Het grote zwevende
kernenergiedebat
li
houdtumobiel
een lezer
If
commentaar
/oud (1)
Bijna iedereen
ff komen allerlei onderhuidse
tvrwoud (2)
erwi
Depressiecircus
Wethouder tegen
afgeven vergunning
aan Christoffel
be lang nog, holle boom?
krak
mooie ogen
verwijfd
stuur een brief
1DAG 23 APRIL 1977
Trouw/Kwartet5
Isel van sociale zekerheid dat
de twintigste eeuw in ons land
Tn opgebouwd is altijd gety-
als een van de beste, zo niet
^ste, van de gehele wereld.
3 wetgeving is in de tijd'
■«Li bij stukjes en beetjes en
na zeer intensieve studies
^^nd gekomen. Bij de opbouw
sociale stelsel is, hoe kan het
jf5>ders, achteraf gezien té vaak
-inig gelet op de vraag of elke
"Side wet wel harmonisch paste
reeds was opgebouwd. Wij
ook niet vergeten dat er
dringend behoefte was aan
de sociale wetgeving..
:amerhand kreeg men wel in
Iten dat er steeds meer ging
in dit uit vele kleine
*e kamertjes en vertrekjes
bouwwerk.
ritiek was er zeker wel maar
ibleef vrij beperkt, met name
jmdat ons land in economisch
een forse, door vrijwel nie-
verwachte, groei mee
I
oodzaak om een hoge graad
terfectie en zuinigheid aan de
^,e leggen werd blijkbaar als
;r urgent aangevoeld.
^venwel de groei van onze eco-
m Jé sterk is verminderd en veel
■fj°P k,einties moet worden
kr;
„Al
al il
^^nclusie ligt voor de hand: Er is
inperk aan de (sociale) winkel.
j geynoet de vraag worden gesteld
aorrom in deze tijd met zoveel
tehtndigen en zoveel moderne ap-
;l aajiur het allemaal zo lang moet
En f voorc'at een begin van uitvoe-
geb^ordt gemaakt met de restau-
van het sociale stelsel.
t verband is het wellicht nuttig
>k even aan te herinneren dat
>ud-minister van sociale zaken,
j.J.M. Veldkamp nu al weer
jaar geleden een verzoek van
egering kreeg om de sociale
tekortkomingen in deze wetgeving
veel scherper aan het licht.
Het is daarom ook niet zo verras
send dat veel vaker geluiden wor
den gehoord om het gehele stelsel
van sociale zekerheid drastisch te
moderniseren.
Eén van de topambtenaren van het
ministerie van sociale zaken heeft
deze week op een studieconferentie
opnieuw aandacht voor dit enorme
probleem gevraagd.
Enkele feiten uit zijn referaat:
De overheid heeft geen greep op
het stelsel van sociale verzeke
ringen.
Het stelsel is zo ingewikkeld dat het
ene orgaan niet weet wat het andere
doet.
De gewone burger ervaart de gehe
le sociale verzekering als een
doolhof.
De druk van de premies (de hoogste
in Europa) is van die omvang ge
worden dat andere doeleinden er
door worden bedreigd.
Kortom er is sprake van een hoogst
ernstige toestand.
En het kan ook niet uitblijven dat in
zo'n situatie met boverdien allerlei
sociale crisisverschijnselen misbruik
en met name ook oneigenlijk ge
bruik van de sociale wetgeving erg
moeilijk is te bestrijden.
wetgeving sterk te vereenvoudigen.
En dezelfde oud-minister heeft en
kele jaren later, in 1974, op zijn
beurt de suggestie gedaan om wat
meer vaart te zetten achter de tijd
rovende manier van werken om de
sociale wetgeving te stroomlijnen.
Wie nu de waarschuwingen van één
van de topambtenaren van het mi
nisterie van sociale zaken plaatst
tegen de achtergrond van de gehele
voorgeschiedenis begint zich wel af
te vragen hoe lang het nog duurt
alvorens de eerste wildgroei gekapt
zal wórden in dit blijkbaar on
doordringbare oerwoud.
Over kernenergie is zo ongeveer alles al eens gezegd. Pelotons
Nobelprijswinnaars vormden zich op verschillende momenten
om ons te verzekeren dat we zonder kernenergie een donkere
toekomst tegemoet gingen, of juist dat we mét kerenergie wel
eens vrij rechtstreeks op de ondergang af konden stevenen.
Het moet dus een bijzonder soort
van debat zijn dat zich nu al Jaren
voortsleept en dat vandaag weer een
incidenteel hoogtepunt bereikt in de
landelijke manifestie „Stop
atoomplannen" in de Utrechtse vee
markthallen. Een discussie die ken
nelijk niet te beslissen valt door het
zakelijk afwegen van argumentenen
controleerbare feiten, maar die, al of
niet uitgesproken, vooral wordt be
heerst door opvattingen over men
sen en hun samenleving.
Juist dat afgeleide karakter van het
debat, het praten over iets anders
dan waar je het eigenlijk over hebt,
roept misschien de steeds terugke
rende uitwassen op. Beide kanten
maken elkaar af en toe voor rotte vis
uit, beide hebben ze soms goede re
den om zich door de anderen gepakt
te voelen, of ingepakt. Er zijn geluk
kig ook voorbeelden van betere com
municatie, maar ze zijn zeldzaam.
Bijna iedereen blijft gelijk hebben.
Een merkwaardige eigenschap van
het debat is dat het terrein van de
strijd zich door de jaren heen voort
durend verplaatst. In grote lijnen is
er eerst over gepraat of een normaal
werkende kernreactor een aan
vaardbaar ding in zijn omgeving
was. Daar kwamen toch radioactieve
stoffen in de lucht en in het water
terecht, en dat was niet normaal
Het ging om zeer kleine hoeveelhe
den straling, een paar procent van de
hoeveelheid waar een mens ook in
een wereld zonder kerncentrales aan
blootstond, maar dat maakte het
debat alleen maar moeilijker. Want
dat je van straling kanker kan krij
gen stond als een paal boven water.
Maar of je van zo'n klein beetje extra
straling ook nog kanker kon krijgen,
onttrok zich eenvoudig aan meting.
Dat kon alleen theoretisch benaderd
worden, en over theorieën is het goed
twisten. Van die gelegenheid is lang
en intensief gebruik gemaakt, maar
op een enkele schermutseling in de
achterhoede na, is dat voorbij. De
tegenstanders hebben zich van dit
terrein teruggetrokken, de veiligheid
van een kerncentrale bij normaal
bedrijf staat niet meer ter discussie.
Naderhand heeft iemand in een hel
der moment uitgerekend dat een
met kolen gestookte elektrici
teitscentrale meer radioactieve stof
fen uitbraakt dan een even grote
kerncentrale. Alleen radioactiviteit
is en wordt bij een kolencentrale nu
eenmaal niet gemeten.
konden vrijkomen dat het voor
mensen wat uitmaakte. Waarbij, in
de ergste scenario's, de doden bij
duizenden vielen. Het antwoord van
de reactorbouwers luidde in eerste
instantie: maar we hebben zoveel
elkaar overlappende veiligheden in
gebouwd, dat de kans op zo'n ramp
verwaarloosbaar klein is.
Vertakking
Ongelukken
De aandacht had zich intussen ver
plaatst naar de kans op ongelukken
met een kerncentrale, waarbij wel
degelijk zoveel radioactieve stoffen
Het debat splitste zich toen in twee
takken: de technische die volhield
dat de kans groter was dan de heren
gedacht hadden, en de filosofische
tak die indringend vroeg, wat men
zich bij een verwaarloosbaar kleine
kans moest voorstellen.
De technische tak is langzamerhand
bijna verlaten terrein geworden, na
een grote bloeiperiode te hebben
doorgemaakt. Her en der werd be
twijfeld of het ECCS zou werken in
geval van LOC en, zo niet, wat er
dan zou gebeuren. Aangezien dat
nooit geprobeerd was en binnenkort
ook niet geprobeerd kon worden,
was het een passend onderwerp voor
het debat. Dat werd door de Ameri
kaanse autoriteiten later afgesloten
met het Rasmussen-rapport, een zo
dik boekwerk dat Je er elke te
genstander mee knock out kunt
slaan. Het is een zeer systematische
studie van de faalkansen van een
kernreactor. Tegen het gevolgde
systeem werden nog wel bezwaren
ingebracht, maar de praktijk is dat
ook de meeste tegenstanders van
kernenergie sindsdien variaties op
cijfers van Rasmussen hanteren.
De filosofische vertakking van het
debat is nog steeds gaande. Een
gelukkig verouderde variant was de
eis dat de kans op ongelukken nul
moest zijn. Dat is gewoon onmoge
lijk. het is een eis die aan geen enkel
systeem voor energievoorziening
kan worden gesteld, zelfs aan geen
enkele menselijke activiteit.
Wanneer dat is vastgesteld, begin
nen de moeilijkheden. Welke kans
op ongelukken is „verwaarloosbaar
klein"? Zuiverder gesteld: welk risi
co is voor een samenleving aan
vaardbaar?
Een kleine gedachtenoefening. De
kans 'dat er dit weekeinde minstens
tien mensen in het verkeer omko
men, ligt in de buurt van honderd
procent. Wanneer Je er iemand naar
vraagt, krijg je te horen dat dat niet
aanvaardbaar is, maar een feit is dat
de samenleving vrij weinig doet om
het te voorkomen. Maar wanneer er
een kans van één procent zou zijn,
dat er dit weekeinde minstens dui
zend mensen in het verkeer zouden
omkomen, dan zouden we heel an
ders reageren, hoewel het gemiddel
de aantal weekend-doden (500 per
jaar) hetzelfde zou zijn. Dat is de
achtergrond van het feit dat die
zelfde samenleving de veiligheid
van trein- en vliegverkeer aanmer
kelijk strakker regelt.
Resultaat van deze oefening is het
inzicht dat je niet op een simpele
manier met risico's kunt rekenen. En
*dat Je dus blijft zitten met de vraag
wat nu aanvaardbaar is, extra gehin
derd doordat het over kansen van
één op een miljoen en zo gaat, waar
een mens zich toch al weinig bij voor
kan stellen. Er bestaat dan de nei
ging om de kans maar te laten voor
wat hij (misschien) is, en je te con
centreren op de omvang van de
ramp. Maar dat leidt tot zwartgallige
beschouwingen waarvan je je kunt
afvragen hoe zinvol ze zijn. Met die
techniek zijn veel systemen als on
aanvaardbaar af te schilderen, zon
der dat je daar nou wijzer van wordt.
Aparte thema's
Na, en ten dele naast, deze klassieke
onderdelen van het grote debat zijn
er een paar aparte thema's opgeko
men die op het ogenblik het toneel
beheersen. De kweekreactor. Het
plutonium. De proliferatie van
kernwapens. Het afval.
De kweekreactor („Kalkar") riep zijn
eigen technische debat op. Dat is
naar mijn gevoel over het hoogte
punt heen. Het centrale spookbeeld
(dampbellen in de kern) heeft aan
kracht verloren nu de Britten met
een effen gezicht hun onderzoekre-
actortje een paar dagen aan de kook
gehouden hebben alvorens hem defi
nitief af te danken.
Plutonium is naar spul waar je mee
uit moet kijken. President Carter
van Amerika heeft het net afge
schaft, behalve voor militaire toe
passingen (je kunt er atoombommen
van maken). Een belangrijk argu
ment was, dat tcrrorsten het zouden
kunnen stelen en dan over een onge
hoord chantagemiddel zouden be
schikken. Er is wel eens opgemerkt
dat terroristen wel gemakkelijk aan
massavernietigingswapens zouden
kunnen komen als ze daar prijs op
stelden. „Mosterdgas", heb ik eens
een Amerikaan met een peinzende
blik horen zeggen, „is voor vijftig
dollarcent per pond te koop". Het is
óók maar een argument
De verspreiding van kernwapens
over de wereld is vrij onontkoom
baar wanneer overal fabriekjes wor
den neergezet die plutonium uit ge
bruikte splijtstof van kerncentrales
halen. Daar is dan ook een krachtige
internationale actie tegen gaande,
alweer onder aanvoering van Carter,
die niet genoeg gesteund kan wor
den. Als zulke fabrieken er komen
moeten ze onder intemationaaal be
heer staan.
Verwaarloosd
Het radioactieve afval is een gerui
me tijd wat verwaarloosd probleem.
Toen het weer op tafel kwam. is er
een naar mijn gevoel wat overspan
nen sfeer omheen gegroeid Maar
volgens een recente Britse studie zou
er niets ernstigs gebeuren wanneer
Je hoog actief afval gewoon in
roestvrij stalen cilinders in de oce
aan zou smijten. De enige reden dat
er geen storm van protest loskwam
tegen deze ketterij, is waarschijnlijk
dat een dergelijke handelwijze bij
internationaal verdrag toch al verbo
den is.
Tot zover een overzicht van de losse
thema's. Het grote debat zal onge
twijfeld doorgaan, ook na vandaag.
Met goede argumenten en slechte,
met al of niet uitgesproken gevoe
lens op de achtergrond. Ik zal nooit
het gesprek vergeten met een voor
treffelijke oud-collega die nog eens
langs kwam en mij hoofdschuddend
en mistroostig aankeek. „Ben jij
daar nou nog steeds niet tegen''",
vroeg hij. „Nee", zei ik. „ik ben er nog
steeds niet tegen." Wij hadden niet
eens meer argumenten nodig. We
bleven allebei gelijk hebben.
ningen, bij voorkeur in liggend formaat, sturen aan: Trouw, jury politieke prent,
dam. Naam en adres aan de achterzijde vermelden.
ieuV"
lere^
HET WEER door Hans de Jong
-i.
Het zit ons niet mee dit voorjaar.
Na een week of drie koude neuzen
en tenen is er eindelijk een tempe-
ratuurverhoging gekomen maar
nu zijn er vervelende bijverschijn
selen. De zon is „ten onder" ge
gaan achter uitgebreide bewol
king en bovendien is er een tel
kens terugkerende kans op regen.
Gevolg: geen hogere temperatu
ren dan 12 tot 13 graden bij aan
houdende wind uit zuidwest tot
west en bepaald geen slap windje,
dat was gisteren goed te voelen
Het is niet zo moeilijk een schul
dige aan te wijzen. Dat is in eerste
aanleg een belangrijk hogedruk-
gebied van de Azoren tot de Zwar
te Zee. Dit vertikt het gewoon
naar onze streken te komen.
Daardoor kunnen depressies in
het Noordzee-gebied de ene
streek na de andere uithalen. Een
geliefkoosde actuele stunt, opge
wekt door lage barometerstanden
in Noordwest-Europa (985 mb).
Vandaag kan die wind zelfs stor
machtig worden vooral in de
kustgebieden. Al met al dus geen
al te fleurig vooruitzicht voor het
weekend al kan er hier en daar
ook nog wel eens wat zon komen.
Maar achter een koufront, dat gis
teren over de Britse Eilanden na
derde, zal de temperatuur zondag
en maandag beslist niet voelen
voor stijgingen tot 15 graden en
hoger, dat kan gewoon niet omdat
die oceanische lucht een ther
misch plafond van 12 tot 13 gra
den C. heeft. En dat is beneden
lente-peil. Kijk dan eens wat er in
Zuid- en Midden-Europa te koop
is. Frankrijk was gisteren een
heerlijk oord met nu ook tot in
Straatsburg 22 23 graden. In het
zuiden deden zich echter zomerse
Dieken voor van 25 tot 26 graden.
Nog verder zuidwaarts pronkte
Sevilla gistermiddag om één uur
met een stand van 27 graden; een
cijfer dat later op de middag wel
licht nog iets overtroffen is. Ver
der natuurlijk veel zonneschijn in
het zuid Europese gebied waar
van ook Italië profiteert. In zuld-
Duitsland was het vrijdagmiddag
eveneens lente met Frankfurt om
1 uur op 20 graden (dauwpunt 8
graden) en Stuttgart 19 graden
(dauwpunt 4 graden), in een zeer
droge luchtsoort dus. Hierbij spe
len wellicht föhnachtige effecten
mee.
Zürich had het ook aangenaam
met 20 graden. Tegelijkertijd
meldde een station In zuid-
Engeland 15 graden. In Skandlna-
vië zijn instrumenten niet al te
willig om boven de tien graden uit
te stijgen.
Met aanhoudend westelijke circu
laties in de bovenlucht boven de
oceaan en westrEuropa kunnen
wij vooreerst de werkelijke lente-
warmte wel op onze bulk schrij
ven. Te veel blijven oceaanstorin
gen een weg naar onze omgeving
zoeken en vinden. Uitwerking:
een voortdurende onbestendig
heid ook maandag
De Pius X school in Roosendaal
heeft een schoolkrant inet weer-
rubriek. De kinderen van klas 6
hielden een week lang het weer in
hun woonplaats bij. Daarbij wer
den vier vragen beantwoord. 1.
Hoeveel graden is het vandaag? 2.
Wat wijst de barometer op school
aan? 3. Hoe laat gaan de zon en de
maan op en onder? 4. Wat zegt de
krant over het weer?
In Bennekom wonen zeven onder
nemende jongens, die wat nieuws
uitproberen. Samen met zes an
dere vriendjes heeft Han
Krijgsman (9 jaar) een echte
krant het licht doen zien. die u
raadt het niet van a tot z over
het weer gaat. Dit naar aanleiding
van de Teleac-cursus „Wij en het
weer" welke regelmatig door Han
wordt gevolgd. In uitgave num
mer 1, die op mijn bureau neer
dwarrelde, staat ondermeer het
verhaal „de weermannetjes en de
Gemene Professor". Er zijn gete
kende afbeeldingen van weerin
strumenten, overdrukken van
weerberichten uit de krant en de
rubriek „De sterrenhemel in
maart" en een bijdrage over de
dodende straal. De krant bevat
ook een kleurplaat. Wie er meer
over weten wil kan het beste num
mer 6214 (08389, bellen.
HOOOWATER. zondtf 24 «pril - VUuin-
gen 17-18 42, HaringvUeUluiz«n «27-
18 49, Rotterdam 8 19-20.33. Schrvenlngrn
7.18-19 42, U muiden 8 02-20 26. Den Hel
der 1142- -. Harllncen 207-14.20. Delfzijl
4.11-1817.
HOOOWATER. maandag 25 april - VHa-
aingen 7.02-19.33. HartngvUeUluisen 7.04-
19 31. Rotterdam 8.57-21 12. Schevenlngen
7 58-20.26. Umuiden 8 43-21.13. Den Hel
der 0.03-12.13. Harllngen 2 48-14 52.
Delfzijl 4.45-16.51.
ROTTERDAM De Rotterdamse
wethouder mr. J Mentink zal er bij
de rijksluchtvaartdienst op aandrin
gen dat de door „Rotterdam Airli
nes" gevraagde vergunning niet
wordt afgegeven.
De wethouder zei dit, reagerend op
berichten dat de beleggingsmaat
schappij Christoffel b.v. een nieuwe
Nederlandse luchtvaartmaatschap
pij wil oprichten met lijnen vanaf
Rotterdam naar zestien bestemmin
gen in Europa.
Als „Rotterdam Airlines" verwacht
door hun vluchten op Zestienhoven
het tekort van die luchthaven met
ongeveer drie miljoen te verminde
ren dan komt dat neer op toeneming
van het aantal reizigers met circa
200.000. Dit brengt het reizigersaan
tal van om en nabij 300.000 nu op
ongeveer 500.000 straks.
Een dergelijke stijging leidt voor
Rotterdam en voor de naaste omge
ving van het vliegveld tot onaan
vaardbare groei van de geluidshin
der", aldus de wethouder.
t Vt
oude olm bij Kraantje Lek,
1 den voet van den Blinkerd bij
Irlem", zoals Nicolaas Beets de
oemde holle boom al in 1882
«ng. heeft het opgegeven. On-
iks jarenlange inspanningen
i particulieren en boomchirur-
heeft de bij zijn leven al legen-
Ische, zeker vijf eeuwen oude
het bijltje er bij neergegooid. Er
Eeen zuchtje leven meer in. De
boom, door generaties be won-
kan niet eens het moede
•fd neerleggen, want een kruin
it de boom niet meer; er staat in
ie niet meer dan een flinke stam.
het is tenminste de echte
boom nog.
lang nog, vraagt iedereen zich
Want het is nu wel duidelijk dat
bezienswaardigheid het op deze
Hier niet lang meer kén maken,
boom is een broeinest van le-
spinkevers. de verspreiders van
verwoestende iepziekte, waar
de holle boom zelf ook al jaren
t. Zelfs een dode boom schijnt
bij de kleine opvreters nog in de
smaak te vallen. Hielden ze het
daar maar bij, dan was er nog geen
man over boord. Maar nu zeker is,
dat binnenkort de kevers zullen
uitvliegen naar gezonde iepen, zou
de plantsoenendienst van Bloe-
mendaal niets liever willen dan de
holle boom omhakken en met ke
vers en al op de brandstapel depo
neren, voordat alle iepen ln de
buurt ook ziek worden. Alleen gaat
dat niet zomaar: de boom is parti
culier bezit Kraantje Lek is de
eigenaar en daar mag geen
plantsoenendienst ongevraagd aan
komen. De eigenaar moet het eerst
zelf willen.
Nu horen de beroemde boom en de
uitspanning al zo lang bij elkaar,
dat ze eigenlijk maaf moeilijk meer
zonder elkaar kunnen. „Zoals ik
het nu zie, is de holle boom volgen
de week nog niet weg", zegt de heer
Bloemen van Kraantje Lek. „Kijk,
een boom kun Je hem haast niet
meer noemen, want hij is hardstlk-
ke dood; hij is een soort monument
geworden. We piekeren er dan ook
over om 'm te conserveren. Als de
kevers in de bast zitten, kunnen we
die er misschien af laten halen en
verbranden, en dan het restant van
de boom in de carboleum zetten of
zo. Maar ik weet niet of dat haal
baar is. Eerst zal ik advies moeten
vragen aan Staatsbosbeheer. Als er
maar geen kevers meer uit kunnen
komen, is de holle boom gered.
Maar als alle andere iepen er door
deze boom aan zouden gaan. dan
moet ie natuurlijk weggehaald
worden."
Kort nadat in de stormnacht van
12 november 1972 ongeveer de hele
kruin van de boom werd afgesla
gen, richtten holle-boom-fans de
stichting „behoud de holle boom"
op. Er kwam een fonds, de
boomchirurgen Copijn beproefden
al hun milieumedische kennis op
de boom. maar het heeft niet mo
gen baten. Er moéet nu op korte
termijn iets ingrijpends gebeuren,
en wat dat zal zijn. hangt van het
resultaat van de baas van Kraantje
Leks gepieker en gesprekken af.
Uit een halfduistere kermistent in
het Engelse Huddersfield springt
een levensechte gorilla naar voren.
Het dier. een vrouw in zijn arm
geklemd, buigt de dikke tralies als
Staar er niet te lang naar, als u dit op het eerste gericht wat vreemde woord
ontdekt. Omdat de sticker met dit woord uitsluitend in het verkeer voorkomt,
zouden té aandachtige beschouwers wel eens brokken kunnen maken. Het is
de nieuwe kreet op ruim 6000 trams en bussen van het openbaar stads- en
streekvervoer, die expres wat duister ia elkaar geret is. „Houdtumobiel"
moet de lezer aan het nadenken zetten over het behoud van de mobiliteit.
Hoewel het openbaar vervoer geen bezwaar wil maken tegen particuliere
auto's, wil men uiteindelijk toch wel bereiken dat op drukke punten het
openbaar vervoer het meest mobiel van alle vervoermiddelen wordt of blijft.
lucifershoutjes door en spnngt tus
sen het paniekerig gillende pu
bliek. De vrouw is een pop, de tra
lies zijn van rubber en de gorilla is
ook niet echt, al wordt hij ln deze
voorstelling King Kong genoemd
Eén man uit het publiek begreep
dat een paar dagen geleden niet.
Met bovenmenselijke moed liet de
held een ijzeren staaf op King
Kongs kop neerkomen dat het
kraakte. Ene Mike Towell die
avond aan avond voor King Kong
doorgaat, zit nu met een flinke
wond op zijn schedel, die met zes
krammen gehecht moest worden
De held met de ijzeren staaf heeft
er geen nadelige gevolgen van over
gehouden: de politie is er van over
tuigd dat hij meende een echte
gorilla voor zich te hebben.
Er gaat niets van af: Judith Platt,
een meisje uit het Engelse Ly-
mington. hééft mooie ogen. Maar
dat is niet de belangrijkste reden
waarom ze in Londen tot „Miss
Mooie Ogen 1977" is gekozen. Haar
ogen staan model voor een cam
pagne in haar land voor het behoud
van een goed gezichtsvermogen en
dus ter bescherming van de ogen.
Het gaat vooral om het voorkomen
van oogletsel in de industrie.
Net als je denkt dat een béétje
weldenkend mens er nu wel achter
is, dat we van de „typisch mannelij
ke" en „typisch vrouwelijke" kar
weitjes verdeling af moeten, komt
er een psychiater die het tegenover
gestelde beweert. In het Nieuwzee-
landse Dunedin legde de Canadese
psychiater prof. Daniel Cappon
tenminste uit, dat mannen door het
wonen in torenflats „verwijfd" kun
nen worden. En wat ziet deze hoog
geleerde dan als „mannelijk" of
„vrouwelijk"? Dit zegt hij er van:
„Een man die niet in zijn tuin kan
spitten of andere bij uitstek man
nelijke dingen kan doen, wordt
passief en verwijfd. In een torenflat
gaat hij zijn vrouw in het huishou
den helpen". Prof. Cappon moest
eens weten hoeveel van zulke „ver
wijfde" mannen Nederland telt.
Tunesië wordt geregeerd door pre
sident Habib Bourguiba en zijn 'so
cialistische Destour partij', de enig
toegestane Omdat het land naar
buiten toe een gematigde, pro-
westerse Indruk moet maken,
wordt iedereen die kritiek op de
regering heeft, volgens Amnesty
International meedogenloos afge
straft. Er is maar weinig bekend
geworden van de sinds 1965 Jaar
lijks terugkerende demonstraties
van studenten, scholieren en een
groot deel van de arbeiders, even
min als van de talrijke arrestaties
en politieke processen, veroordelin
gen martelingen dat laatste op
z'n minst al sinds 1968. Hoewel Am
nesty maar een deel van hen bij
name kent. schat de organisatie
het aantal politieke gevangenen op
zeker enige honderden. Een van de
wel bekenden, geadopteerd door
Amnesty, is Mohamed ben Dhaoui
Maali, student of wellicht al leraar.
Twee jaar geleden is hij gearres
teerd en uiteindelijk ln september
1975 tot vijf jaar veroordeeld. Hij
was beschuldigd van samenzwe
ring tegen de staat, lidmaatschap
van een verboden vereniging, ver
spreiding van valse berichten en
belediging van het staatshoofd. De
verdediging achtte de bewijzen on
voldoende en vroeg vergeefs om
uitstel; pas 24 uur tevoren had ze
pas Inzage van de dossiers ge
kregen
Mohamed ben Dhaoui Maali. die ln
de gevangenis van Beja is opgeslo
ten, is er door martelingen slecht
aan toe. Wie-beleefd-voor zijn vrij
heid wil pleiten, kan in het Frans of
Engels één of meer van de volgende
autoriteiten schrijven Son Excel
lence Habib Bourguiba Prési
dent de la République; M Tahar
Belkodja Ministre de l'Intérieur;
M Hedi Nouira Premier Mini
stre; M. Ie Dr. Sadok Modaddem
Président de l'Assemblée Nationa
le Palais du Bardo, M Tahar
Boulabba Président Tribunal
Correctionnel de Tunisie. Onder al
deze namen hoort nog te volgen:
Tunis. Tunisia.
