'Het is voor
mij cabaret,
)i
jflh SR^flï
zo reëel en
l lnll
zo grappig'
1
Nieuw plan voor woningen
alleenstaanden in Ermelo
Een Amerikaan
laat zich zijn
geweer niet
afpakken
Uit brieven van lezers
MAANDAG 2 MEI 1977
BINNENLAND
Trouw/Kwartet RH 9
De verhalen van Anne van Egmond
iü|3L
I 1-
4-WCT1™"
i «Steil*?!?' s. -HBbmQ
JB* 1 M
door Willem Schrama
HILVERSUM - Het zijn eigen
lijk flauwekulverhalen die ze
vertelt. Over een tent die om
waait tijdens de vakantie. Of
over een klapband tijdens het
spitsverkeer. Op brief gestelde
ervarinkjes van mensen, geïl
lustreerd met een grammo
foonplaatje en gebundeld on
der de titel „Drie draait op ver
zoek". Maar in zijn geheel zo
tastbaar en alledaags dat het
programma zich moeiteloos
kan meten met de beproefde
„Arbeidsvitaminen". Wie is die
laconieke radiovedette, die
met een stem van honing elke
woensdagochtend tussen elf en
twaalf tienduizenden luiste
raars aan zich bindt?
Anne van Egmond, 30 jaar. gehuwd
met KRO-producent Wil Kamer,
zoon van negen, dochter van zes, ter
verhoging van de feestvreugde sprin
gen er nog drie zilvergrijze poe-
deltjes in het rond. Ze is nog een
beetje verbaasd over al die publici
teit rond haar persoon, nu ze sinds
kort heeft plaatsgenomen achter de
desk van het ironische actualiteiten
bulletin „De Nieuwsgier", dat door
de KRO bij wijze van try-out twee
keer op het scherm werd gebracht.
Nog niet onthulde kijkcijfers zullen
moeten bepalen of er het komende
seizoen mee wordt doorgegaan.
Tot die tijd vermaakt Anne zich
uitstekend met het radiogebeuren.
's Zondagsavonds is ze vier uur in
touw voor het programma Tombola.
Vrijdag is ze uitgebreid op Hilver
sum I te horen in rubrieken als Kon-
sult, Aardige Mensen, de Venster
bank, en Adres Onbekend. Daartus-
.senin zweeft dan het populaire „Drie
draait op verzoek" op woensdag, met
de bekende wegwerp verhalen.
Cabaret
Het was een idee van Anne zelf. toen
de KRO haar twee jaar geleden
vroeg een verzoekplatenprogramma
te presenteren, dat eens moest afwij
ken van het gebruikelijke recept.
Anne: „Ik vond het zo opmerkelijk
dat mensen meestal platen aanvra
gen die ze zelf thuis hebben. Daar
moest een reden voor zijn. Of er
moest een speciale herinnering aan
kleven, óf de mensen wilden eigen
lijk alleen maar hun eigen naam
horen. Ik heb in die tijd een paar
keer omgeroepen dat mensen maar
moesten zeggen waarom ze een be
paalde plaat wilden horen. En als er
sprake was van een herinnering, dan
moesten ze die maar opschrijven.
Nou Ja. de reactie was ontzettend.
Dat vloog de pan uit. Ik zat dagen
brieven te lezen. Nu is er gelukkig
iemand bij de KRO, die er elke week
zo'n honderd uitselecteert, en daar
van vallen er twaalf elke dinsdaga
vond keurig netjes bij me in de brie
venbus."
De kwaliteit van de verhalen is Anne
nauwelijks een zorg. „Ze hoeven niet
sterk te zijn. Laat ze maar gewoon
over domme dingen in de super
markt gaan. Door die herkenbaar
heid krijg je een wisselwerking.
Iedereen begint te schrijven. Als er
mooie literaire werkjes worden inge
stuurd, helemaal opgetut en verzon
nen, dan is de lol er voor mij af. Nu is
het soms bijna cabaret, zo reëel en zo
grappig vind ik het. Soms zitten er
vier dijenkletsers bij. en soms zijn ze
alle twaalf even maf. Het zij zo".
Naïef
Annes eerste radio-ervaringen date
ren uit haar Mulo-tijd bij Avro's
jeugdomroep Minjon. Een stemtest
bracht haar op prille leeftijd al ach
ter de radio-microfoon, maar-
juffrouw Van Egmond had andere
ambities. Ze verliet haar ouderlijk
huis in Leiden om in Amsterdam
een toneelopleiding te volgen. Ze
belde Henk van Ulsen om haar te
overhoren („mens, wat had ik een lef
in die tijd"), maar het mocht niet
baten. Ze struikelde over het hoofd
stuk beweging („wat was ik een hou
terige Trien met dat stroeve lijf").
Een serie voorzichtige telefoontjes
van de KRO gaf lucht. Ze belandde
in het jongerenprogramma Sjook
van Theo Stokkink, en verdiende zo
haar eerste vijfendertig guldens in
omroepland. Radio Luxemburg was
haar volgende baas. Eén dag in de
week naar Brussel om daar zes Ne
derlandstalige programma's van
een uur op te nmen, die dagelijks
werden uitgezonden. „Vliegende
Schijven" presenteerde ze ook nog.
„Eng en vermoeiend", zegt ze nu.
„Ik was in die tijd een vrij naïef
meisje, dat zo nodig moest. Ik werd
gevraagd als televisie-omroepster.
Ik heb het geweten. Ik ben sierlijk
op mijn bek gevallen. Ik wilde ook
van alles tegelijk."
Plantjes
Opleiding
„Het blijkt ook een vak te zijn. die
presentatie. Ik zit nu gemakkelijk
door die microfoon te kletsen, om
dat ik het allemaal" heb gehad. Ik
durf het nu te zeggen als ik iets niet
weet. Maar ik wil wel even zeggen
dat daar hoognodig een opleiding
voor moet komen. Nu is de toestand
nog steeds zo dat er gezegd wordt:
gaat u daar maar zitten en gaat u
maar op uw bek, als u wilt. Het is
onbegrijpelijk. En dat terwijl in een
land als Amerika aan de lopende
band programma's worden gemaakt
die zonder meer in de purellenbak
verdwijnen omdat ze gewoon als
werkstuk van een leerling worden
beschouwd. Zo moet het ook.Na elf
jaar radiowerk krijg ik nog steeds de
koude bibberatie als ik voor een zaal
met tweehonderd mensen sta. In de
studio heb ik daar geen last van, al
is het voor mij heel belangrijk wie
daar achter dat raam zit. Als ik
Eenmansfractie in gemeenteraad kondigt aan:
Burgemeester: wij
willen ook bouwen
maar ergens anders
door Jac. Lelsz
ERMELO De eenmansfrac
tie van Ermelo 2000/PPR heeft
aangekondigd dat zij het ge
meentebestuur op korte ter
mijn een alternatief plan zal
aanbieden voor de kom van dit
illustere Veluwedorp. In dit
werkstuk worden ook voorstel
len gedaan ter opheffing van de
huisvestingsnood van de al
leenstaanden. Burgemeester E.
Ph. Veen ziet het plan met be
langstelling tegemoet maar
spreidt tezelfder tijd enige ver
bazing ten toon. Het gemeente
bestuur heeft reeds enige tijd
voornemens om ten gerieve
van de alleenstaanden een hon
derdtal woningen te bouwen,
maar die zullen wel op een wat
andere plaats gerealiseerd
moeten worden.
Ermelo 2000/PPR wil met zijn alter
natief komplan het euvel van het
permanent bewonen van zomerhuis
jes en caravans zoveel mogelijk op
lossen. Zoals we al meldden, laat het
gemeentebestuur dit oogluikend toe.
Het is bij de wet verboden, maar
Ermelo kan en niets voor in de plaats
stellen. Burgemeester Veen heeft
verklaard „Liever met, veters langs
de deur te gaan" dan op te treden
tegen deze clandestiene wijze van
bewoning zonder dat hij de jongelui Stokpaardje
wat anders kan aanbieden.
maar kunnen opvangen", aldus bur
gemeester Veen). Moest in het kader
van de provinciale keuzenota voor
het streekplan genoegen nemen met
ruim honderd woningen per Jaar tot
1968. Het rijk ging „om" in verband
met de stringente bescherming van
de Veluwe. Met verwijzing naar een
onjuiste berekening van de zoge
naamde „restcapaciteit" werd ge
noemd aantal door de „rijksheren"
nog eens verminderd tot 59, en daar
vielen de monden van de Ermelose
gemeentebestuurders helemaal van
open. Een bezoek aan het departe
ment van volkshuisvesting in Den
Haag maakte de frustratie vol
komen.
Het gemeentebestuur blijft van me
ning dat de schuld van het nijpende
huisvestingsprobleem in Ermelo, dat
zeer snel groeide, bij het rijk dient te
worden gezocht. Het is verbolgen
over staatssecretaris Van Dam, die
enkele „krankzinnige voorstellen"
zou hebben gedaan: Ermelo moet
maar eens ophouden met inrichtin
gen aan te trekken, resp. proberen
daarvan het een en ander af te schui
ven naar andere gemeenten. Het is
ook vergramd op minister Gruijters
om de wijze waarop hij vragen be
antwoordde van drie PvdA-
Kamerleden nadat de televisie enige
extreem slechte situaties had laten
zien wat betreft het wonen in zomer
huisjes en caravans.
den er 1079 woningen gebouwd mo
gen worden, gerekend vanaf 1 janu
ari 1975. Verdeeld over elf jaar komt
men dan op een gemiddelde van
ruim duizend. Tussen 1 januari 1975
en 31 december 1977 kwamen of
komen er echter zoveel woningen
gereed, dat het gemiddelde ligt op
160. Dat is zestig per jaar te veel, dus
een kwestie van vooruitgrijpen. Op
die manier resteren er zeshonderd
woningen voor de volgende acht
jaar, wat gemiddeld 75 is. Minder
dan de 59, maar het verschil zou
kunnen zitten in de twee pro mille,
die daarnaast nog eens gebouwd
kan ter vervanging van afgebroken
huizen. „Ambtenaren die ik gebeld
heb. vertelden mij, dat er in de
eerste drie jaar inderdaad te veel
gebouwd is."
Enquête
Het probleem speelt ook elders wel
op de Veluwe. Maar het zwaartepunt
ligt duidelijk in Ermelo. Dat komt
omdat deze gemeente zoveel inrich
tingen heeft, onder meer psychia
trische. Veldwijk, 's Heerenloo-
Lozenoord, Groot Emaus, Sonne-
heerdt enz. Het verplegend perso
neel geeft er in toenemende mate
voorkeur aan niet op eigen terreinen,
waar men ook de werkkring heeft, te
wonen maar op wat meer zelfstandi
ge manier in het dorp. Behalve een
groot aantal verpleegkundigen is
een kleinere groep buitenlandse
werknemers illegaal in zomerhuisjes
en caravans gevestigd. In totaal gaat
het om zo'n driehonderd personen,
die in vakantieverblijven wonen.
Ontsticht
Het gemeentebestuur van Ermelo is
nogal ontsticht over de hogere over
heden, die de bouwactiviteiten van
de gemeente Ermelo nogal drastisch
hebben teruggeschroefd. Terwijl Er
melo vroeger, toen er nog prognoses
voor de bevolkingstoename in Ne
derland tot twintig miljoen zielen
waren, van hoger hand gevraagd
werd of het niet wat woningbouw
wilde plegen voor het nabije Harder
wijk („We hebben zelf altijd gezegd
dat we niet zo hard behoeven te
groeien, als we onze eigen mensen
De heer D. N. de Vries Reilingh,
voorzitter van Ermelo 2000, een
groepering die vooral PPR'ers
rondom haar blazoen verenigt maar
ook wel andere progressieve figuren,
is van mening dat de schuld van het
falend huisvestingsbeleid ten on
rechte buiten Ermelo wordt gezocht.
In een „ingezonden stukje" zegt hij
dat Ermelo's stokpaardje de nieuw
bouw is. De bouwwoede van Ermelo
heeft echter nimmer tot een vermin
dering van de huisvestingsnood ge
leid. omdat er te weinig betaalbare
woningen kwamen. „Het is nu ken
nelijk ook buiten Ermelo duidelijk
geworden dat voortdurende nieuw
bouw niet de oplossing kan zijn voor
Ermelo's huisvestingsproblemen."
„Paniekstemming bij het gemeente
bestuur" daarvan spreekt de heer
T. H. W. Oosterhuis, die als eenling
voor Ermelo 2000 PPR in de ge
meenteraad zit. „Het is niet van de
ene dag op de andere gekomen. Rijk
en provincie hebben gezegd dat Er
melo een pas op de plaats moeten
maken. Dat heeft men lang van te
voren kunnen zien aankomen. Nu
wordt er gedaan alsof die medede
ling over 59 woningen per jaar het
eerste sein was dat Ermelo niet op
de oude voet kon doorgaan."
Overigens, de heer Oosterhuis vecht
ook de becijferingen van het ge
meentebestuur aan. Tot 1985 zou-
Wat de kwestie-zomerhuisjes be
treft, wijst de heer Oosterhuis er op
dat in het program van Ermelo
2000/PPR staat, dat meer aandacht
gegeven moet worden aan de al
leenstaanden. een categorie van de
bevolking die geen aandacht heeft
gekregen van de gemeente. „Door
ons is een enquête gehouden, al en
kele jaren geleden, onder deze men
sen. Er wordt veel geklaagd over
tocht, vochtigheid, gehorigheid en
gebrek aan brandpreventie. Bij de
huisvesting van verpleegsters en
verplegers e.d. is 80% beneden de
maat. bij de buitenlandse werkne
mers 100%."
Aan de sanitaire voorzieningen
mankeert ook veel, al is het niet
allemaal zo schrijnend als de beel
den van de televisie lieten zien. Heel
wat zomerhuisjes en caravans zijn
ook verhuurd aan niet-Ermeloërs.
Mensen die niet economisch gebon
den zijn aan het dorp. Amsterdam
mers en zo. In deze gevallen worden
de zomerhuisjes en caravans als
tweede woning gebruikt. Permanent
verhuren lijkt lucratiever te zijn dan
aan vakantiegangers per week
en het geeft minder administratieve
rompslomp. Het komt ook voor dat
er te veel wordt betaald. Bijvoor
beeld 350 gulden per maand voor
een onderkomen met één kamer,
keukentje en wc. Aldus de heer Oos
terhuis.
Ermelo 2000PPR zal over enkele
weken zijn alternatief komplan pre
senteren. Van tijd tot tijd zijn er al
wel eens wat ideeën geventileerd
over het bouwen in het dorp. Er
liggen nogal wat open stukken, waar
„ingebreid" moet worden. In het
centrum bevindt zich. bijvoorbeeld,
„het gat van Ermelo". Ermelo
2000/PPR heeft meer dan eens de
suggestie gedaan daar woningen
voor alleenstaanden neer te zetten.
En niet, zoals de gemeente wil. win
kels. villa's of andere dure huizen.
De heer Oosterhuis: „Staatssecreta
ris Van Dam leurt met extra contin
genten voor gemeenten die ten be
hoeve van alleenstaanden willen
bouwen, ik heb hoop dat hier ook
voor Ermelo wat in zit".
Tegen bierkaai?
De mini-fractie van Ermelo
2000/PPR lijkt in het gemeentebes
tuur. waarvan de grote fracties wor
den gevormd door ARP, CHU, WD
en Gemeentebelangen, tegen de
bierkaai te vechten. In werkelijk
heid willen ook deze fracties de pro
blematiek van het permanent bewo
nen van zomerhuisjes en caravans
te lijf gaan, maar langs een andere
weg.
In „het gat van Ermelo" heeft vroe
ger een hotel gestaan. En andere
kostbare panden. De gemeente
heeft die met veel geld moeten ver
werven. Het is. vindt de burgemees
ter, onmogelijk daar woningwet-
bouw voor alleenstaanden te plegen.
Daar moeten winkels komen (geen
grootwinkelbedrijven, die de eigen
middenstand zouden verstoren) met
woningen erboven.
„Wij stellen ons voor", aldus burge
meester Veen, „zo'n honderd wonin
gen voor alleenstaanden te bouwen,
bijvoorbeeld vijf eenheden van
twintig. Maar niet in „het gat van
Ermelo"; daar is veel ge
meenschapsgeld ingestoken. Het zal
op enkele andere plaatsen in de kom
moeten, en ik dacht dat er een goede
kans is dat het ons zal lukken." De
heer Veen wil nog wel kwijt (overi
gens „sans rancune") dat hij de heer
Oosterhuis van Ermelo 2000/PPR
niet helemaal begrijpt. Zelf woont
hij in Ermelo en werkt in Utrecht, en
ook de heer De Vries Reilingh heeft
zijn werkkring elders terwijl hij in
Ermelo woonachtig is. Maar als het
aan deze heren ligt, dan komt er in
Ermelo niemand meer in, „geen kip
en geen ei".
Versneld saneren?
In antwoord op vragen hebben Ge
deputeerde Staten van Gelderland
gisteren laten weten dat het niet is
uitgesloten dat, wat de wo-
ningbouw-mogelijkheden in Ermelo
betreft, het gegeven van de „rest-
Inzicht
Als we niet tot het inzicht komen,
dat we samen het beste moeten zoe
ken voor het geheel dan zijn we een
koninkrijk tegen zichzelf verdeeld
en dat kan niet bestaan. Daar zijn
de acties tussen werkgevers en
werknemers een duidelijk bewijs
van. Dan wordt als we zo doorgaan,
de verkiezing: inspraak zonder in
zicht met als gevolg uitspraak zon
der uitzicht.
Vroomshoop J. Boessenkool
capaciteit" moet worden herzien. De
adviescommissie verdeling
rijkssteun woningbouw wordt daar
over benaderd. Als de conclusie is
dat verhoging van de woningtoewij
zing voor de hand ligt, dan zullen
Gedeputeerde Staten een beslissing
in dit opzicht bevorderen.
Het provinciaal bestuur zegt begrip
te hebben voor de moeilijkheden,
waarvoor Ermelo zich ziet geplaatst.
Het is echter „strikt noodzakelijk
dat er een zodanige ombuiging van
het gemeentelijk beleid komt. dat in
elk geval het euvel van de perma
nente bewoning van zomerhuisjes
en dergelijke niet meer toeneemt en
dat voorts aan de hand van een
duidelijk plan een geleidelijke sane
ring plaatsvindt Mocht een ver
snelde sanering van het illegale wo
ningbestand kunnen worden bereikt
met een verhoging van de Ermelose
woningproduktie op korte termijn,
dan zullen gedeputeerde staten daar
delen zij mee in principe posi
tief tegenover staan.
De moeilijke strijd
voor een betere vuurwapenwet
door
Freke Vuyst
meen een aardige grap te hebben, of
dat ik ontzettend de mist in ga. dan
kijk Je onwillekeurig naar de opna
mekamer. En als daar een man zit
die zijn rug omdraait en een boter
ham begint te eten, dan ben ik weg.
Maar gelukkig hebben we een
moordclub."
Nelson Shields staat aan het hoofd van de Nationale Raad tegen
de Verspreiding van Handvuurwapens (de NCCH), een organisa
tie die ijvert voor een striktere vuurwapenwetgeving. Shields is
in niets het type van de actievoerder. Hij is van middelbare
leeftijd; ziet er uit als een zakenman. Hij was dan ook eens een
manager bij Du Pont. Maar dat voor de moord op zijn zoon, nu.
deze maand drie Jaar geleden.
Anne giert het uit als we nog even
ingaan op haar rubriek De Venster
bank, een soort beurs waarop plan-
tenstekjes per brief worden uitge
wisseld. Ook dat is in korte tijd
alweer volledig uit de hand gelopen.
Anne: „We lezen nu zo'n zes vellen
per week voor. Ongelofelijk. Krui
pende ficussen, een bontbladige Gu-
nira Scandens en ga zo maar door.
Maar het leuke is dat er ook weer
contacten uit voortkomen. Er zijn
mensen die ons bellen en zeggen: ik
ben tijden lang alleen geweest, en
nu'heb ik een „stekjesvriendin". Dat
was ook eigenlijk onze bedoeling."
Over het tv-programma De
Nieuwsgier tenslotte, wil en kan ze
weinig kwijt. „Ik vind het zelf ver
schrikkelijk leuk, maar het is af
wachten wat de KRO doet. Wel kan
ik zeggen dat het iets heel anders is
dan omroepstertje spelen. Al zou ik
dat nu natuurlijk wél best kunnen,
zei ze pedant."
Zijn zoon was een van de slachtoffers
van de Zebra-moorden. Zebra, was
de codenaam die de politie in San
Francisco een kleine groep van zwar
te terroristen had gegeven, die in het
wilde weg blanken neerschoten.
Shields' zoon werd getroffen, toen hij
gebogen stond over de bagageruimte
van zijn auto. Iemand vuurde van
dichtbij een pistool op hem af. drie
kogels troffen hem in de rug, en
verwondden hem dodelijk. Er waren
geen getuigen, en de jongen kende
zijn moordenaars niet. Hij was het
laatste slachtoffer van de Zebra-
groep. Na veertien moorden en zeven
gewonden had de politie ze te
pakken.
Geen pistool
Toen 8hields naar San Francisco
vloog om het lichaam van zijn zoon
op te halen, werd hij door de pers
bestormd. Hij stemde erin toe een
persconferentie te geven, waar hij de
verzamelde journalisten verbaasde
door niet zoals andere familieleden
van Zebra-slachtoffers te roepen
„dat hij een pistool zou grijpen om
de moordenaars van zijn zoon voor
rot te schieten". Shields zegt: „Ik
voelde dat helemaal niet. Ik was te
bedroefd".
Maar terug op zijn werk. kan hij het
gewone leven niet zomaar weer op
vatten. Hij wilde iets doen, hij wilde
voorkomen dat het kind van iemand
anders zoiets kon overkomen. Hij las
alles over wapens en wapenwetten
en uiteindelijk gaf hij zijn baan bij
Du Pont op en werd een actie
voerder.
Met 10.000 leden moet de NCCH op
boksen tegen de oudste en mach
tigste lobby-organisatie in Was
hington, de Nationale Oeweer Vere
niging (NRA). De NRA heeft meer
dan 1 miljoen leden en is een organi
satie waar politici voor sidderen. De
NRA was er grotendeels verantwoor
delijk voor dat de eerste serieuze
poging van het Congres om tot een
behoorlijke wapenwet te komen.
na de moord op Kennedy ver
zandde. De Firearms Act was uitein
delijk een slap aftreksel van het oor
spronkelijke ontwerp.
Een dergelijke situatie deed zich vo
rig jaar opnieuw voor, toen een com
missie van het Huis van Afgevaar
digden een voorstel had opgesteld
dat de fabrikatie en verkoop van
eenvoudig te verbergen handvuur
wapens (pistolen en revolvers), ver
bood. Nadat NRA-leden de politici
met duizenden telefoontjes en tele
grammen tegen het wetsontwerp
overspoelden, werd het voorstel naar
een sub-commissie teruggestuurd.
8indsdien heeft niemand er meer
iets van vernomen.
Jacht
Ieder voorstel voor een grotere
controle op vuurwapens brengt hevi-
Korte duidelijk geschreven, liefst aan één kant getypte, bheven kunnen worden
gestuurd naar Secretans Hoofdredactie Trouw/Kwarlet. Postbus 859, Amsterdam. B>t
publikatie wordt de naam van de schrijver vermeld
Links en Rechts (8)
Okke Jager benut de gelegenheid
het CDA (en de kiezers) aan te pra
ten dat samenwerking met de WD
uit den boze, die met de PvdA de
aangewezen weg is. Jager zal willen
erkennen dat de inkomsten van het
aardgas het nu verdwijnende kabi
net in staat heeft gesteld haar grote
vrijgevigheid te bedrijven. Bij het
ontbreken daarvan zou de positie
van de gulden resp. de economische
situatie er wel even anders hebben
uitgezien. Dit aardgas en daarmede
de onderkant van de samenleving is
niet „opgetild" door kwetterende
politici en theologen maar door eni
ge van de veelgesmade multinatio
nals. Ik moge Jager in overweging
geven kennis te nemen van het
Jongste jaarverslag van de president
van de Nederlandsche Bank waarin
wordt gewezen op de gevolgen van
het wegvallen van de baten van het
aardgas na enige jaren en waarin
overigens meerdere behartenswaar-
dige opmerkingen voorkomen.
Amstelveen J. Prinsen
Links en Rechts (9)
De PPR van Okke Jager schakelt
zichzelf uit voor een kabinet na de
verkiezingen door allerlei uitspra
ken voor de verkiezingen (alsof er
geen waarde aan de verkiezings
uitslag moet worden gehecht). De
PvdA schakelt zich als regeringspar
tij uit door te zeggen dat ze alleen
regeren wil als ze wint bij de verkie
zingen en stelt bovendien eisen aan
het CDA alsof dat de democratie
(volksregering) zou bevorderen (als
of geen waarde aan de verkiezings
uitslag moet worden gehecht). Met
andere woorden zelfs als de chris
ten-democraten met de PvdA een
volgende regeerperiode zouden wil
len, is dit al voor 99 procent door de
PvdA zelf geblokkeerd. Wie dus het
beleid wil, zoals door Okke Jager
gewenst, doet er goed aan te zorgen
voor een zo sterk mogelijke CDA.
Okke Jager maakt er een farce van
door het voor te stellen dat bij 8
zetels winst er 1 naar de ARP en 6
naar de CHU gaan: er gaan er 8 naar
het CDA. Volgens een in 1976
vastgestelde procedure. Dat kan
trouwens ledereen weten, want het
heeft in alle politieke bladen vele
malen gestaan. Een volgende kari
katuur is ook te maken: bij 32 zetels
verlies (resten dan nog 15 zetels)
gaan er 5 naar de KVP, 5 naar de
ARP en 5 naar de CHU. Kortom 15
CDA Conclusie: het is niet altijd
goed als politici gaan preken, maar
dominees die zich in de politiek stor
ten is minder.
ge reacties teweeg in Amerika. Zelfs
na de Kennedy-moorden en de
moord op Martin Luther King, rea
geert een Amerikaan hevig veront
waardigd als de regering dreigt zijn
geweer af te pakken
Een reden is de populariteit van de
jacht. Ook al beperkt elk wetsvoor
stel zich tot controle op handvuur
wapens. de NRA redeneert dat een
hervorming van de wet de beschik
baarheid van wapens en munitie in
het algemeen zal aantasten. Boven
dien. zo gaat de pro-wapen lobby
verder, speelt een vuurwapen een
belangrijke rol in de verdediging van
huis en haard tegen de steeds opruk
kende misdaad. Als een man geen
wapen meer mag dragen, dan zijn de
burgers overgeleverd aan bendes
van gewapende misdadigers.
In dergelijke argumenten klinken de
echo's door van Amerika's verleden.
De tijd van pioniers en het wilde
westen, toen een „gun" noodzakelijk
was voor een man s overleving.
De Lier
Jan M. van Dijk
Gevaar
Maar in het Amerika van vandaag is
een vuurwapen eerder een gevaar
voor een gezin en de samenleving,
dan een noodzaak uit lljfbehoud. De
cijfer spreken voor zich:
Amerikanen bezitten 200 miljoen
vuurwapens, waaronder veertig
miljoen handvuurwapens.
Tussen 1966 en 1972, tijdens het
hoogtepunt van de Vietnamese
oorlog kwamen er 44.000 Ameri
kaanse soldaten om In diezelfde
periode werden er 52.000 mensen
met een handvuurwapen ver
moord in Amerika.
De statistieken van moorden naar
type wapen, laten het volgende zien:
5 procent werd met een geweer
gepleegd
9 procent met een jachtgeweer
18 procent met een steekwapen
7 procent met andere wapens (ha
mer, vergif, etc.)
9 procent handen, voeten
53 procent met een pistool of
revolver
Hoe effectief is een wapen in geval
van een inbraak? 99 procent van alle
inbraken vindt plaats als de bewo
ners afwezig zijn. En de vier aantrek
kelijkste artikelen voor een dief zijn,
geld, credit cards, juwelen en wa
pens. Zelfs als de bewoners thuis
zijn, dan nog heeft de Inbreker het
blement van verrassing in zijn voor
deel. Bovendien worden wapens niet
zelden per ongeluk afgevuurd. In een
.huis waar een wapen aanwezig is,
hebben de bewoners vier keer zoveel
kans om per ongeluk door dat wapen
gedood te worden, dan door een ge
wapende inbreker. Veel moorden
hadden voorkomen kunnen worden
als op het moment van een hevige
ruzie er geen wapen voorhandig was
(meer dan 72 procent van de moor
den vindt plaats tussen familieleden
of tussen mensen die elkaar kennen.)
Dergelijke gegevens brachten indivi
duele staten er toe, zelf striktere
wetten aan te nemen. Maar hoe ef
fectief kan een dergelijke wet zijn als
men in een naburige staat makkelijk
aan wapens kan komen. In Was
hington DC is het sinds kort verbo
den om handvuurwapens te kopen,
maar in het naburige Virginia kan
men op vertoon van een rijbewijs
een pistool kopen.
Belofte
Het antwoord ligt dan toch bij de
federale regering. Carter, zelf een Ja
ger. heeft beloofd dat hij dit Jaar nog
met een voorstel zal komen, waarin
hij vergunningen voor handvuurwa
pens verplicht zal stellen; een
wachttijd tussen de registratie en de
aankoop van een wapen zal instel
len; en fabrikatie en verkoop van de
zgn. Saturday Night Specials. een
goedkoop type wapen. zal verbie
den. Volgens Shields zal Carter zich
aan zijn belofte houden.
Het was een Beretta automatic
waarmee de moord op Shields' zoon
gepleegd werd. Hetzelfde wapen dat
in alle Zebra-aanslagen gebruikt
was. De politie traceerde de oor
sprong een Jongen die het in 1968
voor de grap had gekocht Sindsdien
was het verschillende malen van ei
genaar verwisseld. Iemand betaalde
er zijn verlies bij een pokerspel mee,
en een ander verkocht het in ruil
voor heroïne. Uiteindelijk werd het
door een Inbreker gestolen, die het
verkocht aan een man in een actie
centrum voor zwarten in San Franci
sco. waar de vier mannen die voor de
Zebra-moorden veroordeeld zijn.
werkten.
