland-China, die een
twee-maandelijks tijd
schrift „China nu" uitgeeft.
Het blad is duidelijk onder
te brengen bij de eerste
groep.
In het blad staat een artikel
over de sport in China en
het hoeft niemand te ver
wonderen dat topsporters
in China gewoon arbeiders
zijn, wars van persoonlijke
roem, die de leus „eerst de
vriendschap, daarna de
wedijver" als socialistisch
alternatief hanteren tegen
de in het Westen bestaande
en in China tegenwoordig
zo verfoeide „kampioeni-
tls". Er staan een serie korte
berichten uit China in die
overgenomen zijn uit Pe
king Review, het door de
Chinezen in het Engels,
Frans, Duits en Spaans ver
spreide officiële politieke
weekblad, zonder dat die
van commentaar worden
voorzien.
Verder artikelen over de
door de vereniging georga
niseerde vriendschapsrel-
zen naar China, over de reis
van Beatrix en Claus en een
interview met de overleden
premier Tsjoe En-lai.
Trix en Claus zijn diep on
der de indruk van de Chine
se prestaties op allerlei ge
bieden en vonden dat ze he
lemaal niet aan banden
werden gelegd en dat de
strakke organisatie hun ei
gen wens was. Het zal best
waar zijn. Van officiële gas
ten kun je moeilijk anders
verwachten. De kritiek op
de „bende van vier" wordt
zonder meer overgenomen,
terwijl het nog niet zo lang
geleden is dat de stichting
Nederland-C hina (waaruit
de vriendschapsvereniging
is ontstaan) enigszins an
ders dacht over met name
de weduwe van Mao Tse-
toeng.
Het is overigens toch
vreemd in een blad van Ma
oïsten een foto van ons vor
stelijk paar aan te treffen
(hebben Mao-aanh angers
zoveel op met het uit feoda
le tijden stammende insti
tuut van het koningshuls)
op de omslag van Elseviers
magazine, een blad dat
moeilijk socialistische nei
gingen verweten kan wor
den Ook een bericht over
mevrouw Thatcher, de Brit
se conservatieve leidster, in
China. Overgenomen uit
hankelijkheid. Enkele uren voor die
formeel van kracht werd koos de tien
man sterke ministerraad de 61-Jarlge
premier Hassan Goeled tot presi
dent. Goeled maakte bekend dat
Djiboeti een presidentiële democra
tie is geworden. De leiding over de
uitvoerende macht berust bij het
staatshoofd die zal worden bijge
staan door een staatsraad. De presi
dent wijst een premier aan en be
noemt de andere leden van het kabi
net op diens voordracht.
De wetgevende macht berust bij het
nationale congres eveneens op 8
mei gekozen en thans 65 leden tellen
de en een wetgevende raad.
De nieuwe staat, die een groen-blau-
we-witte vlag met rode ster voert,
wordt het 148 lid van de Verenigde
155
Peking Review. Aardig zou
zijn een verhaal over de bui
tenlandse politiek van Chi
na. Valt het de redactie van
„China nu" niet op dat Pe
king de meest conservatie
ve leiders uit Europa en de
rest van de wereld bijzonder
hartelijk welkom heet. Is er
niets te schrijven over de
steun die China geeft aan
het bewind van Pinochet in
Chili en de rol die China
gespeeld heeft tijdens onaf
hankelijkheidsstrijd van de
Angolese MPLA?
„China nu" kost 2,50 plus
1,10 porto, over te maken
op giro 299.873 ten name
van Vriendschapsvereni
ging Nederland-China,
Postbus 10475, Amsterdam.
t.b.v. „China nu", jaargang
2 no 4. Een abonnement van
zes nummers kost 12,-.
Porto is dan niet nodig. Alle
waar naar zijn geld.
Naties en het 49 lid van de Organisa
tie van Afrikaanse Eenheid (OAE).
Djiboeti, voor 99 procent mohamme
daans. zal ook toetreden tot de Ara
bische Liga.
Nu Ethiopië door de strijd in zijn
Rode Zeeprovincie Eritrea nauwe
lijks gebruik kan maken van de daar
aanwezige havens, loopt zijn export
hoofdzakelijk vla de spoorlijn Addis
Abeba-Djiboeti. Volgens Addis Abe
ba hebben door Somallegesteunde
guerrillastrijders deze lijn vorige
week gesaboteerd. De twee twisten
de regimes zijn belde vertegenwoor
digd bij de onafhankelijkheidsvie
ring in Djiboeti. 8omaliëstuurt vice-
president Hoessein Koelmieh Farah
en volgens waarnemers komt de
Ethiopische sterke man, kolonel
Mengistoe Haile Mariam, in eigen
persoon.
weekblad heeft de Spaanse premier
Suarez gezegd dat voor Spanje de
tijd is gekomen dat het land aanslui
ting zoekt bij de Europese Gemeen
schap en dat het logisch zou zijn dat
Spanje ook lid zou worden van de
NAVO. Overigens wilde hij die be
slissing wel aan het Spaanse volk
overlaten.
Twee bommen hebben gisteren aan
zienlijke schade toegebracht aan de
kantoren van het progressieve Ma-
drileense middagblad Diario-16. Rui
ten sneuvelden, persen werden be
schadigd en twee vrachtauto's voor
de verspreiding van de kranten wer
den vernield. Niemand werd gewond.
Wie voor de aanslag verantwoorde
lijk moet worden gesteld, was gister
avond nog niet duidelijk.
MADRID (Reuter, UPI, DPA) De
Spaanse communistische partij
heeft in een afgelopen zaterdag uit
gegeven verklaring vrijwel unaniem
afstand genomen van de aanval die
de communistische partij van de
Sowjet-Unie vorige week deed op de
leider van de Spaanse communis
ten, Santiago Carrillo.
De verklaring noemt de Sowjet-aan-
val een aanslag op al degenen die
strijden voor socialisme en demo
cratie. Men moet, aldus het commu
niqué, voor altijd de methoden ver
geten van het vervangen van de
analyse van de bestaande vraag
stukken door de banvloek over de
richtlijnen en meningen van ande
ren. Wat in de Sowjet-Unie het
„ware socialisme" heet. is verant
woordelijk voor het anti-democra
tisch beeld van het socialisme.
De Spaanse communistische partij
bevestigde in de verklaring nog
maals haar strategische en tactische
onafhankelijkheid. De PCE acht
zich niet gebonden aan welk inter
nationaal centrum ook dit nog
afgezien van het feit dat er geen
enkel bevelcentrum voor het socia
lisme bestaat.
Het Eurocommunisme is thans het
enig geldige alternatief in West-Eu
ropa. aldus het communiqué. De
tekst van de verklaring werd opge
steld door een aantal leiders van de
PCE die lange tijd ln de Sowjet-Unie
woonden, onder wie de vermaarde
Dolores Ibarruri voorzitter van de
PCE.
Santiago Carrillo, tegen wie de re
cente aanvallen van het Kremlin,
gedaan in het blad Nieuwe Tijden,
zijn gericht, zei zaterdag het te be
treuren dat de uitspraken van de
Russische leiders niet eerder, voor
de verkiezingen van 15 juni. gedaan
waren. In zijn achterhoofd had hij
daarbij waarschijnlijk de gedachte
dat nog meer Spanjaarden hun hui
ver zouden hebben overwonnen om
communistisch te stemmen.
Afgelopen vrijdag bezocht Santiago
Carrillo het koninklijk palels ln Ma
drid waar koning Juan Carlos een
ontvangst hield ter gelegenheid van
zijn naamdag. Op het historische
moment dat de koning en de leider
van de Spaanse communisten el
kaar de hand drukten kon men in de
zaal een speld horen vallen Verder
bevonden zich onder de gasten ten
palelze vele mensen die ten tijde van
het bewind van generaal Franco in
ballingschap waren of in de gevan
genis zaten.
