Aantjes' bekering zonder verhaal
BRoqDooRLO <5^
DICHTBIJ l
tekening van een lezer
ommentaar
Gegroeid van christeiijkconservatief naar christelijk-sociaal
Goed document
(nog) geen portret
7W
Depressies
s&e kunnen er nu om lachen
overtreding
staart
professor
dubbeltje
DAG 22 APRIL 1977
BINNENLAND
Trouw/Kwartet
b-ter (1)
f Amerikaanse president Carter
^\ijient bewondering voor de
waarmee hij de Amerikanen
ft geconfronteerd met de ernsti-
energie-problemen, die op
eens zo heel lange termijn
deel zullen zijn
uitwerking van Carters sombere
1 onheilspellende voorspellingen
I praktische beleidsvoornemens
•k dan in Europese ogen erg mce-
|en. het zijn de Amerikanen, die
rters. politiek moeten beoordelen
dat zal gebeuren langs andere
yen dan wij in Europa gewend
Immers: bij een steekproef,
nog vlak voor Carters presi-
nfschap onder het Amerikaanse
werd ingesteld bleek bijna de
|ft van de ondervraagden geen
tc hebben van dreigende
jaarstc aan olie en gas of bleek
is tegen deze stroming in. dat
Jtcr nu zijn concrete, maar o zo
«rzichtige plannen op tafel heeft
jbgdDie plannen moeten wel
-irzichtig zijn. omdat de man in
jj Witte Huis zich voortdurend de
jnzen van zijn macht bewust
zijn. Als alles rozengeur en
eschijn is, kan een president
'j wat klaarspelen, maar als er in
vlees gesneden moet worden
dan nog wel voor een probleem
p^jtrvan de meeste Amerikanen tot
•^-^r kort nauwelijks hadden ge-
wordt dat wat anders.
0I^ter zal ongetwijfeld uit de verba*
van z'jn voorgan8ers 'n het
tte Huis weet hebben van de
heden, waaraan de macht
a de Amerikaanse president (wel
weös: ..s werelds machtigste man"
™_®}oemd) onderworpen is. Maar
e heeft hij in de enkele maan-
;nhj dat zijn presidentschap nu
e deirt, al blijk gegeven, dat hij zijn
ntrfcht wel degelijk goed inschat
macht vooral om een samenle-
mentaal te mobiliseren; om de
als een creatief proces voor
^^ogen van al zijn landgenoten en
hele wereld zichtbaar te maken.
7 t element en de moed dat uit te
kJgen, dient in Carter geprezen te
men in elk geval te denken, dat die
moeilijkheden zich alleen maar ver
van het eigen bed zouden voor
doen. Dat gaf aanleiding tot de
gedachte dat althans zij rustig kon
den blijven doorrossen in grote en
benzine zuipende auto's naar veel te
warm opgestookte huizen of kanto
ren (of in de zomer naar kunstmatig
koel gehouden vertrekken een
uit energic-oogpunt^nog kostbaar
der onderneming dan het verwar
men van die vertrekken).
Het zijn deze mensen en hun parle
mentariërs. die tenslotte zullen
moeten oordelen of Carter zijn
plannen ook in concrete beleidsda-
den moet omzetten. En dat is een
hachelijke operatie, want de gemid
delde Amerikaan beschouwt zijn
goedkope benzine bijna als een
soort grondrecht.
worden. Het gaat niet om de prak
tische beoordeling van de effecten
van deze bezuiniging (als alles door
gaat zou over acht jaar het gebruik
gelijk zijn met dat van 1976), maar
om het nieuwe dat hij uitdraagt.
Trouwens: zo nieuw is wat Carter
zegt nu ook weer niet. Nixon en
Ford hadden het bijvoorbeeld ook
best kunnen zeggen, maar dat zij op
een zo essentieel punt er het zwij
gen toe hebben gedaan en
hoogstens'onopvallend wat plooien
hebben willen rechttrekken dat
onderscheidt Carter van zijn voor
gangers en dat maakt hem nieuw.
Hij zal het er nog moeilijk genoeg
mee krijgen. Niet alleen de Ameri
kanen zullen de pil moeilijk slikken,
maar ook de oliemaatschappijen die
hun verkoopcijfers minder sterk
zien stijgen; de auto-fabrikanten die
zullen moeten omschakelen op de
fabricage van kleinere modellen en
niet in de laatste plaats de milieu
activisten. die Carter zijn herwaar
dering van de steenkool zullen kwa
lijk nemen.
Gezien tegen de achtergronden
waarom het gaat, kunnen wij Carter
alleen maar succes toewensen.
door Bert de Jong
Wim Aantjes ging, na vijf jaar
studeren in Utrecht, weer terug
in zijn geboortedorp Bleskens-
graaf, 's zondags naar het
avondmaal. Dat was toen op
zienbarend. Kon Wim Aantjes
het zich wel toeëigenen? Was
hij wel bekeerd?
De volgende dag werd hij er dan ook
door de schoenmaker van het dorp
in de Alblasserwaard over aange
sproken. De tegenwoordige nummer
twee op de lijst van het CDA moest
vertellen waar hij de vrijmoedigheid
vandaan haalde. Het was toch niet in
een hoek geschied? Maar Wim Aan
tjes kon het niet vertellen. Hij had
zijn verhaal niet.
Rob Vermaas, politiek redacteur van
het weekblad De Tijd. haalt deze
geschiedenis aan in zijn boek over
Aantjes. dat gisteren in de serie
„tijdsdocumenten" bij de uitgeverij
Contact is verschenen.
De Wim Aantjes van Bleskensgraaf
vond. toen hij in het bestuur zat van
de SSR-afdeling Utrecht het was
in de tijd van Van Riessen en Pu-
chinger dat het maar links toeging
in de ARP van Jan Schouten. In
oktober 1954 schreef hij in AR-
Staatkunde een vel artikel tegen de
invoering van de AOW en weer jaren
later, toen hij inmiddels lid van de
Tweede Kamer was geworden, stem
de hij tegen de bijstandswet van
Klompê. Hij bevond zich toen.
schrijft Rob Vermaas, op de uiterst
rechtse vleugel van de ARP. Ook
stemde Aantjes tegen de verhoging
van de AOW, omdat bijgepast moest
worden uit de algemene middelen.
Dat is niet zo gebleven. Wim Aantjes
is van een christelijk-conservatief
een christelijk-sociaal politicus ge
worden. De ..vroegere socialistenvre
ter werd een van de belangrijkste
schakels in de hernieuwde samen
werking tussen de christendemocra
ten en socialisten."
Rob Vermaas had zich, blijkt uit zijn
voorwoord, als taak gesteld deze ver
andering na te gaan tegen de ach
tergrond van de ontwikkelingen in
de ARP. Hij constateert, dat op een
gegeven ogenblik de eens conserva
tieve Wim Aantjes de ARP heeft
ingehaald en zelfs op sleeptouw
genomen.
Vensters open
Het boek geeft de indruk dat de
Zoon Wim Aantjes helpt zijn vader op het stukje grond achter
het huis in Bleskensgraaf.
ontwikkeling van Aantjes vrij plot
seling is gegaan. Maar het verhaal
van zijn politieke bekering komt er
niet in voor. De vele en lange citaten
maken wel veel duidelijk. De reizen
van Wim Aantjes naar de Verenigde
Staten en Tsjechoslowakije bleken
van belang te zijn; de dienst bij ds
Abernathy maakte indruk en de ge
sprekken met Josef Smrkovsky wa
ren onvergetelijk. De vensters gin
gen open. Maar het is geen beke
ringsverhaal geworden Gebeurde de
politieke bekering van Aantjes soms
wel in een hoekje? Of achter de groe
ne gordijnen van de Tweede Kamer?
De waarheid is. dunkt me. dat even
min als in Bleskensgraaf ook niet in
Den Haag van een „krachtdadige
bekering" kan worden gesproken.
Het moet een dagelijks proces zijn
geweest. Nog eens. dit alles wordt
niet zo duidelijk in het boek.
Wie een schets wil geven van een
belangwekkende ontwikkeling van
een politicus en van zijn partij moet
het niet zo zeer zoeken in citaten
(ruim een derde van de tekst is niet
van Vermaas zelf) en in een op zich
zelf aardig verhaal over de
jeugdjaren
(Terzijde: Het is te gek, dat Rob
Vermaas van De Tijd het verhaal
over Aantjes" oorlogsbelevenissen
niet zelf vertelt, maar meer dan drie
bladzijden lang zijn collega Kees
Tamboer van de Haagse Post
citeert.
Niet voldoende
De citaten zijn niet \toldoende Er
achter gaat de politicus en mens
Aantjes schuil, die zich roert en be
weegt in de Haagse kringen en in het
land. Daar zitten zijn vrienden. Hier
over lees je te weinig. Je wordt nau
welijks iets gewaar van het optreden
en reageren 'van de fractieleider
Aantjes. die om maar wat te noe
men steeds op het juiste ogenblik
in de Kamer bij de interrruptiemi-
crofoon staat en aan moeilijke toe
standen het hoofd weet te bieden.
En zijn fractiegenoten met wie hij
het steeds heeft weten te maken
blijven, op een enkele uitzondering
na, totaal in de mist. Alsof er van
hen geen invloed is uitgegaan.
In de uitnodiging van de uitgever
voor de bijeenkomst, waarin het
boek gisteren werd gepresenteerd,
wordt geschreven over het „Onthul
len van een portret." Wat tevoor
schijn komt in het boek is een te
flauw beeld van een boeiende figuur.
Hoofdstuk ontbreekt
Het laatste hoofdstuk over Aantjes
zijn entree in het CDA kon Rob
Vermaas niet meer schrijven. Want
het boek moest gedrukt worden. Aan
tjes zei hierover, dat er voor hem geen
andere weg was. De ARP wilde niet
zonder hem in het CDA gaan vanwe
ge zijn politieke inbreng. Juist hier
om ligt het niet voor de hand, dat
Aantjes in een volgend kabinet mi
nister wil worden. Wat Aantjes op het
oog heeft is een duidelijke politieke
rol in het parlement. Insiders verta
len dit als een rol als fractieleider van
het CDA.
..Maar," zei Aantjes gisteren op de
bijeenkomst, waarin zijn boek zonder
dit laatste hoofdstuk werd geïntrodu
ceerd, ,,ik jaag dit niet na na het
slijtageproces van de laatste jaren in
het parlement".
Burgemeester Henk Vonhoff van
Utrecht, die het boek niet alleen als
eerste burger, maar ook als Aantjes
buurman inleidde, noemde Aantjes
een klokkenist van de kleine luy-
den", die de ARP in lange tijd niet
heeft gekend.
Over de actieve politiek zei het vroe
gere Tweede Kamerlid van de VVD
dat de politieke strijd zich nu gaat
aftekenen als een strijd tussen stam
hoofden. De politici beginnen te lij
ken op mascotte-achtige mensen, die
als exponenten van hun groep optre
den en zich van radio en televisie
bedienen.
Maar de politieke strijd moet meer op
ideeën zijn gebaseerd. Uit het boek
van Vermaas komt juist naar voren
dat Aantjes deze strijd altijd heeft
willen voeren.
Na de speech smaakt de
koffie
die premier Den Uyl eens een van de
bekwaamste politici in de Kamer
heeft genoemd
Document
Niettemin, de citaten hebben waar
de. Ze zijn goed gekozen. De ontwik
keling van de politicus Aantjes van
conservatief naar sociaal maakt
Rob Vermaas aannemelijk. Je zou
tot de conclusie kunnen komen, dat
Wim Aantjes. van huis uit zwerend
bij het onaantastbaar geschreven
recht, na die geldende regels en tra
ditie plotseling de barre werkelijk
heid op zich voelde vallen en be
greep. dat de politicus er is voor de
samenleving in plaats dat de samen
leving zich maar naar de macht
hebbers moet schikken onder alle
omstandigheden. „De wereld hun
kert naar christelijke politiek," zei
hij op het CDA-congres van 23
augustus 1975.
Uit het boek valt nog meer op te
maken: de diepgraver Aantjes is
steeds op zoek geweest naar recht
en gerechtigheid. Het is bij hem
nooit lood om oud ijzer geweest.
Colijn beroemde zich er eens op, dat
hij als politicus aardig in het mid
den zat. Dat zei Colijn in een verkie
zingsbijeenkomst in 1937 in Dord
recht. Wim Aantjes hoorde dit en
dacht: „Als dat nu christelijke poli
tiek is?"
Door het geclteer leer je meer van
Aantjes, zijn partij en zijn tijd be
grijpen. Rob Vermaas zorgde voor
een interessant tijdsdocument. Het
duidelijke portret komt nog wel
eens.
V^keningen, bij voorkeur in liggend formaat, sturen aan: Trouw, jury politieke prent.
Jv^nsterdam. Naam en adres aan de achterzijde vermelden.
HET WEER door Hans de Jong
Weerrapporten
Het gemiddelde temperatuurni-
veau is belangrijk omhoogge-
gaan, maar nu zijn we er nog niet.
De oceaandepressies lopen ons te
veel voor de voeten. De weerkaart
geeft wel een langgerekt en bloei
end hogedrukgebied helemaal
van de Azoren tot zuid-Rusland te
zien, maar het zakt. vooral in het
centrum van 1.030 millibar boven
Frankrijk langzaam in de richting
van Spanje weg i.p.v. dichterbij te
komen. Dit houdt in dat je wel
een onverbeterlijk optimist moet
zijn om voor het weekend zon
neschijn en warmte (15 tot 20 gra
den) te voorspellen. De ontwikke
lingen wijzen veel meer in de rich
ting van onbestendigheid. Vooral
het noorden van Nederland kreeg
daar gisteren al een voorproef
van. Het regende er in de middag
en vooravond uren achtereen en
het leek meer op herfst dan op
lente. Trouwens ook in zuidwest-
Nederland klaarde de zon het
niet. Wie zich een indruk wil vor
men over het weer dat komen
gaat, kan er niet onderuit de oce
aan in het vizier te nemen. Daar is
het een en al depressionaire le
vendigheid. Van belang voor ons
is de vorming van een nieuwe
depressie ten westen van Ierland,
gisteravond op 53 noord 26 west.
De luchtdruk in de kern gaat
waarschijnlijk uitdiepen tot 983
millibar. Positie dan: zeegebied
ten westen van Schotland. Maar
zo'n lagedrukgebied heeft ook uit
lopers. Wij hadden een stille hoop,
dat de bijbehorende regenzone
van deze depressie pas zondag
arriveerde, in welk geval het za
terdag aan de voorzijde van het
regenfront bij zonnige periode
duidelijk zachter zou worden:
vijftien tot achttien graden. Maar
gelet op de versnelling van de
hoogtewinden uit westzuidwest
boven de oceaan zijn we daar he
lemaal niet zo zeker meer van.
Denkelijk stoot dat front tamelijk
ongehinderd en vrij snel door over
de Britse eilanden naar de Noord
zee en gaat het ook in ons land op
in regen bij toenemende wind uit
zuidwestelijke richtingen. Het is
waarschijnlijk dat die nattigheid
zaterdag over ons komt (boven de
Noordzee al vrijdagavond) en dat
er zondag een wat grotere kans is
op opklaringen van het westen
uit, in iets koudere lucht. Onder
een straalstroming van 220 km
per uur op 10.000 meter hoogte,
meldde een schip gistermiddag
een westzuidwesterstorm
windkracht negen bij een
luchtdrukstijging van bijna 5 mil
libar in drie uur. Dit ten zuiden
van genoemde depressie. Gunstig
punt bij dit alles: de vooral aan
vankelijk grote groeizaamheid
van het vochtig-warme weertype.
De grasrollers zullen binnenkort
wel op uitgebreider schaal in wer
king komen, lijkt mij. De levende
natuur heeft zich van de achter
ons liggende koudegolf blijkbaar
weinig aangetrokken. Onze man
in Kampen nam gisteren al vier
jonge kievieten op zijn land waar,
tamelijk vroeg naar het heet.
In Griekenland is het dit voorjaar
opvallend droog met slechts vijf
tig procent van de normale
neerslag. Nu de Middellandsezee-
regentijd bijna verstreken is,
vreest men voor Griekenland het
ergst, maar gistermiddag bracht
een depressie er uitgebreid regen.
De temperatuur in de Verenigde
Staten schommelt sterk de
laatste weken. Er breidde zich in
de tweede aprildecade een
warmtegolf in noordelijke rich
ting uit waarbij de temperatuur
op de prairies tot waarden boven
25 graden opliep. Over de droogte
in het westen van de V S. de vol
gende aanhalingen uit de Avio
Krant van april van dit jaar.
„Brief uit Utah. Als het niet te gek
was om voor een sneeuwbui de
vlag uit te steken dan hadden wij
dat vandaag gedaan. Zo blij wa
ren wij met een flinke
sneeuwstorm van ongeveer vijftig
centimeter diep in de bergen en
ongeveer de helft hier beneden in
de vallei. Maanden achtereen was
de droogte zo erg, dat de boeren
nu financiële ondersteuning no
dig hebben. In de café's van Utah
zal niet meer direct een glas ijswa-
ter voor iedere klant worden neer
gezet. De waterfonteinen zullen
worden stopgezet. Ook in Idaho
en Californië .de groentetuin van
Amerika' zullen die maatregelen
genomen worden."
Weerrapporten van gisteren 17 uur
Amsterdam
De Bilt
Deelen
Eelde
Eindhoven
Den Helder
Rotterdam
Twente
Vltsslngen
Zd Limburg
Aberdeen
Barcelona
Berlijn
Bordeaux
Brussel
Frankfort
Geneve
Helsinki
Innsbruck
Klagenfurt
Kopenhagen
Lissabon
Locarno
Londen
Luxemburg
Madrid
Malaga
Mallorca
Munch en
Nice
Oslo
Parijs
Rome
Split
Stockholm
Wenen
ZOrich
HOOG WATER vrijdag 22 april Vllaalngen
5 02 17 23, Hai-lngvllctaliüzen5 19-17 43. Rotter
dam 7 03-19 34. Schevenlngen 6 18-18 38. IJmul-
den 8 54-19 14. Den Helder 10 45-22 56. Harlin-
gen 0 53-13.19; Delfzijl 3 05-1519.
weer
temp
regen
11
geheel bew
13
regen
12
regen
11
geheel bew.
12
geheel bew
9
zwaar bew
11
geheel bew
12
zwaar bew
10
onbewolkt
12
regen
15
licht bew
18
geheel bew
12
geheel bew
20
licht bew
11
mist
10
hall bewolkt
16
onbewolkt
2
geheel bew
16
onbewolkt
14
onbewolkt
9
geheel bew
23
zwaar bew
17
licht bew
M
zwailr bew.
12
onbewolkt
22
zwaar bew
19
onbewolkt
20
onbewolkt
13
zwaar bew
17
onbewolkt
10
onbewolkt
19
geheel bew
21
zwaar bew
18
zwaar bew
9
onbewolkt
15
onweer
12
Rufe
3oe<
ode:
i
gwi
i
1 ha
1 UHJ
^Jpnder redactie van Loes Smit
aaup
1 blijken heel wat mensen te zijn
e dingen meemaken of zelf ver-
waarvoor ze zich een
of erg generen. Heel wat
hebben tenminste hun bele-
;en opgestuurd of mondeling
rteld. Soms is „het" al lang gele-
gebeurd, anderen hebben hun
nante voorval nog maar kort ge-
in meegemaakt. Maar twee din-
n hebben ze gemeen: al die ge-
nissen liggen nog vers in het
fugen van wie ze meemaakten
achteraf kunnen ze er allemaal
lachen. Veiligheidshalve Je
t maar nooit zyllen we geen
[ïtymen noemen, alleen plaatsna-
De betrokkenen zullen hun
halen toch zelf wel herkennen.
at zal zeker het éeval zijn met die
ïsterdamse mevrouw, die nog
iar kort geleden met haar zuster
2 een druk restaurant in de hoofd-
tad een smakelij* hapje nuttigde
pes verliep heel genoeglijk, totdat
i een ongelukkig moment haar
ondergebit uit haar mond viel, mid
den in de mayonaise. Op zo'n mo
ment. vertelde ze, heb je het gevoel
dat iedereen naar je kijkt. Hoe
krijg je het ding ongemerkt weer op
z'n plaats? Dat viel mee. Ze kreeg
het voor elkaar, zelfs zonder dat
haar zuster het merkte. Wel bleef ze
nog een hele tijd mayonaise
proeven.
Een andere Amsterdamse me
vrouw herinnert zich, dat haar
dochter, toen een jaar of zes, in het
begin van de oorlog eens de
wijkpredikant van de deur stuurde.
In die tijd kwamen er nog wel wat
kooplui langs de deur. Er aan ge
wend dat er aan de deur niet ge
kocht werd, voegde de kleine de
haar onbekende dominee op de
stoep toe: ..we hebben geen clo
setrollen nodig", en gooide de deur
voor zijn neus dicht.
En dan is er nog dat verhaal van die
lezeres, die in de Amsterdamse
Leidsestraat bijna letterlijk in haar
hemd heeft gestaan. Dat gebeurde
in 1931, toen de Leidsestraat nog
erg cnic was. Het was prachtig weer
en ze flaneerde daar tussen dat
sjieke publiek in een opvallend
mooie, gebloemde rok met bloes.
Kijkend in de etalages, voelde ze
ineens iets vreemds aan haar voe
ten, en ook het lopen werd haar
bemoeilijkt. Geen wonder: haar
mooie rok was tot op haar enkels
afgezakt. „Gelukkig droeg je daar
toen nog een onderjurk onder,
maar die was spierwit en maakte
de zaak er niet beter op". Met een
vuurrood hoofd en een hand op de
rug, waar de afgesprongen knopen
van de roksluiting hadden moeten
zitten, is ze toen maar zo gauw
mogelijk naar huis gerend.
Alsof British Airways nog niet ge
noeg zorgen heeft door de staking
op het Londense vliegveld
Heathrow, heeft deze
luchtvaartmaatschappij er nu ook
nog een boete van bijna 1900 bo
venop gekregen. En dat alleen om
dat een van zijn toestellen op
Heathrow geland is met aan boord
vijftien muizen zonder vergunning,
waarmee de maatschappij de in
Engeland zeer strenge rabieswet
heeft overtreden.
MERkWiMRDICl UHIUDIV
eenpalmvaren u
Australië is 12 000 Iscmm.ge schild-
jaar oudpaddenworden2Q0j
Iets dergelijks als het geval van de
afgezakte rok heeft een lezeres uit
het Gelderse Wychen beleefd. Waar
Zij bij zat, liep haar man onbewust
met een soort staart rond. Zij bei
den hadden in sinterklaastijd een
prijs gewonnen in een wedstrijd
van de plaatselijke winkeliersver
eniging en de uitreiking ging met
de nodige feestelijkheden gepaard.
Er was een podium opgericht, waar
de prijswinnaars een toespraakje
kregen en iets mochten uitzoeken.
Voor hen beiden ging haar man het
feestpodium op: „Een wat zag ik
tot mijn grote schrik? Dat er een
lange sliert verband onder zijn
broekspijp uit kwam. Hij moest dat
dragen vanwege zijn zwakke bloed
vaten, en op de een of andere ma
nier was het losgeraakt. Mijn man
had er helemaal geen erg in en
stond heel onbevangen een prijs uit
te zoeken. Ik dacht dat ik door de
grond ging. Mijn man trouwens
ook, toen hij eenmaal opzijn plaats
zat en zijn „staart" ontdekte". Hij
deed het beste wat hij kon doen: hij
trok ook het restant los en from
melde het verband in z'n broekzak.
Als preuts meisje van een Jaar of
twintig, schrijft dezelfde mevrouw,
„ben ik een letterlijk en figuurlijk
door de grond gezakt" Ze was in
betrekking op het platteland bij
een gezin met vijf zoons. De man
nen waren bezig houtblokken te
zagen en gooiden die dan door een
luik in de kelder, waar de vader en
een paar van de zoons ze opstapel
de. Ondanks alle voorzichtigheid
stapte ze nati/urlijk toch in het gat.
„Ik paste er net in en spartelde zo
naar beneden. Het liep met een
paar schaafwonden goed af, maar
wat schaamde ik mij, want ik
kwam met mijn rokken over mijn
oren naar beneden".
Een zakenrelatie een dubbeltje in
de hand stoppen, dat deed Je zelfs
in de crisisjaren niet. Maar de
schoonzus van een Veenendaalse
lezeres deed dat wèl per ongeluk
natuurlijk. Die schoonzus en haar
man dreven een zaak in een Over
ijssels plaatsje en in die crisisjaren
was het de gewoonte, dat de min
der bedeelden op nieuwjaarsdag
overal gelukkig nieuwjaar gingen
wensen en dan een paar centen of
een dubbeltje kregen. ..Mijn
schoonzuster stond achter de toon
bank, toen er een sjofel geklede
man binnenkwam. Het was een ge-
lukwenser die ieder Jaar present
was". Achter hem aan kwam nog
zo'n man, een vreemde, en toen de
bekende zijn gelukwens gepreveld
had. legde de schoonzuster voor
beide mannen een dubbeltje op de
toonbank. Maar „de vlammen sloe
gen haar uit, toen de vreemde be
leefd vroeg: zou ik uw man even
mogen spreken, mevrouw?"
Een lezer uit Bllhoven herinnert
zich een dubbel pijnlijk voorval:
„In mijn studietijd pasten de stu
denten om de beurt een halve dag
op in de bibliotheek. Op een dag
had mijn studiegenoot Joris de
wacht, toen er een oud mannetje
binnenkwam, zonder iets te zeggen
naar een kast liep, er een boek
uithaalde en weer wilde verdwij
nen. Ho ho, zegt Joris, dat gaat
zomaar niet! Ik ben professor X,
zegt het mannetje, en loopt de deur
uit. Joris kwaad achter hem aan,
zegt „Dat kan ledereen wel bewe
ren" en wil hem het boek afpakken.
Op dat gerucht komt onze profes
sor uit zijn kamer, vraagt wat er
aan de hand is en beide partijen
doen verontwaardigd hun verhaaL
En het was écht professor X. Maar
daarmee was het verhaal nog niet
uit.
's Avonds zit Joris in een groep
je in de soos, en vertelt: „Moeten
Jullie eens horen, zit ik daar op de
bibliotheek te passen, komt er een
vies oud ventje binnen en dan
volgt het hele verhaal. Iedereen
vindt het een prachtmop. maar een
van de aanwezigen merkt droogjes
op: „Ja. ik heb dat verhaal vandaag
al eerder gehoord Professor X is
namelijk mijn vader".
