Opa en oma „Hekkie" willen
van geen ophouden weten
rm
Winkelen in Amsterdams 'PC
UW PROBLEEM
HET ONZE
MAANDAG 6 JUNI 1977
VARIA
Trouw/Kwartet
door Fred Lamrners
VEL8EN De woningen In de De Lethstraat, letterlijk en
figuurlijk gebouwd onder de rook van de Hoogovens, lijken met
de grote schoorstenen van dit staalbedrijf op de achtergrond,
kabouterhuisjes. Sommige staan tijdelijk leeg; ze zullen gemo
derniseerd worden. In afwachting daarvan zijn de ramen en
deuren dichtgespijkerd. Het maakt er de aanblik van dit deel
van Velsen-Noord niet aantrekkelijker op. In een van die huisjes
wonen Hendrik en Zwaantje Hekman, opa en oma Hekkie voor
de buurt.
En niet alleen daar. In wtjde omge
ving staan ze zo bekend. Vooral Hen
drik. met zijn verschoten pet en
vriendelijke lach ls een bekende ver
schijning geworden ln de straten van
Velsen en Beverwijk Zijn rug is ge
kromd door het te harde werken ln
zijn Jonge Jaren ln de veenstreken
van Drente Maar ondanks zijn 77
Jaar duwt hij nog dagelijks zijn kar
retje door de straten om oude kran-
'.en en lorren op te halen die zijn
vouw, als hij thuiskomt van zijn
expeditie. Ijverig sorteert, weegt en
opstapelt ln een van de schuurtjes
achter het huls.
Al vijftien Jaar houden de Hekklet
zich daarmee bezig, niet om den bro
de maar om geld bij elkaar te bren
gen waarmee ze zoals Hendrik het
formuleert „de lijdende mensheid
helpen".
De nu 75-Jarige Zwaantje begon daar
ln 1962 mee. „De plaatselijke gere
formeerde kerk hier ln Velsen hield
toen een acUe om een avondmaals-
stel te kunnen aanschaffen. Toen Ik
op een dag een stapel oude kranten
verkocht oud papier was destijds
nogal prijzig bedacht lk dat Je met
het Inzamelen van oude kranten een
aardig centje kunt verdienen. Het Is
werkelijk waar dat het geld op straat
ligt en dat Je het alleen op moet
willen rapen," meent Zwaantje.
Het avondmaalsstel kwam er mede
dankzij de acUvlteiten van de Hek-
kies. die toen zo de smaak van dat
ophalen van oud papier te pakken
hadden, dat ze van geen ophouden
meer wisten." De mensen ln de buurt
verklaarden ons voor gek en ook de
kinderen vonden het dwaas dat ik
nadat lk ln 1964 met pensioen was
gegaan bij de Hoogovens waar lk
olieregulateur was, me zo bleef uitsl
oven ln plaats van het kalm aan te
gaan doen. We hebben gedaan wat
we dachten dat Juist was", zegt Hen
drik. ..Werken Is gezond. Als Je stil
gaat zitten ga Je menselijkerwijs ge
sproken gauw dood," vult Zwaantje
aan.
Turf steken
Zwaantje en Hendrik zijn nooit bang
geweest de handen uit de mouwen te
steken. Dat werd hen als kind al
bijgebracht ln Emmercompascuum,
waar hun ouders een schamele bo
terham probeerden te verdienen met
turf steken. Hendrik kwam ook ln
het veen terecht. In 1926 had hij het
daar wel bekeken en waagde hij de
grote stap uit Drente weg te trekken.
„Mijn familie vond het vreselijk.
Moeder zei: „We zien Je nooit meer
terug." Dat vlei ln de praktijk wel
mee. Ze zaten echter te beven als een
riet toen lk schreef over de grote
vuren die bij de Hoogovens werden
gestookt. Dat was best te begrijpen,
want ze waren nauwelijks verder dan
Emmercompascuum geweest. Ik
had al wat van de wereld gezien. Ik
was per slot van rekening ook acht
maanden onder dienst geweest ln
Amersfoort en Utrecht. Dat was ook
een ruime ervaring. Ik weet nog goed
dat lk tijdens de treinreis naar Zwol-
Tot degenen die zaterdagmiddag
in de Grote Kerk in Veere een
Visser-Neerlandiaprijs in ontvan
gst hebben genomen, behoren
ook Zwaantje en Hendrik Hek
man uit Velsen. Voer hnn „be
langloze inzet voor de medemens
in nood", staat het officieel om
schreven van in totaal 84.000 gol
den aan liefdadige instellingen,
een geldbedrag dat, oma en opa
Hekkie de afgelopen vijftien Jaar
bijeen hebben gebracht door da
gelijks oud papier en lorren in te
zamelen.
HENDRIK EN ZWAANTJE HEKMAN
op weg naar de honderdduizend (foto Dirk Ketting)
le mijn hoofd uit het raam van de
stoomtrein stak en mijn kop onder
het roet zat."
Vroeger draalde het om turf, nu om
oude kranten en vooral om wat Je
met de opbrengst ervan kunt doen.
Het begon bescheiden met tachtig
gulden voor de kerk en een even
groot bedrag voor de zending,
doeleinden die sindsdien een vaste
plaats hebben gekregen op de lijst
van Instellingen die regelmatig een
bedrag op hun giro krijgen van Hen
drik en Zwaantje.
Beduimeld cahier
Al gauw gingen ook anderen ln de
baten delen. Bartlmeus kreeg 200
gulden, pollopatlêntjes ln Hongkong
50 gulden, de Memlsa 150 gulden, en
de aportfedratle in de Llmond 60
grilden. Het Leger des Hells, de Broe
dergemeente ln Zeist, de Groesbeek-
se tehuizen, de christelijke voetbal
vereniging Hercules ln Velsen. de
kankerbestrijding en het Nederlands
Bijbel Genootschap, allemaal heb
ben se ln de loop der Jaren gedeeld ln
resultaten van de werklust van deze
twee ondernemende Velsense be
jaarden.
Het staat precies genoteerd ln het
door het vele gebruik beduimelende
en uit de band hangende cahier, dat
nu bijna vol ls en waarin de Hekkles
verantwoording afleggen van vijf
tien Jaar Intensief sloven voor vele
hen vaak onbekende mensen die bet
moeilijk hebben in het leven.
De Noord Zuid Hollandse Reddings
brigade en de Ziekenomroep IJ-
mond, die vorige maand respectie
velijk 200 en 100 gulden kregen, slui
ten op het ogenblik de rij en hebben
de voorlopige eindstand van bijdra
gen die het echtpaar Hekman ln de
loop der Jaren her en der heeft ver
stuurd op 84000 gulden gebracht.
Als het aan Hendrik en Zwaantje
ligt, komt daar nog wel het nodige
bij. „Een mens moet zich een doel
stellen ln het leven. WIJ houden ons
voor ogen dat we moeten proberen
de honderdduizend te halen. Maar
of dat lukt? De laatste tijd heb lk
wel eens last van mijn schouder en
dan ben lk bang dat lk ermee zal
moeten stoppen. Dat zou lk heel erg
vinden, want dit bezig zijn ls meer
dan een hobby.
„Het ls een roeping. Het zit zo. Ik zal
Je vrijuit vertegen waarom lk dit
allemaal doe. Vroeger hebben we
bet heel arm gehad. Het was ploete
ren en zwoegen van de vroege och
tend tot de late avond. Geld voor de
kerk of andere belangrijke zaken
hadden we nauwelijks. Een gulden
was toen al een heel groot bedrag.
Wat ik toen niet heb kunnen geven
kan lk nu goedmaken. Het ls een
reactie op het woord van Christus;
Dit deed lk voor u, wat doet gij voor
Mij? 'Veel mensen kunnen dat niet
begrijpen. Ze vragen me wel eens
waarom lk alles weggeef. Je had er
een mooi huisje van kunnen kopen,
zeggen ze dan. Nu, daaraan hebben
wij geen behoefte. We hebben AOW
en een pensioentje en dat ls bij
elkaar meer dan we op kunnen ma
ken," vindt Hendrik.
Gouden stoeltje
Onlangs zei een van de mensen waar
lk regelmatig oude kranten mag ko
men halen tegen me:: „Jou wacht ln
de hemel vast een gouden stoeltje!
Ik heb toen geantwoord: „Dan staan
er toch zeker twee. voor Zwaantje
ook een. 'Maar dat was maar een
grapje, want we hebben niets ver
diend. Daarvoor doen we het niet
We willen de mensen voorleven wat
Christus van elke gelovige vraagt.
Dat kun Je beter ln de praktijk laten
zien dan erover te praten, want dan
worden veel mensen kwaad."
Als lk op de dag dat lk met de
Hekkles heb afgesproken een kwar
tier vroeger dan lk heb gezegd arri
veer, ls Hendrik nog druk bezig een
van zijn ronden te maken. Na een
half uurtje komt hij thuis, geestdrif
tig vertellend dat hij zijn karretje
beladen met kranten en oude tele
foongidsen ln één keer, zonder on
derweg even te rusten, naar huls
heeft geduwd. Zwaantje hoort het
verhaal glunderend aan en loopt
dan naar bulten om op het plaatsje
vast enige stapels kranten af te la
den. Zeker eens ln de veertien dagen
gaat er zo'n vier ton oud papier naar
de groothandel ln Heemskerk. „Als
we die hoeveelheid weer bij elkaar
hebben gaat er een telefoontje naar
Heemskerk en zetten we alles aan de
weg. Daar zijn we een paar uur druk
mee. Vroeger kwamen er wel eens
mensen ons daarmee helpen, maar
als ze dat een paar keer hebben
gedaan ls de aardigheid er voor hen
af en zie Je ze niet meer", krijg lk van
Zwaantje te horen.
Behalve oude kranten, die op het
ogenblik zes cent per kilo doen, ver
kopen ze vodden ralson van vijf
tien cent per kilo. Niet alles gaat
naar de voddeman. „Eerst kijken we
alles na. Vaak zijn er zulke goede
kleren bij dat we daar tal van men
sen een plezier mee kunnen doen.
We sturen ook het nodige naar het
buitenland. In India hebben ze veel
babykleertjes die hier vandaag ko
men. Als Je soms ziet wat de mensen
weg durven gooien. Daar kan ik niet
bij," verzucht Zwaantje. An
sichtkaarten zijn bij de familie Hek
man ook welkom. Daarvoor hebben
ze eveneens een vaste afnemer en
dat geldt ook voor oude postzegels
die ln een emmer worden verzameld.
Als die vol ls levert dat een tientje
op voor het goede doel.
Mooie spulletjes
Nuttige bestemmingen zijn er ge
noeg vinden de Hekkles, als je de
krant maar goed leest en Je ogen
open houdt bij de televisie, dienen
zij zich vanzelf aan. „Je wordt er
gelukkig door als je zo bezig bent
voor anderen", stelt mevrouw Hek
man. Toch geeft ze toe wel eens
momenten te hebben dat ze een
beetje Jaloers ls op familieleden en
kennissen die allemaal mooie spul
letjes in buis hebben. Bij Hendrik en
Zwaantje ontbreekt elke luxe. Ze
hebben zelfs geen telefoon. Maar de
momenten dat Zwaantje verlangt
naar een gemakkelijk stoeltje of
mooie vloerbedekking zijn schaars.
Als ze ziet wat het moeizaam bijeen
gezamelde geld voor velen die het ln
het leven werkelijk tegenzit bete
kent, moet ze wel concluderen dat
de wijze waarop zij hun leven .In
houd geven nog zo gek niet ls.
Tot dezelfde conclusie is het Alge
meen Nederlands Verbond, dat jaar
lijks de Visser-Neerlandia prijzen
toekent, gekomen. Zaterdag gebeur
de dat weer en in de Grote Kerk in
Veere zaten ook Zwaantje en
Hendrik. Ze zijn er zelf nog een
beetje beduusd van. „Ik heb er vori
ge week slapeloze nachten van ge
had, helemaal naar Veere, waar ik
nog nooit was geweest", bekent
Zwaantje. De 3000 gulden die ze
daar in ontvangst mochten nemen
voor hun „belangeloze Inzet voor de
medemens in nood" geven ze niet
weg. „Die zetten we op de bank voor
als we kleiner gaan wonen. Dan
krijgt Zwaantje haar gemakkelijke
stoeltje dat ze zo graag wil hebben
en mooie vloerbedekking. Daar
heeft een vrouw recht op," zegt
Hendrik vastberaden.
Opa en oma Hekkie zijn ervan over
tuigd dat God hen dat wel niet kwa
lijk zal nemen.
door Mink van Rijsdijk
Buiten adem en erg warm stapte de man de treincou-
pé binnen. Dat was op het nippertje geweest, maar
gelukkig kon hij nu een beetje bijkomen. Hij voelde
zich niets lekker en veegde zijn klamme voorhoofd af.
Verbeeldde hij het zich of deed zijn hart inderdaad
weer wat vreemd? Echt pijn had hij niet, zodat hij
zich wat ontspannen kon. Dat duurde slechts erg kort.
Een levensgroot schuldcomplex zorgde daar trefzeker
voor.
Vroeger had hij daar nooit last van gehad. Hij stamde
nu eenmaal uit een geslacht van grote, dikke mensen
en zijn kolossale lichaam had hem nooit in de weg
gezeten. Plagerijtjes in zijn schooljaren konden hem
niet echt kwetsen. Zijn familie zat nu eenmaal royaal
in het vlees, zo was dat. Bovendien betekende lekker
eten voor hem en zijn verwanten een van de grote
genoegens des levens, vrijwillige beperkingen had
niemand zich ooit opgelegd. Waarom matig zijn met
maaltijden als je alleen de vreugde ervan kende en
absoluut geen hinder ondervond?
Zo was het vele jaren geweest, tot die bange nacht dat
zijn hart hem plotseling gewaarschuwd had tegen de
toch niet zo erg gezonde manier van leven. Hij kreeg
geen echt hartinfarct, maar de donderpreek van de
cardioloog kwam er niet minder hard om aan. Het
voorgeschreven dieet vervulde hem met afgrijzen,
maar wat'hem het meest kwelde was dat genieperige
schuldgevoel. De eens zo plezierige uren van de dag
ontaardden nu steevast in conflicten. Hij was tenslotte
pas 35 en hij wilde toch nog wel erg graag een reeks
gezonde jaren beleven, maar de prijs die hij daarvoor
moest betalen was hoog, te hoog voor zijn digestieve
instelling. Heimelijk knoeide hij met zijn dieet en
voelde zich daarna onder de kritische ogen van de
dokter een enorme slappeling. Zijn gewicht bleef te
zwaar, lekker eten was een zonde geworden inpiaats
van een vreugde.
Nogal gramstorig overpeinsde hij zijn lot op die
ochtend in de trein. Straks had hij een zakenlunch en
dan begon het gezanik weer van marchanderen.
Gelukkig klopte zijn hart weer regelmatig. Of toch
niet helemaal?
Zuchtend besloot hij voor de hoeveelste keer?
echt zijn best te doen, wat met een volle maag na een
smakelijk ontbijt geen heldhaftige beslissing genoemd
kon worden.
Bij het volgende station stapte een nog jonge vro.
met een jongetje van een jaar of vier zijn coit
binnen. Hij zag hoe ze hem snel taxeerde en
beetje paniekerig het kind begon af te leiden. T
Die situatie was niet nieuw voor hem en amuseet
hem kostelijk. Juist omdat hij zelf nooit enige afk»
van zijn volumineuze body had gekend, boei<$
reacties erop hem, zeker die van kinderen. F
jongetje observeerde hem vrijmoedig.
,,Kijk, schapen," probeerde de moeder. Er wt
gehoorzaam even naar buiten gekeken, daarna vq
den de kinderogen weer hun eigen baan.
Leuk jong, dacht de man vergenoegd, hij neemt t
corpulent mens tenminste serieus. Dat had
weieens anders meegemaakt. Hoeveel kinderen hi
den niet om hem moeten lachen en waren same
zweerderig gaan fluisteren met ouders of vriendje
Dit jongetje bleef ernstig kijken en scheen diep nat
denken.
De moeder werd nerveus. Vreesde zij een te spontai
opmerking van haar telg? Ze haalde een bamboe fli
uit haar tas en pleitte: Blaas maar eens wat gezeik
voor me". ,,Hè, nee," protesteerde het kind. 0-
haar een beetje te stangen, vroeg de man plotseli
aan het jongetje: „Waar kijk jij zo naar?"
„Naar je dikke buik natuurlijk," was het opred
antwoord. ..Die is wel erg dik. Maar dat gaat
weer over hoor. Ik weet best wat je erin hebt. Vc
misschien wel vijf."
„Vijf wat?"
.Jonge poesjes toch. Moortjes buik was ook zo d:
die had er vier, maar de jouwe is nog dikker. Vi
denk ik."
De vrouw werd vuurrood en mompelde vercS&clw
digingen. Hij vond haar erg aardig en merkte pflget-s
op dat haar voorlichting duidelijk hiaten vertoonde f.
voor uitbreiding in aanmerking kwam.
Die middag lunchte hij bijzonder sober. Eindeli
wist hij heel zeker dat hij echt vermageren wilde. Zj
leven was hem te lief en bovendien wenste hij na
meer voor een zwangere poes aangezien te worden
door Annemarie Lückt
De P.C. Hooftstraat ln Amsterdam ls
een van de aantrekkelijkste winkel
straten van de hoofdstad. Wie een
keer de P.C. „doet" is voor een tijdje
weer helemaal op de hoogte van het
nieuwste. Goedkoop is het er be
paald niet, maar kijken ls ook leuk.
De P.C. is van alle markten thuis. Er
zijn veel antiquairs, goede boekhan
dels, bijzondere delicatessenwinkels,
juweliers, uitstekende restaurants
en natuurlijk veel exclusieve mode
winkels. Vanaf het Leidse plein
rechtsaf de P.C. aan de even kant
beginnen.
Sam Sam op nummer 60 ls wat de
Engelsen een giftshop noemen, met
Frans serviesgoed en glaswerk, fraai
gedessineerd linnengoed, papeterie
en speelgoed met een van de
grootste Snoopy collecties. Het lang
zaam maar zeker uitsterven van de
manufacturenwinkels is een treurige
zaak. „De Vlijt" op nr 62 ls gelukkig
nog zo'n ouderwetse banden-, garen
en knopenwlnkel. Bij boekhandel
Bruins op nr. 64-66 kunt u kranten en
tijdschriften uit de hele wereld ko
pen. Schitterende bonbons koop Je
bij Godiva op nr 68, waar de etalage
en de winkel er zelf als een bonbon
doos uitzien.
Twee restaurants zijn zeer de moeite
waard. „L'Entrecote" op nr 72-74,*
een kleine „art déco"-achtige ruimte
VRAGEN uilsluitend in envelop sturen naar postbus S07. Voorburg.
Pe' vra»g een gulden In postzegels het liefst in waarden vsn 55 en
45 ets biivoegen, en beslist niet aan de buitenkant opplakken
Gehe<mhouding verzekerd Briefkaarten worden terzijde gelegd
VRAAG: Weet u een adres voor mij,
waar lk de oude vetkaars kan kopen,
waarvan men zalf kan maken voor.
met grauw papier, op de borst en
voor aambeien?
ANTWOORD: Aanvankelijk hebben
we op deze vraag geantwoord, dat
de drogist ln onze tijd middelen te
over heeft, die beslist minder bezwa
ren meebrengen voor de kleding en
verder nog een paar. niet overbodige
raadgevingen op dleetgebled ln ver
band met die aambelenzalf, maar
een bezoek aan „de Paplllon" ln de
Choorstraat te Delft (zo n gezellig
winkeltje, waar ze zoethout en kan
dij verkopen) leerde ons, dat die
„Smeerkaars" onder die naam daar
nog vrij regelmatig wordt verkocht,
weliswaar niet ln kaarsvorm, maar
als smeer ln een zalfpotje. Mensen
met een ruig bultenberoep kopen
het nogal eens. Vroeger was dit een
onontbeerlijk onderdeel van de uit
rusting van het ..zeevolk", zoals men
mij vertelde.
VRAAG: Mijn naam ls Aellt Wat
betekent die naam, die men verder
nooit tegenkomt?
ANTWOORD: Deze naam komt niet
voor ln de vele boeken die we erover
geraadpleegd hebben. WIJ moeten u
verwijzen naar het Instituut voor
Keltische talen, van de Amster
damse he universiteit. Nieuwe Doe
lenstraat 16. Aangezien prof. dr. A.
M E Draak daar alleen werkt zon
der assistenten, durfden wij haar
niet te bellen over deze zaak Als u
haar een briefje schrijft, krijgt u
zeker antwoord.
VRAAG: Op veel vlaggen komen
sterren voor (of één ster) meest met
vijf punten op uitzonderingen na
(Israël. 6 Australië, 6 zevenpuntlge
sterren. Irak. 2 zevenpuntlge ster
ren. Jordanië 1 zevenpuntlge ster).
"ft
Wat ls de symboliek van die punten?
Bestaat daar lectuur over?
ANTWOORD: Met uw moeilijke
vraag hebben we ons gewend tot de
heer Thurmer, van de bekende fa
briek uit Vlaardingen. Hij vertelde,
dat er geen boek bestaat, dat de hele
kwestie bespreekt maar dat de beste
Informatie te vinden is ln het boek:
Vlaggen door de eeuwen heen, door
dr. Whitely Smith, uitgave
8pectrum. een vrij kostbaar werk.
waarin elke vlag uitvoerig bespro
ken wordt, al zal het niet gemakke
lijk zijn elke symbolische betekenis
te vinden. De vljfpuntlge ster (twee
ln elkaar lopende driehoeken) heeft
magische betekenis en dient om bo
ze machten te weren. WIJ hadden
het genoegen enige Jaren geleden de
vader van onze zegsman een lezing
te horen houden over vlaggen en al
wat daarmee samenhangt Een ver-
enlgingsavond met een spreker, die
behalve over zijn eigen vak ook nog
een heleboel over evangelisatiewerk
kan vertellen, ls beslist geen verlo
ren UJd!
VRAAG: Dit U een vraag waarop we
geen antwoord weten: Waar kan
men mlca-haardrultjes kopen?
ANTWOORD: Het antwoord dat we
tenslotte kregen was: net zolang alle
haard- en kachelsmeden afgaan, tot
u het adres gevonden heeft! Moet
het beslist mica zijn. als dat zo moei
lijk te vinden ls? Mijn oude olie-
haard heeft glazen ruitjes ln het
deurtje, die zonder meer vervangen
konden worden door anderen, toen
na een zeer ondeskundige en le
vensgevaarlijke poging dit apparaat
met spiritus aan te maken, de hele
deur eruit vloog met alle bij
verschijnselen, maar bij zoiets onno
zels (zoiets doe Je maar één keer) zou
een micaruitje ook aan diggels zijn
gegaan.
VRAAG: Waar koop lk piepklein
hang- en sluitwerk voor minimeu
beltjes (formaat poppenhuizen,
maar wel van heel mooi hout)?
ANTWOORD: WIJ kunnen niet be
oordelen. hoe klein dat „piep" wel ls,
maar u zou zelf eens contact op
kunnen nemen met Corbeau. Fah-
renheltstraat 444, Den Haag. Aange
zien het gaat om kunstvoorwerpjes
van mooi hout en zorgvuldige afwer
king. zou lk u aanraden die kleine
scha miertjes en andere spullen ook
zelf te maken. Mijns Inziens heeft u
het wel ln uw vingers en met de
materialen, die u regelmatig ge
bruikt. en nog een paar ponsjes
komt u een heel eind.
VRAAG: Elke zondagmiddag zit een
buurman eindeloos met alle ramen
open te toeteren met een saxofoon.
Kan dit nu zo maar voortgaan? Deze
vraag wordt beantwoord tegelijk
met de volgende:
AANVULLING VAN LEZER OP
HET LUCIFERSGESTICHT: Er is
geen verband tussen St Luclen-
gestlcht en Lucilersgestlcht (Jam
mer, het leek zo logisch). Dit oude
klooster werd later omgedoopt in
het Burgermeisjesweeshuis. Onze
lezer vond daarover wel Interessante
zaken, die wij hoewel dit niets met
lucifers te maken heeft, u niet kun
nen onthouden: Het menu aldaar:
„De spijziging, die ln dit huys ge
schiet ls burgerlijk: op gezette tij
den als Heilige en Zondagen, heb
ben ze verandering van spijs, als
rijs-en-bry, huspot met pruimen en
razljnen, op werkdagen krijgen ze:
's Maendaghs, graeuw erten en
potje beuling (goedkope worst).
Dlngsdaghs, na de gelegentheld ver-
elscht, Woensdaghs, groen erwten
en laberdaen (gezouten kabeljouw),
Donderdaghs, bonen en een stuk
vleis, Vrijdaghs, graeuw erten en
potje beuling. Saturdaghs, witte er
ten en stokvis".
VRAAG: Er komt steeds maar een,
overigens heel lief, poesje in onze
tuin. Wij zijn er niet op gesteld want
wtj zijn „vogeltjesmensen" en de
natuur van het dier is loeren en
springen.
ANTWOORD: Uw vragen kanen op
hetzelfde neer, namelijk: de buren
weten niet dat men last van hun
hobbies heelt (of het kan hen niets
schelen en dat is naar). Het is dus
zaak ln verschillende opzichten de
kat de bel aan te binden en gewoon,
heel vriendelijk, een bezoekje af te
steken en te vertellen dat u, als u op
uw plano speelt, dat altijd doet met
de ramen dicht. Dat ls in de zomer
wel eens een beetje warm, maar
zoiets moet men voor z'n eigen hob
by en voor de goede verstandhou
ding met de buren over hebben. En
nu die poes! Ook hierover valt te
praten. Het ls onmogelijk een kat
altijd binnen te houden, vooral als
men een huls met een tuintje heeft.
Dat een poes. die elke dag een be
paald blikje leeg eet, zoals we dat
via de Ster voorgeschoteld krijgen,
niet meer taalt naar muizen (en dus
naar vogeltjes), dat mogen ze aan de
kat zelf wijsmaken, maar een
halsbandje met een belletje heeft in
sommige gevallen een gunstig resul
taat.
Vraag: Verleden Jaar hadden we het
geluk via de door uw rubriek ver
strekte gegevens er achter te komen
dat een op goed geluk gekochte klok
een echt antieke Franse was. Nu
komen we met een nieuw probleem:
een oud Frans buffet, volgens bijge
voegde foto, „Henri Deux" ge
noemd. De handelaar noemde 80
100 Jaar. Waar zou deze kast thuis
horen. WIJ brachten deze wel uit
Frankrijk mee.
Antwoord: Henri II (1519-1559), ge
trouwd met Catharina de Medici,
leefde in de tijd van de vroege ba
rok. Men spreekt over de school van
Fontainèbleau, van wie vooral door
de schilderkunst ons veel duidelijk
wordt van de uitbundige drang om
te verfraaien en schoonheid te to
nen. Een authentieke kast uit die
dagen te vinden ls een geluk dat
slechts weinigen ten deel valt en
dat heeft u trouwens wel begrepen
daar hoort u niet bij. Ik vermoed,
dat we hier te maken hebben met
een kast, die inderdaad wel een hele
dikke honderd jaar oud is, in Bieder
meierstijl, de stlj, waarmee de brave
burgerman, die in goeden doen was,
wilde tonen ook deftig te kunnen
zijn en mooie meubelen te kunnen
kopen. Vooral in Oostenrijk en
Duitsland kwam deze stijl voor,
maar wie weet hoe wonderlijk een
meubel zwerft? Sliepen wij zelf een
paar Jaar geleden ergens hoog in
Tessin ln een ouderwets, maar uit
nemend geconserveerd ledikant,
waar Pander, Den Haag, opstond?
Het is overigens heel goed mogelijk
dat uw kast in Frankrijk werd ge
maakt. Als u in uw vakantie het er
voor over heeft, eens even te gaan
kijken op de bovenste verdiepingen
van de grote magazijnen, vergaat u
de adem bij het zien van al dat
barokmeubilair, dat er kennelijk in
gaat als koek. Echter dit effect
wordt bereikt met plastic en verguld
gips, tè glimmend voor onze Neder
landse ogen. De koop van uw kast,
goed handwerk en mooi onderhou
den hout, is nochtans een felicitatie
waard. Wij raden u aan, nu en dan
eens in de stijlkamers van onze mu
sea te gaan kijken en een paar boek
jes en plaatwerken aan te schaffen
over antiek kennen en antiek kopen.
Dat is aan u beiden wel besteed.
Vraag: Als bijlage bij nr. 10.000,
34ste jaargang van Trouw was een
pagina met afdrukken van oor
logsbulletins o.a. van no. 12 eerste
jaargang, 15 okt. 1943. waarin een
eresaluut werd gebracht o.m. aan de
slachtoffers van het Steikelproces.
Graag zou ik hierover nog eens iets
lezen, in een boek of naslagwerk.
Antwoord: De groep-Steikel was een
organisatie van Joh. Aaldert Stei-
kel. die oorspronkelijk het karakter
had van een ordedienst, doch zich
later toelegde op spionage. Gege
vens hierover zijn te vinden in het
standaardwerk over de tweede we
reldoorlog van dr L. de Jong.
met veel spiegels, zwart, glas en)
men. Fong-Lie is een Chinees res:
rant van grote klasse op nr 80. Sli
Heyboer heeft op nr 88 naast;
grote ouderwetse interieur een n
te waar broodjes met uiteraard vt<
vleeswaren te krijgen zijn.
Bouvrie zit nog niet zo lang op n
waar hij een fraai gedecoreerde:
kei heeft met zijn beroetnde mei»
ontwerpen. Iet Brinkman, met
sleke sportieve tricots, van Daa
Meyer, met chic bont, en Eyk
met mooie confectie huizen n»
elkaar.
Bij A. van der Meer op 112 hang]
etalage en de winkel vol met d
prenten. „Interieur Crawlurd" b
twee panden oji nr 108, waar ook'
geef- en heb-dingen te vinden J
Couturier Edgar Vos hulst op nr!
134, met in de etalage zeer betaal
re leuke confectie. Annette Tul
opende op nr 142 een paar maad
geleden een tweede vestiging!
haar succesvolle „Hobbit", wai
allersnoezigste kinderconft
hangt. Op het hoekje van de
Baerlestraat zit ook nog niet zo
Nikki (uit de Kalverstraat) met
nele Franse en Italiaanse conft
ln zijn geheel witgeschilderde
keL We steken over naar de wi
bakker J. van Muyden op nr
Charles Gerzon op 125 verkl
Franse lingerie, badkleding en
cessoires onder andere van 0
Eweg op nr 119 heeft een etalag»
antieke juwelen en occassions. D
Deux brengt chique modieuzi
sportieve kleren, waarvoor men!
diep in de portemonnee moet tas
maar die zeer de moeite waard I
Pruiken van Dior en Balmain ztf
vinden bij Duller op nr 115.
De mannen worden niet overgl
gen, want Mc. Gregor verkoopt
mooie shirts, hemden, jacks en t
ken; eenvoudig van lijn, schltb
de weefsels ln al even prachtige
ten. Ook vrouwen kopen er gil
Bon Cuir op 105-107 verkoopt
de naam al zegt, schoenen en ta
van prachtig leer. Perzische tapl
op nr 101 bij Van Meeuwen.
Op nr 95 zit een unieke speelg
winkel die geen ouder mag overs
zonder te kijken. Fong Leng
haar grillige, fantasievolle kleu
die ze kunstwerken noemt, zit o
79. Boekhandel Boonacker W
schitterende ansichtkaarten,
het moeilijk valt uit te kiezen (nr
Herinnert u zich nog de ouder*
Engelse kinderschoentjes meti
bandjes? Pennock, een eerbiedi
dige schoenwinkel, verkoopt z»
nr. 43. Waarschijnlijk ontdekt u
nog veel meer op uw tocht dool
Amsterdamse P.C.
