Onderduikers terug in Andijk
Advocaat vraagt
schorsing politie
Warmoes straat
Kritiek op eindexamens geschiedenis
Ij'Frits de Zwerver' waarschuwt voor nieuwe bedreigingen
Ft
Formulier Rotterdamse
politie wijkt sterk af
Amnesty International
begint actie tegen
Argentijnse wreedheden
Wilhelmus klonk
bij monument
Choreografie-avond
in Rotterdam
Eskimo
kunst in
Schiedams
museum
Prijzen voor korte Nederlandse
films in Oberhausen
Waarschuwing tegen verkeerde aanpak van onderwerp Midden-Oosten
Werkgroep somt
bezwaren op
RIJD AG 6 MEI 1977
BINNENLAND
Trouw/Kwartet
maa-
door Jan Roelfs
ANDIJK Ze waren gisteren, en nu in de kracht van hun leven,
bijeen in het gebied, waar ze destijds menigmaal het daglicht
vreesden, waar ze stuk voor stuk de diepste betekenis van de
herbergzaamheid hadden ervaren: een deel van de voormalige
onderduikers van Andijk. Samen met hun „pleegouders" van
toen en met de voormalige Westfriese verzetsstrijders hebben ze
het Wilhelmus gezongen bij het nieuwe onderduikersmonument.
Het was een wonderlijke reünie van
mannen, die in de Jeugd van hun
leven, dankzij „Andijk" aan deporta
tie of vervolging zijn ontkomen. Een
dag, waarop vriendschappen zijn
versterkt. Men was van heinde en ver
gekomen, maar ook uit het dijkdorp
zelf, omdat er heel wat ónderduikers
later met Andijker meisjes zijn ge
trouwd.
„Van die zeshonderd, die we in de'
loop van de bezettingsjaren in aller
lei gezinnen, op boerderijen en tuin
derijen hebben kunnen onderbren
gen, is er althans toen ze in ons
gebied waren niemand door de
Duitsers gepakt", aldus dr. Sterk de
Groot, toen huisarts op Andijk, nu
rustend in Dordrecht.
„Het begon met studenten van de
VU, die bij mij aanklopten om onder
dak en het eindigde met een Noorse
en twee Amerikaanse piloten, die uit
het IJsselmeer waren opgevist".
De grijze ex-huisarts, die nu 79 jaar
oude ds. F. Slomp (Frits de Zwerver),
monter aanwezig, en de ruim 88-
jarige Gerrit Ruiter behoorden tot
de centrale figuren op deze bijeen
komst. Frits en Gerrit begroetten
elkaar met „vriend en broeder", en
achter die groet ging een wereld van
gemeenschappelijke ervaringen
schuil. Gerrit, de stoere Andijker, die
met anderen de onderduikers huis
vestte, had, mede als een exponent
van het overwegend gereformeerde
Andijk, de een kwartier durende toe
spraak bij de onthulling van het mo
nument uit zijn hoofd geleerd, zij het
dat hij zich een enkele maal doorzijn
al grijze zoon liet souffleren.
„Ik wil, terugziende op de historie
van de L.O. een uitzondering maken
voor de gezinnen, die Joodse
landgenoten hebben opgenomen. We
waren aanvankelijk met een klein
groepje, kregen contact met de Lan
delijke Organisatie voor steun aan
onderduikers, hebben toen ook Frits
de Zwerver in ons midden gehad".
Deze „vader" van de onderduikers,
tiie daar stond als een patriarch,
schetste de moeilijkheden, de angst,
monument
Andijk
Van een onzer verslaggevers
AMSTERDAM De Rotterdamse advocaat mr. F. H.
Kernkamp wil schorsing van alle geüniformeerde agenten van
het Amsterdamse bureau Warmoesstraat. Eventueel zou de
militaire politie voor tijdelijke vervanging moeten zorgen. Dit
blijkt uit een brief, die de advocaat aan de minister van justitie
en burgemeester Samkalden van Amsterdam heeft gestuurd
naar aanleiding van de aanhouding van een Surinaamse jongen
en diens advocaat, afgelopen woensdag.
De jongen bevond zich in het kan
toor van zijn advocaat, mr. J. de
Groot, toen twee agenten bin
nenkwamen en hem naar het bureau
wilden meenemen op verdenking
van diefstal. Hij zou bereid zijn ge
weest mee te gaan, maar dan onge
boeid. Toen de agenten hem toch
wilden boeien ontstond er een
vechtpartij, waarbij de jongen door
de agenten zou zijn geschopt. Vervol
gens werd ook de advocaat opgepakt
en naar het bureau afgevoerd, zon
der dat hij te horen kreeg op verden
king waarvan.
Mr. Kernkamp kondigt in zijn brief
aan er binnen de Orde van Advoca
ten op aan te zullen dringen, dat
zowel het openbaar ministerie als de
politie in het openbaar hun ernstige
afkeuring over de gang van zaken
uitspreken. Volgens hem is het ge
beurde geen Incident, maar typerend
voor de houding van de politie op het
bureau Warmoesstraat. Het is duide
lijk, aldus de Rotterdamse advocaat,
dat de arrestatie tenminste met oog
luikend goedkeuren van superieuren
heeft plaatsgevonden. „Dat bete
kent dat de politie, althans in dit
district, vermoedelijk uit mis
plaatste solidariteit met inmiddels
wegens corruptie gearresteerde col
lega's volstrekt op eigen gezag
optreedt tegen de rechtsorde. Een
situatie die werd verondersteld
slechts in gebieden als Oeganda te
bestaan", schrijft mr. Kernkamp.
Rollen behang
Het advocatenkantoor, waar de ar
restatie plaats vond, bevindt zich in
het gebouw van het Amsterdamse
jongerencentrum De Vuurtoren in
de Staatsliedenbuurt. Volgens mr. F.
Eberhard van het advocatenkantoor
verschenen woensdagmiddag twee
agenten van het bureau Warmoes
straat om een Surinaamse jongen
wegens diefstal van twee rollen be
hang aan te houden. De jongen was
op dat moment op het kantoor aan
wezig om een kort geding voor te
bereiden tegen zijn huisbaas, die
hem van zijn kamer wilde zetten. De
aangifte van de diefstal was gedaan
door de nieuwe huurder, die evenals
de verhuurder dreigde hem met ge
weld van zijn kamer te zetten. De
jongen had daarom de politie eerder
om bescherming gevraagd.
Als verdachte
Op het advocatenkantoor ontstond
een vechtpartij, waarbij volgens mr.
Eberhard de agenten de Jongen heb
ben gestompt en geschopt. Toen zij
de jongen tenslotte op straat had
den, wilde ook advocaat De Groot
mee naar het bureau, om de belan
gen van de Jongen te behartigen. De
agenten zouden toen gezegd hebben:
..Dat mag. maar dan wel als verdach
te van verzet tegen de politie". Door
tussenkomst van de advocaat van
mr. De Groot, werd deze na verhoor
weer vrijgelaten. De Jongen is na zes
uur weer op vrije voeten gesteld,
zonder dat hem is medegedeeld
waarom hij precies is opgepakt. De
rollen behang zijn inmiddels al er
gens op een kast in het huis terugge
vonden.
Mr. De Groot dient een klacht tegen
de politie in. Hij is zelf initiatiefne
mer van de oprichting van een bu
reau dat klachten over het politie
optreden gaat behandelen. Dit bu
reau gaat over enige weken be
ginnen.
Volgens hoofdinspecteur Kuiper van
het bureau Warmoesstraat zou de
opgepakte jongen een vrouw in het
huis, waarin hij woonde, met een
mes hebben bedreigd en vernielin
gen hebben aangericht, volgens de
hoofdinspecteur was het politie
optreden rechtmatig en heeft de ad
vocaat onzorgvuldig gehandeld. Te
gen de jongen is proces-verbaal op
gemaakt wegens diefstal, aldus
Kuiper.
ook van de aanvankelijke twijfelen
de Andijkers. „Het Grote Gebod" is
echter van beslissende betekenis ge
weest voor het grootste deel van de
bevolking van Andijk en omgeving.
Gerrit Ruiter herdacht de mannen
van Andijk, die als gevolg van hun
verzetsdaden zijn omgekomen. Die
werden gisteren geëerd, met koraal-
muziek en kranslegging. Het nieuwe
monument, een werkstuk van de
beeldhouwer Rob Ligtvoet, verwijst
naar Jesaja 16. Op de gedenksteen
staat gebeiteld „Verberg de verdre
vene en verraad de omzwervende
niet".
Frits
Hij werd deze dag door velen om
ringd als een nestor van de wijde
kring der onderduikers: Frits
Slomp, overgekomen uit Vaassen,
kwiek, strijdvaardig. Zijn sigaartje
uit de mond nemend: „Het fascisme
in de wereld neemt hand over hand
toe. We moeten paraat zijn en blij
ven, de ogen openhouden. Dat
laatste vooral wil ik de Jonge genera
tie toeroepen, die dat verleden, dat
ons hier verbindt, niet heeft gekend.
Mensen, let op de bedreigingen, on
derschat ze niet, draag geen
blinddoek. Hoor naar de stem van
het verzet, die zal blijven klinken".
Een vraag uit de kring. „Moeten de
drie van Breda vrij. Frits?"
Zijn antwoord: „Laat ze uit de ge
vangenis, ze hebben geestelijk en
lichamelijk genoeg geleden. Geloof
me, de doodstraf is minder erg dan
levenslange opsluiting".
De ontmoetingen
Daar was Wietse van der Sluis,
thans burgemeester van Hilversum,
die bijna een wonder opeens
oog in oog stond met de man, die
herp onderduikgastvrijheid had ver
schaft, de forse Piet Prins, in de
jaren veertig naar Canada geëmi
greerd en even in Holland. Een onge
dacht weerzien. Daar was Piet van
der Hoek, uit Voorschoten, die als
marineman in het land van Adijk
was ondergedoken, bij Willem
Vriend, in het huls met de toen wel
zeer toepasselijke naam „Op Door
tocht". Maar die pleegvader, die de
ze reünie niet mocht beleven, was
beter bekend onder „Psalm 100".
„Jij zit bij Psalm 100", was een min
of meer gevleugeld woord. Deze An
dijker was namelijk sterk in het
uitspreken van tekstwoorden. Tus
sen de gasten bewoog zich ds. Mor-
sink, destijds één van de twee gere
formeerde predikanten (de andere
was ds. Grosheide) die het onder-
dulkwerk krachtig hebben ge
steund.
„Ik was hier ondergedoken als NS-
employé, de spoorwegstaking", ver
telt Rienks Rill uit Haarlem, bij
Vriend Pz. Er was ook Piet Oegama,
die uit de Wieringermeer was ge
vlucht, gehuwd met een Andljkse.
Bij het zien van de voormalige huis
arts werden herinneringen opge
haald aan de verstrekking van bon
kaarten. De arts, die van 1937 tot
1953 in liet dijkdorp werkzaam is
geweest, was er districtsleider van
de L.O. Maar dat vertelde hij zelf
niet. De Texelaar Plet Stoepker, die
in 1949 het eerste, verloren gegane
onderduikersmonument had ont
huld, was er met lotgenoten uit die
tijd, Jan Kikkert en J. J. Ruiter, nu
ook op het eUand woonachtig.
IJ. Hovenga, die evenals Gerrit Rui
ter zeer veel voor de onderduikers
heeft gedaan, zei trots te zijn op het
nieuwe monument, dat de herinne
ring levendig houdt, óók 32 Jaar na
de bevrijding. Ook dienen J. Butter-
man en C. Gorter te worden
genoemd.
In de bijeenkomst in de raadzaal
sprak ook Simon Vinkenoog, die op
zijn wijze hulde bracht aan de on
baatzuchtigheid van vele Andijker
gezinnen. Ewoud Vanvucht, van
Amnesty International, sloot in een
oproep aan bij het verleden, dat
even was weergekeerd, in het vlakke
Westfriese land. „Het beeld is zeer
beslist óók een teken voor het hé
den", aldus deze spreker.
De huidige directeur van „Het
Dorp", Arnhem, mr. W. Bijleveld,
was één van de tientallen, die naar
Andijk waren gekomen om zich
dankbaar zijn onderduikperiode te
herinneren.
Herinneringen
Men praatte lang na in het
Dorpshuis, waar herinneringen over
en weer gingen. Niet alleen gisteren
zijn de banden verstevigd: regelma
tig komen ex-onderduikers, al dan
niet met hun gezin, naar Andijk. Er
zijn zelfs internationale contacten,
zoals de hulsarts nog op de valreep
vertelde. Zijn vrouw en hij zijn des
tijds in Noorwegen geweest, op be
zoek bij de Noorse piloot, die in
Andijk verborgen is gehouden en op
een donkere nacht over het IJssel
meer naar Friesland is gebracht.
„Wij hebben dat alles gedaan terwil-
le van de toekomst van onze kinde
ren. Laat de jeugd van vandaag le
ren dankbaar te zijn voor wat een
generatie vóór hen voor hen heeft
gedaan". De markante Frits de
Zwerver had het laatste woord.
ROTTERDAM Woensdagavond 11 mei is er in De Lantaren een choreo
grafie-avond. In de wereld van danskunst en ballet zijn deze choreografie-
avonden, die elk jaar in Amsterdam en Rotterdam worden gegeven, altijo'
van bijzondere betekenis.
Jongeren krijgen hier de gelegenheid door hen vervaardigde dans- of
balletwerken voor een publiek te tonen. Dat publiek bestaat vanzelf
voor een groot deel uit vakmensen uit de ballet- en theaterwereld, zodat voor
deze jonge dans- of balletontwerpers deze avonden het karakter hebben van
een openbare auditie. Heel wat prille balletwerkjes hebben via zulke
choreografie-avonden hun weg gevonden naar de repertoires van diverse
gezelschappen.
Ditmaal staan tien werken op het programma, afkomstig van Angele
Keyzer, Karin Chen en Cees Brandt, alle drie verbonden aan het Scapino-
ballet, van Josette Baron en Martljn de Groot van de dansacademie van het
Rotterdamse Conservatorium, van Henny Kamerman uit Zaandijk en van
de Amsterdamse danspedagoog Wim de Haas.
SCHIEDAM Kunst- en ge
bruiksvoorwerpen als manden, mes
sen en sneeuwbrillen, beeldhouw
werk en grafiek van de eskimo's uit
Canada zullen worden getoond op
een expositie in het Stedelijk Mu
seum in Schiedam, die tegelijk met
een tentoonstelling van „Hard Ed-
ge"-kunst, tot 6 Juni zal duren.
De ambassadeur van Canada dr
Saul F. Rae zal beide tentoonstellin
gen, vandaag 6 mei om 20.15 uur
openen.
Hard-Edge kunst is een stroming in
de beeldende kunst van Canada die
na 1955 ontstond onder invloed van
o.a. de kleurveldenschilder Barnett
Newman en van Frank Stelle. Hun
werk wordt gekenmerkt door een
eenvoudige, heldere vormgeving
met strakke countouren en het ge
bruik van fel constrasterende kleu
ren. In de eskimo-kunst gaat het
meestal om uitbeeldingen van het
dagelijkse leven: de jacht, het varen
in de kajak, taferelen rond de „iglo"
(hut) en dergelijke. Er zijn echter
ook voorstellingen van de goden en
geesten uit de vele legenden die de
Een beeld van de Eskimo
kunstenaar Shonia.
eskimocultuur rijk is. Deze legenden
houden vaak verband met de hard
heid van het gedwongen nomaden
bestaan in de barre omgeving. De
zeer nauwkeurig gesneden afbeel
dingen van zeehonden bijvoorbeeld
zijn vervaardigd om de Jacht daarop
gunstig te beïnvloeden. Uit de ge
dichten van de eskimo's blijkt ook
duidelijk hun besef van afhankelijk
van de zeehond om te kunnen over
leven.
Van onze parlementsredactie
DEN HAAG Het door de Rotterdamse politie gebruikte
formulier voor het opstellen van signalementen van verdachten
wijkt af van het model-formulier dat de ministers van binnen
landse zaken en justitie voor de automatisering van de herken
ningsdienst hebben vastgesteld.
Dat lieten deze belde ministers. De uit de mededeling van de be-
Gaay Fortman en Van Agt, gister
middag via woordvoerders van hun
ministerie weten In reactie op de
openbaarmaking van het Rotter
damse formulier door de politieman
Kalma.
In hun reactie gaan de ministers
tevens uitvoerig in op de aard van
het door hen vastgestelde modelfor
mulier. Momenteel stelt ieder korps
naar eigen inzichten signalementen
op, maar nu hiervoor een automati
sering opgezet wordt, wordt het stan
daardiseren van de gegevens nodig.
Bij de opstelling van het standaard
formulier van de ministeries zijn
echter zorgvuldig ongewenste kwali
ficaties en discriminerende aandui
dingen vermeden, zeggen de minis
ters.
van
windslleden valt ook af te leiden dat
Rotterdam zijn formulier zal moeten
intrekken, want, aldus de verklaring,
„het is de bedoeling dat bij de verde
re ontwikkeling van het geautomati
seerde systeem met model-formulier
zal worden gebruikt."
Met de verklaring lijken in feite ma
terieel ook tevens enkele van de vra
gen beantwoord die het Tweede Ka
merlid Van der Lek (PSP) aan de
bewindslieden stelde.
Van der Lek vraagt ondermeer hoe
het Rotterdamse formulier te rijmen
valt met wat De Gaay Fortman eer
tijds zei over het modelformulier,
namelijk dat alleen de tijd en de
plaats erop aangeduid zou kunnen
worden.
DEN HAAG Op het festival van de korte film in Oberhausen is de prija
van het ministerie van cultuur Noordrijn-Westfalen (5000 DM) toegekend
aan de Nederlandse film „Speelmeters" van regisseur Hans Hylkema en
producent Tom Burghard.
Het festival van de korte film wordt voor de 23ste keer in Oberhausen
gehouden. Er zijn meer dan honderd rolprenten uit vele landen voor
vertoning geselecteerd, waaronder vijf uit Nederland. De film van Hylkema
gaat over gebrek aan speelruimte voor kinderen in de binnensteden. Aan de
Nederlandse film „Tanny" van Ruim Zicht, een collectief uit Amsterdam, is
op het festival een hoofdprijs toegekend van de organisatie voor Volksho
geschoolverenigingen. Deze film gaat over mishandeling van kinderen.
Van een onzer verslaggevers
AMSTERDAM Amnesty In
ternational. de organisatie die
zich Inzet voor het lot van de
politieke gevangenen over de
Van onze onderwijsredactie
AMSTERDAM Aan de vooravond van de schriftelijke eindexamens is ernstige kritiek geuit
tegen de manier waarop ook dit jaar het vak geschiedenis wordt geëxamineerd. De werkgroep
eindexamen geschiedenis 1977 heeft in een brochure de bezwaren opgesomd. In het tijdschrift
Kleio van de Vereniging van geschiedenisleraren in Nederland (VGN) heeft mevrouw drs. A.
Geiman-Halff gewaarschuwd tegen een verkeerde aanpak van het onderwerp „Het Midden-
Oosten'
De
schriftelijke eindexamens
worden volgende week en de week
daarna gehouden. Op dinsdag 17 mei
wordt door een aantal mavo-havo-
v.w.o. scholen vrijwillig meegedaan
met het experimentele examen ge
schiedenis. Behalve het onderwerp
„Het Midden-Oosten" staat ook „Ne
derland in de crisisjaren" op het pro
gramma.
Ook vorig jaar vond een dergelijk
experiment plaats. Deze examens
worden voorbereid door een in 1971
Ingestelde staatscommissie die de
mogelijkheden van een centraal exa
men voor dit vak moet onderzoeken.
Nu staatssecretaris De Jong beslo
ten heeft dat vanaf 1979 ook het vak
aardrijkskunde in het verplichte
schriftelijke examen zal worden op
genomen, bevindt het vak geschie
denis zich ln een opmerkelijke uit
zonderingspositie. Het is het enige
vak dat niet verplicht centraal wordt
geëxamineerd en het staat aller
minst vast dat dit ln de nabije toe
komst wel zal gebeuren. De staatsse
cretaris (zelf een historicus) heeft
toegezegd dat opnieuw bekeken zal
worden of het levensbeschouwelijke
element in het geschiedenisonder
wijs te rijmen valt met een centraal
examen. Ook de verdere vormgeving
van het examen staat nog volop ter
discussie.
In de brochure van de werkgroep
eindexamen geschiedenis, waarin
zich leraren van verschillende rich
tingen verenigd hebben, worden de
volgende bezwaren tegen een
centraal examen genoemd:
het niveau van het onderwijs zal
dalen
de lesvrijheld wordt beperkt
doordat er getraind moet worden
voor het examen
er gaat een uniformerende wer
king uit van een centraal examen;
dit ls ln strijd met het discussieka
rakter van het vak
de scholen worden op kosten ge
jaagd doordat zij extra lesmateriaal
moeten aanschaffen voor de opgege
ven onderwerpen
Koude oorlog
De kritiek van de werkgroep wordt
toegespitst aan de hand van het
examen van vorig Jaar over de kou
de oorlog en over Nederland-
Indoneslë. Zo constateert de
werkgroep dat
de onderwerpen willekeurig be
grensd zijn
de politieke kant beklemtoond
wordt ten koste van de sociaal-
economische en culturele geschie
denis
feiten teveel aandacht krijgen
waardoor ontwikkelingen onderbe
licht worden
de westerse visie centraal staat
en de historische visie achter
loopt bij nieuwere inzichten in
vakkringen.
Midden-Oosten
In het Tijdschrift Kleio heeft me
vrouw Geiman-Halff, lerares van het
Joods Lyceum ln Amsterdam enkele
leerboekjes onder de loep genomen
die met het oog op het examen ver
schenen zijn over het onderwerp
Midden-Oosten. Haar bezwaar te
gen de keuze van het onderwerp
Midden-Oosten 1917-1967 is dat het
thema hier op ontoelaatbare wijze is
begrensd. Dit geldt met name voor
het zionisme dat niet begrepen kan
worden zonder een historisch over
zicht van het tijdvak lang daarvoor.
Het Joodse nationalisme moet vol
gens mevrouw Gelman gezien wor
den tegen de achtergrond van de uit
de oudheid stammende eenheid van
staatrvolk-godsdlenst. Ook ln de
middeleeuwse kolonies van Europe
se joden werd deze culturele identi
teit zoveel mogelijk gehandhaafd.
Pas door het opkomen van het Euro
pees nationalisme veranderde dat.
Het vroege zionisme (vóór 1880)
moet gezien worden als een verzet
tegen de assimilatie van het joden
dom binnen de Europese een
heidsstaten.
Reactie
Een veel voorkomend misverstand
is volgens mevrouw Oeiman dat het
zionisme voornamelijk een reactie ls
op het antisemitisme. Dan wordt
het zionisme eenzijdig opgevat als
politiek zionisme. Zowel het prak
tische en culturele zionisme als het
socialistische zionisme worden over
het hoofd gezien.
Ook bij de weergave van het Pales
tijnse standpunt dreigt vertekening,
meent mevrouw Gelman. Het Pales
tijnse nationalisme wordt vaak ge
zien als uitvloeisel van het Ara
bische eenheidsstreven. Men heeft
dan te weinig oog voor het eigen
karakter van het Palestijnse verzet,
dat zich niet alleen tegen het Joodse
nationalisme (niet tegen het oor
spronkelijke zionisme) keerde, maar
ook tegen bestaande Arabische
staten.
Mevrouw Gelman vindt twee van de
vier boekjes die ter voorbereiding op
dit examen-onderwerp verschenen
volstrekt onder de maat (dat zijn de
uitgaven van Wolters-Noordhoff en
van Malmberg). De andere twee (uit
gaven vanKok en van Thieme) ge
ven wel een goed Inzicht ln het jood
se en het Palestijnse nationalisme,
meent zij.
We hebben de kritiek van mevrouw
Gelman hier uitvoerig geciteerd om
te laten zien dat er op z'n minst
verschillend gedacht kan worden
over historische onderwerpen. Wel
ke aanpak men ook voorstaat, dui
delijk ls dat een centraal examen al
gauw verdacht ls bij deze of gene
groepering.
De bezwaren van mevrouw Gelman
betreffen ln eerste instantie het niet
door de staatscommissie gemaakte
leermateriaal, al heeft ze ook kritiek
op de omschrijving van het onder
werp door de staatscommissie. Dat
neemt niet weg dat de omschrijving
van het onderwerp en de vraagstel
ling ook tot eenzijdigheid kunnen
leiden zoals volgens de werkgroep
eindexamens Inderdaad het geval is.
hele wereld, is een actie begon
nen tegen de wreedheden die
de militaire regering van Ar
gentinië begaat Jegens de poli
tieke gevangenen in dat land.
Een rapport van een Internationale
delegatie van Amnesty Internatio
nal, die eind vorig Jaar een bezoek
bracht aan Argentinië ls openbaar
gemaakt. De delegatie, waarvan on
der meer Lord Avebury. lid van het
Britse Hogerhuis en het Amerikaan
se congreslid Robert Drian deel uit
maakten, constateert dat geweldda
dige onderdrukking een op zichzelf
staand systeem is geworden ln Ar
gentinië.
Sedert president Videla in maart vo
rig jaar aan de macht kwam is het
steeds erger geworden De Argen
tijnse regering weigert de aantallen
politieke gevangenen bekend te ma
ken omdat ze deze getallen als mili
tair geheim beschouwt. Amnesty In
ternational komt tot de conclusie
dat het er minstens 5000 moeten zijn.
Ze zijn vrijwel zonder uitzondering
niet in staat van beschuldiging ge
steld, hebben geen proces gehad en
kunnen voor onbepaalde tijd worden
vastgehouden. Sedert maart 1976
zijn er tussen de 2000 en 5000 mensen
spoorloos verdwenen. Politie, leger
en de Argentijnse Anticommunis
tische Alliantie moeten hiervoor ver
antwoordelijk worden geacht
Simpkins
„We kunnen
toch hier bij
jou net io lek
ker eten als in.
een duur res
taurant?"
