Kamerleden kregen
te hoge uitkeringen
m
Rekenkamer
Vakantie
zonder zon
- V
Pop, klassiek en jazz
in première 'Wings'
Waarom praten ze er niet gewoon
EVERSUN
Openingsconcert met
moeizaam uitgevoerd
Gabrieli-programma
Neven-inkomsten werden niet opgegeven
Goed beschermd bruint beter.
Gevonden man in
Zuid-Willemsvaart
geïdentificeerd
Bijdrage aan Holland Festival
Agenda
Holland Festival mist
'For Colored Girls'
Brittenherdenking
in Kloosterkerk
En dan nog
Leusden viert
1200-jarig bestaan
met feestweek
VRIJDAG 3 JUNI 1977
BINNENLAND
Trouw/Kwartet 9
Van onze sociaal economische redactie
DEN HAAG Tweede Kamerleden en oud-Kamerleden hebben de afgelopen jaren te hoge
uitkeringen gehad doordat ze neveninkomsten niet (tijdig) hebben opgegeven. Er zijn gevallen van
oud-Kamerleden die nog meer dan 50.000 gulden moesten terugbetalen. De Algemene Rekenka
mer maakt hiervan melding in haar gisteren verschenen jaarverslag.
Als Kamerleden neveninkomsten
hebben, worden die tot een bepaald
maximum in mindering gebracht op
de uitkering die ze als Kamerlid ont
vangen. De Kamerleden moeten zeil
die neveninkomsten opgeven.
Aan het begin van het Jaar moeten
ze een voorlopige opgave doen, waar
mee rekening wordt gehouden bij de
maandelijkse uitkering. Na afloop
van het Jaar moet een soort afreke
ning volgen.
Vervolg van pagina 1
De opsomming van vreemde punten
rond de verhuizing van het instituut
vermeldt ook nog de kosten van ver
bouwing voor het aangekochte hotel.
Die waren in het koopplan geraamd
op 4,5 miljoen gulden, maar bleken
al gauw op 10,5 miljoen te gaan ko
men, een overschrijding met meer
dan 130 procent, zo meldt de Reken
kamer. Bovendien is de Rekenkamer
gebleken dat het hotel helemaal niet
persé gekocht had hoeven worden,
omdat er in de omgeving van Den
Haag twee „adequate en aanzienlijk
goedkopere" mogelijkheden waren
voor niei we huisvesting van het in
stituut.
„De topper" van „toch wel erg
vreemde zaken" van onzorgvuldig
beheer van belastinggelden vindt dr.
Peschar zelf de 1,3 miljoen gulden
die het ministerie van onderwijs
kreeg aangeboden maar niet hoefde
te hebben. Het gaat om de Neder
landse Economische Hogeschool
(NEH) in Rotterdam, die inmiddels
is opgegaan in de Erasmus universi
teit Rotterdan.
In de Jaren zestig betrok de NEH een
nieuw gebouw, en een deel van de
opbrengst van verkoop van het oude
gebouw werd al in 1961 aangeboden
aan het ministerie. Tien jaar lang
heeft het ministerie daarop geen en
kele reactie laten horen. Eind 1972
kwam minister Van Veen (inmiddels
werkgeversvoorzitter), toentertijd
door de onderwijswereld uitgejouwd
vanwege zijn bezuinigingen, achter
de zaak. Hij probeerde alsnog de 1.3
miljoen gulden te vorderen. De NEH
had het bedrag echter al aan een
stichting overgemaakt, en ook de
door Van Veen ingeschakelde
landsadvocaat zag er geen gat meer
in voor de minister.
Politiebureau's
Onder de opvallende gevallen noemt
Peschar ook de miljoenenverspilling
aan nieuwe politiebureau's. Het be
treft de wettelijke regel dat gemeen
tes waar het inwonertal boven de
25.000 uitgroeit, overgaan van
rijkspolitie op gemeentepolitie. In
1969 werd besloten deze regel buiten
werking te stellen, hangende de
plannen voor reorganisatie van het
politiebestel.
In 1974 weigerde de Tweede Kamer
deze regel nog langer buiten werking
te laten. Volgens de Rekenkamer
kon de minister (Van Agt van Jus
titie) dit besluit van de Kamer al
lang tevoren zien aankomen. Niette
min waren in een aantal plaatsen
nog gauw even dure verbouwingen
voor bureau's van rijkspolitie uitge
voerd.
Prompt nadat de overgang op ge
meentepolitie een feit was, begon
nen verschillende van de betrokken
gemeentes (Uden, Zevenaar, Tiet-
jerksteradeel) met plannen voor de
bouw van een heel nieuw politiebu
reau. Dr. Peschar liet duidelijk mer
ken van zijn twijfel of de pas ver
bouwde gebouwen van de voormali
ge rijkspolitie echt wel zo onbruik
baar zijn.
Tweede Kamer
Het jaarverslag van de Rekenkamer,
dat vol staat met soortgelijke erge en
minder erge gevallen van onzorgvul
dig omspringen met rijksgeld, komt
ook terecht bij de Tweede Kamer.
Kamerleden plegen dan de betrok
ken minister of staatssecretaris ook
nog eens te onderhouden over een
aantal gevallen. Dr Peschar zei des
gevraagd dat „het een goede zaak
zou zijn, en ook heel goed denkbaar,
als de Kamerleden nog wat meer
aandacht aan het verslag van de
Rekenkamer zouden geven. „De
taak van de Rekenkamer is slechts
de zaken te controleren, en daarvan
verslag te doen. Als met dit verslag
verder niets gebeurt, staat echter
ook de Rekenkamer machteloos.
Peschar, die zelf jarenlang Kamerlid
is geweest voor de PvdA, had overi
gens wel begrip voor de drukke
werkzaamheden van Kamerleden.
Desgevraagd zei Peschar ook niet de
indruk te hebben dat het algemene
bezuinigingsbeleid van de regering
(een-procents-operatie) bij de indivi
duele ambtenaren die financiële be
slissingen nemen, al heeft geleid tot
een zuiniger mentaliteit, afgezien
dan van de ambtenaren op posten
die met een verkleind budget te ma
ken hebben gekregen. „Ik heb het
gevoel dat men best wel eens wat
kritischer zou kunnen zijn, en min
der gemakkelijk zijn gang zou moe
ten gaan", aldus Peschar. Hij wees er
overigens op dat het verslag van de
Rekenkamer jaarlijks vooral de mis
sers vermeldt, en voorbijgaat aan de
vele financiële beslissingen van
ambtenaren waar niets op valt aan
te merken.
ADVERTENTIE
De eerste dag in
de zon en
meteen verbrand.
Dat overkomt u dit
jaar niet meer.
Dank zij Eversun.
Het enige anti-
zonnebrandmiddel,
dat uw huid écht
beschermt.
Van binnenuit, met het
biologische bestand
deel Guanin. En de
stof d-Panthenol zorgt
voor natuurlijke
pigmentvorming,
dus snel bruin
worden.
Eversun, bij apo
theker en drogist.
HOVLE-
•«3 BB
Als niet tijdig de voorlopige opgave
geschiedt, wordt de maanduitkering
zonder korting uitbetaald. Soms
blijkt pas na verloop van een aantal
Jaren dat er veel te veel is betaald. Zo
stonden er in mei 1974 vijfendertig
kamerleden samen voor 153.000 gul
den in het krijt.
Oud-Kamerleden hebben enkele Ja
ren lang recht op een aflopend
wachtgeld. Ook hierop worden neve
ninkomsten in mindering gebracht,
met name als een oud-Kamerlid al
spoedig een nieuwe baan heeft ge
vonden. Volgens de Rekenkamer
kwam het bij oud-Kamerleden „vrij
veel voor" dat ze te veel uitkering
opstreken en dat de schulden „oplie
pen tot enkele tienduizenden gul
dens en in enkele gevallen zelfs tot
boven 50.000 gulden."
Al in 1975
Al in februari 1975 schreef de Reken
kamer over deze slordige gang van
zaken een brief aan de verantwoor
delijk minister, De Gaay Fortman
van binnenlandse zaken, Pas een
Jaar later antwoordde de minister
dat de zaak erg ingewikkeld was, dat
„enkele nabetalingen intussen wa
ren uitgevoerd," en dat hij „op korte
termijn" op de zaak zou terugkomen.
Toen vervolgens de Rekenkamer
niets meer hoorde van de minister,
heeft ze hem in december vorig jaar
nog eens aan de zaak herinnerd. In
april JL kwam er weer een antwoord,
waarvan het verslag van de Reken
kamer de inhoud niet meer meldt.
Kamervoorzitter Vondeling reageer
de wel direct op de actie van de
Rekenkamer. Binnen twee maanden
had de Rekenkamer een brief van de
griffier van de Kamer, waarin werd
gemeld dat het presidium van de
Kamer vond dat terecht kritiek werd
geuit op de soepelheid van de minis
ter van binnenlandse zaken met de
uitkeringen aan Kamerleden.
Bovendien had het Kamerpresidium
intussen de kamerfracties per brief
dringend op het hart gebonden er
voor te zorgen dat alle Kamerleden
hun neveninkomsten tijdig opgeven.
DEN BOSCH - Familieleden heb
ben het stoffelijk overschot van de
man die de politie vorige week vrij
dag uit de Zuid-Willemsvaart haalde
geïdentificeerd. Het slachtoffer is de
32-jarige werkloze boekhouder A. G.
uit Schijndel (NB). Hij was onge
huwd.
De familieleden hadden al sinds 22
mei niets meer van hem gehoord.
Het lichaam van de man was door
scheepsschroeven ernstig verminkt.
De gemeentepolitie van Den Bosch
zet het onderzoek naar de doodsoor
zaak van de man voort.
'■ft
Hans Vermeulen (links) en zijn Rainbow Train.
Door Willem Schrama
DEN HAAG Tot de bijzondere bijdragen aan het Holland
Festival behoort dit jaar ongetwijfeld de uitvoering van twee
symphonische popmuziekstukken die vanavond in het Haagse
congresgebouw aan het publiek worden voorgeschoteld.
door R. N. Degens
AMSTERDAM Voor een festival dat, gelijk het Holland
Festival 1977, in hoofdzaak is gewijd aan de menselijke stem, is
een concert met voornamelijk vocale werken van de grootmees
ter der Italiaanse renaissance, Giovanni Gabrieli natuurlijk een
toepasselijke opening.
Het programma dat op het openings
concert woensdagavond in de
Amsterdamse Waalse Kerk werd uit
gevoerd zag er uit dat oogpunt veel
belovend uit met twee van 's mees
ters Madrigalen en vier Slnfoniae
Sacrae afgewisseld met enkele in
strumentale werken. Het Nederlands
Kamerkoor, en Capella Amsterdam
voerden de vocale werken uit, „Die
Muslcalische Compagney" uit Ber
lijn was voor het instrumentale deel
overgekomen. Ton Koopman en Ber
nard Wlnsemlus bedienden orgeltjes
en klavecymbel, en Jan Boeke diri
geerde. Nu is Gabrieli (1555-1612)
vooral beroemd om de luister van
zijn meerkorige stijl waarmee hij
grote Invloed uitoefende op de mu
ziek van zijn tijdgenoten. Gabrieli is
ook, met de meeste renaissance-
componisten voor wat de uitvoe
ringspraktijk van hun muziek be
treft, uitverkoren voer voor musico
logen. En wat uit het welig tierende
geliefhebber op dit terrein praktisch
uit de bus komt, is vaak „gefundenes
Fressen" voor hen die er zich aan
willen ergeren of er zich vrolijk over
willen maken.
Met wat er woensdagavond in de
Waalse Kerk te horen was (ik maak
te de eerste van twee achtereenvol
gende uitvoeringen mee) kon Je zo
wel het ene als het andere. Vanwege
het moeizame, hijgerige gedoe op
kwasi-oude Instrumenten, en vanwe
ge de van elke glans en luister ver
stoken koorzang die in beweging,
modellering en nuancering nauwe
lijks onderscheid maakte tussen een
„exaudl" en een „alleluja". Daaren
tegen hielp ook de verspreide opstel
ling tot op de orgelgaierij niet. Als
dat destijds in de Venetlaanse San
Marco ook zo geklonken sou hebben,
moeten we terwllle van de glorie van
Gabrieile en ter voorkoming van ver
velende concerten als deze, het stre
ven naar authenticiteit maar
opgeven.
Ten eerste is dat het hier al min of
meer populair geworden „tubular
bells" van Mike Oldfield waarvan we
twee Jaar geleden zelfs een televisie
uitvoering kregen te zien. Het twee
de stuk, „wings", is hier nagenoeg
onbekend. Het is een compositie van
niet minder dan 51 minuten, ge
schreven door de in Los Angeles
woonachtige Fransman Michel Co-
lombier, die zijn werk slechts één
maal (In Winnipeg, Canada) zag uit
gevoerd.
„Wings" is geschreven voor symfo
nie-orkest, big band, popgroep,
zangkoor en vier (pop (solisten. Het is
hier van de grond gekomen door het
enthousiasme van een aantal strij
kers van het residentie-orkest, die in
de popformatie Rainbow Train een
ideale deelnemer aan het project za
gen. Rainbow Train is voor Neder
land een tamelijk uniek gebeuren.
Het is een collectief van zangers,
zangeressen en popmusici, die afwis
selend individueel en gezamenlijk
optreden. De bezielende leider is gi
tarist, pianist, componist Hans Ver
meulen, die enkele jaren geleden
met zijn popgroep Sandy Coast stop
te om zich te gaan wijden aan het
produceren van platen. In de studi
o's ontstond aldus het collectief
Rainbow Train, dat aanvankelijk
grossierde in achtergrondkoortjes en
sessie-muzikanten, maar dat alras
vaderlandse popvedetten als Anita
Meijer en Diana Marchal begon af te
werpen.
Ambitieus
Hans Vermeulen heeft gretig „Ja"
gezegd tegen het ambitieuze Wings-
project, al bekent hij dat de groep
wel even moeite heeft gehad met de
grimmige ritmiek van „wings". „Iets
dergelijks overkomt ons waarschijn
lijk maar een keer en daarom pak
ken we het met beide handen aan.
Maar al zijn de zangpartijen ons op
het lijf geschreven, het is ongeloof
lijk wat Je allemaal van het instude
ren van zo'n stuk leert."
Vanavond dus de Europese première
van „wings", waaraan niet minder
dan 170 mensen (inclusief het Voor-
burgs jongerenkoor) deelnemen. Het
wordt gedirigeerd door de componist
zelf.
VRIJDAG 3 JUNI
AMSTERDAM: Stadsschouw
burg 20.15 uur. Measure for
Measure
AMSTERDAM: Concertge
bouw 20.15 uur: Recital Gisela
May
AMSTERDAM: Mickery 20.30
uur: Vox Populi, Vox Dei
DEN HAAG: Ned. Congresge
bouw 20.15 uur: Jennifer Muller
and The Works
DEN HAAG: Ned. Congresge
bouw 20.30 uur: Residentie
Orkest
ROTTERDAM: De Doelen
20.15 uur: Peter Schat-concert
BREDA: Grote Kerk 20.00 uur:
Ned. Kamerorkest
BROEK IN WATERLAND:
Ned. Herv. Kerk 20.00 uur: Ned.
Kamerorkest
UTRECHT: Stadsschouwburg
02.30 uur: The King's Singers
SCHEVENINGEN De Europese tournee van de Amerikaan
toneelvoorstelling „For Colored Girls" die op 17 juni in h<
Holland Festival zou beginnen, is afgelast.
De opvoeringen in het Booth-theater
op Broadway zijn nog steeds zo suc
cesvol, dat het New York Shakespea
re Festival dat onder directie
staat van Joseph Papp, de producer
van „For Colored Girls" door on
derbreking ervan voor onoverkome
lijke verliezen zou komen te staan.
Toen de afgelopen winter werd be
sloten dat de groep naar Europa zou
komen, werd niet voorzien, dat „For
Colored Girls" zo lang volle zalen in
New York zou trekken.
SCHEVENINGEN Het concert
van het Nederlands Kamerorkest
dat op 6 juni gegeven zou worden in
de Nieuwe Kerk in Den Haag moet
wegens de nog niet voltooide restau
ratie van het orgel, verplaatst wor
den naar de Kloosterkerk, Lange
Voorhout 2-4, Den Haag.
Het concert, dat om 20.15 uur be
gint, is geheel gewijd aan de onlangs
overleden Benjamin Britten.
Gekochte plaatsbewijzen voor de
Nieuwe Kerk blijven uiteraard gel
dig voor de Kloosterkerk.
Wegens grote belangstelling, ook van
over de grenzen, besloot het Volken
kundig Museum Juctinus van Nas
sau, Breda de tentoonstelling „Ze
ventig jaar Asmat houtsnijkunst" te
verlengen tot 29 augustus 1977.
De tentoonstelling „C. J. Lanooy,
kunstpottenbakker, die een algemeen
overzicht geeft van Lanooy's kera
miek uit de periode 1900 tot 1948 is als
gevolg van het drukke bezoek ver
lengd tot zondag 19 juni 1977.
Voor de voorstellingen in Amst-
dam, Den Haag, Rotterda
Utrecht, Eindhoven en Nijmegen
Was al veel belangstelling geblek(
Alle gekochte kaarten zullen word
gerestitueerd via de instanties die
verstrekten.
Er wordt geen vervangende tonee
voorstelling aan het programma to<
gevoegd. De vrijkomende datum i
de Amsterdamse Stadsschouwburg
echter, vrijdag 17 Juni, wordt beeei
met een extra voorstelllingen van
het Nationale Ballet, dat een modern
programma zal geven.
Van een verslaggever
LEUSDEN Het Utrechtse
plaatsje Leusden bestaat dit Jaar
1200 jaar. Vanaf aanstaande zater
dag herdenkt de bevolking van het
stadje dit met een feestweek. Hoog
tepunt van dat feest is een recon
structie van de rijksdag anno 777.
In dat Jaar hoorden de inwoners van
villa Lisiduna het bericht dat Karei
de Grote de landerijen en hoeven
die zij bewoonden, had geschonken
aan de bisschop van Utrecht.
De rijksmunt in Utrecht heeft ter
gelegenheid van dit feest de om
streeks die tijd gangbare munt in
die streek van ons land, de Denarii,
opnieuw geslagen. Liefhebbers kun
nen deze munten in goud, zilver en
cupro-nlkkel aanschaffen.
KINDERBOEKEN KINDERBOEKEN KINDERBOEKEN KINDERBOEKEN KINDERBOEKEN
„De kindertijd komt het
werkelijke leven het meest
nabij" verklaarde de Franse
schrijver André Breton.
Vast staat dat die kinder
tijd de laatste 200 jaar méér
is geworden dan een groei-
stuipje van de vóór-
puberteit. En wie die tijd
ziet als een zonnige voorbije
periode zit dicht bij senti
mentaliteit. Een kind moet
op zijn terrein evenveel ver
duren als wij. Echtschei
ding, ziekte, en dood gaan
ook hem niet voorbij, ze ho
ren bij de gewone dingen
van het leven. Net als het
feit dat grote mensen nooit
ronduit zeggen wat ze be
doelen, maar de dingen ver
hullen, ontkennen, zelfs te
gen eigen buren, kennissen
en vrienden.
„Waarom praten ze niet ge
woon," denkt de kleine
Alfred Bus uit Den Haag (in
het gelijknamige boek van
Anne Otten) als hij met zijn
moeder in een dorp in de
Achterhoek zit omdat zijn
vader, die al weken niet
meer thuiskomt, dat een
„betere standplaats" vindt.
Hij zal hen daar wel neerge
zet hebben om hen kwijt te
zijn. Alfred, een vreemde in
zijn klas, vreemde naar
spraak, verlangend naar
zijn vriendje in de stad, en
naar de tijd toen hij nog
met zijn vader voetbalde en
viste, ziet de rode vlekken
in zijn moeders hals wan
neer de schaarse bezoeken
van zijn vader steeds méér
ruzies opleveren. Hij hoort
hun gesprekken over zijn
vaders vriendin en haar du
re abortus. Hij treft zijn
moeder, die teveel rookt en
onder al te grote spanning
aanvankelijk in het dorp de
schijn wil ophouden op een
dag ziek aan, haalt vla een
buurvrouw doktershulp,
hangt de was op en krijgt op
zijn kop van zijn vader als
hij op school achterblijft.
Indringend, vanuit een ob
serverend kind dat alles ziet
maar voor zijn eenzame
angsten geen communica
tiemogelijkheden heeft, is
dit beschreven. Het dorpsle
ven, niet romantisch, maar
met kennis van zaken gete
kend. Het buurkind Effie
dat erop staat Hollands te
leren spreken en Alfred
haar verhalen voor komt le
zen. De bebrilde Anita die
van haar domme moeder
bijles in handwerken moet
nemen omdat ze maar niet
kan haken, maar die haar
eigen dromen en schatten
heeft begraven in een gehei
me plaats. Alfred tijdens de
trieste Paasdagen als zijn
vader maar niet komt opda
gen, zodat zijn moeder reso
luut besluit de baan in de
kledingzaak aan te nemen.
Die als zijn vader eindelijk
tóch op komt dagen (maar
alleen om de scheiding te
bespreken en nieuwe herrie
op te roepen met de moe
der, die ook niet meer in
staat is opgeruimd te doen),
zijn zelfgegraven vijver in
de tuin „dat knikkerpotje"
hoort noemen, toch, tijdens
een dorpsfeest, nog even
trots op zijn vader bij de
voetbalwedstrijd staat. En
die er zich tenslotte bij
neerlegt dat hij vertrekt,
voorgoed. „Beter dan al dat
geruzie" meent Anita, bij
haar thuis is het altijd her
rie. Een scène met haar en
Alfred die haar verbroddel
de haakwerk repareert (iets
wat zijn vader ook al „gek"
vindt, net als afwassen,) en
een overspannen
hulppostbode die een la
ding post in de vaart smijt,
besluit dit op waarachtige
toon geschreven verhaal
over een gewoon kind, een
niet erg sympathieke vader,
en geen volmaakte moeder.
Niet zonder humor, zeer
menselijk van toon.
Veel serener en begrijpen
der is de moeder in Mischa
de Vreedes boek. „Een hond
om van te houden," over
een Amsterdams jongetje
dat zijn zachte speelgoed
hond die hem veel liever is
dan de harde hond uit de
strip, die een Jongen zijn
dekentje afpakt en boven
dien bijt, alles toe
vertrouwt. Ook hier geen
vader, wel een opa die goed
met het kind optrekt, maar
het ook al raar vindt dat
Johan kan handwerken
(mijn grootvader kon
breien! en niemand die er
drukte over maakte). In
korte zinnen wordt het klei
ne leven op school, ln Bijen
korf, de angst voor roltrap-
gevaren. op straat, in de
winkel waar een hond naar
zijn want bijt, beschreven.
Teeveereclame, vlaflip en
sneeuwballen die Je niet
kunt bewaren en waarom
niet, alles geheel des kinds
en eigentijds.
Dat vader Nico met vrien
din Sofie in de Bijlmer
woont vindt Johan doodge
woon, op school ontdekt hij
pas dat er ook kinderen met
twee ouders zijn, maar daar
is ook altijd wel wat. Zijn
moeder vindt het ook ge
woon, prima zelfs, want als
Nico nou meer om Sofie is
gaan geven is het beter dat
51J met haar woont. Behalve
het feit dat bij Johans moe
der alles heel wat sjofeler is
ingericht dan in Nlco's flat
geen taal of teken van de
toch onvermijdelijke bitter
heid om vervlogen illusies,
verdriet om iemand van wie
Je toch eens hebt gehouden.
Integendeel, liefdevol be
grip, ook als het kind de
nieuwe vriend van zijn moe
der met jaloezie beziet, drei
ging die door de uitleg van
zijn moeder wordt weggeno
men. Toch had wat mij be
treft één huilbui, één ontla
ding van onvermijdelijk op
gekropte emoties, mogen
worden beschreven. Want
ook een kind maakt mee
dat vrienden hem verlaten
of dat hij voor een ander
kiest. Die dingen doen pijn,
en mag Je af en toe verdriet
hebben? Dan valt er stellig
ook weer meer te lachten.
Ploegsma, 12.90.
„WIJ gingen bramen pluk
ken" is het aangrijpende
verhaal van Doris Bucha
nan over een kind en de
dood. Een Jongen vertelt
van zijn vrelndje Jamie die
bijvoorbeeld tijdens de
bramenplukscène. als ze ge
giechel en gefluister horen
voortdurend bij aanval-
door Gertie Evenhuis
len van slappe lach kronke
lend op de grond rolt, tot
zelfs zijn vrienden wel eens
genoeg krijgen van dat the
ater. Maar Jamie is nu een
maal zo. HIJ Jat appels uit
mevrouw Housers tuin, hoe
wel men zegt dat zij een
man met Jachtgeweer op
het balkon heeft staan om
haar kostbare gras te bewa
ken. Hij verzint morse
systemen met zijn vriend,
hij neemt de opdracht van
mevrouw Houser om torren
van haar wingerd te halen
(een kwartje per pot) aan,
om lekker op haar gras te
stampen. En midden in dat
leven met alie kleine dingen
die kinderen doen en den
ken gebeurt dit: Jamie roert
bij het torrenjagen in een
bijennest, wordt evenais de
anderen door de woedende
zwerm gestoken, en valt
naar zijn gewoonte ais dood
neer, zodat de anderen hem
tenslotte maar laten liggen
tot hij weer zal ophouden
met zijn act.
Maar een uur later loeit een
ambulance door de lasLn:
Jamie is dood. Zomaar.
Toevallig allergisch voor
bijensteken. Dwars door je
heen gaat Buchanans be
schrijving van de verstik
kende beklemming die zich
om het vriendje legt. Zijn
wroeging. De kille aanra
king van de dood, die hij
niet wil geloven. In de rouw
kamer zeggen de mensen
„hij ziet eruit alsof hij
slaapt" maar Jamie ziet er
dood uit En dat is hij ook.
Zeldzaam ingehouden is het
gedrag van de ouders be
schreven; zonder gebazel
over Onze Lieve Heer die
engeltjes nodig had, of: „het
was zijn tijd", zoals men
nog vaak hoort. Br IS op
sommige vragen geen
antwoord. Ook niet hoe het
is om dood te zijn, omdat
niemand terug kan komen
om het te vertellen. Zelfs
niet hoe het leven kan door
gaan met eten. slapen, spe
len. Met de mand bramen
en het gesprek met Jamies
moeder dat het kind over
zijn grootste verdriet heen-
helpt, sluit dit innige ver
haal. dat werd vertaald
door Bob den Uyl, en
uitkwam bij Querldo,
13.90.
