Jan Kruis schildert koninklijke
familie tijdens theeuurtje
Orchideeën of
appeltjes?
Veilig ingepakt op de fiets
UW PROBLEEM 00K HET ONZE
Doek van bijna vijf meter breed
MAANDAG 2 MEI 1977
VARIA
Trouw/Kwartet 6
door Fred Lammers
MANTINGE Er zijn nog rustige plek
jes in ons land. Het Drentse Mantlnge bij
Westerbork is er één. Het heeft maar een
paar honderd inwoners en openbaar ver
voer komt er niet. Maar mooi is het er wel
en eenzaam. Een tractor is op de kille
voorjaarsdag, eind april, als ik op weg
ben naar de illustrater Jan Kruis, het
enige vervoersmiddel dat ik tegenkom op
de smalle asfaltwegen die naar het dorp
voeren.
De wind giert om de schuur die Jan heeft inge
richt als tijdelijk atelier omdat zijn gewone
werkdometn te klein is voor de opdracht waar
mee hij sinds vorig voorjaar bezig is: het schilde
ren van de voltallige koninklijke familie. Want
het doek. waarop de nu 43-jarige Jan Kruis
Nederlands eerste familie afbeeldt, is niet zo
maar een schilderij. Jan moet op een ver
plaatsbare Installatie staan om alle hoeken van
het doek. dat 4.80 meter lang en 3,25 meter hoog
is. te kunnen bereiken. In vroeger eeuwen was
het heel gebruikelijk dat er van die indrukwek
kende schilderijen werden gemaakt. In onze
musea en representatieve gebouwen hangen ze
nog te kijk en ze doen ons onszelf afvragen hoe
ze het hebben klaargespeeld, schilderingen van
een dergelijke omvang tot stand te brengen.
In onze UJd komt niemand meer op het idee een
kunstenaar opdracht te geven zo'n wandversie
ring te maken. Onze huidige gebouwen zijn daar
nauwelijks meer opberekend. „Je kunt zeggen
dat het een Jongensdroom van me was. één keer
m mijn leven zo'n groot schilderij te maken.
Toen ze bij het weekblad Libelle, waarvoor ik
wekelijks de strip, „Jan, Jans en de kinderen"
vervaardig en ook ander illustratiewerk doe.
vorig Jaar op de gedachte kwamen het konink
lijk paar ter gelegenheid van het veerügjarig
huwelijk iets aan te bieden namens alle lezeres
sen. heb ik aarzelend mijn wens naar voren
gebracht. Het was vrij gauw voor elkaar en zo
kreeg ik opdracht maar eens wat op papier te
zetten en kon ik mijn gang gaan".
Jan Kruis werd al snel geconfronteerd met de
moeilijkheid dat leden van de koninklijke fami
lie alleen in bijzondere gevallen voor een
kunstenaar poseren. .Jk begrijp dat best. Als ze
zelf opdracht geven voor een schilderij ligt dat
anders. Vooral nu het van een damesblad uit
gaat. wagen zij zich niet op glad Ijs Ze zijn
huiverig voor alles waar een publiciteitsstunt
achter zou kunnen zitten. Ik moet me daarom
behelpen met stapels foto's die van de
Rijksvoorlichtingsdienst heb gekregen en vorig
Jaar ben ik op Koninginnedag naar Soestdljk
geweest om de koninklijke familie tijdens het
défilé van dichtbij mee te maken. Die datum is
ook het tijdstip dat ik heb geprikt als moment
waarop het schilderij wordt gedateerd. Je kunt
nooit helemaal actueel zijn. De Koningin veran
dert niet zo veel in een paar Jaar. maar roet haar
kleinkinderen is dat wel een beetje anders. Flo-
ris. de Jongste zoon van Margriet, die op het
schilderij bij de Koningin op schoot zit. was
voring Jaar nog een baby. nu is hij een echte
kleuter. Bij kinderkoppies maakt een half jaar al
een groot verschil".
Omdat Jan Kruis aan dat één keer kijken en die
foto's niet voldoende had. vond hij er iets anders
op „Ik heb in mijn familie- en kennissenkring 21
personen opgezocht die wat figuur betreft leken
op de leden van de koninklijke familie. Els. mijn
vrouw, is daarop met een vriendin aan de gang
gegaan om de kleding die de koninklijke familie
vorig Jaar op 30 april droeg, bijeen te zoeken of
na te maken. De japon van de Koningin bijvoor
beeld werd precies nagebootst, alleen heeft Els
hem wat langer gemaakt omdat ik korte rokken
een oudere vrouw niet vind staan.
Theekopjes
JAN KRUIS een gezellige familie in goede doen
Aan de ribbroekjes en sweaters van de kinderen
van Beatrix was gemakkelijk te komen, met die
kleding van de kinderen van Margriet ging dat
moeilijker Nergens hadden ze die niet In de
mode zijnde streepjestrultjes en halflange
strcepjesbroeken Stad en land heeft Els ervoor
afgelopen, totdat ze bij C en A iets vond dat er
aardig op leek. Broeken hadden ze met die
streepjes alleen in het lang. Daar hebben we
maar een stuk afgeknipt. Het stel van Irene was
zo exclusief gekleed, waarschijnlijk ln kleding
uit een dure Parijse zaak. dat we daar niet verder
naar hebben gezocht en zelf iets in elkaar heb
ben gezet.
Nog groter problemen gaf het aan de verdere
attributen te komen: het theeservies bijvoor
beeld. .Met foto's van een theedrinkende Konin
gin in de hand begon een rondgang langs vele
winkels. In Rotterdam hebben we kopjes gevon
den die ik nodig heb. Ze waren prij2ig, maar ik
vind ze zelfs mooier dan het servies dat de
Koningin gebruikt. Van mijn broer leende ik een
zilveren theeblad op pootjes en een bijpassende
theepot Het tafellaken is het kanten overkleed
dat wij als sprei gebruiken. Al die voorbereidin
gen werden vorig voorjaar al getroffen. Op een
koude zomerdag bracht Jan Kruis al zijn model
len bijeen op de buitenplaats „Iepenhof" in
Rotterdam, de stad waar hij toen nog woonde en
waar hij als kleine Jongen op de stoep van het
ouderlijk huis aan de Zwijndrechtsestraat al
strips zat te tekenen om die dan aan vriendjes te
laten zien en voor te lezen.
Gezamenlijk, in kleinere groepjes en soms afzon
derlijk. tekende Jan alle 22 in de gewenste poses
uit. ..Een moeder van een kennis poseerde, geze
ten in een tuinstoel die veel overeenkomsten
vertoont met het tuinmeubilair op Soestdijk, als
Koningin. Mijn zus stond model voor Margriet
en de kinderen van vrienden ravotten op een
manier zoals de Jongste Oranjegeneratie dat
naar ik veronderstel in huiselijke kring ook doet.
Geen statieportret
Het schilderij wordt beslist geen statieportret
Daarover vertelt Jan Kruis me: „Ik schilder de
koninklijke familie als een gezellige familie ln
goede doen tijden het theeuurtje". Daarom rijdt
Willem-Alexander wat rond op een fiets, zijn
neefje Maurits achterop: Friso en Constantijn
zijn verdiept in een boek; Maria Carolina, de
jongste dochter van Irene, dribbelt op de trap.
die geheel aan de fantasie van Jan Kruis is
ontsprongen. De tuin, vooral de rode beuk, die
daarin een opvallende plaats Inneemt, heeft wel
iets weg van het park bij Huis ten Bosch, waar
Jan is gaan kijken en fotograferen.
Het zal wel najaar worden eer het schilderij af is.
„Door de Lockheed-affaire en de toen nog onbe
kende gevolgen daarvan, is het werk vertraagd.
In november ben ik pas echt met schilderen,
begonnen. Het doek gereed te krijgen voor de
zevende Januari was toen niet uiteraard niet
haalbaar meer. Dat gaf niet, want de huwe
lijksdatum ging toch ln stilte voorbij. Het schil
derij aan te Rieden op de dertigste april is
evenmin gelukt Het is een heel karwei. En
hoewel ik er nog steeds aardigheid in heb, moet
ik toegeven dat het een zwoegen is ervoor te
zorgen dat de gelijkenis goed is".
Bij de een levert dat meer problemen op dan bij
de ander. Prins Claus is al twee keer overgeschil
derd en nog is het resultaat Jan Kruis niet naar
de zin. „Met Beatrix ging het veel beter. Zij staat
ln een gemakkelijke houding, kijkt frontaal en
lachend voor zich uit Dat is haar handelsmerk.
Als Je Beatrix niet lachend afbeeldt, verliest ze
veel van haar herkenbaarheid. Margriet, die op
het schilderij haar zuster Christina Juist thee
Inschenkt, valt me ook moeilijk. Ik zou dolgraag
willen zien hoe zij in werkelijkheid een theepot
hanteert. Ik heb nog een stille hoop dat er
binnenkort wat foto's van haar mogen worden
gemaakt al theeschenkende. Daar wordt over
gepraat. Ik zou er erg mee zijn gebaat. Ze zullen
op Soestdijk echter wel denken: die stripteke
naar zit ons nu te schilderen, laten we eerst maar
even afwachten wat het wordt. Ik hoop dat ze
het eindresultaat zullen accepteren en er een
goede bestemming aan geven in een provincie
huis of een of ander clubhuis. Dat ze het in
Soestdijk zullen ophangen.neem ik niet aan. Het
lijkt me minder geschikt voor de slaapkamer".
Dat schilderij is voor Jan Kruis een hoogst
serieuze zaak. Hij is er eigenlijk dag en nacht
mee bezig. Met vakantie gaan is er ook dit jaar
niet bij. .Als dat schilderij niet af is,zit ik toch
niet rustig".
Tal van collega's van Jan die in het begin zijn
wezen kijken, zijn bleek om de neus weer ver
trokken. Jan Kruis kan zich dat wel Indenken.
„Je komt als Je zo'n groot schilderij maakt
Inderdaad voor ongekende moeilijkheden te
staan. Vroeger hadden ze veel meer ervaring in
dit soort zaken, terwijl ik nu dagelijks zit te
klooien om te ontdekken hoe het moet. Met
name de lichtval is een opgave. Je moet ervoor
zorgen dat de tinten overeenkomen. Door het
zelf te doen ga je pas ontdekken hoe gigantisch
het werk van die zeventiende-eeuwse meesters
was. Ik heb het dan nog niet eens over
Rembrandt, maar over een man als Van der
Helst. Wat waren zijn schilderstukken onverge
lijkbaar mooi. Een moeilijk punt is ook dat
iedereen de leden van de koninklijke familie
kent. Dat is een nadeel. Als vroeger een portret
van een vorstelijk persoon werd gemaakt, was
dat de enige informatie over zo iemand. De
mensen die zo'n portret zagen, zelden: Zo. is ie
dat nu. Tegenwoordig gaat dat niet meer op.
Iedereen kan me op de vingers tikken. Elke
passant kan erover oordelen".
Jan Kruis zal blij zijn als het werk is geklaard,
toch zal de dag waarop het vorstelijk doek uit
zijn schuur zal worden gedragen, voor hem geen
gelukkige worden. „Het zal een vreemde lege
plaats achterlaten. Het zou wel eens kunnen zijn
dat ik over een poosje weer aan iets dergelijks
begin nu ik er de smaak van te pakken heb. Ik
maak dit schilderij niet omdat ik een fervente
Oranjeklant ben. al denken sommige mensen
dat wel. Als het hoofdbestuur van de CPN bij me
was gekomen om zich levensgroot te laten
uitschilderen had ik dat ook gedaan. Tegen
Amin had ik nee gezegd".
door Mink van Rijsdijk
Het kost me geen enkele moeite onmiddellijk toe te
geven dat gedroogde appeltjes en een vaasje orchi
deeën niets met elkaar te maken hebben. Hoogstens
zou je kunnen zeggen dat het beide produkten van
land- en tuinbouw zijn. Toen ik een paar dagen
geleden een zak vol gedroogde appeltjes kreeg,
dwarrelden mijn gedachten echter ineens richting
orchidee vandaar.
Waarom vinden we orchideeën eigenlijk zo mooi?
Mijn lievelingsbloemen zijn het niet, ik zie eigenlijk
meer in Leiietjes-van-Dalen Juffertjes-in-het-groen.
Mijn kijk op een orchidee is niet helemaal eerlijk. Dat
komt omdat hij zo'n statusbloem is geworden. Hij is
naar geld gaan ruiken en daar kan een bloem niet zc
goed tegen. Als we iets kleins voor een zieke willen
kopen, waar je toch mee voor de dag kunt komen?
Een orchidee. Iets groots voor een bruidspaar, waar
je mee voor de dag MOET komen? Orchideeën.
Relatie-geschenk-bloemen? Jawel, de secretaresse
zorgt er wel even voor.
Met de nonchalante manier waarmee we orchideeën
cadeau geven, doen we de Venusschoentjes, Cattley-
a's en hoe ze verder heten mogen tekort. Zelfs voor
een bloem moet het. wel onaangenaam zijn vooral
bewonderd te worden omdat ie duur is. Om maar te
zwijgen over de vernedering dat hij een fiscaal
aftrekbaar geschenk is geworden. Op die manier zien
we kans moeizaam gekweekte bloemen te onteren.
Ze zijn niet tot bloei gekomen om achteloos en
zonder hartelijkheid als statussymbool aangeboden te
worden.
Met die gedroogde appeltjes die ik kreeg lag het heel
anders, liever en zelfs veel royaler.
De vrouw die ze bracht vroeg: „Houden jullie van
appelstukken?"
Dat was een moeilijke vraag. Ik wist namelijk wel wat
een stuk appel, maar niet wat een appelstuk was. Mijn
domheid werd beloond met een toegeeflijk lachje. Na
acht jaar dorp moest ik toch weten dat appelstukken
gewone gedroogde appeltjes waren. Stadsmensen
kopen 250 gram van dat spul in een winkel. Bij ons
doet men dat niet. Hier zorgt men zelf nog tijdig met
produkten van eigen grond voor een wintervoorraad.
In ons dorp wordt nog geweckt en menigeen heeft in
de kelder net als vroeger een Keulse inmaakpot met
zoute snijbonen staan. In voorbije tijden werden die
op wasdag gegeten, zodat men ondanks de drukke
werkzaamheden toch stipt om twaalf uur aan tafel kon
gaan. Er gingen witte bonen natuurlijk ook eigen
teelt doorheen en met zo'n bord vol „blote
kindertjes in het gras" kon men er weer een paar uur
tegen. Die keldervoorraad was echter niet alleen op
een „eenvoudige, doch voedzame maaltijd" gericht.
Tot op de huidige dag vindt men de flessen eigenge
maakte bessensap en morellen op brandewijn, overi
gens niet uitsluitend een rijke aanblik, maar ook niet
te versmeden traktaties. Zo zijn generaties lang
vrouwen ook in de weer geweest met het drogen van
appelstukken en in veel gezinnen gebeurt dat nog.
Een duidelijk al vaak gebruikte zak zuinigheid, die
nooit een kasteel opleverde gevuld met appeltjes
stond op mijn keukentafel. Ik was er wat beduusd
van. De geefster staat in het dorp niet als buitensporig
royaal bekend. Waarom ze me zo kwam verwennen is
niet interessant, maar dat ze het deed gaat vele
orchideeën te boven. Haar gift is niet aftrekbaar voor
de belasting. En reken maar dat ze heeft lopen
dubben of ze die appeltjes wel wilde missen.
Iemand die gemakkelijk orchideeën weggeeft leeft
anders, denkt anders en rekent anders dan een
dorpsvrouw. Juist daarom waren het bijzonder
kostbare en hartverwarmende appelstukken. Lekker
sappig waren ze en erg geurig, maar bovenal lief.
Soms is ontvangen dan ook zaliger dan geven.
door Annemarie Lücker
Minister Westerterp schreef in 1976
een prijsvraag uit waarin gevraagd
werd een fiets-regenpak te
ontwerpen dat moest voldoen aan
de volgende eisen:
afdoende bescherming bieden
tegen weersinvloeden
bewegingsvrijheid niet beletten
voldoende ventilatie bieden
de veiligheid vergroten
eenvoudig aan en uit te trekken
en makkelijk mee te nemen
aantrekkelijk en modieus te zijn
geschikt zijn voor industriële
produktie
Als beste kwam het
AGU-Sportregenpak uit de bus, uit
84 inzendingen. Het pak. dat in de
kleuren okergeel, oranje en in
bruinrood te koop is, kost in
kindermaten 64.50 en grote
maten 79.50 (tot en met maat
58/60).
Als voornaamste punten zijn te
noemen: volledig winddicht,
afneembare capuchon, soepel
gerubberd nylon, sluit pols
hermetisch af tegenwind,
afgeplakte naden, ventilerende
brede, open rug. verstelbare wijde
pijpen die wijd over de schoen
vallen, afneembare elastische
schoenband, opbergtasje met
polsriem, gegarandeerd
waterdicht, ventllatiegaatjes onder
de oksels, nylon ritsen en veilige
reflecterende banen. Het
Het AGU-sport-fietspak
AGU-SPORT regenpak is
verkrijgbaar bij fietsenhandelaren,
sportzaken, hengelsportzaken en
andere speciaalzaken.
Breishow
Wie dit jaar de Huishoudbeurs
bezocht, heeft ongetwijfeld de
breishow gezien van Nevada,
gepresenteerd in samenwerking
met couturier Frans Molenaar.
Afgelopen seizoenen liet Frans
Molenaar spectaculaire
handgebreide jurken en truien zien
in zijn couture-collecties. Deze
zomer werkt hij met katoenen
garens, waarin af en toe een
streepje lurex is gebreid en hij
maakt grote gestreepte
slobbertruien op een brede,
strakkere.band die ook als
mini-jurk gedragen worden. Veel
van deze modellen zijn te vinden in
het Nevada-breiboek. zodat u zelf
aan de slag kunt met de patronen
die ook ver over de grens de
aandacht trokken.
VRAGEN uitsluitend In envelop sturen neer postbus 507. Voorburg
Per vraag een gulden in postzegels, bet lietst in waarden van 55 en
45 ets bijvoegen, en beslist met een de buitenkant opplakken.
Geheimhouding verzekerd Briefkaarten worden terzijde gelegd
Verzoek om clementie: Wegens Ziek
te van de redactrice van deze ru
briek vragen wij van lezerweaaen).
die gaarne een schriftelijk antwoord
op hun vragen willen, hebben, om
wat geduld.
VRAAG: Ik zou zo graag weer een»
Iets aan houtsnijden doen. Waar kan
Ik een pakket met de nodige spullen
daarvoor kopen?
ANTWOORD: Een goede hobbyzaak
zal de „Stezona" pakketten te koop
hebben of ze ln elk geval kunnen
bestellen. «Fries houtsnijwerk,
compleet met voorbeelden en hout).
VRAGEN: Over de zeven liedjes van
Anna de Wijs Mouton.
ANTWOORD: Dit aardige bundeltje
dat een jaar of veertig geleden op
Iedere plano stond, is slecht» antiqu
arisch te koop. Mijn zegsman bij De
Slegte in Den Haag vertelde me dat
hij een berg bladmuziek heeften dat
ieder daar mag komen zoeken, op
voorwaarde dat men de rommel niet
groter maakt dan men gevonden
heeft. Ik geef de uitnodiging alechta
door
VRAAG: Een vereniging vergadert
op een zolderkamer. De naam is
Attica Wat betekent dit woord
precies?
ANTWOORD Het Engelse AtUc en
het Franse Attlque is inderdaad een
benaming voor een zolderkamer
Gedacht werd aan de driehoekige
ruimte achter de voorgevel van de
klassieke Griekse he tempels in Atti
ca. de Griekse landstreek, waarvan
Athene de hoofdstad is. Het is dus
een bedachte naam, maar wel een
aardige.
HARTELIJK dank voor alle reacties
op onze vraag inzake het Scandina
vische wasmerkje: De eerste verta
ling kwam telefonisch van Henk van
Halm. een veelzijdig man. die niet
alleen al die moeilijke plantenna
men kan vertalen, maar die mij ook
vlot vertelde, dat de borstrok kenne
lijk in Zweden was gekocht en dat
de vertaling is: Wettig gedeponeerd,
alleen wassen ln koud en handwarm
water Verder kwamen er veel en
thousiaste beschrijvingen van de vi-
brosutische produkten. vooral van
oudere abonnees en een heel stel
brochues met foto's van wulps kij
kende. maar zich degelijk gedragen
de Jongedames en met veel tanden
lachende en uit de kluiten gew assen
frisse jongelieden, allen gevat ln de
gelijke onderhemden en broeken.
Oezlen de grote stapel brieven met
inlichtingen en vragen draagt de
helft van onze lezers in de barre
winter deze spullen en de andere
helft wil dit voorbeeld volgen. Van
daar de mededeling van het adres:
Postbus 312. Eindhoven; meer recla
me past niet in deze rubriek.
VRAAG: Er heeft een poosje gele
den een artikel ln de krant gestaan
over de besteding van het inkomen
van modale werknemers. Wie
schreef het. wanneer stond het in de
krant en hoe zou ik bet nog eens te
pakken kunnen krijgen?
ANTWOORD: Titel: Soms zou Jewel
met de mensen willen winkelen,
door Willem Schram a 18/2/1977. De
fotocopie heeft u reeds ontvangen.
Wij raden onze lezers altijd aan:
Koop een goede bewaarmap en be
waar daarin aardige artikelen. U be
spaart u zelf (en ons) de kosten van
het kopiëren en het verzenden
0,50 per bladzijde verzendkos
ten). Bovendien de tijd van het
zoeken.
VRAAG: Wat zijn dit voor boontjes
en kan men ze eten?
Antwoord: Volgens Henk van Halm
(als men zo iemand met een was
merkje aan de telefoon heeft, wor
den er roeteen een paar problemen
aan vastgeknoopt) zijn alle bonen in
rauwe toestand misschien wel zoet,
als men honger heeft, maar beslist
niet gezond. Ze moeten eerst ge
kookt worden. De paarse kleur gaat
dan van de ons toegezonden
boontjes (zg. Kievietsbonen) af. De
peulen van deze pronk bonen wor
den. Jong. als snijbonen geconsu
meerd. maar zijn nogal hard. De
Kievietsbonen zijn in opmars van
Oost-Europa uit (Bulgaarse bo
nenschotel!). In Engeland zagen we
ze in een supermarkt en in Delft
verkocht een Italiaan op de donder
dagse weekmarkt dezelfde bonen.
(Als u toch liever iets anders eet is
toch een bezoek aan Delft op don
derdag de moeite waard, vooral dat
grachtje met de bloemenmarkt!)
Reactie van lezer Uit de Zonen van
Pietje Bell herinner ik me het Luci
fersgesticht. Men moest daar de hele
dag stokjes ln een bak met zwavel
dopen en als die kopjes niet keurig
rond waren, ging de zweep erover.
Hoe verzint men het?
VERVOLG op het antwoord over
het WAPEN van WARN8VELD: Mo
gen wij op deze manier allen dan
ken, die ons hielpen met gegevens
over dit wapen. Het is een heel aan
gename ervaring van onze lezers
brieven over dit onderwerp, meestal
vergezeld gaande van een overdruk
of fotocopy, te ontvangen. Aan de
oorspronkelijke vragenstelster kun
nen wij tevens nog vertellen, dat een
archivaris, zolang hij een bepaald
onderzoek nog niet voltooid heeft,
meestal zegt, dat hij er nog niet is en
dat betekent niet, dat hij niet heel
veel interessante gegevens gevon
den en uitgezocht heeft. Het pretti
ge gesprek, dat we telefonisch gehad
hebben met de gemeentesecretaris
van Warnsveld, was daar een bewijs
van. Stamverhuizingen van
Saxische volksgroepjes in de rusti
ger tijden na de invallen van de
Noormannen staan ln verband met
die merkwaardige figuur Warns, die
met uitgestrekte armen zijn slangen
recht voor zich uit draagt (Genimo
Warns alliger angue, zoals in een
oud geschrift staat). Het zal echter
pas mogelijk zijn, de bestudering
van deze zaken voort te zetten en af
te ronden, als de plannen voor een
gezamenlijk archief van een paar
gemeenten worden uitgevoerd.
Daarin vinden de kronieken van
Warnsveld dan ook een plaats en
kan men overgaan tot een stelsel
matig onderzoek door mensen die
hiervoor speciaal worden aange
steld. Zo ver is het nog niet en thans
behoort het historisch onderzoek tot
een vrije tijdsbesteding van een en
thousiaste gemeenteambtenaar.
VRAAG: Hierbij zend ik u enige
dia's. De plant, die erop voorkomt, is
al heel lang in de familie en bloeit
maanden lang ln een puntige lange
tros. De bol ligt als een ui boven op
de aarde van de pot. Aan de zijkan
ten ontwikkelen zich nieuwe bollet
jes. De blaren zijn vlezig en men
vertelde er vroeger van dat ze ge
neeskrachtige werking hadden bij
infecties, maar de naam is bij nie
mand bekend.
ANTWOORD: Tot de laatste conclu
sie waren we ook gekomen, toen we
aan het eind waren van „de ons ten
dienste staande handboeken" maar
ook aan het eind van de bezoekjes
die we in dergelijke gevallen plegen
te brengen bij vriendelijke oude da
mes met „tangan dingin" voor bloe
men en planten. Tenslotte gingen
we op bezoek ln de Hortus te Lelden,
het nakroost parkerende in de fasci
nerende kassen met pisang en klap
perbomen (voor een kwartje wan
delt men daar in een paradijs!). Een
ander paradijs zette de hortulanus
een eindje open, toen er steeds
mooiere boeken met onwaarschijn
lijk mooie illustraties te voorschijn
kwamen. Na een uur van veel zoe
ken, bladeren en vergelijken was
daar ineens uw plant in een van de
lange rij folianten, een succes, al is
het een koude gewaarwording, dat
opwindend zoeken tussen zoveel
moois dan is algelopen. Het resul
taat? Ornithógalum Caudatum Ait
Familie van de Leliacaeae (Lelieach-
tigen) voorkomend in Zuid-Afrika.
Die lange Latijnse naam vertalen
wij met Vogelmelk (een soortnaam
die wij hier ook wel tegenkomen,
kijk maar eens in Heimans en Thys-
se!). Caudatum duidt op de lange
staart (cauda) van de bloemtrossen.
Ait slaat op de man die deze plant
het eerst ontdekte en beschreef: Ai-
ton, tuinman van Kew gardens, on
geveer in 1750. In het middellandse
zeegebied komt een familielid van
onze O C voor, ook een leiiachtige
van de AlliumtakfScylla Maritima)
de ag. Zeeajuln. De bloemen zijn
echter lang zo mooi niet. Wat de
geneeskrachtige werking betreft,
konden we niets vinden. Alton ver
meldt dat er een uitnemend middel
van vervaardigd kan worden om rat
ten te vergiftigen. Dat is toch wel
een heel hardhandige manier om
jeugdpuistjes te bestrijden! Wat de
kleine bolletjes betreft: Laat de na
tuur haar gang maar gaan. Op den
duur ontwikkelen zich wel wor
teltjes en als ze aanstalten maken
hun eigen weg te gaan. zet ze dan
maar gewoon boven op de aarde van
een bloempot. Heeft u een nieuw,
weigedijend plantje over dan zal
de heer Van Hattum in de Hortus te
Leiden, onze zegsman, dat zeker
kunnen waarderen.
VRAAG: Wil u nog eens een keer het
gironummer voor Dom Helder Ca
in ara vermelden?
ANTWOORD: Met plezier: Postgiro-
nummer 40.000 t.n.v. de Wilde Gan
zen, Hilversum, er bij vermelden het
door u bedoelde project
